ၾကပ္ေျပးေနျပည္ေတာ္ အျမန္လမ္းရဲ႕နိဒါန္း၊ ဇာတ္လမ္းမွတ္တမ္းတင္စမ္း

စြာက်ယ္

၂ဝ၁ဝ နီးလာေတာ့ ဒင္းတို႔လုပ္ငန္း ႀကီးေတြ ၿပီးတာ မွန္သမွ် ျမန္ျမန္ႂကြား လံုးထုတ္ျပဖုိ႔ အေရးႀကီး လာၿပီ။ ေရြးေကာက္ပြဲ အတြက္ စည္း႐ံုး ေရးကို ႐ိုး႐ိုးသားသား မဆင္းၾကဘူး၊ မဆင္းရဲဘူး။ လက္ရိွပါဝါကို စြန္႔ရမွာ စိုးေၾကာက္ ေနသလို ဒီပါဝါနဲ႔ လုပ္စား လာတာ ၾကာလာေတာ့ အာဏာရဲ႕ အရသာ ျမက္ျမက္ရွရွ ေလးကို စြဲမက္ေန တုန္းမို႔ ဒီပါဝါ မရိွဘဲန႔ဲ လည္း ဒင္းတို႔ က်ဳပ္တို႔ကို မစည္း ႐ံုးရဲဘူးေလ။ ဝန္မင္းႀကီး ေတြက သူတို႔ရဲ႕ ဌာနလုပ္ငန္းေတြ၊ လုပ္ေဆာင္မႈေတြ ဗန္းျပၿပီ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး လုပ္ငန္းေတြကို ေစတနာရိွသလိုလိုနဲ႔ ေျပာဆိုစည္း႐ံုးကြင္းဆင္းေနၾကတာ အခုဆိုအရိွန္ျမင့္ျမင့္နဲ႔ အားလံုး ျမင္ေတြ႕ေနရၿပီပဲ။

ငါတို႔ လုပ္သမွ် မင္းတို႔ကို အၿပီး ျပရေတာ့မွာ မုိ႔ စက္႐ံု စီမံကိန္းႀကီး ေတြ၊ တံတား ႀကီးေတြ၊ ဆည္ႀကီးေတြ၊ လမ္းႀကီးေတြ မင္း တို႔ၾကည့္ၾက။ ညဘက္ တီဗီြမွာ မၾကည့္လိုက္ရရင္ ေနာက္ေန႔မွာ ငါတို႔ရဲ႕ မီဒီယာ သတင္းစာမ်က္ႏွာ ေတြမွာ ဓာတ္ပံုႀကီးခ်ဲ႕ ႐ိုက္ျပထား တာျမင္ၿပီ မဟုတ္လားလို႔ေမးရင္ အတြင္းသိ အခ်င္းသိ က်ဳပ္တို႔ ၀န္ထမ္းေတြက သတင္းစာ မဖတ္ဘူး ကြလို႔ ေျဖရင္ ရတယ္။


ဟိုးအရင္တုန္းက တံတားႀကီးေတြၿပီးၿပီ၊ ဆည္ႀကီးေတြၿပီးၿပီ၊ စက္႐ံုႀကီးေတြၿပီးၿပီဆိုၿပီး သတင္းစာေတြမွာ ဓာတ္ပံုႀကီးေတြ ႐ိုက္ျပခဲ့တာ အမ်ားႀကီးရိွခဲ့ေပမယ့္ နာေရးေၾကာ္ျငာသာဖတ္ေလ့ရိွတဲ့ လူအမ်ားက ဂ႐ုမထားခဲ့တာလည္း မဆန္းတာ ၾကာခဲ့ၿပီ။

အခုလဲ ရန္ကုန္-မႏၲေလးအျမန္လမ္းမႀကီးတဲ့။ ေနျပည္ေတာ္-ရန္ကုန္အပိုင္းကို သံုးေနရာပိုင္းၿပီး ဖြင့္ပဲြလုပ္ျပလုိက္ၿပီ။

ကြန္ကရစ္လမ္းမႀကီး၊ သြားျပန္တံတားက ဘယ္ႏွစင္း၊ ကြန္ကရစ္အေပၚပိုင္းအထူက ဘယ္ႏွလက္မတဲ့။ စားလိုက္၊ ကုန္လိုက္မယ့္ ကားတာယာေတြ။ ဆရာေရ ေနာက္ထပ္ ဒီလမ္းမႀကီးေဘးမွာ ကားတာယာစက္႐ံု (၄) ႐ံုေလာက္ တည္ဖို႔ လိုၿပီလို႔ ဒီလမ္းမႀကီးေပၚမွာ လူးလာေခါက္ျပန္ေမာင္းေနတဲ့ ဌာနတခုက ယာဥ္ေမာင္းတေယာက္ေျပာသံ ၾကားခဲ့တယ္။

လမ္းမႀကီးစစမ္းလို႔ ေမာင္းခြင့္ရတဲ့ လြန္ခဲ့တဲ့တႏွစ္ခန္႔က ဆိုပါေတာ့။ အစိုးရဆီက အလကားေပးထားတဲ့ က်ေနာ့္ဆရာရဲ႕ ဖင္ေကာက္ကား ဒီလမ္းကို သြား၊ ျပန္ ေလးေခါက္ ေမာင္းတာနဲ႔ တာယာေလးလံုးစလံုး လဲလိုက္ရၿပီဆိုေတာ့ ေငြေလးသိန္း အနည္းဆံုးလို႔ ၾကားလိုက္ရတယ္။ ကားတာယာ ဘယ္ေလာက္ကုန္ကုန္ ေနျပည္ေတာ္က (၄) နာရီနဲ႔ ျမန္ျမန္ေရာက္တဲ့ လမ္းျဖစ္လို႔ ဆရာကားနဲ႔ ေမာင္းျပန္ရတာ ငါကေတာ့ ဟန္က်။

ေနျပည္ေတာ္-ရန္ကုန္အပိုင္း လမ္းမႀကီး မၾကာမီဖြင့္ေတာ့မယ္လို႔ မီဒီယာေၾကာ္ျငာေဆာင္းပါးေရးထားတဲ့ ဒီရန္ကုန္-မႏၲေလး အျမန္လမ္မႀကီး ေဆာက္လုပ္ရန္ ၁၉၅၉ ခုႏွစ္ကတည္းက ႏိုင္ငံျခားအတိုင္ပင္ခံ အင္ဂ်င္နီယာအဖြဲ႕က အႀကိဳအင္ဂ်င္နီယာလုပ္ငန္းအျဖစ္ အစီရင္ခံစာ အစိုးရကို တင္သြင္းခဲ့တယ္တဲ့။

အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ အႏွစ္ (၄ဝ) အတြင္း မေဆာင္ရြက္ႏိုင္ခဲ့ဘူးလို႔လည္း ေျပာတယ္။ ဟိုးတုန္းက ၾကားဖူးခဲ့တာကေတာ့ ပဲခူး႐ုိးမထဲက ဗကပကို ရွင္းႏိုင္ေအာင္ ႀကံေဆာင္တဲ့အေနနဲ႔ ပဲခူး႐ိုးမအေျခကေန အျမန္လမ္းမႀကီး ေဖာက္လုပ္ဖို႔ အေမရိကန္ လူဝီဘာဂ်ာကုမၸဏီတခုက လမ္းအူေၾကာင္း ရွာေဖြတင္သြင္းခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေဆြးမ်ိဳးေပါက္ေဖာ္ႀကီးက အဲဒီလမ္းမႀကီးေပၚ အေမရိကန္ေလယာဥ္ေတြ အလြယ္မဆင္းႏိုင္ေအာင္ သစ္ပင္စိုက္မယ္ စီမံကိန္းေၾကာင့္ ဒီပ႐ိုပိုဆယ္ ပ်က္ခဲ့တယ္လို႔ ၾကားခဲ့ဖူးေပပါ့။

အဲဒီစီမံကိန္းက ဒီမွတင္ရပ္မသြားဘဲ တခါျပန္ေပၚလာတယ္။ အဲဒါကေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့အႏွစ္ (၃ဝ) ေက်ာ္ေလာက္က ေဆာက္လုပ္ေရးေကာ္ပိုေရးရွင္းက ရန္ကုန္-မႏၲေလးကို (၁ဝ) နာရီနဲ႔ ခရီးေပါက္မယ့္ လမ္းအူေၾကာင္းရွာေဖြခဲ့တဲ့ ေရာဂါ ျပန္ထလာခဲ့တယ္။ မဆလေခတ္ဆိုေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္က ျပည္ထဲေရးဝန္မင္းႀကီး၊ ေနာင္ေသာအခါ မဆလေခတ္ ပ်က္သုန္းခါးနီး လူသတ္သမၼတျဖစ္လာမယ့္လူက “ျပစ္မႈေႂကြးကို ေခၽြးနဲ႔ဆပ္ရမေဟ့” ဆိုတဲ့ ဆိုုင္းဘုတ္ႀကီးေတြေထာင္ၿပီး သူ႔ရဲ႕အက်ဥ္းေထာင္ေတြမွာ ျပစ္မႈမ်ိဳးစံုနဲ႔ ေထာင္က်ေနတဲ့ ေထာင္န႔ဲခ်ီတဲ့ ေထာင္သားေတြကို ရဲဘက္လို႔ အမည္မွည့္ေခၚၿပီး ခိုင္းခဲ့တယ္။ အဲဒီတုန္းက မဆလစီးပြားေရးဆိုတဲ့ မဟာစနစ္ႀကီးက လူအမ်ားစုကို ေထာင္က်ေစခဲ့တယ္။ တျပည္လံုး ျပည္သူ႔ပစၥည္း၊ ျပည္သူပိုင္ပစၥည္း ကာကြယ္ပုဒ္မ ၆-၁၊ ဆိုကၠားသမားတရားသူႀကီးဆိုေတာ့ သို႔စဥ္က ေထာင္နန္းစံခဲ့ရ သူေတြက ဒုနဲ႔ေဒး၊ ဒီအစီရင္ခံစာက အင္မတန္ ဟန္ၿပီးေပါ့လို႔ အဲဒီေခတ္ ဒင္းတုိ႔က ဒီလိုတြက္ယူခ့ဲၾက။

ဒီလမ္းမႀကီးေဖာက္ဖို႔ အႀကံက ဒင္းတုိ႔ေခတ္အေဖႀကီး၊ တပ္မေတာ္ရဲ႕ ေမြစားဖခင္ႀကီးဆိုတဲ့သူက စခဲ့တာ။ ဒီလမ္းမႀကီးကို လူအင္အားနဲ႔ ေဖာက္ရမယ္၊ ျပစ္မႈအေႂကြးကို ေခၽြးနဲ႔ဆပ္ရမယ္၊ လမ္းအေကာက္အေကြး မလိုခ်င္ဘူး၊ လမ္းအေျဖာင့္ ေဖာက္ၾက၊ လမ္းအူေၾကာင္းရွာၾက၊ မင္းတို႔ေျပာသလို Cut and Fill နည္းနဲ႔ လုပ္ၾက၊ အဲဒီနည္းကေတာ့ ေတာင္ကုန္းေတြ ေတြ႔ရင္ၿဖိဳ၊ ေခ်ာက္ကမ္းပါးေတြ ခ်ိဳင့္ေတြ ေတြ႔ရင္ဖို႔၊ လုပ္မယ့္လုပ္အား ေထာင္ေတြထဲမွာ အမ်ားႀကီးရိွလို႔ ေအာင္ျမင္ေအာင္ လုပ္ၾက၊ ဒါဟာငါတုိ႔ရဲ႕ မဟာသမိုုင္းမွတ္တိုင္ႀကီး က်န္ရစ္ေစတဲ့။

ထုိစဥ္က ေဖာင္ႀကီးကိုသြားတဲ့လမ္းကေန ႐ိုးမအစပ္ေတာထဲကို စေဖာက္ခဲ့တဲ့ ေျမနီလမ္းႀကီး၊ ဂဝံတုန္းေတြ၊ ေခ်ာက္ေတြ က်င္းေတြကိုျဖတ္ၿပီး ေဖာက္လုပ္ခဲ့တဲ့ လမ္းအူေၾကာင္း စခဲ့တဲ့ ဟိုစဥ္က နာမည္ႀကီး ရဲဘက္စခန္းေတြ။ ေလွေလွာ္အင္း (၁)၊ ေလွေလွာ္အင္း (၂) နဲ႔ (၃)ဆိုၿပီး တ႐ုန္း႐ုန္းနဲ႔ အက်ဥ္းသား အလုပ္စခန္းမ်ား တဖြားဖြား ေပၚလာခဲ့ရ။ အဆိုးဆံုးက ရဲဘက္ေတြ အမ်ားဆံုးေသဆံုးခဲ့ရတဲ့ ေဒါင္းမီးခြက္စခန္း။ ဘယ္မွတ္တမ္းမွာ ထားခဲ့ၾကသလဲ။ တႏိုင္ငံလံုး အက်ဥ္းေထာင္ ေတြက ျပစ္ဒဏ္ (၆) လေက်ာ္တဲ့ အက်ဥ္းသားအားလံုးကို နားပန္းက်င္း၊ သံေျခခ်င္းခတ္ၿပီး ရဲဘက္အလုပ္စခန္းလို႔ေခၚတဲ့ ေက်ာက္ထုတ္လုပ္ေရးစခန္း၊ စိုက္ပ်ဳိးေရးစခန္းနဲ႔ အျမန္ေဖာက္လုပ္ေရး စခန္းေတြဆီ အေရာက္ပို႔ခဲ့။ ေနာက္ေတာ့ အက်ဥ္းသား ေခၽြးတပ္စခန္းေတြ ဖြင့္ခဲ့တဲ့အထဲမွာ ဒီ ရန္-မန္း အျမန္လမ္းမႀကီးရဲ႕ နိဒါန္း။

ျပစ္မႈေႂကြးကို ေခၽြးနဲ႔မက ေသြးေတြနဲ႔ပါ ဆပ္ခဲ့ရတာ။ မဆလတေခတ္လံုးပါပဲလို႔ ဒီလမ္းမႀကီးက သက္ေသထူေနမွာပါ။ ေျခခ်င္းသံတခၽြင္ခၽြင္နဲ႔ ဂဝံကုန္းကမူေတြကို လူအားနဲ႔ၿဖိဳ၊ ေခ်ာက္ေတြ က်င္းေတြကို လူအားနဲ႔ ဖို႔၊ ေနပူပူ ဖုန္တေသာ ေသာမွာ ေသလုေမ်ာပါး၊ လူသားတို႔ရဲ႕ အေသြးေတြ အသားေတြနဲ႔ စေတးခဲ့ရတဲ့ ျမင္ကြင္းေတြက ဟိုးေရွးေရွးတုန္းက အေနာက္ႏိုင္ငံ စပါးတတ္ကပ္စ္ေခတ္ကလို ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ ျမန္မာ့ကၽြန္ဇာတ္လမ္း ဘယ္မွတ္တမ္းမွာ ထားခဲ့လဲ။

လမ္းေျဖာင့္ လမ္းအူေၾကာင္းအတိုင္း ေဒါင္းၿမီးကြက္စခန္းေက်ာ္ေတာ့ ႐ိုးမေတာစပ္ထဲေရာက္သြားၿပီး ငွက္ဖ်ား၊ ဝမ္းေရာဂါနဲ႔ စေတးခဲ့ၾကတာကမ်ားေတာ့ “ေသခ်င္ရင္စိန္မစားနဲ႔ ေဘာနီကိုသြား” ဆိုတဲ့စကားအတိုင္း အခု လမ္းမႀကီးရဲ႕ မဟူဒါန္း- ေခ်ာင္းအေက်ာ္ ေဘာနီေနရာအထိ တဖြဲဖြဲနဲ႔ မစဲဘဲ ေသပြဲဝင္ခဲ့ၾကရၿပီး ၁၉၈၈ မွာမွ ဒီဇာတ္လမ္းဆံုးခဲ့တယ္လို႔ ထင္ခဲ့တယ္။

အခုဖြြင့္လိုက္တဲ့ ရန္-မန္းအျမန္လမ္းမႀကီးရဲ႕ အစ လွည္းကူးနယ္က ဟိုးတုန္းကအေခၚ အက်ဥ္းအလုပ္စခန္း ေလွေလွာ္အင္းဆိုတဲ့ေနရာက စခဲ့တာ။ အခုဒင္းတို႔ေခတ္မွာလည္း ေနျပည္ေတာ္-မႏၲေလးအပိုင္း၊ အဆံုးက စကားအင္းအဝိုင္းဆိုတဲ့ေနရာအထိ ဆိုေတာ့။ ဒီႏွစ္အင္းၾကားမွာ အင္းခ်ၿပီး လမ္းမႀကီး ေဖာက္ခဲ့တာလား။ အျဖဴးအေျဖာင့္ လမ္းဆိုတာ မူးေနာက္ေအာင္ သူေဌးသား၊ သူေဌးကားေတြ ေမာင္းလိုက္တာ (၆) ေလာင္း ရွိၿပီီဆိုတဲ့သတင္း။ ဒီလမ္းမႀကီး မဖြင့္မီထဲက နားမခ်မ္းသာ။

ဒီအျမန္လမ္းမႀကီးကို သြားခြင့္ ေပးဖြင့္လိုက္ေပမယ့္ ေပသံုးဆယ္ အက်ယ္ရိွတဲ့လမ္း အလယ္ကၽြန္းခံုေနရာမွာ အုတ္ပံုခ်ထား႐ံုပဲရိွေသး။ Under Pass ဆိုၿပီး ေရးထားတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္ရိွတဲ့ ခပ္မ်ားမ်ား ေနရာေတြမွာ ေအာက္ဘက္ဆင္းတဲ့ေနရာသာ အစေဖာ္ထားၿပီး ၿမိဳ႕ေတြဆီသြားမယ့္ လမ္းေတြလုပ္ဖို႔က အမ်ားႀကီးက်န္ေသးပါလား။

ႏိုင္ငံအဆင့္မီ (၈) လမ္းသြားဆိုေတာ့ လွည္းကူးဘက္လာရင္ (၅၁) မိုင္အကြာ ဝါးကတုတ္ ေရေလာင္တမံ အေက်ာ္ေနရာနဲ႔ (၁၁၅) မိုင္အကြာ၊ ကၽြန္းေခ်ာင္း ေရေလာင္တမံေနရာေတြမွာ နားေနစခန္းေတြ ေဆာက္ဖို႔ ဆိုင္းဘုတ္ေတြထူထားတယ္၊ ဟိုးနားမွာ ဆီျဖည့္ဆုိင္ေတြ၊ ဒီဘက္မွာက စားေသာက္ဆိုင္ေတြနဲ႔ ရဲစခန္းေတြပါ ေဆာက္မယ္ေဟ့လို႔ လ်ာထားေနရာမ်ား။

ရန္ကုန္-မႏၲေလးလမ္းေဟာင္းက လွည္းကူးၿမိဳ႕ကေန ၿမိိဳ႕ေပါင္း (၂၅) ၿမိဳ႕ခန္႔ကိုေက်ာ္ျဖတ္ၿပီး (၂၄၅) မိုင္ ေဝးတဲ့ ပ်ဥ္းမနားကိုေရာက္ေပမယ့္ ဒီအျမန္လမ္းမသစ္ႀကီးက လွည္းကူးကေန ၿမိဳ႕ေတြကိုေရွာင္ၿပီး ေနျပည္ေတာ္အဝင္ လမ္းဆံုးအထိ (၂ဝ၂) မိုင္ဆိုေတာ့ ပိုၿပီးခရီးတိုသြားလို႔ ခရီးမိုင္အားျဖင့္ (၄ဝ) ေက်ာ္ပို က်ံဳ႕သြားေစတဲ့ ကြန္ကရစ္ အျမန္လမ္းမႀကီးကို (၄) နာရီၾကာၾကာ လူးေလာေခါက္ျပန္ (၄) ေခါက္သြား။ တာယာေလးလံုးစား။ ေငြေလးသိန္းေက်ာ္ ကုန္တဲ့စကား၊ မွတ္သားစရာမ်ားလားလို႔ေမးရင္ ေသခ်ာတာက ဒီလမ္းမႀကီးေဘးမွာ တာယာစက္႐ံုႀကီး (၄) ႐ံု တည္ရမယ္တဲ့လား။

တကယ္ေတာ့ ကားေလးေတြက တရိပ္ရိပ္နဲ႔ ေမာင္းလို႔ရတဲ့ ဒီအျမန္လမ္းမႀကီးက လြမ္းေမာဖြယ္ရာေတြ၊ ရင္နင့္စရာေတြနဲ႔ စခဲ့တာပါ။ အခ်ဳိ႕ေနရာေတြက ပဲခူး႐ိုးမေတာင္စြယ္ေတြနဲ႔ နီးကပ္လုိ႔ စိမ္းစိုတာ ႐ႈျမင္ခံစားရေပမယ့္ တခ်ိဳ႕ေနရာေတြက ေတာ့ ႐ိုးမေတာင္စြယ္ေတြနဲ႔ ေဝးသြားလို႔ စိမ္းစိုအံု႔ဆိုင္း၊ ညႇိဳ႕မိုင္းေနတဲ့ ျမဴႏွင္းေတြနဲ႔ ႐ိုးမျမင္ကြင္းနဲ႔အတူ ဟိုးတုုန္းက ဗကပစခန္းေတြလည္း ဒီ႐ိုးမေတာမွာ ကြယ္ေပ်ာက္ခဲ့ၿပီ။

ရန္ကုန္-မႏၲေလးအျမန္လမ္းမႀကီး ဖြင့္လိုက္ေပမယ့္ ဒီလမ္းမႀကီးရဲ႕ နိဒါန္းက ရင္နင့္စရာေတြျဖစ္ခဲ့ရတာ အမွန္ပါ။ ဟုိတေခတ္က စနစ္ရဲ႕ ဒဏ္ခံခဲ့ရတဲ့ လူထုေတြ၊ မဆလသားေကာင္ေတြျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ က်ဳပ္တို႔လို ျပည္သူေတြရဲ႕ အ႐ိုးေတြက ဒီလမ္းမႀကီးနိဒါန္းရဲ႕ ေခၽြးတပ္စခန္းေတြမွာ ေတာင္လိုပံုေနခဲ့မွာပါ။ ျပစ္မႈေႂကြးကို ေခၽြးနဲ႔မက ေသြးနဲ႔ပါ ဆပ္ခဲ့ရလို႔ ေမ့ေပ်ာက္လို႔ မရခဲ့တဲ့ရင္နင့္စရာ ဒီၾကပ္ေျပးေနျပည္ေတာ္ အျမန္လမ္းရဲ႕ နိဒါန္း၊ ဇာတ္လမ္း မွတ္တမ္းတင္စမ္း။ ။