Wednesday, September 17, 2014

တန္ဖိုးနည္း တိုက္ခန္းနဲ႔ ခါေတာ္မီ ကုမၸဏီ၊ မယံုၾကည္ၾကပါနဲ႔

စည္သူေအာင္ျမင္

အခုရက္ပိုင္း ႐ုပ္ျမင္သံၾကား သတင္းဌာနေတြမွာ ေၾကျငာခ်က္အရေရာ၊ သတင္းစာ၊ ဂ်ာနယ္ေတြရဲ႕ သတင္းေဖာ္ျပခ်က္ အရပါ ျပည္သူေတြ စိတ္အ၀င္စားဆံုး သတင္းတခုကေတာ့ တလ က်ပ္ ၃ ေသာင္း (အေမရိကန္ ေဒၚလာ ၃၀ ဝန္းက်င္) သြင္းသြား႐ံုနဲ႔ တုိက္ခန္း တခန္း ပိုင္ဆုိင္မယ့္ အခြင့္အေရးပါပဲ။ တခ်ိဳ႕ လူလတ္တန္းစား မိသားစုေတြအတြက္ဆို မီတာခသာသာ ေငြေၾကးပမာဏပါ။ ေလာေလာဆယ္ ေျမေစ်းေတြ အလြန္ေခါင္ခိုက္၊ တိုက္ခန္းေစ်း၊ အိမ္ေစ်းေတြ ဒီေလာက္ ျမင့္ေနတဲ့ ႏုိင္ငံမွာ အဲေလာက္ ေငြေလး မွန္မွန္သြင္း႐ံုနဲ႔ တိုက္ခန္း တခန္း ပိုင္ႏိုင္မယ္ဆိုတာ ယံုရခက္ႀကီးလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါကို လုပ္ကိုင္မယ္ဆိုတဲ့ ကုမၸဏီက ဘယ္လို ကတိေတြ ေပးေနပါသလဲ၊ ဘယ္လို အေကာင္အထည္ ေဖာ္မွာပါတဲ့လဲ၊ ျဖစ္ႏုိင္ပါ့မလား၊ ဒါမ်ိဳး အရင္တုန္းကေရာ နမူနာ ရွိခဲ့ပါသလား ဆိုတာ ေဆြးေႏြးတင္ျပသြားပါ့မယ္။

ဒီစီမံကိန္းကို အေကာင္အထည္ ေဖာ္မယ့္အဖဲြ႔ကေတာ့ The Infrastructure of Myanmar လုပ္ငန္းစုပါ။ ကုမၸဏီမ်ား႐ံုးမွာ မွတ္ပံုမတင္ရေသးပါဘူး။ စီစဥ္မယ့္သူကေတာ့ ၂၀၁၄ ခုႏွစ္က်မွ မွတ္ပံုတင္ထားတဲ့ Royal Summit ကုမၸဏီ တာ၀န္ရွိသူ ဦးသန္းဦးနဲ႔ တျခား ပုဂၢိဳလ္ေတြပါ။ သူတို႔ရဲ႕ အစီအစဥ္ကေတာ့ ျပည္သူေတြ တလ ေငြက်ပ္ ၃ ေသာင္းေလာက္ ဘဏ္မွာ သြင္း႐ံုနဲ႔ ၂ ႏွစ္ေလာက္ၾကာရင္ အဲဒီတိုက္ခန္းေတြမွာ တက္ေနႏိုင္မယ္၊ တိုက္ခန္းတန္ဖိုး ေၾကေအာင္ေတာ့ ႏွစ္ေပါင္း ၃၀ ေငြေပးသြင္းရလိမ့္မယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။ ျပည္သူေတြ လိုအပ္ေနတဲ့ အဲဒီလို တန္ဖိုးနည္း တိုက္ခန္းအိမ္ရာေပါင္း ရန္ကုန္မွာ ၂ သိန္း၊ တုိင္းနဲ႔ ျပည္နယ္ ၁၄ ခုမွာ စုစုေပါင္း ၂ သန္းေလာက္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ ႀကံရြယ္ထားတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

ၿပီးခဲ့တဲ့ စက္တင္ဘာ ၁၃ ရက္ေန႔ကေတာ့ အဲဒီအဖဲြ႔ဟာ သတင္းစာရွင္းလင္းပဲြ လုပ္ပါတယ္။ ႏွစ္ရွည္စီမံကိန္းနဲ႔ တန္ဖိုးနည္း အိမ္ရာေပါင္း ေျမာက္မ်ားစြာ ေဆာက္လုပ္မယ့္ စီမံကိန္းကို လုပ္ၾကမယ္ဆိုေပမယ့္ လူသိထင္ရွား ေဆာက္လုပ္ေရး ကုမၸဏီလိုမ်ိဳးေတြ၊ ဘဏ္လုပ္ငန္းရွင္ေတြလိုမ်ိဳးလည္း ပါတာ မေတြ႔ရပါဘူး။ သူတို႔ ရွင္းျပတာကေတာ့ သူတို႔အုပ္စုအေနနဲ႔ ဒီလုပ္ငန္းႀကီးလုပ္ဖို႔ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈ လံုး၀ ထည့္၀င္စရာ မလိုဘူး။ ျပည္သူေတြရဲ႕ ထည့္၀င္ေငြနဲ႔ပဲ တည္ေဆာက္ေပးသြားမယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။ အဖဲြ႔၀င္ တေယာက္ကဆိုရင္ တိုက္ခန္း ၂ သန္းအတြက္ ျပည္သူေတြ တလ က်ပ္ ၃ ေသာင္းစီ ထည့္လိုက္တယ္ ဆိုရင္ေတာင္ တလအတြင္း က်ပ္ သန္းေပါင္း ၆ ေသာင္း၊ တနည္း က်ပ္ ဘီလီယံ ၆၀ ေလာက္ရမွာမို႔ အဲဒီ ေငြေတြနဲ႔ စၿပီး အေကာင္အထည္ ေဖာ္လို႔ ရၿပီလို႔ ဆုိပါတယ္။

ဘယ္ေနရာေတြမွာ တိုက္ခန္းေတြ ေဆာက္ေပးမလဲဆိုေတာ့ ျပည္သူေတြ လိုအပ္တဲ့ေနရာေတြမွာ ေဆာက္ေပးမယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ပထမ အဆင့္ သတင္းစာ၊ ဂ်ာနယ္ေတြကေနတဆင့္ ျပည္သူေတြရဲ႕ စိတ္၀င္စားမႈ အဆုိျပဳလႊာေတြ ေခၚမယ္၊ အဲဒီ အဆိုျပဳလႊာေတြကို ၾကည့္ၿပီး ျပည္သူေတြ လိုခ်င္တဲ့ေနရာမွာ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ေပးမယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။ ဒီအတြက္ သူတို႔အေနနဲ႔ ေျမေနရာ ရဖို႔ကိုလည္း စိတ္မပူပါဘူးလို႔ ဆုိပါတယ္။ လယ္ပိုင္တဲ့ လယ္သမားေတြ၊ ေျမပိုင္တဲ့ ေျမပိုင္ရွင္ေတြနဲ႔ ေဆြးေႏြးမယ္၊ အဲဒီ လယ္ပိုင္ရွင္၊ ေျမပိုင္ရွင္ေတြကို ထြက္လာတဲ့ အခန္းရဲ႕ ၂၀ ရာခုိင္ႏႈန္းေပးမယ္၊ လယ္တဧက ေျမေပၚမွာ ေဆာက္ရင္ အခန္းေပါင္း ၁၆၀ ထြက္ၿပီး လယ္သမားက ၃၂ ခန္းရမယ္၊ ဆိုေတာ့ လယ္တဧက က်ပ္သိန္း ၅ ေထာင္ေက်ာ္ ရမွာမို႔ လယ္သမားေတြ မလြဲမေသြ ပူးေပါင္းလာၾကလိမ့္မယ္ဆိုၿပီး ျပန္ေျဖပါတယ္။

သူတို႔ စီမံကိန္းကို အေသအခ်ာ ဆန္းစစ္ၾကည့္ရင္ စတုရန္း ေပ ၆၀၀ ရွိတဲ့ တိုက္ခန္းတခန္းကို က်ပ္ ၁၀၈ သိန္းေလာက္နဲ႔ တြက္ခ်က္ထားတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ဒါဟာ ႏွစ္ေပါင္း ၃၀ အတြင္း ျဖစ္လာႏုိင္တဲ့ ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈကို ထည့္မတြက္ဘဲ သတ္မွတ္ထားတာပါ။ ရန္ကုန္တခုတည္း အခန္းေပါင္း ၂ သိန္းေလာက္ အေကာင္အထည္ ေဖာ္မယ္ဆိုေတာ့ ေဒၚလာ ၂ ဘီလီယံေက်ာ္ ပမာဏရွိတဲ့ စီမံကိန္းႀကီး ျဖစ္ေနတာ သြားေတြ႔ရပါတယ္။ တႏုိင္ငံလံုးမွာ အခန္းေပါင္း ၂ သန္းေလာက္ အေကာင္အထည္ ေဖာ္မယ္လို႔ ေျပာထားေလေတာ့ ေဒၚလာ ၂၁ ဘီလီယံ ပမာဏ ရွိေနပါတယ္။ မၾကာေသးမီကမွ ရန္ကုန္တုိင္း ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးျမင့္ေဆြ တင္ျပတဲ့ ေဒၚလာ ၁၅ ဘီလီယံတန္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သစ္ စီမံကိန္း၊ အစိုးရအဖဲြ႔သစ္ လက္ထက္္ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ အႀကီးက်ယ္ဆံုးလို႔ ဆိုႏုိင္တဲ့ ဟံသာ၀တီ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ ေလဆိပ္စီမံကိန္း၊ ဆက္သြယ္ေရး ေအာ္ပေရတာ လုပ္ငန္း၊ အားလံုး အားလံုးထက္ ပမာဏ မ်ားေနတာ ေတြ႕ျမင္ရပါလိမ့္မယ္။ ေငြအရင္းအႏွီး လံုး၀ မစိုက္ထုတ္ဘဲ ဒီစီမံကိန္းႀကီး အေကာင္အထည္ ေဖာ္မယ္ဆိုတာ ျဖစ္ႏုိင္ပါ့မလား။

သတင္းစာရွင္းလင္းပဲြမွာ သူတို႔ ေျပာဆိုခ်က္အရကေတာ့ ျပည္သူေတြဟာ တႏွစ္ေလာက္ ဒီေငြကို ထည့္၀င္ေနရမယ္၊ တႏွစ္ျပည့္ရင္ သူတို႔ လုပ္ငန္းစမယ္၊ ႏွစ္ႏွစ္ျပည့္တာနဲ႔ ေငြသြင္းသူေတြကို အခန္းမွာ တက္ေနႏိုင္ေအာင္ လုပ္မယ္လို႔ ဆိုထားပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ျပည္သူတေယာက္ဟာ သူေငြသြင္းတာ ၂ ႏွစ္ျပည့္တဲ့အခ်ိန္ ရွိမယ့္ေငြ စုစုေပါင္းဟာ က်ပ္ ၇ သိန္း ၂ ေသာင္းပဲ ရွိမွာပါ။ ျပည္သူ ဘယ္ႏွေယာက္ပဲ ေငြသြင္းသြင္း တေယာက္ကို အဲဒီ ပမာဏစီပဲ ရွိမွာပါ။ ေငြ ၇သိန္း ၂ ေသာင္းသြင္းၿပီးတာနဲ႔ တုိက္ခန္းေပၚ တက္ေနခြင့္ရသည္အထိ တည္ေဆာက္ေရး လုပ္မယ္ဆိုတာ တကယ္ေတာ့ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ျဖစ္ႏုိင္ေျခ တခုေတာ့ ရွိပါတယ္။ ျပည္သူေတြ တလ က်ပ္ ၃ ေသာင္း မွန္မွန္သြင္း၊ ၂ ႏွစ္ျပည့္ရင္ တည္ေဆာက္ၿပီးတဲ့ တုိက္ခန္း တခ်ိဳ႕ ထြက္လာမယ္၊ အဲဒီမွာ ျပည္သူတခ်ိဳ႕ကို ေနရာခ်ထားေပးႏုိင္မယ္ ဆိုတာမ်ိဳးပါ။ အဓိပၸာယ္ကေတာ့ ေငြသြင္းတာ ၂ ႏွစ္ျပည့္သူတုိင္းကို တုိက္ခန္းေပးႏုိင္ဦးမွာ မဟုတ္ေသးသလို၊ ေငြေပးသြင္းသူ ျပည္သူတိုင္း ဘယ္အခ်ိန္ ဘယ္ကာလေရာက္ရင္ တုိက္ခန္းေပၚ တက္ေနႏုိင္မလဲ ဆိုတာ တိတိက်က် သိႏုိင္ဦးမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ျပည္သူေတြ ဘဏ္ထဲ ထည့္၀င္ေငြ ရွိလာရင္ ရွိလာသေလာက္ သူတို႔ တည္ေဆာက္ေရး လုပ္မယ္၊ ၿပီးတာေတြကို ၿပီးသေလာက္ ခ်ထားေပးမယ္ဆိုတဲ့ သေဘာေလာက္ပဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။

တကယ္ေတာ့ ဒီလို အစီအစဥ္မ်ိဳး အခုမွ ေပၚလာတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၉၉၉ ခုႏွစ္ကတည္းက ေပၚေပါက္လာခဲ့ဖူးၿပီး သတင္းမီဒီယာေတြရဲ႕ စံုစမ္းေဖာ္ထုတ္၊ ဖြင့္ခ်ေရးသားမႈေၾကာင့္ ေနာက္ပိုင္း ရပ္ဆုိင္းသြားခဲ့ရဖူးတဲ့ သာဓက ရွိပါတယ္။ အဲဒီ အစီအစဥ္က ဒီလိုပါ။ ၁၉၉၉ ဒီဇင္ဘာလမွာ “ပန္” ေဆာက္လုပ္ေရး ကုမၸဏီက ကာလတန္ဖိုးရဲ႕ ေလးပံုတပံုေလာက္ပဲ ကုန္က်မယ့္ တိုက္ခန္းေတြကို ေရာင္းခ်ေပးမယ္၊ ၀ယ္ယူလိုသူ ျပည္သူေတြဟာ ႐ိုးမဘဏ္က သူတို႔ အေကာင့္ထဲကို က်ပ္ေငြ ၃ ေသာင္းစီ သြင္းေပးရမယ္။ အဲဒီေငြကို ေဆာက္လုပ္ေရး ကုမၸဏီရဲ႕ ခြင့္ျပဳခ်က္မရဘဲ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္ မတိုင္ခင္ လံုး၀ ျပန္ထုတ္ယူလို႔ မရတဲ့ Invariable Instruction နဲ႔ အပ္ႏွံထားရမယ္။ အဲဒီ အပ္ႏွံထားတဲ့ေငြက ရလာမယ့္ အတုိးေတြကို ကုမၸဏီက ထုတ္ယူခြင့္ရွိမယ္။ အဲဒီ အတိုးေငြေတြကို အသံုးျပဳၿပီး တိုက္ခန္းေတြေဆာက္၊ ေဆာက္လို႔ရလာတဲ့ အခန္းေတြကို မဲႏိႈက္ ေရာင္းခ်ေပးမယ္ဆိုတဲ့ အစီအစဥ္မ်ိဳးပါ။ ေရာင္းခ်ေပးမယ့္ ေစ်းႏႈန္းေတြကေတာ့ ၆ လႊာအတြက္ က်ပ္ ၃ သိန္း၊ ၅ လႊာအတြက္ က်ပ္ ၃ သိန္းခြဲ၊ ၄ လႊာအတြက္ က်ပ္ ၄ သိန္း၊ ၃ လႊာအတြက္ က်ပ္ ၄ သိန္းခြဲ၊ ၂ လႊာအတြက္ က်ပ္ ၅ သိန္း၊ ေျမညီထပ္အတြက္ က်ပ္ ၅ သိန္း ၉ ေသာင္းႏႈန္း သတ္မွတ္ထားတယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။ မဲေပါက္သူဟာ အခန္းတန္ဖိုးရဲ႕ ၁ ရာခုိင္ႏႈန္းကို လစဥ္ ေပးသြင္းၾကရမယ္လို႔ သတ္မွတ္ထားပါတယ္။ (အဲဒီအခ်ိန္က အေခါက္ေရႊ တက်ပ္သား က်ပ္ ၅၅၀၀၀ ေက်ာ္ ရွိပါတယ္။)

အဲဒီ အစီအစဥ္ကို ပန္ေဆာက္လုပ္ေရး ကုမၸဏီက တိုက္ခန္း ပေဒသာပင္ကို “ စုေပါင္းစနစ္၊ အလွည့္က်စနစ္” နဲ႔ ေရာင္းခ်ေပးတယ္ ဆိုၿပီး ေခၚဆိုပါတယ္။ ကံစမ္းမဲႏိႈက္ ေရာင္းေပးတယ္လို႔ မသံုးႏႈန္းပါဘူး။ ကုမၸဏီဟာ အေဆာက္အဦတခု ေဖာင္ေဒးရွင္း ခ်စဥ္ ၂၀၀၀ ခုႏွစ္မွာ ပထမအႀကိမ္အျဖစ္ ေငြ ၃ ေသာင္းစီ ထည့္ထားသူေတြထဲက ၁၂ ေယာက္ကို တိုက္ခန္း ၁၂ ခန္း ႀကိဳပြိဳင့္စနစ္နဲ႔ မဲႏိႈက္ေရာင္းခ်ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒါဟာ ေငြေပးသြင္းထားတဲ့ ေထာင္နဲ႔ခ်ီရွိတဲ့ ျပည္သူေတြရဲ႕ မဆိုစေလာက္ အေရအတြက္ပဲ ရွိပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ အေရးတႀကီး ေပၚလာတဲ့ ေမးခြန္းတခုက ေငြေပးသြင္းထားသူေတြဟာ ေနာက္အက်ဆံုး ဘယ္အခ်ိန္ေလာက္မွာ အခန္းရမယ္လို႔ တိတိက်က် သတ္မွတ္ႏိုင္မလဲ ဆိုတာပါ။ ဒီေမးခြန္းကို ပန္ေဆာက္လုပ္ေရး ကုမၸဏီဘက္က မေျဖႏုိင္ပါဘူး။

အဲဒီအခ်ိန္ အတြင္းက်က် စံုစမ္းေဖာ္ထုတ္ၿပီး သတင္းေရးသား ေဖာ္ျပသူ သတင္းေထာက္ တေယာက္ တြက္ခ်က္ေဖာ္ျပခ်က္အရ ေငြသြင္းသူ အဖဲြ႔၀င္ အေယာက္ ၂၀၀၀ ေလာက္ရွိရင္ ျပည္သူတေယာက္ အေနနဲ႔ ေနာက္အက်ဆံုး ေနာက္ထပ္ ၁၆၇ ႏွစ္ေလာက္ၾကာမွ ေသခ်ာေပါက္ တိုက္ခန္း ပိုင္ႏုိင္မယ္ ဆိုတာပါ။ ပန္ေဆာက္လုပ္ေရး ကုမၸဏီဘက္က စဥ္းစားပံုကေတာ့ တလ က်ပ္ ၃ ေသာင္းသြင္းသူ မ်ားလာရင္ မ်ားလာသေလာက္ အတိုးကေနရတဲ့ ေငြေတြလည္း တိုးလာမယ္၊ အဲဒီ ေငြေတြနဲ႔ တိုက္ခန္းေဆာက္တဲ့ လုပ္ငန္းကို မွန္မွန္ေလး လုပ္သြားၿပီး နည္းနည္းခ်င္း မဲေဖာက္ေရာင္းခ်ေပးသြားမယ္ ဆိုတဲ့ အစီအစဥ္မ်ိဳးပါပဲ။ တကယ့္တကယ္ ေငြသြင္းသူတိုင္း ေနာက္အက်ဆံုး အခ်ိန္ကာလ ဘယ္ေလာက္ေရာက္ရင္ တိုက္ခန္း ၀ယ္ကို၀ယ္ခြင့္ရမယ္ ဆိုတာ သတ္မွတ္ခ်က္မရွိသလို၊ ေငြသြင္းသူ ရပ္သြားရင္၊ ေလ်ာ့သြားရင္ အတိုးက ရေငြ နည္းသြားရင္ တိုက္ခန္းေဆာက္လုပ္ေရး ဘယ္လို ဆက္လုပ္မလဲ စဥ္းစားထားခ်က္ မရွိတာပါ။ ေျပာရရင္ ျပည္သူေတြရဲ႕ အပ္ႏွံေငြ အတိုးကို ကိုင္တြယ္ၿပီး ေဆာက္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းကို စိတ္တိုင္းက် လုပ္ခ်င္၊ ကိုယ္က်ိဳးရွာခ်င္တဲ့ သေဘာပဲ သြားေတြ႔ပါတယ္။ အဲဒီ အစီအစဥ္ သဘာ၀ မက်တဲ့အတြက္ ေနာက္ပိုင္း လံုး၀ ရပ္ဆုိင္းသြားပါတယ္။

အခု Royal Summit ကုမၸဏီက ဦးသန္းဦးတို႔ရဲ႕ The Infrastructure of Myanmar လုပ္ငန္းစုက လုပ္မယ္ဆိုတဲ့ တန္ဖိုးနည္း အိမ္ရာ စီမံကိန္းဟာလည္း ဒီလိုပါပဲ။ ျပည္သူေတြရဲ႕ ထည့္၀င္ေငြေတြကို ရယူၿပီး သူတို႔ဖာသာ သူတို႔ စီမံခန္႔ခဲြ ေဆာက္လုပ္၊ ေနရာခ်ေပးမယ္ဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္အျပင္ တျခား မရွိပါဘူး။ အေရးအႀကီးဆံုး အခ်က္က ေငြမွန္မွန္သြင္းသူတိုင္းကို ၂ ႏွစ္ ျပည့္တာနဲ႔ အခန္းမွာ တက္ေနရေအာင္ စြမ္းေဆာင္ေပးႏုိင္မွာ မဟုတ္တဲ့ ျပႆနာပါ။ အားလံုးကို ၂ ႏွစ္ျပည့္တာနဲ႔ တုိက္ခန္းမွာ တက္ေနႏုိင္ေအာင္ လုပ္ေပးႏိုင္တယ္ဆိုရင္ ဒါဟာ လိမ္ညာမႈ တခုပဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။

လက္ရွိ ရန္ကုန္မွာ လူလတ္တန္းစား ျပည္သူေတြအတြက္ တန္ဖိုးနည္းအိမ္ရာ အမ်ားႀကီး လိုအပ္ေနပါတယ္။ ဒီျပႆနာကို အစိုးရကေန ဦးေဆာင္ၿပီး ေကာင္းေကာင္း ေျဖရွင္းေပးႏုိင္ပါတယ္။ ေျမေနရာ အဆင္ေျပတဲ့ဆီမွာ တန္ဖိုးနည္း အိမ္ရာေတြေဆာက္ဖို႔ ႏုိင္ငံတကာ တင္ဒါေခၚလို႔ ရပါတယ္။ အာဆီယံထဲမွာေရာ ႏုိင္ငံတကာမွာပါ အဲလို လုပ္ငန္းေတြလုပ္ေနတဲ့ အေတြ႔အႀကံဳမ်ားတဲ့၊ စိတ္ခ်ရတဲ့ အင္အားႀကီး ကုမၸဏီေတြ အမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္။ တန္ဖိုးနည္း တိုက္ခန္းေတြတင္မက ၿမိဳ႕ျပအဂၤါနဲ႔ ေလ်ာ္ညီတဲ့ အေျခခံ အေဆာက္အဦေတြကိုပါ တည္ေဆာက္ေပးဖို႔ တင္ဒါ စည္းကမ္းခ်က္ေတြမွာ ထည့္သြင္းေရးဆဲြလို႔လည္း ရပါတယ္။

တကယ္လို႔သာ အစိုးရဘက္က အဲဒီလို ေစတနာရွိရွိ၊ စီမံခန္႔ခြဲေရး ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ေပးတာ မရွိဘူးဆိုရင္ အခုလိုပဲ ခါေတာ္မီ ကုမၸဏီေတြ ေပၚေပါက္၊ ျပည္သူေတြကို မစားရ၀ခမန္းေျပာ၊ အသိဥာဏ္နည္းတဲ့ အစိုးရအဖဲြ႔ တခုခုက “လုပ္ပါ” လို႔မ်ား မီးစိမ္းျပလိုက္ရင္ မသိနားမလည္တဲ့ ျပည္သူေတြပဲ ဒုကၡပင္လယ္ေ၀ရမွာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း သံုးသပ္တင္ျပလိုက္ရပါတယ္။

No comments: