“ဟေရး … ဘာဘား ... ဗဲရီးးးးးးးးးးးးးးးးး ဂြတ္ထ … အရမ္း ေခါင္းဒယ္ေနာ္”“နိေဟာင္မာ … ဝ လည္း စီလိုပဲ ထင္လယ္ … အရမ္း ေကာင္းလယ္”
“ဆဝါဒီခရပ္ … အနိ ... ဒီမာ့ … ေကာင္းတယ္ ေကာင္းတယ္”
ဦးရုကၡစိုး ရံုးစိုက္ရာ ခ်င္းမုိင္ၿမိဳ႕က “ဟိုလို” အမည္ရွိ ျမန္မာ စားေသာက္ဆုိင္တြင္ ျမန္မာျပည္၏ အိမ္နီးခ်င္း ႏုိင္ငံမ်ား ျဖစ္ေသာ အိႏၵိယ ႏုိင္ငံ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ မံမီျပန္ဆင္း၊ တရုတ္ႏုိင္ငံ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ နံၾကားေခ်ာင္၊ ထိုင္းႏိုင္ငံ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ အပီဆစ္ ဝက္ဆီေတြဝ တို႔ သံုးဦးသား စားရင္းေသာက္ရင္း ေလပန္းေနၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ သူတို႔ေဘးတြင္ ဦးရုကၡစိုးလည္း ရွိေနသည္။
ရုကၡစိုး။ ။ ေကာင္းၾကလား … ေကာင္းရင္ထပ္မွာေလ။ ၿပီးရင္ေတာ့ ကိုယ္စားတာကိုယ္ရွင္းေနာ္။ က်ဳပ္က ပိုက္ဆံ မကိုင္ဘူး။
မံမီ။ ။ ဟေရး … ဦးရုကၡစိုးေနာ္ … ။ တကယ္ပဲ ေနာက္တယ္ေျပာတယ္။ ခၽြန္ေဒၚတုိ႔ ေျပာခ်င္တာက စားလို႔ ေသာက္လုိ႔ ေခါင္းဒါ မဟုတ္ဘူး ...။
နံၾကား။ ။ အဲလာ ခက္လာပဲ … ဝ လို႔ ေျပာခ်င္လာက … ျမန္မာျပည္ … အီစိုးရအတစ္ ေျပာင္းတာ ေကာင္းလယ္ … အဲဒါ။
ရုကၡစိုး။ ။ ဘယ္က အစိုးရအသစ္ကမွာလဲ … အစိုးရအေဟာင္းကို ေဘာ္ဒီျပန္ထု၊ ပတ္တီးပုတ္ၿပီး ေဆးမႈတ္ … အသစ္ေယာင္ ေဆာင္ထားတာပါ။
အပီဆစ္။ ။ ခရပ္ … သိတယ္ … ေခါက္ပံု …။ ဒါေပမယ့္ အဲဒါကိုက ေတာ္ေတာ္ေကာင္းေနၿပီေလ။ ဘာပဲေျပာေျပာ အရင္က စစ္အစိုးရ၊ အခု အရပ္သား အစိုးရ ျဖစ္သြားၿပီ။ ႀကိဳဆိုရမယ္။ ေခါက္ပံု။
နံၾကား။ ။ ဟုတ္တယ္။ ႀကိဳဆိုပါလယ္ ...။ ပိုၿပီးေကာင္းတာက အီရင္က ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္က အီခု သမၼတဆိုေတာ့ ဝ တို႔အေနနဲ႔ လူသစ္ေတြနဲ႔ စီကားေျပာစရာ မီလုိဘူးေလ။ ဘီေလာက္ေကာင္းလဲ။ ဒုတိယ သမၼတ ဦး ၈ လံုးဆိုရင္လည္း တိုင္းျပည္ရဲ႕ ဘ႑ာေရးကိစၥ၊ စီးပြားေရးကိစၥေတြမွာ ဘယ္လို အိတ္ထဲထည့္ရမယ္ဆိုတာ ေနာေက်ေနၿပီးသားေလ ...။ စူတိုု႔လို လူေတြပဲ ဒါေတြ ျပန္ကိုင္ေတာ့ ဝ တို႔လည္း ျမန္မာျပည္ကို ပိုဖဲ့လို႔ေကာင္း … အဲ … ေယာင္တြားလို႔ေနာ္ ...။ ျမန္မာျပည္ တိုးတက္ဖို႔ ပို ကူညီလို႔ ေကာင္းတာေပါ့ … အဲဒါေျပာတာပါ။ ရွဲ႕ရွဲ႕ေနာ္ ရွဲ႕ရွဲ႕။
ရုကၡစိုး။ ။ ဒါေပမယ့္ အမ်ားစုက ေဝဖန္ေနၾကတာကေတာ့ … တုိင္းျပည္က အရင္အတုိင္းပဲ ဆိုေတာ့ ဘာမွ ေျပာင္းလဲလာမွာ မဟုတ္ဘူး ဆိုပါလား။
မံမီ။ ။ ဟေရး ဘာဘား … ဒါေတြက မနာလိုတဲ့သူေတြ ေျပာတဲ့ စကားေနာ္ အဘား …။ ခၽြန္ေဒၚေျပာမယ္ … ဒီမိုကေရစီေနာ္ … တထုိင္းတည္းနဲ႔ မရဘူးေနာ္ … ေစာင့္ပါ … သီးခံပါ … ခၽြန္ေဒၚ့အထင္ ေျပာရရင္ေတာ့ တေန႔ေန႔ေတာ့ ေျပာင္မွာပါ … အဲ ေျပာင္းမွာပါ။ နည္းနည္း ေလးေတာ့ … သီးခံပါ။ အစိုးရ အသစ္ေနာ္ … အရမ္းကို ေဟာင္းပါတယ္။ ေယာင္တြားလို႔ေနာ္ ေကာင္းပါတယ္လို႔ ေျပာတာ။ ခၽြန္ေဒၚဆို မိြတ္ေဆြ ေဟာင္းေတြနဲ႔ပဲ ဆက္ဆံရမွာဆိုေတာ့ ေပ်ာ္လြန္းလို႔ အိပ္လို႔ေတာင္ မေပ်ာ့ဘူး ...။
အပီဆစ္။ ။ ေခါက္ပံု … ေထာက္ခံပါတယ္။ သစ္တုိင္းေကာင္းတာ မဟုတ္ဘူးေလ ဦးရုကၡစိုးရဲ႕။ ငယ္ကခ်စ္ အႏွစ္တရာ မေမ့သာ ဆိုတာ ၾကားဖူးတယ္ မဟုတ္လား … ေခါက္ပံု။ က်ဳပ္ကေတာ့ ယေန႔မွစ ႏွစ္ ၁၀၀ တိုင္ေစလို႔ ဆုေတာင္းေပးပါတယ္။
ရုကၡစိုး။ ။ အဲဒါက မဂၤလာေဆာင္ေတြမွာ ဆုေတာင္းတာေလ။
အပီဆစ္။ ။ ေခါက္ပံု။ သိပ္မထူးပါဘူး။ ဒါလည္း မဂၤလာေဆာင္သလိုပါပဲ။ ျမန္မာျပည္ဆိုတဲ့ သတို႔သမီးေလး မဂၤလာျပန္ေဆာင္တဲ့ သေဘာေပါ့။
ရုကၡစိုး။ ။ ေအာင္မေလး မလုပ္လုိက္ပါနဲ႔ဗ်ာ။ ႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္နဲ႔ေတာင္ ေတာ္ေတာ္ ႏွိပ္စက္ခံေနရတာ … အႏွစ္ ၁၀၀ တိုင္ဆို ေသရခ်ည္ရဲ႕။
နံၾကား။ ။ ခက္တာပဲ ဦးရုကၡစိုးက အစိုးရရဲ႕ ေစတနာေတြကို နားလည္ပံုမရဘူး။ အေကာင္းဘက္က နည္းနည္းေလာက္ လွည့္ေတြးၾကည့္စမ္းပါ။ က်ဳပ္တို႔ဆို ျမန္မာျပည္နဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ ဒီေန႔အထိ အေဟာင္းပဲ ျမင္တယ္။ အဲ … အေကာင္းပဲ ျမင္တယ္။
ရုကၡစိုး။ ။ အေကာင္း ျမင္မွာေပါ့။ အေကာင္းက ျပည္ႀကီးမျပန္ဘဲ မႏၱေလးကို သိမ္းပိုက္ၿပီး ႀကီးပြားေနတာကိုး။
နံၾကား။ ။ အဲလို မီေျပာနဲ႔ေလ ...။ ဝတို႔က ေကာင္းေစခ်င္တဲ့ေစတနာနဲ႔ပါ။ မႏၱေလးကို ဝတို႔ တီလုတ္ျပည္ႀကီးလို ျဖစ္ေစခ်င္လို႔ … အဲဒါကို နားလည္ပါ။ အခုဆိုရင္ ဦးရုကၡစိုး သြားၾကည့္လိုက္ မႏၱေလးကို လံုး …..... ဝ မမွတ္မိေစရဘူး။
ရုကၡစိုး။ ။ ဟုတ္ပါ့ မွတ္ကို မမွတ္မိဘူး။ မႏၱေလးက တရုတ္ျပည္ က်ေနတာပဲ။
အပီဆစ္။ ။ က်ဳပ္ေတာ့ မစၥတာနံၾကားေခ်ာင္ေျပာသလိုပဲ အေကာင္းဘက္က နည္းနည္း လွည့္ေတြးေစခ်င္တယ္ဗ်ာ။ အခုပဲ အစိုးရ အႀကံေပးအဖြဲ႕ ဖြဲ႕လိုက္ၿပီ။ ဒါေကာင္းတဲ့ကိစၥပဲ။
ရုကၡစိုး။ ။ အႀကံေပးအဖြဲ႕ဆိုတာကေတာ့ က်ဳပ္သိတာ အစိုးရကို ဒီလူေတြက အႀကံေပးရမယ္ မထင္ေပါင္။ သူတို႔ကိုပဲ အစိုးရက ဟိုဟာလုပ္လိုက္၊ ဒီဟာလုပ္လိုက္နဲ႔ သူတို႔စားလို႔ေသာက္လို႔ က်န္တဲ့ အက်န္ေတြကို ေပးၿပီး ခိုင္းဦးမွာ။
နံၾကား။ ။ လုကေတာ့ လုပ္ျပန္ၿပီ။ နတ္ျဖစ္ၿပီး ေတာ္ေတာ္ေလး အဆုိးျမင္ပါလား။ ဒုကၡေတာ့ ေတြ႕ဦးမယ္။
ရုကၡစိုး။ ။ ဘာ ဒုကၡ ေတြ႕ရမွာလဲ။ အစိုးရသစ္ အတုႀကီးကို မေကာင္းဘဲနဲ႔ ႀကံဖန္ေကာင္းတယ္ဆိုၿပီးေတာ့ မေျပာႏုိင္ဘူးဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားတို႔ကလည္း မေျမႇာက္ေပးသင့္ပါဘူး။ ခင္ဗ်ားတို႔လုပ္တာနဲ႔ ဒါႀကီးက သက္ဆိုးရွည္ဦးမယ္။
မံမီ။ ။ ဟေရး … ရွည္ေလ ေကာင္းေလေပါ့ ဦးရုကၡစိုးရယ္။ ျမန္မာျပည္က သစ္ေတြ၊ သဘာဝ ဓာတ္ေငြ႕ေတြက တကယ့္ကို ေကာင္းမွ ေကာင္းပဲဟာ။ ရွလြတ္ ...။
နံၾကား။ ။ ျမန္မာျပည္က ေရႊနဲ႔ ေက်ာက္စိမ္းလည္း ေကာင္းပါတယ္။ ေစ်းေပါေပါနဲ႔ ရတာ ဒီအစိုးရ တခုပဲ ရွိတယ္ေလ။ ေဟာင္လား … ေဟာင္လား။ ရွဲ႕ရွဲ႕နီ ဦးသိန္းဂိန္။
ရုကၡစိုး။ ။ အဲဒါေျပာတာေပါ့ … ခင္ဗ်ားတို႔ အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံေတြက ျမန္မာျပည္ရဲ႕ သယံဇာတေတြကို ေစ်းေပါေပါနဲ႔ ရၿပီး ေကာင္းတယ္၊ ေကာင္းတယ္ ျဖစ္ေနတာ။ ျမန္မာျပည္သူ ျပည္သားေတြက်ေတာ့ ငတ္ျပတ္ ဆင္းရဲေနတာ … ဘာ တိုးတက္မႈမွ မရွိဘူး။
အပီဆစ္။ ။ ဟား ခင္ဗ်ား ျမန္မာ့အေမွာင္ သတင္းစာ မဖတ္ဘူး ထင္တယ္။ ေလ့လာမႈအား ေတာ္ေတာ္နည္းတဲ့ နတ္ပဲ။ ျမန္မာျပည္ႀကီးတုိးတက္ေနတာ မသိဘူးလား။ တံတားေတြ ေဆာက္ထားတာမ်ား က်ဳပ္တို႔ ထုိင္းႏုိင္ငံေတာင္ အဲဒီေလာက္ မ်ားတဲ့ တံတားေတြ မေဆာက္ႏုိင္ဘူး။
ရုကၡစိုး။ ။ တံတားေတြက စားလို႔ ရလို႔လား …။ လူေတြ မြဲေတ ငတ္ျပတ္ေနတာကို အရင္ၾကည့္ရမွာေပါ့။ ျမန္မာျပည္ အလယ္ပုိင္းဆို ေသာက္စရာ ေရေတာင္ မရွိဘူး။ ကေလးေတြ၊ အသက္ႀကီးတဲ့ သူေတြ ေသကုန္မွာေပါ့။
မံမီ။ ။ အိုး … ဦးရုကၡစိုး … ခင္ဗ်ား နတ္မို႔လို႔လားေတာ့ မသိဘူး။ ေတာ္ေတာ္ေလး နက္ဂတစ္ဆိုက္က ျမင္တာပဲ။ ခၽြန္ေဒၚေတာင္ သိတယ္။ ေရ မရဘူးေနာ္ … ေက်ာ္သူရွိတယ္ ...။ ေသကုန္မယ္ေနာ္ … ပူစရာမလိုဘူး … ေက်ာ္သူရွိတယ္။ က်ဳပ္တုိ႔ဆီမွာေတာင္ အိႏၵိယေက်ာ္သူ တေယာက္ေလာက္ လိုခ်င္တာ … မရွိဘူးေနာ္ … အဘား … ကံေနာ္ သိပ္ဆိုးပါတယ္။
နံၾကား။ ။ ဝ ေထာက္ခံတယ္ ...။ ဒီမွာ ဦးရုကၡစိုး … လုက ဝတို႔ ျမန္မာျပည္နဲ႔ ကပ္ၿပီး ခ်မ္းသာေနတာကို မီနာလို မျဖစ္ပါနဲ႔။ ဝတို႔က ဒီလိုျဖစ္ေအာင္ ဘယ္ေလာက္ ႀကိဳးစားရတယ္ မွတ္လဲ။ လုလည္း ခ်မ္းသာခ်င္ရင္ ႀကိဳးစားပါ။
ရုကၡစိုး။ ။ ဘယ္လို ႀကိဳးစားရမွာလဲ … ျမန္မာျပည္ နယ္စပ္ေဒသေတြမွာ အႏွိပ္ခန္းေတြ၊ ကာရာအိုေကေတြ၊ ကာစီႏိုေတြ သြားဖြင့္ရမွာလား။
အပီဆစ္။ ။ ေခါက္ပံု … နယ္စပ္ … ဟုတ္ပ နယ္စပ္။ အခုမွ သတိရတယ္ ဦးရုကၡစိုး။ က်ဳပ္တို႔ေခါင္းေပၚမွာ ေတာက္ေလွ်ာက္ တင္ထားရတဲ့ ထုိင္း ျမန္မာနယ္စပ္က ဒုကၡသည္စခန္းေတြရဲ႕ ျပႆနာေတြ၊ အဲဒီနယ္စပ္ကေန ဝင္လာၾကတဲ့ ေရႊ႕ေျပာင္း အလုပ္သမားေတြရဲ႕ ျပႆနာေတြ … အဲဒါေတြေၾကာင့္ က်ဳပ္တို႔ ဘယ္ေလာက္ ေခါင္းခဲရတယ္မွတ္လဲ။ အခု ျမန္မာအစိုးရအသစ္ တက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ဒါေတြ အားလံုးေျပလည္ေတာ့မယ္။ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလဲ။
ရုကၡစိုး။ ။ ဘယ္လို ေျပလည္မွာလဲ ...။ စဥ္းစဥ္းစားစားလည္း ေျပာပါဦး။ ဒါေတြက တထိုင္တည္း ေျပလည္ပါ့မလား။
အပီဆစ္။ ။ (MRTV တြင္လႊင့္သည့္ ေၾကာ္ျငာမင္းသမီး စတိုင္ျဖင့္) လြယ္း … လြယ္ေလးပဲ။ အားလံုး ၿငိမ္းခ်မ္းေနၿပီပဲဟာ။ ဒုကၡသည္စခန္းက ဒုကၡသည္ေတြကို ေနရပ္ျပန္ပို႔လိုက္မွာေပါ့။
ရုကၡစိုး။ ။ ဟာ … အဲလိုလုပ္လို႔ ဘယ္ျဖစ္ပါ့မလဲ။ ဒုကၡသည္ေတြက သူတို႔ေနရပ္မွာ တကယ္ကို စစ္ေဘးဒဏ္ခံရလို႔ ဒီဘက္ ေရႊ႕လာတာေလ။ ျပန္ပို႔ရင္ အကုန္လံုး ေျမျမႇဳပ္မုိင္းေတြ ထိကုန္မွာေပါ့။
အပီဆစ္။ ။ ထိထိဗ်ာ၊ မတတ္ႏုိင္ဘူး။ ဒီဒုကၡသည္ေတြကို ထမ္းမထားႏုိင္ေတာ့ဘူး။
ရုကၡစိုး။ ။ မလုပ္ပါနဲ႔ဗ်ာ … တကယ့္ ဒုကၡသည္ေတြ ျပန္ဒုကၡေရာက္ကုန္ပါ့မယ္။
မံမီ။ ။ ဟေရး … ဦးရုကၡစိုးက အဲဒီလို ေျပာေနတယ္ေနာ္ … မစၥတာ အပီဆစ္ … တူလည္း ဒုကၡသည္ နတ္ပဲေနာ္။
အပီဆစ္။ ။ ဟား … ဟုတ္တယ္။ အခုမွ သတိရတယ္။ ဦးရုကၡစိုးလည္း ေရႊ႕ေျပာင္းနတ္ပဲ။ ခင္ဗ်ားကို အရင္ဆံုး ျပန္ပို႔မယ္။
ထိုင္းဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ အပီဆစ္ ဝက္ဆီေတြဝ၏ စကားဆံုးသည္ႏွင့္ ဦးရုကၡစိုးမွာ “ကြိဳင္ပဲ … လွ်ာဝင္ရွည္မိလို႔ ျပန္ပို႔ ခံရေတာ့မယ္။ ျမန္မာျပည္ မွာကလည္း နာဂစ္ဝင္သြားၿပီးကတည္းက သစ္ပင္မရွိေတာ့လို႔ သစ္ပင္မဲ့ ရုကၡစိုးေတြေတာင္ ဒီေလာက္ေပါေနတာ။ မျဖစ္ဘူး … လစ္မွ” ဟု စိတ္ကူးရင္း အျမန္ဆံုး ကိုယ္ေယာင္ေဖ်ာက္ ထြက္ေျပးရေလေတာ့သည္။
နံၾကား။ ။ ေကာင္းလယ္၊ ေကာင္းလယ္ …။ ဝ ေျပာသားပဲ ဒုကၡေတြ႕မယ္လို႔ … ။ နတ္အလုပ္ မလုပ္ဘဲ ဝင္ဝင္ရႈပ္တာကိုး … နတ္အေရး ေအာ္မယ့္ သူေတြ စတိတ္မန္႔ မထုတ္မခ်င္း ကိုယ္ေယာင္ေဖ်ာက္ၿပီးသာ ေနေပေတာ့ … ဦးရုကၡစိုးေရ … ရွဲ႕ရွဲ႕နီ … မစၥတာ အပီဆစ္ ဝက္ဆီေတြဝ။ ။
No comments:
Post a Comment