ဝ ေဒသတြင္ ေနထုိင္သည့္ တိုင္းရင္းသားမ်ားသည္ ဘဝ ရပ္တည္ေရးအတြက္ ေျပာင္းေရႊ႕လာသည့္ တ႐ုတ္လူမ်ိဳး မ်ားကို မီွခိုေနၾကရသည္ဟု ေျပာဆိုၾကသည္။ ဝ ေဒသခံမ်ားသည္ လယ္ယာ၊ ေတာင္ယာ၊ စိုက္ပ်ိဳးေရး စသည့္လုပ္ငန္းမ်ားကိုသာ လုပ္ကိုင္ၾက ေသာ္လည္း ရရွိသည့္ ဝင္ေငြျဖင့္ ရပ္တည္၍ မရႏိုင္ေသာေၾကာင့္ တ႐ုတ္လူမ်ိဳးမ်ားထံတြင္ အခေၾကးေငြျဖင့္ အလုပ္လုပ္ကိုင္ ေနရသည္ဟု ပန္ဆန္းၿမိဳ႕ရွိ ကာစီႏို ေလာင္းကစား႐ံုတရံုတြင္ အလုပ္လုပ္ေနသည့္ အသက္ ၃၂ ႏွစ္အ႐ြယ္ အိုက္ေပါင္း႐ိုင္းက ဧရာဝတီသို႔ေျပာသည္။
ေျပာင္းေရႊ႕လာသည့္ လူနည္းစု တ႐ုတ္လူမ်ိဳးမ်ားက ေငြအရင္းအႏွီးႏွင့္ ဝင္ေရာက္လာကာ ဟိုတယ္လုပ္ငန္းမ်ား၊ ေက်ာက္ အေရာင္းအဝယ္ဆိုင္မ်ား၊ ကာစီႏို႐ံုမ်ား ဖြင့္ၾကေၾကာင္း၊ ထုိ စီးပြားေရးလုပ္ငန္း မ်ားက ေဒသခံမ်ားအတြက္ အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္းမ်ား ျဖစ္လာေၾကာင္း ဝ တုိင္းရင္းသား အိုက္ေပါင္း႐ိုင္းက ဆိုသည္။
“က်ေနာ္တို႔ေတြက ၿမိဳ႕ႀကီးေတြမွာ ေနတာမဟုတ္ေပမယ့္လည္း တီဗီေတြ၊ ဒီဗီဒီေတြ၊ ေရခဲေသတၱာေတြ၊ လွ်ပ္စစ္မီးေတြ လိုတယ္။ အဲဒါေတြနဲ႔ ေကာင္းေကာင္း ေနထိုင္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ ဝင္ေငြေကာင္းေကာင္း ရွိမွရမယ္။ အဲဒီလို ဝင္ေငြေကာင္းရဖို႔ အတြက္က တ႐ုတ္ေတြဆီမွာ အလုပ္လုပ္ရတယ္” ဟု သူက ဆက္ေျပာသည္။
ဝ ေဒသတြင္ အဓိကေငြေၾကးအျဖစ္ တ႐ုတ္ေငြ (ယြမ္) ကိုသာ အသံုးျပဳၾကၿပီး ႐ံုးသံုး စာမ်ား ေရးသားရာတြင္လည္း တ႐ုတ္စာကို အသံုးျပဳသည္။ ေဒသခံလူထုသည္ အဓိက ဘာသာစကားအျဖစ္ တ႐ုတ္စကားကိုသာ အမ်ားဆံုး ေျပာဆိုၾကၿပီး ဝ ဘာသာစကား ႏွင့္ ရွမ္းဘာသာစကား တို႔ကိုလည္း ေျပာဆိုၾကသည္။
ဝ ျပည္ ေသြးစည္းညီညြတ္ေရး တပ္မေတာ္ (UWSA) ၏ မွတ္တမ္းမ်ားအရ ဝ ေဒသတြင္ေနထိုင္သူ လူဦးေရ ၅ သိန္းခန္႔ ရွိၿပီး တ႐ုတ္ႏိုင္ငံတြင္ ေနထိုင္ၾကသည့္ ဝ တုိင္းရင္းသား ၁ သန္းခန္႔ ရွိသည္ဟု သိရသည္။
ပန္ဆန္းၿမိဳ႕သည္ ဝ ေဒသ၏ ၿမိဳ႕ေတာ္ ျဖစ္ၿပီး UWSA ၏ ဌာနခ်ဳပ္ တည္ရွိရာၿမိဳ႕လည္း ျဖစ္ကာ ရွမ္းျပည္နယ္ေျမာက္ပိုင္း တန္႔ယန္းၿမိဳ႕မွ မိုင္ ၁၀၀ ခန္႔အကြာတြင္ တည္ရွိသည္။
စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ တ႐ုတ္လူမ်ိဳးမ်ားသည္ ဝ ေဒသခံမ်ားအေပၚ ႏွိမ့္ခ် ဆက္ဆံမႈမ်ားရွိေနၿပီး ၎တို႔ေပးသည့္ အလုပ္မ်ားမွာလည္း ေအာက္ေျခသိမ္း အလုပ္မ်ားသာ ျဖစ္သည္ဟု အိုက္ေပါင္း႐ိုင္းက ရွင္းျပသည္။
ေဒသခံ ဝ တုိင္းရင္းသား အမ်ားစုမွာ ဟိုတယ္ သန္႔ရွင္းေရး၊ ညေစာင့္၊ ယာဥ္ေမာင္း၊ ေလာင္းကစား႐ံု အလုပ္မ်ားႏွင့္ စားေသာက္ဆိုင္ ဝန္ထမ္း အလုပ္မ်ားသာ ရရွိေၾကာင္း အိုက္ေပါင္း႐ိုင္း၏ ညီမေတာ္သူ အီလြဲ႐ိုင္းက ဆိုသည္။
“က်မတို႔လို လူေတြအတြက္ အလုပ္ေကာင္းရဖို႔ဆိုတာ ခက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်မတို႔ရတဲ့ လခကေတာ့ လယ္စိုက္လို႔ ရတဲ့ ေငြထက္ေတာ့ မ်ားပါေသးတယ္။ အေရးႀကီးတာက တ႐ုတ္စာနဲ႔ တ႐ုတ္စကား တတ္ဖို႔ပါပဲ။ တ႐ုတ္လို မတတ္ရင္ ဘယ္သူေဌး ကမွ အလုပ္မေပးခ်င္ၾကဘူး” ဟု ၎က ေျပာသည္။
ပန္ဆန္းၿမိဳ႕တြင္ အႏွိပ္ခန္းမ်ားလည္း မ်ားစြာရွိေၾကာင္း၊ အႏွိပ္ခန္းမ်ားတြင္ အလုပ္လုပ္ရျခင္းသည္လည္း ဝင္ေငြေကာင္း ေသာအလုပ္တခု ျဖစ္ေၾကာင္း၊ သို႔ေသာ္လည္း ၎အေနျဖင့္ ႐ုပ္ရည္လွပျခင္းမရွိသျဖင့္ ပိုင္ရွင္မ်ားက အလုပ္ မေပးေၾကာင္း အီလြဲ႐ိုင္းက ရွင္းျပသည္။
“ျမင္တဲ့အတိုင္းပဲ။ က်မက ဝ စစ္စစ္ဆိုေတာ့ အသားမည္းတယ္၊ အ႐ိုးအဆက္ေတြ ႀကီးတယ္ဆိုေတာ့ ဘယ္အႏွိပ္ခန္းမွာမွ အလုပ္မရႏိုင္ဘူး။ ပိုင္ရွင္ေတြက ခပ္ေခ်ာေခ်ာ တ႐ုတ္မေလးေတြ၊ ဗမာျပည္ထဲက အလုပ္လာလုပ္တဲ့ ႐ုပ္ေခ်ာတဲ့ သူေတြကိုပဲ အလုပ္ခန္႔တာေလ” ဟု အီလြဲ႐ိုင္းက ဆိုသည္။
ပန္ဆန္းၿမိဳ႕ရွိ အႏွိပ္ခန္းမ်ားမွာ အျပင္ပန္းအျမင္ အႏွိပ္ခန္းျဖစ္ေသာ္လည္း အမွန္တကယ္အားျဖင့္ ျပည့္တန္ဆာ ႐ံုမ်ားပင္ျဖစ္ေၾကာင္း ပန္ဆန္းအေျခစိုက္ NGO တခုမွ အမည္မေဖာ္လိုသူ ဝန္ထမ္းတဦးက ဧရာဝတီသို႔ ေျပာသည္။
“ဒီက အႏွိပ္ခန္းေတြက အနည္းဆံုး ၅၀ ကေန ၈၀ ေလာက္ရွိၾကတယ္။ အဲဒီ အလုပ္က ဝင္ေငြလည္းေျဖာင့္ေတာ့ လုပ္ခ်င္ တဲ့ သူေတြမ်ားတယ္။ သာမန္ အလုပ္သမား တေယာက္ဆိုရင္ တရက္ကို ၆၀ ယြမ္ (၈ ေထာင္က်ပ္ခန္႔) ေလာက္ပဲ ရတယ္။ အႏွိပ္ခန္းမွာ လုပ္ရင္ေတာ့ အနည္းဆံုး ယြမ္ ၂၀၀ (၂၆၀၀၀ က်ပ္ခန္႔) ေလာက္ရတယ္။ ဒီထက္ေတာင္မွ ပိုႏိုင္ေသးတယ္” ဟု ၎က ဆုိသည္။
သို႔ေသာ္လည္း ၎တို႔အဖြဲ႔အစည္းမွ ေကာက္ယူထားသည့္ စစ္တမ္းမ်ားအရ ေဒသခံလူထု ကိုေသာ္လည္းေကာင္း၊ အႏွိပ္ခန္းမ်ားတြင္ အလုပ္လုပ္ၾကသူမ်ားကိုလည္းေကာင္း HIV/AIDS အသိပညာေပးရန္ မ်ားစြာလိုအပ္ေနေသးသည္ ဟု သိရသည္။
စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို တ႐ုတ္လူမ်ိဳး အမ်ားစုက ပိုင္ဆိုင္ၾကၿပီး UWSA မွ အရာရွိႀကီးတခ်ိဳ႕သည္လည္း ကိုယ္ပိုင္ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းမ်ား ထူေထာင္ထားၾကသည္ဟု ေဒသခံမ်ားက ေျပာဆိုၾကသည္။
UWSA အေျမာက္တပ္ရင္းမွ အမည္မေဖာ္လိုသူ အရာရွိတဦးကမူ ၎တို႔အေနျဖင့္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံမွေန၍ ဆန္၊ ဆီ၊ ဆား စသည့္ အေျခခံ စားေသာက္ကုန္မ်ားမွအစ တျခားေသာ ပစၥည္းမ်ားပါ မွီခိုေနရသည္ဟု ဧရာဝတီသို႔ ေျပာသည္။
“က်ေနာ္တို႔ နယ္ထဲကို ဗမာအစိုးရက ကုန္ပစၥည္း တင္သြင္းခြင့္ ပိတ္ပင္ထားတယ္။ စားစရာမေျပာနဲ႔ ဖြဲေတာင္မွ က်ေနာ္တို႔ဆီကို သယ္လို႔မရဘူး။ အဲဒီလို အေျခအေနမ်ိဳးမွာ က်ေနာ္တို႔ဘက္က တ႐ုတ္အေပၚ မွီခိုရတယ္ဆိုတာ မဆန္းပါဘူး” ဟု အဆိုပါ အရာရွိက ဆိုသည္။
ျမန္မာအစိုးရ၏ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ဖြဲ႔စည္းေရးအစီအစဥ္ကို ျငင္းဆန္ခဲ့သျဖင့္ UWSA ႏွင့္ ျမန္မာအစိုးရတပ္မ်ားအၾကား ဆက္ဆံေရး တင္းမာခဲ့သည္။
No comments:
Post a Comment