မီးပြားေစသူႏွင့္ ၿငိႇမ္းသတ္ရသူ

ေဒါက္တာတင့္ေဆြ

ရခိုင္ျပည္နယ္ေျမာက္ပိုင္းမွာ အၾကမ္းဖက္မႈေတြျဖစ္ကတည္းက လက္ရွိအစိုးရဟာ အရင္အစိုးရနဲ႔ မတူတဲ့အျမင္၊ ျခားနားတဲ့ခ်ဥ္းကပ္မႈနဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္က်တဲ့ ေျဖရွင္းနည္းေတြလုပ္ပါတယ္။ သတင္းတပုဒ္က ရခိုင္အေရးေျဖရွင္းမႈ ေဒသတြင္း မြတ္စလင္ႏိုင္ငံမ်ား ေထာက္ခံလို႔ဆိုပါတယ္။
ျပည္ခိုင္ၿဖိဳးအစိုးရလက္ထက္က ေျဖရွင္းနည္းကေနရခဲ့တဲ့ မေကာင္းက်ိဳးဆက္တခုကို ၁၆-၅-၂ဝ၁၄ ေန႔ကေရးခဲ့ပါတယ္။

လြန္ခဲ့ႏွစ္အနည္းငယ္အတြင္းမွာ စစ္အစိုးရရဲ႕ လက္တြဲေဖာ္ေဟာင္းေတြအနက္၊ တ႐ုတ္ျပည္က ေသနဂၤဗ်ဴဟာသစ္နဲ႔ နည္းပရိယာယ္သစ္္ေတြကို ေဖာ္စပ္လာတယ္။ တ႐ုတ္ကေန ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြ၊ လႈပ္ရွားတက္ႂကြသူေတြကို ဖိတ္ေနတယ္။ တ႐ုတ္က ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ ျပည္သူ႔ဆက္ဆံေရးလုပ္ရပ္ေတြကိုလည္း စသံုးလာတယ္။ အထူးသံဆိုတာလည္း ခန္႔အပ္ခဲ့တယ္။ ကုလသမဂၢရယ္၊ အေမရိကားရယ္ တရုတ္ရယ္ပဲ ဗမာျပည္ကို ဒီလိုမ်ိဳး အထူးသံခန္႔တာ သတိျပဳစရာပါ။ ေနာက္ဆံုး အထူးသံဆိုတာ OIC ကပါ။ ဒီဟာကိုေတာ့ အေတာ္သတိႀကီးၾကရပါလိမ့္မယ္။ စစ္အစိုးရႏွစ္ဆက္တံုးကေတာ့ ကုလသမဂၢအထူးသံနဲ႔ ကုလအေထြေထြအတြင္းေရးမႉးခ်ုဳပ္ရဲ႕ အထူးသံရယ္ဘဲရွိတာပါ။ တစံုတရာ ေျပာင္းလာေတာ့မယ့္ အရိပ္အေယာင္ျပတဲ့အခါ အေမရိကားနဲ႔ အီးယူက အထူးသံေတြ ထပ္တိုးတာတယ္။ ျမစ္ဆံုကေန တ႐ုတ္ကို အထူးသံခန္႔ဖို႔ ျဖစ္လာတယ္။ ရခိုင္အေရးအၿပီး OIC တပ္တိုးလာျပန္ၿပီ။ ေနာက္ထပ္ အထူးသံေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားဦးမလဲ မသိေသးပါ။ (OIC = အစၥလာမၼစ္ ကြန္ဖရင့္ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္)

အဲလို ႏိုင္ငံတကာဝင္ေရာက္စြက္ဖက္မႈေတြ ဆိုးဆိုးဝါးဝါးရွိခဲ့လို႔ ျမန္မာလိုမဖတ္တတ္ၾကတဲ့ ပရိသတ္အတြက္လည္း အဂၤလိပ္လိုစာေတြ ေရးခဲ့ရပါေသးတယ္။ ၂၈-၅-၂ဝ၁၅ ေန႔မွာ AsiaNews နဲ႔ အေမးအေျဖကို ဘာသာျပန္ထားပါတယ္။

ေမး – အေရွ႕ေတာင္အာရွဟာ အဓိကစိန္ေခၚမႈႀကီးတရပ္နဲ႔ ရင္ဆိုင္ေနရပါတယ္။ အုပ္စုလိုက္ေရႊ႕ေျပာင္းမႈနဲ႔ ေခတ္သစ္ ေလွစီး ခရီးသည္မ်ား ျပႆနာေပါ့ဗ်ာ။ အမ်ားစုကေတာ့ ျမန္မာျပည္ကလာတဲ့ ႐ိုဟင္ဂ်ာေတြေပါ့။ ျပႆနာရ့ဲ အဓိက ရင္းျမစ္က ဘာပါလိမ့္ဆရာ။

ေျဖ – အာရွသတင္းေတြမွာ ဒီျပႆနာက လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ႏွစ္ကစၿပီး သတင္းေခါင္းစဥ္ျဖစ္ေနခဲ့တာ ရက္ေတြ လေတြခ်ီၿပီး ၾကာခဲ့တာပါ။ အတိအက်ေျပာရရင္ေတာ့ ဒီကိစၥက ၂ဝ၁၂ ခု ဒီဇင္ဘာ ၁၆ ရက္က စခဲ့တာပါ။ အဲဒီတုန္းက အခု ျမန္မာျပည္လို႔ေခၚတဲ့ ဗမာျပည္ရဲ႕ အေနာက္ပိုင္းမွာ ရခိုင္တိုင္းရင္းသူ သီတာေထြးဆိုတဲ့ မိန္းကေလးဟာ အုပ္စုဖြဲ႔ မတရားျပဳက်င့္ၿပီး သတ္ပစ္တာခံခဲ့ ရရွာတယ္။ ခိုင္လံုတဲ့သတင္းရပ္ကြက္ေတြရဲ႕ အဆိုအရေတာ့ အမႈက်ဴးလြန္သူေတြဟာ ဗမာမြတ္စလင္ေတြျဖစ္ၾကတယ္ လို႔ဆိုတယ္။ ဒီေတာ့ ႐ိုဟင္ဂ်ာဆိုတဲ့နာမည္ဟာ ႏိုင္ငံတကာ မီဒီယာမွာ ေတာက္ေလွ်ာက္ႀကီး ပါေနေတာ့တယ္။ ဗမာျပည္မွာေတာ့ ျပည္တြင္းမီဒီယာ သတင္းေတြမွာ မပါလွဘဲ လူမႈကြန္ရက္ သတင္းစာမ်က္ႏွာေတြ အထူးသျဖင့္ ေဖ့စ္ဘြတ္မွာ ေဖာ္ျပ ေရးသား ၾကပါတယ္။ ဒီေနာက္ေတာ့ ဗမာျပည္တြင္းမွာ နာမည္တလံုးနဲ႔ပတ္သက္လို႔ တိုက္ပြဲစေတာ့တာပါပဲ။ ၂ဝ၁၁ခု၊ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၄ ရက္မွာ အာဏာရလာတဲ့ စစ္တပ္တပိုင္း အစိုးရဟာ အဲဒီမြတ္စလင္ေတြကို ေခၚေဝၚဖို႔ ဘဂၤါလီဆိုတဲ့ စကားလံုးကို တီထြင္ခဲ့ပါတယ္။ ႏိုင္ငံတကာ အသိုင္းအဝိုင္းရဲ႕ သည္းေျခႀကိဳက္အေခၚေပကိုး။

ေမး – ဗမာျပည္တြင္းေရးျပႆနာအျဖစ္ကေန အခုဆိုရင္ ေဒသဆိုင္ရာျပႆနာျဖစ္လာေနပါတယ္။ ဒီကိစၥကို ဘာေၾကာင့္ ဂ႐ိုမစိုက္ဘဲ အၾကာႀကီးပစ္ထားၾကတာတုန္း

ေျဖ – ဦးသိန္းစိန္အစိုးရအဖြဲ႔ရဲ႕ ကိုင္တြယ္ပံုညံ့ဖ်င္းလို႔၊ အရည္အခ်င္းမရွိလို႔ ျပႆနာက ဆက္တိုက္က်ယ္ျပန္႔လာတာပါ။ အခုဆိုရင္ ေဒသဆိုင္ရာျပႆနာလို႔ သံတမန္ေလာကမွာ ေခၚဆိုေနၾကၿပီ။ ဒီမိုကေရစီေရးအတြက္ က်ေနာ္ လႈပ္ရွားလာတာ ၁၉၉ဝ ကတည္းကပါ။ က်ေနာ့္အေတြ႔အႀကံဳအရဆိုရင္ ကုလသမဂၢဦးေဆာင္တဲ့ ႏိုင္ငံတကာအသိုင္းအဝိုင္းက ဒီဗမာ့ ျပႆနာကို ေဒသဆိုင္ရာျပႆနာလို႔အသိအမွတ္မျပဳဘဲ လူ႔အခြင့္အေရး ေဖာက္ဖ်က္ က်ဴးလြန္မႈတခု သက္သက္ပါပဲလို႔ မွတ္ယူထားၾကတာ။ ျမန္မာအစိုးရသစ္ကို ကမာၻက ဟိမဝႏၱာခ်ီးမြမ္းခန္းဖြင့္ေတာ့ အေမရိကန္နဲ႔ ဥေရာပသမဂၢတို႔လည္းပါတာပဲ။ ဒီေတာ့ကာ ဒီလို အစိုးရတရပ္ဟာ ဒီမိုကေရစီေတာင္းဆိုမႈေတြကိုေတာ့ အသံတိတ္သြားေအာင္လုပ္ႏိုင္ခဲ့ေပမယ့္ ေဒသဆိုင္ရာ ျပႆနာတရပ္ကိုေတာ့ မီးေမႊးေပးတာ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုတာ ဝိုင္းဝန္း ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာၾကဖို႔ အခ်ိန္တန္ပါၿပီ။ အခုဆိုရင္ ဗမာျပည္ဟာ ႏိုင္ငံတကာအသိုင္းအဝိုင္းရဲ႕ ဖိအားေပးတဲ့ဒဏ္ကို အျပင္းအထန္ခံေနရၿပီ။ ႏိုင္ငံတကာအသိုင္းအဝိုင္းဆိုတာလည္း မြတ္စလင္အဝန္းအဝိုင္း တစိတ္တပိုင္းရဲ႕ ဦးေဆာင္မႈ လမ္းညႊန္မႈေအာက္မွာရွိတာပါ။ မီဒီယာေလာကက ဒီကိစၥကို အနည္းနဲ႔ အမ်ားဆိုသလို ေဇာင္းေပးဖို႔ ေန႔စဥ္လိုတန္းတန္းစြဲျဖစ္ေနတာပါ။ ဗမာျပည္ကို လာေရာက္ၾကတဲ့ အေရးပါတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ အားလံုးက ဒီကိစၥကို အထူးတလည္ ေရွ႕တန္းတင္ၾကတယ္။ သမၼတအိုဘားမားနဲ႔ ဘန္ဂီမြန္းတို႔လည္း ဒီလိုပါပဲ။ ဗမာအစိုးရရဲ႕ထုတ္ျပန္ ခ်က္အရေရာ စီအိုင္ေအရဲ႕ ထုတ္ျပန္ခ်က္အရပါ သိရတာက ဗမာျပည္မွာ ဗုဒၶဘာသာကို ယံုၾကည္ကိုးကြယ္သူက လူဦးေရရဲ႕ ၈၉ ရာႏႈန္းရွိသတဲ့။

အစၥလာမ္ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ေရး အစည္းအ႐ံုး (OIC) က ဒီလိုမ်ိဳး ဗမာျပည္မွာ ႐ံုးဖြင့္ခ်င္သတဲ့။ ဒါ သမိုင္း ေၾကာင္းအရဆိုရင္ ဒါပထမဆံုးအႀကိမ္ပါပဲ။ ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သက္တဲ့သတင္းကို ထုတ္ျပန္ရာမွာ ျပည္ပ မီဒီယာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက တလြဲတေခ်ာ္လုပ္ၾကတယ္။ ဥပမာ ၂ဝ၁၅ခု ေမလ ၂ဝ ရက္ေန႔မွာ ထုတ္ေဝတဲ့ ဆစ္ဒနီ နံနက္ခင္း သံေတာ္ဆင့္ (The Sidney Morning Herald) သတင္းစာ ေရးပံုကိုၾကည့္။ ႐ိုဟင္ဂ်ာေတြမွာ အခြင့္အေရးရွိတယ္လို႔ ဗမာျပည္က အတိုက္အခံ အင္အားစုကေျပာတယ္တဲ့။ သူတို႔ေရးတဲ့ထဲမွာ မွန္တာတခုေတာ့ရွိတယ္။ ဗမာျပည္ထဲက အလြန္ဆိုးဝါးလွတဲ့ အေျခအေနေတြကေန ေရွာင္ေျပးၾကတဲ့ မြတ္စလင္ေတြမွာ လူ႔အခြင့္အေရးခံစားပိုင္ခြင့္ ေတာ့ရွိပါတယ္လို႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဦးေဆာင္တဲ့ အတိုက္အခံအင္အားစုရဲ႕ ေျပာခြင့္ရပုဂၢိဳလ္က တိုက္တြန္းတယ္ လို႔ေရးထားတာပါ။ ဒီလိုေျပာတာဟာ ဗုဒၶဘာသာဝင္ အမ်ားစုႀကီးရွိတဲ့ ဗမာျပည္မွာ ေခ်ာင္ထိုးခံရတဲ့လူစုနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ရဲရဲဝံ့ဝံ့ေဝဖန္ခ်က္ေပးလိုက္ျခင္းပါပဲ။ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ေျပာခြင့္ရသူ ဦးဉာဏ္ဝင္းက ဒီကိစၥကိုရွင္းျပေတာ့ မီဒီယာက မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၾကတယ္။ ဗုဒၶဘာသာမွတပါး အျခား ဘာသာကိုးကြယ္သူ ဗမာႏိုင္ငံသားဦးေရက ျပည္ပမွာေနတာ သံုးသန္းထက္မနည္းရွိပါတယ္။ သူတို႔ထဲက ငါးပံုေလးပံု ေက်ာ္ဟာ ဗမာျပည္ကေန တရားမဝင္ထြက္ေျပးၾကသူေတြျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ျပႆနာမရွိခဲ့ပါဘူး။ ထိုင္းႏိုင္ငံကေတာ့ တခါတရံ ေျပာတယ္။ မေလးရွားကလည္း တရားမဝင္ေရႊ႕ေျပာင္းလာၾကတဲ့ ဗုဒၶဘာသာဝင္ အလုပ္သမားေတြ အေၾကာင္းကိုသာ ေထာက္ျပ တတ္တာပါ။ က်န္တဲ့ႏိုင္ငံေတြကေတာ့ ဒီကိစၥကို အာ႐ံုမစိုက္ၾကပါဘူး။

ေမး – မေလးရွားနဲ႔ အင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံေတြက ေလွစီးၿပီးေရာက္လာၾကတဲ့သူေတြ သူတို႔ရဲ႕ ႏိုင္ငံေတြဆီကို မလာေအာင္ တႀကိမ္ ႏွစ္ႀကိမ္ေလာက္ တားဖူးတယ္။ အခု ဒီႏိုင္ငံေတြ စိတ္ေျပာင္း သြားၾကၿပီ။ ဒီေတာ့ ဒီအေျခအေန ေျပလည္မႈရရွိေအာင္ သူတို႔ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ႏိုင္မလား။

ေျဖ – အင္ဒိုနီးရွားနဲ႔ မေလးရွားတို႔လို မြတ္စလင္အမ်ားစုေနထိုင္တဲ့ ေဒသတြင္းႏို္ငံေတြဟာ ဒီေဒသမွာရွိတဲ့ ဘယ္ႏိုင္ငံကပဲ လာလာ မြတ္စလင္ေရႊ႕ေျပာင္းသူေတြကို မ်က္ကြယ္ျပဳထားခဲ့တာ ထံုးစံပါ။ အိႏၵိယနဲ႔ ပါကစၥတန္က အစြန္းေရာက္ အုပ္စုေတြဆီကပဲ အသံေတြထြက္လာတယ္။ ႐ိုဟင္ဂ်ာအမည္ခံထားတဲ့ လက္နက္ကိုင္အုပ္စုေတြကို အကူအညီေပးၾကတယ္။ ေနာက္ထပ္ အာစီယန္ ႏိုင္ငံတစ္ခုျဖစ္တဲ့ ဘ႐ူႏိုင္းႏိုင္ငံကဆိုရင္ မြတ္စလင္ေလွစီးခရီးသည္ေတြနဲ႔ ေဒသတြင္းတရားမဝင္ ေရႊ႕ေျပာင္းသူေတြကို ကူညီဖို႔ကိစၥမွာ အသံတိတ္ေနတယ္။

ေမး – ဒီျပႆနာကို ေျဖရွင္းရာမွာ အာဆီယံရဲ႕အခန္းက႑က ဘယ္လိုရွိမလဲ။

ေျဖ – ဗမာျပည္ကို အာဆီယံအဖြဲ႔ထဲဝင္ခြင့္ျပဳခဲ့တဲ့ ၁၉၉၇ခု ဇြန္လ ၂၃ ရက္ ကတည္းက အာဆီယံအဖြဲ႔ႀကီးဟာ ဗမာျပည္ရ့ဲ ျပႆနာေတြကို ကူညီေျဖရွင္းခဲ့တဲ့ လုပ္ရပ္ တခုမွမရွိပါဘူး။ အာဆီယံအဖြဲ႔ႀကီးရဲ႕ ထိပ္သီးအစည္းအေဝးေတြမွာ အာဏာရ အစိုးရကိုသာ မ်က္ႏွာသာေပးခဲ့ၿပီး ႏွိပ္ကြပ္ခံေနရတဲ့ လူထုကိုျဖစ္ျဖစ္ အဲဒီအစိုးရနဲ႔ ထိပ္တိုက္ေတြ႔တဲ့ ဘယ္ျပႆနာကိုျဖစ္ျဖစ္ ကူညီခဲ့တာ ေျဖရွင္းေပးခဲ့တာ မရွိ္ပါဘူး။

ေမး – အဲဒီ အဖြဲ႔အစည္းႀကီးမွာ က်င့္ဝတ္အရေရာ ႏိုင္ငံေရးအရပါ စြက္ဖက္ႏိုင္တဲ့ အခြင့္အာဏာ ရွိပါသလား။

ေျဖ – မရွိပါဘူး။ လံုးဝ မရွိပါဘူး။ ၂ဝဝ၄ ခုႏွစ္တုန္းကေတာ့ အေမရိကန္နဲ႔ ဥေရာပသမဂၢတို႔က ဖိအားေပးၾကလို႔ ၂ဝဝ၆ ခုႏွစ္မွာ ဗမာျပည္ အိမ္ရွင္ႏိုင္ငံျဖစ္ေရးကို အာဆီယံအဖြဲ႔ဝင္ႏိုင္ငံေတြက ျငင္းပယ္ခဲ့ၾကဖူးတယ္။ အဲဒီလို ရဲရဲဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကတာကလြဲလို႔ အာဆီယံဟာ ဗမာျပည္ကို ဘယ္တုန္းကမွ ထိပ္တိုက္ဟန္႔တားတာမရွိခဲ့ဖူး။ အခု ႐ိုဟင္ဂ်ာကိစၥမွာ အေမရိကန္နဲ႔ အီးယူတို႔ကပါ မဆီေလ်ာ္တဲ့ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြလုပ္ေနျပန္တယ္။

ေမး – ဆရာ့ အျမင္အရဆိုရင္ ဒီ အေရးေပၚျပႆနာကိုေျဖရွင္းဖို႔ သင့္ေတာ္တဲ့ နည္းနာက ဘာပါလဲ။

ေျဖ – ဒီျပႆနာကို ပိုဆိုးသြားေစတဲ့ အေၾကာင္းႏွစ္ခ်က္ရွိတယ္ဗ်။ ဗမာအစိုးရကိုယ္တိုင္ေၾကာင့္ေရာ တစ္ဖက္သတ္ နားခ် ေနၾကတဲ့သူေတြရ့ဲ လွည့္ဖ်ားခံေနရတဲ့ ႏိုင္ငံတကာအသိုင္းအဝိုင္းေၾကာင့္ ေရာေပါ့ဗ်ာ။ ဗမာျပည္ ဒီမိုကေရစီရရွိေရးအတြက္ မနားမေန အေထာက္အပံ့ေပးခဲ့ၾကတဲ့ အစိုးရေတြေရာ ေထာက္ပံ့ေရး ေအဂ်င္စီေတြေရာ ၂ဝဝ၇ ခုႏွစ္ကတည္းက ရန္ပံုေငြ ေထာက္ပံ့ ေနတာေတြကို ရပ္ဆိုင္းလိုက္တယ္။ အဲဒီကတည္းက ႐ုိဟင္ဂ်ာေတြအတြက္ စည္းရံုးနားခ်ေပးတဲ့၊ တက္တက္ႂကြႂကြနဲ႔ ေငြေၾကး ျပည့္ျပည့္စံုစံုရွိတဲ့ အဖြဲ႔တမ်ဳိးတည္းသာ က်န္တယ္။ ဒီေတာ့ကာ (ဗမာျပည္ ဒီမိုကေရစီရရွိေရး) မွသည္ (ျမန္မာျပည္ ႐ိုဟင္ဂ်ာ ေထြးပိုက္ေရး) အျဖစ္ ေျပာင္းသြားတယ္။ ဒီအၾကပ္အတည္းကို ေျဖရွင္းဖို႔ဆိုရင္ အစိုးရက ႐ိုဟင္ဂ်ာနဲ႔ပတ္သက္ရင္ ႏိုင္ငံေရး ကစားလို႔ မျဖစ္ပါ။ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြက ႐ိုဟင္ဂ်ာလို႔ေရးတာ ေျပာတာကို ပိတ္ပင္ျခင္းျဖင့္ လူထုရဲ႕လက္ခုပ္သံကို ရေအာင္ ႀကိဳးစားေနတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြက အစြန္းေရာက္ ဗုဒၶဘာသာအုပ္စုကို ဖန္တီးေတာ့ အဲဒီအုပ္စုက အမုန္းစကားေတြ ေျပာၾက ေတာ့တာေပါ့။ ကုလသမဂၢကိုယ္စားလွယ္ကို မလိုမုန္းထားအပုပ္ခ်စကားေတြ သံုးႏႈန္းေတာ့ တာေပါ့။ မၾကာေသးမီကဆိုရင္ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္က အျငင္းပြားစရာျဖစ္တဲ့ လူဦးေရ ဥပေဒၾကမ္းကို အတည္ျပဳခဲ့တယ္။ စစ္အရာရွိေဟာင္းေတြ လုပ္ေနတာမွန္သမွ်ရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္က ဒီႏွစ္ေအာက္တိုဘာလေလာက္မွာ က်င္းပမယ္ဆိုတဲ့ လာမယ့္ေရြးေကာက္ပြဲမွာ မဲရဖို႔ခ်ည္းပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ႏိုင္ငံကေတာ့ ႐ိုဟင္ဂ်ာအေရးနဲ႔ ျပည္ပရ့ဲ ၿခိမ္းေျခာက္မႈခံေနရၿပီ။

ႏိုင္ငံတကာအသိုင္းအဝိုင္းက ႐ိုဟင္ဂ်ာ ျပႆနာရ့ဲ သေဘာသဘာဝနဲ႔ အေၾကာင္းရင္းဇာစ္ျမစ္ အမွန္ကို တိတိက်က် နားလည္ မွျဖစ္မယ္။ လူသားဆန္တဲ့ ရပ္တည္ခ်က္၊ လူ႔အခြင့္အေရး႐ႈေထာင့္ကေန ေဆာင္ရြက္တာပဲ အမွန္တကယ္ေကာင္းတာပါ။ ဒါေပမယ့္ ခက္တာက ႏိုင္ငံတကာကလည္း ႏိုင္ငံသားအျဖစ္အသိအမွတ္ျပဳေရးနဲ႔ ၁၉၈၂ ႏိုင္ငံသားဥပေဒကို ျပန္လည္ျပင္ဆင္ေရး ဆိုတာ ေတြကိုသာ ေတာင္းဆိုေနၾကတယ္။ ဒီလိုမ်ိဳး ႏိုင္ငံတစ္ခုရ့ဲ ျပည္တြင္းေရးကိစၥကို တမင္သက္သက္ ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္ခံခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံမ်ိဳး ရွိသလားဗ်ာ။

ေမး – ဗမာအစိုးရက ႐ုိဟင္ဂ်ာေတြကို ႏိုင္ငံသားအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳလိမ့္မယ္လို႔ ဆရာ ထင္သလား။ ဒါမွမဟုတ္ သူတို႔ကို ဗမာျပည္မွာ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းေနထိုင္ႏိုင္ေစဖို႔ အခြင့္အေရးေတြ ပိုေပးလိမ့္မယ္လို႔ေကာ ထင္ပါသလားဗ်ာ။

ေျဖ – လူကုန္ကူးမႈဟာ တကယ့္စိန္ေခၚမႈႀကီးပဲလို႔ ဗမာအစိုးရကေထာက္ျပတဲ့အခ်က္ကို က်ေနာ္သေဘာတူပါတယ္။ ဥပေဒ ခ်ိဳးေဖာက္သူေတြကေတာ့ ပိုက္ဆံရရင္ ဘယ္သူ႔ကိုဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ေလွနဲ႔တင္ေခၚသြားၾကမွာပဲ။ ဘယ္ႏိုင္ငံကလူေတြပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဘယ္ႏိုင္ငံသားေတြကိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ေခၚသြားမွာပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဘာလို႔ ႐ိုဟင္ဂ်ာက်မွ ျပႆနာတက္ရတာတုန္း။ ဘာလို႔ ဗမာျပည္က်မွ ျပႆနာျဖစ္ရတာတုန္း။ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ကိုက်ေတာ့ ဘယ္သူမွ မေျပာၾကဘူး။ ၿပီးေတာ့ ပင္လယ္ျပင္က ဖမ္းဆီးမိတဲ့ လူေတြကို ျပန္ပို႔တာ ဘယ္သူ႔ကိုမွ် အေထာက္အကူမျပဳပါဘူး။ သူတို႔ဟာ မိမိအေျခတက် ေနထိုင္ခဲ့တဲ့ ေနရာကို စြန္႔ခြာလာခဲ့ၾကတာပါ။ ဘာ လို႔ထြက္ ေျပးလာခဲ့ၾကတာလဲ။ ဒါအရွင္းႀကီးပါ။ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ရာ ဗမာျပည္ပါ သူတို႔အတြက္ ပဋိ႐ူပေဒသမဟုတ္လို႔ေပါ့။ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ အသာထား။ ဗမာျပည္ကေတာ့ ျပင္ပက ခ်ီးမြမ္းေနၾကသလို ေျပာင္းသြားျပီဆိုတာ မဟုတ္ပါ။ ျပင္ပက အဆ မတန္ဖိအားေပးေနတာေတြ၊ ဗမာအစိုးရက ဒီျပႆနာကို အကိုင္အတြယ္ မွားတာေတြက အဲဒီ ကံဆိုးသူ ေမာင္ရွင္ေတြကို ဘယ္လိုမွု ကယ္ရာေရာက္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ မျမင္ရတဲ့ ေနာက္ကြယ္က အားေကာင္းတဲ့ လက္တံရွည္ေတြရွိတယ္။ ဗမာအစိုးရက ကိုယ့္ႏိုင္ငံေကာင္းစားေရးကို ဂ႐ုမစိုက္ဘူး။ ဘယ္ဘာသာဝင္ ျဖစ္ေနေန ကိုယ့္ျပည္သူေတြကို ဂ႐ုမစိုက္ဘူး။ ဘယ္ဘာသာကို ကိုးကြယ္သူေတြကိုျဖစ္ေစ၊ ဘယ္ႏိုင္ငံသားကိုျဖစ္ေစ သူတို႔ကို ႏိုင္ငံသားျဖစ္ခြင့္ေပးလိုက္လို႔ အာဏာတည္ၿမဲမယ္ဆိုရင္ အစိုးရက ႏိုင္ငံသားျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးလိုက္မွာပဲ။

ေနာက္ဆံုးအေျခအေနအရ OIC ေခၚ အစၥလားမစ္ ကြန္ဖရင့္ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကလည္း ေလသံေျပာင္း လာပါတယ္။ မီးေတာက္က ႀကီးေတာ့ အေသအေပ်ာက္နဲ႔ အပ်က္အစီးေတြလည္းရွိခဲ့တယ္။ မီးညြန္႔က်ိဳးေအာင္ အေတာ္လံုးပမ္းရမယ္။