ေပ ၆ဝ× ၃ဝ အရြယ္အစားရွိ အဆုိပါေက်ာင္းေဆာင္ကို ၁၉၈၈ ခုႏွစ္မွစတင္ကာ ေက်းရြာ ေဒသခံ မ်ားက ကုိယ္ထူကုိယ္ထတည္ေဆာက္ခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္ၿပီး ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တုိင္းလည္း ေဒသခံမ်ားက ျပဳျပင္ထိန္း သိမ္းခဲ့ၾကရေၾကာင္း ေဒသခံမ်ားက ေျပာသည္။
“ႏွစ္တုိင္းေတာ့ ေဒသခံေတြကပဲ ျပဳျပင္ထိန္းသိမ္းခဲ့ရတာပါ။ ခုေနာက္ပိုင္းေတာ့ ေဒသခံေတြ မွာ လည္း စီးပြားေရးအက်ပ္အတည္းေတြနဲ႔ ျပဳျပင္ဖုိ႔ေငြေၾကးမတတ္ႏိုင္ေတာ့တာမို႔ အခုလို အစုိးရဆီတင္ျပေတာင္းဆုိရတာပါ။ အခုလက္ရွိမွာေတာ့ ေက်ာင္းေဆာင္က အႏၱရာယ္ရွိေက်ာင္းေဆာင္ျဖစ္ေန ပါၿပီ။ ဆရာ၊ ဆရာမေတြနဲ႔ ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသားေတြအတြက္ စာသင္ရတာ ေတာ္ေတာ္ ေလးကုိ အခက္အခဲေတြျဖစ္ေနပါတယ္”ဟု အဆုိပါေက်းရြာအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး ဦးေမာင္ေက်ာ္သန္းက နိရဥၥရာသို႔ ေျပာသည္။
အဆုိပါေက်ာင္းေဆာင္မွာ လက္ရွိတြင္ အမုိးအကာမ်ားပ်က္စီးေဆြးေျမ႕ေနရုံသာမက ေအာက္ ေျခၾကမ္းျပင္မွာလည္း ေျမျပင္ပကတိအေနအထားျဖစ္ေနသည့္အတြက္ လာမည့္ ေက်ာင္းဖြင့္ခ်ိန္ ဇြန္လမတုိင္မီ ေက်ာင္းေဆာင္သစ္တစ္ခု တည္ေဆာက္ေပးရန္ ေဒသခံမ်ားက လုိလားေနၾကသည္။
“ေအာက္ေျခၾကမ္းျပင္က ေျမျပင္ျဖစ္ေနေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြစာသင္ရတာ က်န္းမာေရးနဲ႔ မညီညြတ္ဘူး။ မိုးတြင္းဆို ပုိဆိုးတယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္အစုိးရကေတာ့ေျပာေနတယ္ေပါ့ေလ။ ပညာေရးကို ေခတ္မီေကာင္းမြန္ေအာင္ ဘတ္ဂ်တ္ေတြအမ်ားႀကီးသံုးၿပီး ေဆာင္ရြက္ေနပါတယ္လုိ႔။ အဲဒီလိုေဆာင္ ရြက္ရာမွာ က်ေနာ္တို႔ရြာရဲ႕ ဒီေက်ာင္းေဆာင္ေလးကုိလည္း ငဲ့ၾကည့္သင့္ပါတယ္”ဟု အဆုိပါေက်းရြာ ေဒသခံတစ္ဦးျဖစ္သူ ကုိေက်ာ္ျမင့္တင္က သူ႔အျမင္ကုိ ေျပာသည္။
ယင္းႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ရခုိင္ျပည္နယ္ပညာေရးညႊန္ၾကားေရးမွဴးရုံးထံ ဆက္သြယ္ခဲ့ေသာ္လည္း ဆက္သြယ္ မရခဲ့ပါ။
မူလတန္းေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသား ၁ဝဝ ခန္႔တက္ေရာက္သင္ယူေနရသည့္ အဆုိပါေက်ာင္း ေဆာင္ကုိ ယခုေနာက္ပိုင္း ေဒသခံမ်ားျပန္လည္ျပဳျပင္ျခင္းမရွိႏုိင္ေတာ့၍ ၿပီးခဲ့သည့္ႏွစ္မွစတင္ကာၿမိဳ႕နယ္ပညာေရးမွဴးရံုးသို႔ အမႈတြဲျပဳလုပ္၍ တင္ျပေတာင္းဆိုခဲ့ေသာ္လည္း ထူးျခားမႈမရွိခဲ့ဟု ေဒသခံ မ်ားက ေျပာသည္။
No comments:
Post a Comment