တပ္နဲ႕ ရဲတို႕ၾကားက အားျပိဳင္လာႏိုင္ေျခ

အင္ဒ႐ူးဆတ္

၂၀၁၅ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလကတည္းက ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္က ရဲႏွင့္ ေထာက္လွမ္းေရး အရာရွိမ်ားကုိ အက်င့္ပ်က္ ျခစားမႈ အတြက္ စုံစမ္းစစ္ေဆးမႈမ်ား ျပဳလုပ္သြားမည္ဆုိေသာ ေကာလဟာလမ်ား ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ ပ်ံ႕ႏွံ ခဲ့ သည္။ အဆုိပါ ေကာလဟာလမွာ အမွန္သာျဖစ္ခဲ့လွ်င္ ေနျပည္ေတာ္၌ အမ်ိဳးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တုိ႔ အစုိးရသစ္တည္ေထာင္မည့္အခ်ိန္တြင္ တိုင္းျပည္၏ အဓိက အစိတ္အပိုင္းမ်ားၾကား၌ ဆက္ဆံေရး မေခ်ာေမြ႔မႈမ်ား ရွိႏိုင္ေၾကာင္း အခ်ိန္ကုိက္ သတိေပးလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။

လြန္ခဲ့သည့္ ၅ ႏွစ္က ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ႏွင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲတပ္ဖြဲ႕တုိ႔သည္ သမၼတဦးသိန္းစိန္၏ ေထာက္ပံ့မႈမ်ား အျပည့္အ၀ ရရွိခဲ့ပါသည္။ အဓိက အေနျဖင့္ ၎အဖြဲ႔အစည္းမ်ားကုိ အဆင့္ျမင့္တင္ရန္ႏွင့္ က်ယ္ျပန္႔ေသာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ား ျပဳလုပ္ရန္ အကူအညီေပးျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ အဖြဲ႔အစည္း၂ခုစလုံး၏ တည္ေဆာက္ပုံမ်ားကုိ ျပန္လည္ ျပဳျပင္မြန္းမံျခင္း၊ လက္နက္ႏွင့္ ပစၥည္းအသစ္မ်ား တပ္ဆင္ေပးျခင္းႏွင့္ လူထုဆက္ဆံေရး လႈပ္ရွားမႈမ်ားမွတဆင့္ လူထုဆီမွ ေလးစားမႈ ျပန္လည္ရရွိရန္ အားထုတ္မႈမ်ား ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။

တပ္မေတာ္သည္ ႏုိင္ငံေရးတြင္ ပါ၀င္ပတ္သက္ျခင္းမွ တဆင့္ခ်င္း ျပန္ဆုတ္သြားခဲ့ၿပီး နယ္ေျမ ကာကြယ္ေရးကုိ ပုိမုိဦးစားေပးလာခဲ့သည္။ အရြယ္အစား ေသးငယ္သြားေသာ္လည္း ပိုမို၍ စြမ္းေဆာင္ရည္ေကာင္းေသာ၊ ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ ပိုဆန္ေသာ၊ ႏိုင္ငံတကာႏွင့္ ဆက္သြယ္မႈ ပိုေကာင္းမြန္ေသာ အဖြဲ႔အစည္းတခု ျဖစ္ရန္ ၎တို႔က ရည္ရြယ္ထားသည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲတပ္ဖြဲ႔ကမူ ျပည္သူ႔လုံၿခံဳေရး ေဆာင္ရြက္မႈမ်ား တုိးတက္ျမင့္မားလာေအာင္ အားထုတ္မႈတခု အေနျဖင့္ ၂၀၂၀ ခုႏွစ္တြင္ ၈၀၀၀၀ မွ ၁၅၅၀၀၀ အထိ တုိးခ်ဲ႕သြားရန္ အစီအစဥ္ရွိပါသည္။ ထုိ႔ျပင္ လူအခြင့္အေရး၊ လႈမႈအသိုင္းအ၀ိုင္းကို ေစာင့္ေရွာက္ေရးႏွင့္ လူစု လူေ၀းမ်ားကုိ ေခတ္သစ္နည္းလမ္းျဖင့္ ထိန္းခ်ဳပ္ျခင္း စသည္တုိ႔ကုိ ႏိုင္ငံျခား အကူအညီျဖင့္ သင္တန္းေပးခဲ့သည္။

ျမန္မာနယ္စပ္ေဒသ ဧရိယာမ်ားကို ကင္းလွည့္ျခင္း၊ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္သူမ်ားကို တိုက္ခိုက္ေခ်မႈန္းျခင္းႏွင့္ ျပည္တြင္း မၿငိမ္သက္မႈမ်ားကုိ ႏွိမ္နင္းရာတြင္ တပ္မေတာ္ႏွင့္ ရဲတပ္ဖြဲ႔သည္ အၿမဲအတူ လက္တြဲလုပ္ခဲ့သည္။ ေထာက္လွမ္းေရး လုပ္ငန္းမ်ားအတြက္လည္း တပ္မေတာ္အဖြဲ႔အစည္းမ်ားက သတင္းတပ္ဖြဲ႔ (SB)၊ စ သံုးလံုးေခၚ အထူး စုံစမ္းစစ္ေဆးေရး ဌာန(BSI) တုိ႔ႏွင့္ ပူးေပါင္း၍ အခ်က္အလက္မ်ား မွ်ေ၀သုံးစြဲခဲ့ၾကသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း တပ္မေတာ္ႏွင့္ ရဲတပ္ဖြဲ႔အၾကား ၿပိဳင္ဆုိင္မႈမ်ား အၿမဲတမ္းရွိခဲ့ၿပီး တခါတရံ ျပႆနာမ်ား ျဖစ္ပြားခဲ့သည္။

၁၉၄၈ခုႏွစ္တြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေနာက္ ဦးႏု၏ အစုိးရက ရဲတပ္ဖြဲ႔ ၂ ခုကုိ ဖြဲ႔စည္းခဲ့သည္။ တခုမွာ သာမန္ ရဲလုပ္ငန္းမ်ား ေဆာင္ရြက္သည့္ ရဲတပ္ဖြဲ႔ျဖစ္ၿပီး အျခားတခုမွာ ျပည္ေထာင္စုစစ္ရဲတပ္ဖြဲ႔ (Union Military Police – UMP) ျဖစ္သည္။ တပ္တြင္း ပုန္ကန္မႈမ်ား၊ အစိုးရႏွင့္ ႏုိင္ငံေရးသေဘာတရား မတူညီသူတို႔၏ ေတာ္လွန္မႈမ်ား၊ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္မ်ားႏွင့္ လက္နက္ကုိင္ ဓားျပမ်ား စသည့္ လက္နက္ကိုင္တိုက္ခိုက္ရမည့္ ကိစၥရပ္မ်ားတြင္ UMP က ကူညီရပါသည္။

UMP သည္ တပ္မေတာ္ႏွင့္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ခဲ့ေသာ္လည္း အေနအထားႏွင့္ အရင္းအျမစ္ ရွားပါးမႈမ်ားေၾကာင့္ အၿမဲတမ္း အၿပိဳင္အဆိုင္ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ ႀကီးၾကပ္သည့္ ၀န္ႀကီးကလည္း တေယာက္စီ ျဖစ္ေနသည့္ အတြက္ ၎တုိ႔ၾကား ဆက္ဆံေရးမွာ ႐ႈပ္ေထြးေနခဲ့သည္။ ၀န္ႀကီးမ်ားမွာလည္း ႏုိင္ငံေရးအာဏာအတြက္ အခ်င္းခ်င္း ၿပိဳင္ဘက္အျဖစ္ သတ္မွတ္ထားၾကသူမ်ား ျဖစ္သည္။ ၁၉၅၈ ခုႏွစ္တြင္ ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီးက UMP တပ္ဖြဲ႔မ်ားကို ရန္ကုန္သုိ႔ခ်ီတက္ရန္ အမိန္႔ေပးခဲ့သည္။ အာဏာသိမ္းမႈကုိ ဟန္႔တားရန္ဟု သူက ေျပာၾကားခဲ့ေသာ္လည္း ကာကြယ္ေရး၀န္ႀကီးႏွင့္ ပုဂၢဳိလ္ေရး သေဘာထား ကြဲလြဲမႈမ်ားကုိ ေျဖရွင္းရန္ ျဖစ္ႏိုင္သည္။

ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေန၀င္းက တပ္မေတာ္က ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ တခုတည္းေသာ ကာကြယ္ေရးတပ္ဖြဲ႔တခုအျဖစ္ ရွိမေနျခင္းအတြက္ အၿမဲတမ္း မေက်မနပ္ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ ၁၉၅၈ ခုႏွစ္မွ စ၍ ၎၏ အိမ္ေစာင့္အစုိးရက ျမန္မာႏုိင္ငံကုိ ၂ ႏွစ္ၾကာ အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့သည့္ အခ်ိန္တြင္ UMP အား ျပည္ေစာင့္ရဲတပ္ဖြဲ႔ ဟု အမည္ေျပာင္းခဲ့ၿပီး စစ္တပ္အရာရွိမ်ားကုိ ထည့္သြင္း ဖြဲ႔စည္းခဲ့သည္။ ရဲတပ္ဖြဲ႔၀င္မ်ားကိုလည္း စစ္တပ္ပုံစံအတုိင္း စစ္သင္တန္းမ်ား တက္ေရာက္ရန္ အမိန္႔ထုတ္ခဲ့ၿပီး ရဲအဖြဲ႔၀င္ အေရအတြက္ကုိလည္း ေလွ်ာ့ခ်ခဲ့သည္။

၁၉၆၂ ခုႏွစ္တြင္ ဦးေန၀င္းက အစုိးရ အာဏာသိမ္းယူလိုက္ၿပီးေနာက္ UMP ကို စစ္တပ္ထဲသုိ႔ ထည့္သြင္းခဲ့သည္။ ၁၉၆၄ ခုႏွစ္ တြင္ ရုိးရုိးရဲတပ္ဖြဲ႕ကို စစ္တပ္ပုံစံ ဖြဲ႔စည္းပုံျဖင့္ ျပည္သူ႔ရဲတပ္ဖြဲ႔ (People’s Police Force – PPF) အျဖစ္ ျပန္လည္ တည္ေထာင္ခဲ့သည္။ စစ္တပ္အရာရွိမ်ားကုိ အႀကီးတန္းရဲအရာရွိ ရာထူးမ်ားသုိ႔ ခန္႔အပ္ခဲ့သည္။ ေနာက္ထပ္ ႏွစ္ ၂၀ ၾကာေအာင္ ျပည္သူ႔ရဲတပ္ဖြဲ႕သည္ တပ္မေတာ္၏ ညီငယ္သဖြယ္ ရပ္တည္ေနခဲ့ရသည္။ ေငြေၾကးေထာက္ပံ့မႈႏွင့္ လက္နက္ ကိရိယာမ်ား ဦးစားေပးခံရမႈ နိမ့္က်ေနခဲ့ရသည္။

သို႕ျဖင့္ ျပည္သူ႕ရဲတပ္ဖြဲ႕သည္ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူႏွင့္ စြမ္းေဆာင္ရည္ အားနည္းမႈမ်ားျဖင့္ ေက်ာ္ၾကားခဲ့ေတာ့သည္။ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္တြင္ ဖြဲ႔စည္းခဲ့သာ ရဲတပ္ဖြဲ႔၏ လက္ေအာက္ခံ လံုၿခံဳမႈထိန္းသိမ္းေရးတပ္ဖြဲ႔ (လုံထိန္း) သည္ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ေမာက္မာျခင္း၊ လူမဆန္ျခင္းမ်ား တုိ႔ေၾကာင့္ လူသိမ်ားလာပါသည္။ ထုိ႔ျပင္ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ဒီမုိကေရစီ ဆႏၵျပပြဲမ်ားတြင္လည္း ၎အဖြဲ႔က တပ္မေတာ္ တပ္ဖြဲ႔မ်ားထက္ပင္ ပုိ၍ၾကမ္းတမ္းစြာ ကိုင္တြယ္ခဲ့သည္။

စစ္အစုိးရအုပ္ခ်ဳပ္ေရးေနာက္ပုိင္း ရဲတပ္ဖြဲ႕ကို ေထာက္ပံ့မႈမ်ား ပိုမိုျပဳလုပ္လာၿပီး အဆင့္အတန္းကိုျမွင့္တင္ႏိုင္ရန္ ႀကိဳးစားခဲ့သည္။ အမည္ကိုလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံ ရဲတပ္ဖြဲ႕ (MPF) ဟု ေျပာင္းလဲခဲ့သည္။ သိသာ ထင္ရွားေသာ ေအာင္ျမင္မႈ အနည္းငယ္ ရရွိခဲ့သည္။

၂၀၁၁ ခုႏွစ္ တြင္ အာဏာရလာသည့္ ဦးသိန္းစိန္ အစုိးရသည္ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲတပ္ဖြဲ႔ကို ေျပာင္းလဲမႈ တစံုတရာ လုပ္ရန္ လိုအပ္သည္ကို နားလည္ခဲ့သည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲတပ္ဖြဲ႔ကုိ ေအာက္ေျခမွစ၍ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ား ျပဳလုပ္ရန္ လိုအပ္ေနသည္သာမက စစ္တပ္၏ ျပည္တြင္းလုံၿခံဳေရး တာ၀န္အခ်ိဳ႕ကုိပါ လြဲေျပာင္းေပးလာပါသည္။ စစ္တပ္ႏွင့္ တူသည့္ အဖြဲ႔အစည္းတခု ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ လူစည္ကားေသာ ေနရာမ်ားရွိ လမ္းမေပၚတြင္ အစိမ္းေရာင္၀န္စံုမ်ားအစား အျပာေရာင္၀တ္စံုမ်ားကုိ စတင္ ျမင္ေတြ႔ခဲ့ရသည္။

ရဲတပ္ဖြဲ႕ႏွင့္ စစ္တပ္တို႔၏ အခန္းက႑ ခြဲထုတ္ေရးသည္ လုပ္သင့္ေသာ ေျခလွမ္းျဖစ္ေသာ္လည္း အႏၲရာယ္လည္း မ်ားပါသည္။ ဥပမာအားျဖင့္ ၁၉၉၉ ခုႏွစ္က အင္ဒုိနီးရွားႏုိင္ငံတြင္ ရဲတပ္ဖြဲ႔ကို စစ္တပ္မွ ခြဲထုတ္သည့္ အခ်ိန္တြင္ အခန္းက႑မ်ား၊ တာ၀န္မ်ား ႏွင့္ အရင္းအျမစ္ ခြဲေ၀ေရး အျငင္းပြားမႈမ်ား ျမင့္တက္ခဲ့ရသည္။ ပုဂၢိဳလ္ေရးႏွင့္ အဖြဲ႔အစည္းဆုိင္ရာတုိ႔တြင္ မနာလုိမႈမ်ား လည္း ျမင့္တက္ခဲ့သည္။ ရဲတပ္ဖြဲ႔ႏွင့္ စစ္တပ္မွ အဖြဲ႔၀င္မ်ား ၾကားတြင္လည္း တဘက္ႏွင့္တဘက္ လက္နက္ကုိင္တုိက္ခုိက္မႈမ်ား ရွိလာခဲ့သည္။

ထုိကဲ့သုိ႔ ျပႆနာမ်ိဳးမွာ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ျဖစ္ေပၚရန္ အေျခအေန နည္းပါးပါသည္။ တပ္မေတာ္က ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ ၾသဇာ အာဏာအျမင့္ဆုံး အဖြဲ႔အစည္းအျဖစ္ ရပ္တည္ဆဲျဖစ္ၿပီး ႏိုင္ငံဘတ္ဂ်က္တြင္ ေ၀စု အမ်ားဆံုး ရယူထားသည္။ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒအရ ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီးမွာ စစ္ဘက္အရာရွိသာ အၿမဲတမ္း ျဖစ္ေနသည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံ ရဲတပ္ဖြဲ႔ကုိ တုိးခ်ဲ႕ရာတြင္လည္း စစ္ဘက္မွ ေျပာင္းေရႊ႕တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေစျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ေနသည္။ ရဲတပ္ဖြဲ႔ အႀကီးအကဲ (ရဲခ်ဳပ္) ႏွင့္ အရာရွိ ၁၀ ရာခုိင္ႏႈန္းခန္႔သည္ စစ္မႈထမ္းေဟာင္းမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။

သို႔ေသာ္လည္း ျမန္မာႏုိင္ငံရဲတပ္ဖြဲ႔အေနျဖင့္ ၎တုိ႔၏ သီးျခားလကၡဏာႏွင့္ အသင္းအဖြဲ႔ ပံုစံကို တုိးတက္ေစရန္ ႀကိဳးစား ေနပါသည္။ ရဲအရာရွိမ်ားကိုလည္း စစ္တပ္ႏွင့္ တာ၀န္ ႏွင့္ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္မ်ား သီးျခားစီျဖစ္ေၾကာင္း ကိုယ္တိုင္ သိျမင္ လာေအာင္ တိုက္တြန္းအားေပးမႈမ်ားရွိေနသည္။ အကယ္၍ ရဲတပ္ဖြဲ႔သည္ အမွီအခုိကင္းစြာျဖင့္ ရပ္တည္ ဖြံ႔ၿဖိဳးလာၿပီး ဘ႑ာေငြ ခြဲေ၀ခ်ထားမႈကို လံုေလာက္စြာ ရရွိႏိုင္ခဲ့လွ်င္ တပ္မေတာ္ႏွင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲတပ္ဖြဲဲ႔အၾကား တင္းမာမႈမ်ားကုိ ေရွာင္ရွားႏုိင္မည္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း စစ္ဘက္က ရဲအဖြဲ႔ႏွင့္ပတ္သတ္သည့္ အေရးကိစၥမ်ားတြင္ သိသိသာသာ ၀င္ေရာက္စြက္ဖက္ျခင္းမ်ား ျပဳခဲ့လွ်င္မူ တင္းမာမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚလာႏုိင္သည္။

ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ အတည္မျပဳႏုိင္ေသးေသာ ေကာလာဟလမ်ား အားလံုးကို သတိထား၍ ကိုင္တြယ္သင့္ပါသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း မၾကာေသးခင္က ထြက္ေပၚခဲ့ေသာ ကာကြယ္ေရးဦး စီးခ်ဳပ္ႏွင့္ပတ္သက္သည့္ သတင္းက စိတ္၀င္စားစရာ ျဖစ္လာ သည္။

ဗုိလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး မင္းေအာင္လႈိင္က မူးယစ္ေဆး၀ါးကုန္သြယ္မႈတြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲတပ္ဖြဲ႕၏ သတင္းအဖြဲ (SB) ႏွင့္ အထူး စုံစမ္းစစ္ေဆးေရးဦးစီး ဌာန(BSI)မွ အရာရွိမ်ား ပါ၀င္ပတ္သက္ခဲ့ျခင္း ရွိ၊ မရွိ စုံစမ္းစစ္ေဆးေရးျပဳလုပ္ရန္ အမိန္႔ ထုတ္ျပန္ခဲ့သည္ဟု သိရပါသည္။ တဘက္မွၾကည့္လွ်င္ အဆုိပါကိစၥမွာ အံၾသဖြယ္ မဟုတ္ပါ။ ျမန္မာႏုိင္ငံသည္ ကမာၻေပၚတြင္ အက်င့္ပ်က္ ျခစားမႈ အမ်ားဆုံးႏုိင္ငံမ်ားစာရင္းတြင္ ပါ၀င္ပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း စြပ္စြဲခံရေသာ အရာရွိမ်ားမွာ မူးယစ္ေဆး၀ါး ကုန္သြယ္မႈကဲ့သုိ႔ လုပ္ရပ္မ်ားကုိ တုိက္ဖ်က္ရန္ အလုပ္တာ၀န္မ်ား ေပးအပ္ခံထားရေသာ ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီးဌာန၏ အဖြဲ႔ အစည္း ၂ ခုမွ ျဖစ္ေနပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ တပ္မေတာ္ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ကဲ့သို႔ ထိပ္တန္း ပုဂၢိဳလ္ တေယာက္က ပါ၀င္ပတ္သက္လာျခင္း ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။

ျမန္မာႏုိင္ငံမွ အရပ္ဘက္ႏွင့္ စစ္တပ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားက ထိုကိစၥကို စိတ္၀င္စားၾကမည္ျဖစ္သည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က တရားဥပေဒစုိးမုိးေရးကုိ အၿမဲတမ္း အေလးေပးေျပာၾကားခဲ့ၿပီး လာဘ္ေပးလာဘ္ယူျခင္းကုိလည္း ဆန္႔က်င္ခဲ့ပါသည္။ သူမအေနျဖင့္လည္း တာ၀န္ရွိသူမ်ား၏ မသင့္ေတာ္ေသာ ေဆာင္ရြက္မႈမ်ားကို ျပင္းထန္စြာ တုန္႔ျပန္ျခင္းကို ေထာက္ခံ အားေပးလိမ့္မည္ဟု ယူဆရပါသည္။ အလားတူ တုိင္းျပည္၏ လုံၿခံဳေရးအင္အားမ်ား ကြဲျပားျခင္းက ျမန္မာဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားအတြက္ အိပ္မက္ဆုိးတခု ျဖစ္ျမဲျဖစ္သည္။ တုိင္းျပည္၏ အင္အားအေတာင့္တင္းဆံုး အဖြဲ႔အစည္းမ်ား၏ စည္းလံုးမႈႏွင့္ သစၥာေစာင့္သိမႈကို အားနည္းေအာင္ အတိတ္က အားထုတ္ခဲ့ျခင္းမ်ားကိုလည္း တိတိက်က် အေရးယူ ေဆာင္ရြက္ခါ နမူနာျပခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္။

ဤေကာလဟာလ၏ အေရးပါမႈကို မခ်ဲ႕ကားသင့္ပါ။ သို႔ေသာ္လည္း အမွန္ျဖစ္ခဲ့လွ်င္ တုိင္းျပည္၏ ထိပ္တန္း ေခါင္းေဆာင္မ်ားက ျပႆနာ တခုကုိ အတူတကြ ကုိင္ကြယ္ ေျဖရွင္းသည့္ အေစာဆံုးႏွင့္ ၾကိဳဆိုထိုက္ေသာ နမူနာတခုကို ျမင္ေတြ႔ ေနရျပီဟု ဆိုခ်င္ပါသည္။