မၾကာေသးမီက ရခုိင္ျပည္နယ္ ေျမာက္ပုိင္း ေက်ာက္ျဖဴၿမိဳ႕နယ္မွ ရခုိင္အမ်ဳိးသမီး ၃ေယာက္သည္ ျမန္မာ – တရုတ္နယ္စပ္ျမဳိ႕ Ruili ဟုသိၾကသည့္ တရုတ္ၿမိဳ႕တၿမိဳ႕ျဖစ္ေသာ ေရႊလီၿမိဳ႕တြင္ အမွတ္မထင္ ေတြ႔ဆုံခဲ့ၾကသည္။
တရုတ္ႏုိင္ငံသုိ႔ သြားရန္ ယုံၾကည္ခ်က္ခုိင္မာေသာ အဆုိပါ ရခုိင္အမ်ဳိးသမီး ၃ေယာက္သည္ နယ္စပ္ရွိ ဖြံၿဖိဳးတုိးတက္ေသာၿမိဳ႕တြင္ အကိ်ဳးအျမတ္မ်ားေသာ စက္ရုံတြင္းအလုပ္အကုိင္မ်ားရရွိမည္ဟူေသာ ကတိမ်ားျဖင့္ ေသြးေဆာင္ဖ်ားေယာင္းျခင္းကုိ ခံခဲ့ရသည္။
၎တုိ႔သည္ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္းရွိ မူဆယ္ၿမိဳ႕သုိ႔ ကားျဖင့္ထြက္ခြာလာခဲ့ၾကျပီး ၇ရက္ဗီဇာျဖင့္ နယ္စပ္ကုိ ျဖတ္ေက်ာ္ၿပီးေနာက္ ေမွာင္ခုိသမားမ်ားက လာေရာက္ႀကိဳဆုိခဲဲ့ကာ ရႊီေကာ့တည္းခုိခန္းသုိ႔ေရာက္ရွိခဲ့သည္။ ရခုိင္အမ်ိဳးသမီး ၃ေယာက္သည္ အဆုိပါ တည္းခုိခန္းတြင္ ရက္အနည္းငယ္မွ် ေနထုိင္ခဲ့ၾကသည္။
တေန႔တြင္ ရခုိင္အမ်ိဳးသမီး၃ဦးအနက္ ၁ဦးျဖစ္ေသာ မႏွင္းစႏၵာၿဖိဳးသည္ ေမွာင္ခုိသမားမ်ားအခ်င္းခ်င္း စကားေျပာေနသည္ကုိ ခုိးနားေထာင္ခဲ့သည္။
“က်မ အရမ္းလန္႔သြားတယ္”ဟု ေက်ာက္ျဖဴၿမိဳ႕နယ္ ေတာင္ရင္းရြာဇာတိျဖစ္ေသာ မႏွင္းစႏၵာၿဖိဳးကေျပာသည္။
ေမွာင္ခုိသမားမ်ားအေနျဖင့္ အက်ဳိးေတာ္ေဆာင္ခ သိန္း ၄၀ က်ပ္ရႏုိင္ေသာ အပ်ိဳစင္ေစ်းကြက္အေၾကာင္းႏွင့္ အငယ္ဆုံးျဖစ္ေသာ အသက္ ၁၇ ႏွစ္အရြယ္ မသူဇာခင္မွာ သိန္း ၅၀ က်ပ္အထိ ရႏုိင္ေၾကာင္း ေမွာင္ခုိသမားမ်ားအခ်င္းအခ်င္းေျပာေနသည္ကုိ မႏွင္းစႏၵာၿဖိဳးက ၾကားခဲ့သည္။ ေမွာင္ခုိသမားမ်ားက အဆုိပါ မိန္းကေလးမ်ားသည္ တရုတ္ေဖာက္သည္မ်ားႏွင့္ လက္ထပ္ျခင္းျဖင့္ ရရွိေသာ ၀င္ေငြမ်ားအား ၎တုိ႔၏မိသားစုမ်ားကုိ ေထာက္ပံ့ေပးႏုိင္လိမ့္မည္ျဖစ္ေၾကာင္းေျပာသည္။
“က်မ ဒီလုိမ်ိဳးုျဖစ္လာလိမ့္မယ္လုိ႔ ဘယ္တုန္းကမွ မထင္ခဲ့ဘူး။ ဘာလုိ႔လည္းဆုိေတာ့ က်မ သူ႔ကုိယုံတယ္ေလ”ဟု မႏွင္းစႏၵာၿဖိဳးက ေျပာသည္။
“က်မဘာလုပ္ရမွန္း မသိဘူး။ တညလုံးငုိေနခဲ့တယ္။ က်မခ်စ္သူကုိလည္း သတိရတယ္။ က်မသြားမယ့္ ခရီးအေၾကာင္းကုိ က်မခ်စ္သူကုိ မေျပာျဖစ္ခဲ့ဘူး။ ဘာလုိ႔လည္းဆုိေတာ့ က်မတရုတ္ႏုိင္ငံကုိ အလုပ္လုပ္ဖုိ႔ သြားတာေလ။ သူစိမ္းတေယာက္နဲ႔ လက္ထပ္ဖုိ႔သြားတာမွ မဟုတ္တာ” ဟု မႏွင္းစႏၵာၿဖိဳးက ေျပာသည္။
အသက္ ၂၀ အရြယ္ မႏွင္းစႏၵာၿဖိဳးသည္ အလြန္တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားခဲ့သည္။
“ရုတ္တရက္ က်မ ေဇာေခြၽးေတြနဲ႕ ေက်ာခ်မ္းသြားတယ္”ဟု မႏွင္းစႏၵာၿဖိဳးက ေျပာသည္။
ထုိအခါ ရခုိင္အမ်ိဳးသမီး ၃ ေယာက္မွာ ထြက္ေျပးရန္ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ၾကသည္။ ႏုိင္ငံျခား ဘာသာစကားမ်ားျဖင့္ ျပည့္ႏွက္ေနသည့္ အစိမ္းသက္သက္ ပတ္၀န္းက်င္တခုတြင္ ၄င္းတုိ႕သိထားသည့္အရာက ထြက္ေျပးျခင္း
ျဖစ္သည္။
“က်မတုိ႔ တည္းခုိခန္းကေန ည ၁၀ နာရီေလာက္၀န္းက်င္ေလာက္ ထြက္လာခဲ့ၾကတယ္။ တရုတ္စကားလည္း မေျပာတက္ေတာ့ အကူအညီမဲ့တယ္လုိ႔ ခံစားခဲ့ရတယ္။ အကူအညီေတာင္္းဖုိ႕ေတာင္မွ ခက္ခဲပါတယ္”ဟု မသူဇာခင္ကေျပာသည္။
ကံေကာင္းစြာျဖင့္ ၎တုိ႕သည္ ရႊီေကာ့ တည္းခုိခန္းအနီးတြင္ ကြမ္းယာဆုိင္ဖြင့္ထားေသာ ျမန္မာအမ်ိဳးသားတေယာက္နဲ႔ ေတြ႔ဆုံခဲ့သည္။
အဆုိပါအမ်ိဳးသားက သူ၏အိမ္တြင္ တညတာ ပုန္းခုိရန္ ေခၚသြားခဲ့သည္။ သုိ႔ေသာ္ ၎တုိ႔ေနာက္မွ ေမွာင္ခုိသမားမ်ားလုိက္ရွာေနသည္ကုိ သိသည့္အတြက္ ေနာက္တေန႔မနက္တြင္ ထုိအမ်ဳိးသားက ေရႊလီ – မူဆယ္ နယ္စပ္ဂိတ္သုိ႔ ေခၚေဆာင္သြားခဲ့ၿပီး မႏၱေလးသုိ႔ သြားသည့္ ကားလက္မွတ္မ်ား၀ယ္ရန္ ပုိက္ဆံေပးခဲ့သည္။
မႏၱေလးသုိ႔ ေရာက္ေသာအခါ ၄င္းတုိ႕တြင္ လက္က်န္ေငြ မရွိေတာ့ေပ။ ထုိ႔ေနာက္ ၎တုိ႔သည္ စစ္ေတြသုိ႔ အလကားလုိက္ပါစီးနင္းခြင့္ျပဳရန္ ကားလုပ္ငန္း တာ၀န္ရွိသူတစ္ဦးအား အသနားခံခဲ့ၾကသည္။ စိတ္သေဘာ
ထားျပည့္၀ေသာ အဆုိပါတာ၀န္ရွိသူကလည္း လိုလိုလားလား ကူညီေပးခဲ့သည္။
၎တုိ႔သည္ စစ္ေတြၿမိဳ႕သုိ႔ ေမလ ၁၅ ရက္ေန႔တြင္ ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာေသာအခါ ဘတ္စ္ကားေမာင္းသူက စစ္ေတြရဲစခန္း လူကုန္ကူးမႈ ကာကြယ္တားဆီးေရးဌာနသုိ႔ ဆက္သြယ္ခဲ့သည္။ ရဲမွဴး ဦးေက်ာ္ညြန္႔က အဆုိပါ ရခုိင္အမ်ိဳးသမီး ၃ေယာက္ႏွင့္ ေတြ႔ဆုံခဲ့ၿပီး စုံစမ္းစစ္ေဆးမႈ စတင္ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။
ရဲမွဴး ဦးေက်ာ္ညႊန္႔၏ ေျပာျပခ်က္အရ ေမွာင္ခုိကူးသူမ်ားမွာ မတူကြဲျပားသည့္ ရပ္ကြက္မ်ားတြင္ ေနထုိင္ၾကေသာ ေက်ာက္ျဖဴေဒသခံမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။ အဆုိပါ လူကုန္ကူးသူမ်ား၏ ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းမ်ားမွာ တရုတ္ႏုိင္ငံတြင္ အလုပ္လုပ္ေနသည့္အတြက္ တလလွ်င္ လစာ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၁၅၀ ျဖင့္ တရုတ္စက္ရုံတရုံတြင္အလုပ္ရမည္ဟု ကတိေပးျပီး ခ်ဥ္းကပ္ခဲ့ေၾကာင္းသိရသည္။ ဆင္းရဲေသာ ရြာမ်ားတြင္ ေနထုိင္သည့္ ရခုိင္အမ်ိဳးသမီးမ်ားအတြက္ အလုပ္ေကာင္းတခုရရန္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွာ စိတ္၀င္စားဖြယ္ေကာင္းခဲ့သည္။
ရဲစခန္းက အဆုိပါ မိန္းကေလးမ်ား၏ ျဖစ္ရပ္ကုိ မွတ္တမ္းယူၿပီးေနာက္ ၎တုိ႔အား အျမန္ေရယဥ္တစင္းျဖင့္ ေက်ာက္ျဖဴသုိ႔ ျပန္လည္ပုိ႔ေဆာင္ေပးခဲ့သည္။
ေမလ ၁၈ ရက္ေန႔တြင္ ေဒသခံ ရဲစခန္းက ေဒၚစန္းစန္း၊ ေဒၚျမင့္ျမင့္သန္း၊ ေဒၚလွေရႊ၊ ေဒၚမေန စုစုေပါင္းအမ်ိဳးသမီး ၄ ဦးကုိ လက္ရဖမ္းဆီးခဲ့ျပီးေနာက္ လူကုန္ကူးမႈျဖင့္ တရားစြဲခ်က္တင္လုိက္ျပီျဖစ္သည္။
မသူဇာခင္က ထုိလူကုန္ကူးသူမ်ားမွာ ေထာင္အႏွစ္ ၄၀ အထိ က်ေစခ်င္ေၾကာင္း ေျပာသည္။
“သူတုိ႔မွာ ကေလးေတြလည္းရွိတာပဲ။ သားသမီးခ်င္း ကုိယ္ခ်င္းစာသင့္ပါတယ္”ဟုေျပာသည္။
သုိ႔ေသာ္ လူကုန္ကူးသူမ်ားအား တရားမွ်တစြာ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ေသာ္လည္း စိတ္ဒဏ္ရာရခဲ့ေသာ မသူဇာခင္အတြက္ အကူအညီျဖစ္ပုံမေပၚပါ။ ၎သည္ ခ်စ္သူႏွင့္ ေမလ ၁၉ ရက္ေန႔တြင္ ေနအိမ္၌ေတြ႕ဆုံခဲ့သည္။ သုိ႔ေသာ္ သူေမွ်ာ္လင့္ထားသည့္ ေပ်ာ္ရႊင္ေသာ ျပန္လည္ေတြ႕ဆုံရျခင္းမ်ဳိး မဟုတ္ခဲ့ေပ။
“က်မ သူ႔ကုိ အကုန္လုံး ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်မ ဘာမွ မေျပာႏုိင္ခဲ့ဘူး” ဟု မသူဇာခင္က ေျပာသည္။
No comments:
Post a Comment