၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ ေအာက္တုိဘာလ ၂၂ ရက္ေန႔က စမ္းဘလီေက်းရြာမွ ကုလားမ်ားဆူပူေသာင္းက်န္းမႈေၾကာင့္ ကုလားေက်းရြာမ်ားႏွင့္ ကပ္ လွ်က္ ရွိသည့္ ရခုိင္မ်ားေနထုိင္ေသာ စက္႐ုံေမာ္ေက်းရြာသားမ်ားသည္ ကုလားရန္ကုိေၾကာက္၍ ရြာလုံးကြ်တ္ထြက္ေျပးလာကာ သည္ ကံ ေက်း ရြာတြင္ ခုိလုံခ့ဲေၾကာင္းသိရသည္။
ကုလားရန္ကုိေၾကာက္၍ထြက္ေျပးလာေသာ စက္႐ံုေမာ္ေက်းရြာမွ ရာအိမ္မွဴး ဦးခ်က္ႀကီးက " ေအာက္တုိဘာလ ၂၂ ရက္ေန႔ကေပါ့ အဲဒီစမ္း ဘလီေက်းရြာမွ ကုလားေတြက ဆူပူေသာင္းက်န္းၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ အိမ္ေတြကုိ မီး တုိက္တယ္။ အဲဒါနဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔႐ြာက ရြားသားေတြအား လုံးဟာ ကုလားေတြတုိက္ခိုက္လာမွာေၾကာက္လုိ႔ ထြက္ေျပးလာၾကတယ္။ အခု သည္ကံေက်းရြာမွာ ဒုကၡသည္အျဖစ္န႔ဲေနပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔က မိမိေနရပ္ကုိ ျပန္ခ်င္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တုိ႔ ရြာသားေတြက မ ျပန္ဝံ့ျဖစ္ေနတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ရြာက အဲဒီကု လား ေက်းရြာနဲ႔ ကန္တစ္ကန္ပဲျခား ပါတယ္။ သူတုိ႔အခ်ိန္တုိင္းထၿပီး ေတာ့ တုိက္ခုိက္ႏိုင္ပါတယ္။ သူတုိ႔မွာ လူစိတ္ဆုိတာမရွိဘူး အၿမဲတမ္း အၾကမ္းဖက္တုိက္ ခိုက္ဖုိ႔၊ ႏွိပ္စက္ဖုိ႔၊ အခြင့္သာရင္ သာသလုိ ဒုကၡေပးဖုိ႔ဘဲ စဥ္းစားေနၾကတယ္။ သူတုိ႔နဲ႔အတူတူေနလုိ႔ ဘယ္လုိမွ မျဖစ္ႏုိင္ ေတာ့ပါဘူး။ " ဟု ယခုကဲ့သုိ႔ အာရ္ကန္တုိင္းမ္စ္ သို႔ ေျပာၾကားသည္။
စက္႐ံုေမာ္ေက်းရြာသားမ်ား ေနရပ္သုိ႔ျပန္ရန္ႀကိဳးစားခဲ့ၾကေသာ္လည္း ႏုိဝင္ဘာလ ၁၈ ရက္ေန႔တြင္ ကြမ္းသီးေတာေက်းရြာ သုိ႔သြားေသာ စက္႐ံုေမာ္ေက်းရြားသားတစ္ဦးျဖစ္သည့္ ဦးေမာင္သိန္းႏုအား ကုလားအုပ္စုတစ္စုမွ ဝိုင္းဝန္းတုိက္ခိုက္မႈ ေပၚေပါက္လာသည့္အတြက္ေန ရပ္သုိ႔ျပန္ ရန္ႀကိဳးပမ္းမႈအား လက္ေလွ်ာ့ခဲ့ၾကေၾကာင္း သိရွိရသည္။
ထုိ႔အျပင္ ဦးခ်က္ႀကီးက " က်ေနာ္တုိ႔ ထြက္ေျပးလာတာ သုံးလနီးပါးရွိေတာ့မယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ဒီမွာ ေနရတာ ေနေရး၊ ထုိင္ေရး၊ စားေရးေသာက္ ေရး အစစအရာရာ အခက္အခဲရွိတယ္။ အစုိးရကလည္း က်ေနာ္တုိ႔ကုိ လုံလုံေလာက္ ေလာက္ မေထာက္ပံ့ဘူး။ အခုက်ေနာ္တုိ႔ သည္ကံေက်း ရြာသားေတြရဲ႕ အကူအညီနဲ႔ ရပ္တည္ေနၾကရတယ္။ ေနာက္တစ္ခုရွိတာက က်ေနာ္တုိ႔မွာ ကေလးေတြရွိတယ္။ အဲဒီကေလးေတြအတြက္ က်န္း မာေရး၊ ပညာေရးႏွင့္ သူတုိ႔ရဲ႕ အနာဂတ္ေလးေတြ ရွိေသးတယ္ေလ။ အစုိးရကေနၿပီးေတာ့ အဲဒီကေလးေတြရဲ႕ အနာဂတ္ေတြကုိ ဘာတစ္ခုမွ လုပ္ေပးမွာမဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တုိ႔ မိမိေနရပ္ ေအး ေအး ခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ ေနရေအာင္ လုပ္ေပးေစခ်င္ပါတယ္။ " ဟု အာရ္ကန္တုိင္းမ္စ္သုိ႔ ဆက္လက္ေျပာၾကားခ့ဲသည္။
No comments:
Post a Comment