နဝတ စီးပြားေရး လုပ္ေနသည္

မသက္ (၆၀၁)

ဒီႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ (၂၁) ရက္ေန႔က ထုိင္းျမန္မာ ပူးတြဲေကာ္မရွင္တခု ထားရွိေရးသေဘာတူညီခ်က္တရပ္ကို လက္မွတ္ေရးထုိးလုိက္ၾကပါ တယ္။ အဓိကကေတာ့ စီးပြားေရးကုန္သြယ္ေရးဆုိင္ရာ တုိးတက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ပံုေဖာ္ၾကဖို႔ပဲ ျဖစ္တယ္။ စာခ်ဳပ္ကို ထုိင္းႏုိင္ငံ ႏုိင္ငံျခား ေရးဝန္ႀကီးနဲ႔ နဝတဘက္က ဦးအုန္းေဂ်ာ္ ပူးတြဲလက္မွတ္ထုိးခဲ့ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ထုိင္းႏုိင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီး ပရာေဆာင္ဆြန္ဆီရိက စာခ်ဳပ္လက္မွတ္ေရးထုိးအၿပီးမွာ သတင္းေထာက္ေတြကို “အဲဒီကိစၥဟာ ႏိုင္ငံတုိင္းကို တန္းတူထားဆက္ဆံေရးဆုိတဲ့ ထုိင္းႏုိင္ငံျခားေရး ေပၚလစီရဲ႕ အစိတ္အပိုင္းတခုေပ့ါ၊ ျမန္မာျပည္အေပၚမွာလည္း အျပဳသေဘာ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ေရးမႈလည္း ရွိႏွင့္ၿပီသားမို႔လား” လို႔ ေျပာ သြားပါတယ္။

ဒီစာခ်ဳပ္ရဲ႕ေနာက္ကြယ္မွာ ထိုင္းက အၾကံႀကီးၾကံေနတဲ့ သံလြင္ျမစ္ေရ ဝယ္ယူေရး၊ ေရအားလွ်ပ္စစ္ဝယ္ယူေရး၊ ဓာတ္ေငြ႔ပိုက္လုိင္း တည္ေဆာက္ေရး၊ တ႐ုတ္ျမန္မာထိုင္း ကုန္သြယ္လမ္း တရားဝင္ေဖာက္လုပ္ေရးနဲ႔ ကမၻာလွည့္ခရီးသြားလုပ္ငန္း တုိးခ်ဲ႕ေဆာင္ရြက္ေရး ဆုိတာေတြ ကပ္လ်က္လုိက္လာၾကမွာပဲ။ ထုိင္းႏုိင္ငံအတြင္းမွာ စားသံုးသူ အရင္းအျမစ္က ပိုမ်ားၿပီး၊ ေခတ္မီကုန္ထုတ္စက္႐ံုနဲ႔ လုပ္ငန္း ေတြရဲ႕ ဆုိးက်ဳိးျဖစ္တဲ့ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ ပ်က္စီးျပဳန္းတီးရာက ရာသီဥတုေဖာက္ျပန္လို႔ မုိးေခါင္ေရရွားမႈဒဏ္ကုိ ေၾကာက္လန္႔ေနရတဲ့ အခ်ိန္မွာ ထိုင္းအစိုးရဟာ စီးပြားေရး တည္ၿငိမ္ဖို႔၊ ဆက္စပ္ေနတဲ့ႏုိင္ငံေရးတည္ၿငိမ္ဖို႔အတြက္ ျမန္မာႏိုင္ငံကိုခုတံုးလုပ္၊ ဂုတ္ခြစီးႏုိင္ဖို႔ လက္မွတ္တေစာင္ တရားဝင္ ဝယ္ယူလိုက္တယ္ဆုိရင္လဲ မမွားပါဘူး။

ထိုင္းႏိုင္ငံဟာ အစုိးရအစဥ္အဆက္ “စစ္ဇံုမွသည္ စီးပြားေရးဇံုသုိ႔” ဆုိတဲ့အယူအဆအေပၚ အေျခခံၿပီး စီးပြားေရးထူေထာင္လာတာ စာဖတ္သူမ်ားအသိပါပဲ။ အာရွက်ားေလးေကာင္ကို မွီႏုိင္ေအာင္အေျပးအလႊားသြားတဲ့အခါ အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံေတြရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးအၾကပ္အ တည္း၊ ျပည္တြင္းေရးျပႆနာ၊ ျပည္တြင္းစစ္ စတာေတြကို စုိးစဥ္းမွ် ထည့္တြက္ျခင္းမရွိဘဲ အာဏာရအုပ္စုေကာ ဆန္႔က်င္သူေတြနဲ႔ပါ သင့္သလုိၾကည့္ေပါင္းၿပီး၊ သူ႔ႏိုင္ငံစီးပြားေရးအတြက္ပဲ လုပ္သြားတာေတြကို ရွင္းရွင္းေလးျမင္ေနရတာပါပဲ။

စာခ်ဳပ္နဲ႔အတူ ေျခလွမ္းအခ်ဳိ႕ေတြကလည္းစထားၿပီ။ ၂၂ - ၁ - ၉၃ ရက္ေန႔က ထုိင္းစစ္ဘက္ဆိုင္ရာဘဏ္ (Thai Military Bank) ကေန သင့္ေတာ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ဘဏ္ခြဲတခုစဖြင့္ႏုိင္ဖို႔ ရန္ကုန္မွာ႐ံုးေလးတခု အစမ္းသြင္းထားလုိက္ၿပီ။ ႏွစ္ (၃၀) အတြင္းမွာ ႏုိင္ငံျခားဘဏ္တခု စဖြင့္ဖို႔ အဦးဆံုးလုပ္တာပဲ။

ဆုိခဲ့တဲ့ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္တဲ့ေန႔မွာပဲ အရွိန္ေလးနဲ႔စထားတဲ့ ေနာက္ထပ္စီးပြားေရး ေျခလွမ္းတခုပိုၿမဲဖို႔ ျပင္လာတယ္။ ထုိင္းႏုိင္ငံ ခ်င္း႐ုိင္ ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္နဲ႔ က်ဳိင္းတံုခ႐ုိင္ခဝတဥကၠ႒တို႔ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးၾကတယ္။ အေၾကာင္းအရာကေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္မ်ားစြာကတည္းက တ႐ုတ္ အၾကံေပးေနတဲ့ကိစၥတခု အေကာင္အထည္ေဖာ္ၾကဖို႔ရာပဲ။ ထိုင္း၊ ျမန္မာ၊ တ႐ုတ္ ကုန္သည္လမ္းတခုကိုေဖာက္ၿပီး သံုးႏုိင္ငံစီးပြားေရးကိစၥ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ၾကဖုိ႔ရာ ျဖစ္ပါတယ္။ ခဝတဥကၠ႒ ဗုိလ္မွဴးေက်ာ္ဝင္းက ဒီကိစၥကို ရန္ကုန္အထိ တင္ျပမယ္လို႔ဆိုတယ္။ တကယ္ေတာ့ ထုိင္းႏုိင္ငံက ေရႊႀတိဂံေဒသအထိ တိုးတိုးေပါက္ေပါက္ရွိႏုိင္ဖို႔ အေျမာ္အျမင္ရွိရွိနဲ႔ ဒီကိစၥကို အစျပန္ေဖာ္တာပဲ။

လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလကစၿပီး ကမၻာလွည့္ခရီးသည္ေတြဟာ ထိုင္းႏိုင္ငံမယ္ဆုိင္ၿမိဳ႕ကေန က်ဳိင္းတံုခ႐ုိင္ထဲကို အစလိုက္အျပံဳလုိက္ လည္ပတ္ေနၾကၿပီ။ ရန္ကုန္တံခါးေပါက္ကိုေတာ့ နဝတက မဖြင့္ရဲဘူး။ နဝတအာဏာကို ယိမ္းယိုင္ေစမယ့္၊ နဝတကို အရွက္ရေစမယ့္ သတင္းပလင္းေတြကို ေပးႏုိင္တဲ့ေနရာဟာ အတြင္းဘက္က ၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီးေတြဆုိေတာ့ကာ အဲဒီဘက္လမ္းကို စနစ္တက်ပိတ္ထားတယ္။ တာခ်ီလိတ္၊ က်ဳိင္းတံုဖက္က်ေတာ့ သြားဖြင့္တယ္။ (၄) ရက္ ဗီဇာေပးတယ္။ တယ္လဲ အစစ္အေဆးမထားဘူး။ ထိုင္းဘက္ကမ္း မယ္ဆုိင္မွာ ကေတာ့ ေငြေတြ ေသာက္ေသာက္လဲေပါ့။ ျမန္မာျပည္ထဲသြားရခက္ေတာ့ တေနရာလည္း ဖြင့္ေပးလုိက္ေရာ၊ သြားခ်င္တဲ့လူေတြ ျပံဳလာတာ ကိုး။ ထိုင္းရဲ႕ ကမၻာလွည့္ခရီးသည္လုပ္ငန္းအတြက္လည္း အားေကာင္းတဲ့ေၾကာ္ျငာတခုျဖစ္လာတယ္။ ျမန္မာျပည္သြားခ်င္လား၊ ထုိင္းမွာ တည္း၊ ထုိင္းကိုျဖတ္ပါေပါ့။ ေစ်းေခၚေကာင္းတယ္။ ဒီကိစၥမွာလည္း ေရြႀကိဂံဟာ ဆြဲအားေကာင္းေကာင္းတခု ျဖစ္ေနပါတယ္။

တခါ ေကာ့ေသာင္းဖက္ကို လမ္းေဖာက္ဖို႔ ႀကိဳးစားခ်က္တခုကလည္း ရွိေသးတယ္။ ဒီဘက္ကမ္းဟာ ပင္လယ္ဆိပ္ကမ္းအတြက္ သင့္တဲ့ အေၾကာင္း၊ ျမန္မာျပည္ထဲက သယံဇာတ အရင္းအျမစ္ေတြကို ဒီဘက္လမ္းက ကဲ့ထုတ္ႏုိင္တဲ့အေၾကာင္း၊ တျခားသူေတြလက္မဦးခင္ ထုိင္းက စထားသင့္တဲ့အေၾကာင္းနဲ႔ ရေနာင္းမွာရွိေနတဲ့ ျမန္မာျပည္သား အလုပ္သမား (၄) ေသာင္းေက်ာ္ကို ျပန္ခုိင္းလုိက္ရင္ ရေနာင္း စီးပြားေရး ဖ႐ိုဖရဲျဖစ္မွာမို႔ ထိန္းခ်ဳပ္ထားသင့္ေၾကာင့္ေတြကို ေျပာသြားပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ကုိယ့္ကိစၥကလြဲရင္ ဘာအေရးမွ စဥ္းစား မေပးတတ္တဲ့စ႐ိုက္ကို အထင္းသားေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။ ရေနာင္းမွာ ျမန္မာျပည္ကအလုပ္သမားေတြ နည္းမ်ဳိးနဲ႔ ေခါင္းပံုျဖတ္ခံေနရတာေတြ၊ ျပည့္တန္ဆာျဖစ္ေနရတဲ့ ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးေတြနဲ႔ အျခားအနိဌာ႐ံုေတြကုိေတာ့ လစ္လ်ဴ႐ႈထားတယ္။

ႏုိင္ငံတကာက နဝတရဲ႕မတည္ၿငိမ္မႈကို အကဲခတ္ရင္းနဲ႔ ျမႇဳပ္ႏွံမႈတခ်ဳိ႕ကို ေျမစမ္းခရမ္းပ်ဳိး လုပ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ထိုင္းကအားလံုးကို ေက်ာ္တက္သြားႏိုင္ေအာင္ နည္းမ်ဳိးစံုနဲ႔ျဖတ္လမ္းလုိက္ အားထုတ္ေနၿပီျဖစ္တယ္။ နယ္စပ္ကုန္သြယ္မႈေတြဟာ ထုိင္းရဲ႕စီးပြားေရးကို အေတာ္ပဲ က်ားကန္ေပးထားတာ ျဖစ္တယ္။ အရင္ကတည္းက စခဲ့တဲ့ သစ္၊ ငါး၊ ေက်ာက္မ်က္ရတနာနဲ႔ သတၱဳပစၥည္းေတြ ေစ်းေပါေပါနဲ႔ ရလုိက္လို႔ ျမတ္စြန္းသြားတာေတြလည္း နည္းတာမဟုတ္ဘူး။ ရလည္း ရေနတုန္းပဲ။

အခုတေလာမွာ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံကလည္း ျမန္မာႏုိင္ငံကို အေရွ႕ေတာင္အာရွႏိုင္ငံမ်ားအသင္း (ASEAN) ထဲ ဝင္ဖို႔ တိုက္တုိက္တြန္းတြန္း လုပ္ေနတယ္။ နဝတကလည္း ႏိုင္ငံတကာဖိအားကို အုပ္စုဖြဲ႔ၿပီးေတာ့ ေတာင့္ခံထားႏိုင္ေအာင္ ဘက္မလုိက္ႏုိင္ငံမ်ားအသင္းဝင္ျဖစ္ဖို႔ ေလွ်ာက္ထားတာ ပယ္ခ်ခံခဲ့ရၿပီး၊ ဒီလို ASEAN ထဲ ဝင္ခြင့္ရမယ္ဆိုရင္ သိပ္ႀကီးေတာ့ မူေနမယ္မထင္ဘူး။

ဒီစာရဲ႕အစကုိ ျပန္ေကာက္ရရင္ေတာ့ ထိုင္းနဲ႔နဝတတို႔ရဲ႕ ပူးတြဲေကာ္မရွင္ဖြဲ႔လုိက္ၿပီး စီးပြားကုန္သြယ္ေရးတိုးတက္ဖို႔ ေဆာင္ရြက္ျခင္းကိစၥမွာ ထိုင္းလည္းခ်မ္းသာႏုိင္တယ္။ နဝတလည္း လက္နက္လူသူေလးပါး စုေဆာင္းအားျဖည့္ဖုိ႔၊ စစ္တပ္ကိုျဖည့္တင္းဖုိ႔၊ အာဏာကို က်ားကန္ဖို႔ အခြင့္အလမ္းေတြ ပိုရသြားမယ္။

တုိင္းျပည္နဲ႔လူမ်ဳိးက်ေတာ့ ဘာေတြျဖစ္သြားမလဲ။ ေရနဲ႔ လွ်ပ္စစ္အေရာင္းအဝယ္ျဖစ္ဖုိ႔ရာ သံလြင္ျမစ္မွာ ေရကာတာေဆာက္မွ ရလိမ့္မယ္။ ေရကာတာတခု ေဆာက္ဖို႔ရာအတြက္ ေဆာက္မယ့္ေနရာအေရာက္ ယာဥ္နဲ႔စက္ေတြ သယ္သြားဖို႔လမ္းေဖာက္ရမယ္။ လမ္းတေလွ်ာက္ သစ္ေတာေတြရွိရင္ ရွင္း၊ ရြာေတြဖယ္ခုိင္း၊ ျပည္သူလူထုဆီက လုပ္အားကိုၿခိမ္းေျခာက္ယူ ေရကာေဆာက္ေတာ့လည္း ေရေလွာင္ဧရိယာ အတြက္လိုတဲ့ အက်ယ္အဝန္းအတိုင္း၊ သစ္ေတာေတြ ေရျမႇဳပ္မယ္။ ပ်က္စီးမယ္။ လူေနအိမ္ေျခေတြလည္း ေရျမႇဳပ္ဧရိယာအတြက္ဆို ဖယ္ေပးရမယ္။ စုိက္ပ်ဳိးေျမ၊ ဘုရားေျမ၊ သမုိင္းအေမြအႏွစ္ေျမ ဘာမွေရွာင္မွာမဟုတ္ဘူး။ ေသနတ္ျပၿပီး ဖယ္ခိုင္းမွာပဲ။ ရတဲ့ေရနဲ႔မီးက်ေတာ့ ဘယ္သြားမွာလဲ။ ထုိင္းကို ေရာင္းမွာ။ လာပိတ ဓာတ္အားေပးစက္ႀကီးရွိၿပီး ရွမ္းျပည္နယ္၊ ကယားျပည္နယ္လမ္းတေလွ်ာက္ေတြမွာ မီးမွိတ္တုတ္မွိတ္တုတ္ျဖစ္ေနတဲ့ သာဓကေတြကို သတိရၾကရင္ ဒီစီမံကိန္းႀကီးရဲ႕ အႏၱရာယ္၊ အလားအလာကိုလည္း စာဖတ္သူတို႔ ေတြးထင္ႏိုင္မွာပါ။

နယ္စပ္စီးပြားေရးေတြ ပြင့္လန္းေဝဆာလာဖို႔ နဝတက တခ်က္ခုတ္၊ ႏွစ္ခ်က္ျပတ္ လမ္းရွင္းပါလိမ့္မယ္။ ဒီမုိကေရစီအင္အားစုေတြကိုလည္း တုိက္ရင္း၊ စီးပြားေရးလမ္းေတြလည္း အုတ္ျမစ္ခ်ရင္းနဲ႔ စစ္မီးပိုေတာက္ေလာင္လာဦးမွာပဲ။ ခ်ၿပီးသမွ်အုတ္ျမစ္ထဲကေန ဒီေန႔ က်ဳိင္းတံု၊ တာခ်ီလိတ္မွာ ကမၻာလွည့္ခရီးသည္လုပ္ငန္း စတင္ေနမႈကို အနည္းငယ္ေထာက္ျပခ်င္ပါတယ္။ ဒီ Tourism ရဲ႕ေနာက္ဆက္တြဲအျဖစ္မွာ ထိုင္းမွာျဖစ္ေနတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈ႐ုိးရာေပ်ာက္ဆံုးျခင္းနဲ႔ ျပည့္တန္ဆာလုပ္ငန္း၊ မူးယစ္ေဆးဝါး ေရာင္းဝယ္ေဖာက္ကားျခင္းစတဲ့ အပ်က္တရား ေတြဟာ ျမန္မာျပည္ထဲကို ေရႊ႕ေျပာင္းလာေတာ့မွာျဖစ္ပါတယ္။ တဆက္တည္း AIDS ေရာဂါဆိုတာကလည္း တားမႏိုင္ဆီးမရ ပါလာဦး မွာပါပဲ။ ထုိင္းနဲ႔နဝတကေတာ့ အသာလက္ပိုက္ၾကည့္ေနၿပီး ရသမွ်ေငြကဲ့ယူေန႐ံုပါပဲ။ Tourism ရဲ႕ အက်ဳိးအျပစ္ေတြဟာ ေျပာႏိုယ္မယ္ဆို အမ်ားႀကီးပါ။ စာတေစာင္၊ ေပတဖြဲ႔ သုေတသနလုပ္သင့္တဲ့ အေၾကာင္းအရာတခုပါ။

လူ႔အခြင့္အေရး ဒီမုိကေရစီေရးနဲ႔ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ အၿပီးတုိင္ျဖဳတ္ခ်ေရးဆိုတဲ့ အမွန္တရားရဲ႕အသံေတြကို စီးပြားေရးကိစၥေတြဘက္ အေရးေပးေနခ်င္လို႔ ႏိုင္ငံတကာက နားနည္းနည္းေလးျပ၊ ႏွာနည္းနည္းေစးျပေနတာေတြ ရွိပါတယ္။ နဝတရဲ႕ လူ႔အခြင့္အေရးခ်ဳိးေဖာက္ မႈေတြကို ေဖာ္ထုတ္ႏုိင္ၾကၿပီး ႏုိင္ငံတကာရဲ႕ စာနာေထာက္ခံမႈရလာျခင္းကို အရွိန္ျမႇင့္ေပးမယ့္ ေလာင္စာတခုကေတာ့ လိုေနပါၿပီ။ ေလာင္စာမရွိတာလား။ ေလာင္စရာမရေသးတာလားလို႔ စဥ္းစားၾကည့္ႏိုင္ၾကရင္ ေကာင္းမွာပဲ။

နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရးတရားေတြကို သမုိင္းအကိုးအကားနဲ႔၊ ပံုတုိပတ္စနဲ႔ ေျပာေျပာေနတတ္တဲ့ နဝတဟာ ထုိင္းရဲ႕ စီးပြားေရးနယ္ခ်ဲ႕ ေနရမႈကို မသိလို႔ေတာ့ မဟုတ္တန္ရာဘူး။ သိသိနဲ႔ပဲ အာဏာတည္ၿမဲေရးအတြက္ ရတဲ့နည္းနဲ႔ေငြရွာမယ္လို႔ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ထားၿပီး တိုင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ဳိးကို ေရာင္းစားေနတာပဲ။

ႏိုင္ငံေရးအရေတာ့ နဝတကဘယ္ေတာ့မွ ႏုိင္မွာမဟုတ္တာေသခ်ာတယ္။ နဝတရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးမ်က္လွည့္ပြဲေတြကို ဘယ္သူမွလည္း ပါးစပ္ေဟာင္းေလာင္းနဲ႔ တအံ့တၾသအေရးလုပ္ မၾကည့္ၾကဘူး။ ဒါေပမယ့္ မ်က္လွည့္ပြဲမွာ ဆူဆူညံညံတီးခပ္ၿပီး ေနာက္နားကေန စီးပြားေရး ကိစၥ လက္တို႔ခ်င္တာက်ေတာ့ မ်က္ေစ့ေထာင့္ေထာက္ ၾကည့္ဖို႔လိုမယ္။ နဝတရဲ႕ လက္ေတြေျခေတြ စီးပြားေရးနယ္ထဲ မကုတ္မိသြားဖို႔ ဟန္႔ တားေနရမယ္။ ႏုိင္ငံတကာဆုိတာကလည္း သူ႔အကြက္နဲ႔သူ မက္လံုးေတြ ကစားတတ္ၾကစၿမဲမို႔ သူတို႔မက္ခ်င္မက္သြားႏုိင္တဲ့ စီးပြားေရး အားလံုးေတြကို မတည္မၿငိမ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးဖို႔လုိပါလိမ့္မယ္။ အမွန္တရားဟာ က်ေနာ္တို႔လက္ထဲမွာ ရွိေနတာမွန္ပါတယ္။ ဒီအမွန္တရားကို ႐ုပ္လံုးႂကြေအာင္ ႁခြေပးႏုိင္မယ့္ အရံလက္နက္ေတြ ရွိရပါလိမ့္မယ္။ စစ္ေရး၊ ႏိုင္ငံေရး၊ စည္း႐ံုးေရးစစ္မ်က္ႏွာေတြ အခုိင္အမာေရွ႕တုိးဖြင့္ရင္းနဲ႔ အာဏာ႐ူးေတြရဲ႕လက္ထဲကို ေငြပံုေပးေနၾကမယ့္ စီးပြားေရးသမားေတြရဲ႕ ျခယ္လွယ္မႈကို ခုခံဟန္႔တားႏုိင္တဲ့ ေနာက္ထပ္စစ္မ်က္ႏွာတခု လိုပါတယ္။



မသက္ (၆၀၁)
ေဒါင္းအုိးေဝ - အတြဲ (၃)၊ အမွတ္ (၁၁)၊ ေဖေဖာ္ဝါရီ၊ မတ္၊ ၁၉၉၃။ (စာမ်က္ႏွာ ၃၈ မွ ၃၉ ပါ ေဆာင္းပါး)