ႏွစ္စဥ္ (တန္ေဆာင္မုန္းလဆန္း) ႏို၀င္ဘာလ ေရာက္လာတာနဲ႔ တိုင္းရင္းသားေတြဟာ ကိုယ့္အုပ္စုနဲ႔ကိုယ္ မီးပုံးပ်ံ ပုံသ႑ာန္ အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ၀ါး၊ စကၠဴေတြနဲ႔ ကိုယ္တုိင္ ခ်ိဳးၾကၿပီး ၈ ရက္ၾကာ မီးပုံးပ်ံလႊတ္ ၿပိဳင္ဆိုင္ၾကပါတယ္။ လျပည့္ ေန႔မွာၿပိဳင္ပြဲကို အဆုံးသတ္တာ ျဖစ္ၿပီး ယခုႏွစ္မွာေတာ့ ၿပီးခဲ့တဲ့ တနဂၤေႏြေန႔က လျပည့္ေန႔ က်ေရာက္ပါတယ္။
ေရွးေခတ္က တန္ေဆာာင္မုန္းလ ကထိန္ပြဲဆိုတာက ကထိန္သကၤန္း ကပ္လႉျခင္း အထိမ္းအမွတ္ပါ။ အခုလို ႏွစ္စဥ္ မီးပုံးပ်ံ လႊတ္တင္ ၿပိဳင္ဆိုင္လႊတ္တင္ၾကတာကေတာ့ ၿဗိတိသွ် ကိုလိုနီေခတ္က စတင္တာလို႔ ဆိုပါတယ္။ သို႔ေပမယ့္ ဘုရားရွင္အား ေရာင္စုံမီးျဖင့္ ပူေဇာ္တာလည္း ျဖစ္တယ္လို႔ ယုံၾကည္ၾကပါတယ္။
အဲဒီေန႔မွာေတာ့ ပုံအမ်ိဳးမ်ိဳး ခ်ိဳးယူျပဳလုပ္ထားတဲ့ မီးပုံးပ်ံေတြကို ၿပိဳင္ပြဲက်င္းပရာ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕ရဲ႕ အစြန္းက ကြင္းျပင္မွာ အဆင္သင့္ျပင္ထား ပါတယ္။
ညပိုင္းမွာေတာ့ အလြန္အေရးႀကီးတဲ့ အေနအထား ေရာက္လာပါၿပီ။ လူတန္းရွည္ လူအုပ္စုႀကီးကလည္း လႊတ္တင္မယ့္ ေနရာဆီကို တိုးတိုးေ၀ွ႔ေ၀ွ႔နဲ႔ သြားေနၾကပါတယ္။ အဲဒီမွာ အားေပးတဲ့ အုပ္စုေတြကလည္း ဗုံေတြတီးၾက၊ ကခုန္ၾက၊ သီခ်င္းကဗ်ာေတြ ရြတ္ဆိုၾကနဲ႔ အားေပးၾကပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ မီးပုံးပ်ံကို လႊတ္တင္ဖို႔ မီးခိုးေတြ စတင္ ထည့္သြင္းလိုက္ၿပီးေနာက္၊ လႊတ္တင္ေတာ့မယ့္ မီးပုံပ်ံမွာ မီး႐ႉးမီးပန္းေတြ၊ အလွဆင္ မီးတိုင္ေတြ တပ္ဆင္လိုက္ပါတယ္။
လာေရာက္ၾကည့္႐ႈတဲ့ ပရိတ္သတ္ႀကီးကလည္း မီးပုံးပ်ံတလြင့္လြင့္ ျမင့္တက္သြားရာကို အ့ံၾသေငးေမာ ၾကည့္႐ႈေနခ်ိန္မွာ မီးပုံးပ်ံမွာ တပ္ဆင္ထားတဲ့ အခ်ိန္ကိုက္ မီး႐ႉးမီးပန္းေတြ၊ ေဗ်ာက္အိုးေတြက ေလထဲမွာ တဒိုင္းဒိုင္းေပါက္ကြဲ၊ အလင္းေရာင္ စုံေတြ တလက္လက္ျဖာက်ေနပါေတာ့တယ္။
အဲဒီလို မီးပုံးပ်ံတခု အျမင့္ပ်ံလႊင့္တင္ႏိုင္ဖို႔ ေဒၚလာအေနနဲ႔ ေထာင္ခ်ီၿပီး ကုန္က်ပါတယ္။
မီးပုံးပ်ံတခ်ိဳ႕ကေတာ့ ေကာင္းကင္ကေန ေလထီးနဲ႔ တလြင့္လြင့္ ျပန္က်လာေအာင္ စီစဥ္ထားေတြလည္း ရွိပါတယ္။ မီးပုံပ်ံလႊတ္တင္ တဲ့အခါ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ ထားသလို မဟုတ္ဘဲ မထင္မွတ္တဲ့ အခက္အခဲနဲ႔ ေတြ႔ႀကဳံရေလ့ရွိပါ တယ္။ တခါတေလ မီးေလာင္ ျပဳတ္က်လာတာေတြလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ အဲဒီလို မီးေလာင္ ျပဳတ္က်လာတဲ့ အခါမွာ ေတာ့ ေျမျပင္က ၾကည့္႐ႈအားေပးေနတဲ့ ပရိတ္သတ္ေတြက ဟိုေျပး သည္လႊား ေျပးေရွာင္ပုန္းရင္း တအုန္းအုန္းနဲ႔ ပါပဲ။
ေပ်ာ္စရာေကာင္းျပီး အႏၲရာယ္လည္း မ်ားတဲ့ ပြဲေတာ္ပါပဲ။
No comments:
Post a Comment