မႏၲေလးနဲ႔ ေလာ္ျပႆနာ

သင္းသင္းေသာ္

ေအာက္တိုဘာ ၆ ရက္ေန႔က မႏၲေလး မဟာေအာင္ေျမၿမိဳ႕နယ္ တရား႐ံုးမွာ ျပည္သူလူထု အမ်ားစု စိတ္၀င္စားေနတဲ့ အမႈတခုကို စီရင္ခ်က္ခ်မွတ္ခဲ့တယ္။

အဲဒီအမႈကေတာ့ ျမန္မာျပည္ကိုလာလည္တဲ့ နယ္သာလန္ႏုိင္ငံသားဟာ မႏၲေလး မဟာေအာင္ေျမၿမိဳ႕နယ္၊ ရတနာဘုမၼိအေရွ႕ရပ္ကြက္ တည္းခိုခန္းတခုမွာ တည္းခိုစဥ္မွာ တဘက္ဓမၼာ႐ံုမွာ ၀တ္ရြတ္ေနတဲ့ဆီကို သြားေရာက္ၿပီး အသံခ်ဲ႕စက္ မိုက္ႀကိဳးေတြကို ဆြဲျဖဳတ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီျဖစ္စဥ္က စက္တင္ဘာ ၂၆ ရက္၊ ည ၁၀ နာရီေနာက္ပိုင္းမွာ ျဖစ္ခဲ့တာ။ အဲဒီလို ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့အတြက္ တရားစြဲဆိုခံရၿပီး ေအာက္တိုဘာ ၆ ရက္ေန႔မွာေတာ့ မဟာေအာင္ေျမၿမိဳ႕နယ္တရား႐ံုးက ပုဒ္မ ၂၉၆၊ ဘာသာ သာသနာ ေႏွာင့္ယွက္မႈအျဖစ္ ေထာင္ဒဏ္ ၃ လနဲ႔ လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရးပုဒ္မ ၁၃(၁) အရ ဒဏ္ေငြတသိန္း ခ်မွတ္လိုက္တာပါပဲ။

အဲဒီလို အမိန္႔ခ်မွတ္လိုက္တာကို ၿမိဳ႕ခံေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ျပစ္တင္ေ၀ဖန္ၾကတယ္။ ေထာက္ျပေျပာဆိုေနၾကတာ ကၽြက္ကၽြက္ညံလို႔ပါ။ ကိုယ့္ႏုိင္ငံသားမဟုတ္တဲ့ ဧည့္ႏုိင္ငံသားတေယာက္ကို အခုလိုလုပ္လိုက္တာဟာ တကယ္ေကာ မွန္ကန္ရဲ႕လားေပါ့။ ကိုယ့္ႏုိင္ငံရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈ၊ ဓေလ့ထံုးတမ္းေတြကို ဒီ နယ္သာလန္ႏုိင္ငံသားက ဘယ္ေလာက္သိမွာလဲ၊ ေနာက္တခ်က္က ဘာသာစကားကို နားမလည္တာ။ အသံခ်ဲ႕စက္က ထြက္လာတဲ့ အသံကို ဓမၼစာလို႔ သူ ဘယ္လိုသိမလဲ။ သူ႔အေနနဲ႔ ဆူညံသံလို႔ပဲ မွတ္ထင္ေတာ့မွာေပါ့။

ဒီ အေနာက္ႏုိင္ငံကလာတဲ့ ဧည့္သည္ေတြ မဆိုထားဘိ၊ ကိုယ့္ၿမိဳ႕ခံအခ်င္းခ်င္းေတာင္ ေလာ္စပီကာအသံကို မႏွစ္ၿမိဳ႕ၾကေတာ့ပါဘူး။ ဆူညံသံေတြကို တတ္ႏုိင္သမွ် ေလွ်ာ့ခ်ဖို႔အတြက္ အခ်ဳိ႕ၿမိဳ႕ေတြမွာဆိုရင္ ဟြန္းသံမဲ့ဇုန္ေတာင္ ျပဳလုပ္ထားတာသာၾကည့္။ ကိုယ့္ႏုိင္ငံက အသံခ်ဲ႕စက္ဖြင့္တာ ဘယ္အတိုင္းအတာေလာက္ထိပဲ အသံကိုျမႇင့္မယ္၊ ႏွိမ့္မယ္ ဒါမ်ဳိးစဥ္းစားၿပီး ေဆာင္ရြက္တာ မေတြ႔ရသေလာက္ပါပဲ။ တခါတေလဆို အသံခ်ဲ႕စက္ထြက္လာတဲ့ ဟယ္လို တက္စတီ ၁၊ ၂၊ ၃ ဆိုတဲ့ မိုက္စမ္းေနတဲ့ အသံႀကီးက သူသာ မၾကားတယ္။ က်န္တဲ့သူအားလံုး ၾကားရတယ္။ အသံခ်ဲ႕စက္ကို မိုင္ကုန္ဖြင့္၊ ေလာ္စပီကာက တလုံးတည္းလည္း မဟုတ္၊ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာကို ေလးလံုးလွည့္ထားတာမ်ဳိးလည္း ရွိတယ္။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း၀င္းတခုထဲမွာ ေက်ာင္းႏွစ္ေက်ာင္းျဖစ္ေနလို႔ ေဘာက္စ္ႏွစ္ခု အၿပိဳင္ေအာ္ၾကတာလည္းရွိတယ္။ ေခါင္မိုးေပၚမွာ ေလာ္စပီကာ ေလးလံုးတင္ထားၿပီး ဓမၼာ႐ုံထဲမွာေတာ့ Sound Box ေလးလံုးေလာက္ ဆင့္ထားတာလည္းရွိတယ္။ Echo သံေတြ မ်ားေနမွန္းလည္း သိပံုမရ၊ Volume ေတြ မိုင္ကုန္တင္ထားမွန္းလည္း မသိနဲ႔ အသံက်ယ္က်ယ္ထြက္ ၿပီးေရာ ဆိုတာေတြလည္း ႀကံဳရတယ္။ အဲေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ။

ဆူညံသံေတြကေတာ့ စံုလို႔ပါပဲ။ အလႉခံမ႑ပ္ကလည္း မိုင္ကုန္ဖြင့္၊ အလႉခံလွည့္တဲ့ ကားေတြကလည္း မိုင္ကုန္ဖြင့္၊ ဓမၼာ႐ုံကလည္း စက္ကိုင္ေတြက မိုင္ကုန္ဖြင့္၊ အလႉအတန္းရွိေတာ့လည္း မိုင္ကုန္ဖြင့္ေပါ့။ တခါတေလဆိုရင္ လမ္းမႀကီးေပၚ အေရွ႕အေနာက္ အလႉခံကားႏွစ္စီးက မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ အၿပိဳင္ဖြင့္ၿပီး ဆံုၾကတယ္။ ဘယ္သူ႔ဘယ္သူမွ အသံေလွ်ာ့ေပးရမယ္လို႔ မေတြးၾကပါဘူး။

ကိုယ့္ဘာသာ သာသနာအတြက္ လုပ္ေနၾကတာပါေလဆိုတဲ့ ဘာသာေရး အသိစိတ္ဓာတ္ေလးေတြနဲ႔ ေအာင့္အည္းသည္းခံေနရေပမယ့္လည္း အသံခ်ဲ႕စက္က ထြက္လာတဲ့ အသံေတြေၾကာင့္ ရင္တလွပ္လွပ္ ျဖစ္ခဲ့ရတာေတြကလည္း တခါႏွစ္ခါ မဟုတ္ခဲ့ၾကပါဘူး။ ရပ္ကြက္တြင္း ဓမၼာ႐ုံေတြနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေနရတ့ဲသူမ်ဳိးဆိုရင္ စဥ္းစားသာၾကည့္ပါေတာ့။

ဒီအသံခ်ဲ႕စက္ေတြရဲ႕ ဆူညံသံေတြကို မခံႏုိင္ၾကတဲ့အဆံုး အသံခ်ဲ႕စက္သံေတြကို ထိန္းေပးဖို႔ ၿမိဳ႕ခံေတြ ေတာင္းဆိုလာၾကတယ္။ အသံခ်ဲ႕စက္ဥပေဒေတြ ထြက္ေပၚလာခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း အဲဒီဥပေဒကို ထိထိေရာက္ေရာက္ အသံုးမျပဳခဲ့တာကိုလည္း ေတြ႔ခဲ့ရတာပါပဲ။ တခုပဲ…. အေၾကာင္းအမ်ိဳိးမ်ဳိးအတြက္ ဆႏၵျပၾကတဲ့သူေတြကို ဖမ္းဆီးခ်င္တဲ့အခါမ်ဳိး၊ တားဆီးခ်င္တဲ့ အေျခအေနမ်ဳိးေတြမွာေတာ့ ပုဒ္မ ၁၈ မတပ္ေတာ့ဘဲ အသံခ်ဲ႕စက္ဥပေဒနဲ႔ တရားစြဲဆိုတာကိုေတာ့ ေတြ႔ဖူးခဲ့ပါတယ္။

၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၂၄ ရက္ေန႔မွာ ျပ႒ာန္းထားခဲဲ့တဲ့ ရပ္ကြက္ သုိ႔မဟုတ္ ေက်းရြာအုပ္စု အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဥပေဒထဲမွာလည္း ဒီအသံခ်ဲ႕စက္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဥပေဒထုတ္ထားတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ အခန္း ၉ မွာဆိုရင္ ရပ္ကြက္တြင္း ေနထိုင္သူဟာ အသံခ်ဲ႕စက္ကို အသံုးျပဳလိုတယ္ဆိုရင္ သက္ဆိုင္ရာ ရပ္ကြက္ေက်းရြာအုပ္စု အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးဆီမွာ ခြင့္ျပဳမိန္႔ ရယူရမွာပါ။ အဲဒါအျပင္ သတ္မွတ္ထားတဲ့ စည္းကမ္းေတြကိုလည္း လိုက္နာရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ နည္းဥပေဒမွာဆိုရင္လည္း သာမန္အားျဖင့္ နံနက္ ၆ နာရီကေန ည ၉ နာရီအထိသာ ခြင့္ျပဳျခင္း၊ အမ်ားျပည္သူ အေႏွာင့္အယွက္မျဖစ္ေစေရးအတြက္ ခြင့္ျပဳတဲ့ ဥပစာအတြင္း အမ်ားျပည္သူ ၾကားသိႏုိင္႐ုံသာ ခြင့္ျပဳျခင္း၊ ခြင့္ျပဳသည့္ကိစၥမွတပါး အျခားကိစၥမ်ားအတြက္ မသံုးမျပဳရျခင္း၊ တာ၀န္ရွိသူက လိုအပ္၍ ခြင့္ျပဳခ်က္ရပ္စဲျခင္းကို လိုက္နာေဆာင္ရြက္ျခင္းဆိုတဲ့ စည္းကမ္းေတြကိုလည္း ထည့္သြင္းထားတာ ဖတ္မွတ္ရပါတယ္။ အငွားလိုက္သည့္ အသံခ်ဲ႕စက္သာမက Sound Box မ်ားကိုလည္း အမ်ားျပည္သူ အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ပါက ဥပေဒအရ တရားစြဲခံရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါမွမဟုတ္ ေက်းရြာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉး ဥပေဒအရ ေငြက်ပ္ငါးေထာင္ထက္ မပိုေသာ ဒဏ္ေငြနဲ႔ ေငြဒဏ္ေပးေဆာင္ဖို႔ ပ်က္ကြက္ခဲ့ပါက ခုနစ္ရက္ထက္ မပိုတဲ့ ေထာင္ဒဏ္ကို ခ်မွတ္ႏုိင္တယ္လို႔ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။

ဘယ္လိုဥပေဒေတြ၊ နည္းဥပေဒ ျပ႒ာန္းထားေပမယ့္လည္း အထက္မွာ တင္ျပခဲ့သလို ဘာသာ သာသနာအတြက္ဆိုတဲ့ အသိတရားေတြနဲ႔ နားလည္ခြင့္လႊတ္ေပးခဲ့ၾကပါတယ္။ ေဒသခံေတြက နားလည္ေပးသေလာက္ နည္းနည္းေလးမ်ား ေျပာမိရင္ စက္ကိုင္ဆရာသမားေတြကေတာ့ ကိုယ့္အက်ဳိးစီးပြားအတြက္ လုပ္ေနတာမဟုတ္ဘူးကြ -တို႔၊ ဘာသာေရးပြဲကြ- တို႔နဲ႔ ခြန္းတုံ႔ျပန္တာေတြလည္း ႀကံဳခဲ့ရပါတယ္။

အသံခ်ဲ႕စက္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး သတ္မွွတ္ညႊန္ၾကားထားတဲ့အတိုင္း လိုက္နာေဆာင္ရြက္ၾကဖို႔ေတာ့ လိုပါတယ္။ အဲဒီလိုပဲ စည္းကမ္းသတ္မွတ္ခ်က္ေတြကို လိုက္နာေဆာင္ရြက္ၾကဖို႔အတြက္ကိုလည္း အသိပညာေပးေတြ ျပဳလုပ္ၾကဖို႔ လိုအပ္လာဦးမယ္ ထင္ပါတယ္။ နယ္သာလန္ႏုိင္ငံသားရဲ႕ ျဖစ္စဥ္ကို ၾကည့္ၿပီး အသံခ်ဲ႕စက္က ထြက္ေပၚလာတဲ့ ဆူညံသံဟာ လူတဦးအတြက္ ဘယ္ေလာက္စိတ္ညစ္ရသလဲဆိုတာ ေပၚလြင္လြန္းေနပါတယ္။ ရာသီိဥတုက ပူ၊ အသံက ဆူဆူနဲ႔၊ ကိုယ့္ရဲ႕ နားေနရမယ့္ ညဘက္ ၁၀ နာရီေက်ာ္ အခ်ိန္မ်ဳိးမွာ ထြက္ေပၚလာတဲ့အသံကို ဆူညံသံလို႔ အဲဒီႏုိင္ငံသား သတ္မွတ္လိုက္ပံုရပါတယ္။

ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ မႏၱေလးၿမိဳ႕ကေတာ့ အလႉခံမ႑ပ္ေတြ ရွိေနဦးမွာပဲ။ အလွျပယာဥ္ေတြ လွည့္ေနဦးမွာပဲ။ ပြဲေတာ္ေတြလည္း က်င္းပေနဦးမွာပါပဲ။ နားလည္မႈ၊ စာနာမႈ တရားေလးေတြနဲ႔ အသံခ်ဲ႕စက္ဆရာတို႔ရဲ႕ အသံအတိုးအက်ယ္ Tone ေလးေတြကို ညင္သာစြာ ကိုင္တြယ္အသံုးျပဳတတ္ဖို႔ကိုသာ ေမွ်ာ္လင့္ရပါေတာ့တယ္။