အစိုးသစ္ တက္လာၿပီးေနာက္ပိုင္း ပညာေရးနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြ လုပ္ေဆာင္ဖို႔ ဖိအားေပးမႈေတြ ရွိခဲ့တဲ့ ေနာက္မွာ ပညာေရးဥပေဒ အတည္ျပဳျပဌာန္းႏိုင္ေရးကို ဦးစားေပး လုပ္ေဆာင္ခဲ့ေပမယ့္ အမ်ိဳးသားပညာေရး ဥပေဒဟာ မူၾကမ္း အဆင့္မွာတင္ ေ၀ဖန္မႈမ်ားစြာ ရွိေနတာေၾကာင့္ ေရွ႕ဆက္ မတိုးႏိုင္ျဖစ္ေနခဲ့ရပါတယ္။
ဘာေၾကာင့္ အမ်ိဳးသား ပညာေရး ဥပေဒဟာ ေရွ႕ဆက္မတိုးႏိုင္ ျဖစ္ေနရပါသလဲ။ ေ၀ဖန္သူ အမ်ားစုကေတာ့ ဗဟိုခ်ဳပ္ကိုင္မႈ မ်ားလြန္းတာ၊ ကန္႔သတ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈေတြ မ်ားလြန္းတာနဲ႔ ေရွ႕ေနာက္ ညီညြတ္မႈအားနည္းတာ ေတြေၾကာင့္လုိ႔ ဆိုၾကပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ လတ္တေလာ ပညာေရးမွာ ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ေနတဲ့ ဆရာ၊ ဆရာမေတြရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာကို ထိပါးေစတဲ အသံုးအႏႈန္းေတြ သံုးႏႈန္းထားတယ္လုိ႔လည္း ဆိုထားပါတယ္။
ပညာေရး ဥပေဒဟာ မူၾကမ္းအဆင့္ကေန ေရွ႕ဆက္မတိုးႏိုင္တဲ့ အေၾကာင္းအရင္းကေတာ့ အမ်ိဳးသား ပညာေရး ဥပေဒမူၾကမ္းကို အဓိက ျပဳစု ေရးဆြဲသူေတြဟာ စစ္အာဏာရွင္ လက္ထက္မွာ ၾသဇာအာဏာ ႀကီးထြားခဲ့တဲ့ ပညာေရး ေလာကမွာ တာ၀န္ႀကီးႀကီး ယူထားခဲ့သူေတြ ျဖစ္ၿပီး အ႐ိုးစြဲေနတဲ့ ဗဟိုခ်ဳပ္ကိုင္မႈနဲ႔ ကန္႔သတ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈေတြကို ဒီဥပေဒမွာ ထည့္သြင္း ေရးဆြဲျပဌာန္းထားတယ္ ဆုိတာလည္း ဥပေဒပါ အခ်က္မ်ားက သက္ေသခံေနပါတယ္။
အမ်ိဳးသား ပညာေရး ဥပေဒမူၾကမ္းမွာ ဗဟုိခ်ဳပ္ကိုင္မႈဆိုတဲ့ စကားလံုးေတြကို ေပၚေပၚတင္တင္ သံုးစြဲထားတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ လက္ရွိ ပညာေရး ေလာကအေပၚမွာ လြမ္းမိုးခ်ဳပ္ကိုင္ထားတဲ့ အေျခခံပညာ ဦးစီးဌာနနဲ႔ အဆင့္ျမင့္ပညာ ဦးစီးဌာနတို႔ကို ဖ်က္သိမ္းမယ္လုိ႔ ဆိုထားေပမယ့္ အေျခခံပညာ ဦးစီးဌာနကို ဖ်က္သိမ္းၿပီး “အေျခခံပညာ အဆင့္ေက်ာင္းမ်ား၏ စီမံခန္႔ခြဲမႈကို သက္ဆိုင္ရာ ၀န္ႀကီးဌာနက စီမံခန္႔ခြဲမႈႏွင့္ ႀကီးၾကပ္မႈကို ေဆာင္ရြက္ရမည္” အဆင့္ျမင့္ပညာဦးစီးဌာနကို ဖ်က္သိမ္းၿပီး “တကၠသိုလ္၊ ေကာလိပ္မ်ား၏ လုပ္ငန္းတာ၀န္မ်ားကို ေဆာင္ရြက္ဖို႔အတြက္ ျပည္ေထာင္စုအစိုးရမွ သင့္ေလွ်ာ္ေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားပါ၀င္သည့္ ပညာေရး ေကာင္စီကို ဖြဲ႕စည္းမည္” လို႔ဆိုထားၿပီး “ထိုပညာေရး ေကာင္စီမွ သင့္ေလ်ာ္ေသာ လူပုဂၢိဳလ္မ်ားပါ၀င္ၿပီး လြတ္လပ္စြာ ရပ္တည္ေသာ အဆင့္ျမင့္ပညာ ေပါင္းစပ္ညိႇႏႈိင္းေရး ေကာ္မတီကို ဖြဲ႕စည္းၿပီး ထိုေကာ္မတီမွ သက္ဆိုင္ရာတကၠသိုလ္မ်ား၏ ဘ႑ာေရး၊ စီမံခန္႔ခြဲေရးႏွင့္ အေထြေထြကိစၥရပ္မ်ားကို ေဆာင္ရြက္မည္” လို႔ ဆိုထားတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။
အဲဒီ ေကာင္စီရဲ႕ လုပ္ငန္းတာ၀န္နဲ႔ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြဟာ အရင္က အဆင့္ျမင့္ပညာဦးစီးဌာနရဲ႕ လုပ္ငန္းတာ၀န္နဲ႔ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြကို လဲႊေျပာင္းထားျခင္းသာျဖစ္ၿပီး လုပ္ပိုင္ခြင့္နဲ႔ အခြင့္အာဏာေတြကေတာ့ အရင္က အဆင့္ျမင့္ ပညာ ဦးစီးဌာနရဲ႕ လုပ္ပိုင္ခြင့္ထက္ေတာင္ ပိုမိုေက်ာ္လြန္ေနတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ “သင့္ေလ်ာ္သည့္ လူပုဂၢိဳလ္မ်ား ပါ၀င္ေသာ” ဆိုတဲ့ ကိစၥရပ္မွာေတာ့ ျပည္ေထာင္စု အစိုးရက ခန္႔အပ္မွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အစိုးရအဖြဲ႕ကို ဖြဲ႕ခြင့္ရထားတဲ့ သက္ဆိုင္ရာ ပါတီက လူပုဂၢိဳလ္ေတြ ျဖစ္ႏိုင္ေခ် အလြန္မ်ားျပားသြားပါတယ္။ ဒီအတြက္ ပညာေရးမွာ သက္ဆိုင္ရာ ပါတီရဲ႕ သေဘာတရားေတြ ပါ၀င္ဖို႔ျဖစ္ႏိုင္ေခ်မ်ားလြန္းသလို အထူးသျဖင့္ လတ္တေလာကို ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ပဲ ပညာေရးဒုတိယ ၀န္ႀကီးအျဖစ္ စစ္တပ္က အၿငိမ္းစားယူထားတဲ့ ဗိုလ္မႉးႀကီး သန္႔ရွင္းကို ခန္႔လိုက္ထားတာ၊ သူက ပညာ၀န္ေရးထမ္းေတြ အေပၚမွာ လူေပၚလူေဇာ္လုပ္ေနတာမ်ိဳးေတြ၊ စစ္တပ္မွာလိုပဲ အမိန္႔အာဏာကို အလြန္အကၽြံ သံုးတာေတြ ေတြ႕ျမင္ရ ပါတယ္။ ဒီေကာ္မတီ ဖြဲ႕စည္းမႈမွာ စစ္တပ္က စစ္ဗိုလ္ေတြ အမ်ားအျပား ပါ၀င္လာႏိုင္သလို အထက္မွာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ ကိစၥမ်ိဳးေတြလည္း အမ်ားႀကီး ျဖစ္လာႏိုင္ပါတယ္။
ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ လတ္တေလာ ၀န္ႀကီးဌာနေတြမွာ စစ္တပ္က အၿငိမ္းစားယူထားတဲ့ စစ္ဗိုလ္အမ်ားစုက ေနရာႀကီးႀကီး ေတြမွာ ၀င္ေရာက္ယူထားၿပီး စစ္တပ္မွာလို ၾသဇာအာဏာျပမႈေတြ၊ ဗဟိုခ်ဳပ္ကိုင္မႈေတြ ျပဳလုပ္ ေနတာေတြကို ေတြ႕ျမင္ရမွာပါ။ ပညာေရး ၀န္ႀကီးဌာနမွာေတာ့ ဒု၀န္ႀကီး၊ ၀န္ႀကီးေနရာက လြဲလို႔ စစ္တပ္က အၿငိမ္းစား ယူထားတဲ့ စစ္ဗိုလ္ေတြ ေနရာယူျခင္း မရွိေသးပါဘူး။ ဥပေဒမူၾကမ္းအရ ပညာေရးေကာင္စီမွာ စစ္တပ္က စစ္ဗိုလ္ေတြ အမ်ားအျပား ေနရာယူလာႏိုင္တာကို သတိျပဳသင့္ပါတယ္။
ေနာက္တခုကေတာ့ ပညာေရး ဥပေဒမူၾကမ္းဟာ ကန္႔သတ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈ မ်ားလြန္းေနတဲ့ ကိစၥပါပဲ။
ပညာေရး ဥပေဒမူၾကမ္းရဲ႕ အခန္း (၉)၊ ပုဒ္မ (၅၆)၊ ပုိဒ္ခြဲ (က) မွာ “ႏိုင္ငံသားတိုင္းဟာ အရည္အေသြးျပည့္၀ေသာ ပညာေရးကို သင္ယူရန္ တန္းတူအခြင့္အေရးရွိျခင္း၊ ပိုဒ္ခြဲ (ခ) တြင္ မိမိသင္ယူလုိသမွ် ပညာရပ္မ်ားကို ဘ၀ တေလွ်ာက္လံုးတြင္ သင္ယူႏိုင္ခြင့္ရွိျခင္း” လို႔ ျပဌာန္းထားေပမယ့္လည္း အခန္း (၃)၊ ပုဒ္မ (၄)၊ ပိုဒ္ခြဲ (ဇ) မွာေတာ့ “လြတ္လပ္စြာ ရပ္တည္ေသာ ကိုယ္ပိုင္စီမံခန္႔ခြဲသည့္ တကၠသိုလ္မ်ားအျဖစ္ ရပ္တည္ျခင္းႏွင့္ တကၠသိုလ္၀င္ခြင့္ စနစ္ကို သင္ယူလုိသူ၏ အရည္အခ်င္းႏွင့္ ဆႏၵကို အေျခခံၿပီး ေရြးခ်ယ္ႏိုင္ခြင့္ရွိေသာ စနစ္က်င့္သံုးျခင္း” လို႔ ျပဌာန္းထားတဲ့ အျပင္ ပုဒ္မ (၅၇)၊ ပိုဒ္ခြဲ (ဃ) မွာေတာ့ “ေက်ာင္းသားမ်ား အေနႏွင့္ မိမိစိတ္ပါ၀င္စားေသာ ဘာသာရပ္ကို ေရြးခ်ယ္ခြင့္ရွိၿပီး အရည္အခ်င္း ကိုက္ညီပါက တက္ေရာက္ခြင့္ရွိျခင္း” လို႔ ျပဌာန္းထားတဲ့အတြက္ လက္တေလာ ႀကံဳေတြ႕ေနတဲ့ တကၠသိုလ္ ၀င္ခြင့္ပံုစံ အတိုင္းပဲျဖစ္ေနတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ ႏွစ္သက္တဲ့ ဘာသာရပ္ကို ေရြးခ်ယ္ခြင့္ ျပဳေပမယ့္လည္း အရည္အခ်င္း ကိုက္ညီမွ တက္ေရာက္ခြင့္ျပဳမယ္ ဆုိတာက တကၠသိုလ္၀င္တန္း ေအာင္မွတ္ကို အဓိကထားၿပီး စီစစ္ေရြးခ်ယ္မႈမွ တပါး တျခား နည္းလမ္းမရွိတဲ့အတြက္ လတ္တေလာ အသံုးျပဳေနတဲ့ ပညာသင္ၾကားေရးစနစ္ကိုပဲ အတည္ျပဳထားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါ့အျပင္ အခန္း (၉)၊ ပုဒ္မ (၆၅)၊ ပိုဒ္ခြဲ (င) မွာ “ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ ေက်ာင္းစည္းကမ္းကို တိက်စြာ လုိက္နာရမည္” လို႔ ျပဌာန္းထားတဲ့ အတြက္ ႐ိုးသားမႈမရွိဘူးလုိ႔ ေ၀ဖန္လုိပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ အခန္း (၁၄)၊ ပုဒ္မ (၈၀)၊ ပိုဒ္ခြဲ (ခ) မွာ “သက္ဆိုင္ရာ ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီးဌာန၊ အမ်ိဳးသား ပညာေရးေကာင္စီႏွင့္ အဆင့္ျမင့္ပညာ ေပါင္းစပ္ညိႇႏိႈင္းေရး ေကာ္မတီတို႔သည္ အမိန္႔ေၾကာ္ျငာစာ၊ အမိန္႔၊ ညႊန္ၾကားခ်က္ႏွင့္ လုပ္ထံုးလုပ္နည္း မ်ားကို ထုတ္ျပန္ႏိုင္သည္” လို႔ ျပဌာန္းထားလို႔ ပါပဲ။ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူေတြ၊ ဆရာ၊ ဆရာမေတြ အေနနဲ႔ လြတ္လပ္တဲ့ အသင္းအဖြဲ႕ ဖြဲ႕စည္းႏိုင္ခြင့္ မရွိတဲ့အတြက္ အကယ္၍ ဖြဲ႕စည္းေဆာင္ရြက္ခဲ့မယ္ ဆုိရင္ ေက်ာင္းစည္းကမ္း ခ်ိဳးေဖာက္မႈနဲ႔ ျပင္းထန္စြာ အေရးယူျခင္း ခံစားရႏိုင္ဖြယ္ ရွိပါတယ္။ ဒီပညာေရး ေကာင္စီမွာ ပါဝင္သူေတြဟာ လိုအပ္သလို အမိန္႔ထုတ္ျပန္ႏိုင္တဲ့ အခြင့္အာဏာ ရွိသူေတြ ျဖစ္တာေၾကာင့္ ပညာေရးကို ပံုေဖာ္ေနတဲ့ ဆရာ၊ ဆရာမေတြ၊ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူေတြ အေပၚမွာ အမိန္႔ အာဏာနဲ႔ ကန္႔သတ္ခ်ဳပ္ခ်ဳယ္မႈ မ်ားစြာကို တင္းၾကပ္စြာ ျပဳလုပ္ႏိုင္တာကို သတိျပဳရမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဆက္လက္ၿပီးေတာ့ အမ်ိဳးသား ပညာေရး ဥပေဒမူၾကမ္းကို တစံုလံုး ၿခံဳၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ေရွ႕ေနာက္ညီညြတ္မႈ အားနည္းခ်က္ မ်ားစြာ ရွိေနတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ တကၠသိုလ္၀င္ခြင့္ ေရြးခ်ယ္ေရး၊ ဘာသာရပ္ ေရြးခ်ယ္ေရးနဲ႔ ပညာသင္ၾကားေရး ဆိုင္ရာ ကိစၥေတြမွာ ေရွ႕ေနာက္ မညီတာေတြ ေတြ႕ရပါတယ္။
လြတ္လပ္တဲ့ တကၠသိုလ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို ေပးမယ္လုိ႔ ဆိုထားေပမယ့္ ျပည္ေထာင္စုအစိုးရက ဖြဲ႕စည္းေပးမယ့္ ပညာေရးေကာင္စီ၊ အဲဒီ ပညာေရးေကာင္စီက အဆင့္ျမင့္ပညာ ေပါင္းစပ္ညိႇႏႈိင္းေရး ေကာ္မတီ စသျဖင့္ အဆင့္ဆင့္ ဖြဲ႕စည္းထားတဲ့အျပင္ အဲဒီ ေကာ္မတီေတြကို စီမံကြပ္ကဲ ညႊန္ၾကားႏိုင္တဲ့ ပညာေရး၀န္ႀကီးဌာန စသျဖင့္ ဖြဲ႕စည္းထားတာ ေတြက လြတ္လပ္တဲ့ တကၠသိုလ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို ဟန္႔တားေနပါတယ္။
အမ်ိဳးသားပညာေရး ဥပေဒမွာ ပါ၀င္တဲ့ အဆိုးရြားဆံုး ကိစၥကေတာ့ အခန္း (၃)၊ ပုဒ္မ (၄)၊ ပုဒ္ခြဲ (ထ) မွာ ပါ၀င္တဲ့ “ပညာေရး ၀န္ထမ္းမ်ားသည္ အရည္အေသြးျပည့္၀ၿပီး ကုိယ္က်င့္တရား ေကာင္းမြန္ကာ ကိုယ္ပိုင္ ဆံုးျဖတ္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္မႈႏွင့္ ကိုယ္တိုင္တာ၀န္ ယူတတ္မႈတို႔ ဖြံ႕ၿဖိဳးလာမႈအေပၚ မူတည္၍ဗဟိုခ်ဳပ္ကိုင္မႈကို ေလွ်ာ့ခ်သည့္စနစ္ က်င့္သံုးျခင္း” ဆိုတဲ့ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလို စကားလံုးကို သံုးၿပီး ဥပေဒမွာ ျပဌာန္းျခင္းဟာ လတ္တေလာ ပညာေရးကို အဓိကပံုေဖာ္ေနတဲ့ ဆရာ၊ ဆရာမထု တရပ္လံုးကို ေစာ္ကားျခင္းပဲ ျဖစ္တယ္လုိ႔ ဆရာ၊ ဆရာမ အမ်ားစုက ခံစားၾကရပါတယ္။
ဒီဥပေဒပါ အခ်က္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဆရာ၊ ဆရာမမ်ားအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ရဲ႕ ျပန္ၾကားေရးတာ၀န္ခံ ဆရာဦးသန္းထိုက္ေအာင္က “က်ေနာ္တို႔ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ား အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ကေန အမ်ိဳးသားပညာေရး ဥပေဒက အခ်က္ေတြကို ကန္႔ကြက္ထားတဲ့ သတင္း ထုတ္ျပန္ခ်က္ေတြ ရွိပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ အခန္း (၃)၊ ပုဒ္မ (၄)၊ ပုဒ္ခြဲ (ထ) မွာ ပါ၀င္တဲ့ အခ်က္ကို လံုး၀ ပယ္ဖ်က္ ေပးဖုိ႔ ေတာင္းဆို ထားပါတယ္။ ဒါဟာ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ား အားလံုးကို ေစာ္ကားတဲ့ အသံုးအႏႈန္းတခုပါ။ ဒါကို လက္ခံေနတဲ့ ပါေမာကၡခ်ဳပ္၊ ပါေမာကၡေတြကိုလည္း က်ေနာ္ နားမလည္ႏိုင္ဘူး။ သူတို႔ေရာ ဆရာ၊ ဆရာမလို႔ မခံယူဘဲ ဆရာ၊ ဆရာမ ေတြကို လက္ညိႇဳးထိုး ညႊန္ၾကားႏိုင္တဲ့ အာဏာရွင္ေတြလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ထင္ေနသလားပဲ၊ ဒါပဲ က်ေနာ္ ေမးခ်င္ေတာ့ တယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အာဏာရွင္လို႔ ယူဆထားတဲ့ ပါေမာကၡ၊ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ေတြကို ဘယ္လိုယံုၾကည္မႈနဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔ အလုပ္ ဆက္လုပ္သြားၾကမလဲ” လုိ႔ ေျပာပါတယ္။
အမ်ိဳးသားပညာေရး ဥပေဒမူၾကမ္းမွာ အခန္း (၁)၊ ပုဒ္မ (၂)၊ အပိုဒ္ခြဲ (ထ) မွာေတာ့ ဆရာ ဆိုတဲ့ ေ၀ါဟာရကို ဒီလိုအဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုထားပါတယ္။
“ဆရာ ဆိုသည္မွာ ေက်ာင္းပညာေရး၊ ေက်ာင္းျပင္ပ ပညာေရးႏွင့္ ကိုယ္တိုင္သင္ယူ ပညာေရး အစီအစဥ္ သံုးရပ္ စလံုးတြင္ အသိပညာ၊ ကၽြမ္းက်င္မႈႏွင့္ သေဘာထား အယူအဆ အျမင္မ်ားကို သင္ၾကားပို႔ခ်ေပးသူ၊ လက္ဆင့္ကမ္း သင္ၾကားပို႔ခ်ေပးသူ ဆရာ၊ ဆရာမ အားလံုးကို ဆိုလုိသည္” လို႔ အဓိပၸာယ္ ဖြင့္ထားတာပါ။ ဒီလို ေဖာ္ျပထားေပမယ့္လည္း ပညာေရး ၀န္ထမ္းေတြဟာ အရည္အေသြးျပည့္၀ၿပီး ကုိယ္က်င့္တရား ေကာင္းမြန္ၿပီး ကိုယ္ပိုင္ဆံုးျဖတ္ ေဆာင္ရြက္ ႏိုင္မႈ၊ ကိုယ္တိုင္ တာ၀န္ယူတတ္မႈေတြ ဖြံ႕ၿဖိဳးလာမွသာ ဗဟိုခ်ဳပ္ကိုင္မႈ ေလွ်ာ့ခ်ေပးမယ့္ ေဖာ္ျပလိုက္ျခင္းအားျဖင့္ လတ္တေလာ ပညာေရးစနစ္ကို ပံုေဖာ္ေနၾကတဲ့ ဆရာ၊ ဆရာမေတြဟာ အသိပညာ၊ ကၽြမ္းက်င္မႈနဲ႔ သေဘာထား အယူအဆ အျမင္ေတြကို သင္ၾကားပို႔ခ်ေပးသူ၊ လက္ဆင့္ကမ္း သင္ၾကားပို႔ခ်ေပးသူေတြ မဟုတ္ဘူးလို႔ သံုးႏႈန္းလုိက္ျခင္းပါပဲ။ ဒီေတာ့ ဥပေဒ အတြင္းမွာကို ေရွ႕ေနာက္ညီညြတ္ျခင္း မရွိတဲ့ ဘာသာစကား အသံုးအႏႈန္းေတြကို သံုးႏႈန္းထားတယ္လို႔ ဆုိရျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဆရာ၊ ဆရာမမ်ား အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ရဲ႕ အတြင္းေရးမႈး (၂) ေဒါက္တာ အာကာမိုးသူကေတာ့ “ ဒီလို အေရးအသားက ဥပေဒမွာ ျပဌာန္း ေရးဆြဲစရာ မလိုတဲ့ အသံုးအႏႈန္းပါ။ ဥပေဒရဲ႕ အသံုးအႏႈန္းလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါက သက္သက္မယ့္ ဆရာ၊ ဆရာမထု တရပ္လံုးကို ေစာ္ကားသလို ျဖစ္ေနပါတယ္” လို႔ ေျပာပါတယ္။
ပညာေရးဥပေဒဟာ ႏိုင္ငံမွာ မျဖစ္မေန လိုအပ္တဲ့ ဥပေဒ တရပ္ျဖစ္ပါတယ္။ ပညာေရးဟာ ႏိုင္ငံသားတိုင္း အတြက္ အလြန္တရာမွ အေရးပါတဲ့ အခန္းက႑မွာ ရွိေနပါတယ္။ ဗဟိုခ်ဳပ္ကိုင္မႈနဲ႔ ကန္႔သတ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈေတြ ၾကားမွာ ႏွစ္ေပါင္း မ်ားစြာ ရွင္သန္လာခဲ့ရတဲ့ ျမန္မာ့ပညာေရးဟာ ခၽြတ္ခ်ံဳက်မႈမ်ားစြာနဲ႔ ရင္ဆိုင္ေနရပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဒီမိုကေရစီ ေခတ္ေျပာင္း ကာလမွာ ေပၚထြက္လာမယ့္ ပညာေရးဥပေဒဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြရဲ႕ အနာဂတ္ ေခတ္ေျပာင္း ပညာေရး ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ တခုလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ပညာေရးအတြက္ ေမွ်ာ္လင့္မႈေတြသာ မက ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး အပါအ၀င္ အနာဂတ္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားစြာ ပါ၀င္တာေၾကာင့္ ေခတ္ေဟာင္းက အ႐ိုးစြဲခဲ့တဲ့ ဗဟိုခ်ဳပ္ကိုင္မႈ၊ ကန္႔သတ္ ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈ ေတြကို ေျဖေလွ်ာ့စဥ္းစားဖို႔ လိုအပ္ေနၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း တင္ျပလိုက္ရပါတယ္။
No comments:
Post a Comment