ခက္ထန္
ႏိုင္ငံတခုစီတြင္ သီးျခားလကၡဏာေဆာင္ေသာ ပံုရိပ္ (Image) မ်ားရွိၾကရာ ျမန္မာ သို႔မဟုတ္ Burma ဆိုလွ်င္ ေရႊတိဂံုေစတီ ေတာ္သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ပံုရိပ္တခုအျဖစ္ ေျပးျမင္ၾကသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ သမိုင္း၊ ဘာသာေရးအစဥ္အလာ၊ႏိုင္ငံေရးသာမက စစ္အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္မွ လူထု၏ သည္းခံႏိုင္စြမ္း စသည္တို႔၏ အမွတ္အသားသရုပ္ (Identity) သည္ ေရႊတိဂံုေတာ္ေစတီေတာ္ ၾကီး၏ ပံုရိပ္တြင္ တသားတည္း ထင္ဟပ္ေနသည္။ ဤသို႔ေသာ ႏိုင္ငံ၏ ပံုရိပ္ကို ေနျပည္ေတာ္သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕သြားသည့္ စစ္ အာဏာရွင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊက ေမွးမွိန္ေစလိုျပီေလာ၊ ပံုရိပ္သစ္ျဖင့္ အစားထိုးခ်င္ျပီေလာဟု ေမးခြန္းထုတ္စရာ ျဖစ္ လာေပျပီ။
ဘာသာေရးသည္ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္တြင္ ခုတံုးတခုသဖြယ္ ျဖစ္ေနခဲ့သည္။ ဘာသာေရးအဓိက႐ုဏ္းမ်ား၊ ဘြဲ႔တံဆိပ္ ဆက္ ကပ္မႈမ်ားတြင္ ေဝဖန္စရာမ်ားမွသည္ ႏိုင္ငံေရး အယူအဆေပၚတြင္ အေျခတည္၍ သံဃာသင္းကြဲျခင္းမ်ားအထိ ရွိေနသည္။
၂၀၀၇ စက္တင္ဘာ ေရႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးေနာက္ပိုင္းတြင္ စစ္အစုိးရသည္ စစ္သည္ဦးေရႏွင့္ မတိမ္းမယိမ္းမွ် ရွိေသာ သံဃာ့အဖြဲ႔အစည္းကို ႏိုင္ငံေရးအႏၱရာယ္အျဖစ္ ရႈုျမင္လာသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ထင္ရွားေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ား အပါအဝင္ ရဟန္းေတာ္မ်ားကို လူဝတ္လဲျခင္း၊ ဖမ္းဆီး အက်ဥ္းခ်ထားျခင္း၊ ျပည္ပသို႔ ထြက္ေျပးေစျခင္း စသည့္ ဖိႏွိပ္မႈမ်ိဳးစံုကိုလည္း ျပဳ လုပ္ေနသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ႏိုင္ငံေရးဆက္စပ္ေသာ ဘာသာေရး အသြင္အျပင္သည္ ျပက္ျပက္ထင္ထင္ရွိသည္။ ယခု ဘာ သာေရးသာမက အမ်ိဳးသားေရးပံုရိပ္အျဖစ္ပါ ထင္ဟပ္ေနသည့္ ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္၏ အေနအထားကို ေဝဝါးေအာင္ ျပဳေနျပီဟု သံုးသပ္ရသည္။
ထိုအခ်က္ကို ထင္ရွားေစရန္ ၂၀၁၀ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၂၈ ရက္ေန႔ထုတ္ ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာကို ညႊန္းလိုသည္။ သတင္းစာ ၏ မ်က္ႏွာဖံုးတြင္ ေနျပည္ေတာ္ရွိ ဥပၸါတသႏၱိေစတီေတာ္သို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီး သီဟသူရတင္ေအာင္ျမင့္ဦး သြားေရာက္သည္ကို မ်က္ႏွာျပည့္ေဖာ္ျပထားသည္။ ေဖာ္ျပေနက်သတင္းမ်ိဳး ျဖစ္၍ ထိုအထိ ဘာမွ ေျပာစရာမရွိေပ။ ထိုေန႔သည္ တေပါင္းလျပည့္ ေန႔လည္းျဖစ္ရာ သတင္းစာတြင္ ဘာသာေရးသတင္းမ်ား ျမိဳင္ျမိဳင္ဆိုင္ဆိုင္ပါသည္။ စာမ်က္ႏွာ (၅) ရွိ တေပါင္းလျပည့္ေန႔ ဘာသာေရးသတင္းမ်ားတြင္ ဥပၸါတသႏၱိေစတီေတာ္၏ သတင္းက အထက္၊ ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္၏ သတင္းက ေအာက္ဘက္တြင္ ထား၍ ပံုႏွင့္တကြ ေဖာ္ျပထားသည္။ ဘာသာေရးဆိုင္ရာသတင္းအျဖစ္ ထိုဘုရား ဤဘုရား အစြဲထားရန္မရွိေသာ္လည္း စဥ္းစားစရာမ်ားကား ေပၚလာေပသည္။ အဓိက အားျဖင့္ အစိုးရသတင္းစာမ်ား၏ မူဝါဒႏွင့္ ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ၾကီး၏ က႑တို႔ကို အဓိကထား ဆန္းစစ္ႏိုင္သည္။
ပထမအေနျဖင့္ ေျပာရန္ရွိသည္မွာ အစိုးရပိုင္သတင္းစာမ်ား၏ မူပိုင္းဆိုင္ရာ ျဖစ္သည္။ သတင္းစာမ်ားတြင္ မည္သူမည္ဝါ၏ သတင္းက အရင္လာ၊ မည္သူက ေနာက္မွ၊ မည့္သည့္ သတင္းမ်ိဳးက အထက္၊ မည္သည့္သတင္းက ေအာက္က ထားရမည္ စသည္ျဖင့္ မူအေသအခ်ာရွိသည္။ လြန္စြာ ဂရုထားေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးမ်ားသည္ ယုတ္စြအဆံုး စကားလံုးအသံုးအႏႈန္းကိုပင္ သတ္မွတ္ေပးထားၾကေသးသည္။ ဥပမာ ထိုင္ဝမ္ႏိုင္ငံဟု မသံုးရ၊ တရုတ္တိုင္ေပဟု သံုးရမည္၊ ၾကည္ေနလွ်င္ ထိုင္းဟုသံုး၊ မတည့္လွ်င္ ယိုးဒယားဟုသံုး စသည္ျဖင့္။ ထို႔ေၾကာင့္ အထက္ပါ သတင္းစာပါ ထိုေစတီေတာ္က အထက္၊ ဤေစတီေတာ္က ေအာက္ဟု စစ္စစ္ေပါက္ေပါက္ ေထာက္ျပရျခင္းမွာ မ်က္မွန္စိမ္းတပ္၍ ရမယ္္ရွာလိုျခင္းမဟုတ္ေပ။ သတင္းစာမွ ဝန္ထမ္းမ်ားသည္ ရည္ရြယ္ခ်က္ ရွိရွိျဖင့္ စီစဥ္ေနရာခ်ထားသည္ဟု ဆိုႏိုင္သည္။ အက်ယ္အက်ယ္ ေတြးၾကည့္ေသာ္ အမ်ားသိ ျမန္မာႏိုင္ငံ ပံုရိပ္ တခုကို ေမွးမွိန္ေစ၍ ပံုရိပ္သစ္ကို ထြင္လာသည့္သေဘာဟု ေကာက္ခ်က္ခ်ႏိုင္ပါသည္။
ဒုတိယအခ်က္ အေနျဖင့္ ေမးခြန္းထုတ္စရာမွာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊသည္ အဘယ္ေၾကာင့္ ေရႊတိဂံုပံုရိပ္တြင္ ဥပၸါတသႏၱိကို အစားထိုးခ်င္ပါသနည္း။ သိသာေသာ အခ်က္မွာ ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ႏိုင္ငံေရးထင္ဟပ္မႈတခုလည္း ျဖစ္ ေနသည္။
ေရႊတိဂံု ေစတီေတာ္တြင္ ၁၉၂၀ ၌ တကၠသိုလ္အက္ဥပေဒကို သပိတ္ေမွာက္ရန္ ေက်ာင္းသားတို႔ စုေဝးခဲ့ဖူးျပီ။ ၁၉၃၆ တြင္ ေနာက္တၾကိမ္ ေက်ာင္းသားတို႔ သပိတ္စခန္းဖြင့္ခဲ့ဖူးျပီ။ ၁၉၃၈ တြင္ ေရနံေျမသပိတ္အတြက္ အေျခစိုက္စခန္းျဖစ္ခဲ့ဖူးျပီ။ ကိုလိုနီေခတ္တြင္ ေစတီေတာ္ရင္ျပင္ေပၚ၌ ျဗိတိသွ်အရာရွိတို႔ ဖိနပ္ခြ်တ္ေရးျပႆနာကိုတင္၍ အမ်ိဳးသားေရးစိတ္ကို ျပခဲ့ၾကဖူးျပီ။ ၁၉၄၆ ဇန္နဝါရီတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ေစတီေတာ္ အလယ္ပစၥယံ၌ပင္ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ မိန္႔ခြန္းေျခြဖူးျပီ။ ၁၉၈၈ ၾသဂုတ္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏သမီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က အာဏာရွင္လက္ေအာက္မွ လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ ဒုတိယ လြတ္လပ္ေရးကို ေစတီအေနာက္ဘက္မုခ္၌ပင္ ေဆာ္ၾသခဲ့ဖူးျပီ။ ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ၾကီးသည္ ဘာသာေရး၊ ႏိုင္ငံေရးတို႔တြင္ ဗဟိုခ်က္မအျဖစ္ ရွိေနဦးမည္။
၂၀၀၇ စက္တင္ဘာတြင္ အႏွစ္ ၂၀ အတြင္း အၾကီးမားဆံုး ဆႏၵျပပြဲအျဖစ္ ေရႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးတြင္ ရဟန္းေတာ္မ်ားႏွင့္ လူထုတို႔ လက္တြဲကာ ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္သို႔ပင္ ဦးတည္ ခ်ီတက္ဆႏၵျပခဲ့ၾကဖူးျပီ။ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္(NLD)မွ ေနာ္အံုးလွတို႔ကို ေစတီေတာ္၌ ပံုမွန္လာေရာက္ဆုေတာင္းမႈႏွင့္ပင္ ရမယ္္ရွာ၍ စစ္အာဏာပိုင္တို႔က ေထာင္ထဲသို႔ ပို႔ခဲ့ၾကျပီ။ မၾကာေသးမီက အက်ယ္ခ်ဳပ္မွ လြတ္ေျမာက္လာေသာ NLD ဒု ဥကၠဌ ဦးတင္ဦးသည္ ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္သို႔ပင္ ပထမဆံုး သြားေရာက္ ဦးတိုက္ခဲ့ျပီ။
ထို႔ေၾကာင့္ ရန္ကုန္သည္လည္းေကာင္း၊ ေရႊတိဂံုသည္လည္းေကာင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးကို အျမဲတေစ ေျခာက္လွန္႔ေနဟန္ရွိ သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသည္ ထိုလႊမ္းမိုးမႈမွ ထြက္ေျပးကာ ေနျပည္ေတာ္ကို တည္သည္။ သို႔ေသာ္ သူသည္ ရွိျပီးပံုရိပ္မွ လြတ္ ေျမာက္ေအာင္ ထြက္မေျပးႏိုင္။ ေရႊတိဂံုပံုရိပ္ကို ဥပၸါတသႏၱိျဖင့္ ကူးယူသည္။ ဥပၸါတသႏၱိေစတီေတာ္သည္ ဘာသာေရးအရ အေလးထားအပ္ေသာ ဂုဏ္ကို အျပည့္ေဆာင္ပါ၏။
သို႔ေသာ္ ရန္ကုန္သည္ ရန္ကုန္၊ ေရႊတိဂံုသည္ ေရႊတိဂံုျဖစ္ဆဲပင္။ ပံုရိပ္သည္ မေရြ႕။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး၏ ျမိဳ႕သစ္၊ ေစတီသစ္ သည္ ပံုရိပ္သစ္ ျဖစ္မလာ။ ျဖစ္ေအာင္လုပ္အပ္သည္လည္း မဟုတ္။ ေဆးသုတ္ ထီးေတာ္သစ္ အတင္ခံရေသာ ပုဂံျမိဳ႕ေဟာင္း ေစတီေတာ္မ်ားသည္ လည္းေကာင္း၊ မြမ္းမံ ထီးေတာ္တင္အျပီး ျပိဳက်ပ်က္စီးခဲ့ေသာ ရန္ကုန္ ဒလ ၿမိဳ႕နယ္က ဓႏုတ္ေစတီ ေတာ္ၾကီးသည္ လည္းေကာင္း ရွိျပီး ပံုရိပ္ေဟာင္းကို ဖယ္၍ သကာေလာင္း ပံုရိပ္သစ္ျဖင့္ လႊမ္းရန္ၾကိဳးပမ္းခံရေသာ ဥပမာမ်ား ျဖစ္ခဲ့ျပီ။ လူအမ်ား၏ စိတ္၌ စြဲျပီးေသာ အစဥ္အလာပံုရိပ္သည္ ေရႊ႕၍ မရစေကာင္းဟု ဆိုခ်င္သည္။ ။
No comments:
Post a Comment