ပထဝီႏိုင္ငံေရး (Geopolitics) ဆုိသည္မွာ ပထဝီႏွင့္ စီးပြားေရးတုိ႔က ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ ႏိုင္ငံအခ်င္းခ်င္းအၾကား ဆက္ဆံေရးအေပၚ မည္သုိ႔မည္ပံု သက္ေရာက္မႈရိွသည္ကို ေလ့လာေသာပညာရပ္ ျဖစ္သည္ဟု မာရီယန္-ဝက္ဗ္စတာ အဘိဓာန္က ဆိုသည္။
ဝီကီပီဒီယ အြန္လိုင္းစြယ္စံုက်မ္းကမူ ပထဝီႏုိင္ငံေရးဆိုသည္မွာ အေျပာင္းအလဲရွိႏိုင္ေသာ ပထဝီဆိုင္ရာ အေၾကာင္းအခ်က္မ်ားမွတဆင့္ ႏိုင္ငံတကာ ႏိုင္ငံေရး ျပဳမူလုပ္ေဆာင္မႈမ်ားကို နားလည္ေစရန္ႏွင့္ ႀကိဳတင္ခန္႔မွန္းႏိုင္ရန္ ႏုိင္ငံျခားေရးေပၚလစီကို ေလ့လာပံုနည္းတနည္း ျဖစ္သည္ဟု ဆိုပါသည္။ ထို႔ျပင္ ႏိုင္ငံေရးဆိုင္ရာ အင္အားမ်ားက ပထဝီအကြာအေဝးႏွင့္ ဆက္စပ္ပတ္သက္ေနပံု၊ အထူးသျဖင့္ ေရျပင္နယ္နိမိတ္၊ ကုန္းတြင္းနယ္နိမိတ္တို႔ႏွင့္ သံတမန္ေရးဆိုင္ရာ သမိုင္းေၾကာင္းတုိ႔ အျပန္အလွန္ ဆက္စပ္ပံုကို အာ႐ံုစိုက္ေလ့လာသည့္ ပညာရပ္ ျဖစ္သည္ဟု ဆိုေလသည္။
သို႔ျဖစ္ေလရာ ျမန္မာႏိုင္ငံကဲ့သို႔ ရာသီဥတုမ်ွတ၊ သယံဇာတႂကြယ္ဝၿပီး ကမာၻ႔လူဦးေရ အမ်ားဆံုး ႏိုင္ငံႀကီးႏွစ္ခု ျဖစ္ၾကေသာ အိႏိၵယႏွင့္ တ႐ုတ္တို႔အၾကား အခ်က္အခ်ာက်သည့္ ေနရာတြင္ တည္ရိွေနသည့္ ႏိုင္ငံတခုအေနျဖင့္ ပထဝိီႏိုင္ငံေရးမွာ အာ႐ံုစိုက္ရမည့္ကိစၥရပ္ ျဖစ္ေပသည္။
ျမန္မာ့အိမ္နီးခ်င္း အိႏိၵယႏွင့္ တ႐ုတ္တုိ႔မွာ ကမာၻတြင္ လူဦးေရအမ်ားဆံုး (သန္းေပါင္း ၁၃၀၀ ေက်ာ္) ႏိုင္ငံမ်ား ျဖစ္ၾကေသာ္လည္း လူဦးေရ အသိပ္သည္းဆံုးႏိုင္ငံမ်ား မဟုတ္ၾကေသး။ လူဦးေရ မ်ားသေလာက္ (၁၆၁ သန္း) ေနထိုင္ရာ နယ္ေျမေဒသ အနည္းငယ္ (ဧရိယာ စတုရန္းမိုင္ ၅၅၅၉၈) သာ ရိွသျဖင့္ သိပ္သည္းမႈအမ်ားဆံုး (စတုရန္း ၁ မိုင္တြင္ ေနထိုင္သူ ၂၈၉၈) ျဖစ္ေသာ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏိုင္ငံႏွင့္ကလည္း ျမန္မာက အိမ္နီးခ်င္း ျဖစ္ေနျပန္ပါသည္။ အရြယ္အစားအားျဖင့္ ျမန္မာ၏ ၅ ပံု ၁ ပံုေက်ာ္ခန္႔သာရိွေသာ တုိင္းျပည္တြင္ ျမန္မာထက္ ၃ ဆမ်ားေသာ လူမ်ား ေနထိုင္ၾကေလရာ စတုရန္းတမိုင္လွ်င္ ျမန္မာလူဦးေရ ၂၀၇ ေယာက္ ရွိေနခ်ိန္တြင္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္၌ ၂၈၉၈ ေယာက္ ေနထိုင္ေနၾကပါသည္။ ႏွစ္ႏိုင္ငံ ျပည္သူမ်ား၏ ယံုၾကည္ကိုးကြယ္မႈကလည္း မတူညီၾကေခ်။
ႏိုင္ငံေရးအရ ၾကည့္ျပန္လ်ွင္လည္း အေရွ႕ဘက္ အိမ္နီးခ်င္း တ႐ုတ္ျပည္က ကြန္ျမဴနစ္ တပါတီစနစ္ က်င့္သံုးေသာ ကမာၻ႔ဒုတိယေျမာက္ စီးပြားေရးအင္အားႀကီးႏိုင္ငံ ျဖစ္လ်က္ အေနာက္ဘက္ အိမ္နီးခ်င္း အိႏိၵယက ပါတီစံုဒီမိုကေရစီစနစ္ က်င့္သံုးသည့္ ကမာၻ႔ သတၱမေျမာက္ စီးပြားေရးအင္အားႀကီးႏုိင္ငံတခု ျဖစ္ပါသည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံကို ျဖတ္သန္းလ်က္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ျခင္းျဖင့္ ရရိွႏိုင္သည့္ အက်ိဳးစီးပြားကလည္း ႏွစ္ႏိုင္ငံလံုးတြင္ ရွိေနျပန္ပါသည္။
ထုိသုိ႔ေသာ အေၾကာင္းမ်ားအျပင္ မိုင္ေပါင္း ၈၅၀၀ ခန္႔ ေဝးကြာသည့္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုကလည္း ျမန္မာ့အေရးကို စိတ္ဝင္တစား ရိွေနျပန္ပါသည္။ အေျခခံက်သည့္အေၾကာင္းမွာ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္က ဆႏၵျပ ျပည္သူလူထုကို အၾကမ္းဖက္ႏွိပ္ကြပ္ၿပီး တပ္မေတာ္က အာဏာသိမ္းလိုက္ၿပီးေနာက္ ျမန္မာျပည္တြင္ ဒီမိုကေရစီစနစ္ ထြန္းကားလာေရး အတြက္ ပါဝါအေပ်ာ့ (Soft Power) ကို အသံုးျပဳမည္ဆိုေသာ အေမရိကန္၏ ရည္မွန္းခ်က္ ျဖစ္ပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ပင္ ျမန္မာအေပၚ စီးပြားေရး အေရးယူပိတ္ဆို႔မႈမ်ား လုပ္ခဲ့ရာ အစိုးရအေပၚေရာ၊ ျပည္သူလူထုအေပၚမွာပါ သက္ေရာက္မႈမ်ားရိွခဲ့သည္။
၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပဲြတြင္ အန္အယ္လ္ဒီက အျပတ္အသတ္ အႏိုင္ရရိွခဲ့သျဖင့္ အေမရိကန္၏ ျမန္မာႏိုင္ငံအေပၚ ပိတ္ဆို႔အေရးယူမႈမ်ား ႐ုပ္သိမ္းခ်ိန္တန္ၿပီ ျဖစ္ပါသည္။ စက္တင္ဘာလအတြင္းက သြားေရာက္ခဲ့ေသာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ အေမရိကန္ ခရီးစဥ္အတြင္း ပိတ္ဆို႔အေရးယူမႈ အေတာ္မ်ားမ်ားကို ႐ုပ္သိမ္းရန္ သမၼတအိုဘားမားက ကတိေပးလိုက္ရာ အက်ိဳးဆက္အျဖစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း အေမရိကန္ႏွင့္ ဥေရာပမွ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈမ်ား ပိုမိုဝင္ေရာက္လာလိမ့္မည္ဟု ေမ်ွာ္လင့္ရပါသည္။
ျမန္မာႏွင့္ အိႏိၵယအၾကားက ပထဝီႏိုင္ငံေရး
ျမန္မာႏွင့္ အိႏိၵယတို႔သည္ ယဥ္ေက်းမႈအရ၊ ႏိုိင္ငံေရးအရ ရွည္လ်ားေသာ ဆက္ဆံေရး ရိွခဲ့သည့္အျပင္ နယ္နိမိတ္အားျဖင့္ ၁၄၆၃ ကီလိုမီတာ (၉၁၄ ဒသမ ၄ မိုင္) ရွည္လ်ားသည္။ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏုိင္ငံသည္ အဂၤလိပ္ကိုလိုနီေခတ္က အိႏိၵယႏုိင္ငံ၏ အစိတ္အပိုင္း ျဖစ္ခဲ့ေသာ္လည္း ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ လြတ္လပ္ေရးယူေသာအခါ ပါကစၥတန္ႏိုင္ငံ၏ ဒိုမီနီယံအျဖစ္ ပါကစၥတန္ႏွင့္ အတူတဲြခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ၁၉၅၅ ခုႏွစ္တြင္ အေရွ႕ပါကစၥတန္အျဖစ္လည္းေကာင္း၊ ၁၉၇၁ ခုႏွစ္တြင္ ပါကစၥတန္မွ ခဲြထြက္ၿပီး သီးျခားလြတ္လပ္ေသာ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏိုင္ငံအျဖစ္လည္းေကာင္း ထူေထာင္ခဲ့သည္။ သို႔ျဖစ္ရာ ျမန္မာႏွင့္ အိႏိၵယတုိ႔မွာ ေဝးလံေခါင္သီ၍ ေတာေတာင္ထူထပ္ေသာ အိႏိၵယအေရွ႕ေျမာက္ အာသံ၊ မဏိပူရေဒသႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အေနာက္ေျမာက္ေဒသတြင္သာ နယ္နိမိတ္ခ်င္း ထိစပ္ပါေတာ့သည္။ သို႔ျဖစ္ေလရာ အိႏိၵယႏိုင္ငံ၏ ဖံြ႔ၿဖိဳးတိုးတက္၍ လူဦးေရထူထပ္ေသာ အေရွ႕ဘက္ကမ္း႐ိုးတန္းေဒသမွ အိႏိၵယအေရွ႕ေျမာက္နယ္စပ္သို႔ သြားလိုလ်ွင္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏိုင္ငံကို ေကြ႔ပတ္၍ သြားရမည္ျဖစ္သည္။ ၁၉၇၁ ခုႏွစ္တဝိုက္ ပါကစၥတန္မွ ခဲြထြက္သည့္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ လြတ္ေျမာက္ေရးစစ္ပဲြကာလတြင္ အိႏိၵယ၏ စစ္ေရး၊ သံတမန္ေရး အကူအညီမ်ားေၾကာင့္ ႏွစ္ႏိုင္ငံဆက္ဆံေရး ေကာင္းမြန္ခဲ့ေသာ္လည္း ၁၉၇၀ ခုႏွစ္မ်ားေနာက္ပိုင္း ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ တပ္မေတာ္က အာဏာသိမ္းသည့္အခါ ဆက္ဆံေရး ယိုယြင္းလာခဲ့သည္။ ဂဂၤါျမစ္ေရ မ်ွေဝသံုးစဲြေရးႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး သေဘာထားမ်ား ပိုမိုတင္းမာလာခဲ့ၾကသည္။ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏိုင္ငံမွ တရားမဝင္ ခိုးဝင္သူမ်ားကို အိႏိၵယနယ္ျခားေစာင့္တပ္က ပစ္ခတ္သတ္ျဖတ္သျဖင့္ ႏွစ္ႏိုင္ငံနယ္ျခား တင္းမာမႈလည္း ရိွခဲ့သည္။ သို႔ျဖစ္ရာ အိႏိၵယအေရွ႕ဘက္ကမ္း႐ိုးတန္းမွ ကုန္စည္မ်ားအား ၎၏ အေရွ႕ေျမာက္ေဒသမ်ားသို႔ သယ္ယူပို႔ေဆာင္သြားလာရာတြင္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏိုင္ငံကို ျဖတ္၍ သြားျခင္းသည္လည္းေကာင္း၊ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏိုင္ငံကို ေကြ႔ပတ္၍ သြားျခင္းသည္လည္းေကာင္း၊ ျမန္မာ့ရခုိင္ကမ္း႐ိုးတန္း စစ္ေတြမွ ကုလားတန္ျမစ္အတိုင္း ဆန္တက္ၿပီး ေရလမ္းအဆံုးတြင္ ကုန္းလမ္းျဖင့္ အိႏိၵယႏိုင္ငံ မီဇိုရမ္ျပည္နယ္သို႔ သြားေရာက္ျခင္းက ပိုမိုစရိတ္သက္သာ လြယ္ကူမည္ျဖစ္သျဖင့္ ကုလားတန္ျမစ္စီမံကိန္းကို ေဆာင္ရြက္လ်က္ရိွသည္။
ထုိ႔ျပင္ လက္ရိွ အိႏိၵယအစိုးရက ခ်မွတ္ထားေသာ Act East Policy ၏ အစိတ္အပိုင္း တရပ္အျဖစ္ အိႏိၵယအေရွ႕ေျမာက္ နယ္စပ္ေဒသ မုိေရးၿမိဳ႕မွတဆင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံကုိုျဖတ္လ်က္ ထိုင္းႏိုင္ငံ၊ ေအဆီယံႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ ကုန္သြယ္ေရး ခရီးသြားလာေရးမ်ား ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္လာေအာင္ ႀကိဳးစားလ်က္ရိွရာ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္းမွ တမူး-ကေလး ခ်စ္ၾကည္ေရးလမ္းမႀကီးကို ခင္းေပးခဲ့သည္။ ထုိ႔ျပင္ ထမံသီ၊ ေရႊစာေရး ေရအားလ်ွပ္စစ္စီမံကိန္း စသည္တုိ႔ကိုလည္း ေဆာင္ရြက္ေနသည္။ ကမာၻေပၚတြင္ သတၱမေျမာက္ စီးပြားေရးအင္အားႀကီးႏိုင္ငံျဖစ္ေသာ အိႏိၵယက ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ လာေရာက္ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈျပဳျခင္းျဖင့္ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးသေဘာအရ အိမ္ရွင္ႏို္င္ငံအဖို႔ ေရြးခ်ယ္ရန္ အခြင့္အလမ္းမ်ား ပိုမိုရရိွသျဖင့္ ႀကိဳဆုိရမည္ျဖစ္သည္။ အိႏိၵယအေနျဖင့္ သတိႀကီးစြာ ထားေနသည့္ကိစၥမွာ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံက ျမန္မာႏိုင္ငံကိုျဖတ္လ်က္ အိႏိၵယအေရွ႕ေျမာက္ေဒသမွ တဆင့္ ကုန္သြယ္ကူးသန္းခြင့္ရမည္ ဆုိပါက တ႐ုတ္ကုန္ပစၥည္းမ်ား အိႏိၵယေစ်းကြက္အတြင္း လႊမ္းမိုးသြားမည္ကို ျဖစ္သည္။ သို႔ျဖစ္ရာ စီးပြားေရးအင္အားႀကီး တ႐ုတ္ႏွင့္ အိႏိၵယတို႔ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ အတူယွဥ္ၿပိဳင္မႈအၾကား ျမန္မာႏိုင္ငံအေနျဖင့္ လိမၼာပါးနပ္စြာျဖင့္ အက်ိဳးအျမတ္ ရွာႏိုင္စရာမ်ား ရိွလာႏိုင္ပါသည္။ ဥပမာအားျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ လယ္ယာစိုက္ပ်ိဳးေရး သီးႏွံထြက္ကုန္မ်ားကို တ႐ုတ္-အိႏိၵယ ေစ်းကြက္မ်ားသို႔ လြတ္လပ္စြာ တင္သြင္းေရာင္းခ်ခြင့္ျပဳရန္၊ သို႔မဟုတ္ပါက တ႐ုတ္-အိႏိၵယ ထုတ္ပစၥည္းမ်ားကို ျမန္မာ့ေျမေပၚ ျဖတ္သန္းခြင့္မျပဳရန္ စသည္ျဖင့္ သင့္ေတာ္ေသာ ႏိုင္ငံျခားေရးကုန္သြယ္ေရးမူဝါဒမ်ားကို သက္ဆိုင္ရာ အစိုးရမ်ားႏွင့္ ညိႇႏႈိင္းခ်မွတ္ဖို႔ လိုအပ္ပါလိမ့္မည္။
ျမန္မာႏွင့္ တ႐ုတ္တုိ႔အၾကားက ပထဝီႏုိင္ငံေရး
ျမန္မာႏုိင္ငံႏွင့္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံအၾကားတြင္ ၂၁၈၅ ကီလိုမီတာ (၁၃၆၆ မိုင္ခန္႔) ရွည္လ်ားေသာ နယ္နိမိတ္မ်ဥ္းရိွၿပီး နယ္စပ္တြင္ ႏွစ္ႏိုင္ငံတိုင္းရင္းသားမ်ား ေရာယွက္ေနထိုင္ၾကသည္။ တ႐ုတ္ျပည္၏ အေရွ႕ဘက္တြင္ အေရွ႕တ႐ုတ္ပင္လယ္ႏွင့္ ေတာင္တ႐ုတ္ပင္လယ္တို႔ တည္ရိွသျဖင့္ ထိုပင္လယ္မ်ားမွတဆင့္ ပစိဖိတ္သမုဒၵရာ ကမ္း႐ိုးတန္းေဒသမ်ားသို႔ သြားလာရန္ အဆင္ေျပေသာ္လည္း အိႏိၵယသမုဒၵရာရိွ အာဖရိကႏွင့္ အေရွ႕အလယ္ပိုင္းေဒသမ်ားသို႔ သြားရန္မွာမူ မာလကၠာေရလက္ၾကားကို ေကြ႔ပတ္ျဖတ္သန္းမွ ေရာက္ႏိုင္ေပလိမ့္မည္။
အဆုိပါ မာလကၠာေရလက္ၾကားလမ္းေၾကာင္းမွာ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံလိုအပ္ေသာ ေလာင္စာဆီႏွင့္ သဘာဝဓာတ္ေငြ႔ ၈၀ ရာခုိင္ႏႈန္းကို သယ္ေဆာင္ေနခဲ့ေသာလမ္းျဖစ္ၿပီး အေမရိကန္၏ အမွတ္-၆ ေရတပ္မေတာ္က လႊမ္းမိုးထားေသာေဒသလည္း ျဖစ္သျဖင့္ တခုတည္းေသာ ထိုလမ္းေၾကာင္း လံုၿခံဳမႈအတြက္ တ႐ုတ္တို႔ အၿမဲတမ္း ပူပင္ေနခဲ့ရသည္။
အကယ္၍ ျမန္မာႏိုင္ငံ ေက်ာက္ျဖဴဆိပ္ကမ္းမွတဆင့္ အိႏိၵယသမုဒၵရာသို႔ ဝင္ထြက္သြားလာရလ်ွင္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံကုန္းတြင္းပိုင္း ေကြ႔က်ိဳးျပည္နယ္၊ စိခၽြမ္းျပည္နယ္ႏွင့္ ယူနန္ျပည္နယ္ ၿမိဳ႕ေတာ္မ်ားမွာ မိုင္ ၁၆၀၀ မွ မိုင္ ၂၀၀၀ ေက်ာ္ခန္႔ထိ ခရီးတိုသြားႏိုင္ၿပီး အခိ်န္အားျဖင့္လည္း မ်ားစြာသက္သာသြားမည္ ျဖစ္သည္။
ယခုအခါ ကီလိုမီတာ ၂၄၀၀ ရွည္လ်ားေသာ ေရနံႏွင့္ ဂက္စ္ပိုက္လိုင္းကို ျမန္မာႏုိင္ငံကိုျဖတ္၍ တည္ေဆာက္ၿပီးျဖစ္ရာ အဆုိပါပိုက္လိုင္းႏွစ္ခုမွ တ႐ုတ္ႏို္င္ငံ ယူနန္ျပည္နယ္သို႔ ေရနံႏွွင့္ သဘာဝဓာတ္ေငြ႔မ်ား သယ္ပို႔ေပးႏိုင္ၿပီ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံကိုျဖတ္၍ ေဖာက္လုပ္မည့္ ရထားလမ္းႏွင့္ အျမန္ကားလမ္း စီမံကိန္းမွာ အေကာင္အထည္ မေပၚေသးေခ်။
ထုိ႔ျပင္ BCIM-EC ေခၚ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္၊ တ႐ုတ္၊ အိႏိၵယ၊ ျမန္မာ စီးပြားေရးစႀကၤန္တခု ေအာင္ျမင္ျဖစ္ထြန္းလိုေသာ ဆႏၵလည္း တ႐ုတ္ႏိုင္ငံက ျပင္းျပစြာရိွေနသည္။ အဆိုပါစႀကၤန္မွာ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရး၊ ကုန္သြယ္ေရးႏွင့္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ စသည့္ က႑သံုးခုကို အရိွန္ျမႇင့္တင္ျခင္းျဖင့္ စီးပြားေရး ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ျခင္း၊ လက္တဲြလုပ္ကိုင္ျခင္းတို႔ေၾကာင့္ ေဒသတြင္း စီးပြားေရးဖံြ႔ၿဖိဳးတုိးတက္လာေစရန္ ရည္ရြယ္သည္။ BCIM ေလးႏိုင္ငံရိွ လူဦးေရ (၂၉၂၅ သန္း) မွာ ကမာၻ႔လူဦးေရ (၇၃၄၉ သန္း) ၏ ၅ ပံု ၂ ပံု ရိွသည့္အျပင္ ထုတ္လုပ္မႈမွာ တကမာၻလံုး ဂ်ီဒီပီ၏ ၁၀ ပံု ၁ ပံု ရိွေလသည္။ အဆုိပါေလးႏိုင္ငံတြင္ တ႐ုတ္ႏွင့္ အိႏိၵယမွာ ၂၁ ရာစုအတြင္း ဖံြ႔ၿဖိဳးတိုးတက္လာေသာ ကမာၻ႔စီးပြားေရးအင္အားႀကီးႏိုင္ငံမ်ား ျဖစ္ၾကၿပီး ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏွင့္ ျမန္မာ ႏွစ္ႏိုင္ငံမွာ စီးပြားေရးဖံြ႔ၿဖိဳးမႈအနည္းဆံုး (LDC) စာရင္းဝင္ႏုိင္ငံမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ တခုတည္းေသာ အာဆီယံအဖဲြ႔ဝင္ ျဖစ္ေလရာ အဆိုပါစီးပြားေရးစႀကၤန္ ေအာင္ျမင္ပါက တ႐ုတ္-အာဆီယံ ဖရီးထရိတ္ဧရိယာ၊ အိႏိၵယ-အာဆီယံ ဖရီးထရိတ္ဧရိယာတုိ႔ႏွင့္ အံက်ဆက္စပ္မိသြားၿပီး လူဦးေရ ၃၄၉၉ သန္းတုိ႔ အက်ံဳးဝင္ေသာ ကမာၻ႔အႀကီးဆံုး ဖရီးထရိတ္ဧရိယာ ျဖစ္သြားေပလိမ့္မည္။
သို႔ျဖစ္ေလရာ အနာဂတ္အတြက္ ေရႊေရာင္ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္မ်ားရိွေသာ အိပ္မက္မ်ား အေကာင္အထည္ေပၚလာေရးတြင္ ေပါင္းကူးတံတားလိုေနရာတြင္ ရွိေနသည့္ ျမန္မာႏိုင္ငံက အခရာျဖစ္ေနေပရာ အက်ိဳးအျမတ္အမ်ားဆံုးရရိွႏိုင္သည့္ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံအေနျဖင့္ ျမန္မာႏွင့္ ေကာင္းမြန္ေသာ ဆက္ဆံေရး ရိွရန္မွာ လြန္စြာအေရးႀကီးေၾကာင္း ထင္ရွားလွေပသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံအေနျဖင့္ကား ျပည္တြင္းလက္နက္ကိုင္ ပဋိပကၡခ်ဳပ္ၿငိမ္းၿပီး စီးပြားေရး ဖံြ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ရန္ႏွင့္ ဆင္းရဲမဲြေတမႈ ေလ်ွာ့ခ်ရန္မွာ အေရးတႀကီး လိုအပ္ခ်က္ ျဖစ္ေနသည္။ အဆိုပါရည္ရြယ္ခ်က္အတြက္ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖဲြ႔မ်ားႏွင့္ စုေပါင္းတိုင္ပင္ အေျဖရွာသည့္ ၂၁ ရာစု ပင္လံုညီလာခံကဲ့သို႔ အစည္းအေဝးမ်ား က်င္းပကာ ႀကိဳးပမ္းေနသကဲ့သို႔ အိမ္နီးခ်င္း အင္အားႀကီး တ႐ုတ္ႏိုင္ငံထံလည္း အကူအညီေတာင္းခံႏိုင္ေပသည္။ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံက ျမန္မာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ကူညီမည္ဟုလည္း ကမ္းလွမ္းထားၿပီး ျဖစ္ပါသည္။ ဤကမ္းလွမ္းခ်က္ကုိ ျမန္မာအစိုးရက အေလးထားသင့္ေပသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံရိွ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္လႈပ္ရွားမႈမ်ားမွာ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံႏွင့္ နယ္နိမိတ္ခ်င္း ထိစပ္ေနေသာ ေဒသမ်ား၌ ပိုမိုအားေကာင္းသည္။ တည္ၿငိမ္ေသာ အေျခခံေဒသ အတည္တက်မရိွေသာ လက္နက္ကိုင္ ေျပာက္က်ားတပ္ဖဲြ႔မ်ားအဖို႔ စဥ္ဆက္မျပတ္ ေထာက္ပံ့ေပးႏိုင္သည့္ အရင္းအျမစ္မရိွပါက ရပ္တည္ရန္ မလြယ္ကူသျဖင့္ လက္နက္ကိုင္ပဋိပကၡတြင္ ျပင္ပႏိုင္ငံ၏ အေရးပါပံုကို တြက္ဆႏုိင္သည္။
သို႔ျဖစ္ေလရာ တ႐ုတ္ျပည္ႏွင့္ ေကာင္းမြန္ေသာဆက္ဆံေရးကို အားျပဳလ်က္ ျပည္တြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေရာ၊ စီးပြားေရး ဖံြ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈကိုပါ တပါတည္း ေဖာ္ေဆာင္လာႏိုင္ပါက သားေရႊအိုးထမ္းလာသည့္ ႏိုင္ငံျခားေရးမူဝါဒ (ပထဝီႏိုင္ငံေရး) ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။
စိန္ေခၚမႈမ်ားလည္း ျဖစ္နိုင္
တ႐ုတ္တို႔က ေဆာင္ရြက္လုိေသာ အထက္ပါစီမံကိန္းမ်ားမွာ ျမန္မာျပည္သူတုိ႔အတြက္ အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္းမ်ား ေပၚလာမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း အဓိကအားျဖင့္ တ႐ုတ္ျပည္အတြက္ (တ႐ုတ္လုပ္ငန္းရွင္မ်ားအတြက္) ပို၍ အက်ိဳးရိွမည္ ျဖစ္ပါသည္။ ယခုေလာေလာဆယ္ တ႐ုတ္-ျမန္မာ နယ္စပ္ကုန္သြယ္ေရးတြင္ တ႐ုတ္ဘက္က ႏွစ္စဥ္ အသာစိီးရလ်က္ရိွသည္။ ျမန္မာဘက္မွ ေရာင္းစရာကုန္ပစၥည္းဆို၍ သဘာဝသယံဇာတႏွင့္ လယ္ယာထြက္ကုန္သီးႏွံမွလဲြၿပီး မည္မည္ရရ မရိွရသည့္အထဲတြင္ ဆန္စပါးႏွင့္ ေျပာင္းဖူးကဲ့သို႔ေသာ သီးႏွံမ်ားကို လြတ္လပ္စြာ တင္သြင္္းေရာင္းခ်ခြင့္မျပဳပါ။ မၾကာခဏ ဖမ္းဆီးမႈမ်ား ျပဳလုပ္ေလ့ရိွပါသည္။ ပံုမွန္အားျဖင့္ အဖမ္းအဆီးမရိွ တင္သြင္းေနႏိုင္ေသာ္လည္း အစိုးရခ်င္း မေက်နပ္ခ်က္တခုခုအေပၚ လက္တံု႔ျပန္လိုသည့္အခါ သို႔မဟုတ္ အေၾကာင္းတခုခု ေပၚေပါက္သည့္အခါ ပါမစ္မရိွ၍ဟု အေၾကာင္းျပကာ ဖမ္းဆီးျခင္းျဖင့္ ျမန္မာသီးႏွံမ်ား ေရာင္းမရျဖစ္ကာ ျမန္မာ ေတာင္သူလယ္သမားမ်ား ဒုကၡေရာက္ေအာင္လည္း လုပ္တတ္ပါသည္။
ဤသို႔ေသာ တဘက္ေစာင္းနင္း ကုန္သြယ္ေရးမိ်ဳးကို ညိႇႏိႈင္းေပးရန္ ျမန္မာအစိုးရ အဆက္ဆက္က နားမလည္ခဲ့၊ ဂ႐ုမစိုက္ခဲ့ၾကသည္ေၾကာင့္လည္း အေျခအေနမွာ ယခုထက္တိုင္ တိုးတက္ေျပာင္းလဲခဲ့ျခင္း မရိွေခ်။
ထုိ႔ျပင္ ကေလး သေရစာအတု၊ စာသံုးဆီအတု စသည္ျဖင့္ အရည္အေသြး မျပည့္မီေသာ ကုန္ပစၥည္းမ်ားကို တံခါးမရိွ၊ ဓားမရိွ တင္သြင္းလာႏိုင္ျခင္း၊ ျမန္မာ့ေက်ာက္မ်က္ရတနာႏွင့္ သစ္ကို တရားမဝင္ ေမွာင္ခိုတင္သြင္းခြင့္ျပဳျခင္း၊ နယ္စပ္ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္မ်ားကို အားေပးေနျခင္း စသည္တုိ႔ေၾကာင့္ တ႐ုတ္ျပည္အေပၚ ျမန္မာျပည္သူတုိ႔၏ အျမင္မွာ မေကာင္းေခ်။
သို႔ျဖစ္ေလရာ တ႐ုတ္တို႔ေတာင္းဆုိေသာ စီမံကိန္းမ်ားကို ပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္ရန္ သေဘာတူရသည့္တိုင္ မိမိတို႔ ႏိုင္ငံသူႏိုင္ငံသားမ်ား အက်ိဳးအျမတ္ရရိွေရး ေသခ်ာ၊ ထင္ရွား၊ ပြင့္လင္းျမင္သာရိွဖို႔ႏွင့္ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကို မထိပါးဖို႔ လြန္စြာအေရးႀကီးေလသည္။
ေသခ်ာစြာ ေလ့လာသံုးသပ္ျခင္းမျပဳဘဲ လုပ္ေဆာင္ရန္ သေဘာတူၿပီးမွ စီမံကိန္းရပ္ဆုိင္း ပယ္ဖ်က္ခဲ့ရလ်ွင္ ျမစ္ဆံုဆည္ စီမံကိန္းကဲ့သို႔ ေရွ႕တုိးရခက္ ေနာက္ဆုတ္ရခက္ျဖင့္ ႏွစ္ဘက္ဆက္ဆံေရး ထိခိုက္ကာ ဆုိးရြားေသာ အက်ိဳးဆက္မ်ားကို ရင္ဆိုင္ရႏိုင္သည္။
နိဂံုးအေနျဖင့္ဆိုရေသာ္ ဂလိုဘယ္လိုက္ေဇးရွင္းေခတ္တြင္ ျပႆနာမ်ားကို ေၾကာက္ရံြ႕ေနၿပီး ဘာမွမလုပ္ဘဲ ပိုေနၿမဲ က်ားေနၿမဲ လုပ္ေန၍လည္း မျဖစ္ေပ။ ထိုသို႔လုပ္ေနပါက ရရိွလာေသာ အခြင့္အလမ္းမ်ား လက္လြတ္ဆံုး႐ံႈးသြားကာ သူမ်ားေနာက္မွာ အၿမဲက်န္ေနရစ္မည္ျဖစ္သလို ေတာ္ရိေလ်ာ္ရိ လုပ္ျပန္လ်ွင္လည္း ႀကံဳလာရမည့္ ဆုိးရြားေသာ အက်ိဳးဆက္ေၾကာင့္ အစိုးရအေနျဖင့္ ျပည္သူလူထု၏ ဆန္႔က်င္ျခင္းကို ခံရေပလိမ့္မည္။ ။
No comments:
Post a Comment