ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ခ်က္ထရီယံ ဟိုတယ္တြင္ ဒီဇင္ဘာ ၆ ရက္ ၇ ရက္က က်င္းပသည့္ ကမာၻ႔အမ်ိဳးသမီး ဖိုရမ္သို႔ တက္ေရာက္လာသူ ေဒၚသက္သက္ခိုင္ကို ဧရာ၀တီ သတင္းဌာနမွ ေက်ာ္ဆုမြန္က ေတြ႔ဆံု ေမးျမန္းခဲ့သည္။ ကမာၻ႔ အမ်ိဳးသမီး ဖိုရမ္တြင္ အမ်ိဳးသမီး စြန္႔ဦးတီထြင္မႈႏွင့္ ပတ္သတ္ၿပီး သူ၏ အေတြ႔အႀကံဳမ်ားကို ၀င္ေရာက္ ေဆြးေႏြးခဲ့သည့္ ေဒၚသက္သက္ခုိင္သည္ ဧရာ၀တီႏွင့္ ေတြ႔ဆုံစဥ္ သူ ျဖတ္သန္းခဲ့ရေသာ အေတြ႔အႀကံဳမ်ားႏွင့္ ႏုိင္ငံေရးႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ ၎၏ အစီအစဥ္တို႔ကို ေျပာၾကားခဲ့သည္။ အကယ္ဒမီ သရုပ္ေဆာင္ အဆိုေတာ္ ထြန္းအိႁႏၵာဗို၏ ညီမလည္း ျဖစ္သူ ေဒၚသက္သက္ခိုင္သည္ မိုးကုတ္ၿမိဳ႕တြင္ ေမြးဖြားခဲ့သူျဖစ္ၿပီး ေဆးပညာ ဆိုင္ရာ ဆရာ၀န္ဘြဲ႔ ရရွိ ပိုင္ဆိုင္ ထားကာ စင္ကာပူႏုိင္ငံ နန္ယန္း တကၠသိုလ္မွ MBA ဘြဲ႕ကိုလည္း ရရွိ ပိုင္ဆိုင္ထားသူ ျဖစ္သည္။
ေမး။ ။ ေဒၚသက္သက္ခိုင္ အေနနဲ႔ စီးပြားေရးကို ဘယ္လုပ္ငန္းကေန စလုပ္ ခဲ့တာလဲ။
ေျဖ။ ။ က်မ ေရႊနန္းေတာ္ ေရႊဆိုင္က စလုပ္ခဲ့တာ၊ အမ်ဳိးသားနဲ႔အတူ ေပါင္းၿပီးေတာ့ေလ၊ ေနာက္ေတာ့ အမ်ဳိးသားရဲ႕ မိဘေတြနဲ႔ေပါ့ေနာ္၊ က်မ ေယာကၡမေတြရဲ႕ ေျမေတာင္ေျမႇာက္ေပးမႈနဲ႔ က်မတို႔ႏွစ္ေယာက္ အတူဦးေဆာင္ၿပီး အလုပ္လုပ္ ၾကတာပါ။
ေမး။ ။ ေဒၚသက္သက္ခုိင္က Medical Doctor ဘဲြ႕ရထားၿပီး ဒီစီးပြားေရး လုပ္ငန္းထဲ ဘာေၾကာင့္ ၀င္လာျဖစ္တာလဲ။
ေျဖ။ ။ က်မ အမ်ဳိးသားလည္း ဆရာ၀န္ပဲ၊ က်မလည္း ဆရာ၀န္ေပါ့ေနာ္။ ဒါေပမယ့္လည္း အဲဒီ အခ်ိန္တုန္းကေတာ့ က်မ ေယာကၡမႀကီးက ေတာ္ေတာ္ႀကီး ေနမေကာင္းဘူးေလ။ ေနမေကာင္းေတာ့ သားကို ဆရာ၀န္လုပ္လို႔ နယ္ေတြမသြားေစ ခ်င္ဘူး၊ သားကို အနီးအနား ရွိေစခ်င္ေတာ့ ေခၽြးမပါ အနီးအနားမွာ ရွိရတာေပါ့ေနာ္။ ေနာက္တခု က်ေတာ့လည္း လူေတြရဲ႕ အျမင္က ဆရာ၀န္ဆို ဆရာ၀န္ အလုပ္ပဲ လုပ္ရမယ္ဆိုတဲ့ အျမင္မ်ဳိးလည္း အခုအခ်ိန္ထိ ရွိပါတယ္။ ဒါေတြက မွန္သင့္ သေလာက္လည္း မွန္တယ္ေပါ့ေနာ္။ ဒါေပမယ့္ အေျခအေန အရေတာ့ ဆရာ၀န္ ျဖစ္ေပမယ့္၊ ဆရာ၀န္ အလုပ္ကို မလုပ္ခဲ့ ေပမယ့္ က်မတို႔က ဒီ Volunteer အလုပ္ကို လုပ္ခဲ့တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ မို႔လို႔ က်မတို႔လည္း တနည္းတဖုံနဲ႔ ကိုယ့္ရဲ႕ လူ႔အသိုင္းအ၀ိုင္း ျပန္ၿပီး အက်ဳိးျပဳတာေပါ့ေနာ္။ ေရႊနန္းေတာ္ကုိ ၁၉၉၄ မွာ စဖြင့္တုန္းက မိသားစုေတြနဲ႔၊ အမ်ဳိးေတြနဲ႔ ၀ိုင္းၿပီးေတာ့ ေရာင္းၾက ၀ယ္ၾကတယ္။ ေနာက္ ဒုတိယႏွစ္ေလာက္က်ေတာ့ က်မတို႔က ေရာင္း၀ယ္အား ေကာင္းလာတဲ့ အခါ က်ေတာ့ ကိုယ့္လူနဲ႔ ကိုယ္ပဲ မႏိုင္ေတာ့ဘူး။ မႏိုင္ေတာ့တဲ့ အခ်ိန္မွာ က်မ မွတ္မွတ္ရရ ၀န္ထမ္း စေခၚပါတယ္။ ပထမဦးဆုံး ၀န္ထမ္းေခၚတဲ့ အသုတ္က ႏွစ္ေယာက္ကို စေခၚပါတယ္။ အဲဒီလို ႏွစ္ေယာက္ကို စေခၚရာကေန ဒီေန႔ဆိုရင္ က်မဆီမွာ ၀န္ထမ္း ၄၅၀ ရွိတယ္။ အလုပ္လုပ္လာတဲ့ ဒီႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ဆယ္ အတြင္းမွာလည္း က်မ လူေတြ အမ်ားႀကီးကို အလုပ္ ခန္႔လာတယ္။ ဒီလူေတြနဲ႔ က်မနဲ႔အတူ တြဲၿပီးေတာ့ ႀကီးပြားလာၾကတယ္။ ၿပီးလို႔ရွိရင္ က်မတို႔ ပန္းတိမ္ေတြ အမ်ားႀကီးကိုလည္း အလုပ္ေပး ႏိုင္ၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ ႏိုင္ငံေတာ္ကို ဒီတႏွစ္လုံးမွာ က်မ အခြန္ေဆာင္ လာတယ္ေပါ့ေနာ္။ ဆရာ၀န္ တေယာက္ အေနနဲ႔ အက်ဳိးမျပဳႏိုင္ခဲ့ ေပမယ့္ က်မတို႔ စီးပြားေရး လုပ္ငန္း လုပ္ျခင္းအားျဖင့္ ကိုယ့္ရဲ႕ တုိင္းျပည္နဲ႔ ကိုယ့္ရဲ႕ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းကို ျပန္ၿပီးအက်ဳိးျပဳတာေပါ့ေနာ္။ ျပည္သူ လူထုရဲ႕ က်န္းမာေရးကို တဘက္တလမ္းက ေစာင့္ေရွာက္ခ်င္တယ္ ဆိုတဲ့စိတ္လည္း က်မမွာ ရွိပါတယ္၊ က်မတို႔ အတန္းထဲ က သူငယ္ခ်င္းေတြ စုေပါင္းၿပီးေတာ့ အနႏၲ ေမတၲာ ေဖာင္ေဒးရွင္း ကို တည္ေထာင္ၿပီး က်မတို႔က တလတခါ Mobile Clinic ေပါ့။ က်မတို႔ အမ်ားဆုံး Record ကေတာ့ လူနာ ၈၅၀ အထိ ၾကည့္ဖူးပါတယ္။ တေန႔တည္းကိုေလ။ ဆရာ၀န္ေတြလည္း အမ်ားႀကီး ေပါ့ေနာ္။ က်မတို႔လို ဆရာ၀န္ဘြဲ႕ ရေပမယ့္ တကယ္ လက္ေတြ႕မလုပ္တဲ့ သူေတြကေတာ့ ေဆးေပးတာတို႔၊ ေသြးေပါင္ခ်ိန္ တိုင္းတာတို႔ လူနာ Register လုပ္တာတို႔၊ ခ်ေရးထားတာတို႔ စသျဖင့္ ကူတဲ့အပိုင္းက လုပ္တာေပါ့ေနာ္။ ဒါမ်ဳိးေလးေတြလည္း က်မတို႔ လူမႈေရး လုပ္ငန္းေလးေတြ လုပ္ေနပါတယ္။
ေမး။ ။ တကယ္လို႔ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္ ျဖစ္မလာဘူးဆိုရင္ အခုအခ်ိန္ ေဒၚသက္သက္ခိုင္ ဘာျဖစ္ေနမလဲ။
ေျဖ။ ။ အဲဒါဆိုရင္ေတာ့ ဆရာ၀န္ ျဖစ္ေနမွာေပါ့။
ေမး။ ။ အမ်ဳိးသမီးေတြရဲ႕ က႑မွာ ေဒၚသက္သက္ခုိင္ ေျပာခဲ့သလို အစ္မ အမ်ဳိးသားရဲ႕ ကူညီမႈနဲ႔ ေထာက္ပံ့မႈေတြ အမ်ားႀကီး ပါတယ္ဆုိေတာ့ ျမန္မာ အမ်ဳိးသမီးေတြမွာ ျပင္ပ ေထာက္ပံ့မႈ သို႔မဟုတ္ ေထာက္ပံ့မႈ မရွိဘဲနဲ႔ ကိုယ္တိုင္ ႀကိဳးစားခဲ့တဲ့ အလုပ္က အဓိက စိန္ေခၚမႈေတြဆုိရင္ ဘာေတြျဖစ္မလဲ။
ေျဖ။ ။ ဟုတ္ကဲ့ပါ။ က်မ ကုိယ္ခ်င္း စာႏုိင္ပါတယ္။ က်မမွာ အမ်ဳိးသားရဲ႕ ေထာက္ပံ့မႈလည္း အျပည့္အ၀ရတယ္။ ေနာက္ က်မ မိဘ၊ ေနာက္ က်မအမ်ဳိးသားရဲ႕ မိဘေပါ့ေနာ္။ မိဘ ႏွစ္စုရဲ႕ ေထာက္ပံ့မႈ အားေပးမႈေတြ က်မ ရတယ္ေပါ့။ က်မရတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ မို႔လို႔ က်မရဲ႕ စီးပြားေရး ဘ၀က ေျပလည္ၿပီး ေခ်ာေခ်ာေမာေမာနဲ႔ ျဖစ္တယ္ေပါ့။ က်မတို႔လို အခြင့္အေရး မရတဲ့ အမ်ဳိးသမီးေတြ အမ်ားႀကီး ရွိမွာေပါ့ေလ။ အဲဒါေၾကာင့္မို႔ အသင္းအဖြဲ႕ေတြက အေရးႀကီးတာ ေပါ့ေနာ္။ အသင္း အဖြဲ႕ဆိုတာ ခုနက က်မ ေျပာသလို ျမန္မာ စီးပြားေရး အမ်ဳိးသမီး စီးပြားေရး စြမ္းေဆာင္ရွင္မ်ား အသင္း (MWEA) ေပါ့ေနာ္။ အဲဒီမွာ Member ျဖစ္ရင္၊ တျခား Member ေတြ ႏိုင္ငံတကာက အစည္းအေ၀းေတြ တက္ၿပီး ျပန္လာရင္ အေတြ႕အႀကံဳေတြ ျပန္ၿပီး Sharing ေတြလုပ္တယ္။ အခ်င္းခ်င္း Network ျဖစ္တယ္ေပါ့ေနာ္။ ဒါမ်ဳိး အခြင့္အလမ္း ေလးေတြ ရတာေပါ့။ ဒါေတြကလည္း အေရးႀကီးပါတယ္။
ေနာက္တခုက အစိုးရရဲ႕ ပံ့ပိုးကူညီမႈေပါ့။ က်မခုနက အစည္းအေ၀း ခန္းထဲမွာ ေဆြးေႏြး သြားခဲ့သလို က်မတို႔ တုိင္းျပည္မွာ ဥပေဒအရ ၾကည့္လိုက္ရင္ အမ်ဳိးသမီး၊ အမ်ဳိးသား ခြဲျခားထားတဲ့ ဥပေဒက မရွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ မရွိေပမယ့္ အျပင္မွာ ၾကည့္လိုက္ရင္ အမ်ဳိးသမီး၊ အမ်ဳိးသား တန္းတူရွိလား၊ အဓိပၸာယ္က ဘာလဲဆိုရင္ အမ်ဳိးသမီးေတြမွာ အမ်ဳိးသမီးေတြမို႔ သီးသန္႔ လိုအပ္ခ်က္ေတြ ရွိတယ္။ အဲဒီ လိုအပ္ခ်က္ေတြကို ျဖည့္ေပးႏိုင္မယ့္ ဥပေဒမ်ဳိးလည္း ရွိသင့္တယ္။ အဲဒီလုိမ်ဳိး ရွိရင္ အမ်ဳိးသမီး မို႔လို႔ ေငြထပ္တိုး ေခ်းေပးတယ္၊ အိႏၵိယတို႔ ဘာတို႔မွာ အဲဒါမ်ဳိးေတြရွိပါတယ္။ အမ်ဳိးသမီး ဦးေဆာင္တဲ့ မိုက္ခရို စီးပြားေရးေတြကို ေခ်းေပးတယ္ ဆိုေတာ့၊ အိႏၵိယ အမ်ဳိးသားေတြက သူတို႔ရဲ႕ လုပ္ငန္းေတြကို အမ်ဳိးသမီး နာမည္နဲ႔ Register လုပ္ၿပီးေတာ့၊ အမ်ဳိးသမီးေတြကို ေရွ႕တန္းတင္ၿပီးေတာ့မွ ဒီေခ်းေငြရေအာင္၊ ဒီလုပ္ငန္းလုပ္ဖို႔ရာ ေငြရင္း ေငြႏွီးကလည္း လိုတယ္ဆိုေတာ့ အဲဒါမ်ဳိးေတြ ရွိပါတယ္။ က်မတို႔လည္း တျဖည္းျဖည္းး ျဖစ္လာဖို႔ေတာ့ လိုပါတယ္။
ေမး။ ။ ေဒၚသက္သက္ေအာင္က အမ်ဳိးသမီး စြမ္းေဆာင္ရွင္မ်ား အသင္းက တာဝန္ရွိသူ ဆိုေတာ့၊ အမ်ဳိးသမီးေတြ ထဲက ကိုယ္ကိုယ္တုိင္လည္း စီးပြားမရွာႏိုင္ဘူး၊ လင္ေယာက္်ားရဲ႕ ပံ့ပိုးမႈနဲ႔ ေနရတဲ့ အမ်ဳိးသမီးေတြ၊ ေနာက္ စီးပြားေရး လုပ္ဖို႔အတြက္ အရင္းအႏွီး လုိတဲ့သူေတြအတြက္ကို အဲဒီ အသင္းက ဘယ္လိုမ်ဳိး စီစဥ္ေပးတာ၊ ကူညီေပးတာမ်ဳိးေတြ ရွိလဲ။
ေျဖ။ ။ အဓိကက စီးပြားေရးလုပ္ေနတဲ့ အမ်ဳိးသမီးေတြ လာလာၿပီးေတာ့မွ အလုပ္၀င္တယ္၊ Member ၀င္တယ္ေပါ့ေနာ္။ တခ်ဳိ႕က ကိုယ္ပိုင္ စီးပြားေရး မဟုတ္လည္း တျခားဆီမွာေပါ့၊ မန္ေနဂ်ာ အေနနဲ႔လုပ္တယ္။ Lower Manager Level အေနနဲ႔ျဖစ္ျဖစ္၊ Middle Manager Level အေနနဲ႔ျဖစ္ျဖစ္၊ ဒါမွ မဟုတ္ရင္လည္း အထက္ပိုင္း အရာရွိပဲ ျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ေနာ္။ က်မတို႔ အသင္းရဲ႕ အဓိက လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတာ့ က်မတို႔ ႏိုင္ငံတကာနဲ႔ ျပည္တြင္းမွာရွိတဲ့ အစည္းအေ၀းမ်ဳိးေတြ၊ ေဆြးေႏြးပြဲေတြ၊ Training ေတြ၊ Master Degree အထိေပါ့ေနာ္၊ ေနာက္တခုကက်ေတာ့ က်မတို႔ အေသးစားေခ်းေငြ ကိစၥလည္း လုပ္ပါတယ္။ လုပ္တာ ဘယ္မွာ အဓိက လုပ္လဲဆိုေတာ့ စံျပေက်းရြာ ရွိတယ္ေပါ့ေနာ္။ ရန္ကုန္တိုင္းမွာပဲ၊ သန္လ်င္ ၿမိဳ႕နယ္ရဲ႕ ကရင္ဆိပ္ ေက်းရြာက က်မတို႔ရဲ႕ စံျပေက်းရြာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီမွာ က်မတို႔က အရင္တုန္းက ဥကၠ႒ ေဒၚခင္ျမင့္ျမင့္က ေဆာက္ထားေပးတယ္။ ပထမ ဥကၠ႒ ေဒၚစိန္စိန္က ဘုရား တည္ထား ေပးတယ္ေပါ့ေနာ္၊ ေဒၚသက္ရီတို႔ ေဆးေပးခန္း ေထာင္ထားေပးတယ္ စသျဖင့္ ေပါ့။ ၿပီးေတာ့လည္း အဲဒီရြာမွာရွိတဲ့ ရြာခ်ဳပ္စပ္က ေက်ာင္းမတက္ႏိုင္တဲ့ ကေလးေတြကို ေက်ာင္းထားေပးႏိုင္ဖို႔ စသျဖင့္ ဒီလိုမ်ဳိးေလးေတြ က်မတို႔ လုပ္ပါတယ္။
ေမး။ ။ ေဒၚသက္သက္ခုိင္ ကိုယ္တိုင္လည္း စီးပြားေရး ေတာင့္တင္းတယ္၊ ပညာတတ္လည္း ျဖစ္တယ္ ဆုိေတာ့ အမ်ဳိးသမီး အမတ္တဦး ျဖစ္လာေအာင္ ႀကိဳးစားဖို႔ အစ္မအေနနဲ႔ အစီအစဥ္ မရွိဘူးလား။
ေျဖ။ ။ အမွန္ေတာ့ လုပ္သင့္တဲ့အခ်ိန္ က်ၿပီလို႔ က်မယူဆပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆုိေတာ့ အသက္အားျဖင့္ ၄၆ ႏွစ္ရွိၿပီ။ ဟိုအရင္ ငယ္တုန္းကေတာ့ မိဘပ်ဳိးေထာင္တာနဲ႔ က်မတို႔ ေနခဲ့ရတယ္။ ေက်ာင္းၿပီးခါစက မိဘ တည္ေထာင္ေပးေပမယ့္ က်မတို႔ ရုန္းကန္ၿပီးေတာ့ ေအာင္ျမင္လာတယ္။ ေအာင္ျမင္ေတာ့လည္း ဒီေအာင္ျမင္မႈကို ထိန္းသိမ္းႏိုင္ေအာင္ က်မတို႔ လုပ္ခဲ့ရတယ္။ ေတာက္ေလွ်ာက္ေပါ့။ အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ ကိုယ့္မွာရွိတဲ့ လုပ္ငန္း အေတြ႕အႀကဳံေတြ၊ ကိုယ့္မွာရွိတဲ့ ဦးေဆာင္မႈ အရည္အခ်င္း၊ ကိုယ္တတ္ထားတဲ့ ပညာေတြနဲ႔ တိုင္းျပည္ကို ျပန္ၿပီးေတာ့ အလုပ္အေကၽြး ျပဳသင့္တဲ့အခ်ိန္ ေရာက္ၿပီလို႔ က်မ ယူဆပါတယ္။
ေမး။ ။ ဒါဆို ေဒၚသက္သက္ခိုင္ အေနနဲ႔ ၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ၀င္ၿပီးေတာ့ ၿပိဳင္ဖို႔ေကာ အစီအစဥ္ရွိလား။
ေျဖ။ ။ အခုလတ္တေလာ အထိေတာ့ က်မေျပာရတာ နည္းနည္း ခက္ေနပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ၉၀ ရာခိုင္ႏႈန္း လုပ္ဖို႔ က်မမွာ ဆႏၵ ရွိေနပါတယ္။
ေမး။ ။ ဒါဆိုရင္ ေဒၚသက္သက္ခုိင္ အေနနဲ႔ နဂိုကတည္းက ႏိုင္ငံေရး အေျခခံ ရွိထားၿပီးၿပီ၊ အဲဒီလိုမ်ဳိးလား။
ေျဖ။ ။ ဟုတ္ပါတယ္။ က်မက မုိးကုတ္မွာ ေမြးေတာ့၊ မုိးကုတ္သူ ဆိုေတာ့ က်မတို႔ အဖိုးအဖြားေတြ လက္ထက္တုန္းက ပတၱျမား ေက်ာက္တြင္းေတြ ပိုင္တယ္၊ နီလာ ေက်ာက္တြင္းေတြ ပိုင္တယ္။ အရမ္း ခ်မ္းသာတယ္။ ထားပါေတာ့ေနာ္။ ငယ္ငယ္တုန္းကက်ေတာ့ ျမန္မာ့ဆုိရွယ္လစ္ လမ္းစဥ္ပါတီ ေအာက္ေရာက္ေတာ့ ဒါမ်ဳိးေတြက အကုန္ ရွင္သန္ေနတဲ့ အပင္ ေတြကို ႐ိုက္ခ်ဳိးခဲ့သလို ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီလို ျဖစ္ၿပီးတဲ့ အခါက်ေတာ့ တိုင္းျပည္တခုရဲ႕ စီးပြားေရး၊ ဒါမွမဟုတ္ရင္ မိသားစုတိုင္းရဲ႕ စီးပြားေရး၊ တေယာက္ခ်င္းစီရဲ႕ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး အတြက္ ေပၚလစီဟာ သိပ္အေရးႀကီးပါလား ဆိုတာ က်မ ငယ္ငယ္တုန္း ကတည္းက သိခဲ့တယ္။ သိခဲ့တဲ့ အခါက်ေတာ့ ႏိုင္ငံေရးက သိပ္အေရးႀကီးတယ္ဆိုတာ လက္ခံခဲ့တာ။ ဒီေန႔အထိ လက္ခံပါတယ္။ ဒီလိုမ်ဳိး အခ်ိန္က အခြင့္အခါလည္း ေကာင္းတဲ့အခ်ိန္၊ ေခတ္ေျပာင္း စနစ္ေျပာင္းမွာ က်မတို႔လည္း ေတာက္ေလွ်ာက္ ကိုယ့္ဟာကိုယ္လည္း အဆင္သင့္ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ခဲ့တာေပါ့ေနာ္။ တခ်ိန္က်ရင္ေတာ့ ပါ၀င္သင့္တယ္လို႔ က်မ ယူဆပါတယ္။
ေမး။ ။ ေဒၚသက္သက္ခုိင္ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရး ေနာက္ခံက ဘာရွိမလဲ၊ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး စိတ္၀င္စားခဲ့တာ ရွိခဲ့သလား။
ေျဖ။ ။ ၁၉၈၈ ႏွစ္တုန္းကေတာ့ က်မတို႔ ေက်ာင္းပိတ္သြားေရာ။ ၾသဂုတ္လ ၈ ရက္ေန႔ မတိုင္ခင္ ေက်ာင္းပိတ္တယ္။ အဲဒီတုန္းက က်မက Final Part 1။ က်မတို႔နဲ႔ တႏွစ္တည္းသမားေတြ ျဖစ္တဲ့ RIT ေက်ာင္းသားေတြလည္း ေက်ာင္းပိတ္ ကုန္ၿပီ။ ဒါေပမယ့္ က်မတို႔ ေဆးေက်ာင္းက သက္တမ္းရွည္ေတာ့ က်မတို႔ ၈၈ အေရးအခင္း ေက်ာင္းပိတ္တုန္းက က်မတို႔က အႀကီးဆုံး အတန္းေပါ့။ ေက်ာင္းက ပိတ္သြားတယ္။ ပိတ္သြားတဲ့ အခါက်ေတာ့ က်မ မိုးကုတ္မွာ ရွိေနတယ္။ ၈ ရက္ ၈ လ ၈၈ က စၿပီးေတာ့ မုိးကုတ္မွာ တက္တက္ ႂကြႂကြနဲ႔ ပါဝင္ခဲ့တယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ မိုးကုတ္ကလည္း ေတာ္ေတာ္ ခံစားရတယ္ေလ။ ေပၚလစီက ႐ိုက္ခ်လိုက္တာဟာ ဘယ္လိုမွ နလန္မထူႏိုင္ေတာ့ဘူး။ လူေတြကလည္း ခံစားခ်က္ ရွိၾကတဲ့ အခါက်ေတာ့ မုိးကုတ္ၿမိဳ႕ တၿမိဳ႕လုံး တက္တက္ႂကြႂကြနဲ႔ ပါ၀င္ၾကတဲ့အခ်ိန္မွာ၊ က်မတို႔လည္း ပါ၀င္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒါက တျပည္ လုံးမွာ မပါတဲ့သူဆိုတာ တမ်ဳိး ျဖစ္ေနတယ္ ေပါ့ေနာ္။ အဲဒီတုန္းက တကယ့္ကို တျပည္လုံး အေထြေထြ သပိတ္ႀကီးလိုမ်ဳိး ဆိုေတာ့၊ အဲဒီအထဲမွာ က်မတို႔က ေက်ာင္းသူအေနနဲ႔ေတာ့ ပါ၀င္ ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မုိးကုတ္မွာပဲ ျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ လူေတြ သိပ္မသိဘူး ေပါ့။ ရန္ကုန္လို၊ မႏၲေလးလို ေနရာမ်ဳိးမွာက်ေတာ့ ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္ေတြက လူပိုသိတာ ေပါ့ေနာ္။ အဲဒီလိုေတာ့ ရွိပါတယ္။
ေမး။ ။ တကယ္လို႔ ႏိုင္ငံေရးမွာ ပါ၀င္လာၿပီး လႊတ္ေတာ္ထဲကို ေရာက္ခဲ့သည္ ရွိေသာ္ ေဒၚသက္သက္ခုိင္ ပထမဆုံး လုပ္ခ်င္တဲ့ စီးပြားေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈက ဘာျဖစ္မလဲ။
ေျဖ။ ။ က်မကေတာ့ လႊတ္ေတာ္ထဲ ေရာက္တာ မေရာက္တာ ေနာက္မွထား၊ က်မတို႔ တိုင္းျပည္က သဘာ၀ သယံဇာတ ႂကြယ္၀တယ္။ ဒီသဘာ၀ သယံဇာတေတြကို ေငြအလ်င္ လိုတာနဲ႔ အ႐ိုင္းတုံး အတိုင္းပဲ၊ ေက်ာက္စိမ္းဆိုလည္း အ႐ိုင္းတုံး အတိုင္းပဲ ေရာင္းလိုက္တာ။ ဒီေက်ာက္စိမ္းကို ပန္းပုထုလို႔ ရတယ္၊ လက္ေကာက္ေတြ၊ လက္စြပ္ေတြ၊ ပုတီးေတြ လုပ္လို႔ရတယ္။ ဒီေက်ာက္ေတြနဲ႔၊ စိန္ေတြနဲ႔ တျခားပစၥည္းေတြ ခတ္လို႔ရတယ္။ ဒီလို တန္ဖိုးျမႇင့္ ထုတ္လုပ္တာ ေတြလည္း အေရးႀကီးတယ္။ ဒါမွ တုိင္းျပည္မွာ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္ေတြလည္း အမ်ားႀကီး ေပၚေပါက္မယ္၊ လူေတြ အမ်ားႀကီးလည္း အလုပ္ရမယ္။ ဒီအ႐ိုင္းတုံးကို ေရာင္းလို႔ ၁ ေထာင္ပဲ ရရင္၊ တန္ဖိုးျမႇင့္ ထုတ္လုပ္ၿပီး ေရာင္းရင္ ၁ ေသာင္းလည္း ဟုတ္တယ္၊ ၁ သိန္းလည္း ဟုတ္တယ္။ လႊတ္ေတာ္ထဲ ေရာက္ေရာက္ မေရာက္ေရာက္ အခုကတည္းက က်မ ေျပာေနခ်င္တယ္။ ဒါသည္ ျပင္လို႔ရတဲ့ဟာ ေပါ့ေနာ္။ ေပၚလစီနဲ႔ ျပင္လုိက္တာနဲ႔တင္ လူေတြအမ်ားႀကီးမွာ အခြင့္အေရး ရွိၿပီးေတာ့၊ အခြင့္အလမ္းေတြ ပြင့္ၿပီးေတာ့ လူေတြ စီးပြားေရးေတြ ပိုေကာင္းလာမယ္လို႔ က်မေတာ့ ယူဆပါတယ္။
ေမး။ ။ ျမန္မာႏိုင္ငံ ျပည္ထာင္စု အစိုးရ အဖြဲ႕ထဲမွာ၊ ကုန္သြယ္ေရးနဲ႔ စီးပြားေရး ဘက္မွာ အမ်ဳိးသမီး ၀န္ႀကီးေတြ လုိအပ္လာၿပီလို႔ ေဒၚသက္သက္ခုိင္ ျမင္ပါသလား။
ေျဖ။ ။ အမ်ဳိးသမီးလား၊ အမ်ဳိးသားလားထက္ အရည္အခ်င္း ရွိတဲ့သူ၊ လူမွန္ ေနရာမွန္ အဲဒါျဖစ္ဖို႔ပဲ ပိုအေရးႀကီး ပါတယ္။ လူမွန္ ေနရာမွန္ ျဖစ္ဖို႔ အေရးႀကီးဆုံးပဲလို႔ က်မ ယူဆပါတယ္။ အမ်ဳိးသမီးေတြ ေတာ္ရဲ႕သားနဲ႔ အမ်ဳိးသမီးမို႔ ေနာက္ခ်န္ ထားတာ၊ ဒါမ်ဳိးေတြ မျဖစ္သင့္ပါဘူး။
ေမး။ ။ တကယ္လို႔ ႏိုင္ငံေရးသာ လုပ္ခြင့္ရမယ္ဆိုရင္ တသီးပုဂၢလိပဲ ျဖစ္မလား။ ဘယ္ႏိုင္ငံေရးပါတီကို စိတ္၀င္စားတာမ်ိဳး ရွိလား။
ေျဖ။ ။ ဒါက ေျပာဖုိ႔ ေစာေနေသးတယ္ ေျပာရမလား၊ က်မက စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္လည္း ျဖစ္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ က်မ စီးပြားေရးကို မွီခိုၿပီးေတာ့ က်မ စီးပြားေကာင္းတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ၀န္ထမ္း ၄၅၀ နဲ႔၊ တျခား ပန္းတိမ္ေတြကိုလည္း အလုပ္ ေပးထားတယ္။ ဒါေတြကိုလည္း က်မ ငဲ့ညႇာတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ အခုမ်ား ေျပာဖို႔ ေစာေသးလားလို႔ က်မထင္မိပါတယ္။
ေမး။ ။ စိတ္၀င္စားတာေတာ့ ရွိမွာေပါ့ေနာ္။
ေျဖ။ ။ စိတ္၀င္စားတာေတာ့ ရွိပါတယ္။
No comments:
Post a Comment