ဦးရုကၡစိုး ဘံုေပ်ာက္ၿပီ။
ထုိင္းႏိုင္ငံအႏွံ႔ ေရႀကီးသည့္အထဲ ကံအားေလ်ာ္စြာ ခ်င္းမုိင္က လြတ္ေနသည္။ သို႔ေသာ္ ကံမေကာင္းခ်င္ေတာ့ ေရေဘး ဒုကၡသည္ ထိုင္းနတ္အေပါင္းမွာ ခ်င္းမိုင္သို႔ ေရႊ႕လာၾကသည္။
ေစ်းေစာင့္နတ္၊ ေက်ာင္းေစာင့္နတ္၊ စက္ရံုေစာင့္နတ္၊ ေဆးရံုေစာင့္နတ္၊ ဘဏ္ေစာင့္နတ္၊ ေထာင္ေစာင့္နတ္၊ ဆဲဗင္းအလဲဗင္း ေစာင့္နတ္ မ်ားမွသည္ ေလယာဥ္ကြင္းေစာင့္နတ္၊ ေလယာဥ္ပ်ံေစာင့္နတ္၊ စူပါမားကတ္ေစာင့္နတ္မ်ားအဆံုး နတ္ႀကီး၊ နတ္လတ္၊ နတ္ငယ္၊ နတ္ပိစိေကြးပါမက်န္ ဦးရုကၡစိုး တပါးတည္း စိတ္ႀကိဳက္ေပ်ာ္စံခဲ့ရာ ဒြိဳင္ဆူထက္ ေတာင္ႀကီး၌ နတ္ေဟာလီးေဒး သဘင္ ဆင္ရင္ က်င္းပေနၾကသည္။
ဦးရုကၡစိုးမွာ “ျမန္မာျပည္ဆိုလည္း ေကာင္းသား … ေတာင္ျပဳန္းမွာ နတ္ဒုကၡသည္စခန္း ဖြင့္လို႔ရေသးတယ္” ဟု တပါးတည္း ညည္းမိသည္။ ဖိုးရႈပ္ႏွင့္ ႂကြက္စုတ္မွာ အစပင္ရွာမရ။
ထုိင္းစကားကို ထမင္းေငြ႕ရွဴ၊ ေရေငြ႕ရွဴရံုမွ်သာ တတ္ေသာ ဦးရုကၡစိုး ဒုကၡေရာက္ရၿပီ။ သူကိုယ္တုိင္ ေရႊ႕ေျပာင္းနတ္ျဖစ္ေန ေသာေၾကာင့္ ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ားနည္းတူ ျမန္မာျပည္တြင္ ေက်ာတခင္းစာေနရာရေရး ေျပးဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ေတာ့၏။ ကံအားေလ်ာ္စြာ နတ္ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ ကိုးသံုးလံုးဂိတ္ကို ျဖတ္စရာမလို၊ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ကို လာဘ္ထုိးစရာမလို၊ ဂိတ္ေၾကးမ်ား ေပးစရာမလိုဘဲ ရန္ကုန္သို႔ ေရာက္သြားသည္။
ျမန္မာျပည္မျပန္ခင္ ဖိုးရႈပ္၊ ႂကြက္စုတ္တို႔ႏွင့္ မေတြ႕သည္က ခပ္ေကာင္းေကာင္း ျဖစ္သည္။ မဟုတ္လွ်င္ နတ္ေဟာလီးေဒး ရစရာမရွိ။ ႀကံဳတုန္း ဓာတ္ပံုေလးရိုက္ခဲ့ပါဦး ဆိုတာကအစ အားမနားပါးမနာ ခုိင္းလိမ့္မည္။
ရန္ကုန္တြင္ ဟိုတယ္အားလံုး ႏုိင္ငံျခားသားမ်ားႏွင့္ အျပည့္ ျဖစ္ေန၏။ ထူးဆန္းေလစြ။ ခရီးသြားဧည့္သည္မ်ားမွာ ေရႀကီးေသာ ထုိင္းကို စိတ္မဝင္စားေတာ့ၿပီ။ နဂိုကတည္းက တမင္ မသစ္သစ္ေအာင္ မြမ္းမံထားေသာ ထိုင္းသည္ ေရႀကီးခ်ိန္၌ အဘယ္မွာ စိတ္ဝင္စားစရာ ေကာင္းေတာ့အံ့နည္း။ ေရျပန္က်သြားလွ်င္လည္း သစ္ထားခဲ့သမွ် ပ်က္စီးမႈမ်ားကို မူလအတုိင္းျဖစ္ေအာင္ ျပန္ျပင္ၾကရဦးမည္။ ကုန္က်စရိတ္က မ်ားလြန္းသည္။ အခ်ိန္မ်ားလည္း ယူရဦးမည္။
ျမန္မာျပည္ဆိုလွ်င္ အစကတည္းက ဘာမွတိုးတက္မႈရွိေအာင္ လုပ္မထားေသာေၾကာင့္ ေရပဲႀကီးႀကီး၊ မီးပဲေလာင္ေလာင္၊ ေလႀကီးမိုးႀကီးပဲ က်က် ဆံုးရႈံးစရာ သိပ္မရွိ။ အပ်က္ကို အပ်က္အတုိင္း ျပန္မျပင္ဘဲ ထားႏိုင္သည္။ ျမန္မာလူႀကီးမင္းမ်ား အေမွ်ာ္ အျမင္ႀကီးေလစြ။ မသကာ လူအေသအေပ်ာက္ ရွိလွ်င္ ဒစ္ဂ်စ္ေလွ်ာ့လို႔ ရသည္၊ ေနာက္က သုညေတြ ျဖဳတ္ပစ္ႏိုင္သည္။ ေအးခ်မ္းေသာ ျမန္မာ လုပ္လို႔ရသည္။
နယ္စပ္တုိက္ပြဲမ်ားကို စာရင္းထဲ ထည့္စရာမလို … နယ္စပ္တြင္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သတင္းကန္႔လန္႔ကာ ခ်ထားလိုက္လွ်င္ ဘယ္သူမွ မသိႏုိင္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေသာ ျမန္မာ … ဗ်ဴးတီးဖူးလ္ ျမန္မာ ျဖစ္သည္။
ျမန္မာျပည္တြင္ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသား မရွိဟု ႏုိင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီး ဦးဝဏၰေဖာင္ျပင္က သူ႔ ဗိုက္ရႊဲရႊဲႀကီးကို ပြတ္၍ ေျပာၿပီးၿပီ။ တည္ဆဲဥပေဒ ေဖာက္ဖ်က္သူတို႔ကိုသာ မလႊဲသာေသာေၾကာင့္ ေထာင္ခ်ထားရျခင္း ျဖစ္၏။ ဒါနဲ႔ေတာင္ မရွိေသာ ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသား မ်ားအား လႊတ္ခိုင္းေနေသးသည္။
လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ိဳးေဖာက္မႈ ဘာတခုမွ မရွိေသာ ျမန္မာႏုိင္ငံကို လူ႔ အခြင့္အေရး ခ်ိဳးေဖာက္သည္ဟု စြပ္စြဲၾကသျဖင့္ စြပ္စြဲသူမ်ား စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ လူ႔အခြင့္အေရး ေကာ္မရွင္ ဆိုၿပီး ဖြဲ႕ေပးထားရသည္။ ထိုသူမ်ားမွာ ေကာ္မရွင္နာမည္ခံၿပီး ဘာအလုပ္မွ လုပ္စရာမရွိ။
သနားစရာေကာင္းလွသည့္ အစိုးရပါတကား။ ထိုမွ် သနားစရာ ေကာင္းေသာ ျမန္မာအစိုးရကို အေမရိကန္ႏွင့္ အေနာက္ႏုိင္ငံမ်ားက စီးပြားေရး ပိတ္ဆို႔ ေသးသည္။ ပိတ္ထားသမွ် အခုထိ ျပန္မဖြင့္ေပးေသး။ လုပ္ရက္ၾကသည္။
ျမန္မာျပည္၏ ေခါင္းေဆာင္ သမၼတႀကီးမွာလည္း အေမွ်ာ္အျမင္ႏွင့္ ျပည့္စံုၿပီး ဘာမဆိုသိသူ ျဖစ္သည္။ စပါးေတာင္ စိုက္တတ္သည္။ ထိုသို႔ ေတာ္ေသာ တတ္ေသာ သိေသာ သမၼတတြင္ အႀကံေပးမလိုအပ္။ သို႔ေသာ္လည္း လူရွိန္ေအာင္ သမၼတအႀကံေပးမ်ား ခန္႔ထားရသည္။ သမၼတ အႀကံေပမ်ားက သမၼတကို ဘာအႀကံမွ ေပးစရာမလို သမၼတကသာ သူတို႔ကို အႀကံျပန္ေပးေနရသည္။
ဤမွ် ေအးခ်မ္းသာယာ စည္ပင္ဝေျပာၿပီး အေမွ်ာ္အျမင္ ႀကီးမားလြန္းေသာ သမၼတ အုပ္ခ်ဳပ္သည့္ ျမန္မာျပည္ကို အာဆီယံဥကၠ႒ ထုိင္ခံုမေပးလွ်င္ မည္သည့္ အေရွ႕ေတာင္အာရွ ႏုိင္ငံကိုမွ် မေပးသင့္ေတာ့ …။ ထုိထုိင္ခံုႀကီးကို ဘဂၤလား ပင္လယ္ေအာ္အတြင္းသို႔ ဂ်ာမန္ၿဂိဳဟ္တုႀကီးႏွင့္အတူ ေရာ၍ ပစ္ခ်ဖို႔သာ ရွိေတာ့သည္။
ဦးရုကၡစိုးမွာ ေတာင္စဥ္းစား ေျမာက္စဥ္းစားႏွင့္ အိပ္စရာေနရာ လိုက္ရွာရင္း အႀကံတခု ရသြားသည္။
ရန္ကုန္သည္ ျခင္ေပါျခင္း၊ မီးခဏခဏပ်က္သျဖင့္ မီးစက္မ်ား ႏႈိးရေသာေၾကာင့္ မီးစက္သံဆူျခင္း၊ မီးမလာလွ်င္ ေရပါမလာျခင္း၊ ဘတ္စ္စကားက်ပ္ျခင္း၊ မိုးရြာလွ်င္ေရလွ်ံျခင္း၊ ေနပူလွ်င္ ဖုန္ထျခင္း၊ ေနစရိတ္ စားစရိတ္ႀကီးျခင္း၊ လမ္းေဘးတြင္ အမႈိက္ပံုမ်ား ေပါမ်ားျခင္း၊ အမ်ားသံုး အိမ္သာမ်ား အလြန္ညစ္ပတ္ျခင္း စသည့္ အေသးအဖြဲကိစၥကေလးမ်ားမွ လြဲ၍ ေအးခ်မ္းသာယာလွသည္မွာ မွန္ေပသည္ … သို႔ေသာ္ … ထိုထက္ ေအးခ်မ္းသာယာၿပီး အိပ္၍ေကာင္းမည့္ ေနရာတခု ရွိေသးသည္။
ထိုေနရာကား ေနျပည္ေတာ္ရွိ လႊတ္ေတာ္ျဖစ္၏။ ျပင္ပကမၻာ၌ မည္သို႔ပင္ ဆူညံပြက္ေလာရိုက္၊ ေရႀကီး၊ တံတားက်ိဳး၊ တုိက္ပြဲျဖစ္ေနေသာ္ျငားလည္း လႊတ္ေတာ္က အမွန္တကယ္ ၿငိမ္းခ်မ္းလွသည္။
ေနျပည္ေတာ္ လႊတ္ေတာ္တြင္း၌ အမတ္မင္းမ်ားမွာ ေက်ာက္ရုပ္မ်ားကဲ့သို႔ မလႈပ္မရွက္ ထုိင္တတ္ၾကေသာေၾကာင့္ တရားစခန္းႏွင့္မျခားေပ။ စကားေျပာလွ်င္လည္း ေလးေလးတြဲ႕တြဲ႕ လိုရင္း မေရာက္ေအာင္ ေျပာတတ္သျဖင့္ ေခ်ာ့သိပ္သလို ျဖစ္ဦးမည္။ အျငင္းအခုံလည္း မလုပ္သျဖင့္ နားပူစရာမရွိ။ ကြန္ပ်ဴတာ တေယာက္တလံုး ေပးထားေသာ္လည္း မသံုးတတ္သျဖင့္ တေတာက္ေတာက္ စာရိုက္သံ ၾကားရမည္မဟုတ္။ ကြန္ပ်ဴတာမ်ား ေရွ႕မွာထားကာ စာေရးမွတ္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနျခင္းက ဘာျပႆနာမွမရွိ။
ေလေအးစက္တပ္ လႊတ္ေတာ္တြင္း၌ ၾကယ္ငါးပြင့္ ဟိုတယ္ႀကီးထက္ပင္ ၿငိမ္းေအးစြာ အိပ္ႏိုင္မည္။
ဦးရုကၡစိုး လႊတ္ေတာ္တြင္း ေရာက္ေရာက္ျခင္း ၾကားလိုက္ရေသာ ေဆြးေႏြးမႈ အေၾကာင္းအရာမွာ ျမန္မာျပည္သားမ်ား လွ်ပ္စစ္မီးလံုလုံေလာက္ေလာက္ ရေရး ကိစၥ ျဖစ္သည္။ ထိုကိစၥမွာ လံုးဝ အေရးမႀကီးေသာ ကိစၥျဖစ္သည္၊ ေဆြးေႏြးစရာပင္ မလို၊ အျဖရွာစရာ မလိုေသာ မိုင္နာကိစၥျဖစ္သည္။ ျမန္မာျပည္သူလူထု လံုးဝ စိတ္မဝင္စားေသာ ကိစၥျဖစ္သည္။
အမတ္မင္း ဦးေယာင္တိေယာင္ခ်ာက မတ္တပ္ရပ္၍ သန္းေဝရင္း အမတ္ ၈ ဦးကိုယ္စား တင္ျပသည္။
ေယာင္တိေယာင္ခ်ာ။ ။ က်ေနာ္တို႔ ၿမိဳ႕နယ္ေတြမွာ လွ်ပ္စစ္မီး လံုလံုေလာက္ေလာက္ မရတဲ့ ကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေမးလိုပါတယ္။ ရမလား မရမလားေပါ့ ခင္ဗ်ာ။
ထိုသို႔ေမးၿပီး တခ်က္သန္းေဝကာ ခံုတြင္ ျပန္ထုိင္၍ အိပ္ငိုက္ေနသည္။ သူ႔ပံုစံက တစံုတခုကို ေသခ်ာၿပီးသား ျဖစ္ေနသည့္ ပံုစံ။
ထိုအခါ အမွတ္ ၉ လွ်ပ္စစ္ဝန္ႀကီးက ထိုင္ရာမွ မထခ်င္ထခ်င္ ထ၍ စေျပာေတာ့သည္။
ဝန္ႀကီး။ ။ က်ေနာ္တုိ႔ေတြ စီစဥ္ေနပါတယ္ … အခု ေကာက္ခံေနတဲ့ မီတာခနဲ႔ဆို အရႈံးခံ ေပးေနရတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေနာက္ထပ္ လူေတြဆီကေန မီတာခ လံုလံုေလာက္ေလာက္ တိုးေကာက္ၿပီးရင္ အားလံုး မွန္သြားမွာပါ။
ထိုကဲ့သို႔ေသာ အဓိပၸာယ္ရသည့္ အေျဖကို ဝန္ႀကီးက တနာရီခြဲတိတိ ပ်င္းတြဲ႕ေလးဖင့္စြာ ေျဖဆိုသြားရာ … အမတ္မ်ား အားလံုး အိပ္ငိုက္ကုန္ၾကသည္။ ဦးရုကၡစိုးလည္း ငိုက္စျပဳၿပီ။
ဝန္ႀကီးအေျဖၿပီးေနာက္တြင္ အမတ္မင္း ဦးဖုိးသိုးဖတ္သတ္က ေလးတိေလးကန္ ထလုိက္ျပန္သည္။
ဖိုးသိုးဖတ္သတ္။ ။ က်ေနာ္တို႔ေက်းရြာေတြ ဆိုရင္ လွ်ပ္စစ္မီး လံုးဝကို မရွိပါဘူး။ အဲဒါ လွ်ပ္စစ္မီးရေအာင္ ဘယ္လို လုပ္ရမလဲ သိခ်င္ပါတယ္။
ဝန္ႀကီး။ ။ ေက်းရြာမီးလင္းဖို႔ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုး မီးစက္ဝယ္၊ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုး ဆီထည့္ၿပီး ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုး မီး ထြန္းလုိက္ပါ။ လွ်ပ္စစ္မီး ရသြားပါလိမ့္မယ္။
အထက္ပါအတုိင္း အဓိပၸာယ္ရေသာ အေျဖကို ၂ နာရီႏွင့္ ၄၅ မိနစ္ၾကာေအာင္ ဝန္ႀကီးက ေျဖဆိုအၿပီးတြင္ ဦးရုကၡစိုးအပါအဝင္ လႊတ္ေတာ္ႀကီး တခုလံုး အိပ္ေမာက်သြားေလေတာ့သည္။
ေအးခ်မ္းသာယာေသာ ျမန္မာ့ လႊတ္ေတာ္ႀကီး ေပတကား။ ။
No comments:
Post a Comment