ေမး။ ။ Miss Myanmar International ၿပိဳင္ပြဲ ၀င္ၿပိဳင္ျဖစ္ပုံ ေျပာျပေပးပါဦး။
ေျဖ။ ။ တကယ္ေတာ့ က်မက Miss myanmar ကုိ မႏွစ္ကတည္းက ေဖာင္တင္ျဖစ္ခဲ့တာပါ။ ဒါေပမယ့္ မႏၱေလးက ရန္ကုန္ကို လူေရြးပြဲမွာ မ လာျဖစ္လုိက္ဘူး။ အဲဒီေတာ့ မၿပိဳင္ျဖစ္ေတာ့ဘူး ျဖစ္သြားတာပါ။ အဲဒါလည္း က်မအတြက္ အခြင့္အေရး ပုိေကာင္း သြားတာေပ့ါေနာ္။ မႏွစ္က ၿပိဳင္ပြဲအေတြ႔အႀကံဳကုိ အေခြၾကည့္ၿပီးေတာ့ Talent Show အတြက္ကို ဘယ္လုိ ေကာင္းေအာင္လုပ္ႏုိင္မယ္ဆုိတာကုိသိသြားတယ္။ ေနာက္ ဘာသာစကားဟာ တကယ္အေရးႀကီးပါလား ဆုိတာ သိသြားတယ္။ က်မ ဘာသာစကားနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ျပင္ဆင္ခ်ိန္ျပန္ရသြားတယ္။ၿပီးေတာ့ စြမ္းရည္ၿပိဳင္ပြဲ အတြက္လည္း က်မ ငယ္ငယ္က ေစာင္းကုိ အေျခခံ သင္ဖူးပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ အေျခခံ ႏုတ္ေတြ နားလည္ထားေတာ့ အခု ဒီပြဲမွာ ျမန္မာ့႐ုိးရာ ေစာင္းဆုိေတာ့ ေကာင္းႏုိင္တယ္ဆုိၿပီး စဥ္းစားမိၿပီးေတာ့ သုံးေလးလေလာက္ အလုိမွာ ေစာင္းတီး ျပန္က်င့္ ျဖစ္ခဲ့ပါ တယ္။ ဘာသာစကားကေတာ့ B.A (English) နဲ႔ ေက်ာင္းၿပီးထားတာ ဆုိေတာ့ Informal ေလာက္ က်မ ေျပာေနက်ပါ။ ဒါေပမယ့္ ေမးခြန္း ေတြ ေျဖဆုိ ႏုိင္ေအာင္လုိ႔ က်မ အဂၤလိပ္ကုိ ျပန္ၿပီး ေတာ့ ေလ့လာခဲ့ပါတယ္။
ေမး။ ။ ဒီၿပိဳင္ပြဲမွာ အလွအပအျပင္ မယ္တေယာက္ရဲ႕ ဘယ္လုိအရည္အခ်င္းေတြ၊ ဘယ္လုိ လႈပ္ရွားမႈေတြကုိ ျပဳလုပ္ခဲ့ရ ပါေသးလဲ။
ေျဖ။ ။ လူေရြးပြဲက ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁ ရက္ေန႔ကစၿပီး မၿပိဳင္ခင္အထိ က်မတုိ႔ကုိ ဆက္တုိက္ စခန္း သြင္းထားတာေပ့ါ။ ဒီ ၾကားထဲမွာ က်မတုိ႔ လႈပ္ ရွားမႈေတြအျဖစ္ ေငြေဆာင္ကုိ သြားရတာေတြရွိတယ္။ မိဘမဲ့ ကေလး ေက်ာင္းေတြကုိ သြားၿပီးေတာ့ အားေပးစကားေတြ ေျပာရတာေတြ ရွိ တယ္။ က်မတုိ႔ေတြကို ကူညီပံ့ပုိးေပးတဲ့ စပြန္ဆာ ကုမၸဏီေတြကုိ သြားၿပီး ေလ့လာ ရတာေတြရွိတယ္။ ႏုိင္ငံေတာ္ပြဲျဖစ္တဲ့အတြက္ ႏုိင္ငံေတာ္ သမၼတ အႀကံေပးေတြ၊ နာမည္ႀကီး ပုဂၢိဳလ္ေတြကအစ က်မတုိ႔ကုိ လာၿပီးေတာ့ Training ေတြ လာေပးတယ္။ သူတုိ႔ Training ေတြမွာ လိုက္ မွတ္ရတယ္။ ႏုတ္ေတြ ျပန္ထုတ္ရပါတယ္။ သူတုိ႔ လုပ္ခုိင္းတဲ့ အိမ္စာေတြကလည္း အမ်ားႀကီးပဲ။ တကယ္ကုိ ေကာင္းတဲ့ ပြဲတခုပါ။ ေသေသ ခ်ာခ်ာ လုိက္လုပ္ခဲ့ရင္ ဆုမရ ခဲ့ရင္ေတာင္ ကုိယ္ရည္ကုိယ္ေသြး အရမ္းတက္မယ့္ ပြဲတခုပါ။ အေတြ႔အႀကံဳေတြလည္း အမ်ားႀကီးရခဲ့ ပါ တယ္။
ေမး။ ။ ၿပိဳင္ပြဲေန႔မွာေကာ ဘာေတြနဲ႔ ဘယ္လုိမ်ိဳး အဆင့္ဆင့္ ၿပိဳင္ခဲ့ရပါသလဲ။
ေျဖ။ ။ ပထမဆုံး Round ကေတာ့ ျမန္မာ အက်ႌနဲ႔ေပါ့ေနာ္။ အဲဒါကုိ က်မတုိ႔ ေရြးခ်ယ္ပုိင္ခြင့္ မရွိဘူးရွင့္။ ဒီဇုိင္နာေတြကုိ မဲႏႈိက္ၿပီး ကိုယ္က်တဲ့ ဒီဇုိင္နာနဲ႔ ကုိယ့္အက်ႌကုိ စပြန္ဆာ ယူရပါတယ္။ ဒုတိယ Round က က်မတုိ႔ အားကစား၀တ္စုံနဲ႔ ၿပိဳင္ရတယ္။ ၿပီးေတာ့ စြမ္းရည္ ျပရတယ္။ ေနာက္ဆုံးတခုကေတာ့ ညေနခင္း ၀တ္စုံနဲ႔ ေလွ်ာက္ၿပီးေတာ့ က်မတုိ႔ကုိ ေမးခြန္းေတြ ဆက္တုိက္ လာပါတယ္။ အေယာက္ ၂၀ စလုံးကို ေမး တယ္။ အဲဒီမွာ ၁၀ ေယာက္ ျဖတ္ခ်လုိက္တယ္။ ေနာက္ အဲဒီ ၁၀ ေယာက္ကုိ တခါ ထပ္ေမးတယ္၊ ၅ ေယာက္ ထပ္ျဖတ္ခ်တယ္။ ေနာက္ဆုံး အဲဒီ ၅ ေယာက္ကုိ ထပ္ေမးတယ္။ အားလုံးအဂၤ လိပ္လုိ ေမးခြန္းေတြခ်ည္းပဲ ေျဖခဲ့ရတာပါ။
ေမး။ ။ အခု Miss Myanmar International ၿပိဳင္ပြဲဟာ ႏုိင္ငံကုိယ္စားျပဳ အေနနဲ႔ ထြက္ေပၚလာမွာဆုိေတာ့ အရင္က ၿပိဳင္ခဲ့ရတဲ့ ၿပိဳင္ပြဲေတြနဲ႔ ယွဥ္ရင္ တာ၀န္ႀကီးတယ္လုိ႔ ယူဆမိပါသလား။
ေျဖ။ ။ တာ၀န္ႀကီးတယ္ ဆုိတာထက္ကုိ တျခားၿပိဳင္ပြဲေတြနဲ႔ တအားကုိ ကြာပါတယ္။ ဒါဟာ အရည္အခ်င္းပြဲလည္း ျဖစ္တယ္။ ၿပီးေတာ့တျခား ၿပိဳင္ပြဲေတြက မၿပိဳင္ခင္ တပတ္အလုိမွာမွ စေခၚတယ္။ နည္း နည္းပါးပါးပဲ Cat Walk ေလွ်ာက္နည္း ေလးပဲ သင္ေပးတယ္။ က်မတုိ႔ကုိ ေခၚ တယ္ဆုိတာ Cat Walk ေလွ်ာက္ဖုိ႔ပဲ ေခၚတာေလ။ ဒါက်ေတာ့ အဲလုိမဟုတ္ဘူး။ ဒီက Training ေတြ အကုန္လုံးက ဘ၀အတြက္ ျပန္အသုံး ခ်လုိ႔ရမယ့္ ဟာေတြ အမ်ားႀကီးပါတယ္။ က်မတုိ႔ ေအာင္ျမင္မႈရေအာင္ ဘယ္လုိသြားမယ္၊ ေအာင္ျမင္မႈနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ သင္ခန္းစာေတြ အမ်ား ႀကီး သင္ရတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အရာေတြ လည္း အမ်ားႀကီးသင္ရတယ္။ ေအာင္ျမင္မႈကို ဘယ္လုိ ေရာက္ေအာင္ သြားမလဲ၊ ေအာင္ျမင္မႈမရရွိခဲ့ရင္ ဘယ္လုိ စိတ္ဓာတ္ မက်ေအာင္ လုပ္ရမလဲ။ အမ်ားႀကီးပါပဲ။ ၿပိဳင္ပြဲက တကယ္ကုိ အဘက္ဘက္က ျပည့္စုံေအာင္လုပ္ ထားတာပါ။ လုိအပ္ခ်က္ ေလးေတြေတာ့ ရွိပါမယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း က်မတုိ႔ ၿပိဳင္ပြဲ၀င္ေတြအတြက္ ဆုမရခဲ့ရင္ေတာင္ အရမ္းကုိ အက်ိဳးရွိ တဲ့ ပြဲ တခုပါ။
ေမး။ ။ ၿပိဳင္ပြဲ၀င္ေတြရဲ႕ စြမ္းရည္ၿပိဳင္ပြဲမွာ တူရိယာ ပစၥည္းေတြ တီးခတ္မႈထဲက အခက္ဆုံးျဖစ္တဲ့ ျမန္မာ့ေစာင္း တီးခတ္မႈကုိဘာေၾကာင့္ေရြး ခ်ယ္ျဖစ္ခဲ့တာပါလဲ။
ေျဖ။ ။ ေစာင္းကေတာ့ က်မ အေျခခံလည္း သင္ဖူးထားတာ္။ မႏွစ္က ျပသြားတဲ့ Talent ေတြၾကည့္ေတာ့တခ်ိဳ႕ေတြကေတာ္ေတာ္ထူးထူးျခား ျခားနဲ႔ လွပေကာင္းမြန္တာကို ေတြ႔ပါတယ္။ က်မလည္း က်မရဲ႕ Talent ကို အဲဒီလုိ ထူးထူးျခား ျခားေလး ျပႏုိင္ရင္ ေကာင္းမယ္လုိ႔ စဥ္းစားမိတယ္။ အဲဒါနဲ႔ အကေတြကုိ စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့လည္း ကမယ့္သူေတြက အရမ္းမ်ားမယ္ ဆုိေတာ့ အားလုံးကမယ္ ဆုိေတာ့လည္း တူညီသြားႏုိင္မွာေတြ ရွိႏုိင္မယ္ေပ့ါေနာ္။ အဲဒါနဲ႔ ေစာင္းကုိ ျပန္က်င့္ရင္ ေကာင္းမလားဆုိၿပီး စဥ္းစားမိတယ္။ ေစာင္းက ေတာ္ေတာ္ ခက္ခဲပါတယ္။ သီခ်င္းႀကီး တပုဒ္လုံး တီးႏုိင္ဖုိ႔ဆုိတာ ေတာ္ေတာ္ေလး ခက္ခဲေတာ့ အခုအခ်ိန္မွာ သင္မယ္ဆုိရင္ မီႏုိင္မယ္ ထင္တယ္ေပါ့ေနာ္။ မရရင္လည္း အကက သင္ရတာ လြယ္တာပဲ၊ အျမန္ဆုံး အက ျပန္ေျပာင္းမယ္ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ သင္ရင္းနဲ႔ပဲ ေစာင္းသံေလးကုိ ၾကားေနရင္း၊ တီးေနရင္းနဲ႔ကုိ အလုိလုိ ၾကည္ႏူးေနတာပါ။ အဲဒီလုိ ေစာင္းတီးရတာ အလုိလုိ ၾကည္ႏူးေနရင္း ကေနကုိ ဒါပဲ တီးေတာ့မယ္ဆုိၿပီး ေစာင္းကုိပဲ ဆက္တုိက္ သင္ယူခဲ့တာပါ။
ဒီၿပိဳင္ပြဲမွာက သီခ်င္း တပုဒ္လုံးစာ တီးလုိ႔မရဘူး။ ၁ မိနစ္ပဲ ကန္႔သတ္ထားတာ ဆုိေတာ့ သီခ်င္းတပုဒ္လုံးမွာမွ လက္စြမ္းျပလုိ႔ရမယ့္ တပုိဒ္ ေလာက္ကုိ ျပန္က်င့္တယ္။ ၁ မိနစ္မွာမွ စကၠန္႔ေလးဆယ္ စာ “ေအာင္ ေစ ပုိင္ေစ” သီခ်င္းကုိ ခ်ိန္ၿပီး ျပန္ျဖတ္လုိက္ ပါတယ္။ ဒုိင္ေတြဘက္က အခ်ိန္ေစ့ၿပီဆုိတဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ က်မ ဘက္က တီးလုံးက လုံး၀ အျပတ္ျဖစ္ရမယ္ဆုိၿပီး ေသေသခ်ာခ်ာ ခ်ိန္ၿပီး ေတာက္ေလွ်ာက္ က်င့္ခဲ့ တာပါ။ အဲဒီမွာပဲ အားလုံး သေဘာက်ႏုိင္ေလာက္တဲ့ သီခ်င္း တပုဒ္ကုိ ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္ ဖန္တီးၿပီး တီးျပခဲ့တာပါ။
ေမး။ ။ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္အတြက္ ဆုရသြားတဲ့ ဂုဏ္ရည္ေအးေက်ာ္ကုိ ပရိတ္သတခ်ိဳ႕က သေဘာက်သလုိ၊ တခ်ိဳ႕ ပရိသတ္ ေတြကလည္း အား မရၾကဘူး၊ သေဘာမက်ၾက ဘူးဆုိတဲ့ ေ၀ဖန္သံေတြ facebook ေပၚမွာ အေတာ္ေလး ညံသြားပါေသးတယ္။ အဲဒီအေပၚ ဘာေျပာခ်င္ပါသလဲ။
ေျဖ။ ။ ေ၀ဖန္သံေတြကုိ က်မ ႀကိဳဆုိပါတယ္ရွင့္။ လူဆုိတာကေလ က်မတုိ႔ ကုိယ္တုိင္ေတာင္မွ ကုိယ့္အျမင္နဲ႔ကိုယ္က တခါတေလ ထပ္တူ က်ခ်င္မွ က်မွာ။ ဒီတခုကုိ အေကာင္းျမင္ေပမယ့္ ခနေန ကိုယ္ကုိယ္တုိင္ေတာင္မွ မေကာင္းျမင္ခ်င္ ျမင္သြားတာပါ။ ကိုယ့္ တေယာက္တည္းမွာေတာင္မွ ကုိယ့္စိတ္နဲ႔ ကုိယ္က မညီမွ်တာေတြ ျဖစ္ေနေသးတာ၊ လူေတြအမ်ားႀကီး ဆုိလုိ႔ရွိရင္ေတာ့ အျမင္ေတြက အမ်ားႀကီး ျဖစ္သြားႏုိင္ပါတယ္။ အျမင္ေတြအားလုံးကုိ က်မနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး စိတ္ထဲမွာထား ေျပာဆုိ ေနၾကတာကိုပဲ က်မက ႀကိဳဆုိပါတယ္လုိ႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။
ေမး။ ။ မႏၱေလးၿမိဳ႕ခ်မ္းျမသုခ နာေရးကူညီမႈအသင္းရဲ႕ နာေရးကား ေမာင္းတဲ့ ပရဟိတ လူမႈေရးအလုပ္ လုပ္ျဖစ္ပုံလည္း သိခ်င္ပါတယ္။ ဒီအလုပ္အေပၚကုိေရာ ဘယ္လုိခံယူထားပါသလဲ။
ေျဖ။ ။ ခ်မ္းျမသုခမွာ နားေရးကား ေမာင္းျဖစ္သြားတာက ၂၀၁၀ ဇန္န၀ါရီမွာပါ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ က်မ ကုိယ္တုိင္ကုိက စိတ္ထဲမွာ ခ်မ္းျမသုခက မိန္းကေလးေတြကို နားေရးကားေမာင္းဖုိ႔ ကားေမာင္းတတ္တဲ့ သူေတြကုိ ေခၚတယ္ေပ့ါေနာ္။ ကုိယ္လည္း ကားေမာင္းတတ္ ေနတာပဲ၊ ကုသုိလ္ျဖစ္ေလး တခုေလာက္ လုပ္လုိက္ရင္ ေကာင္းမယ္ေပ့ါ။ အခုလုိ ကုသုိလ္ျဖစ္ လုပ္ငန္းေတြ ကလည္း က်မတုိ႔နဲ႔ မစိမ္းပါဘူး။ က်မ အေဖကလည္း ဆရာ၀န္ပါ။ သူက ျဗဟၼစုိရ္ အခမဲ့ ေဆးကုခန္းမွာေရာ၊ ကုတင္ ၃၀၀ အခမဲ့ ေဆးကုခန္းမွာနဲ႔ သံဃာ ေဆး႐ုံေတြမွာပါ အခမဲ့ ပုံမွန္ထုိင္ ေပးေနတာပါ။ ညေနပုိင္းမွာ ကုိယ္ပုိင္ ေဆးခန္းမွာ ထုိင္တာပါ။ အဲဒီေတာ့ အေဖက အဲဒီလုိ ေရွ႕ကေန ဦးေဆာင္လမ္းျပ လုပ္ထားတာေတြ ရွိေနေတာ့ က်မကုိယ္တုိင္လည္း အဲဒီလုိ လုပ္ခ်င္ စိတ္က သူ႔ဘာသာသူ ျဖစ္လာတာပါ။ အထူးသျဖင့္ မႏၱေလးမွာက မိန္းကေလး ကားေမာင္းတတ္တဲ့ ယာဥ္ေမာင္းက နည္းေသး တယ္ေလ။ ဒီအေပၚမွာ ဘယ္လုိခံယူထားလဲ ဆုိေတာ့ ၾကည္ႏူးပါတယ္။ ဘ၀ေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးကုိ က်မကုိယ္တုိင္ ခံစား သိရွိ လာပါတယ္။ ျပည္သူေတြ ဒီအသင္းကုိ အသုံးျပဳတာက တခ်ိဳ႕ေတြလည္း ပုိက္ဆံတတ္ႏိုင္လုိ႔ ကုိယ္တုိင္ အလွဴေငြလွဴၿပီး အသုံးျပဳ တာေတြ ရွိသလုိ၊ နာေရးေၾကး ေလးေတာင္ မတတ္ႏုိင္လုိ႔ အသင္းရဲ႕ အကူအညီကုိ ယူရတဲ့ မိသားစုလည္း အမ်ားႀကီးပါ။ မႏၱေလးၿမိဳ႕ရဲ႕ ဟုိး ေခ်ာင္ႀကိဳ ေခ်ာင္ၾကား ေနရာေတြလည္း ေရာက္ျဖစ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သၿဂႋဳဟ္တာေတာင္မွ ပုံစံအမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိတယ္၊ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ ျမစ္ထဲေမွ်ာလုိက္တာ၊ ႐ုိးရာေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိတာေပ့ါေနာ္၊ ဘ၀ေတြ အမ်ိဳးမိ်ဳးကုိ ပုိၿပီး သိလာရပါတယ္။
ေမး။ ။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ အရင္ကထက္စာရင္ တေန႔ထက္ တေန႔ မ်ားျပားလာတဲ့ လူမႈကူညီေရး အသင္းအဖြဲ႔၊ အဖြဲ႔အစည္းေတြ အေပၚ ဘယ္လုိျမင္ပါသလဲ။
ေျဖ။ ။ ေကာင္းပါတယ္ရွင္။ က်မတုိ႔ ျမန္မာေတြရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ကုိက အားနာတတ္တယ္၊ သူမ်ားကုိဆုိ အကူအညီေပး ခ်င္တယ္။ မထင္ရွားရင္ မထင္ရွားမယ္၊ လူတုိင္းရဲ႕ မသိစိတ္ထဲမွာ ရွိေနၾကမွာပါ။ အခုလုိ လုပ္ပုိင္ခြင့္ေတြပုိၿပီး ရလာတဲ့ အခ်ိန္မွာ စိတ္ေတြက ျပန္လည္ႏုိ္းႂကြလာလုိ႔ အခုလို အဖြဲ႕ေတြ ပုိၿပီးေပၚလာၾကတာပါ။ ဒါဟာ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း တခုလုံးအတြက္ အရမ္းကုိ ေကာင္းတဲ့ အျပဳသေဘာ ေဆာင္တဲ့ လကၡဏာ တခုပါ။ ဒါကို ႀကိဳဆုိရမွာပါ။
ေမး။ ။ ေရွ႕ေလွ်ာက္ ပရဟိတ အလုပ္ေတြကုိ ဆက္လုပ္သြားဖုိ႔ ရွိပါေသးလား။ ဘယ္လုိမ်ိဳးေတြ လုပ္သြားဖုိ႔ ရွိပါသလဲ။
ေျဖ။ ။ ပရဟိတကုိ နားေရးကား ေမာင္းတာတခုတည္းပဲ အစကတည္းက လုပ္ခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေနာက္ထပ္ လုပ္ျဖစ္တာေတြ ရွိပါေသးတယ္။ စိမ္းေရာင္စုိ လူမႈကူညီေရးအသင္းနဲ႔ Global Warming Environmental Activity အေနနဲ႔ သစ္ပင္ စုိက္တာေတြလည္း ရွိသလုိ၊ မႏၱေလးကုိ ႂကြပ္ႂကြပ္အိတ္ ကင္းစင္နယ္ေျမလုိ႔ လုပ္လုိက္ေတာ့ မႏၱေလး ေတာင္ေပၚနဲ႔ ဦးပိန္ တံတားေပၚမွာ က်မတုိ႔ ပလပ္စတစ္ ကင္းစင္ေရးအတြက္ အမိႈက္ေတြ လုိက္ေကာက္ရတာေတြ၊ အဲဒီလုိ လႈပ္ရွားမႈေတြနဲ႔ အတူ က်မတုိ႔ မိသားစုလုိက္ ဦးဂုိအင္ကာ ဆီမွာ တရားထုိင္ပါတယ္။ တရားစခန္းေတြ အၿမဲတမ္း ၀င္ျဖစ္တယ္။ အဲဒီလုိ ၀င္ျဖစ္တဲ့အျပင္ အဲဒီ စခန္းေတြမွာလည္း လုပ္အားေတြ ျပန္ေပးျဖစ္တယ္။ ဦးဂုိအင္ကာ ႀကီးမႉးက်င္းပတဲ့ နည္းလမ္းစဥ္နဲ႔ပဲ ကေလး တရားပတ္ေတြ က်င္းပပါတယ္။ ျမန္္မာႏုိင္ငံရဲ႕ ဗုဒၶဘာသာ ကေလးငယ္ေတြကုိ ငါးပါးသီလ ဆုိတာ ဘာလဲ သိလာေအာင္ အာနာပါန ၀င္ေလ ထြက္ေလ ဘယ္လုိရႈရတယ္။ ေန႔စဥ္ ဘ၀ေတြမွာ ဒါကုိ ဘယ္လုိ ျပန္အသုံးခ်ရမယ္ ဆုိတာကုိ ကေလး တရားပတ္ေတြမွာ က်မတုိ႔က ေဘးကေန ႀကီးၾကပ္တဲ့သူ အေနနဲ႔ လုိက္ၿပီးေတာ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြမွာ လုိက္လံ ျပသရတာေတြ အမ်ားႀကီး လုပ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ Miss Myanmar အျဖစ္ ႏုိင္ငံရဲ႕ Ambassador မျဖစ္ခင္မွာေတာင္ က်မရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈ အမ်ားႀကီးရွိခဲ့တာ အခုလုိ ျဖစ္လာၿပီးတဲ့ ေနာက္မွာေတာ့ ဒီလုိ လႈပ္ရွားမႈေတြ အမ်ားႀကီးကုိ ထပ္ၿပီးလုပ္သြားမွာပါ။
ေမး။ ။ ႏုိင္ငံတကာ ၿပိဳင္ပြဲအေနနဲ႔ ဘယ္ေတာ့ေလာက္ သြားၿပိဳင္ရမွာပါလဲ။ အဲဒီအတြက္ကုိေရာ ဘယ္လုိ ႀကိဳတင္ ျပင္ဆင္မႈေတြ လုပ္ေနပါၿပီလဲ။ ဘယ္သူေတြက လုပ္ေပးမွာပါလဲ။
ေျဖ။ ။ က်မကုိ အသင္းက ၁၁ လပုိင္းမွာ သြားၿပိဳင္ရမယ္လုိ႔ ဖုန္းဆက္ ထားပါတယ္။ ႏုိင္ငံေတာ့ အတိအက် မသိရေသးပါဘူး။ သူတုိ႔က က်မတို႔ကုိ အခုလုိ မယ္မျဖစ္ခင္ စခန္း သြင္းထားကတည္းက စာခ်ဳပ္ေတြ ခ်ဳပ္ၿပီးသားပါ။ ရသြားေသာမယ္ တေယာက္ သည္ ေလ့က်င့္မႈကုိ မပ်က္မကြက္ တက္ေရာက္ရမည္၊ ႏုိင္ငံကုိယ္စားျပဳရမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီမယ္ ျပန္လာရင္ ဆုရခဲ့ျခင္း၊ မရခဲ့ျခင္းေပၚမွာ ဒီႏုိင္ငံရဲ႕ Image ကုိက ကြာတယ္ေလ။ အဲဒီေတာ့ သူတုိ႔သည္လည္း ဒီလုိ ေကာင္းေသာ Image တခုကုိ လုိခ်င္မွာပါပဲ။ သူတုိ႔ကေတာ့ ေလ့က်င့္မႈ အျပည့္ ေပးသြားမွာပါပဲ။ က်မလည္း သူတုိ႔ရဲ႕ ေလ့က်င့္ေပးမႈကုိ လုိက္လံႀကိဳးစားရင္းနဲ႔ ႏုိင္ငံ ဂုဏ္ေဆာင္ တေယာက္ျဖစ္ေအာင္ အစြမ္းကုန္ ႀကိဳးစားသြားမွာပါ။ ဒီလုိ ေလ့က်င့္မႈေတြကုိ Miss Myanmar International ၿပိဳင္ပြဲ ႀကီးမႉး က်င္းပေပးခဲ့ဲတဲ့ Myanmar Tourism Federation နဲ႔ Myanmar Tourism Service အဲဒီ ႏွစ္ခုက ပူးေပါင္းၿပီးေတာ့ က်မကုိ ေလ့က်င့္ေပးမွာပါ။ ဒီအဖြဲ႔အစည္း ႏွစ္ခုအျပင္ ေဒၚတင္မုိးလြင္ရဲ႕ ေလ့က်င့္ေပး မႈေတြလည္း ပါမွာပါ။
ေမး။ ။ အရင္ႏွစ္ကလုိ ပရိသတ္က ေပးတဲ့ဆုနဲ႔တင္ မဟုတ္ဘဲ ျမန္မာ ကုိယ္စားျပဳ မယ္တေယာက္အေနနဲ႔ ႏုိင္ငံတကာမွာ တန္းတတန္း ၀င္ေအာင္ လုပ္ဖုိ႔လုိတယ္လုိ႔ ပရိသတ္ေတြကလည္း ေျပာေနၾကပါၿပီ။ အဲဒီအတြက္ကုိ ဘယ္လုိ ႀကိဳးစား ျပင္ဆင္သြားမယ္လုိ႔ စိတ္ကူးထားပါသလဲ။
ေျဖ။ ။ ပရိသတ္ေတြေျပာသလုိပဲ ပရိသတ္က ေပးတဲ့ ဆုတင္မဟုတ္ဘဲနဲ႔ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ ရယူႏုိင္တဲ့ ဆုတဆုမ်ိဳးလည္း သူတုိ႔ ယူလာခဲ့ ေစခ်င္တယ္လို႔ ေျပာေနၾကပါတယ္။ က်မလည္း အဲဒီလုိျဖစ္ေအာင္ လုပ္သြားခ်င္ပါတယ္။ က်မကေတာ့ အေကာင္းဆုံး ႀကိဳးစား သြားမွာပါ။ အခု ဒီ Miss Myanmar ၿပိဳင္ပြဲမွာလည္း ဆုရရမယ္ဆုိတဲ့ စိတ္နဲ႔ ႀကိဳးစားခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ၿပိဳင္ပြဲရဲ႕ တခုခ်င္း စီကုိ အေကာင္းဆုံး လုပ္ေဆာင္ခဲ့တာပါ။ အခု International သြားရမယ့္ အခါမွာလည္း ဆုရရမယ္ဆုိတဲ့ စိတ္ထက္စာရင္ က်မ လုပ္စရာ ရွိတဲ့ အပုိင္းေတြ အကုန္လုံးကုိ အေကာင္းဆုံး ႀကိဳးစားသြားရင္းနဲ႔ပဲ ႏုိင္ငံ မ်က္ႏွာပန္း လွေအာင္ ႀကိဳးစားခ်င္ပါတယ္။ ဘယ္လုိ ျဖည့္စြက္သြားရမယ္ ဆုိတဲ့အပိုင္းေတြမွာ က်မ ေစာင္းတီးတာကုိ ဒီထက္ပုိၿပီး အမ်ားႀကီး ေလ့က်င့္ရဦးမွာပါ။ ဒီပြဲမွာတင္ သက္ေသ ျပၿပီးပါၿပီ။ ေအာက္က ပရိသတ္ေတြက အရမ္း လက္ခုပ္တီးၿပီး အားေပးလုိက္ေတာ့ ကီး လြဲသြားပါတယ္။ တီးရင္း တန္းလန္းနဲ႔ ကီးလြဲသြားၿပီး ေနာက္ပုိင္း တီးရင္းနဲ႔ပဲ ကီးျပန္၀င္ သြားပါတယ္။ သီခ်င္းက ရပ္သြား ပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ တအား ေလ့က်င့္ထားေတာ့ ဒီအတုိင္း ဆက္တီးသြားရင္းနဲ႔ ကီး ျပန္၀င္သြားၿပီး သီခ်င္းက ၿပီးသြားတာပါ။ ႏုိင္ငံတကာမွာေတာ့ အဲဒီလုိ မရႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ အဲဒီေတာ့ က်မ အမ်ားႀကီး ေလ့က်င့္ သြားရဦးမွာပါ။ ေနာက္ ခႏၱာကုိယ္ အလွပုိင္းလည္း အမ်ားႀကီး ေလ့က်င့္ရဦးမွာပါ။ က်မက ျမန္မာ ခႏၱာကိုယ္ ေသးေသး သြယ္သြယ္ေလး ျဖစ္ေနပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ျမန္မာ ခႏၱာကိုယ္ ထြားထြားလွလွေလး ျဖစ္ေအာင္ ထပ္ၿပီး ႀကိဳးစားရ ဦးမွာပါ။ ပရိသတ္ဆုိလုိ႔ က်မ တခုေျပာခ်င္ပါေသးတယ္။ အခု facebook မွာ ဂုဏ္ရည္ေအးေက်ာ္ ဆုိတဲ့ နာမည္ေတြနဲ႔ အေကာင့္ေတြ အမ်ားႀကီးေတြ႕ရပါတယ္။ က်မ တကယ္သုံးတာက Gonyiayekyaw (Miss Myanmar International 2013) ပါလုိ႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္ရွင္။
No comments:
Post a Comment