ထက္ေအာင္
ေမာင္းမကန္ ကမ္းရိုး တန္းက ထားဝယ္ ေက်းလက္ ေဒသရဲ့ လူမႈစီးပြား ဘဝ ပံုရိပ္လႊာ တနသၤာရီ ကမ္းရိုးတန္းက ေမာင္းမကန ္ကမ္းေျခဟာ ေျဖာင့္တန္း လွပျပီး လူသား ရဲ့ျပုျပင္မႈ မခံရ ေသးတဲ့ ပကတိ သဘာဝ ကမ္းေျခ တခုပါ။ ဒါေပမယ့္ လမ္းပန္း ဆက္သြယ္ေရး ခက္ခဲ တာေၾကာင့္ ရခိုင္ျပည ္နယ္က ငပလီ ကမ္းေျခ၊ ဧရာဝတီ တိုင္းက ေငြေဆာင္နဲ့ ေခ်ာင္းသာ ကမ္းေျခ ေတြေလာက္ ေမာင္းမကန္ ကမ္းေျခဟာ ခရီးသြား လုပ္ငန္း ဖြံ့ျဖိုးမႈ မရွိခဲ့ပါဘူး။
ေမာင္းမကန္ကမ္းေျခရဲ့ လက္ရွိအေျခအေနနဲ့ ျမန္မာနိုင္ငံရဲ့ ဖြံ့ျဖိုးမႈဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ က ထိုင္းနိုင္ငံ နဲ့ ဆင္တူျပီး အရိုင္းလြင္ျပင္သာသာပဲ ရွိတယ္လို့ အီတာလ်ွံ – ထိုင္းကုမၸဏီရဲ့ ထားဝယ္စီမံကိန္း မန္ေနဂ်ာ Surin Vichian က ေျပာဖူးပါတယ္။ ထိုင္းနိုင္ငံက ကမ႓ာေက်ာ္ ဖူးခက္ကမ္းေျခနဲ့ ႏွိဳင္းယွဉ္ရင္ ေမာင္းမကန္ဟာ ေတာ္ေတာ္ ေခတ္ေနာက္က် က်န္ရစ္တဲ့ ကမ္းေျခတခု ျဖစ္ေနပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ထားဝယ္ ေဒသမွာ သူရဲ့ ပင္ကိုယ္ မူလ တန္ဖိုးေတြ ရွိေနပါတယ္။ ေရနက္ ဆိပ္ကမ္းနဲ့ အထူး စီးပြားေရး ဇုန္အတြက္ အခ်က္ အခ်ာ က်တဲ့ ထားဝယ္ခရိုင္၊ ေရျဖူျမို့ နယ္ထဲက နဘုလယ္ ေဒသမွာ ထားဝယ္သား အခ်င္း ခ်င္းေတာင္ နားလည္ရ ခက္တဲ့ ေရွးထားဝယ္ စကား အသံုးအနႈန္း ေတြကို ယေန့တိုင္ ထိန္းသိမ္း သံုးစြဲ ေနတဲ့ လူ့အဖြဲ့ အစည္းတခု ရွိေန ပါတယ္။ ေဒသခံ ေတြရဲ့ အစဉ္အလာ ယံုၾကည္ မႈအရ သည္ေနရာ ဟာ ထားဝယ္ လူမ်ိဳးေတြရဲ့ ဇစ္ျမစ္ ေနရာ ဌာန တခ ုဆိုတာ ကိုေတာ့ သိသူ ရွားပါ လိမ့္မယ္။
ထားဝယ္ေရနက္ဆိပ္ကမ္းနဲ့ အထူးစီးပြားေရးဇုန္ကေန တိုင္းျပည္အတြက္ ရရွိလာမယ့္ အက်ိဳးေက်းဇူးက ေနာင္ ၁၀ ႏွစ္ ခန့္ၾကာမွ ျမင္ေတြ႕နိုင္မွာ ျဖစ္ေပမယ့္ ေဒသခံေတြကေတာ့ ျပႆနာေပါင္းစံုနဲ့ ရင္ဆိုင္ေနရပါျပီ။ ဘာသာေရးနဲ့ ယဉ္ေက်းမႈ အမွတ္လကၡဏာေတြနဲ့ ပင္ကိုယ္သဘာဝအတိုင္း ရွိေနေသးတဲ့ ေမာင္းမကန္ ကမ္းရိုးတန္းမွာ ေဆာက္လုပ္မယ့္ စက္မႈဇုန္ စီမံကိန္းၾကီးဟာ ေဒသခံျပည္သူေတြရဲ့ လူေနမႈပံုသ႑ာန္နဲ့ အသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္း လုပ္ငန္းေတြကို လံုးဝေျပာင္းလဲပစ္ လိုက္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘိုးဘြားစဉ္ဆက္ ပိုင္ဆိုင္ခဲ့တဲ့ ေျမယာေတြကိုလည္း စက္မႈဇုန္ အတြင္း စေတးပစ္တာ ခံၾကရပါေတာ့မယ္။ ဘာသာေရးနဲ့ယဉ္ေက်းမႈအေမြအႏွစ္မ်ား ကိန္းဝပ္တဲ့ အေဆာက္အဦးေတြလည္း အဖ်က္ဆီးခံၾကရပါေတာ့မယ္။
နဘုလယ္ေက်းရြာအုပ္စုျဖစ္တဲ့ လဲေရွာင္၊ ပရဒတ္၊ ထိန္ၾကီး၊ မယင္းၾကီး၊ မူးဒူးေက်းရြာတို့ကို မၾကာခင္မွာ စတင္ ေျပာင္းေရႊ့ရမယ္လို့ ေဒသအာဏာပိုင္ေတြက ရြာသားေတြကို အေၾကာင္းၾကားထားပါတယ္။ ေဒသခံေတြရဲ့ ခန့္မွန္းေျခအရ ရြာ ၅ ရြာ ေပါင္း လူဦးေရ ၁၀,၀၀၀ ေက်ာ္တယ္လို့ ဆိုပါတယ္။ နဘုလယ္ေဒသဟာ ပင္လယ္ကမ္းေျခနဲ့ နီးေပမယ့္ ရာဘာနဲ့ သီဟိုဠ္ျခံစိုက္ပ်ိဳးေရးလုပ္ငန္းေတြကို အဓိကလုပ္ကိုင္ၾကပါတယ္။
ေဒသခံေတြေျပာျပခ်က္အရ ေျပာင္းေရႊ့ခ်ထားမယ့္ေနရာက နဘုလယ္ရဲ့ ေျမာက္ဘက္ သိပ္မေဝးလွတဲ့ ဘဝါကမ္းေျချဖစ္ပါတယ္။ ေနရာသစ္ဟာ ငါးဖမ္း လုပ္ငန္း လုပ္ကိုင္ရာေဒသျဖစ္ျပီး ေျမျပန့္ နည္းပါး ေတာင္ကုန္းေတြမ်ားတဲ့ အတြက္ ဥယ်ာဉ္ျခံလုပ္ငန္းနဲ့ အသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္းတဲ့ နဘုလယ္သားေတြအတြက္ အသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္း လုပ္ငန္း အခက္အခဲ ေတြ႕နိုင္တယ္လို့ ဆိုပါတယ္။ ဘဝါကမ္းေျခဟာ ေျမလြတ္ေျမရိုင္းမ်ားသာျဖစ္တဲ့အတြက္ ေျပာင္းေရႊ့ခံရသူေတြ အတြက္ ျခံစိုက္ပ်ိဳးေရးလုပ္ငန္းကို လုပ္မယ္ဆိုရင္ အစကေန ျပန္လည္ထူေထာင္ရမယ့္ အေျခအေနျဖစ္ပါတယ္။
ေမြးရပ္ေျမကို စြန့္ခြာလာရတဲ့ ေဒသခံေတြဟာ လူမႈဘဝနဲ့ ယဉ္ေက်းမႈ တန္ဖိုးေတြကို လည္း လက္လႊတ္ဆံုးရွံဳးမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဆံုးရွံဳးသြားတဲ့ အိုးအိမ္ေျမယာေတြအတြက္ မ်ွတသင့္ေလ်ာ္တဲ့ ေလ်ာ္ေၾကးရရွိတဲ့တိုင္ေအာင္ ေနရာသစ္မွာ ဘဝကို ျပန္စရမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ လူမႈဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးၾကီးေတြက မိသားစုမ်ားစြာရဲ့ပခံုးေပၚ က်ေရာက္ဖိစီး လာေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေခတ္သစ္ စက္မႈေတာ္လွန္ေရးတရပ္ကို ကိုယ္ေတြ႕ ခံစားယံုက လြဲျပီး တျခားေရြးခ်ယ္စရာလမ္း မရွိပါဘူး။
ျမန္မာနိုင္ငံရဲ့ေက်းရြာတိုင္းလိုလိုမွာ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းမ်ားနဲ့ ေစတီပုထိုးမ်ား ရွိၾကပါတယ္။ ဘာသာေရး အေဆာက္အအံုေတြဟာ ေက်းရြာလူမႈဘဝတခုလံုးကို ဟန္ခ်က္ညီေအာင္ စုစည္းထိန္းေက်ာင္းထားနိုင္တဲ့ လူမႈအေျခခံ အေဆာက္အအံု ေတြျဖစ္ပါတယ္။ ေက်းရြာေတြကို ေရႊ့ေျပာင္းခိုင္း ေပမယ့္ ဒီလို ဘာသာေရးဆိုင္ရာ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းေတြနဲ့ ေစတီပုထိုးေတြကို မဖ်က္ဆီးဘဲ နဂိုအတိုင္း ထားရွိခြင့္ျပုမယ္လို့ ထိုင္းကုမၸဏီနဲ့ ျမန္မာအာဏာပိုင္ေတြက ေျပာဆိုေနပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ “ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေတြကို ခ်န္ထားခဲ့ျပီး ရြာေတြ အကုန္လံုး ေျပာင္းေရႊ့ခိုင္းေတာ့ ဘုန္းၾကီးေတြ ဘယ္က ဆြမ္း၊ ကြမ္းနဲ့ အသက္ဆက္ရမွာလဲ၊ ဘုန္းၾကီးဆိုတာ ဒကာမရွိတဲ့ေနရာမွာ မရွင္သန္နိုင္ဘူးလို့ ေဝဖန္ေနၾကပါတယ္။
စီမံကိန္းေဒသဟာ သတင္းမီဒီယာေလာကနဲ့ အလွမ္းေဝးေနတာရယ္၊ လြတ္လပ္တဲ့ ျပည္တြင္းျပည္ပက ဖြံ့ျဖိုးေရး သုေတသီေတြ၊ စီးပြားေရးပညာရွင္ေတြနဲ့ သဘာဝပတ္ ဝန္းက်င္ဆိုင္ရာပညာရွင္ေတြ သြားေရာက္ေလ့လာခြင့္မရတဲ့အတြက္ ထားဝယ္ ေဒသခံေတြရဲ့ လူသားလံုျခံုမႈ (Human Security) ဟာ လူမသိသူမသိ ျခိမ္းေျခာက္ခံေနရပါတယ္။
စီမံကိန္းေဒသက ေက်းရြာေတြ ေျပာင္းေရႊ့ေရးနဲ့ ရြာသားေတြ ဆံုးရွံဳးခဲ့ရမႈမ်ားအေပၚ ေလ်ာ္ေၾကးေပးေရးကိစၥေတြက အီတာလ်ံ- ထိုင္းကုမၸဏီ ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းရမယ့္ လတ္တေလာျပႆနာေတြပါ။ ျမန္မာစစ္အစိုးရက အရပ္သား အစိုးရကို အာဏာမလႊဲမီ ဇန္နဝါရီမွာ ထုတ္ျပန္ခဲ့တဲ့ “ထားဝယ္အထူး စီးပြားေရးဇုန္ဥပေဒ” ထဲမွာ စီမံကိန္းေၾကာင့္ နစ္နာဆံုးရွံဳးမႈအတြက္ ေဒသခံ ရြာသားေတြကို ေလ်ာ္ေၾကးေပးရန္ ရင္းႏွီးျမႈပ္ႏွံသည့္ကုမၸဏီမ်ားက တာဝန္ယူရမယ္ လို့ ဥပေဒရဲ့ ပုဒ္မ ၃၄ မွာ ေအာက္ပါ အတိုင္း ေဖာ္ျပထားပါတယ္။
“ဗဟိုအဖြဲ့က ခြင့္ျပုထားသည့္ ထားဝယ္အထူးစီးပြားေရးဇုန္အတြင္းရွိ ေျမေပၚတြင္၊ လူေနအိမ္ေျခမ်ား၊ အေဆာက္အအံုမ်ား၊ လယ္ယာဥယ်ာဉ္ျခံေျမမ်ား၊ သီးပင္စားပင္မ်ား၊ စိုက္ခင္းမ်ား စသည္တို့ကို ေျပာင္းေရႊ့ရွင္းလင္းေပးရန္ရွိပါက ယင္းတို့အား ေျပာင္းေရႊ့ေနရာခ်ထားျခင္းႏွင့္ ေလ်ာ္ေၾကးေပးျခင္းတို့အတြက္ ကုန္က်စရိတ္မ်ားကို ရင္းႏွီးတည္ေဆာက္သူ သို့မဟုတ္ ရင္းႏွီးျမႈပ္ႏွံသူက က်ခံရမည္။ ထို့အျပင္ ေျပာင္းေရႊ့ရသူမ်ားအတြက္ မူလအဆင့္အတန္းထက္ မနိမ့္က်ေစရန္ႏွင့္ ယင္းတို့၏ အေျခခံလိုအပ္ခ်က္မ်ား ျပည့္စံုေစရန္ ေဆာင္ရြက္ေပးရမည္။ ထားဝယ္အထူးစီးပြားေရးဇုန္ စီမံခန့္ခြဲမႈ ေကာ္မတီသည္ အဆိုပါလုပ္ငန္းမ်ား အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႕ေစေရးအတြက္ လိုအပ္သလို ညွိႏွိဳင္းေဆာင္ရြက္ေပးမည္” လို့ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။
ဥပေဒပါစကားရပ္ေတြက ေဒသခံေတြရဲ့နစ္နာမႈေတြကို ကာကြယ္ေပးထားတာ ေတြ႕ရေပမယ့္ ေျမျပင္ေပၚမွာ လက္ေတြ႕အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနတဲ့ အေျခအေန ေတြနဲ့ ကင္းကြာေနတာေတြရွိပါတယ္။ ေရနက္ဆိပ္ကမ္း တည္ေဆာက္မယ့္ ကမ္းေျခအနားက သူ့ရဲ့ေနအိမ္ တဲကျပင္ေပၚမွာ ထိုင္ရင္း အသက္ ၆၀ ခန့္ရွိ ထားဝယ္သား အဖိုးအိုက “က်ုပ္ရဲ့ သီဟိုျခံထဲကေန လမ္း ေဖာက္ေနတာ ျပီးသြားျပီ။ ရြာလူၾကီးကေတာ့ ေလ်ာေၾကးရမယ္ ေျပာတာပဲ၊ တကယ္က လမ္းမေဖာက္ခင္ကထဲက ေပးသင့္ တာေပါ့” လို့ အီတာလ်ံ – ထိုင္းကုမၸဏီရဲ့နည္းလမ္းမက်ပံုကို ရွင္းျပပါတယ္။ အာဏာပိုင္ေတြအေရးယူမွာ စိုးရိမ္တဲ့အတြက္ အဖိုးအိုက သူ့ရဲ့နာမည္ကို မထုတ္ေဖာ္ေစခ်င္ပါဘူး။
စီမံကိန္းေဒသက ထားဝယ္ေဒသခံေတြဟာ ေက်းလက္ေနလူတန္းစား အလႊာျဖစ္ျပီး အတန္းပညာတတ္ေျမာက္မႈ နည္းပါးေပမယ့္ ထိုင္းနိုင္ငံက အထင္ကရ နိုင္ငံတကာကုမၸဏီၾကီးတခုရဲ့လုပ္ရပ္ဟာ တရားနည္းလမ္းမက်ဘူးဆိုတာကိုေတာ့ သူတို့ သိေနၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေဒသအာဏာပိုင္ေတြရဲ့ ဖိအားေပးမႈေအာက္မွာ ဘယ္လိုမွ ျငင္းဆန္လို့မရတဲ့ အေျခအေနနဲ့ ၾကံုေတြ႕ေနရပါတယ္။
မၾကာခင္က ျပုလုပ္ခဲ့တဲ့ ေဒသခံဥယ်ာဉ္ျခံေျမပိုင္ရွင္ေတြနဲ့ ေတြ႕ဆံုတဲ့ အစည္းအေဝးတခုမွာ အီတာလ်ံ – ထိုင္းကုမၸဏီက ခန့္အပ္ထားတဲ့ ျပန္လည္ေနရာ ခ်ထားမႈ ညွိႏွိဳင္းေရးအရာရွိ ျမန္မာလူမ်ိဳး ဦးေအာင္ေဇာ္ဝင္း (ေခၚ) Aubrey G. Winbaw က လမ္းေဖာက္လုပ္ရာမွာ ခုတ္လွဲခဲ့တဲ့ ရာဘာပင္၊ သီဟိုပင္၊ ကြမ္းသီးပင္ စတဲ့ ေဒသခံေတြအတြက္ ဝင္ေငြရရွိတဲ့ သစ္ပင္အမ်ိဳးအစားတိုင္းကို ေလ်ာ္ေၾကး ေပးမယ္လို့ အာမခံ ေျပာဆိုခဲ့ပါတယ္။ ရြာသားေတြက သစ္ပင္တပင္ရဲ့ တန္ဖိုးနဲ့ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ေလ်ာ္ေၾကးေပးမလဲလို့ ေမးတဲ့အခါ ဦးေအာင္ေဇာ္ဝင္းက ကုမၸဏီအေနနဲ့ မသတ္မွတ္ရေသးေၾကာင္း၊ အစည္းအေဝး မထိုင္ရေသးေၾကာင္း ျပန္ေျပာခဲ့ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ အထက္ကေဖာ္ျပထားတဲ့ ဇယားကြက္ပံုစံကို အီတာလ်ံ – ထိုင္းကုမၸဏီနဲ့ ေဒသခံအာဏာပိုင္ေတြက ေက်းရြာေတြကို တရြာဝင္တရြာထြက္ ဥယ်ာဉ္ျခံပိုင္ရွင္ ေတြနဲ့ ေတြ႕ဆံုျပီး သူတို့ျခံေျမထဲက ခုတ္လွဲမယ့္သစ္ပင္ေတြကို စာရင္းျပုစုျပီး သေဘာတူေၾကာင္းလက္မွတ္ထိုးခိုင္းခဲ့တယ္။
ထိုပံုစံမွာ လက္မွတ္ေရးထိုးမယ့္သူဟာ ဥယ်ာဉ္ျခံပိုင္ရွင္အျပင္ အီတာလ်ံ-ထိုင္း ကုမၸဏီက အရာရွိတဦး၊ ျမန္မာေဘာလံုးအဖြဲ့ခ်ုပ္ဥကၠဌ ပိုင္ဆိုင္တဲ့ Max Myanmar ကုမၸဏီက အရာရွိတဦး၊ ေက်းရြာအုပ္ခ်ုပ္ေရးမႉး၊ ျမို့နယ္ႏွစ္ရွည္သီးႏွံအရာရွိနဲ့ ျမို့နယ္ေျမစာရင္းအရာရွိတို့ ပါဝင္တယ္။ Max Myanmar ကုမၸဏီဟာ ထားဝယ္ အထူးစီးပြားေရးဇုန္ ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းေတြမွာ အီတာလ်ံ-ထိုင္း ကုမၸဏီနဲ့ ပူးေပါင္းတည္ေဆာက္မယ့္ ျပည္တြင္းကုမၸဏီတခု ျဖစ္ပါတယ္။
အီတာလ်ံ-ထိုင္းကုမၸဏီက လမ္းေဖာက္လုပ္ရာမွာ ခုတ္လွဲရမယ့္ ရာဘာပင္၊ သီဟိုပင္၊ ကြမ္းသီးပင္ေတြအတြက္ ဥယ်ာဉ္ျခံ ပိုင္ရွင္ရြာသားေတြနဲ့ ေလ်ာ္ေၾကးတန္ဖိုး သတ္မွတ္ျခင္းကိစၥကို အရင္ဦးဆံုး ႏွစ္ဦးသေဘာတူညွိႏွိဳင္းမႈရယူခဲ့ျခင္းမရွိဘဲ သစ္ပင္ေတြခုတ္လွဲျပီး လမ္းေဖာက္လုပ္တာကို သေဘာတူညီေၾကာင္း ေဒသအာဏာပိုင္ေတြရဲ့အကူအညီနဲ့ ဖိအားေပး လက္မွတ္ထိုးခိုင္းခဲ့ပါတယ္။ အဲ့ဒီအတြက္ေၾကာင့္ ရြာသားေတြမွာ သူတို့ဆံုးရွံဳးနစ္နာမႈေတြအတြက္ တန္ရာတန္ေၾကးရရွိဖို့ ကုမၸဏီနဲ့ အေပးအယူလုပ္နိုင္တဲ့ အင္အား (Bargaining Power) ဆံုးရွံဳးခဲ့ရပါတယ္။
အီတာလ်ံ-ထိုင္းကုမၸဏီအေနနဲ့ တဖက္မွာ ေဒသခံအာဏာပိုင္ေတြရဲ့အကူအညီနဲ့ စီမံကိန္းေဒသက ထားဝယ္ေက်းလက္ လူထုအေပၚ တဖက္သတ္ ျပုမူေဆာင္ရြက္ေနသလို အျခားတဖက္မွာေတာ့ ရင္းႏွီးျမႈပ္ႏွံသူေတြကို ဆြဲေဆာင္ေျပာဆိုေနပါတယ္။ ျပီးခဲ့တဲ့ ဇြန္လဆန္းက ဘန္ေကာက္ျမို့မွာက်င္းပတဲ့ ထားဝယ္စီမံကိန္းအေပၚ ရင္းႏွီးျမုပ္ႏွံမယ့္သူမ်ားကို ရွာေဖြဆြဲေဆာင္တဲ့ ရွင္းလင္းပြဲတခုမွာ ထားဝယ္အထူးစီးပြားေရးဇုန္မွာ စက္ရံုေတြ ေဆာက္လုပ္ဖို့ ေျမကြက္ေတြ စတင္ စရံသတ္ထားနိုင္ပါျပီလို့ ေၾကညာခဲ့ပါတယ္။
No comments:
Post a Comment