ေမာင္စြမ္းရည္
မစိုးရိမ္ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ ၾသ၀ါဒ စကား ေတြ ဟာ ၂၀၀၉-၂၀၁၀ ခုႏွစ္မ်ား အတြက္ အထူးအေရး ႀကီးပါတယ္။စစ္အစိုးရဟာ သူရဲ႕ အာဏာရွင္စနစ္ တည္ၿမဲေရးအတြက္ အရွက္မဲ့စြာ တဖက္သတ္ အႏိုင္က်င့္ေရးဆြဲထားတဲ့ အေျခခံ ဥပေဒ ဆုိ တာ ႀကီးကို သံဃာသတ္ပြဲအၿပီး နာဂစ္မုန္တိုင္းေဘး က်ေရာက္ေနတဲ့ၾကားက တဖက္သတ္ အႏိုင္က်င့္ အတည္ျပဳခဲ့ၿပီ။ အဲဒီ ဥပေဒဟာ ေရြးေကာက္ပြဲ ႏုိင္ႏိုင္၊ ႐ံႈး႐ံႈး “ေရြးေကာက္ပြဲ မ၀င္တဲ့” စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြနဲ႔ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ကိုယ္စားလွယ္ေတြက အစုိးရအဖြဲ႔မွာ ထိပ္ဆံုးက ရာထူးႀကီး (၂၅) ရာခိုင္ႏႈန္းကို မသဒၶါေရစာ ဇြတ္အဓမၼ ၀င္ယူၾကအံုးမွာ ျဖစ္ပါ တယ္။ က်န္တဲ့ (၇၅) ရာႏႈန္းက ျပည္သူေတြက ေရြးထား တဲ့ ကိုယ္စားလွယ္ေတြ ပါတဲ့။ အေရအတြက္က စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြရဲ႕ သံုးဆမ်ားပါတယ္တဲ့။
ဟုတ္ကဲ့။ ဒီလို (၂၅) နဲ႔ (၇၅) ႏႈိင္းယွဥ္ရင္ အေရအတြက္အရ အရပ္သားကမ်ားၿပီး စစ္ဗိုလ္ဟာ နည္းတာကို အထင္အရွားသိႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ (၂၅) ရာႏႈန္းက ထိပ္ဖ်ားက အာဏာပါ၀ါရွိတဲ့ ရာထူးႀကီးေတြသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဥပမာေပးၾကည့္ၾကရေအာင္ “သမင္ေတြ (၇၅) ေကာင္နဲ႔ က်ား (၂၅) ေကာင္ကို ၿခံတခုထဲမွာ အတူထားၾကည့္ပါ”။ ဘာျဖစ္သြားမလဲ။ ျပည္သူေတြဟာ ငတံုးငအေတြ မဟုတ္ဘူး။ ဒီလို ျမင္တတ္ဖို႔ရာ ပညာရွိႀကီး ျဖစ္စရာမလို။ အစိုးရရဲ႕ ၀န္ထမ္းသင္တန္းတက္စရာ မလို။ စစ္ဗုိလ္ျဖစ္စရာ မလိုပါ။ သာမန္ျပည္သူေတြရဲ႕ ဦးေႏွာက္နဲ႔ က်ား (၂၅)၊ သမင္ (၇၅) အတူထားရင္ ဘာျဖစ္သြားမယ္ဆုိတာ သိၾကပါတယ္။
စစ္အစိုးရ ေရးဆဲြတဲ့ အေျခခံဥပေဒကို က်ေနာ္တို႔က ေသခ်ာေလ့လာထားပါတယ္။ ၁၉၄၇ က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း တို႔ ေရးဆဲြခဲ့တဲ့ အေျခခံဥပေဒကိုလည္း ေလ့လာထားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မစိုးရိမ္ဆရာေတာ္ႀကီးက ကမကထျပဳၿပီး ဖြင့္တဲ့ သာသနာ့ေမာဠိ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ျမန္မာ ရဟန္းေတာ္မ်ားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ႐ံုးခန္းဖြင့္ပြဲမွာ ဒကာတေယာက္က “အရွင္ဘုရား စစ္ဗုိလ္ေတြ ေရးဆဲြတဲ့ အေျခခံဥပေဒကို တပည့္ေတာ္တို႔ ေလ့လာၿပီးပါၿပီ။ အလြန္မတရားတာပါပဲလို႔ နိဒါန္းပ်ိဳး ေလွ်ာက္ထားလုိက္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဆရာေတာ္ႀကီးက ဘယ္လို အမိန္႔ရွိတယ္မွတ္ပါသလဲ။ မစိုးရိမ္ဆရာေတာ္ႀကီးက-
“သံဃာေတြကို သတ္တဲ့ စစ္အစိုးရရဲ႕ ဥပေဒေတြကို ဘာဥေပဒျဖစ္ျဖစ္ ေလ့လာစရာ မလိုဘူး။ သူတို႔ကို သံဃာသင္းခဲြၿပီး သံဃာသတ္တဲ့ မိစာၦေကာင္ေတြအျဖစ္ ငါတုိ႔က သူတို႔ တက္စကတည္းက ပတၱနိကၠဳဇၨန ကံေဆာင္ၿပီး သပိတ္ေမွာက္ထားခဲ့တာ။ သူတို႔ေပးတာ မယူဘူး။ သူတုိ႔ေကၽြးတာ မစားဘူး။ သူတို႔ကို ၾကဥ္ထားတယ္။ သူတုိ႔ဘက္က လံုး၀ အေလွ်ာ့ေပးတာမရွိ၊ ႐ိုေသေလးစားမႈ မရွိ၊ ေနာက္တခါ “အ၀ါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရး” ဆိုတဲ့ ကမာၻတုန္ရတဲ့ သံဃာ့အေရးေတာ္ပံုႀကီး ေပၚေပါက္ခဲ့ရၿပီး သံဃာတုိ႔ကုိ ရက္ရက္စက္စက္ ေသနတ္နဲ႔ ပစ္သတ္ခဲ့တယ္။
ကမာၻလံုးရဲ႕ မ်က္စိေအာက္မွာ သံဃာေတြကို ႐ိုက္ႏွက္သတ္ျဖတ္႐ံုမက၊ ေက်ာင္းေတြထဲထိ လုိက္လံေမာင္းထုတ္ သတ္ျဖတ္ခဲ့ျပန္တယ္။ ဒီလုိ မိစာၦေကာင္ေတြ ေရးဆြဲထားတဲ့ ဥပေဒကို ဘုန္းႀကီးတို႔ေရာ၊ ျပည္သူေတြေရာ ေလ့လာစရာမရိွဘဲ မေကာင္းမွန္း၊ မတရားမွန္း သိေနရတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဘုန္းႀကီးတို႔ ေျပာခဲ့ၿပီးၿပီ။ သံဃာေတြက သပိတ္ေမွာက္ခံထားရသူေတြဟာ မၾကာမီ ကံႀကီးထိုက္ၿပီး ဇာတ္သိမ္းသြားလိမ့္မယ္။ ကံႀကီးထိုက္မယ့္သူေတြကို ပူးေပါင္းသူ၊ ေထာက္ခံအားေပးသူအားလံုးဟာလည္း သူတို႔နဲ႔ အတူ ကံႀကီးထုိက္တတ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ကို မေထာက္ခံနဲ႔။ မဲမေပးနဲ႔။ ဗမာျပည္ကုိ ျပန္ခ်င္တယ္ဆိုၿပီး နန္႔နန္႔တက္မေနနဲ႔။ ဘုန္းႀကီးတို႔လည္း ျပန္ခ်င္တယ္။ ခဏေလာက္ေစာင့္ပါ။ ကံႀကီး မထိုက္ေစနဲ႔။”
အဲသလုိ မစိုးရိမ္ဆရာေတာ္ႀကီးက ၾသ၀ါဒေပးခဲ့ပါတယ္။ မစိုးရိမ္ဆရာေတာ္ႀကီးဟာ ပီနန္ဆရာေတာ္ႀကီးနဲ႔အတူ မႏၲေလးၿမိဳ႕ မစိုးရိမ္တိုက္မွာ ဗုဒၶစာေပမ်ားကို သင္အံ ေလ့က်က္ခဲ့ပါတယ္။ ပညာျပည့္စံုတဲ့အခါ မစိုးရိမ္တိုက္မွာပဲ စာခ်ခဲ့ပါတယ္။ ပီနန္ ဆရာေတာ္ႀကီးကေတာ့ ကမာၻ႔သာသနာျပဳ ပုဂၢိဳလ္အျဖစ္နဲ႔ ဗမာျပည္ ျပင္ပကို ထြက္ခဲ့ပါတယ္။
မစုိးရိမ္ဆရာေတာ္ႀကီးဟာ ပိဋကတ္အဘိဓာန္ ျပဳစုေရးပညာရွင္ အဖြဲ႔၀င္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ေႏြရာသီေတြမွာဆိုရင္ ရန္ကုန္ဆင္းၿပီး ေငြၾကာယံ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ စာခ်ပါတယ္။ ႏွစ္ေပါင္း (၅၀) ေလာက္၊ ထက္ေအာက္ညာေၾက တပည့္သံဃာေတြကို စာခ်လာခဲ့တာ တပည့္ေပါင္း ေျခာက္ေထာင္ေက်ာ္ခဲ့ပါၿပီ။ ရွစ္ေလးလံုး ဒီမိုကေရစီ အေရးေတာ္ပံုႀကီမွာ ေက်ာင္းသားေတြ၊ ျပည္သူေတြနဲ႔အတူ တပည့္ သံဃာေတြပါ ပါ၀င္ခဲ့ပါတယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၵျပတဲ့ ရဟန္းရွင္လူ၊ ျပည္သူ၊ ေက်ာင္းသားေတြကို စစ္အစုိးရက ရက္ရက္စက္စက္ ႐ိုက္ႏွက္ ဖမ္းဆီးသတ္ျဖတ္ တာေတြကို ကိုယ္တုိင္ျမင္ရတဲ့အခါ ရင္ထုမနာျဖစ္ၿပီး ကိုယ္တုိင္ ဦးေဆာင္ပါ၀င္ရင္း စစ္အစုိးရကို ဆံုးမဖို႔ စိတ္ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ သံဃာမ်ားမွာ ပိုင္ဆိုင္တဲ့ တခုတည္းေသာ လက္နက္ျဖစ္တဲ့ “သပိတ္လက္နက္” ပါပဲတဲ့။ ဒီသပိတ္နဲ႔ ဆြမ္းခံစားတယ္။ ဒီသပိတ္ကို ေမွာက္ထားၿပီဆိုရင္ ဆြမ္းမခံေတာ့ဘူး။ စစ္အစိုးရ ေကၽြးတဲ့ ဆြမ္းကို မစားေတာ့ဘူး။ သူ႔ကို ဘာမွ လုပ္တာမဟုတ္ဘူး။ သူေကၽြးတာကို မစားတာပါပဲတဲ့။ မစုိးရိမ္ဆရာေတာ္ႀကီးနဲ႔တကြ ဗမာႏုိင္ငံတ၀န္းမွာရွိတဲ့ ေထရ္ႀကီး၀ါႀကီး ရဟန္းေတြတုိင္ပင္ စည္းေ၀းၿပီး ပတၱနိကၠဳဇၨန ကံေဆာင္ျခင္းဆိုတဲ့ သပိတ္ေမွာက္ျခင္းကို သံဃာထုက ျပဳလုပ္လုိက္တဲ့အခါ အစိုးရတဖြဲ႔လံုး ပ်ာယာခတ္သြားပါတယ္။ စစ္အစိုးရဟာ ျပည္သူလူထုရဲ႕ အံုႂကြမႈမွာ သံဃာေတာ္မ်ားေရွ႕က ပါ၀င္ရပ္တည္လိုက္တာကို အထူးမလုိလားဘူး။ ဒါေပမယ့္ သံဃာေတြကို လံုး၀ မေတာင္းပန္တဲ့အျပင္ ရက္ရက္စက္စက္ ႐ိုင္း႐ိုင္းစိုင္းစုိင္း ႏွိမ္နင္းၿဖိဳခြင္းခဲ့ပါတယ္။ မစိုးရိမ္ဆရာေတာ္ႀကီးနဲ႔ အတူ တိပိဋက ဆရာေတာ္ ဦးသုမဂၤလ၊ ေမဒိနီ ဆရာေတာ္ႀကီး စတဲ့ ေထရ္ႀကီး၀ါႀကီး သံဃာအမ်ားကို အၾကမ္းဖက္ ဖမ္းဆီးခဲ့ပါတယ္။ ဆရာေတာ္ႀကီးကို ဖမ္းဆီးမိတဲ့အခါ “လိေမၼာ္သီး အႀကီးႀကီး တလံုးရၿပီ” လို႔ ဖမ္းဆီးလာတဲ့ စစ္ဗိုလ္ေတြက အထက္ကို အစီရင္ခံလုိက္ပါတယ္။ ဆရာေတာ္ႀကီးဟာ ေထာင္တြင္းမွာ (၇) ႏွစ္ သတင္းသံုးခဲ့ရပါတယ္။
ေထာင္က လြတ္တဲ့အခါ “၀ဋ္ရွိသမွ် ခံလုိက္အံုးေပါ့” လို႔ မိမိဘာသာ ေျဖသိမ့္ၿပီး အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုကို ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ နယူးေယာက္ၿမိဳ႕မွာ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း သတင္းသံုးေနထိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေနလို႔မရပါဘူး။ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာမွာ “ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးႀကီး” လို႔ ကမာၻေက်ာ္တဲ့ သံဃာအေရးေတာ္ပံုႀကီး ေပၚေပါက္ခဲ့ပါတယ္။ လက္နက္ဆို အပ္တိုမွ မေဆာင္ခဲ့ဘဲ ေမတၱာပို႔ရင္း စီတန္းလမ္းေလွ်ာက္လာတဲ့ အသိန္းအသန္း သံဃာထုႀကီးကို စစ္တပ္က ႐ိုက္ႏွက္သတ္ျဖတ္၊ ေသနတ္နဲ႔ ပစ္ၿပီး အၾကမ္းဖက္ႏွိမ္နင္းတာကို ကမာၻ႔လူထု ပရိသတ္ႀကီးနဲ႔အတူ ဆရာေတာ္ႀကီး တအံ့တၾသ ႐ႈျမင္ရပါတယ္။ လမ္းေပၚမွာ သာမက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြကိုပါ ၀င္ေရာက္ႏွိမ္နင္းၿပီး သံဃာေတာ္ေတြကို ႏွင္ထုတ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေတြကို ျမင္သိရတဲ့ အတြက္ ဆရာေတာ္ႀကီးဟာ အထူးစိတ္မေကာင္းျဖစ္ၿပီး အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုကို ဗဟုိျပဳကာ “သာသနာ့ေမာဠိ” လို႔ ဆရာေတာ္ကိုယ္တုိင္ ဘြဲ႔အမည္ေပးထားတဲ့ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကို ဖြဲ႔စည္းလိုက္ပါတယ္။
သာသနာ့ေမာဠိ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကို ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ေအာက္တုိဘာ (၂၇) ရက္ေန႔က အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု ကယ္လီဖိုးနီးယားျပည္နယ္ ေလာစ့္အိန္ဂ်ယ္လိစ္ၿမိဳ႕မွာ ဖြဲ႔စည္းခဲ့ပါတယ္။ မစိုးရိမ္ဆရာေတာ္ႀကီးက ပဓာနေစရ နာယကဆရာေတာ္ႀကီးအျဖစ္ တာ၀န္ယူပါတယ္။ ဥကၠ႒အျဖစ္ ကမာၻ႔သာသနာျပဳ ပီနန္ဆရာေတာ္ႀကီးက တာ၀န္ယူပါတယ္။ ကမာၻအရပ္ရပ္က ဆရာေတာ္ သံဃာေတာ္မ်ား ပါ၀င္ၿပီး အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္အျဖစ္ လန္ဒန္က ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱရကို တာ၀န္ေပးအပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အစည္းအေ၀းမွာ ကမာၻအရပ္ရပ္က သံဃာေတာ္ေပါင္း အပါး (၅၀) ေက်ာ္ ပါ၀င္ပါတယ္။ အဓိက ဦးတည္ခ်က္ကေတာ့ သာသနာ့ အႏၲရာယ္ ကာကြယ္ေရးပါပဲ။ သည္ေနာက္ အေမရိကန္ၿမိဳ႕ႀကီးေတြကို ႂကြေရာက္တရားေဟာပါတယ္။
ဆရာေတာ္ႀကီးက သံဃာအဖြဲ႔အစည္းနဲ႔ စစ္တပ္အဖြဲ႔အစည္းတို႔ကို ႏႈိင္းယွဥ္ေျပာရာမွာ ေအာက္ပါအတိုင္း အရွင္းဆံုး ေျပာခဲ့ပါတယ္။
(၁) စစ္သားေတြက လူသတ္ရဲၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒင္းတို႔ စစ္သားေတြက မေသရဲၾကပါဘူး။
(၂) ဘုန္းႀကီးတုိ႔ သံဃာေတြကေတာ့ လူမသတ္ရဲၾကဘူး။ ဒါေပမယ့္ သံဃာေတြက ေသရဲၾကတယ္။ အဲဒါ မွတ္ထားတဲ့။
ဘုန္းႀကီးတုိ႔ ေသရဲတယ္ဆုိတာက ဘုရားေဟာ က်မ္းစာနဲ႔ ညီတယ္။ ေအာင္ဆန္းေျပာသြားတဲ့ စကားဟာ “ထြင္” ေျပာတာ မဟုတ္ဘူး။ သူက ဗုဒၶက်မ္းစာအရ ေျပာခဲ့တာ။ သူေျပာခဲ့တာက-
“ရဲေဘာ္မေသ၊ ေသေဘာ္ငရဲမလား” တဲ့။ အဲဒါ ခု ဘုုန္းႀကီးေျပာတာနဲ႔ အတူတူပဲ။ ဘုန္းႀကီးတုိ႔က ေသရဲတယ္။ ဘုန္းႀကီးတို႔ဟာ သာသနာ့ အႏၲရာယ္ကာကြယ္ရင္း၊ ေလာကအက်ိဳးေဆာင္ရြက္ရင္း ေသသြားရင္ ငရဲမလားဘူး။ ဒင္းတုိ႔ စစ္သားေတြဟာ ကံႀကီးထုိက္မယ္။ ဒင္းတုိ႔ ေသရင္ ငရဲလားမယ္။ ဒါမွတ္ထားပါ။ မၾကာဘူး။ သူတုိ႔ ကံႀကီးထုိက္မယ္။ ဒကာ၊ ဒကာမတုိ႔ အဖ်ားခတ္မခံၾကနဲ႔” အဲဒါ ဆရာေတာ္ႀကီး အထပ္ထပ္ မိန္႔ၾကားခဲ့တဲ့ ၾသ၀ါဒ စကားေတြပါ။
ဆရာေတာ္ႀကီးက ႏိုင္ငံေရးသမားေတြကိုေရာ ျပည္သူေတြကုိပါ အထူးအေရးႀကီးတဲ့ ကာလမွာ အတူညီၫြတ္ဖို႔ လုိအပ္ေၾကာင္း သတိေပးႏႈိးေဆာ္သြားပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြၾကားမွာ မညီမၫြတ္ ျဖစ္ေနတာ ေတြ ၾကားမိေတာ့ အံ့ၾသရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘုန္းႀကီးအထူးေမတၱာရပ္ခံလိုတာကေတာ့ “ႏိုင္ငံေရးသမားေတြဟာ ဟန္ေဆာင္ေလးျဖစ္ျဖစ္၊ ခဏကေလး ညီၫြတ္ေပးၾကပါ” တဲ့။
မစုိးရိမ္ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ ၾသ၀ါဒမ်ားကို ႏွစ္သစ္ကူးလက္ေဆာင္အျဖစ္ ေ၀မွ်လိုက္တာျဖစ္ပါတယ္။
ဗမာျပည္ရဲ႕ အေျခအေနဟာ အက်ပ္အတည္းျဖစ္ပါတယ္။ ျပည္သူလူထုနဲ႔ ျပည္တြင္းရွိ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြက သင္ေလ်ာ္သလို ၾကည့္လုပ္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျပည္ပကေတာ့ ျပည္တြင္းက လုိအပ္တာကို ညီညာျဖျဖ အားေပး ကူညီသြားၾကရပါလိမ့္မယ္။ အေရးႀကီးၿပီမို႔ ေသြးစည္းၾကပါစို႔။
No comments:
Post a Comment