အေရးႀကီး ကိစၥမ်ားအတြက္ ကိုယ္တိုင္ ေငြေၾကးစိုက္ထုတ္ရန္ အိႏၵိယ စီးပြားေရးပညာရွင္ ျမန္မာအစိုးရကို တုိက္တြန္း

မင္းမင္း

ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံ၏ အေရးတႀကီး လိုအပ္ခ်က္မ်ားကို အစုိးရက ေငြေၾကးစုိက္ထုတ္ သံုးစြဲျခင္းျဖင့္သာ ေအာင္ျမင္ၿပီးစီး ႏိုင္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း စီးပြားေရးဆိုင္ရာ အလြတ္သေဘာ ဖုိရမ္တစ္ခုသို႔ တက္ေရာက္လာသူ တာ၀န္ရွိပုဂၢဳိလ္မ်ားအား အိႏၵိယ စီးပြားေရးပညာရွင္ ပါေမာကၡ JayatiGhosh က ေျပာသြားသည္။

စီးပြားေရးဖြံ႔ၿဖဳိးတုိးတက္မႈဆုိင္ရာ အထင္အျမင္ ယူဆခ်က္မ်ား မွ်ေ၀ဖလွယ္ႏိုင္ေရးအလို႔ငွာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ မူ၀ါဒ ခ်မွတ္သူမ်ား၊ ကၽြမ္းက်င္ပုဂၢိဳလ္မ်ား၊ အရပ္ဘက္အဖြဲ႕အစည္းမ်ား၊ အစိုးရတာ၀န္ရွိသူမ်ား၊ NGOs မ်ားႏွင့္ ေတြ႕ဆံုေသာ ဖုိရမ္တစ္ခုတြင္ ၎က အထက္ပါအတိုင္း ေျပာဆိုသြားျခင္းျဖစ္သည္။

ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးပြဲအခမ္းအနားကို ၾသဂုတ္လ ၂၅ ရက္က ေနျပည္ေတာ္တြင္ က်င္းပခဲ့ျခင္းျဖစ္ၿပီး ActionAid Myanmar ႏွင့္ Mizzima မီဒီယာဂရုတို႔မွ စီစဥ္က်င္းပျခင္းျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံကုိ ေလးရက္ၾကာ အလည္အပတ္ခရီးေရာက္ရွိနသည့္ အိႏၵိယ Jawaharlal Nehru တကၠသိုလ္မွ ပါေမာကၡမ်ားျဖစ္ၾကေသာ JayatiGhosh ႏွင့္ C P Chandrasekhar တို႔ တက္ေရာက္ေဆြးေႏြးေပးခဲ့သည္။

ႏိုင္ငံစီးပြားေရးကို ကုိင္တြယ္ေဖာ္ေဆာင္ရာတြင္ သက္ဆုိင္ရာ အစိုးရမ်ား မည္ကဲ့သို႔ လုပ္ေဆာင္သင့္သည္ ဆုိသည့္အေၾကာင္းအရာႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေဆြးေႏြးေပးသြားခဲ့သည္။ " အစုိးရကို ေငြေပးတာက မေကာင္းဘူးလို႔ လူေတြက ေျပာၾကပါတယ္၊ အဲဒီလို ေငြေခ်းေနရတဲ့အစုိးရအတြက္ကေတာ့ မေကာင္းလွပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္လည္း ဖြံ႔ၿဖဳိးၿပီး ႏိုင္ငံေတြအားလံုးဟာ ႀကီးမားတဲ့ အရင္းအျမစ္ေတြကို ထုတ္ေပးခဲ့ၾကပါတယ္၊ သမုိင္းေၾကာင္းအရေတာ့ အဲဒါဟာ ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈကို ျဖစ္ေစသင့္ခဲ့တာပါ၊ ဒါဆိုရင္ ကၽြန္မတိုအေနနဲ႔ ပုဂၢလိကက႑ ဒါမွမဟုတ္ ျပည္သူပုိင္က႑ကို ေပးမလား ေရြးခ်ယ္ရပါမယ္၊ ကၽြန္မအျမင္ကေတာ့ အေရးတႀကီးလိုအပ္ေနတာေတြအတြက္ကေတာ့ အစိုးရရဲ႕ ေငြေၾကးသံုးစြဲမႈနဲ႔ပဲ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္" လို႔ သူမက ေျပာသြားသည္။

" ခုခ်ိန္မွာ ေရြးခ်ယ္ရမယ့္အရာေတြနဲ႔ပတ္သက္လို႔ကေတာ့ စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းပါတယ္၊ တကယ္ဆိုရင္ အစိုးရမွာလည္း အရင္းအျမစ္ေတြက အကန္႔အသတ္နဲ႔ပဲ ရွိေနတာပါ၊ လူမႈ မူ၀ါဒကို ေရြးမလား? စီးပြားေရး ဖြံ႔ၿဖဳိးတိုးတက္မႈကို ေရြးမလား? ကၽြန္မကေတာ့ ဒါကို ဒြိႏွစ္ခုစလံုးလို႔ ထင္ပါတယ္၊ စီးပြားေရး တုိးတက္မႈအတြက္ လုပ္ေနတယ္ဆိုရင္ လူမႈဆုိင္ရာအတြက္ သံုးစြဲမႈပိုင္းကိုလည္း ေမ့ထားလို႔မရပါဘူး၊ အေရးႀကီးတာက အစုိးရအေနနဲ႔ကေတာ့ အေျခခံအေဆာက္အအံု၊ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာနဲ႔ လူမႈအေျခခံအေဆာက္အအံု ပိုင္းမွာ အမွန္တကယ္ သံုးစြဲရမယ္လို႔ ထင္ပါတယ္၊ အေျခခံအေဆာက္အအံုေတြထဲမွာ လမ္းေတြ၊ အိမ္ေထာင္စုတုိင္းအတြက္လွ်ပ္စစ္မီးရရွိမႈ၊ ေရ စတာေတြပါ၀င္ပါတယ္၊ လူမႈ အေျခခံအေဆာက္အအံုပိင္းမွာလည္း က်န္းမာေရး၊ ပညာေရး၊ အာဟာရ ျပည့္၀မႈ အားလံုးပါ၀င္ပါတယ္" လို႔ ေျပာပါတယ္။

အေရွ႕ေတာင္အာရွ အေရွ႕ျခမ္းမွာဆိုရင္ ဒါကို ျပႏိုင္တဲ့ ဥပမာေကာင္းေတြ ရွိပါတယ္၊ သူတို႔ေတြ ႏွစ္ခုစလံုးကို လုပ္ေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။ သူတို႔ေတြ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အေျခခံအေဆာက္အအံုတစ္ခုတည္းမွာပဲ သံုးစြဲခဲ့ၾကတာမဟုတ္ပါဘူး။ အုိးႀကီးတစ္လံုးတည္းကုိပဲ ေငြေတြအားလံုး မထည့္ဘဲ အိုးငယ္ေလးေတြခဲြၿပီး ေငြအနည္းငယ္ေတြ မွ်ထည့္ရပါလိိမ့္မယ္၊ လူမႈဆုိင္ရာပိုင္းမွာ သံုးစြဲတာက စီးပြားေရးတုိးတက္မႈကိုလည္းျဖစ္ေစႏိုင္ပါတယ္" လို႔ လည္း သူမက ေျပာသြားပါတယ္။

ျမစ္တစ္ခုတြင္း၌ ေက်ာက္တံုးမ်ားကို နင္းၿပီးျဖတ္ရန္ အခ်ိန္အနည္းငယ္ေစာင့္ရန္လုိအပ္ေနသည္ႏွင့္ပတ္သက္၍ သေဘာေပါက္နားလည္ေၾကာင္းလည္း ၎က ေျပာသည္။

" ကၽြန္မတို႔အေနနဲ႔ကေတာ့ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံကုိ လာၿပီး ဘာေတြဘယ္လိုလုပ္ရမလဲဆုိတာကုိ ႀကီးႀကီးမားမားအလံုးစံု အႀကံဥာဏ္မ်ဳိးေတြ ေပးႏိုင္မွာမဟုတ္ပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္ ယေန႔ေခတ္ ျမန္မာႏိုင္ငံလိုမ်ဳိး ဖြံ႔ၿဖဳိးဆဲႏိုင္ငံမွာ ဘာအေရးကိစၥေတြက အေရးတႀကီးလုပ္ေဆာင္ရမလဲဆုိတာနဲ႔ပတ္သက္လို႔႔ကေတာ့ အႀကံေပးႏိုင္ေကာင္းေပးႏုိင္ပါတယ္" လို႔လည္း သူမက ေျပာသြားသည္။

အလားတူ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈကို လုိအပ္ေၾကာင္းႏွင့္ ကာလလယ္ သက္တမ္း မဟာဗ်ဴဟာတစ္ရပ္လည္း လိုအပ္ေၾကာင္း သူမက ဆုိသည္။ ယင္းကို အေစာပိုင္းကာလက စီမံကိန္းေရးဆြဲျခင္းဟု ေခၚေၾကာင္း၊ စီမံကိန္းေရးဆြဲျခင္းဆုိသည့္ အမည္မွာလက္ရွိအခ်ိန္တြင္ မသင့္ေတာ္ေတာ့ေၾကာင္းႏွင့္ ယင္းမွာ တိုက္ရုိက္စီမံကိန္းေရးဆြဲျခင္းႏွင့္ ဆက္ႏြယ္ေန၍ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာသည္။

"အထက္ပါလုပ္ေဆာင္မႈေတြမွာ ကုန္သြယ္မႈ၊ စက္မႈဆုိင္ရာမူ၀ါဒမရွိဘဲ လုပ္ေဆာင္လို႔ မရပါဘူး၊ ယေန႔ေခတ္ ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲေတြမွာလည္း အသိအမွတ္ျပဳထားတဲ့ဟာေတြ မဟုတ္ပါဘူး၊ စက္မႈ မူ၀ါဒ ဆုိတာက လူေတြေျပာၾကာတာကေတာ့ ႏွစ္ဆယ္ရာစုလယ္ေလာက္ကတည္းက အသံုးျပဳခဲ့တယ္လို႔ သိရပါတယ္၊ ခုခ်ိ္န္မွာေတာ့ သင့္ေလ်ာ္ျခင္းမရွိေတာ့ပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ တက္ၾကြတဲ့ ကုန္သြယ္မႈ ၀ါဒနဲ႔ စက္မႈ မူ၀ါဒမရွိဘဲ ဖြံ႔ၿဖဳိးတုိးတက္ထားတဲ့ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံမွ မရွိခဲ့ပါဘူး၊ ခုခ်ိန္မွာေတာ့ ပိုလို႔ေတာင္ခက္ခဲလာပါၿပီ၊ WTO ရွိလာၿပီ၊ အျခား အကန္႔အသတ္ေတြအမ်ားႀကီး ရွိလာၿပီ၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီအရာေတြထဲက ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ အခုထက္ထိ လုပ္ေနဆဲပါ၊ အထူးသျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံလို ႏိုင္ငံမ်ဳိးေပါ့၊ ျပည္တြင္း စည္းမ်ဥ္းေတြ၊ ကုန္ၾကမ္းထုတ္လုပ္မႈတို႔လို အေၾကာင္းအရာမ်ားကိုလည္း စဥ္းစားဖို႔ လိုလာပါၿပီ၊ အဲဒါေတြက ရင္းႏီွးျမဳွပ္ႏံွသူေတြနဲ႔ ထုတ္လုပ္သူေတြကို စီးပြားေရးလုပ္ငန္းတြင္းမွာပဲ အလုပ္အကုိင္ပိုမိုခန္႔ထားႏိုင္မႈတို႔လို ျဖစ္လာေစႏိုင္ပါတယ္" လို႔ သူမက ေျပာသည္။

" ကုန္ၾကမ္းပစၥည္းေတြအတြက္ ပို႔ကုန္ပိတ္ပင္မႈမ်ဳိးေတြလုိ႔ ကိစၥေတြလည္း ရွိပါတယ္၊ ဒါဟာလည္း အလြန္ထိေရာက္တယ္ဆိုတာ သက္ေသျပခဲ့ၿပီးပါၿပီ၊ ၂၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္တုန္းက ေၾကးနီအဓိက တင္ပို႔သူျဖစ္တဲ့ ကြန္ဂို ႏိုင္ငံမွာဆိုရင္ ေၾကးနီကုန္ၾကမ္းကို ပိတ္ပင္လုိက္တယ္၊ ခုခ်ိန္မွာေတာ့ သူတို႔ဟာ တန္ဖုိးေပါင္းထည့္ ေၾကးနီေတြကို ထုတ္လုပ္တင္ပို႔ေနႏိုင္ၿပီျဖစ္ပါတယ္၊ ပန္းစုိက္တဲ့ အီသီးယိုးပီးယားမွာဆိုရင္လည္း ဥယာဥ္စိုက္ပ်ဳိးေရးအတတ္ပညာနဲ႔ တန္ဖိုးေပါင္းထည့္ နည္းပညာေတြ ေပၚေပါက္ခဲ့တာေၾကာင့္ ခုဆိုရင္ သူတို႔ဟာ ေဟာ္လန္ၿပီးရင္ ကမၻာ့ဒုတိယအႀကီးဆံုး ပန္းတင္ပို႔သူႏိုင္ငံျဖစ္ေနပါၿပီ" လို႔လည္း သူမက ဆုိသည္။

အလားတူ လူမႈမူ၀ါဒ အသံုးျပဳရမည့္အေၾကာင္းႏွင့္ပတ္သက္၍လည္း သူမက ေျပာၾကားသြားေသးသည္။

" လူမႈမူ၀ါဒကလည္း ဖြ႔ံၿဖဳိးတုိးတက္ေရးအဆင့္တစ္ခုေရာက္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္တယ္လို႔ သိရပါတယ္၊ အစိုးရေတြကေတာ့ ေျပာၾကပါလိမ့္မယ္၊ ငါတို႔မွာ ေငြမွ မရွိတာ၊ ဘယ္လိုလုပ္ လူမႈမူ၀ါဒတစ္ရပ္အတြက္ တတ္ႏိုင္မွာလဲ? လူမႈ ကာကြယ္မႈေတြ၊ က်န္းမာေရး ၊အာဟာရျပည့္မီေရး၊ အိမ္ယာ စတာေတြ အားလံုးကို ဘယ္လို ေထာက္ပံ့ႏိုင္မွာလဲ လို႔ ေျပာလာၾကပါလိမ့္မယ္၊ ကၽြန္မတို႔မွာ အရင္းအျမစ္ေတာ့မရွိပါဘူး၊ တစ္ဦးခ်င္း ၀င္ေငြတုိးတက္ေအာင္အရင္လုပ္ရမွာျဖစ္ၿပီး အဲဒီေနာက္မွ က်န္တာကို ဆက္လုပ္ရမွာပါ၊ ေအာင္ျမင္တဲ့ ႏိုင္ငံေတြ အမ်ားႀကီး ေတြ႕ရမွာပါ၊ အေကာင္းဆံုး ဥပမာကေတာ့ ေနာဒစ္ ႏိုင္ငံေတြပါ ဖင္လန္လိုမ်ဳိးႏိုင္ငံေတြက အရင္ ၂၀ ရာစတုန္းကဆုိရင္ အိႏၵိယထက္ အမွန္တကယ္ဆင္းရဲခဲ့ပါတယ္၊ ဖြံ႕ၿဖဳိးမႈလည္း ေနာက္က်ခဲ့ပါတယ္၊ အဲဒီ ေနာဒစ္ႏိုင္ငံေတြဟာ လူမႈ မူ၀ါဒကို လက္နက္တစ္ခုလုိ သံုးခဲ့ပါတယ္ ခုခ်ိန္မွာေတာ့ အဲဒီရဲ႕ အက်ဳိးေတြကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး ခံစားေနရပါၿပီ " ဟု သူမက ဆုိသည္။

" ပထမဆံုး လုပ္ရမွာက အလုပ္အကုိင္ ခန္႔ထားမႈပါ၊ လုပ္ငန္းက႑ေတြအားလံုးက အလုပ္အကိုင္ခန္႔အပ္မႈ အေျချပဳဖုိ႔လိုပါတယ္၊ က်န္းမာေရး ပိုင္းမွာလည္း အလုပ္အကုိင္ခန္႔ထားမႈေကာင္းဖို႔လုိပါတယ္၊ ပညာေရးပိုင္းမွာေရာေပါ့၊ သင္ အလုပ္အကိုင္ခန္႔ထားတဲ့ေနရာမွာ အဲဒီသူေတြကုိ အစုိးရပိုင္ေငြေတြထဲကေန ေပးရပါမယ္၊ အဲဒီမွာ သူတို႔ မ်ားမ်ားသံုးႏိုင္မယ္၊ မ်ားမ်ားသံုးႏိုင္မွ ေကာင္းတဲ့အက်ဳိးဆက္ေတြ ဆက္ရလာပါမယ္၊ ဒါဟာ အလုပ္အကိုင္ခန္႔ထားမႈရဲ႕ ေကာင္းက်ဳိးတစ္ခုပါပဲ" ဟု ေျပာသည္။

" ဒုတိယလမ္းေၾကာင္းကေတာ့ က်န္းမာေရးနဲ႔ ပညာေရးပိုင္းမွာ ပိုသံုးေလေလ က်န္းမာသန္စြမ္းတဲ့ ထုတ္လုပ္ႏိုင္စြမ္း၊ ကၽြမ္းက်င္မႈေတြ ရွိၾကတဲ့ လုပ္သားေတြ ထြက္ေပၚလာမွာျဖစ္ပါတယ္၊ ဥပမာအေနနဲ႔ ေတာင္ကိုရီးယား၊ မေလးရွားတို႔လို ႏိုင္ငံေတြမွာဆိုရင္ သူတို႔အတြက္ ပညာေရးက ဘယ္ေလာက္အေရးပါသလဲဆုိတာကို ျပသခဲ့ၾကပါတယ္၊ တကယ့္ကုိ ကၽြမ္းက်င္တဲ့၀န္ထမ္းေတြ မရွိဘဲ ထုတ္လုပ္မႈေကာင္းေကာင္းလုပ္ႏိုင္မွာမဟုတ္ပါဘူး၊ ဒါေၾကာင့့္မို႔ ဒီလုိက႑ေတြမွာ ေငြေၾကးစုိက္ထူသံုးစြဲတာက ျမန္မာႏိုင္ငံလို ႏိုင္ငံအတြက္အေရးႀကီးတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္" ဟု ဆိုသည္။

သို႔ေသာ္ ကိစၥရပ္မ်ားကို ဖုတ္ပူမီးတုိက္လုပ္ေဆာင္ျခင္း၏ ဆိုးက်ဳိးမ်ားကိုလည္း သတိေပးသြားခဲ့သည္။

" ေျပာင္းလဲမႈ ျမန္လြန္းရင္ ဆံုးရံႈးမႈေတြလည္းျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္၊ လူေတြ သူတို႔ရဲ႕ ေျမေတြဆံုးရံႈးမယ္၊ အစဥ္အလာ အသက္ေမြးမႈေတြ ဆံုးရံႈးမယ္၊ အဲဒီလိုအခါက်ရင္ လူမႈဆုိင္ရာေတြ ေျပာင္းလဲမႈနဲ႔အတူ တင္းမာမႈေတြပါေပၚေပါက္လာမယ္၊ ဒီလိုမ်ဳိးတင္းမာမႈေတြကို အမွန္တကယ္ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းႏိုင္ဖို႔ လူမႈမူ၀ါဒတစ္ရပ္လုိအပ္ပါတယ္၊ လူမႈမူ၀ါဒေကာင္းတစ္ရပ္က ႏိုင္ငံေတြကို တည္ၿငိမ္ေအးခ်မး္တဲ့ အေျခအေနတစ္ခုကို ေရာက္ဖို႔ ဘယ္ေလာက္ေတာင္အေရးပါလဲဆိုတာ ရွင္တို႔ ျမင္ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္၊ ျမန္မာႏိုင္ငံလိုမ်ဳိး မတူညီတဲ့ တုိင္းရင္းသားမ်ဳိးႏြယ္စုေတြရွိေနၿပီး ပဋိပကၡေတြအမ်ားႀကီး ရွိခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံမွာ လူမႈမူ၀ါဒတစ္ရပ္လုိပါတယ္" ဟု သူမက ဆုိသည္။

" ၿပီးေတာ့ လူမႈအကာအကြယ္ပိုင္းကုိလည္း သတိျပဳရပါမယ္၊ ဒါကို လူမႈကာကြယ္ေရးဥပေဒလို႔ ေခၚဖို႔ ကမၻာတစ္၀န္း ေဆြးေႏြးမႈေတြရွိပါတယ္၊ ႏိုင္ငံသားတစ္ဦးခ်င္းစီတုိင္းအတြက္ကေတာ့ အနည္းဆံုးအေနနဲ႔ လူမႈအေထာက္အပံ့ေတြ ရရွိၾကရပါမယ္၊ တစ္ႏိုင္ငံနဲ႔တစ္ႏိုင္ငံကေတာ့ တူၾကမွာမဟုတ္ပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္ အဲဒီလို လူမႈကာကြယ္မႈေတြ စနစ္တက်လုပ္ေဆာင္ထားရွိတဲ့ ႏိုင္ငံေတြမွာဆိုရင္ ဆင္းရဲခ်မ္းသာ မညီမွ်မႈ၊ ေဒသအခ်င္းခ်င္း၊ လူမ်ဳိးအခ်င္းခ်င္း၊ က်ားမ စိတ္၀မ္းကြဲတာမ်ဳိးလို ကိစၥရပ္ေတြကုိကုိင္တြယ္တဲ့ေနရာမွာ ပိုမိုလြယ္ကူတာကို ေတြ႔ရပါတယ္၊ ဒါဟာတကယ့္ေတာ့ ဖြံ႔ၿဖဳိးတုိးတက္မႈအတြက္ အေရးပါတဲ့ အရာတစ္ခုျဖစ္ပါတယ္" ဟု ဆုိသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္လည္း ကန္႔သတ္မႈမ်ားစြာ ရွိေနႏိုင္ေသာ္လည္း အေရးႀကီးဆံုးက ျပဳလြယ္ေျပာင္းလြယ္ျဖစ္မႈကို အသံုးျပဳရမည္ျဖစ္သည္ဟု သူမက ဆုိသည္။

ျပဳလြယ္ေျပာင္းလြယ္ျဖစ္မႈမ်ားစြာ ရွိေၾကာင္း ႏွင့္ WTO က ခြင့္ျပဳေထာက္ပံ့ေပးထားေသာ ျပဳလြယ္ေျပာင္းလြယ္ျဖစ္မႈမ်ားႏွင့္ အာဆီယံေဒသတြင္း ျပဳလြယ္ေျပာင္းလြယ္ျဖစ္ႏိုင္မႈမ်ားကို အသံုးခ်ရမည္ျဖစ္သည္ဟု ဆုိသည္။

ျမန္မာအစိုးရအေနျဖင့္ ႏွစ္ႏိုင္ငံ စာခ်ဳပ္စာတမ္းမ်ားကုိ လက္မွတ္ထိုးခ်ိန္တြင္ အထူးသတိျပဳလုပ္ေဆာင္ရန္လုိေၾကာင္းလည္း သူမက ေျပာသည္။ " အဲဒါေတြက ခ်က္ခ်င္းႀကီးေတာ့ ျပႆနာတစ္ခုအေနနဲ႔ ေတြ႕ရမွာမဟုတ္ေပမယ့္ ေရရွည္မွာေတာ့ တကယ့္ကို ႀကီးမားတဲ့ ေျဖရွင္းစရာကိစၥေတြ ျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္" ဟု ဆိုသည္။

" ကၽြန္မတို႔ အိႏၵိယအစိုးရဟာလည္း ရင္းႏွီးျမဳွပ္ႏွံမႈ စာခ်ဳပ္ေတြ ခ်ဳပ္ဆုိထားခဲ့ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္လည္း အဲဒီထဲမွာ ကၽြန္မတို႔ ႏိုင္ငံသားေတြရဲ႕ အက်ဳိးစီးပြားကို ကာကြယ္မယ့္ အခ်က္ေတြ ထည့္သြင္းထားပါတယ္" ဟု ေျပာသည္။

ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ခ်ဳပ္ဆုိသည့္ စာခ်ဳပ္မ်ားေၾကာင့္ ႏိုင္ငံကို ျပႆနာမ်ားေအာက္က်ေရာက္သြားသည့္အျဖစ္မ်ဳိး မရွိေစရန္လုိအပ္သည္ဟု ဆိုသည္။