“ဂ်ဴးလီးယက္ဆီဇာ၊ ထမင္းၾကမ္းခဲႏွင့္ ကုိယ္က်ဳိးအတၲ”

ကြန္းအိန္း

လႊတ္ေတာ္ရုံးမွ ဆင္းလာေသာ ဧကရာဇ္ ဂ်ဴးလီယက္ ဆီဇာကုိ လႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ား၊ စစ္သူႀကီး မ်ားက သူ႔အေနာက္ ေၾကာခ်ဥ္း ကပ္ၿပီး ဒါးျဖင့္ ထုိးႏွက္ၾက သည္။ အဆက္မျပတ္ ဝင္ေရာက္ လာေသာ ဒါးခ်က္မ်ားကုိ အံႀကိတ္ ခံယင္း အေနာက္ဘက္သုိ႔ လွည့္ၾကည့္ လိုက္ရာ- “ေၾသာ္- ဘရုတပ္ မင္းလဲပါ တာကုိး”

စစ္ေျမျပင္တြင္ ရန္သူမ်ားကုိ ႀကံႀကံခံ မေၾကာက္မရႊံ႕ တုိက္ခိုက္ခဲ့ေသာ စစ္သားရင့္မႀကီးခင္မ်ာ ေနာက္ေၾကာကုိ ဒါးႏွင့္ ထုိးခဲ့ေသာ မိတ္ေဆြမ်ားကုိ ၾကည့္ယင္း အံ့ၾသေသာ၊ မယုံၾကည္ေသာ မ်က္ႏွာထားျဖင့္ ျဖည္းညွင္းစြာ လဲက်သြားသည္။ ရန္သူမ်ား၏ ဒါးခ်က္ထက္ မိတ္ေဆြမ်ား၏ သစၥာေဖာက္မႈကုိ ဂ်ဴးလီယက္ဆီဇာကုိယ္တုိင္ အံ့အားသင့္စြာ ခံယူယင္း အသက္ေပးသြားခဲ့သည္။

ငယ္စဥ္က သမုိင္းတြင္ ဖတ္ဖူးခဲ့ေသာကမၻာ့၊ ျမန္မာရာဇဝင္မ်ားကုိ အတိတ္တြင္ထားခဲ့ေသာ္လည္း ယခင္က အတိတ္ ျဖစ္ရပ္မ်ားသည္ ပစၥဳပၸန္၌ အသစ္တဖန္ျပန္လည္အသက္ဝင္လာသည္ကုိ မ်က္ဝါးထင္ထင္ ျပန္ေတြ႔ျမင္ရေသာအခါ၊ ကုိယ္တုိင္အံ့ၾသမိတာအမွန္ပင္။ ေၾသာ္သမုိင္းဘီးဆုိတာ ေနာက္ထပ္တဖန္ ျပန္လည္တတ္သည္မ်ဳိးလည္း ရွိႏုိင္ေပ တကား။

လူ႔သဘာဝမွာ မိမိ၏ အက်ဳိးအတၲကုိ ေရွ႕တန္းတင္လြန္းျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ဘရုတပ္အေနႏွင့္ လႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ား ေျမွာက္ပင့္ေပး၍ ဂ်ဴးလီယက္ဆီဇာကုိ လုပ္ႀကံ ခဲ့ေသာ္လည္း ႏုိင္ငံေခါင္းေဆာင္အေနႏွင့္ မရပ္တည္ႏုိင္ခဲ့ပါ။

ႏုိင္ငံေတာ္သစၥာေဖါက္အမည္ ဆုိးျဖင့္ နိဂုံးခ်ဴပ္ခဲ့ရေပသည္။ ဘရုတပ္အစား မတ္အန္တုိနီယုိက ျပည္သူ႔ေခါင္းေဆာင္ ျဖင့္ ရပ္တည္ဦးေဆာင္ႏုိင္ခဲ့သည္။

ျမန္မာရာဇာဝင္၌လည္း သီေပါမင္းလက္ထက္တြင္ ပါလီမန္စံနစ္ကုိ တည္ေတာင္လုိသူ ဦးေကာင္းႏွင့္ ျမန္မာပေဒ သရာဇ္တုိ႔ၾကား ပဋိပကၡအသြင္ ျဖစ္ေပၚခဲ့ေသးသည္။ ေနာက္ဆုံး၌ ဦးေကာင္းလိမ္ထုတ္ မင္းဆက္ျပဳတ္ဟူေသာ တေဘာင္အတုိင္း ျမန္မာမင္းဆက္ျပဳတ္ကာ ကင္းဝန္မင္းႀကီးအေနႏွင့္ ဗီလိန္အျဖစ္ ရာဇဝင္တြင္ရစ္သည္။

လြတ္လပ္ေရးႀကဳိးပမ္းမႈသမုိင္းတြင္လည္း အာဏာရယူလုိမႈျဖင့္ ဂဠဳန္ဦးေစာသည္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းအပါအဝင္ ဝန္ႀကီးမ်ားကုိ လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္ခဲ့သည္။ ဦးေစာအေနႏွင့္ လူထု ေခါင္းေဆာင္အရုိက္အရာကုိ ရခဲ့ပါသေလာ။ ျပည္သူ႔ခ်ဥ္ဖတ္အမည္ျဖင့္ ရာဇဝင္တြင္ခဲ့သည္။

ေနမဝင္အင္ဘာရာအရွင္သခင္ အဂၤလိပ္လူမ်ဳိးတုိ႔သည္ မိမိတုိ႔ပုိင္ကုိလုိနီနယ္မ်ားတြင္ ေသြးခဲြအုပ္ခ်ဴပ္ေရးစံနစ္အရ ေသာ္၎၊ ဆူးကုိဆူးျဖင့္ထြင္ေသာနည္းစနစ္အရ၎ ယင္းတုိ႔၏ အင္ဘာရာကုိ ခ်ဲ႕ထြင္ခဲ့သည္။ ကုိလုိနီနယ္သားမ်ားကုိ ေမြး၍ ေသြးခဲြၿပီးအခ်င္းခ်င္း တုိက္ခိုက္ခုိင္းသည္။ တျခားနယ္ရွိ ကုိလိုနီနယ္သားမ်ားကုိ အထူးအခြင့္အေရးေပးေမြး၍ စစ္တုိက္ခုိင္းသည္။

ဤကဲ့သုိ႔ လုပ္ရပ္ျဖင့္ မိမိတုိ႔ ႏုိင္ငံအက်ဳိးကုိ တုိးတက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကသည္။ နအဖစစ္အစုိးရအေနႏွင့္ တဖက္တြင္ နယ္ခ်ဲ႕အဂၤလိပ္တုိ႔၏ လုပ္ရပ္ကုိ ရႈတ္ခ်ယင္း တဖက္တြင္ ေသြးခဲြအုပ္ခ်ဴပ္ေရးစံနစ္ကုိ တည္ထြင္လုပ္ ေဆာင္ေနေလၿပီး။

ထမင္းၾကမ္းခဲကုိသာ ျမင္ၿပီး ဝါးရင္း တုတ္ကုိ မျမင္တတ္ေသာ လူဗလံမ်ားကုိ ေမြးခဲ့သည္။ ဤနည္းကုိ နအဖစစ္အရာ ရွိမ်ား ကုိ္ယ္တုိင္ မဟာဗ်ဴဟာခ်မွတ္၍ လုပ္ေဆာင္ေနခဲ့သည္။ ဗုိလ္မႉးႀကီး ေသာင္းထိုက္ကုိယ္တုိင္ကပင္ မ်က္ေမွာက္ ေခတ္ ပထဝီႏုိင္ငံေရးအခန္းစာမ်က္ႏွာ (၁၅၇) အလယ္၌ ရန္သူကုိ လႈိ႕ဝွက္သတ္ျဖတ္ သုတ္သင္အဆိပ္ေကၽြးသတ္၊ လူသတ္သမားအငွားသတ္အာလုံးတရားသည္ဟု ေရးခဲ့သည္။ ဤကားစစ္အစုိးရ၏ စက္ယုက္ကြယ္ေပၚလစီတခုပင္ ျဖစ္ေပသည္။

ယၡဳပစၥကၡကာလ၌လည္း လက္နက္ကုိင္အဖြဲ႔အစည္းမ်ားကုိ ေခ်ာ့တခါေခ်ာက္တလွည့္ျဖင့္ သိမ္းသြင္းျဖားေယာင္း ေနသည္။ အစိပ္စိပ္မႊာမႊာကြဲေလ၊ ၎တုိ႔အႀကဳိက္ေတြ႔ေလ ျဖစ္ေနသည္။ ထုိကြဲျပားေနေသာ၊ ႏုိင္ငံေရး၊ အမ်ဳိးသားေရး ဦးတည္ခ်က္မရွိေသာအဖြဲ႔ငယ္မ်ားကုိ ေမြးကာေဒသခံနယ္ေျမမ်ားတြင္ လြတ္လပ္စြာ လုပ္ပုိင္ခြင့္ ေပးထားသည္။

လူထုဆန္႔က်င္ေရးလုပ္ေနေစကာမူ တဖက္တြင္ အကာအကြယ္ေပးထားသည္။ ထုိအဖြဲ႔ငယ္မ်ားကုိ တုိင္းရင္းသား ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအဖြဲ႔အေနႏွင့္ အမည္တပ္ကာ ျပည္သူလူထုႏွင့္ ထိပ္တိုက္ေတြ႔ခြင့္ ေပးထားသည္။ ႀကဳိးရွည္ရွည္လွန္၍ လူထုဆန္႔က်င္ေရးလုပ္ခုိင္းသည္။

ေနာက္ဆုံးၿငိမ္းခ်မ္းေရးတပ္ဖြဲ႔၊ တျခားတုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္တပ္ဖြဲ႔မ်ားကုိ ေရာေယာင္၍ လူထုေအာ့ေၾကာလန္ ျဖစ္ေအာင္ ပရိယာယ္ျဖင့္ ေျမွာက္ေပးခဲ့သည္။ အႏွီထမင္းၾကမ္းခဲကုိသာျမင္၊ ဝါးရင္းတုတ္ကုိမျမင္ေသာသူမ်ားမွာ ဝါးလုံးေခါင္းတြင္ လသာေနၿပီးႏြားေျခရာခြက္တြင္ ပင္လယ္အသြင္ျဖင့္ ကူးခတ္ေပ်ာ္ပါးေနခဲ့သည္။ စစ္အစုိးရ၏ ေရရွည္ပရိယာယ္ကုိ နားလည္ႏုိင္စြမ္းမရွိခဲ့။ အရုိးအရင္းကုိက္ရရုံႏွင့္ မိမိတုိ႔၏အမ်ဳိးသားရည္မွန္းခ်က္ကုိ မ်က္ကြယ္ ျပဳခဲ့သည္။

ထုိမ်က္ကန္းသမားမ်ားကုိ အသုံးျပဳ၍ စစ္အစုိးရအေနႏွင့္ အတုိက္ခံအဖြဲ႔အစည္းမ်ားသုတ္သင္ေခ်မႈန္းရာတြင္ အသုံးခ် ခဲ့သည္။ ဥပမာအားျဖင့္ ကရင္ေခါင္းေဆာင္ ဗဒုိမန္းရွာလဖန္းကုိ လုပ္ႀကံခုိင္းခဲ့သည္။ အျခားတုိင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ မ်ားကုိ တုိးတုိးတိတ္တိတ္လုပ္ႀကံလ်ွက္ရွိသည္။ ဤကားစစ္အစုိးရ၏ ကူညီေထာက္ပံ့မႈမပါဘဲ လုပ္၍ မရႏုိင္ေခ်။

မြန္အမ်ဳိးသားကယ္ဆယ္ေရးႏွင့္ ဖြံ႔ၿဖဳိးေရးေကာ္မီလီအတြင္းေရးမႉး ႏုိင္မင္းေနာင္လည္း ဧၿပီးလ (၁၈) ရက္ေန႔ မုဒုံၿမဳိ႕နယ္ ရုိးဂုိးဂိတ္အနီးတြင္ လုပ္ႀကံခံရသည္။ စစ္အစုိးရ၏ ပေယာဂမဟုတ္ဟု ဘယ္သူေျပာႏုိင္မည္နည္း။ ႏွစ္လၾကာရွည္စြာ ခ်မွတ္ထားေသာ လုပ္ႀကံေရးေပၚလစီကုိ စတင္အသုံးခ်ေနၿပီး ျဖစ္ေၾကာင္း ဤျဖစ္စဥ္မ်ားက သက္ေသျပေနပါသည္။

ပုထုဇဥ္မွန္သမ်ွအတၲႏွင့္မကင္းႏုိင္ေပ။ သုိ႔ေသာ္ မိမိကုိယ္က်ဳိးစီပြားတခုတည္းအတြက္ အမ်ဳိးသား၏ ဂုဏ္သိကၡာ၊ အမ်ဳိးသား၏ ရည္မွန္းခ်က္မ်ားကုိ ေရာင္းစားရန္မသင့္ေတာ္ပါ။

စစ္အစုိးရရူးတုိက္တုိင္း ေဟာင္ေနကုိက္ေနပါက ေရရွည္တြင္မိမိတုိ႔ုတုိင္းရင္းသား၏ ရုပ္ပုံကုိေတြ႔လုိပါက ျပတုိက္၌သာ ေတြ႔ႏုိင္ဘြယ္ရွိႏုိင္သည္ကုိ ေတြးမိရန္လိုသည္။ သစ္ပင္ကုိခုတ္ရန္ သစ္သားလက္ကုိင္ရုုိးသုံးသည့္နည္းလမ္းကုိ နအဖစစ္အစုိးရ လက္ေတြ႔အသုံးျပဳေနေလၿပီး။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ဘုံရန္သူကုိ ဦးတည္တိုက္ခိုက္မည့္အစား အမ်ဳိးသားအခ်င္းခ်င္း အုိးမဲသုတ္ခြပ္ခုိင္းသည္ကုိ ေက်နပ္အားရ စြာ လက္ခံႏုိင္မည္ေလာ။ သခင္အားရ ကၽြန္ဒါဏ္အသြင္ႏွင့္ ထမင္းၾကမ္းခဲေလာက္၌ တင္းတိမ္မည္ေလာ။

မိမိ၏ကုိယ္က်ဳိးစီးပြါးအတၲအတြက္ အမ်ဳိးသားမ်ား ကိုယ့္ကံၾကမၼာကုိယ္ဖန္တီးခြင့္ကုိ ပစ္ပယ္ေတာ့မည္ေလာဟု ေမးစရာတပုံတပင္ က်န္ရစ္ေနသည္။ ယၡဳပစၥဳပၸန္အေနထားတြင္လည္း ဂ်ဴးလီယက္ဆီဇာသည္ ဒါးဒါဏ္ရာၾကားမွ ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္ယင္း
“ေၾသာ္ဘရုတပ္မင္းလည္းပါတာကုိး”