ႀကိဳးတုတ္ ရိုက္ႏွက္ခံရသူ ဆယ္ဦးေက်ာ္တြင္ ေျခာက္ဦးမွာ ဒဏ္ရာ ျပင္းထန္ၿပီး၊ ရြာသားမ်ားထံမွ ေရႊ ၁၂ က်ပ္သားႏွင့္ က်ပ္ေငြ အခ်ိဳ႕လည္း ရယူသြားခဲ့ေၾကာင္း ေရငန္ႀကီးေက်းရြာမွ ရြာသားတဦးက ေျပာသည္။
“အဲဒီေျခာက္ေယာက္က ထမင္းစားလို႔ေတာင္ မရဘူး” ဟု အထက္ပါ ရြာသားက ေျပာ သည္။ ဒဏ္ရာ ျပင္းထန္သူမ်ားမွာ အသက္ ၄၀ ႏွင့္ ၆၀ ဝန္းက်င္အတြင္းရွိ ႏိုင္ပီး - မိရွီး၊ ႏိုင္ဆန္း - မိပု၊ ႏိုင္လန္ဘား - မိကြန္းစိုးတို႔ ျဖစ္ ၾကသည္။
အိမ္ေျခ ၅၀ ခန္႔ ရွိသည့္ ေရငန္ႀကီးရြာသည္ ေရး - ထားဝယ္ မီးရထားလမ္းေပၚတြင္ ရွိၿပီး၊ ေရး - ထားဝယ္ ေမာ္ေတာ္ကားလမ္းေပၚရွိ ရားဖူ းရြာ၏ အေနာက္ဘက္ ၅ မိုင္ခန္႔တြင္ ရွိသည္။ ဓားျပတိုက္ လက္နက္ကိုင္မ်ားက တအိမ္ ေရႊတက်ပ္သား ေတာင္းခံထားရာမွ ေက်း ရြာဥကၠဌ က အသနားခံ ဝင္ေရာက္ ညွိႏႈိင္းမႈေၾကာင့္ ေရႊ ၁၂ က်ပ္သားႏွင့္ ေျပလည္ခဲ့သည္။
တနသၤာရီတိုင္း ေျမာက္ပိုင္းႏွင့္ မြန္ျပည္နယ္ ေတာင္ပိုင္းတြင္ ႏိုင္ခ်မ္းဒိန္း ဦးေဆာင္သည့္အဖြဲ႔ႏွင့္ ေဖေဖာ္ဝါရီလကုန္ပိုင္းတြင္ အေရွ႕ေတာင္ တိုင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္၌ လက္နက္ခ်ခဲ့သည့္ ႏိုင္ဗင္ ဦးေဆာင္သည့္ မြန္လက္နက္ကိုင္ႏွစ္ဖြဲ႕တို႔က လႈပ္ရွားေနၿပီး၊ မည္သည့္အဖြဲ႔၏ လက္ခ်က္ ျဖစ္ သည္ကို မသိရွိၾကေၾကာင္း ရြာသားမ်ားက ေျပာသည္။
“သူတို႔အဖြဲ႕မွာ ေျခာက္ေယာက္ ေလာက္ပဲ ပါတယ္၊ က်ေနာ္တို႔လည္း သူတို႔ကို မၾကည့္ရဲလို႔ ဘယ္အဖြဲ႔ကလည္း ဆိုတာ က်ေနာ္တို႔ အတိအက် မေျပာႏိုင္ဘူး” ဟု ရိုက္ႏွက္ခံရသည့္ ရြာသားတဦးက ေျပာသည္။
အထက္ပါ အဖြဲ႔၏ ဓားျပတိုက္ ေငြေၾကးေတာင္းခံမႈေၾကာင့္ မြန္လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔ကို ေထာက္ပံ့သည္ဟု ဆိုၿပီး၊ ဇြန္လ ၂၃ ရက္ေန႔တြင္ ေရငန္ ႀကီးရြာ၏ ေတာင္ဘက္ ၅ မိုင္ခန္႔ ကြာေဝးသည့္ မင္းသားရြာရွိ ခမရ ၂၈၂ မွ နယ္လွည့္ ကင္းတပ္ဖြဲ႔က ေရငန္ႀကီး ရြာသားမ်ားကို ေခၚယူ ကာ မြန္လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔ကို ေထာက္ပံ့ခဲ့သည့္အတိုင္း မိမိတို႔ကို ေပးေဆာင္ရန္ ေငြေၾကးေတာင္းခံထားသည္ဟုလည္း ရြာသား မ်ားက ေျပာသည္။
“က်ေနာ္တို႔မွာ ေပးစရာကို မရွိေတာ့ဘူး၊ အခုက ေပးႏိုင္ဖို႔ ထိုင္းႏိုင္ငံကို ေရာက္ေနတဲ့ သားသမီး ေတြဆီကေန ပိုက္ဆံေတြ လိုက္ေတာင္း ေန ရတယ္၊ ရြာကေန ေရွာင္ေျပးတဲ့ လူေတြလည္း ေရွာင္ေျပးေနၾကၿပီ” ဟု ေရငန္ ႀကီးရြာမွ ရြာသူတဦးက ေျပာသည္။
ေဒသခံမ်ား၏ ေျပာဆိုခ်က္အရ ဓားျပတိုက္ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔မွာ လက္နက္ခ် ႏိုင္ဗင္အဖြဲ႔မွ လက္က်န္မ်ား ျဖစ္သည့္ ခ်မ္းသာႏွင့္ အ လြန္ အုပ္စုတို႔ ျဖစ္ၿပီး၊ မၾကာမီ ႏိုင္ဗင္အဖြဲ႕ႏွင့္ ပူးေပါင္းရန္အတြက္ ဓားျပတိုက္ကာ ေငြေၾကးစုေဆာင္းေနျခင္း ျဖစ္သည္။
မြန္ျပည္နယ္ ေတာင္ပိုင္းႏွင့္ တနသၤာရီတိုင္း ေျမာက္ပိုင္းေဒသသည္ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္ မြန္ျပည္သစ္ပါတီ အပစ္အခတ္ မရပ္စဲမီက ၎တို႔၏ လႈပ္ ရွားရာ နယ္ေျမ ျဖစ္ၿပီး အပစ္အခတ္ ရပ္စဲျခင္း သေဘာတူခ်က္အရ လႈပ္ရွားခြင့္ မရရွိခဲ့ေပ။
၎သေဘာတူခ်က္ကို လက္မခံႏိုင္ျခင္း၊ အစိုးရတပ္၏ ေျမယာသိမ္းဆည္းျခင္းႏွင့္ ဖိႏွိပ္မႉဒဏ္ကို မခံရပ္ႏိုင္ျခင္းေၾကာင့္ ေဒသခံ ႏိုင္ဗင္ ဦး ေဆာင္သည့္အဖြဲ႕က ၁၉၉၇ ခုႏွစ္ခန္႔တြင္ ေက်ာင္းသား တပ္မေတာ္ (ABSDF) တပ္ဖြဲ႔ဝင္အခ်ိဳ႕ထံမွ လက္နက္သိမ္းကာ မြန္အမ်ိဳးသား ေစာင့္ ေရွာက္ ေရးတပ္ Mon National Watch Army ကို စတင္ဖြဲ႕စည္းခဲ့သည္။
၂၀၀၃ ခုႏွစ္မွ စၿပီး ယခင္နအဖ စစ္တပ္၏ ေအာင္မိုးႀကိဳး စစ္ဆင္ေရး အမွတ္ (၃) ေၾကာင့္ ၎လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔သည္ အင္အားခ်ိနဲ႔ကာ၊ ေဒ သခံ ရြာသား အမ်ားအျပားမွာလည္း ၎တို႔ႏွင့္ ပတ္သက္သည္ဟူသည့္ စြပ္စြဲခ်က္ျဖင့္ အစိုးရတပ္က ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်ျခင္းႏွင့္ သတ္ျဖတ ္ ျခင္းကို ခံခဲ့ရသည္။
၎တပ္ဖြဲ႕ လႈပ္ရွားစဥ္ကာလ တေလွ်ာက္တြင္ ေရးၿမိဳ့နယ္ေတာင္ပိုင္းႏွင့္ တနသၤာရီတိုင္း ေရျဖဴၿမိဳ့နယ္ ေျမာက္ပိုင္းရွိ ေဒသခံမ်ားမွာ အ စိုးရ တပ္မ်ားႏွင့္ ၎တို႔တပ္ဖြဲ႔ေၾကာင့္ ရြာမီးရႈိ႕ခံရျခင္း အပါအဝင္ လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ိဳးေဖာက္မႈ အမ်ားအျပား ခံခဲ့ရသည္။
No comments:
Post a Comment