စစ္အစိုးရမ်ားလည္း သခၤါရတရားကို မလြန္ဆန္ႏိုင္ၾကပါဘူး။ ဒင္းတို႔တေတြ အာဏာလက္လႊတ္ရတဲ့အျဖစ္ကို မေရာက္မီမွာဘဲ အေျပာင္းအလဲေတြကို ဒင္းတို႔ျဖတ္သန္းရတတ္ပါတယ္။ ျပည္သူလူထုရဲ႕ တြန္းလွန္မႈ၊ ဖိအား၊ ႏိုင္ငံတကာဖိအား စတာေတြေၾကာင့္ ဒင္းတို႔အေနနဲ႔ လက္ရွိတည္ရွိေနတဲ့ပံုစံနဲ႔ ဆက္မသြားႏိုင္ေတာ့တဲ့အခါမွာ ဒင္းတို႔ဟာ အသြင္ေျပာင္းရတာ၊ အေမြလႊဲရတာေတြ လုပ္ရပါတယ္။ နအဖရဲ႕ လာမယ့္ေရြးေကာက္ပြဲဟာလည္း အဲဒီလိုပဲ သူတို႔အေနနဲ႔ ၈၈ ခုႏွစ္ အာဏာသိမ္းတုန္းက ပံုစံအတိုင္း၊ နဝတ အစိုးရလႊဲထားခဲ့တဲ့ ပံုစံအတိုင္း ဆက္သြားေနလို႔ မျဖစ္လို႔ အေရခြံလဲတာတမ်ဳိး ျဖစ္တယ္ဆိုရင္ မမွားပါဘူး။
အခုအခါမွာ နအဖရဲ႕ ေရြးေကာက္ပြဲ ဘယ္မွာမွန္း အတိအက် ဘယ္သူမွ မသိရေသးေပမယ့္ နအဖဟာ ေကာင္းတဲ့ႏိုင္ငံပိုင္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြကို စစ္တပ္ပိုင္ျပဳလုပ္ၿပီး ေနာက္အစိုးရအတြက္ အည့ံအဖ်င္းေတြကိုခ်န္ထားတာ၊ ႏိုင္ငံပိုင္လုပ္ငန္းေတြကို သူတို႔ ေဆြမ်ဳိးအသိုင္းအဝိုင္းေတြနဲ႔ နီးစပ္သူေတြပိုင္တဲ့ ကုမၸဏီေတြကို ေရာင္းခ်ေပးတာ စတဲ့ “လက္လႊဲျခင္း” မ်ား စလုပ္ေနတာကို ေတြ႔ေနၾကရပါၿပီ။ ေနာက္ၿပီး ဝန္ႀကီးဌာနေတြအတြင္း၊ တပ္ေတြအတြင္းမွာလည္း လူအေျပာင္းအလဲ၊ အေရႊ႕အေျပာင္းေတြ အမ်ားအျပား ေတြ႔ေနရပါတယ္။ ေျပာရရင္ ဒီေန႔အထိ ေရြးေကာက္ပြဲလုပ္မယ့္ရက္နဲ႔ ေရြးေကာက္ပြဲကို မေၾကညာႏိုင္ေသးတာရဲ႕ အဓိကအေၾကာင္းရင္းတခုက သူတို႔အေမြကို ဆက္ခံမယ့္သူေတြ ေရြးခ်ယ္ေနရ၊ လက္လႊဲစရာေတြ ျပင္ဆင္ေနရလို႔ ျဖစ္ပါတယ္။
မဆလစစ္အစုိးရဟာ လူထုအံုႂကြမႈႀကီးေၾကာင့္ ပလႅင္ေပၚက ဆင္းရတဲ့အခါမွာ နဝတစစ္အစိုးရကို အာဏာအေမြနဲ႔ ကုလသမဂၢ သတ္မွတ္ေပးတဲ့ အဆင္းရဲဆံုးႏိုင္ငံဆိုတဲ့ ဂုဏ္ထူးကို ခ်န္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္တခုကေတာ့ ပါတီစံုေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပေပးေရးဆိုတဲ့ သူတို႔မလုပ္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ တာဝန္ကိုလည္း ဗိုလ္ေစာေမာင္တို႔ကို လႊဲေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒီအခါတုန္းက ဗိုလ္ေနဝင္းဟာ (ဗိုလ္စိန္လြင္၊ ေဒါက္တာ ေမာင္ေမာင္ကို စာရင္းထဲမထည့္ေတာ့ပါ) ေနာက္လူေတြကို မင္းတို႔ အဲဒီေၾကးစားတပ္ႀကီးနဲ႔ ေထာက္လွမ္းေရးတပ္ဖြဲ႔ကို အရင္းျပဳၿပီး ေတာ္သလိုသာ လုပ္စားၾကေပေတာ့ ဆိုတဲ့သေဘာမ်ဳိးနဲ႔ ထြက္ေတာ္မူနန္းကခြာတယ္ လုပ္သြားတာျဖစ္ပါတယ္။ ဗိုလ္ေစာေမာင္တို႔ အေနနဲ႔ကေတာ့ ဆိုးေမြ-ေကာင္းေမြ၊ အကုန္လံုးကို လက္ခံရတာပါပဲ။ အ႐ိုးမ်ားသေလး ေခ်းခါးသေလး လုပ္မေနႏိုင္ပါဘူး။
အခုလည္း နအဖစစ္အစိုးရဟာ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲကေန တက္္လာမယ့္အစိုးရကို ဘာေတြလႊဲေပးမလဲဆိုတာ စိတ္ဝင္စားစရာ ေကာင္းလွပါတယ္။ ပထမဆံုးနဲ႔ အဓိက အက်ဆံုး လႊဲေပးမယ့္အရာကေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ ၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီဥပေဒဆိုးဟာ ဒီအစိုးရအတြက္ တမင္ဖန္တီးထားတာပဲမဟုတ္ပါလား။ ဒီလိုလႊဲေပးၿပီးတယ္ဆိုရင္ ဒါဟာ ဗမာျပည္သမိုင္းမွာ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒတခုနဲ႔အညီ ထိန္းသိမ္းတဲ့ ဒုတိယေျမာက္အစိုးရ ျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္။ (မဆလ အစိုးရကပထမပါ)။ အဲဒီႏိုင္ငံေတာ္ကို က်ားကန္ဖို႔အတြက္ အင္အားမတန္တဆ ႀကီးမားတဲ့ စစ္တပ္ႀကီးနဲ႔ ပုလိပ္တပ္ဖြဲ႔လို တျခား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔အစည္းေတြအျပင္ ႀကံ့ဖြ႔ံနဲ႔စြမ္းအားရွင္လို (၂၁) ရာစုႏွစ္ ျပဴေစာထီးအဖြဲ႔မ်ားကိုလည္း ခ်န္ေပးထားခဲ့ ပါလိမ့္မယ္။ ဒါမွလည္း အဲဒီအစိုးရဟာ လိုအပ္ရင္ ဒိုင္းဝန္ထက္ကဲႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါလား။ေနာက္ ခ်န္ေပးထားခဲ့မွာ ေသခ်ာတာကေတာ့ ျပည္တြင္းႏိုင္ငံေရးဘက္မွာဆိုရင္ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္နဲ႔ ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ျပႆနာ၊ အပစ္ရပ္အဖြဲ႔ေတြရဲ႕ျပႆနာ စတဲ့ အာဏာရွင္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြအဖို႔ ျဗဟၼာမင္းဦးေခါင္း ျဖစ္ေနတဲ့ကိစၥေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ စစ္တပ္အတြင္း မေက်နပ္မႈလို၊ အမႈထမ္းမ်ားအၾကား မေက်နပ္မႈ၊ မင္းေစကေန ဝန္ႀကီးအထိ အက်င့္ပ်က္လာဘ္စား၊ ျခစားတဲ့ ကိစၥမ်ဳိးေတြကေတာ့ ေနာက္လူေတြလည္း တကယ္တမ္းမေျဖရွင္းႏိုင္ဘူးဆိုတာသိေနလို႔ ဘာမွအထူးမွာမေနမယ့္ သေဘာရွိပါတယ္။
ေနာက္တမ်ဳိးက ႏိုင္ငံတကာက တေမးတည္းေမးေနတဲ့ ႏ်ဴကလီးယားလက္နက္စီမံကိန္းလိုဟာမ်ဳိးေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ေျဖရွင္းဖို႔ တာဝန္ကိုလည္း နအဖဟာ ေနာက္လူေတြကို ခ်န္ထားေပးခဲ့မွာ ေသခ်ာပါတယ္။ ႏိုင္ငံတကာေရးရာမွာေတာ့ ဝါရွင္တန္ကို အခုအတိုင္း လွိမ့္ၿမဲတိုင္း ဆက္လိွမ့္တဲ့တာဝန္နဲ႔ အာဆီယံအပါ အိမ္နီးနားခ်င္းႏိုင္ငံေတြနဲ႔ “မခ်စ္ေသာ္လည္းေအာင့္ကာနမ္း” ႏွစ္ပါးသြားဇာတ္လမ္းကို ဆက္ကဖို႔ တာဝန္ကိုလႊဲသြားမယ္ဆိုတာ သံသယျဖစ္စရာ မလိုပါဘူး။ လူ႔အခြင့္အေရးျပႆနာလို၊ ကေလးစစ္သားျပႆနာလို ႏိုင္ငံတကာက အျပစ္တင္ေနတာေတြအတြက္ေတာ့ ဆက္ခံသူေတြဟာ သူတို႔လိုပဲ အေရထူဖို႔ ေလ့က်င့္ေပးထားၿပီးမို႔ ဘာမွ အထူးတာဝန္ လႊဲေပးေနစရာမလိုဘူးျဖစ္မွာပါ။ နာဂစ္ဒုကၡသည္ေတြ ကိစၥလိုဟာေတြကိုေတာ့ ဘာမွလက္လႊဲစရာ မရွိပါဘူး။ အေၾကာင္းက သူတို႔ကိုယ္တိုင္ ဘာမွမလုပ္လို႔ ျဖစ္ပါတယ္။
စီးပြားေရး၊ ဘ႑ာေရး နယ္ပယ္ဘက္မွာဆိုရင္ေတာ့ နအဖဟာ မၿပီးျပတ္ေသးတဲ့ ဆင္ျဖဴေတာ္စီမံကိန္းေတြ၊ ဘတ္ဂ်က္လိုေငြ ျပႆနာေတြ၊ ေငြေဖာင္းပြမႈျပႆနာ၊ လယ္ယာေျမျပႆနာေတြ စတဲ့ အနိ႒ာ႐ံုအခ်င္းအရာေတြ တၿပံဳတေခါင္းႀကီးနဲ႔ ေငြ႐ိုက္စက္တလံုး ထားေပးခဲ့မွာျဖစ္ပါတယ္။ ေရနံ၊ ဓာတ္ေငြ႔၊ သစ္၊ သတၱဳ၊ ေရ၊ ေျမႀကီး စတဲ့ ေျမေပၚေျမေအာက္နဲ႔ ေရေပၚေရေအာက္ သဘာဝသယံဇာတ အရင္းအျမစ္ေတြကေတာ့ သူတို႔သယ္မကုန္လို႔ က်န္တာေလာက္ပဲ ေနာက္လူေတြ အတြက္ ထားခဲ့မွာပါ။ ဒါ့အျပင္ ျပည္သူလူထုမ်ဳိးဆက္ အဆက္ဆက္ပိုင္ဆိုင္တဲ့ ဒီသယံဇာတေတြကို သူတို႔တေတြ ဆက္ထုတ္ယူခြင့္၊ အသံုးျပဳခြင့္ေတြ ဆက္ရေနေအာင္လည္း တာဝန္ယူခုိင္းပါလိမ့္မယ္။
ႏို႔ေပမယ့္ သူတို႔ ဒီေန႔စံစား ခံစားရတဲ့ သံုးမကုန္၊ ျဖဳန္းမကုန္ဓနေတြကို အေမြေပးခဲ့လိမ့္မယ္လို႔ေတာ့ လံုးဝ စိတ္ကူးမယဥ္ လိုက္ပါနဲ႔။ မုန္႔ဆိုရင္သာ တဖဲ့စီေဝစားေကာင္းစားမွာပါ။ ဒီနတ္စည္းစိမ္ေတြကိုေတာ့ ေဝမွ်မခံစားခဲ့တဲ့အျပင္ သူတို႔ရဲ႕ေျမးမ်ား၊ ျမစ္မ်ားကို သူတို႔ရွိတုန္းကလိုပဲ ဦးစားေပး၊ အခြင့္ထူးခံေစဖို႔ တာဝန္ကိုသာ ခ်န္ထားခဲ့ပါလိမ့္မယ္။
နအဖက ဒီလိုအေမြလႊဲတာေတြထဲမွာ စိုးရိမ္စရာအင္မတန္ေကာင္းတဲ့ အခ်က္တခုကေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ဦးတင္ဦး အပါ အိမ္ခ်ဳပ္က်ခံေနရသူေတြနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြကိုလည္း လက္လႊဲေပးခဲ့မလားဆိုတာပါပဲ။ တနည္းေျပာရရင္ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ အျပည့္ရွိေနတဲ့ ေထာင္ေတြ၊ စနစ္ေတြကိုပါ မူလပကတိအတိုင္း ေနာက္အစိုးရလက္ထဲ လႊဲမယ့္ ျပႆနာျဖစ္ပါတယ္။ ဗိုလ္ေနဝင္းကေန ဗိုလ္ေစာေမာင္ကိုလႊဲတုန္းကေတာ့ ဒီျပႆနာမရွိပါဘူး။ အေရးေတာ္ပံုႀကီးက ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြကို လႊတ္ေပးခဲ့ၿပီးျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ နဝတကေန နအဖကို လႊဲတဲ့အခါမွာက်ေတာ့ ပိုက္ဆံစုဘူး လႊဲေပးသလို ေထာင္ေတြ၊ အခ်ဳပ္ေတြကို လႊဲေပးသြားတယ္ဆိုတာ ျပည္တြင္းျပည္ပ ဘယ္သူကမွမေမ့ပါဘူး။ အခုလည္း ဒီလိုမလုပ္ဘူးလို႔ ထင္စရာ အေၾကာင္းတခ်က္မွ မေတြ႔ရေသးပါဘူး။
မွန္ပါတယ္။ အထက္မွာ ေရးခဲ့တာေတြဟာ နအဖအေနနဲ႔ ေရြးေကာက္ပြဲလုပ္ခဲ့ေသာ္၊ အဲဒီေရြးေကာက္ပြဲဟာ သူတို႔အလိုအတိုင္း ေခ်ာေခ်ာေမြ႔ေမြ႔ျဖစ္ေပၚခဲ့ေသာ္ ဆိုတဲ့ “ခဲ့ေသာ္” အေပၚမွာ အေျခခံစဥ္းစားၿပီး ေရးထားတာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီ “ခဲ့ေသာ္” စဥ္းစားနည္းဟာ ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားလုပ္ကိုင္စရာ “စေပ့စ္” ျဖစ္ေပၚလာမယ္၊ အနာဂတ္ဒီမိုကေရစီ ထြန္းကားမႈအတြက္ လမ္းခင္းရာ က်လိမ့္မယ္ဆိုတဲ့ စဥ္းစားနည္းေတြနဲ႔ ကြာပါတယ္။ မေသခ်ာလွေသးဘူးလို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။
ေသေသခ်ာခ်ာ ေျပာႏိုင္တာကေတာ့ အေျပာင္းအလဲဆိုတိုင္း ေကာင္းတာမဟုတ္ဘူးဆိုတာပါပဲ။
No comments:
Post a Comment