ေတာင္အာဖရိကက မန္ဒဲလားဟာ ေအာင္ျမင္မႈေတြ အမ်ားႀကီး ရခဲ့တဲ့သူပါ။ “မန္ဒဲလား က်င့္သံုး လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ သေဘာထား ႀကီးျမတ္မႈနဲ႔ ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးေၾကာင့္ သူ႔ရဲ႕သက္တမ္းတေလွ်ာက္လံုး အႀကီးအက်ယ္ အသိအမွတ္ျပဳခံရမ်ိဳး အရင္က သမိုင္းမွာ တေယာက္မွ မရွိခဲ့ဘူး” လို႔ အသားအေရာင္ ခြဲျခားမႈ တိုက္ဖ်က္ေရး တိုက္ပြဲမွာ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ၾကီးတဦးျဖစ္တဲ့ ဘုန္းေတာ္ႀကီး ဒက္စ္မြန္ တူးတူးက ၀ါရွင္တန္ပို႔စ္ သတင္းစာမွာ ေရးခဲ့တယ္။
ခ်ီးက်ဴးဂုဏ္ျပဳစကားေတြနဲ႔ အတူ ဒက္စ္မြန္ တူးတူး ေထာက္ျပခဲ့တဲ့ အခ်က္တခုက ျမန္မာႏိုင္ငံအေနနဲ႔ အေလးထား သတိျပဳသင့္တဲ့ အခ်က္တခု ပါတယ္။ အဲဒါက မန္ဒဲလားဟာ သူေတာ္စင္ တပါး မဟုတ္ဘူးလို႔ ဆိုတယ္။
“မန္ဒဲလားရဲ႕ အဓိက အားနည္းခ်က္က သူ႕ရဲ႕အဖြဲ႔ အစည္းနဲ႔ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြအေပၚ သစၥာရွိလြန္းတာပဲ။ အရည္အခ်င္း မျပည့္၀တဲ့ ၀န္ႀကီးေတြ ပါ၀င္ေနတဲ့ စြမ္းေဆာင္ရည္နိမ့္တဲ့ အစိုးရအဖြဲ႕ကို ဆက္ထိန္းထားခဲ့တယ္။ သာမန္အဆင့္ေလာက္ပဲ ရွိတဲ့ အေနအထားကို လက္ခံထားခဲ့တာေၾကာင့္ ဒီအေျခအေနမ်ိဳးကို ပိုၿပီးက်ယ္ျပန္႔လာေစဖို႔ အက်င့္ပ်က္ ျခစားမႈေတြ တိုးပြားလာေစဖို႔ မ်ိဳးေစ့ခ်ေပးသလို ျဖစ္ခဲ့ရတယ္” လို႔ ဒက္စ္မြန္ တူးတူးက ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းပဲ ေရးတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံမွာလည္း စစ္အာဏာရွင္ေတြကို ဆန္႔က်င္ရာမွာ ႏိုဘယ္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆုရွင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဦးေဆာင္ခဲ့တယ္။ အခုဆိုရင္ အားနည္းခ်က္ေတြ နက္နက္႐ိႈင္း႐ိႈင္း ရွိေနတဲ့ စနစ္တခုထဲမွာ ေရြးေကာက္ခံ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္တေယာက္အျဖစ္နဲ႔ အလုပ္လုပ္ေနရတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က နယ္လ္ဆင္မန္ဒဲလားကို “လူသားမ်ိဳးႏြယ္ရဲ႕ အဆင့္အတန္းကို ျမွင့္တင္ေပးႏိုင္တဲ့ ႀကီးျမတ္တဲ့ လူသားတဦး ျဖစ္ၿပီးေတာ့ ကမာၻကိုေျပာင္းလဲႏိုင္ဖို႔ အျခားသူေတြကို ဆြဲေဆာင္ စည္း႐ံုးႏိုင္ခဲ့သူ” လို႔ ၿပီးခဲ့တဲ့ ေသာၾကာေန႔က ဂုဏ္ျပဳစကားေျပာခဲ့တယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေနအိမ္ အက်ယ္ခ်ဳပ္နဲ႔ ထိန္းသိမ္းခံထားရစဥ္က မန္ဒဲလားနဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္ခံရတယ္။ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္မွာ သူ ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္လာေတာ့ တခ်ိဳ႕ သတင္းစာေတြက “မန္ဒဲလားကာလ”လို႕ ေခၚတဲ့ မန္ဒဲလား လြတ္ေျမာက္ျပီးကာလက ၫွိႏိႈင္းေဆြးေႏြးဝိုင္းေတြကေန ဒီမိုကေရစီအေျခခံတဲ့ ဖြဲ႕စည္းပံုကို အစိုးရနဲ႕ အတိုက္အခံအားလုံးက သေဘာတူျပီး ေနာက္ဆုံး လြတ္လပ္မွ်တတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲကေန သမၼတျဖစ္လာခဲ့တဲ့ ဝမ္းေျမာက္ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ ႏိုင္ငံေရးျဖစ္စဥ္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာလည္း ျဖစ္ၿပီလို႔ ေဟာကိန္း ထုတ္ခဲ့ၾကပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခုထိ ဒီကာလကို ျမန္မာေတြ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနရတုန္းပဲ ရွိပါေသးတယ္။
မန္ဒဲလားလိုပဲ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုလည္း မီဒီယာေတြက ဒီမိုကေရစီ စံျပပံုရိပ္အျဖစ္ ခ်ီးေျမွာက္ေရးသားမႈေတြ ရွိခဲ့တယ္။ သူေတာ္စင္ တမွ်ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ သူဒီလို မဟုတ္ပါဘူးလို႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ဆိုတယ္။
“က်မ ေသေသခ်ာခ်ာ ေျပာပါရေစ။ က်မ သူေတာ္စင္ မဟုတ္ပါဘူး။ က်မကိုယ္ က်မ ႏိုင္ငံေရးသမားတေယာက္ လို႔ပဲ ျမင္ပါတယ္။ စံျပပံုရိပ္တခုလည္း မဟုတ္ပါဘူး” လို႔ မၾကာေသးခင္က သြားေရာက္ခဲ့တဲ့ ၾသစေတးလ်ခရီးစဥ္မွာ ဆစ္ဒနီၿမိဳ႕က ပရိသတ္ေတြကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ေျပာခဲ့တယ္။
၂၀၁၅ ခုႏွစ္မွာ သမၼတျဖစ္ခ်င္တယ္လုိ႔ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ထုတ္ေျပာထားသူတေယာက္က ႏိုင္ငံေရးသမားလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို တံဆိပ္တပ္တာဟာ နားလည္လို႔ရတဲ့ ကိစၥပါ။ ဒါေပမယ့္ ႐ိုးသားတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမား တေယာက္ဟာ စစ္တပ္နဲ႔ ခ႐ိုနီ အရင္းရွင္၀ါဒီေတြ အက်ိဳးစီးပြား ၾကီးၾကီးမားမား ရွိေနတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ မ႐ိုးသားတဲ့ ကစားပြဲတခုကေန ႐ုန္းလြတ္ႏိုင္ပါမလားလို႔ စဥ္းစားစရာလည္း ရွိတယ္။
စစ္တပ္က ေရးဆြဲထားတဲ့ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို သမၼတျဖစ္လာခြင့္ မရွိေအာင္ ထိထိေရာက္ေရာက္ တားဆီးထားေသးတယ္။ သမၼတျဖစ္မယ့္သူအတြက္ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ကန္႔သတ္ခ်က္ေတြထဲမွာ သမၼတေလာင္းရဲ႕ အိမ္ေထာင္ဖက္ သို႔မဟုတ္ သားသမီးေတြဟာ ႏိုင္ငံျခားသား မဟုတ္ရဘူး ဆိုတဲ့ အခ်က္တခု ထည့္သြင္း ထားပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ကြယ္လြန္သူ ခင္ပြန္းသည္ မစၥတာမိုင္ကယ္ အဲရစ္နဲ႔ သားႏွစ္ေယာက္ဟာ ၿဗိတိန္ႏိုင္ငံသားေတြ ျဖစ္တယ္။ အေျခခံဥပေဒအရ သမၼတဟာ စစ္ေရးအေတြ႔အႀကံဳရွိဖို႔ လိုအပ္တယ္လို႕လည္း ဆိုထားတယ္။
ဒီလို ပိတ္ပင္မႈေတြကို ျပဳျပင္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေနနဲ႔ လႊတ္ေတာ္ႏွစ္ရပ္လံုးက ကိုယ္စားလွယ္ စုစုေပါင္းရဲ႕ ၇၅ ရာခိုင္ႏႈန္းရဲ႕ သေဘာတူ ေထာက္ခံမႈကိုလိုအပ္ပါတယ္။ လႊတ္ေတာ္ရဲ့ ၂၅ ရာခိုင္ႏႈန္းကလည္း ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္စရာမလိုတဲ့ စစ္သားကိုယ္စားလွယ္ေတြပါ။
အတိုက္အခံ ေရြးေကာက္ခံကိုယ္စားလွယ္ တေယာက္အေနနဲ႔ အေျခခံဥပေဒကို ျပန္လည္ျပင္ဆင္ႏိုင္ဖို႔ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္ ႀကိဳးစားတယ္။ မန္ဒဲလားလိုပဲ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေဟာင္းေတြကို ျပန္လည္ေရြးခ်ယ္ အသံုးျပဳျခင္းက သူရဲ႕ အားနည္းခ်က္နဲ႔ ဟာကြက္ေတြ ျဖစ္တယ္လို႔ ကၽြမ္းက်င္သူေတြက ေျပာၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕ဆို ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ၀င္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္တာကို မွားယြင္းမႈတခုလို႔ေတာင္ ေျပာၾကတယ္။
၂၀၁၁ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လမွာ သမၼတဦးသိန္းစိန္နဲ႔ ပထမဆံုးေတြ႔ဆံုခဲ့ၿပီးတဲ့ေနာက္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ဦးသိန္းစိန္ဟာ ဟန္မေဆာင္တတ္သူတေယာက္ျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြက စီးပြားေရး ပိတ္ဆို႔ကန္႔ သတ္မႈေတြ ႐ုပ္သိမ္းေပးဖို႔ကိုလည္း ေထာက္ခံေတာင္းဆိုတယ္။ ဒါေပမယ့္ အစိုးရဟာ သူတရား၀င္ အသိအမွတ္ျပဳ ခံရဖို႔နဲ႔ အင္အားႀကီး အေနာက္ႏိုင္ငံေတြက ဒဏ္ခတ္ပိတ္ဆို႔ထားတာေတြကို ႐ုပ္သိမ္းသြားေစဖို႔ အတြက္ သက္သက္ပဲ ေဒၚေအာင္ဆန္းစု ၾကည္ကို အသံုးခ်ခဲ့တာလို႔ ေ၀ဖန္သူေတြသာမက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ေလးစားေထာက္ခံသူ အခ်ိဳ႕က ေျပာဆိုၾကတယ္။
အကဲခတ္ေလ့လာသူေတြကေတာ့ လွည့္ဖ်ားမႈေတြနဲ႔ အသံုးခ်ျခင္းကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အခ်ိန္ေႏွာင္းမွ သတိထား မိခဲ့တယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ နည္းလမ္းေျပာင္းသြားၿပီး ဦးသိန္းစိန္ရဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး လူသိရွင္ၾကား ေ၀ဖန္ေျပာဆိုမႈေတြ ျပဳလုပ္လာခဲ့တယ္။ အခုအခ်ိန္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ သမၼတရဲ႕ ၾကားက ဆက္ဆံေရး ခပ္တန္းတန္းျဖစ္သြားတယ္လို႔ ဆိုႏိုင္တယ္။
ျပည္တြင္း ျပည္ပမွာ ရွိေနတဲ့ စစ္အစိုးရဆန္႔က်င္ေရး အသိုင္းအ၀ိုင္းေတြၾကားမွာလည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေနအိမ္ အက်ယ္ခ်ဳပ္က လြတ္ေျမာက္လာၿပီးကထဲက ေ၀ဖန္ေျပာဆိုမႈေတြရွိခဲ့တယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ လူ႔အခြင့္အေရးနဲ႔ ဒီမိုကေရစီကို ေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္ဖို႔ ဆယ္စုႏွစ္နဲ႔ခ်ီ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကတဲ့ တက္ၾကြလႈပ္ရွားသူေတြကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ဥေပကၡာျပဳခဲ့တယ္လို႔ သူတို႔က ဆိုပါတယ္။ သူတို႔ဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ဒီမိုကေရစီလႈပ္ရွားမႈကို အဓိက ေထာက္ပံ့မႈေတြျပဳခဲ့တဲ့ အရင္းအျမစ္ေတြပါ။
ဒီ့အျပင္ တိုင္းရင္းသားေဒသေတြက လူ႔အခြင့္အေရးခ်ိဳးေဖာက္မႈေတြနဲ႔ ပဋိပကၡေတြကို ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုဖို႕ ပ်က္ကြက္ခဲ့တာေၾကာင့္ အရင္က သူ႔ကိုေထာက္ခံခဲ့တဲ့ ကခ်င္တိုင္းရင္းသားေတြၾကားမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ေထာက္ခံမႈေတြ က်ဆင္းသြားရတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံထဲက လူနည္းစု မြတ္ဆလင္ေတြကို လူမ်ားစု ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြက တိုက္ခိုက္ အၾကမ္းဖက္မႈေတြ ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ အေျခအေနမွာလည္း ႏႈတ္ဆိတ္ ၿငိမ္သက္ေနခဲ့တဲ့အတြက္ သူ႔ရဲ႕ ရပ္တည္ မႈဟာ ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ကစလို႔ လႊတ္ေတာ္ကို ၀င္ေရာက္ခဲ့ ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေျပာင္းလဲလာတယ္လို႔ ယူဆစရာေတြ ရွိလာတယ္။
မန္ဒဲလားနဲ႔ အာဖရိကန္ အမ်ိဳးသားကြန္ဂရက္ (ANC) ပါတီလို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လည္း အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (NLD) ပါတီကို ႐ုပ္လံုးေဖာ္သူပါ။ သူ ပူးတြဲတည္ေထာင္ၿပီးေတာ့ ဦးေဆာင္ခဲ့တဲ့ NLD ပါတီက ၁၉၉၀ ခုႏွစ္ အေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲမွာ မဲ အျပတ္အသတ္နဲ႔ အႏိုင္ရရွိခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီရလဒ္ကို အသိအမွတ္ျပဳ မခံခဲ့ရပါဘူး။ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္လိုမ်ိဳး ၾသဇာအရွိန္အ၀ါ ႀကီးမားသူေတြ မပါရင္ ဒီပါတီႏွစ္ခုလံုးရဲ႕ စြမ္းေဆာင္ရည္နဲ႔ ပတ္သက္လို႔လည္း ေမးခြန္းထုတ္စရာေတြ ရွိေနပါတယ္။
၂၀၁၅ ခုႏွစ္ေရြးေကာက္ပြဲကို ဦးတည္ျပီး ၾကည့္လိုက္မယ္ဆိုရင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို ျပင္ဆင္ေပးဖို႔ အစိုးရကို ေတာင္းဆိုထားၿပီး စစ္တပ္၊ လႊတ္ေတာ္၊ အစိုးရနဲ႔ အတိုက္အခံ NLD ပါတီတို႔ ၄ ပြင့္ဆိုင္ေဆြးေႏြးဖို႔ အဆိုျပဳထားတယ္။ အစိုးရကေတာ့ ဒီအဆိုျပဳခ်က္ကို ျငင္းပယ္ခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။ ခုခ်ိန္ထိ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ စစ္တပ္က တိုင္းျပည္ရဲ႕ အေရးကိစၥေတြကို လႊမ္းမိုးခ်ဳပ္ကိုင္ထားဆဲျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္ကို ဘယ္သူမွ သံသယမရွိပါဘူး။ ဒီအတိုင္းဆိုရင္ အာရွရဲ႕ မန္ဒဲလားဟာ အႏၲရာယ္မ်ားတဲ့ ကစားပြဲတခုကို ဝင္ပါေနရတာ ေသခ်ာပါတယ္။
ေတာင္အာဖရိကႏိုင္ငံနဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံတို႔ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးလမ္းေၾကာင္းမွာလည္း အေျခခံကြဲျပားမႈေတြ ရွိတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ဒီမိုကေရစီေျပာင္းလဲမႈဟာ အထက္ကေန ေအာက္ကို အမိန္႕အတိုင္း စီးဆင္းရတဲ့ ျဖစ္စဥ္ျဖစ္ၿပီးေတာ့ ကန္႔သတ္မႈေတြ ရွိေနတယ္။ စစ္တပ္က သတိႀကီးႀကီးနဲ႔ ထိန္းခ်ဳပ္ထားတယ္။ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဟာင္းေတြကလည္း အာဏာနဲ႔ တိုင္းျပည္ရဲ႕ ပိုင္ဆိုင္ၾကြယ္၀မႈ အမ်ားစုကို ဆက္လက္ ထိန္းခ်ဳပ္ထားတယ္။ ခ႐ိုနီေတြကလည္း ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ ပဲျဖစ္ျဖစ္ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြကို တတ္ႏိုင္သမွ် အၾကာဆံုး ဖက္တြယ္ ထားၾကမွာပါ။
ေဝဖန္မႈေတြနဲ႕ ၾကဳံေနရေပမယ့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ သူ႕ရဲ႕ ေရပန္းစားမႈနဲ႔ ေထာက္ခံမႈေတြကို ထိန္းသိမ္း ထားႏိုင္ မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ရတယ္။ သူနဲ႔ သူ႕ရဲ႕ပါတီက အျခား ဒီမိုကရက္ေတြနဲ႕ တိုင္းရင္းသားေတြရဲ႕ အျမင္မၾကည္လင္မႈေတြကို ဖယ္ရွားပစ္ျပီး ေထာက္ခံမႈေတြ ျပန္လည္ ရယူႏိုင္ဖို႔ လိုလာပါၿပီ။ ကြန္ရက္ေဟာင္းကို ျပန္လည္ တည္ေဆာက္တာနဲ႔ထပ္တူ အေရးႀကီးတာကေတာ့ မ်ိဳးဆက္သစ္ ေခါင္းေဆာင္ေတြကို ေလ့က်င့္ပ်ိဳးေထာင္ေပးႏိုင္ဖို႔ပါ။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးမွာ ဆြဲေဆာင္မႈေကာင္းတဲ့ ပံုရိပ္၊ ၾသဇာႀကီးမားတဲ့ ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ရွိေန ဆဲပါ။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ရဲ႕ အသက္က ၇၀ နားကပ္လာခဲ့ပါျပီ။ အခ်ိန္ တျဖည္းျဖည္း နည္းလာေနပါၿပီ။ အခုခ်ိန္အထိေတာ့ လူတိုင္းက ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕“မန္ဒဲလား ကာလ” ကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾကတုန္းပါ။
No comments:
Post a Comment