ABSDF ဌာနခ်ဳပ္႐ံုးေဟာင္းရွိရာ ေလာကြားလူကုန္းမွာ တရက္၊ နွစ္ရက္ ၾကာျပီးေနာက္မွာေတာ့ ပထမဆုံးအႀကိမ္ ABSDF ျပန္လည္ေပါင္းစည္းေရး ေဆြးေႏြးပဲြကုိ မာနယ္ပေလာဌာနခ်ဳပ္ ကုကၠိဴပင္တန္းေအာက္က တပ္ေပါင္းစု အစည္းေ၀းခန္းမႀကီးထဲမွာ စတင္ခဲ့ပါတယ္။
က်ေနာ္တို႔ ဘက္မလိုက္အဖြဲ႔က ၾကား၀င္အဆုိျပဳသူဆုိေတာ့ သဘာပတိအျဖစ္ေရာ၊ အခန္းနားမႉး အျဖစ္ပါ တာ၀န္ယူရပါတယ္။ ထုိင္ခုံနဲ႔ စားပြဲတြဲထားတဲ့ ခုံေတြကုိ ဂငယ္ပုံစံစီ၊ က်ေနာ္တို႔က အလယ္မွာ ဗဟုိကုိယ္စားလွယ္ ႏွစ္ဖက္ ကေဘးမွာထုိင္ျပီး စားပြဲ၀ုိင္းပုံစံနဲ႔ ေဆြးေႏြးမႈလုပ္ခဲ့တာပါ။ ဒီေဆြးေႏြးပဲြေတြအားလုံးကို ကုိနုိင္ေအာင္တို႔ ဗဟုိဘက္ကေန ဓာတ္ပုံ၊ ဗီဒီယုိ မွတ္တမ္းနဲ႔ အေသခ်ာလုပ္ထားၿပီး က်ေနာ္တို႔ ဘက္မလိုက္အဖြဲ႔ဆီ မိတ္တၱဴတခုေပးထားေပမယ့္ မင္းသမီးစခန္းကေန အဆုတ္မွာ အဲဒီဗီဒီယုိ မွတ္တန္း ၆ ေခြစလုံး ေပ်ာက္ဆုံးသြားခဲ့ပါတယ္။ ကုိနုိင္ေအာင္တို႔ ဗဟုိမွာရွိတဲ့ အေခြေတြအားလုံးကိုေတာ့ ဥေရာပနုိင္ငံတခုက Archive သိမ္းတဲ့ဌာနတခုဆီမွာ အပ္နွံထားတဲ့အတြက္ ေလာေလာဆယ္ ျပန္ယူၾကည့္ရႈလုိ႔ မရနုိင္ေသးဘဲျဖစ္ေနပါတယ္။ ေဆြးေႏြးပဲြမွာ ပါခဲ့သူေတြကို ေမးျမန္းတဲ့ အခါမွာလည္း ေကာင္းေကာင္းမွတ္မိသူ မရွိသေလာက္ ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ က်ေနာ္ မွတ္မိသမွ်ကုိသာ အားကိုးျပီး ဒီေဆာင္းပါးကုိ ေရးသားတင္ျပနုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
က်ေနာ္မွတ္မိသေလာက္ အဲဒီလုိ ေပါင္းစည္းေရးေဆြးေႏြးပဲြ လုပ္တဲ့အခ်ိန္ဟာ ၁၉၉၃ ေမလ ေလာက္ျဖစ္မယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္။ ပထမအႀကိမ္ေဆြးေႏြးပဲြ တက္ေရာက္သူ စာရင္းထဲမွာ ေဒါက္တာ နုိင္ေအာင္တို႔ဘက္က ဥကၠ႒ ကုိနုိင္ေအာင္၊ ဒုဥကၠ႒ ကိုေက်ာ္ေက်ာ္၊ အေထြေထြအတြင္းေရးမႉး ကုိမ်ဳိး၀င္း၊ အတြင္းေရးမႉး ၂ ကုိေဌးေအာင္၊ စုိင္းျမင့္သူနဲ႔ ထိပ္တန္းေခါင္း ေဆာင္ ၅ ဦးခန္႔ တက္ေရာက္ပါတယ္။ ကုိမုိးသီးဇြန္တို႔ဘက္က ဒု ဥကၠ႒ ကုိေအာင္သူျငိမ္း၊ အတြင္းေရးမႈး ၂ ကုိေဌးနုိင္၊ ကိုေက်ာ္ကုိ၊ ကုိမင္းမင္းနဲ႔ ထိပ္တန္း ေခါင္းေဆာင္ ၅ ဦးခန္႔ တက္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ဘက္မလုိက္အဖြဲ႔မွ ပါ၀င္သူ ၃ ဦးကေတာ့ က်ေနာ္၊ ကုိေအာင္ေမာ္နဲ႔ ကုိေအာင္သန္႔တို႔ ျဖစ္ပါတယ္။
စာမ်က္နွာ ၂ မ်က္နွာပါ က်ေနာ္တို႔တင္ျပတဲ့ ျပန္လည္ေပါင္းစည္းေရး အဆုိျပဳခ်က္ေတြကို ၂ ဖက္စလုံးက မူအရ လက္ခံတယ္လုိ႔ ေျပာတာကို က်ေနာ္အမွတ္ရေနေပမယ့္ အဲဒီ ၂ မ်က္နွာမွာ ပါ၀င္တဲ့ အခ်က္လက္နဲ႔ စာသားေတြကို မမွတ္မိဘဲျဖစ္ေနပါတယ္။ ညေနပုိင္းေရာက္တဲ့အထိ တိက်တဲ့ဆုံးျဖတ္ခ်က္ မရတဲ့အတြက္ အလားတူ ေဆြးေႏြးပဲြေတြကို ေရွ႕သီတင္းပတ္က်ရင္ ၂ ဖက္ ဗဟုိဌာနခ်ဳပ္ေတြဆီမွာ ဆက္လုပ္မယ္လုိ႔ သေဘာတူျပီး မာနယ္ပေလာ ေဆြးေႏြးပဲြကို ရပ္နားလုိက္ပါတယ္။
ဒီေဆြးေႏြးပဲြ ျပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ သဘာပတိအျဖစ္ တာ၀န္ယူရတဲ့ က်ေနာ္တို႔ ဘက္မလုိက္အဖြဲ႔ဟာ ကုိနုိင္ေအာင္တို႔ ဗဟုိရံုးခဲြမွာ ဆက္တည္းဖုိ႔ မသင့္ေတာ္တဲ့အတြက္ ၾကားေနရာျဖစ္တဲ့ ေစာလဲထာရြာ ဆီျပန္လာျပီး ကုိျမင့္ေအာင္တို႔အိမ္မွာ တည္းလုိက္၊ မဲစရိယန္းၿမိဳ႕ေပၚကို တက္ျပီး River Side Guest House မွာတည္းရင္း တပ္ရင္းနဲ႔ ရေနာင္းၿမိဳ႕ဘက္ဆီ ဆက္သြယ္လုိက္နဲ႔ ေနခဲ့ပါတယ္။ ၄ ရက္ေလာက္ၾကာတဲ့အခါမွာေတာ့ ေစာလဲထာ ေအာက္ဖက္နားက သံလြင္ျမစ္ေဘးရွိ ကုိမုိးသီးဇြန္တို႔ ဗဟုိ ဌာနခ်ဳပ္ရွိရာ ေသေလာထာစခန္းဆီ က်ေနာ္တို႔ဆင္းလာခဲ့ပါတယ္။
၁၉၈၉ ခုႏွစ္ မာနယ္ပေလာနဲ႔ ဥသုထာခရီးစဥ္တုန္းက ေသေလာထာ၀န္းက်င္မွာ ေက်ာင္းသားစခန္းေတြကို မေတြ႔ရေသးေပမယ့္ အခု ၁၉၉၃ မွာေတာ့ ေသာင္ရင္းနဲ႔ သံလြင္ျမစ္တို႔ဆုံတဲ့ ျမစ္ဆုံကေန ေသေလာထရြာ အေပၚနားအထိ သံလြင္ျမစ္ကမ္းတေလွ်ာက္ ခြပ္ေဒါင္းအလံတလူလူနဲ႔ ေက်ာင္းသားစခန္းေတြ တန္းစီေနရာယူ ထားတာကိုေတြ႔ရပါတယ္။
ျမစ္ဆုံရဲ့အထက္နားကေန ေသေလာထာရြာ အနီးထိ ကိုမုိးသီးဇြန္ ဗဟုိကို ေထာက္ခံတဲ့ တပ္ရင္းေတြျဖစ္တဲ့ ၂၀၈၊ ၂၁၄၊ ၂၁၂ နဲ႔ ၂၀၄ တပ္ရင္း စခန္းေတြကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ကိုမုိးသီးဇြန္တို႔ဗဟုိ အေပၚဖက္ ေသေလာထာရြာ အနီးမွာေတာ့ ေဒါက္တာ နုိင္ေအာင္ကုိ ေထာက္ခံတဲ့ ၂၁၀ တပ္ရင္းနဲ႔ ေသေလာ့ထာရြာ အေပၚဖက္နားမွာေတာ့ ၂၀၉ တပ္ရင္း ေနရာယူထားပါတယ္။ ေနာက္ပုိင္းမွာေတာ့ ၂၀၉ နဲ႔ ၂၁၀ တို႔ ေဒါင္းဂြင္ဖက္ေျပာင္းသြားတယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။
ဒီစခန္းေတြ အားလုံးနီးပါးကို သံလြင္ျမစ္ထဲက ျဖတ္သြားရင္း ျမင္ဖူး႐ံုသာရွိျပီး တပ္ရင္းမႈး ကုိေနမ်ဳိးရဲ့ ၂၁၂ တပ္ရင္းတခုကိုသာ က်ေနာ္ေရာက္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ေစာလဲထာကေန ကိုုမုိးသီးဇြန္တို႔ ဗဟုိ ဌာနခ်ဳပ္စခန္းကို မိနစ္ ၄၀ ခန္႔ ေလွစီးရပါတယ္။ ေသေလာထာ ဗဟုိဌာနခ်ဳပ္စခန္းဟာ အယင္ မာနယ္ပေလာေတာင္ကုန္းေပၚက စခန္းနဲ႔စာရင္ေတာ့ ပထ၀ီအေနထား မေကာင္းလွဘူးလုိ႔ ထင္ပါတယ္။ ေဆြးေႏြးပဲြအတြက္ တညအိပ္ တရက္ခရီးစဥ္ အျဖစ္သာ ေရာက္ဖူးတဲ့အတြက္ အခင္းအက်င္းကို ေကာင္းေကာင္း မမွတ္မိေတာ့ပါ။
ေနာက္တေန႔မနက္ ကိုနုိင္ေအာင္တို႔ ဗဟုိဘက္က ကုိယ္စားလွယ္ေတြ ေရာက္လာတဲ့အခါမွာေတာ့ ေပါင္းစည္းေရးေဆြးေႏြးပဲြ ဒုတိယအႀကိမ္အျဖစ္ ေသေလာထာစခန္းမွာ စတင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီအစည္းေ၀းကိုေတာ့ ဥကၠ႒ ကိုမုိးသီးဇြန္ကိုယ္တုိင္ တက္ေရာက္ခဲ့ျပီး က်န္တဲ့ ကုိယ္စားလွယ္ေတြကေတာ့ အရင္ မာနယ္ပေလာ အစည္းေ၀းအတုိင္း အေျပာင္းလဲမရွိဘူးလုိ႔ က်ေနာ္ ထင္ပါတယ္။ ေဆြးေႏြးတဲ့ အေၾကာင္းရာေတြကေတာ့ မာနယ္ပေလာ အစည္းေ၀းခန္းမမွာ တင္ျပတဲ့အခ်က္ေတြကိုပဲ ဆက္လက္ ေဆြးေႏြးတာျဖစ္ပါတယ္။ အားလုံး အျပန္အလွန္ ျငင္းခုံေဆြးေႏြးၿပီး ေနာက္မွာေတာ့ ေနာက္ဆုံး အႀကိမ္ေဆြးေႏြးပဲြကို ကုိနုိင္ေအာင္တို႔ ဌာနခ်ဳပ္ရွိရာ ဒါးကြင္း (ေဒါင္းဂြင္လုိ႔ ေက်ာင္းသားေတြက အမည္ေျပာင္း) မွာ လုပ္ဖုိ႔ သေဘာတူျပီး ညေနပုိင္းမွာ ေဆြးေႏြးပဲြကို ရပ္နားလုိက္ ျပန္ပါတယ္။
ေသေလာထာ ေဆြးေႏြးပဲြအျပီးမွာေတာ့ ထုံးစံအတုိင္း ေစာလဲထာကို ျပန္လာျပီး ကုိျမင့္ေအာင္ တို႔အိမ္မွာပဲ ခဏတာ စခန္းခ်ျပန္ပါတယ္။ ေနာက္ ၂ ရက္ေလာက္ ၾကာတဲ့အခါမွာေတာ့ ေစာလဲထာ အေပၚဘက္ကုိ တနာရီေလာက္ စက္ေလွေမာင္းရတဲ့ ကုိနုိင္ေအာင္တို႔ ဗဟုိရွိရာ ေဒါင္းဂြင္စခန္းဆီ က်ေနာ္တို႔သြားပါတယ္။ ၁၉၈၉ တုန္းက က်ေနာ္ေရာက္ခဲ့ဖူးတဲ့ ေစာထာစခန္း၊ သံလြင္စခန္းတို႔ရွိရာ ဥသုထာအရပ္ဆီ မေရာက္ခင္ သံလြင္ျမစ္ေဘးတေနရာမွာ ကြ်န္းသစ္ေတြ၊ သစ္မာေတြနဲ႔ အခုိင္မာ ေဆာက္ထားတဲ့ စခန္းတခုကို က်ေနာ္တုိ႔ေတြ႔ရပါတယ္။ ေလွစဆုိက္ဆုိက္ခ်င္း ပထမဆုံးေတြ႔ရတဲ့ေနရာက ေဒါက္တာျမင့္ခ်ဳိ တာ၀န္ယူထားတဲ့ ဗဟုိေဆးခန္းနဲ႔ ေဆးတပ္ဆြယ္၊ ျပီးေတာ့ မိသားစု အိမ္တန္းတစု၊ အဲဒီတဲတန္း အလြန္မွာေတာ့ ကရင္မလင္မယားလုိ႔ လူသိမ်ားတဲ့ ကုိေအာင္သန္းတို႔ မိသားစုေနထုိင္တဲ့ သစ္စက္တလုံး၊ သစ္စက္ေဘးရွိ ေခ်ာင္းလက္တက္ ေသးေသးေလးကို ေက်ာ္လုိက္တဲ့အခါမွာေတာ့ ျပန္ၾကားေရးဌာနပုိင္ တဲတလုံးနဲ႔ အဲဒီတဲရဲ့ ေနာက္ေက်ာမွာေတာ့ သားနားလွတဲ့ ေတာတြင္း စတူဒီယုိတခု။
သားနားတယ္ဆုိတာဟာ ေတာထဲမွာျမင္ေနရတဲ့ အေဆာက္ဦေတြၾကားမွာ နႈိင္းယွဥ္ေျပာဆုိ ျခင္းသာျဖစ္ျပီး ျမိဳ႕ေပၚကစတူဒီယုိေတြနဲ႔ေတာ့ မနႈိင္းယွဥ္ေစလုိပါ။ ၁၈ ေပ၊ ၁၀ ေပ ပတ္လည္ေလာက္ရွိတဲ့ တဲတလုံးသာျဖစ္ျပီး ထူးျခားတာကေတာ့ ကြ်န္းသစ္ခင္း၊ ကြ်န္းသစ္ကာထားတဲ့အျပင္ ၃ ေပ ေလာက္ရွိတဲ့ မွန္ခ်ပ္ႀကီးကုိပါ တပ္ဆင္ထားတဲ့ စတူဒီယုိအေသးစားတခု ပါ၀င္ေနျခင္းပါ။
၈ ေပေလာက္ရွိတဲ့ အဲဒီစတူဒီယုိေဘးက ၁၀ ေပေလာက္ပုိေနတဲ့ ေနရာကေတာ့ ဧည့္ရိပ္သာျဖစ္ပါတယ္။ ဆုုိလုိတာကေတာ့ ဧည္သည္ေတြျဖစ္တဲ့ က်ေနာ္တုိ႔အဖြဲ႔ အဲဒီစတူဒီယုိေရွ႕မွာ ၂ ရက္ ၃ ရက္ခန္႔ စခန္းခ်ခဲ့တယ္ဆုိပါေတာ့။ ထပ္ျဖည့္ေျပာရမယ္ဆုိရင္ ဒီစတူဒိီယုိဟာ DVB ေရဒီယုိကရတဲ့ ဘတ္ဂ်က္ေငြနဲ႔ ေဆာက္ထား တယ္လုိ႔သိရျပီး DVB အတြက္ ဇာတ္လမ္းေတြ၊ သီးခ်င္းေတြ၊ သတင္းေဆာင္းပါးေတြ ထုတ္လုပ္ေပးေနတဲ့ေနရာ ျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ အဲဒီမွာ တည္းခုိေနစဥ္မွာေတာင္ ေရဒိီယုိဇာတ္လမ္း အသံသြင္းေနၾကတဲ့ ေဒါင္းဂြင္စတူဒီယုိ ၀ုိင္းေတာ္သားေတြနဲ႔ ေတြ႔ခြင့္ရလိုိက္ပါေသးတယ္။
အကဲြအၿပဲကာလအတြင္း DVB ေရဒီယုိအတြက္ ပေရာဂ်က္အားလုံးနီးပါးကို ကုိနုိင္ေအာင္တို႔ ဗဟုိဖက္က ရရွိထားျပီး ဗဟုိ ျပန္ၾကားေရးတာ၀န္ခံ ကုိခင္ေမာင္၀င္း (အခု DVB ဒုညြန္မႉး) က တာ၀န္ယူ ေဆာင္ရြက္ေနတာလုိ႔ သိရပါတယ္။
အဲဒီ စတူဒီယုိကုိ ေက်ာ္ျပီး ေတာအုပ္ေတြရွိရာ ေတာင္ကုန္းဘက္ နည္းနည္းဆက္၀င္လာေတာ့ ေပ ၅၀၊ ေပ ၂၀ ပတ္လည္ေလာက္ရွိတဲ့ သားနားလွတဲ့ ေျမစုိက္ဗဟိုရံုးခန္းကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ဒီရံုးခန္းထဲမွာ စားပဲြတင္ တင္းနစ္ကစားတဲ့ ခုံတန္းကို ေတြ႔ရၿပီး ရံုးခ်ိန္လြန္ရင္ေတာ့ ဒီအေဆာင္ဟာ ရံုးခန္းအျဖစ္ကေန မုိးလုံေလလုံ အားကစားရံုအျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းသြားေလ့ ရွိပါတယ္။ အဲဒီရံုးခန္းရဲ့ေနာက္ေက်ာမွာေတာ့ ဗဟုိေကာ္မီတီ၀င္ေတြေနတဲ့ တန္းလ်ားတခုကုိေတြ႔ရၿပီး ကြ်န္းသစ္ အတိုအစေတြနဲ႔ အေသခ်ာေဆာက္၊ အေသခ်ာ အခန္းဖြဲ႔ထားတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ အဲဒီအေဆာင္ရဲ့ေဘးမွာေတာ့ စားဖုိေဆာင္၊ တခါ ဗဟုိရံုးကိုေက်ာ္ျပီး သစ္ေတာထဲ ထပ္၀င္သြားမယ္ဆုိရင္ စစ္ရံုးခ်ဳပ္နဲ႔ ရဲေဘာ္ေတြရဲ့ ဘားတုိက္ေတြ ရွိတယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။ အဲဒီဘက္ကုိေတာ့ က်ေနာ္မသြားျဖစ္လုိက္ပါ။
ေဒါင္းဂြင္မွာ တရက္တာ ေလ့လာေရးအျပီး ေနာက္တရက္မွာေတာ့ ကုုိမုိးသီးဇြန္တို႔ဗဟုိမွ ကိုေအာင္သူျငိမ္းတို႔အဖြဲ႔ ေရာက္လာျပီး ေပါင္းစည္းေရး ေဆြးေႏြးပဲြ တတိယအႀကိမ္ကို က်ေနာ္တို႔စတင္ခဲ့ပါတယ္။ ထုံးစံအတုိင္း ေဆြးေႏြးတဲ့အေၾကာင္းအရာေတြကို က်ေနာ္မမွတ္မိေတာ့ပါ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီေန႔နဲ႔ပတ္သက္ျပီး အခုခ်ိန္ထိ ထူးထူးျခားျခား မွတ္မိေနတာကေတာ့ ႏွစ္ဖက္ကုိယ္စားလွယ္ေတြကို သဘာပတိ တာ၀န္ယူတဲ့ က်ေနာ္တို႔ဘက္မလုိက္အဖဲြ႔က ေခါက္ဆဲြေႂကြးမိတဲ့အျဖစ္ပါ။ “ႏွစ္ဖက္ ေဘာလုံးသမားေတြကို ဒုိင္လူႀကီးက ေခါက္ဆဲြေႂကြးတယ္ေနေဟ့” ဆုိျပီး အစခံရတဲ့ အဲဒီေန႔က ေန႔လည္စာ ထမင္း၀ုိင္းပါ။
မာနယ္ပေလာမွာက်င္းပတဲ့ အစည္းေ၀းအတြက္ ေန႔လည္စာကို ကုိနုိင္ေအာင္္တို႔က တာ၀န္ယူျပီး ေသေလာထာက အစည္းေ၀းေန႔လည္စာကုိ ကုိမုိးသီးဇြန္တို႔က တာ၀န္ယူခဲ့တဲ့အတြက္ ဒီတႀကိမ္ အစည္းေ၀း ေန႔လည္စာကို က်ေနာ္တို႔ ဘက္မလုိက္အဖြဲ႔က တာ၀န္ယူမယ္ဆုိျပီး ကတိေပးထားပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႔အစည္းေ၀းမလုပ္ခင္ တရက္မွာ စားဖုိမႉး ကိုကင္းရွင္ကုိ ဘာေႂကြးရင္ေကာင္းမလဲဆုိျပီး ညွိေတာ့ “ထမင္းက ေန႔စဥ္စားေနရတာ ရုိးေနျပီ။ ထူးထူးျခားျခား ေခါက္ဆြဲေႂကြးပါလား။ က်ေနာ္စီစဥ္ေပးမယ္” လုိ႔ ေျပာပါတယ္။ ကုိကင္းရွင္ဆုိတာ အရင္က်ေနာ္တို႔ မင္းသမီးခစန္းမွာကတည္းက အခ်က္အျပဳတ္ နာမည္ႀကီးခဲ့သူျဖစ္တဲ့အတြက္ သူရဲ့အႀကံေပးခ်က္အတုိင္း လုပ္ဖုိ႔သေဘာတူလုိက္ရာကေန ဒီ နာမည္ႀကီး ေခါက္ဆဲြေၾကာ္္ ေန႔လည္စာျဖစ္လာတာပါ။
ေန႔လည္ပုိင္းမွာေတာ့ ေဆြးေႏြးပဲြေတြကို ရပ္နားလုိက္ျပီး ဒီေဆြးေႏြးခ်က္ေတြကို သက္ဆုိင္ရာ ဗဟုိေတြအလုိက္ ျပန္လည္ေဆြးေႏြးတင္ျပၾကဖုိ႔၊ ျပီးေတာ့မွ ေနာက္တခါ ျပန္လည္ေတြဆုံ ထပ္မံေဆြးေႏြးၾကဖုိ႔ သေဘာတူျပီး ကုိမုိးသီးဇြန္တို႔အဖြဲ႔နဲ႔ က်ေနာ္တို႔အဖြဲ႔ေတြ ကုိနုိင္ေအာင္တို႔ရဲ့ ေဒါင္းဂြင္ဌာနခ်ဳပ္ကေန ထြက္ခြာလာခဲ့ပါတယ္။
တကယ္တမ္း ေျပာမယ္ဆုိရင္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ဘက္မလုိက္အဖြဲ႔ဟာ ႏွစ္ဖက္ဗဟုိ ျပန္လည္ ေပါင္းစည္းေရးအတြက္ ၾကား၀င္ညွိနိင္းေပးတယ္ဆုိေပမယ့္ နုိင္ငံေရးညွိနႈိင္းမႈ အတတ္ပညာနဲ႔ပတ္သက္ျပီး က်ေနာ္တို႔ ဘာမွမတတ္၊ ဘာမွ မသိပါ။ ၾကား၀င္ညွိနႈိင္းေရးအေၾကာင္းလည္း တခါမွ အေသခ်ာ မေလ့လာဖူးခဲ့ပါ။ “ABSDF မကြဲဘဲ တစုတစည္းတည္း ျဖစ္ေနေစခ်င္တယ္” ဆုိတဲ့ ေစတနာထက္ပုိၿပီး က်ေနာ္တို႔ ဘာမွမသိသလုိ က်ေနာ္တို႔ရဲ့တင္ျပခ်က္ကို ႏွစ္ဖက္ဗဟုိက လက္ခံလိမ့္မယ္၊ ေပါင္းစည္းေရးညိီလာခံ မၾကာခင္လုပ္ျဖစ္ၿပီး ABSDF တခုတည္း ျပန္ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္၊ အဲဒီအခ်ိန္ေရာက္ရင္ က်ေနာ္တို႔ ဘက္မလိုက္အဖြဲ႔ တာ၀န္ေၾကျပီလို႔ စိတ္ကူးယဥ္ဆန္ဆန္ မ်က္စိမွိတ္ယုံၾကည္ထားသလုိ ျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္။
တနည္းအားျဖင့္ေျပာမယ္ဆုိရင္ က်ေနာ္တို႔ရဲ့တင္ျပခ်က္ကုိ ႏွစ္ဖက္ဗဟုိက လက္မခံဘူးဆုိရင္၊ ဒါမွမဟုတ္ ႏွစ္ဖက္မွာ တဖက္ကပဲ လက္ခံတယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ ဘာဆက္လုပ္မလဲဆုိတဲ့ Plan B အဆင့္ စဥ္းစားထားခ်က္မ်ဳိး က်ေနာ္တို႔မွာ မရွိပါ။ ဒီလုိနဲ႔ က်ေနာ္တို႔အဖြဲ႔ မင္းသမီးစခန္းဆီ ျပန္ေရာက္ေတာ့ ဒီကိစၥေတြကို ေဆြးေႏြးဖုိ႔ စုံညီအစည္းေ၀း ေခၚရပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ရန္ပုံေငြရတဲ့ ပင္လယ္ျပင္ စစ္ေၾကာင္းကုိ ဦးစားေပး ေဆာင္ရြက္ေနတာေၾကာင့္ တပ္ရင္းမႉး၊ ဒုရင္းမႉး၊ ပင္လယ္ျပင္ စစ္ေၾကာင္းမႉးေတြအားလုံး ရေနာင္းနဲ႔ ပင္လယ္ျပင္ထဲ ခရီးလြန္ေနၾကပါတယ္။
က်ေနာ္တို႔ မင္းသမီးစခန္းဆီ ျပန္ေရာက္ျပီး သတင္း ၃ ပတ္ေလာက္ၾကာမွ လူစုံတဲ့အတြက္ တပ္ရင္းညီလာခံကုိ စတင္ပါတယ္။ ဒီတခါ ညီလာခံက အရင္က ညီလာခံေတြလုိ ေနာက္လုိက္ေျပာင္လုိက္ စလုိက္ပုံစံမ်ဳိး မဟုတ္ေတာ့ဘဲ အားလုံးက တခုခုကုိ စုိးရိမ္သလုိ ျဖစ္ေနၾကပါတယ္။ ဆုိလုိတာကေတာ့ ဘက္မလိုက္အဖဲြ႔ရဲ့ တင္ျပခ်က္ေတြကို ႏွစ္ဖက္ဗဟုိက မူအရလက္ခံတယ္ဆုိေပမယ့္ တိက်တဲ့ လုပ္ငန္းစဥ္ ဘာမွရမလာဘူး။ ေနာက္ထပ္ ဘယ္ေလာက္ၾကာမွ ဗဟုိ ႏွစ္ခုျပန္ေပါင္းမလဲဆုိတာကို ခန္႔မွန္းလုိ႔ မရနုိင္တဲ့အေျခေနမ်ဳိးပါ။ ဒီလုိအေျခေနမွာ က်ေနာ္္တို႔တပ္ရင္း ဘယ္မလိုက္အျဖစ္ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ ဆက္ရပ္နုိင္မလဲ၊ ဗဟုိ ႏွစ္ခုမေပါင္းမခ်င္း ဘက္မလုိက္အျဖစ္ ဆက္ရပ္နုိင္ပါ့မလား၊ ေန႔စဥ္ႀကံဳေနရတဲ့ အခက္ခဲေတြကို ရက္အကန္႔အသတ္မရွိ က်ေနာ္တုိ႔ေတာင့္ခံနုိင္ပါ့မလား။ ဘက္မလုိက္အဖဲြ႔ ဗဟုိတခုခုနဲ႔ ေပါင္းျပီး ဘက္လုိက္တဲ့ဘ၀ ေရာက္ေတာ့မလားလုိ႔ အားလုံးက စုိးရိမ္ထိတ္လန္႔ေနၾကပါတယ္။
အနွစ္ျပန္ခ်ဳပ္ရရင္ေတာ့ ဗဟုိ ႏွစ္ခုျပန္ေပါင္းေအာင္ဆုိျပီး ကိုယ္စရိတ္ကိုယ္စုိက္၊ ဌာနခ်ဳပ္ေတြဆီအထိသြားျပီး ၾကား၀င္ညွိနႈိင္းခဲ့တဲ့ က်ေနာ္တို႔ဟာ တကယ္လက္ေတြ႔မွာေတာ့ ဗဟုိ ႏွစ္ခုကို ျပန္ေပါင္းေအာင္ မလုပ္နုိင္တဲ့အျပင္ ဘက္မလုိက္အဖြဲ႔ေတာင္ ႏွစ္ျခမ္းျပန္ကြဲသြားနုိင္တဲ့ ႀကိဳတင္မွန္းဆမထားတဲ့ ေျပာင္းျပန္အေျခေနနဲ႔ ရင္ဆုိင္လုိက္ရတယ္ဆုိပါေတာ့။
နုိင္ငံတကာသတင္းေတြ၊ စာအုပ္စာတမ္းေတြထဲမွာ ဖတ္ဖူးသေလာက္ ၾကား၀င္ညွိနႈိင္းမႈဆုိတာဟာ ျပႆနာျဖစ္ေနတဲ့ ႏွစ္ဖက္အုပ္စုနဲ႔ မဆုိင္တဲ့ သီးျခားလြတ္လပ္တဲ့ ေစ့စပ္ေရးပညာရွင္အဖြဲ႔၊ ဘာသာေရးအဖြဲ႔ သုိ႔မဟုတ္ နုိင္ငံျခားအစိုးရ တခုခုကေန ၾကား၀င္ ေစ့စပ္ေပးၾကတာကိုသာ ေတြ႔ရျပီး က်ေနာ္တို႔လုိ႔ ကဲြေနတဲ့ ႏွစ္ဖြဲ႔ (တခ်ဳိ႕ကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ကုိပါ စာရင္းထည့္ျပီး သံုးဖြဲ႔လုိ႔ ဆုိၾကပါတယ္) ၾကားမွာ အင္အားအနည္းဆုံး ဘက္မလုိက္အဖဲြ႔က ၀င္ေစ့စပ္ေပးတယ္ဆုိတာမ်ဳိး မေတြ႔ဖူးေသးပါဘူး။
တကယ္တမ္း ျပန္စဥ္းစားၾကည့္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ အင္အား ၁၀၀၀ ေက်ာ္စီရွိေနတဲ့ ဗဟုိ ႏွစ္ခုဟာ သူဟာနဲ႔ သူရပ္တည္ျပီး အဆင္ေျပေနခ်ိန္မွာ အင္အား ၁၀၀ ေက်ာ္သာရွိတဲ့ က်ေနာ္တို႔ ဘက္မလုိက္အဖြဲ႔ရဲ့ တင္ျပခ်က္ကုိ ဘာေၾကာင့္မ်ား သူတို႔က နားေထာင္ဖုိ႔ လုိလိမ့္မလဲဆုိတာကုိ အဲဒီအခ်ိန္က က်ေနာ္တို႔ အေသအခ်ာ မစဥ္းစားျဖစ္လုိက္ပါဘူး။ အမွန္တရားအေပၚ အေျခခံထားတဲ့ သေဘာတရားနဲ႔ အင္အားအေပၚ အေျခခံထားတဲ့ လက္ေတြ႔နုိင္ငံေရးအေျခေန ႏွစ္ခုကြာဟခ်က္ကုိ အေသအခ်ာ ခဲြျခားစိပ္ျဖာနုိင္စြမ္း အဲဒီကာလက က်ေနာ္တို႔မွာ တကယ္မရွိခဲ့ပါ။
ဒီလုိနဲ႔ ဘက္မလုိက္အျဖစ္ ဆက္ရပ္မလား၊ ဘယ္အခ်ိန္အထိ ရပ္မလဲ၊ ဗဟုိ ႏွစ္ခု ဘယ္အခ်ိန္ ျပန္ေပါင္းမယ္လုိ႔ ဘယ္သူသိမလဲ၊ ေပါင္းေကာေပါင္းၾကဦးမွာလား၊ ေန႔စဥ္ႀကံဳေတြေနရတဲ့ ရပ္တည္ေရး အခက္ခဲေတြကို ဘယ္လုိေက်ာ္ျဖတ္မလဲ စသည္ျဖင့္ သတင္းတပတ္ၾကာ ေဆြးေႏြးျငင္းခုံခဲ့ၾကပါတယ္။ ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ ဘက္မလုိက္အျဖစ္ ဆက္ရပ္မလား၊ က်ေနာ္တို႔ရဲ့ တင္ျပခ်က္ေတြကုိ လက္ခံတဲ့သေဘာရွိသူ၊ ဒါမွမဟုတ္ နည္းနည္းနီးစပ္သူ ေဒါက္တာနုိင္ေအာင္တို႔ ဗဟုိနဲ႔ ေပါင္းမလားဆုိျပီး မဲခဲြဆုံးျဖတ္မယ္ဆုိတဲ့ အဆင့္အထိ ေရာက္လာပါတယ္။ ကုိယ္စားလွယ္အမ်ားစုက ေဒါက္တာနုိင္ေအာင္တို႔ ဗဟုိနဲ႔ေပါင္းဖုိ႔ မဲေပးလုိက္တဲ့အတြက္ ၁၉၉၃ ၾသဂုတ္လ ၈ ရက္ေန႔ ၈ ေလးလုံး နွစ္ပတ္လည္ ၅ နွစ္ျပည့္ေန႔မွာ အဲဒီ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကုိ တရား၀င္ေၾကညာျပီး ဘက္မလုိက္အဖြဲ႔ဟာ ေဒါက္တာနုိင္ေအာင္ ဗဟုိနဲ႔ ေပါင္းစည္း လုိက္ျပီျဖစ္ေၾကာင္း ေၾကညာခ်က္ ထုတ္ျပန္လုိက္ပါေတာ့တယ္။
No comments:
Post a Comment