ဒီေန႔ကုိ ျမန္မာနုိင္ငံ လူ႔အခြင့္ေရးေန႔အျဖစ္ ဒီမုိကေရစီ အင္အားစုေတြက သတ္မွတ္ထားၾကျပီး ကုိဖုန္းေမာ္ကိုလည္း ၈ ေလးလုံး အေရးေတာ္ ပုံအတြင္း က်ဆုံးသြားတဲ့ လူေပါင္း ၃၀၀၀ ေက်ာ္ထဲက ပထမဆုံး သူရဲေကာင္းတဦးအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳထားၾကပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ကိုဖုန္းေမာ္ ဘာေၾကာင့္ က်ဆုံးခဲ့ရတာလဲ။ ဒီက်ဆုံးမႈအတြက္ ဘယ္သူ႔မွာ တာ၀န္ရွိသလဲ။ ဒီကိစၥကုိ အမွန္တုိင္းသိရေအာင္ စုံစမ္း ေဖာ္ထုတ္ေပးဖုိ႔ စက္မႈတကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားေတြရဲ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂၅ နွစ္က ေတာင္းဆုိခ်က္ဟာ အခု ဘယ္ေလာက္အထိ ခရီးေရာက္ ေနျပီလဲ။
”အခုထိ ဘာမွမရေသးဘူးလုိ႔ ေျပာရမွာပဲ။ ဖုန္းေမာ္အပါအ၀င္ ေက်ာင္းသား လႈပ္ရွားမႈေတြအတြင္း ထိခိုက္ နစ္နာခဲ့ရသူေတြအတြက္ တရားမွ် တမႈျဖစ္ေစဖုိ႔၊ အမွန္တရား ေပၚေပါက္ေစဖို႔ စစ္မွန္တဲ့ အေရးယူ ေဆာင္ရြက္မႈေတြ ဘာမွမရွိခဲ့ေသးဘူး” လုိ႔ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂၅ နွစ္က ကုိဖုန္းေမာ္နဲ႔အတူ စက္မႈတကၠသုိလ္ေက်ာင္း တက္ခဲ့သူ ABSDF (ျမန္မာနုိင္ငံ လုံးဆုိင္ရာ ေက်ာင္း သားမ်ား ဒီမုိကရက္တစ္တပ္ဦး) ဒု ဥကၠဌ ကုိမ်ဳိး၀င္းက ေျပာပါတယ္။
၁၉၈၈ ခုနွစ္ မတ္လ ၁၃ ရက္ေန႔မွာ စက္မႈတကၠသိုလ္ကေန စတင္ခဲ့တဲ့ မဆလ (ျမန္မာ့ဆုိရွယ္လစ္ လမ္းစဥ္ပါတီ) အစိုးရ ဆန္႔က်င္ေရး ဆႏၵ ျပပဲြေတြဟာ တျခားေက်ာင္းေတြဆီကုိပါ ကူးစက္ျပန္႔နွံ႔သြားခဲ့ျပီး ၁၆ ရက္ေန႔မွာေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြ ဒါဇင္နဲ႔ခ်ီ က်ဆုံးခဲ့ရတဲ့ တံတားနီ အ ေရးခင္း ျဖစ္ေပၚခဲ့ပါတယ္။ ကိုဖုန္းေမာ္က်ဆုံးတာဟာ လုံၿခံဳေရးတပ္ဖြဲ႔ရဲ႕ ေသနတ္က်ည္ဆံေၾကာင့္ မဟုတ္ဘဲ အရပ္သားနဲ႔ေက်ာင္းသား ရန္ ျဖစ္ရာကေနရတဲ့ ဒဏ္ရာေၾကာင့္ျဖစ္တယ္လို႔ အစိုးရက ေၾကညာလုိက္ရာကေန ေက်ာင္းသားထု တရပ္လုံး မခံမရပ္နုိင္ ျဖစ္ၿပီး အခုလုိ အုံႂကြ မႈျဖစ္ေပၚလာတာပါ။
တံတားနီ အေရးအခင္းဟာ တနုိင္ငံလုံးက တကၠသိုလ္ေက်ာင္းေတြဆီ ျပန္႔နွံ႔သြားတဲ့အတြက္ ေက်ာင္းသားေတြကို လူစုခဲြနုိင္ဖို႔ တကၠသိုလ္ေတြ အားလုံးကုိ အစုိးရက ပိတ္ပစ္လုိက္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကုိမ်ဳိး၀င္း အပါအ၀င္ ေက်ာင္းသားအားလုံး ကုိယ့္ေဒသ အသီးသီးဆီ ျပန္လာခဲ့ရ ပါ တယ္။ တခါ ဇြန္လမွာ ေက်ာင္း ျပန္ဖြင့္ေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ ဆႏၵျပပဲြက တကၠသိုလ္ ေက်ာင္း၀င္းကုိ ေက်ာ္ျပီး ရန္ကုန္ျမိဳ႕လယ္အ ထိ ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ တကၠသိုလ္ေတြကို တခါ ထပ္ပိတ္လုိက္ျပန္ပါတယ္။
ဒီလုိနဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြ စတင္လုိက္တဲ့ ဆႏၵျပပဲြေတြဟာ တနုိင္ငံလုံးက ေက်းလက္ေဒသအထိ ျပန္႔နွံ႔ သြားျပီး ၈ ေလးလုံးအျဖစ္ သမုိင္းတြင္ ခဲ့တဲ့ လူထုအံုႂကြမႈၾကီး ျဖစ္ေပၚလာခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ အုံႂကြမႈကို စစ္ တပ္က ပစ္ခတ္ ၿဖိဳခြင္းတဲ့အတြက္ ေထာင္နဲ႔ခ်ီရွိတဲ့ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြ လက္နက္ကုိင္ ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ ေတာခုိခဲ့ၾကတာ အခုဆုိရင္ ရာစုနွစ္တခုရဲ႕ ၄ ပုံ ၁ ပုံ ရွိလာခဲ့ပါျပီ။ သူတုိ႔ရဲ့ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္ တျခား ေက်ာင္းသား အေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ ၁၉၈၉ ကတည္းက စစ္ေထာက္လွမ္းေရးရဲ႕ ဖမ္းဆီးျခင္းကို ခံလုိက္ရျပီး နွစ္ရွည္ေထာင္ဒဏ္ ခ်ခံလုိက္ ရတာ မနွစ္ ဒီအခ်ိန္ကမွ ေထာင္ကေန ျပန္လြတ္လာၾက ပါတယ္။
အမွန္တရားေဖာ္ထုတ္ရင္ ေနာက္ျပန္ဆုတ္သြားမလား
ABSDF အဖြဲ႔ကုိယ္တုိင္ ရန္ကုန္အထိသြားၿပီး လက္ရွိအစုိးရ တာ၀န္ရွိသူေတြနဲ ႔ေဆြးေႏြးေနခ်ိန္ မင္းကုိနုိင္ အပါအ၀င္ အက်ဥ္းေထာင္ အသီး သီးကေန လြတ္လာတဲ့ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ ေက်ာင္းသားေတြက လက္ရွိ အစိုးရနဲ႔ တုိင္တုိင္ပင္ပင္ ေဆာင္ရြက္ေနခ်ိန္၊ ေနာက္တခါ ၈ ေလးလုံး အ ေရးေတာ္ပုံ အျပီးမွာ ေပၚေပါက္လာတဲ့ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္နဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တုိ႔က ပါလီမန္ထဲအထိ၀င္ျပီး အစုိးရနဲ႔ ပူး ေပါင္း ေဆာင္ရြက္ေနခ်ိန္မွာ ဖုန္းေမာ္ကိစၥ စုံစမ္းေဖာ္ထုတ္ေရး၊ အရင္ အစိုးရေခတ္က တာ၀န္ရွိသူေတြကို ေဖာ္ထုတ္ အေရးယူေပးေရး ေတာင္း ဆုိတာဟာ လက္ေတြ႔က်ပါရဲ႕လား။ လက္ရွိ ရထားတဲ့ နား လည္မႈေတြပ်က္စီးျပီး အစိုးရက ေနာက္ျပန္ဆုတ္သြားနုိင္သလား။
”က်ေနာ္တုိ႔က ဒီမုိကေရစီကုိပဲ သြားခ်င္ပါတယ္။ အေရးယူတဲ့ အပုိင္းကုိ ပထမ ဦးစားေပးေနရာမွာ မထားခ်င္ပါဘူး။ ဒါကုိ ပထမေနရာ ထား ရင္ ေရွ႕မတုိးနုိင္ဘဲ ျဖစ္ေန လိမ့္မယ္။ အေရးယူတာက ေနာက္တပုိင္းျဖစ္ပါလိမ့္မယ္” လုိ႔ သမၼတရံုး၀န္ႀကီး ဦးစုိးသိန္းက ေျပာပါတယ္။
ဒါ့အျပင္ ၂၀၀၈ ခုနွစ္က အတည္ျပဳထားတဲ့ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ အေျခခံဥပေဒ စာမ်က္နွာ ၁၇၈၊ အခန္း ၁၄၊ ပုဒ္မ ၄၄၅ ”အသြင္ကူးေျပာင္းေရး ကာလ ျပဌာန္းခ်က္မ်ား” အ ခန္းမွာလည္း အစိုးရေဟာင္းေခတ္က တာ၀န္ရွိသူေတြကိို “ျပန္လည္အေရးယူခြင့္မရွိေစရ” လုိ႔ အတိအလင္း ျပ ဌာန္းထားပါတယ္။
ဒါဆုိရင္ အရင္အစိုးရေခတ္က က်ဳးလြန္ခဲ့သမွ် ျပစ္မႈေတြအားလုံးကို ဘာမွ အေရးယူခြင့္ မရွိေတာ့ဘူးလား။ ၈ ေလးလုံး အေရးေတာ္ပုံမွာ ေရွ႕ေနတဦးအျဖစ္ ပါ၀င္ခဲ့ဖူးျပီး အခု ေဟာင္ေကာင္ အေျခစုိက္ အာရွ လူ႔အခြင့္ေရးအဖြဲ႔မွာ တာ၀န္ထမ္းေနတဲ့ ဦးမင္းလြင္ဦးကေတာ့ က်ဳးလြန္ခဲ့တဲ့ ရာဇ၀တ္မႈေတြကို ေဖာ္ထုတ္ရမွာျဖစ္ေပမယ့္ အခု ေလာေလာဆယ္ကေတာ့ မလြယ္ေသးဘူးလုိ႔ ေျပာပါတယ္။
”ဒီလုိ အေရးယူဖုိ႔အတြက္ အာဏာပိုင္ေတြက အားတက္သေရာ မရွိသလုိ လက္ရွိႏိုင္ငံေရးပါတီ၊ အဖြဲ႔ အစည္းေတြကလည္း ႏႈတ္ဆိတ္ေန တယ္” လုိ႔ ဦးမင္းလြင္ဦးက ေထာက္ျပပါတယ္။ ” ၈၈ က ဖုန္းေမာ္ကိစၥကုိ ခဏ ထားပါဦး။ မေန႔တေန႔ကမွ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ သံဃာ့အေရးအခင္းတုိ႔၊ ဒီပဲယင္း အေရးအခင္းတုိ႔ေတာင္ က်ေနာ္တုိ႔ မလုပ္နုိင္ေသးဘူးေလ။ Report ေတြထုတ္ၿပီး ဒီအတုိင္း တန္းလန္းၾကီး” လုိ႔ သူက အားမလုိ အားမရနဲ႔ ဆက္ေျပာပါတယ္။
နစ္နာဆုံးရံႈးခဲ့သူေတြကို ဘယ္လုိကုစားေပးမလဲ
၈ ေလးလုံး အေရးေတာ္ပုံမွာပါ၀င္ခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြ၊ လူ႔အခြင့္အေရးေရွ႕ေနေတြက အမွန္တရားေဖာ္ထုတ္ေရး၊ အစိုးရေဟာင္းရဲ႕ လုပ္ရပ္ အမွားေတြကို လက္ရွိအစိုးရက တာ၀န္ခံေျဖရွင္းေရး အတြက္ ေတာင္းဆုိေနေပမယ့္ နုိင္ငံေရး အင္အားစုေတြ ပါမလာေသးတာ ေၾကာင့္ ေလာေလာဆယ္မွာေတာ့ သူတုိရဲ့ေတာင္းဆုိခ်က္ အေကာင္အထည္ ေပၚလာမယ့္ အရိပ္လကၡဏာ မျမင္ရေသးပါဘူး။
ဒါဆုိရင္ ေတာင္အာဖရိကနုိင္ငံမွာ လုပ္သလုိမ်ဳိး တခ်ိန္က အမွားေတြအတြက္ တာ၀န္ရွိသူေတြက ၀န္ခ် ေတာင္းပန္ျပီး ေၾကေအးေရး လုပ္ ၾကမလား။ ေတာင္အာဖရိကက ျငိမ္းခ်မ္းေရး နုိဗယ္ဆုရွင္ ဘုန္း ေတာ္ၾကီး ဒက္စမြန္တူးတူးကိုယ္တုိင္ အခုလ အေစာပုိင္းက ရန္ကုန္အထိ လာ ျပီး သူတုိ႔နုိင္ငံရဲ႕ အေတြ႔အႀကံဳ ေတြကို ေဆြးေႏြးရွင္းျပျပီး ျဖစ္ေပမယ့္ အစိုးရနဲ႔ နုိင္ငံေရးအဖြဲ႔စည္း အသီးသီးဆီက အခုခ်ိန္ ထိ သူတုိ႔ရဲ႕ သေဘာထားေတြကို တရား၀င္ထုတ္ျပန္တာ ဘာမွမၾကားရေသးပါဘူး။
ျမန္မာနုိင္ငံဆုိင္ရာ ကုလသမဂၢ လူ႔အခြင့္အေရး အထူးကိုယ္စားလွယ္ ကင္တားနားကလည္း ဆယ္စုနွစ္နဲ႔ခ်ီၿပီး ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ အၾကမ္းဖက္မႈေတြ အတြက္ တာ၀န္ခံ ေျဖရွင္းေပးေရးဟာ လက္ရွိသြားေနတဲ့ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲေရး လမ္းေပၚက အဖုအထစ္ေတြကို ေက်ာ္လႊားနုိင္ဖုိ႔ အေရးၾကီးတဲ့ ေျခလွမ္းျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာဆုိေၾကာင္း ဂ်နီဗာကလာတဲ့ ရုိက္တာသတင္းတပုဒ္မွာ ေတြ႔လုိက္ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အစိုးရကေရာ၊ နုိင္ငံေရး ပါတီေတြနဲ႔ တုိင္းရင္းသားအဖြဲ႔ေတြကပါ ဒီီကိစၥကို အေရးတၾကီး ေဆြးေႏြးရမယ့္ ကိစၥတခုအျဖစ္ ထည့္သြင္းထားတာ မေတြ႔ရေသးဘူးလုိ႔ ကင္တားနားက ေထာက္ျပခဲ့ပါတယ္။
အမွန္တရား ေဖာ္ထုတ္ေရး မလုပ္နုိင္ေသးဘူး ဆုိရင္ ကိုဖုန္းေမာ္ ၂၅ နွစ္ျပည့္မွာ ဒီမုိကေရစီအင္အားစုေတြ ဘာလုပ္ၾကမွာလဲ။ ဘုန္းၾကီး ေက်ာင္း သြားျပီး ဆြမ္းကပ္ အမွ်ေ၀ရံု သက္သက္နဲ႔ပဲ ေက်နပ္လုိက္ရမ လား။ နွစ္ပတ္လည္ ေဟာေျပာပဲြ အခမ္းအနားေတြလုပ္ျပီး လြန္ခဲ့တဲ့ ၂၅ နွစ္ကျဖစ္စဥ္ကုိ အမွတ္တရ စားျမႇဳပ္ျပန္ရင္း ပဲြျပီးသြားၾကမလား။
အနိမ့္ဆုံးအားျဖင့္ေတာ့ ၁၉၈၈ မတ္လက စက္မႈတကၠသိုလ္၀င္းအတြင္း စုိက္ထူခဲ့ေပမယ့္ အစိုးရက ခ်က္ခ်င္း ဖ်က္ဆီးလုိက္တဲ့ ကုိဖုန္းေမာ္ အမွတ္တရ ေက်ာက္တိုင္ကုိ အခုခ်ိန္မွာ တရား၀င္ ျပန္စုိက္ထူသင့္ပါ တယ္။ အဲဒီလုိစုိက္ထူျခင္းက က်ဆုံးခဲ့ရသူေတြ၊ နစ္နာခဲ့ရသူ ေတြရဲ့ စိတ္ခံစားမႈကုိ အသိအမွတ္ျပဳ ကုစားေပးနုိင္ဖုိ႔ နည္းလမ္းေကာင္း တခုျဖစ္တယ္ဆုိတာကုိ လက္ရွိအစိုးရနဲ႔ လႊတ္ေတာ္က နားလည္ လက္ခံ လာ ေအာင္ ေဆြးေႏြးတင္ျပသင့္တယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္။
ေရွ႕ရက္ေတြမွာ ဆက္တုိက္ တံတားနီအေရးအခင္းအတြင္း က်ဆုံးသူေတြ၊ ဇြန္လ အေရးအခင္း၊ ၾသဂုတ္လအေရးအခင္း၊ စက္တင္ဘာအေရး အခင္းေတြအတြင္း သက္ဆုိင္ရာ ျပည္နယ္၊ တုိင္းအသီးသီးမွာ က်ဆုံးသြားသူေတြအတြက္ အမွတ္တရ ေက်ာက္တိုင္ေတြ တည္ေဆာက္ ေရး ကုိ ေဆြးေႏြးသင့္တယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။
က်ဆုံးခဲ့ရသူေတြ၊ နစ္နာခံစားခဲ့ရသူေတြရဲ့ မိသားစု၀င္ေတြဆီ သြားေရာက္ေတြ႔ဆုံ အားေပးစကားေျပာသင့္ပါတယ္။
ဒီလုိနည္းနဲ႔ ကုစာေပးျခင္းဟာ က်ဆုံးခဲ့ရသူေတြ၊ နစ္နာခဲ့ရသူေတြအတြက္ တစုံတရာ အသိမွတ္ျပဳရာ ေရာက္သလုိ လက္ရွိသြားေနတဲ့ အမ်ဳိး သား ျပန္လည္ သင့္ျမတ္ေရး လမ္းေၾကာင္းကို အေထာက္အကူ ျဖစ္ေေစလိမ့္မယ္လို႔ ထင္ျမင္မိပါတယ္။
(စာေရးသူသည္ ထိုင္း-ျမန္မာ နယ္စပ္တြင္ အေျခစိုက္ေသာ ေက်ာင္းသားလက္နက္ကိုင္ ABSDF အဖြဲ႕ဝင္ေဟာင္းျဖစ္ျပီး DVB ၏ သတင္း ေထာက္ေဟာင္းလည္း ျဖစ္သည္။ ယခုအခါ ေနာ္ေဝႏိုင္ငံတြင္ ေနထိုင္လ်က္ရွိသည္)
No comments:
Post a Comment