အားသစ္ေလာင္းရန္ လိုအပ္ေနေသာ အန္အယ္လ္ဒီ

ဗမာႀကီး

ေရွ႕လာမည့္ ေရြးေကာက္ပြဲႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ (အန္အယ္လ္ဒီ) က ေျပာဆို လာမည့္ အေပၚ ျမန္မာ့ ႏိုင္ငံေရးတြင္ ပါ၀င္ပတ္သက္သူ အားလံုး ေမွ်ာ္လင့္တႀကီး ေစာင့္စားေန ၾကပါသည္။ ပို၍ တိတိက်က် ေျပာရလွ်င္ ျပည္သူ ၅၂ သန္း၏ ကံၾကမၼာ အေကာင္း အဆိုးကို အဆံုးအျဖတ္ ေပးမည့္ ႏွစ္ရွည္လမ်ား ေစာင့္စားခဲ့ၾကသည့္ ေရြးေကာက္ပြဲ အေပၚ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္၏ သေဘာထားကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾကပါသည္။

အန္အယ္လ္ဒီ၏ အေျခအေနႏွင့္ ျပည္တြင္းျပည္ပ ႏိုင္ငံေရးအေျခအေနတို႔ကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ နားလည္သေဘာ ေပါက္ရန္ ႀကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္မႈမ်ား ရိွခဲ့ေသာ္လည္း ျမန္မာျပည္သူမ်ားႏွင့္ ျပင္ပကမာၻမွ အျမင္သေဘာထားမ်ားကို ခန္႔မွန္း တိုင္းတာရန္ သတင္းအခ်က္အလက္မ်ားကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အကန္႔အသတ္ျဖင့္သာ ရရိွေနပါေသးသည္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ဉာဏ္ပညာႏွင့္အေျမာ္အျမင္က သံသယမရိွ ထက္ျမက္လ်က္ပါ။ သို႔ရာတြင္ လာမည့္ ေရြး ေကာက္ပြဲ၀င္ေရး သို႔မဟုတ္ မ၀င္ေရးႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး မည္သည့္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကိုခ်သည္ျဖစ္ေစ သူ၏ဆံုးျဖတ္ခ်က္က ႀကီးမားသည့္ ေနာက္ဆက္တြဲ ရလဒ္မ်ားကို ျဖစ္ေပၚေစပါလိမ့္မည္။

အျခားတဘက္တြင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊသည္ ၄င္း၏စစ္ဖက္ဆိုင္ရာ အႀကံေပးအရာရိွမ်ားထံမွရရိွေသာ မွားယြင္းသည့္ သတင္းအခ်က္အလက္မ်ားႏွင့္ ထိုသတင္းမ်ားအရ ဘက္လိုက္မႈမ်ားအေပၚတြင္ အေျခခံၿပီး ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ား ခ်မွတ္ လုပ္ေဆာင္လ်က္ရိွပါသည္။

တိုင္းျပည္၏ကံၾကမၼာကို ထိုပုဂိၢဳလ္ႏွစ္ဦး၏ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးမႈေပၚတြင္ တစိတ္တပိုင္း ဗဟိုျပဳထားသည္မွာ ေက်နပ္စရာ ေကာင္းလွသည့္ အခ်က္ေတာ့ မဟုတ္ပါ။

၂၀၀၉ ခုႏွစ္တြင္ ေရႊဂံုတိုင္ေၾကညာခ်က္ ထုတ္ျပန္ၿပီး အန္အယ္လ္ဒီသည္ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲ၏ ေနာက္ဆက္တြဲ ျဖစ္ရပ္မ်ားမွ ရုန္းထြက္ရန္ ႀကိဳးစားခဲ့ပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း မၾကာေသးခင္ကျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ ၀န္ႀကီးအဖြဲ႕အစည္းအေ၀း တြင္ ထိုေတာင္းဆိုခ်က္မ်ားကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးသန္းေရႊက လ်စ္လ်ဴ ရႈခဲ့ပါသည္။ ယခုအခါ အန္အယ္လ္ဒီလည္း စစ္အစိုးရ ႏွင့္ စစ္မွန္ေသာပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ျခင္း မျပဳလုပ္ႏိုင္ဘဲ နဂိုအတုိင္း ပိုေနၿမဲက်ားေနၿမဲ ျပန္ျဖစ္သြားပါသည္။

တ၀က္တျပက္ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးရရိွရန္အတြက္ ေတာထဲတြင္တိုက္ပြဲ၀င္ေနၾကေသာ တိုင္းရင္းသား လူနည္းစုမ်ားသည္ လည္း စစ္အစိုးရ၏ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ျဖစ္မသြားေရးအတြက္ မည္ကဲ့သို႔ ေရွာင္ရွားရမည္ကို တြက္ခ်က္ေနၾကရပါသည္။ ၄င္းတို႔၏ အဆံုးစြန္ေသာရည္မွန္းခ်က္ျဖစ္သည့္ ဖယ္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု စနစ္တည္ေထာင္ေရးဟူသည့္ အိပ္မက္မွ်သာ ရွိေသးသည္။

ႏိုင္ငံေရးေစ့စပ္ညိွႏိႈင္းမႈမ်ားမွတဆင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံထူေထာင္ေပးသည့္ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ သတ္မွတ္ျခင္း ခံရမည့္ အခြင့္အေရးကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊ လက္လႊတ္ခဲ့ပါသည္။ သူ၏ အစိုးရခိုင္မာေတာင့္တင္းေရးကိုသာ အာရံု စိုက္ခဲ့သည့္အတြက္ တိုင္းျပည္တခုလံုး အႏၱရယ္ႏွင့္ရင္ဆိုင္ေနရသည္ကား အထူးေျပာစရာ မရွိေပ။

ေနာက္ဆံုးတြင္ အန္အယ္လ္ဒီသည္ အဆင့္ ၇ ဆင့္ ႏိုင္ငံေရးလမ္းျပေျမပံုႏွင့္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒကို လက္ခံသြားမည္ဆိုလွ်င္ တိုင္းျပည္အတြက္ ေကာင္းမြန္လာစရာလမ္း မျမင္ေတာ့ပါ။ အကယ္၍ အန္အယ္လ္ဒီက ေရြးေကာက္ပြဲမ၀င္ေရးလမ္းေၾကာင္းကို ေရြးခ်ယ္ခဲ့လွ်င္လည္း တိုင္းျပည္၏ အနာဂတ္မွာ မေရရာမႈမ်ား ပိုမိုတိုးပြားလာၿပီး အန္အယ္လ္ဒီလည္း ရလဒ္မေကာင္းစြာ က်န္ရစ္ခဲ့လိမ့္ပါမည္။

၁၉၈၈ ခုႏွစ္တြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ အန္အယ္လ္ဒီကို ပညာတတ္မ်ားျဖင့္ ႀကိဳးစားဖြဲ႕စည္းခဲ့ပါသည္။ ကံ မေကာင္း အေၾကာင္းမလွစြာပင္ ဆိုရွယ္လစ္အစိုးရလက္ေအာက္တြင္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ပံုသြင္းခံခဲ့ရေသာ သတင္းစာ ဆရာမ်ား၊ ေရွ႕ေနမ်ားႏွင့္သာ တင္းတိမ္ခဲ့ရပါသည္။ ထိုသူမ်ားသည္ ေခါင္းမာစြာျဖင့္ စစ္အစိုးရကို ရင္ဆိုင္ခဲ့ၾကၿပီး အန္အယ္လ္ဒီလည္း ၿဖိဳခြဲခံရ ဖိႏိွပ္ခံရ ျဖဳတ္ထုတ္ခံခဲ့ရသည္။

အကယ္၍ အန္အယ္လ္ဒီသည္ အစစ္အမွန္ပညာတတ္မ်ားျဖင့္ ပါတီကိုျပန္လည္ထိန္းညိွမည္ဆိုလ်င္ ေအာင္ျမင္ႏိုင္သည့္ လမ္းေၾကာင္းကို ရွာေဖြႏိုင္ရန္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တခ်ိဳ႕ ရိွေနပါေသးသည္။ ထိုသို႔ မဟုတ္ပါက ပါတီတြင္း ညီညြတ္မႈကင္းမဲ့ လာႏိုင္သည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုၾကည္ညိဳၾကၿပီး စစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္မ်ားကို မုန္းတီးေနၾကေသာ ျပည္သူမ်ား၏ ဆႏၵမဲမ်ား သည္ အကြဲကြဲအျပားျပားျဖစ္သြားၿပီး ထိေရာက္မႈ မရိွ ျဖစ္သြားပါလိမ့္မည္။

မၾကာေသးခင္က အန္အယ္လ္ဒီကို ျပန္လည္ဖြဲ႕စည္းခဲ့ရာတြင္ အသက္အရြယ္ႀကီးရင့္ေသာ ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းကို ထုတ္ပစ္ သည္ဆိုသည့္သေဘာမသက္ေရာက္ေစရန္ ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္အဖြဲ႕ကိုတိုးခ်ဲ႕ဖြဲ႕စည္းရံုသက္သက္သာ လုပ္ခဲ့ပါသည္။

ယခုအခ်ိန္တြင္ အန္အယ္လ္ဒီသည္ စစ္အစိုးရက တုံ႔ျပန္မည့္ ရွင္းလင္းေသာ မဟာဗ်ဴဟာတခုကို ခ်မွတ္ရမည့္အခ်ိန္ ေရာက္ ေနပါၿပီ။ ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ားသာ ထုတ္ျပန္ေနၿပီး ခိုင္မာသည့္မဟာဗ်ဴဟာ မရိွလ်င္ စစ္အစိုးရကို ရန္လိုမုန္းထား ျပဳျခင္း သက္သက္ သေဘာေဆာင္သြားမွာျဖစ္ၿပီး စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ား ပို၍ေခါင္းမာေစရန္ လုပ္ေဆာင္သလိုျဖစ္ေနပါ လိမ့္မည္။

အန္အယ္လ္ဒီသည္ ဗီယက္နမ္ႏိုင္ငံ၏ စစ္ပြဲလြန္ကာလအေတြ႕အႀကံဳမ်ားမွ သင္ခန္းစာတခ်ိဳ႕ကို ယူသင့္ပါသည္။

ဗီယက္နမ္စစ္ပြဲၿပီးဆံုးသြားသည့္အခါ ေတာင္ႏွင့္ေျမာက္ဗီယက္နမ္တို႔ ျပန္လည္ေပါင္းစည္းသြားၿပီး အစိုးရအသစ္ကို ကြန္ျမဴ နစ္ေခါင္းေဆာင္မႈျဖင့္ ဖြဲ႕စည္းခဲ့ပါသည္။ အစိုးရအဖြဲ႕၀င္အားလံုးကို ေတာ္လွန္ေရးကာလက တိုက္ေဖာ္တိုက္ဖက္ရဲေဘာ္ မ်ားထဲမွ လက္သင့္ရာေရြးခ်ယ္ဖြဲ႕စည္းခဲ့ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဆိုင္ရာ အေတြ႕အႀကံဳ မ်ားမရိွၾကပါ။ ရလဒ္အေနျဖင့္ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားသည္ ျခစားမႈမ်ားႏွင့္ အရည္အခ်င္းမရိွျခင္းတို႔ ျဖစ္လာပါသည္။

ကြန္ျမဴနစ္ပါတီသည္ ထိုအေျခအေနကို ၅ ႏွစ္ကာလအတြင္း ရိပ္စားမိလာၿပီး ၄င္းတို႔ေနရာတြင္ ယခင္ ေတာင္ဗီယက္နမ္ အစိုးရထဲမွ အရည္အခ်င္းရိွေသာ အရာရိွမ်ားႏွင့္ ကၽြမ္းက်င္ပညာရွင္မ်ားကို အစား ထိုးခန္႔အပ္ခဲ့ပါသည္။

ေရြးေကာက္ပြဲၿပီးေနာက္ အန္အယ္လ္ဒီႏွင့္ စစ္အစိုးရတို႔အၾကား အစိုးရတရပ္ဖြဲ႕စည္းျခင္းအေပၚ ဆက္လက္သေဘာထား ကြဲေနမည္ဆိုလွ်င္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးႏွင့္ ဥပေဒျပဳေရးတာ၀န္တို႔ကို အေတြ႕အႀကံဳရိွေသာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးသမားမ်ားႏွင့္ ကၽြမ္းက်င္ ပညာရွင္ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ားလက္ထဲ ထည့္သင့္ပါသည္။ ထိုသူမ်ားသည္ အင္ဂ်င္နီယာမ်ား၊ စီးပြားေရးပညာရွင္ မ်ား၊ ပါေမာကၡမ်ား၊ ကုမၸဏီမ်ားမွ အမႈေဆာင္မ်ား (ဆရာ၀န္မ်ား၊ ေရွ႕ေနမ်ားႏွင့္ သတင္းစာဆရာမ်ားသည္ အန္အယ္လ္ဒီ တြင္ရိွေန ၿပီးျဖစ္ပါသည္) ႏွင့္ စိုက္ပ်ိဳးေရးကၽြမ္းက်င္ပညာရွင္မ်ား ျဖစ္သင့္ပါသည္။

ထိုသူမ်ားသည္ အလားအလာရိွေသာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးသမားမ်ားျဖစ္ၿပီး အသြင္ကူးေျပာင္းေရး ကာလတြင္ တိုင္းျပည္ ကို ႀကီးပြားတိုးတက္ေစရန္ လမ္းျပႏိုင္သူမ်ားျဖစ္ပါသည္။ တခ်ိန္တည္းမွာပင္ ထိုသူတို႔သည္ ျပည္သူမ်ား၏အက်ိဳးစီးပြား အတြက္ အလုပ္လုပ္ႏိုင္သလို တိုင္းရင္းသားလူနည္းစုမ်ား ရင္ဆိုင္ေနရေသာ မတူညီသည့္ စိန္ေခၚမႈမ်ားကိုလည္း ေျဖရွင္း ႏိုင္ပါလိမ့္မည္။

ထို အသိပညာရွင္ အတတ္ပညာရွင္မ်ားသည္ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ကတည္းက ႏိုင္ငံေရးျဖစ္ေပၚတိုးတက္မႈမ်ားကို ေလ့လာေနခဲ့ ၾကသူမ်ားျဖစ္ပါသည္။ မ်ိဳးဆက္သစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို ဦးစားေပးျခင္းျဖင့္ အာဏာခ်ိန္ခြင္လွ်ာကို ေျပာင္းလဲျခင္းသည္ ေသခ်ာေပါက္ ရလဒ္ေကာင္းမ်ားျဖစ္ေပၚေစပါလိမ့္မည္။ အေၾကာင္းမွာ ထိုသူမ်ားသည္ ျပည္သူမ်ားခံစားေနရေသာဒုကၡမ်ား ကို နက္နက္ရႈိင္းရႈိင္းနားလည္ခံစား ႏိုင္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။ တိုင္းျပည္တြင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရရန္၊ ခ်မ္းသာၾကြယ္၀ရန္ႏွင့္ ေကာင္းမြန္ေသာ အစိုးရတရပ္ေပၚေပါက္ေစရန္ ျပည္သူမ်ား၏ ဆႏၵမဲမ်ားကို မည္သို႔အသံုးခ်ရမည္ကို သူတို႔သိရိွပါသည္။

တတိယအင္အားစုမ်ားဟု ၄င္းတို႔ကိုယ္ကို ေခၚဆိုေနၾကသူမ်ားကား သူနည္းသူ႔ဟန္ျဖင့္ လုပ္ေဆာင္ေနၾကေသာ္လည္း ျပည္သူ႔ျမင္ကြင္းမွ ေပ်ာက္ေနၾကပါသည္။ ထိုသူတို႔၏ ပံုသ႑ာန္ အစစ္အမွန္ကိုလည္း အေရာင္အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ၿခံဳလႊမ္းထား ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုသူတို႔သည္ လက္ရိွအစိုးရႏွင့္ အလြမ္းသင့္ၾကသူမ်ားလည္း ျဖစ္ပါသည္။

ထိုတတိယအင္အားစုမ်ားသည္လည္း ျမန္မာျပည္သူအမ်ားစုက အားကိုးႏိုင္ေလာက္သည့္ ႏိုင္ငံေရး အင္အားစုတရပ္ ျဖစ္လာသည္အထိ ရွင္းလင္းေသာမဟာဗ်ဴဟာႏွင့္ ရပ္တည္ခ်က္မ်ား မရိွၾကပါ။

ဤကဲ့သို႔ႏိုင္ငံေရးအေျခအေနတြင္ အန္အယ္လ္ဒီသည္ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ကိုအေျခခံသည့္ တရား၀င္အာဏာ ေတာင္းဆိုမႈကို စြန္႔လႊတ္သင့္ပါၿပီ။ ယခုအခ်ိန္သည္ စနစ္တက်ဖြဲ႕စည္းထားေသာ စည္းကမ္းရိွသည့္ ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီ တခု အေနျဖင့္ ပါတီ၏လုပ္ငန္းမ်ားကို အရိွန္အဟုန္အျမင့္ဆံုးေဆာင္ရြက္ၿပီး ႏိုင္ငံတ၀န္းတြင္ ပါတီကို စည္းလံုးညီညႊတ္ ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ရမည့္အခ်ိန္ ျဖစ္ပါသည္။

အန္အယ္လ္ဒီက ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ရန္ ဆံုးျဖတ္သည့္တိုင္ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒႏွင့္ ႀကိဳတင္စီမံထားေသာ ေရြးေကာက္ပြဲ က လႊတ္ေတာ္တြင္ ေနရာအမ်ားဆံုးရရိွေစရန္ အခြင့္မသာလွေပ။ ထို႔အျပင္ ၿမိဳ႕နယ္ေပါင္း ၃၀၀ ေက်ာ္တြင္ စည္းရံုးေရး ဆင္းႏိုင္ ရန္ အန္အယ္လ္ဒီအတြက္ အခ်ိန္အလံုအေလာက္ရရိွမည္ မဟုတ္ပါ။ သို႔ေသာ္ ယခုအခါ ၿမိဳ႕နယ္မ်ားစြာတြင္ အန္အယ္လ္ဒီ ရံုးမ်ား ဖြင့္လွစ္ရန္ အဆင္သင့္ရိွေနပါသည္။ အန္အယ္လ္ဒီသည္ ေရြးေကာက္ပြဲကို ေစာင့္ၾကည့္ႏိုင္သည့္အေနအထားရိွၿပီး ၄င္းပါ၀င္ယွဥ္ၿပိဳင္ႏိုင္ျခင္းမရိွေသာ ၿမိဳ႕နယ္မ်ားတြင္ ပညာတတ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ားကို ေထာက္ခံမႈလည္း ေပးႏိုင္ပါသည္။

အန္အယ္လ္ဒီက ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ၿပိဳင္သည္ျဖစ္ေစ၊ မၿပိဳင္သည္ျဖစ္ေစ၊ လႊတ္ေတာ္တြင္ ေနရာအမ်ားအျပားရသည္ျဖစ္ေစ၊ အနည္းအက်ဥ္းသာရသည္ျဖစ္ေစ မ်ိဳးဆက္သစ္ အသိပညာ ရွင္ အတတ္ပညာရွင္မ်ား လႊတ္ေတာ္အတြင္းေရာက္လာပါက ေခါင္းေဆာင္မႈ အခန္းက႑ကို တာ၀န္ယူလာႏိုင္ၿပီး အနာဂတ္ ဒီမိုကရက္တစ္ အစိုးရအတြက္ အေျခခံေကာင္းမ်ား ခ်ေပး ႏိုင္ပါသည္။

ျပည္သူကို အမွန္တကယ္ ကိုယ္စားျပဳေသာသူမ်ားကို မဲေပးမည္ဆိုလ်င္ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုကို အာမခံတည္ေဆာက္ သြားႏိုင္မည္ဟု တိုင္းရင္းသားလူနည္းစုမ်ားႏွင့္ နားလည္မႈကိုလည္း ထူေထာင္ သင့္ပါသည္။ ထိုသို႔လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ရန္ အန္အယ္လ္ဒီသည္ ဖက္ဒရယ္စနစ္ပံုစံတခုကို ေထာက္ခံရမည္ ျဖစ္ပါသည္။

ေနာက္ဆံုးတြင္ အန္အယ္လ္ဒီသည္ ပံုသ႑ာန္အသစ္ႏွင့္သြားရန္ ၄င္းကိုယ္တိုင္ အသိမွတ္ျပဳလက္ခံရမည္ ျဖစ္ၿပီး ဆန္းသစ္ လတ္ဆတ္ေသာအေတြးအေခၚရိွၿပီး လႈပ္ရွားတက္ၾကြေသာ ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ အဖြဲ႕၀င္မ်ားကို ေမြးထုတ္ရမွာ ျဖစ္ပါသည္။

ဤမဟာဗ်ဴဟာမ်ားကို မခ်မွတ္သေရြ႕စစ္အစိုးရသည္ အန္အယ္လ္ဒီႏွင့္ ေဆြးေႏြးရန္ အေၾကာင္းရိွမည္ မဟုတ္ပါ။ ထို႔အတူ လာမည့္အနာဂတ္တြင္လည္း အန္အယ္လ္ဒီအတြက္ အခန္းက႑မရိွသေလာက္ျဖစ္ ပါလိမ့္မည္။ အနည္ ထိုင္ခ်ိန္မွ ျပန္လည္ထြက္ေပၚလာမည့္ ႏုိင္ငံေရးပါတီကိုေတာ့ မည္သူကမွ် အလြမ္းသယ္မည္ မဟုတ္ေခ်။

စာေရးသူ ဗမာႀကီးသည္ ကေနဒါႏိုင္ငံတြင္ ေနထိုင္လ်က္ရိွေသာ ျမန္မာ အင္ဂ်င္နီယာ တဦးျဖစ္ၿပီး အန္အယ္လ္ဒီကို ေထာက္ခံသူတဦး ျဖစ္ပါသည္။