ေကခ်စ္ေမာင္
ျပည္တြင္း တြင္ အင္တာနက္ သံုးစြဲႏိုင္မႈ အကန္႔ အသတ္ ေၾကာင့္ အင္တာနက္ႏွင့္ ယဥ္ပါးမႈ နည္းျခင္း၊ ျပည္ပ ေရာက္ ျမန္မာ မ်ားအဖို႔မွာ ျမန္မာစာ ရိုက္ရန္ အခက္အခဲ ႏွင့္ ဘေလာ့ဂ္ နည္းပညာ ထိေတြ႔မႈနည္း ျခင္း တို႔ေၾကာင့္ မီဒီယာ သစ္တြင္ ျမန္မာတို႔ ပါဝင္စီးေမ်ာမႈ အရွိန္နည္း ေနသည္ကို ၂၀၀၇ ေရႊဝါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရးက တြန္းအား ေပးလိုက္သည္။
ျမန္မာဘေလာ့ဂ္ႏွင့္ ဖိုရမ္မ်ား၊ ပုဂၢိလိက ဝက္ဘ္ဆိုက္မ်ား ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ဝုန္းခနဲ တိုးပြားလာခဲ့သည္။ ႏိုင္ငံတကာသံုး စနစ္ကို မလုိက္ႏိုင္သည့္တိုင္ ေဇာ္ဂ်ီေဖာင့္ကလည္း ျမန္မာဘာသာျဖင့္ ဝက္ဘ္စာမ်က္ႏွာမ်ားကို ပြားမ်ားေအာင္ ေထာက္ ကူေပးသည္။
ျပည္တြင္းမီဒီယာမ်ားအေနျဖင့္ ဝက္ဘ္ဆိုက္မ်ား ထူေထာင္လာျခင္းသည္လည္း ထိုကာလေနာက္ပိုင္းတြင္ ပိုမ်ားလာခဲ့ သည္။ အေစာပိုင္းတြင္ ျပည္တြင္းမီဒီယာမ်ားအဖို႔ အင္တာနက္သည္ အခ်ိန္မီ သတင္းရယူရန္ႏွင့္ ပံုမ်ား ရွာေဖြရန္သာ ျဖစ္ခဲ့သည္။ ဂ်ာနယ္မ်ားအတြက္ ေဒသတြင္းသတင္း၊ ႏိုင္ငံတကာသတင္း ေဆာင္းပါးႏွင့္ ပံုမ်ားအတြက္ အင္တာနက္ကို သာ အားကိုးရသည္။ ထို႔ထက္အေစာပိုင္းကာလ အင္တာနက္ မတြင္က်ယ္ေသးခင္က ႏိုင္ငံတကာ သတင္း၊ ေဆာင္းပါး ႏွင့္ ရုပ္ပံုမ်ားအတြက္ ႏိုင္ငံတကာ ေလယာဥ္ျဖင့္ ပါလာေသာ သတင္းစာမ်ား၊ လစဥ္ထုတ္ ႏိုင္ငံတကာ စာေစာင္မ်ားကုိသာ အားကိုးခဲ့ရသည္။
အင္တာနက္ႏွင့္ ထိေတြ႔လာျပီးေနာက္ အခ်ိန္မီ သတင္းရယူျခင္းျဖင့္ အလုပ္အျဖစ္ဆံုးမွာ အားကစားဂ်ာနယ္ အမည္ခံ ေဘာလံုးေလာင္းကစား အားေပး ဂ်ာနယ္မ်ားျဖစ္ျပီး ႏိုင္ငံတကာ သတင္း ဂ်ာနယ္မ်ားက ဒုတိယလိုက္သည္။
ေရႊဝါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရးမတိုင္ခင္ကာလက အင္တာနက္ေပၚတြင္ ျမန္မာဘာသာျဖင့္ ေရးသားသည့္ ဝက္ဘ္စာမ်က္ႏွာ မ်ားမွာ အနည္းငယ္သာရွိခဲ့သည္။ ယခုအခ်ိန္တြင္ ဂူဂယ္ ရွာေဖြေရးစနစ္၌ ေတာ္လွန္ေရးဟူေသာ စကားလံုးအတြက္ ၂ ေသာင္းေက်ာ္၊ အခ်စ္ဟူေသာ စကားလံုးအတြက္ ၇ ေသာင္းနီးပါး၊ ႏိုင္ငံေရးဟူေသာ စကားလံုးအတြက္ ၁ သိန္းေက်ာ္ ျမန္မာဝက္ဘ္စာမ်က္ႏွာမ်ား ရွိေနေပသည္။
ေရႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးကာလမွ စ၍ ျမန္မာ ဘေလာ့ဂါ၊ ဖိုရမ္သမား ေျမာက္ျမားစြာတို႔က သတင္းမ်ား၊ စာမ်ား၊ ပံုမ်ားကို အင္တာနက္ေပၚ တင္လာခဲ့ၾကသည္။ ယင္းသတင္းမ်ား၊ စာမ်ား၏ တိက်မႈ၊ လက္ခံႏိုင္မႈအေပၚ ေမးခြန္းထုတ္စရာ ရွိ သည့္တိုင္ ျမန္မာသတင္းအခ်က္အလက္ စီးဆင္းမႈတြင္ ၄င္းတို႔၏ အရွိန္အဟုန္မွာ မေသးငယ္လွေပ။ ဆိုက္ဘာဂ်ာနယ္ လစ္၊ ႏိုင္ငံသားဂ်ာနယ္လစ္ စသည္ျဖင့္ ပံုေဖာ္ အမည္ေပးခံရေသာ ဘေလာ့ဂါမ်ားႏွင့္ ရွိႏွင့္ျပီး ျပည္တြင္းႏွင့္ ျပည္ပ အေျခစိုက္ ျမန္မာအြန္လိုင္းမီဒီယာၾကီးမ်ား သဟဇာတျဖစ္မႈမ်ားရွိသလို ပဋိပကၡမ်ားလည္း ေပၚေပါက္လာသည္ကို ေတြ႔ ရသည္။
ဘေလာ့ဂါမ်ားက မီဒီယာမ်ားကို ပြင့္လင္းစြာ ေဝဖန္ၾကသလို ဘေလာ့ဂါမ်ားက ေရးသားလိုက္ေသာ အေတြ႕အၾကံဳ၊ အခ်က္အလက္မ်ားသည္လည္း မီဒီယာမ်ားအဖို႔ ေနာက္ဆက္တြဲ သတင္းမ်ားျဖစ္လာၾကသည္။ ဤေနရာတြင္ ျမန္မာ ဘေလာ့ဂါမ်ားႏွင့္ ျပည္တြင္းမီဒီယာတို႔၏ သဟဇာတ ျဖစ္မႈမ်ားႏွင့္ အသံမထြက္ေသာ ထိပ္တိုက္ေတြ႕မႈမ်ားကိုသာ မီးေမာင္းထိုးျပခ်င္ပါသည္။
တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ထိန္းခ်ဳပ္ခံထားရေသာ ျမန္မာ ျပည္တြင္းမီဒီယာမ်ားအဖို႔ ႏိုင္ငံတကာေရးရာ သတင္းမ်ားကို အခ်ိန္မီ ရယူရန္အတြက္ အင္တာနက္သည္ အေရးပါေသာ က႑တြင္လံုးဝရွိေနသည္ကို ယခုႏွစ္ မတ္လေႏွာင္းပိုင္းႏွင့္ ဧျပီလ အေစာပိုင္း သီတင္းပတ္ရွည္ၾကာေသာ ျပည္တြင္းအင္တာနက္လိုင္း ျပတ္ေတာက္မႈ(သို႔) ဆက္သြယ္ႏိုင္မႈႏႈန္း အလြန္ အမင္း ေႏွးေကြးခဲ့ျခင္းက တပ္လွန္႔ေပးလိုက္သည္။
ျပည္ပရွိ ယံုၾကည္ရေသာ မိတ္ေဆြ အသိုင္းအဝန္းမ်ားထံ ျပည္တြင္း အယ္ဒီတာအခ်ိဳ႕က သတင္းမ်ား ရွာေဖြစုေဆာင္း ေပး ပို႔ရန္ ေမတၱာရပ္ခဲ့ရသည္။ မိတ္ေဆြ အယ္ဒီတာ၏ အကူအညီေတာင္းမႈေၾကာင့္ ဂ်ာနယ္ တပတ္စာ ျပည္ပသတင္းမ်ား၊ ေဆာင္းပါးမ်ား စုစည္း ေပးပို႔ခဲ့ရသည္ဟု ျပည္ပ တကၠသိုလ္တခုမွ ဘေလာ့ဂါ ေက်ာင္းသား တေယာက္က ဆိုသည္။
ျပည္တြင္းတြင္ ဆင္ဆာထိေသာ၊ ထုတ္ေဝခြင့္မျပဳႏိုင္ေသာ ေဆာင္းပါးမ်ား၊ ေၾကညာခ်က္မ်ား၊ ေပးစာမ်ားသည္ ဘေလာ့ဂ္ မ်ားတြင္ ေပၚထြက္လာၾကသည္။ ျပည္တြင္းမွ အယ္ဒီတာမ်ား၊ သတင္းေထာက္မ်ားကို နာမည္ဝွက္မ်ားျဖင့္ ဘေလာ့ဂ္မ်ား၊ ဖိုရမ္မ်ားတြင္ ပိုမိုေတြ႕လာရသည္။ သတင္းေထာက္တဦးက သူဂ်ာနယ္လစ္ျဖစ္သည္ကို ဘေလာ့ဂ္တြင္ လူသိမခံေၾကာင္း၊ ဂ်ာနယ္တိုက္ ပိုင္ရွင္သိလွ်င္ ျငိဳျငင္မည္စိုး၍လည္း ပါေၾကာင္း ေျပာသည္။
ဆိုက္ဘာဂ်ာနယ္လစ္၊ စီတီဇင္ ဂ်ာနယ္လစ္ျဖစ္ေသာ ျမန္မာဘေလာ့ဂါမ်ားႏွင့္ ျပည္တြင္းမီဒီယာတို႔၏ ထိပ္တိုက္ေတြ႕မႈ မ်ားကိုလည္း အသံတိတ္ ေတြ႔ေနရသည္။ ႏိုင္ငံတကာ သတင္းဌာနမ်ား၏ ပံုမ်ား၊ သတင္းမ်ားကို အင္တာနက္မွ တဆင့္ အျမဲတေစ မီွခိုသံုးစြဲေနရေသာ ျပည္တြင္းမီဒီယာမ်ားသည္ ျမန္မာဘေလာ့ဂါတို႔ တင္ထားေသာ ပံုမ်ား၊ ျမန္မာစာသားမ်ားကို ခြင့္မေတာင္းမိဘဲ ယူငင္သံုးစြဲမိမႈမ်ား ေပၚေပါက္လာသည္။ အမ်ားအားျဖင့္ ကိုယ္ပိုင္စာ၊ ကိုယ္ပိုင္ ဓာတ္ပံုမ်ား တင္ထား သည့္ ျမန္မာဘေလာ့ဂ္မ်ားသည္ ယင္းတို႔၏ ဖန္တီးမႈမ်ားကို စီးပြားေရးအရ မသံုးစြဲရန္ တားျမစ္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားၾက သည္။
ထို႔အျပင္ ဘေလာ့ဂါအခ်ိဳ႕၏ ေဆာင္းပါးမ်ား၊ စာမ်ားသည္ အမည္တမ်ိဳးျဖင့္ ျပည္တြင္းမီဒီယာမ်ားတြင္ ပါရွိလာသည့္ အျဖစ္ မ်ားလည္း ပုိမ်ားလာသည္။ မိန္းကေလးဘေလာ့ဂါတေယာက္က သူမ ရွာေဖြေရးသားထားသည့္ အလွအပေရးရာ ေဆာင္း ပါး ၂ ပုဒ္သည္ အနည္းငယ္ ျပင္ဆင္ထားသည္မွအပ သူမေရးထားသည့္အတိုင္း အမည္တမ်ိဳးျဖင့္ မဂၢဇင္းတခုတြင္ ပါလာ သည္ဟု ေျပာျပသည္။ ထို႔အတူ ေဆာင္းပါးတပုဒ္သည္ ေရးသူ ဘေလာ့ဂါမသိဘဲ နာမည္တမ်ိဳးျဖင့္ မႏၱေလးျမိဳ႕အေျခစိုက္ ဂ်ာနယ္တေစာင္တြင္ ပါလာခဲ့ဖူးသည္။ အင္တာနက္မွ ရသည္ဟုဆိုကာ ေရးသူအမည္မပါဘဲ ျမန္မာဘာသာျဖင့္ တိုက္ရိုက္ ကူးယူ ေဖာ္ျပထားေသာ စာအခ်ိဳ႕ကိုလည္း ၿပီးခဲ့သည့္လထုတ္ မဂၢဇင္းတေစာင္တြင္ ေတြ႔ရသည္။
ထိန္းခ်ဳပ္ကန္႔သတ္မႈမ်ားလြန္းေသာ ျပည္တြင္းမီဒီယာမ်ားအဖို႔ အင္တာနက္ေပၚမွ သူတို႔ႏွင့္ ကိုက္ညီမည့္ စာမ်ား ပံုမ်ားရရွိ သည့္အတြက္ အလုပ္သက္သာေကာင္း သက္သာမည္။ သို႔ေသာ္ ျမန္မာအင္တာနက္သံုးစြဲသူ အသိုင္းအဝန္းသည္ ၾကီးမား က်ယ္ျပန္႔ေနသည္ႏွင့္အမွ် ထိုသို႔ ပံုမ်ား၊ စာမ်ား အမႈမဲ့ အမွတ္မဲ့ ရယူသံုးစြဲရာတြင္လည္း သတိခ်ပ္သင့္သည့္ အခ်ိန္ေရာက္ ေပျပီ။ ျပည္တြင္း အယ္ဒီတာမ်ားသည္လည္း အင္တာနက္ႏွင့္ ပို၍ အကြ်မ္းဝင္သင့္သည့္ အခ်ိန္ျဖစ္သည္။ မသကၤာသည့္ ေဆာင္းပါး၊ စာထဲမွ အဓိကစာလံုးတလံုးကို ဂူဂယ္အင္ဂ်င္တြင္ ထည့္ရွာရံုမွ်ျဖင့္ ေျခရာအလြယ္ခံႏိုင္ပါသည္။
"ေဆာင္းပါးကို ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ ရိုက္ျပီး တိုက္ရိုက္ေရးတယ္၊ အင္တာနက္ေပၚမွာလည္း စာလိုက္ဖတ္တယ္၊ မဟုတ္ရင္ ေနာက္က်က်န္ခဲ့ဖို႔ ျမင္တယ္"ဟု ျမန္မာစာရိုက္ ေလ့က်င္ေနသူ ျပည္တြင္း ေဆာင္းပါးရွင္တဦးက ဆိုသည္။
မီဒီယာသစ္ လမ္းေၾကာင္းကို ေျခခ်လာသူမ်ားလာသည့္နည္းတူ အစိုးရက ပိုမိုထိန္းခ်ဳပ္လာေနေသာ္လည္း အင္တာနက္္ တြင္ ျမန္မာပရိသတ္ အားေကာင္း က်ယ္ျပန္႔လာသည္ႏွင့္အညီ ျပည္တြင္းမီဒီယာမ်ား ထိုကြန္ယက္ႏွင့္ ခ်ိတ္ဆက္ မိေနဖို႔ လိုသည္ဟု ထင္ျမင္မိသည္။
အင္တာနက္ႏွင့္ ယဥ္ပါးေနေသာေခတ္တြင္ သတင္းစီးဆင္းမႈ ထိန္းခ်ဳပ္ရန္ အျမဲၾကံစည္ေနေသာ စစ္အာဏာပိုင္မ်ားကား ေရကို ယိုဖိတ္မက်ေအာင္ လက္ခုပ္ႏွင့္ ခပ္ရန္ ၾကိဳးပမ္းေနသူမ်ားသာျဖစ္သည္ဟူေသာ ဘေလာ့ဂါတေယာက္၏ မွတ္ခ်က္ ကိုလည္း မွ်ေ၀လိုက္ပါသည္။
စာေရးသူသည္ ထိုင္းႏိုင္ငံ တကၠသိုလ္တခုမွ လူမႈသိပၸံ ဘြဲ႔လြန္ ေက်ာင္းသားတစ္ဦး ျဖစ္သည္။
No comments:
Post a Comment