ျမန္မာနိုင္ငံမွာ အမ်ိဳးသမီးေတြက အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉး၊ ႐ြာသူႀကီးအေနနဲ႕ တာဝန္ယူထားတာ ရွားပါးပါတယ္။ အဲဒီအျပင္ အစိုးရတပ္မေတာ္နဲ႕ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ေတြ တိုက္ပြဲေတြျဖစ္ပြားတဲ့ တိုင္းရင္းသားေဒသေတြမွာဆို ပိုၿပီးေတာ့ နည္းပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ အသက္ ၄၅ ႏွစ္အ႐ြယ္ရွိ ကရင္လူမ်ိဳး အမ်ိဳးသမီး ေနာ္လိုဝါး ကေတာ့ တိုက္ပြဲေတြ မၾကာခဏျဖစ္ခဲ့တဲ့ တိုင္းရင္းသားေဒသတခုျဖစ္ရာ ကရင္ျပည္နယ္၊ ၾကာအင္းဆိပ္ႀကီးၿမိဳ႕နယ္၊ တေဂးေက်း႐ြာမွာ အမ်ိဳးသမီး ႐ြာသူႀကီး တာဝန္ကို ယူထားသူျဖစ္ပါတယ္။
အသားညိုညို၊ ကရင္ရိုးရာအက်ီကို ဝတ္ဆင္ထားတဲ့ ေနာ္လိုဝါးက အိမ္ေထာင္ရွင္မ တဦးျဖစ္သလို ကေလး ၅ ဦးရဲ႕မိခင္ျဖစ္ပါတယ္။ ၾကာအင္းဆိပ္ႀကီးၿမိဳ႕နယ္အတြင္းက အိမ္ေျခ ၂၃၉ အိမ္၊ လူဦးေရ ၁၃၀၂ ဦးရွိတဲ့ တေဂး ေက်း႐ြာရဲ႕ အမ်ိဳးသမီး သူႀကီး အျဖစ္ ၂၀၀၂ ခုႏွစ္ကတည္းက စၿပီး တာဝန္ယူခဲ့တာ လက္ရွိအခ်ိန္ထိ ဆက္လက္တာဝန္ယူထားဆဲလို႔ သိရပါတယ္။
“ေယာက်္ားေတြက သူႀကီးမလုပ္ခ်င္ဘူးေလ။ စစ္တပ္က သူႀကီးလည္း မခ်န္ဘူး။ ရိုက္ႏွက္ ႏွိပ္စက္သြားတာပဲ။ ဘယ္ေယာက်္ားေလးမွမလုပ္ခ်င္ၾကဘူး။ လုပ္ခိုင္းလည္းထြက္ေျပးတာပဲ။ အမ်ိဳးသမီးဆိုရင္ေတာ့ စစ္တပ္က မရိုက္ဘူး။ နည္းနည္းညွာတယ္ေလ” လို႔ ေနာ္လိုဝါးက ေျပာပါတယ္။
တိုင္းရင္းသားေက်း႐ြာေတြမွာ အမ်ိဳးသားအားလုံးနီးပါးက ႐ြာသူႀကီး မလုပ္ခ်င္ၾကဘူးလို႔ သိရပါတယ္။ တပ္မေတာ္ဘက္က ႐ြာကို လာတဲ့အခ်ိန္မွာ အမ်ိဳးသား႐ြာသူႀကီးဆိုရင္ ရိုက္ႏွက္ႏွိပ္စက္သြားေလ့ရွိတာေၾကာင့္ အမ်ိဳးသားေတြကို ႐ြာသူႀကီးတာဝန္ေပးရင္ ႐ြာကေန ထြက္ေျပးၾကတယ္လို႔ သိရပါတယ္။
စစ္အစိုးရလက္ထက္၊ အပစ္အခတ္မရပ္စဲေသးတဲ့ကာလ၊ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးစာခ်ဳပ္ လက္မွတ္ထိုးၿပီးကာလ ၃ ခုလုံးကို ျဖတ္သန္းရင္း အမ်ိဳးသမီး သူႀကီးတေယာက္ အျဖစ္ တာဝန္ယူခဲ့တဲ့ ေနာ္လိုဝါးက သူ႕ရဲ႕ အေတြ႕အႀကဳံတခ်ိဳ႕ကို အခုလို ေျပာျပပါတယ္။
“စစ္တပ္နဲ႕ KNU နဲ႕ သူတို႔ဘာသာ ျဖစ္ခ်င္တဲ့ေနရာမွာ တိုက္ပြဲျဖစ္လိုက္။ ျဖစ္ၿပီးတာနဲ႕ ႐ြာေတြက သူႀကီးေတြကိုေခၚၿပီ။ နင္တို႔အမ်ိဳးေတြေလ ငါတို႔ကိုလုပ္တာဆိုၿပီး နာေအာင္ေျပာတာ အၿမဲပဲ။ က်မကလည္း ျပန္ေျပာတယ္။ ငါတို႔လည္း နင္တို႔ပစ္ရင္ ခံေနရတာပဲ။ လူထုက ခံေနရတာေလ၊ အဲဒါကိုလည္း နင္တို႔တာဝန္ယူပါလားလို႔ ေျပာတာပဲ။ က်မတို႔ကို အျပစ္လာေျပာေနေတာ့ ဘယ္လိုုလုပ္ေပးရမလဲလို႔ အၿမဲေျပာပစ္တာပဲ”လို႔ ဆိုပါတယ္။
“မွတ္မွတ္ရရ အဲဒီတုန္းက က်မက ႐ြာတ႐ြာကိုသြားေနတယ္။ စစ္တပ္က က်မမရွိတုန္း ႐ြာကို ေရာက္လာၿပီး ႐ြာက ကေလး၊ လူႀကီး တဦးမက်န္ ဘုရားေက်ာင္းထဲကို ထည့္ၿပီး ခ်ဳပ္ထားတယ္။ မီးရွို႔သတ္ပစ္မယ္လုပ္တယ္။ က်မေယာက်္ားက က်မရွိတဲ့႐ြာကို ခ်က္ခ်င္းလာေခၚလို႔ အဲဒီကိစၥကို ေတာ္ေတာ္ေလးရွင္းရတယ္။ ဒီလူေတြက အျပစ္မရွိဘူး။ နင္တို႔ေတြ သူတို႔ကို သတ္မယ့္အစား ႐ြာသူႀကီးျဖစ္တဲ့ ငါ့ကိုသတ္။ ၿပီးရင္ ျပန္ေတာ့လို႔ ေျပာလို႔ အဲဒီ တခါ က တကယ္ကို အမွတ္တရပဲ” လို႔ ေနာ္လိုဝါးက ေျပာျပတယ္။
႐ြာသူ႐ြာသားအားလုံးကို မီးရွိုႈ႕သတ္ပစ္မယ္ဆိုတဲ့ အထိ ျပႆနာျဖစ္ရတဲ့ အေၾကာင္းအရင္းကေတာ့ ျမန္မာတပ္မေတာ္နဲ႕ KNU အဖြဲ႕ေတြနဲ႕ ေတာတြင္းတေနရာမွာ တိုက္ပြဲျဖစ္ခဲ့တာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီကိစၥကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး တေဂး႐ြာခံ ေတြကို မီးရွိုႈ႕သတ္ပစ္မယ္လို႔ လုပ္ခဲ့တာလို႔ သိရပါတယ္။
႐ြာသူႀကီးျဖစ္တဲ့ ေနာ္လိုဝါးက တပ္မေတာ္ဘက္ကို ညွိႏွိုင္းလို႔ ရေပမယ့္ ႐ြာက လူငယ္ ၃ ဦးကိုေတာ့ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕ နဲ႕ အဆက္အသြယ္ရွိတယ္ဆိုၿပီး ဖမ္းဆီးသြားခဲ့တယ္ လို႔ ေျပာျပတယ္။
“အဲဒီကေလးေတြက ေပ်ာက္သြားတယ္။ စစ္တပ္စခန္းကို သြားေမးတယ္။ နင္တို႔ေတြ သတ္ပစ္ရင္ သတ္တယ္ေျပာ၊ ငါတို႔နဲ႕ သူတို႔မိဘေတြက အလႉလုပ္ေပးဖို႔ ေစာင့္ေနတယ္။ မသတ္ရင္လည္း ကေလးေတြကို ျပန္လႊတ္လို႔ေျပာေတာ့ နင္တို႔ကေလးေတြ ငါတို႔လက္ဖ်ားနဲ႕ေတာင္ မထိဘူးတဲ့။ ေနာက္ေတာ့စုံစမ္းရင္းနဲ႕ ကေလးေတြက ေမာ္လၿမိဳင္ေထာင္မွာ ေရာက္ေနတယ္။ စစ္တပ္က လက္နဲ႕ေတာ့ မထိပါဘူး။ တုတ္ေတြနဲ႕ရိုက္လို႔ မ်က္ႏွာေတြက ဖူးေယာင္စုတ္ျပတ္၊ အရိုးေတြက်ိဳးကုန္တာ။ တကယ့္ကို အမွတ္တရပါပဲ။ အဲဒီလိုျပႆနာေတြ အမ်ားႀကီးပဲရွိခဲ့တယ္”လို႔ ၂၀၀၂ ေႏွာင္းပိုင္းကာလက သူရဲ႕ အေတြ႕အႀကဳံကို ေျပာျပပါတယ္။
၂၀၀၂ ေႏွာင္းပိုင္းကေန သမၼတေဟာင္း ဦးသိန္းစိန္ တာဝန္မယူခင္ကာလနဲ႕ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးစာခ်ဳပ္ မခ်ဳပ္ခင္ ကာလေတြမွာ တိုက္ပြဲေတြ မၾကာခဏျဖစ္ပြား တဲ့အေၾကာင္း၊ ႐ြာသူ႐ြာသားေတြကို သူတို႔ရဲ႕ ပစၥည္းထုပ္ေတြထမ္းဖို႔ ေခၚတဲ့အေၾကာင္း၊ တ႐ြာနဲ႕တ႐ြာအကူးမွာ ပစၥည္းထုပ္သယ္ရင္း လမ္းျပအျဖစ္ လိုက္ပို႔ဖို႔ မၾကာခဏ ေခၚတဲ့အေၾကာင္း လည္း ေျပာျပပါတယ္။
“တပ္သားေတြက သူတို႔ေတြ တ႐ြာကေန တ႐ြာကို ကူးေတာ့မယ္ဆိုရင္ မိန္းကေလးေတြကို အထုပ္သယ္ခိုင္းတယ္။ သူတို႔အေစာင့္အျဖစ္ လိုက္ေပးရတာ။ ပစၥည္းေတြသယ္ရတယ္။ ေနာက္တ႐ြာကို ေရာက္တဲ့အထိေပါ့။ စစ္သား တေယာက္နဲ႕ တေယာက္ၾကားမွာ မိန္းမတေယာက္ျခားၿပီး ထည့္ၿပီး လမ္းျပရတယ္။ သူတို႔အႏၲရာယ္ကင္းေအာင္လို႔။ က်မက ႐ြာခံေတြကို ျပန္မလႊတ္မွာစိုးရိမ္လို႔ အထုပ္ေတြကို ကိုယ္တိုင္ထမ္းၿပီးလိုက္ပို႔တယ္။ ပို႔ၿပီးရင္ အကုန္လုံးကို ျပန္ေခၚလာလိုက္တယ္” လို႔ ရွင္းျပတယ္။
ေနာ္လိုဝါးတေယာက္ ႐ြာသူႀကီးအျဖစ္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ရတဲ့ အခ်ိန္ေတြက မလြယ္ပါဘူး။ အိမ္ေထာင္ရွင္မ တဦးလည္း ျဖစ္သလို ကေလး ၅ ဦးကို ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ရတဲ့ မိခင္တဦးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ မၿငိမ္းခ်မ္းေသးတဲ့ကာလ တေလွ်ာက္လုံးမွာ သူႀကီး အျဖစ္ တာဝန္ယူခဲ့ရေတာ့ စိတ္ညစ္ ရတဲ့ အခ်ိန္ေတြလည္း ရွိခဲ့တယ္။ ႐ြာအလုပ္ေတြလုပ္ရင္း ေပ်ာ္႐ႊင္ရတဲ့အခ်ိန္ ေတြလည္း ရွိခဲ့တယ္လို႔ သူက ေျပာျပတယ္။
“ေယာက်္ားေရာ ကေလးေတြကေရာ က်မကို အိမ္အလုပ္ကို လွည့္ကို မၾကည့္ခိုင္းဘူး။ အိမ္မွာလည္း စာရင္းမသြင္းဘူး။ ေန႕တိုင္း ႐ြာထဲက အလုပ္ေတြနဲ႕ပဲ အခ်ိန္ကုန္ေနတာ။ ေယာက်္ားကေတာ့ ေနာက္ဆံတင္းစရာမလိုေအာင္ သူ႕ဘာသာ အလုပ္လုပ္ သူပဲကေလးေတြကို ထိန္းတယ္။ က်မက ဘာမွ ကူမလုပ္နိုင္ဘူး”လို႔လည္း ဆိုပါတယ္။
အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးစာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ခဲ့ၿပီးေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ႐ြာမွာ အတန္အသင့္ ေအးခ်မ္းေနတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ စစ္တပ္က တမ်ိဳး၊ လက္နက္ကိုင္ေတြဘက္က တမ်ိဳး ႐ြာသူႀကီးေတြကို ေခၚၿပီး ေမးျမန္းတဲ့ကိစၥေတြ၊ ႐ြာသားေတြကို အထုပ္ေတြသယ္ခိုင္းၿပီး ေနာက္ထပ္ တ႐ြာကို လိုက္ပို႔ခိုင္းတဲ့ကိစၥေတြ မရွိေတာ့ဘူးလို႔ သိရပါတယ္။
၂၀၁၅၊ ၂၀၁၆ ခုႏွစ္ေတြမွာေတာ့ ေဒသဖြံ႕ၿဖိဳးေရးလုပ္ငန္းေတြကို ဦးစားေပးၿပီး လုပ္ေနၿပီလို႔လည္း ေနာ္လိုဝါးက ရွင္းျပတယ္။
“အခုေတာ့ လမ္းေတြဘာေတြခင္းေနတယ္ေလ။ အရင္လိုေတာ့ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ တိုက္ပြဲေတြမရွိေတာ့ ေဒသဖြံ႕ၿဖိဳးေရး ကိစၥေတြနဲ႕ အလုပ္ရႈပ္တဲ့အလွည့္ ေရာက္သြားၿပီ။ အခု က်မရဲ႕ လက္ေထာက္အျဖစ္ ေကာင္ေလး တေယာက္ကို ေခၚထားတယ္။ သူ႕ကို သင္ျပေပးေနတာေပါ့။ သူလည္း အကြၽမ္းတဝင္ရွိလာၿပီဆိုရင္ေတာ့ သူႀကီးေနရာကို သူ႕ကို လြဲွၿပီး က်မလည္း ေအးေအးေဆးေဆး ေနလိုက္ဦးမယ္” လို႔ ေနာ္လိုးဝါးက ေျပာပါတယ္။
သူ႕ရဲ႕ ႐ြာသူႀကီး တာဝန္ ယူျဖစ္ထားတဲ့ ခံယူခ်က္ကို အခုလို ေျပာျပပါတယ္။
“လူ႕ေလာကမွာ ႀကီးပြားခ်မ္းသာေနစရာမလိုပါဘူး။ ေကာင္းမႈေတြလုပ္တာကလည္း ကိုယ့္အတြက္ က်န္မယ္။ ဘုရားသခင္က ေကာင္းခ်ီးေပးမယ္။ အဲဒီခံယူခ်က္တခုနဲ႕ပဲ လုပ္တယ္။ တျခားဘာမွမေတြးဘူး” လို႔ ေနာ္လိုဝါး က ဆိုပါတယ္။ ။
No comments:
Post a Comment