Saturday, January 31, 2015

ငါ မရန္လုလာ၊ ငါ ေခါန္နန္ဆင္

ညီေစာလြင္

ဇန္န၀ါရီ ၁၉ ရက္ညပိုင္းက ရွမ္းျပည္နယ္ေျမာက္ပိုင္းက ေကာင္းခါးေက်းရြာ ခရစ္ယာန္ ဘုရားရွိခုိး ေက်ာင္းဝင္းထဲမွာ ေစတနာ့ ဝန္ထမ္း ေက်ာင္းဆရာမႏွစ္ေယာက္ အဓမၼျပဳက်င့္ သတ္ျဖတ္ခံလုိက္ရတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ဟာ “ငါ မရန္လုလာ၊ ငါ ေခါန္နန္ဆင္” လို႕ ေၾကြးေၾကာ္ရမယ့္ ကိစၥျဖစ္ပါတယ္။

ပါရီျမိဳ႕က ခ်ာလီဟဘ္ဒိုမဂၢဇင္း အၾကမ္းဖက္ခံရျပီးျပီးခ်င္း ပါရီျမိဳ႕သားေတြ လမ္းေပၚထြက္လာျပီး “ငါ ခ်ာလီ”လို႕ ဆႏၵျပခဲ့သလို ကခ်င္ႏွစ္ျခင္းအသင္းေတာ္ (KBC) ကိုုယ္စားျပဳျပီး ေကာင္းခါးေက်းရြာက ကေလးသူငယ္ေတြကို ေစတနာ့၀န္ထမ္း စာသင္ၾကားေနသူ ဆရာမေလးေတြရဲ့ ႐ုပ္အေလာင္း ျပန္သယ္ရာမွာလည္း လမ္းတေလွ်ာက္ၿမိဳ႕ေတြမွာ အမႈမွန္ေဖာ္ထုတ္ေပးဖို႕ ေဒသခံ ေထာင္ခ်ီထြက္ျပီး ဆႏၵျပခဲ့ၾကတယ္။

ကခ်င္ဆရာမႏွစ္ေယာက္ကို မုဒိမ္းက်င့္ သတ္ျဖတ္တဲ့ အမႈဟာ ၂၀၁၂ ႏွစ္ကုန္ပိုင္းက အိႏၵိယႏိုိင္ငံ နယူးေဒလီျမိဳ႔မွာ အသက္ ၂၃ ႏွစ္အရြယ္ ေဆးေက်ာင္းသူ တေယာက္ကို လုိင္းကား တစီးေပၚမွာ လူ ၆ ေယာက္က အုပ္စုဖြဲ႔ မုဒိန္းမႈကိုလည္း အမွတ္ရစရာပါ။

အိႏၵိယ တႏုိင္ငံလံုးက ျမိဳ႔ေတြမွာ အမ်ဳိးသမီးေတြရဲ႔ ဘ၀လံုျခံဳေရး အတြက္ အမ်ဳိးသမီးေတြ ကိုယ္တုိင္က ဦးေဆာင္ျပီး ဆႏၵျပလာခဲ့ၾကတယ္။ အစိုးရက အျပစ္က်ဴးလြန္သူေတြကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ အေရးယူမယ္လု႔ိ ကတိျပဳခဲ့ရတယ္။ အေျပာင္းအလဲကို ဦးေဆာင္ရမယ့္၊ ဦးေဆာင္သင့္တဲ့ ႏုိင္ငံေရးသမားေတြ၊ ဘာသာေရး ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ ရဲေတြ၊ တရားသူၾကီးေတြက အေျပာင္းအလဲကို ျငင္းဆန္တဲ့အခါ ျပည္သူေတြ ကုိယ္တုိ္င္က အေျပာင္းအလဲကို ဦးေဆာင္ရတယ္ဆုိတာကို အိႏၵိယက နမူနာ ျပခဲ့ပါတယ္။

ကခ်င္ဆရာမေလးေတြကိစၥမွာ ဘယ္သူက မုဒိန္းက်င့္သလဲလို႕ ျငင္းခုံမေနဘဲ ဥပေဒစိုးမိုးေရးဝန္ထမ္းေတြ ဘယ္ေလာက္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ထင္သာျမင္သာရွိရွိ တာဝန္ကို ထမ္းရြက္ၾကသလဲဆိုတာ အဆက္မျပတ္ ေစာင့္ၾကည့္ေမးခြန္းထုတ္ဖို႕ လိုသလို မုဒိန္းမႈေတြ က်ယ္ျပန္႕လာေနတဲ့ ျမန္မာ့လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမွာ ဘာမွားေနလဲလို႕ ကိုယ့္လိပ္ျပာကိုယ္ ေမးခြန္းထုတ္ျပီး ျပန္သုံးသပ္ဖို႕လည္း လိုေနပါတယ္။ အၾကီးအက်ယ္မွားယြင္းေနတဲ့ ျပႆနာ ရွိေနတာကို သတိထားမိပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ အဓိက ေဆြးေႏြးခ်င္တာက ႏုိင္ငံေရး ကိစၥ၊ လူမ်ဳိးေရးကိစၥ၊ ဘာသာေရး ကိစၥမဟုတ္ပါဘူး။ လူမႈက်င့္၀တ္အပိုင္း၊ တန္ဖိုးထားမႈအပိုင္းမွာ ျမန္မာ့လူ႔အဖြဲ႔အစည္းဟာ အမ်ဳိးသမီးေတြကို တန္ဖိုးမထား၊ ေစာ္ကားအႏိုင္က်င့္တာကို ထမင္းစားေရေသာက္၊ လုပ္ရုိးလုပ္စဥ္လို သေဘာထား ေနသလား လတ္တေလာ သတင္းေတြက စဥ္းစားစရာ ျဖစ္လာေနေစပါတယ္။

ကခ်င္ဆရာမေလးေတြရဲ့ ၀မ္းနည္းစရာ အျဖစ္အပ်က္နဲ႔ တျပိဳင္တည္းေလာက္မွာ ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္း၊ ေက်ာက္မဲခရိုင္ နမၼတူျမိဳ႔နယ္မွာ တပ္မေတာ္သားတဦးက အသက္ ၃၀ အရြယ္ရွိ ရြာသူတေယာက္ကို အဓမၼျပဳက်င့္ဖို႔ ၾကိဳးစားပံုရတဲ့ အျဖစ္အပ်က္တခု ျဖစ္ခဲ့တယ္။ တပ္မ ၇၇ က ရဲေဘာ္တေယာက္က မိန္းကေလး တေယာက္တည္း အိမ္မွာရွိတုန္း အိမ္ေပၚတက္လာၿပီး လံုးေထြးထိုးၾကိတ္ခဲ့တယ္။ အမ်ဳိးသမီးက မရုန္းႏိုင္ေတာ့ဘဲ ထိုင္ခုံၾကားထဲေရာက္သြားတဲ့ အခ်ိန္မွာ တရြာတည္းေန လူႏွစ္ေယာက္ ေရာက္လာလုိ႔ အႏိုင္က်င့္ေနတဲ့ တပ္သား ထြက္ေျပးသြားတယ္။ ေနာက္ေတာ့ တပ္မ ၇၇ က တပ္သားကို ျပန္ဖမ္းျပီး အရာရွိေတြက ကိုယ္စားေတာင္းပန္တယ္လို႔ သိရတယ္။

ျပီးခဲ့တဲ့ ခရစ္စမတ္တုန္းကလည္း ရန္ကုန္ျမိဳ႔အေျခစိုက္ သရပါမဂၢဇင္းရဲ႔ ထုတ္ေ၀သူနဲ႔ သရုပ္္ေဆာင္ မင္းအုပ္စုိးက သူ႔ဂ်ာနယ္တုိက္ရဲ႔ အယ္ဒီတာ ၃၃ ႏွစ္ အရြယ္ မႏုႏုယဥ္ (ခ) ေတးႏုယဥ္ကို ထုိးၾကိတ္တာ လက္လြန္ျပီး ေသဆံုးသြားတယ္။

ကုလသမဂၢက “Sexist” လိင္ခြဲျခားေရးဝါဒီလို႕ သုံးႏႈန္းျပီး ကန္႕ကြက္ခံရတဲ့ကိစၥမ်ဳိးကို ဘာသာေရးပုဂၢဳိလ္ေတြထိ ပါ၀င္လာတဲ့ သာဓက တခုလည္း ေပၚေပါက္ခဲ့ပါတယ္။ မႏၱေလးမစိုးရိမ္တုိက္က ဦး၀ီရသူက ကုလသမဂၢ အထူးသံတမန္ ေတာင္ကိုရီးယားႏိုင္ငံသူ ယန္ဟီးလီကို “ဖာသည္မ” လို႕ ဆဲေရး တုိင္းထြာတဲ့ ဗီဒီယိုကို လူမႈကြန္ယက္ မီဒီယာမွာ ေတြ႔ရေတာ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား မယံုႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ၾကပါတယ္။

သံဃာတပါးရဲ႔ ႏႈတ္ကေန ဒီေလာက္အထိ ၾကမ္းတမ္းတဲ့ အဆဲအဆုိေတြကို ၾကားရေတာ့ အံ့ၾသၾကပါတယ္။ ဒီထက္ဆုိးတာက ဒါကို ေထာက္ခံေနတဲ့လူအုပ္ၾကီးပါပဲ။ အမ်ဳိးသမီးတေယာက္ကို ရဟန္းတပါးက ဆဲဆုိတယ္။ ဒါကို လူအုပ္ၾကီးက ေထာက္ခံတယ္။ ဒီလို အေျခခံက်ျပီး ႐ိုးရွင္းတဲ့ လူဆန္ဆန္အျမင္ကိုေတာင္ မေတြးႏိုင္ဘဲ ေမာဟအေမွာင္ဖုန္းေနတာ တကယ့္ျပႆနာၾကီးပါပဲ။

ယဥ္ေက်းတဲ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းက ဒီလို အမ်ိဳးသမီးေတြကို ခြဲျခားဆက္ဆံတာမ်ဳိးကို လက္မခံပါဘူး။ တကယ္ေတာ့ ျမန္မာ့လူ႔အဖြဲ႔အစည္းက သက္ဝင္ယံုၾကည္တဲ့ ဗုဒၶအဆံုးအမမွာလည္း အမ်ဳိးသမီးေတြကို အႏုိင္က်င့္တာကို တုိင္းျပည္ ဆုတ္ယုတ္ပ်က္စီးရျခင္း အေၾကာင္းတရပ္အျဖစ္ သြန္သင္ပါတယ္။ အဂၤုတၱိဳရ္ ပါဠိေတာ္ တိကနိပါတ္ပေလာကသုတ္မွာ “အဓမၼရာဂ”ဟာ အမ်ဳိးသမီးေတြကို အႏိုင္မက်င့္ဖုိ႔ အဆံုးအမျဖစ္ပါတယ္။ တုိင္းျပည္ပ်က္ေစတဲ့ တျခား အေၾကာင္းႏွစ္ရပ္ကေတာ့ “၀ိသမေလာဘ” “မိစၦာဓမၼ” တို႔ ျဖစ္တယ္လို႔ ဗုဒၶက ဆံုးမခဲ့ပါတယ္။

“ ဤတရားသံုးပါး ေလာက၌ ပြားမ်ားသည္ ရွိေသာ္ လူတုိ႔သည္ တဦးကို တဦး ႏွိပ္စက္၊ ဖ်က္ဆီး၊ တုိက္ခုိက္၊ လုယက္၊ … ထုိးခုတ္သတ္ျဖတ္ေသာေၾကာင့္ … ျမိဳ႔ရြာတို႔သည္ ပ်က္စီးျပီးလွ်င္ ေတာျဖစ္ကုန္၏ …” လို႔ ရာဇဓမၼသဂၤဟက်မ္းမွာ ေလ့လာမွတ္သားရပါတယ္။

ျမန္မာ့ရုိးရာ ဒီမိုကေရစီ တရားလို႔ ဆုိရမယ့္ ဘုရားေဟာ အပရိဟာနိယ တရား (၇) ပါးမွာလည္း “အမ်ဳိးသမီးအား မႏွိပ္စက္ျခင္း” ဆုိတာ တခ်က္အေနနဲ႔ ပါ၀င္သလို၊ ျပည့္အဂၤါ ကိုးပါးမွာလည္း အမ်ဳိးသမီးေတြကို “ျပည့္မ်က္ႏွာ” အျဖစ္ တင္စားထားပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာ့လူ႔အဖြဲ႔အစည္းက တန္ဘိုးထားတဲ့ ဗုဒၶဝါဒဟာ အမ်ဳိးသမီးေတြကို ခြဲျခားဆက္ဆံ အႏုိင္က်င့္ဖို႔ ေနေန သာသာ၊ ကာကြယ္ေပးတဲ့ တန္ဖုိးတဲ့ သေဘာတရားေတြကို ေတြ႔ႏုိိင္ပါတယ္။ ဒီေန႔ ျမန္မာျပည္မွာ ျဖစ္ေနတဲ့ အေျခအေနေတြဟာ ျမန္မာေတြရဲ႔ မူလတန္ဖုိးေတြ ပ်က္စီးေနတဲ့ သေဘာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလို ဖ်က္ဆီးသူေတြထဲမွာ မရုိးေျဖာင့္တဲ့ လူပုဂၢိဳလ္ေတြသာမက၊ ဘာသာေရး ေခါင္းေဆာင္ေတြလည္း ပါ၀င္လာတာဟာ တုိင္းျပည္ ပ်က္သုဥ္းဖို႔ အေၾကာင္း ျဖစ္ပါတယ္။

တုိင္းျပည္ပ်က္ေစတဲ့ အေၾကာင္းသံုးပါးထဲက “အဓမၼရာဂ” လို႔ ေခၚတဲ့ အမ်ဳိးသမီးေတြကို အႏိုင္က်င့္တဲ့ ကိစၥျဖစ္ျဖစ္၊ “၀ိသမေလာဘ” လို႔ ေခၚတဲ့ သူတပါး ဥစၥာကို အႏုိင္က်င့္ သိမး္ပိုက္မႈျဖစ္ျဖစ္၊ “မိစၦာဓမၼ” လို႔ ေခၚတဲ့ မွားယြင္းတဲ့ လူ႔က်င္၀တ္ေတြ က်င့္သံုးမႈျဖစ္ျဖစ္ ေနာက္ဆံုး အေရးၾကီးတာက အျပစ္ေပး အယူယူမႈ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါကို ဗုဒၶက ေဟာၾကားထားျပီးျဖစ္ပါတယ္။ “ေလာကပါလတရား” လို႔ ေခၚတဲ့ ေလာကကို ေစာင့္ေရွာက္တဲ့ တရားႏွစ္ရပ္မွာ ရွက္ျခင္း (ဟိရိ)၊ ေၾကာက္ျခင္း (ၾသတၱပၸ) တို႔မွာ ဟိရိက လူတေယာက္ရဲ႔ ပညာ၊ သီလနဲ႔ ပုိဆုိင္ျပီး ၾသတၱပၸက ဥပေဒအရ အျပစ္ဒဏ္ေပးျခင္းနဲ႔ ဆုိင္ပါတယ္။ အျပစ္ဒဏ္ေပးတဲ့ ေနရာမွာလည္း အဂတိေလးပါး (ဆႏၵဂတိ၊ ေဒါသဂတိ၊ ေမာဟဂတိ၊ ဘယာဂတိ) တိုု႔ ကင္းဖို႔ လိုတယ္လို႔ ဗုဒၶက ဆံုးမလမ္းညြန္ခဲ့ပါတယ္။

ျမန္မာျပည္မွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အျမစ္တြယ္ေနတဲ့ အျပစ္က်ဴးလြန္ေပမယ့္ အေရးယူမခံရတဲ့ ဓေလ့ဟာ မေကာင္းမႈကို လုပ္ရမွာကို မရွက္တဲ့ လူေတြနဲ႔ မေကာင္းမႈ လုပ္လည္း အျပစ္ေပးမခံရမွန္း သိေနလို႔ မေၾကာက္တဲ့ လူတန္းစားတရပ္ကို ေနရာစံုမွာ ေမြးထုတ္ေပးထားတယ္။ တုိင္းျပည္ဟာလည္း အရွက္အေၾကာက္ကင္းမဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္ အျဖစ္ ေျပာင္းလဲသြားခဲ့တယ္။ ျမန္မာ့လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတခုလံုး ယဥ္ေက်းမႈတခုလံုး ပ်က္စီးကိန္းဆုိက္ခဲ့ရတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဒီေန႔ ျဖစ္ေနတဲ့ ျပႆနာ အရပ္ရပ္ရဲ႔ အဓိက အေၾကာင္းရင္းကို ရွာတဲ့အခါ အျပစ္က်ဴးလြန္ေပမယ့္ အေရးယူမခံရတဲ့ ဓေလ့ကို ေတြ႔ရပါတယ္။

အရင္ရက္ေတြက ျပင္သစ္လူမ်ဳိးေတြ တန္ဖိုးထားတဲ့ လြတ္လပ္စြာ ေျပာေရးဆုိခြင့္ တုိက္ခုိက္ခံရတဲ့အခါ ျပင္သစ္တျပည္လံုး အံုၾကြခဲ့ၾကတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာလည္း “ငါတို႔ အားလံုး မရန္လုလာေတြ”၊ “ငါတုိ႔ အားလံုး တန္ေဘာင္ ေခါန္နန္ဆင္ေတြ”၊ “ ငါတို႔အားလံုးဟာ ေဒၚခင္၀င္းေတြ” ျဖစ္ဖို႔ လိုပါတယ္။ ရွမ္းျပည္ေက်းလက္မွာ မိန္းကေလးတေယာက္ အၾကမ္းဖက္ ခံရတာျဖစ္ျဖစ္၊ ျမန္မာျပည္ အလယ္ပိုင္းမွာ လယ္သူမတေယာက္ ေသနတ္ပစ္ခံရတာျဖစ္ျဖစ္ အားလံုးနဲ႔ ဆုိင္ပါတယ္။

အျပစ္က်ဴးလြန္သူေတြကို အျပစ္ေပးဖို႔ တျပည္လံုး ညီညီညြတ္ညြတ္ ေတာင္းဆုိဖုိ႔ လိုပါတယ္။ မတရားမႈေတြကို ျပည္သူေတြက မကန္႔ကြက္ရင္ တုိင္းျပည္ကို အရွက္အေၾကာက္ ကင္းမဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္အျဖစ္ တြန္းပို႔ခဲ့တဲ့ အခြင့္ထူးခံေတြဟာ အေျပာင္းအလဲကို ဆက္ျပီး ျငင္းဆန္ေနပါလိမ့္မယ္။

No comments: