ေဖေဖာ္၀ါရီလကို ေရာက္လာျပန္ပါၿပီ။ ေဖေဖာ္၀ါရီ (၁၂) ရက္ဆုိရင္ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ျပည္ေထာင္စုေန႔ရယ္လုိ႔ နအဖစစ္အစိုးရက ႀကီးမႉးက်င္းပဦးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားနဲ႔ သူတုိ႔ရဲ႕သတင္းစာမ်ားကလည္း ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓာတ္၊ ပင္လုံစိတ္ဓာတ္ ဆုိတဲ့ ေ၀ါဟာရေတြကို မုိးလုံးညံေအာင္ ေျပာၾက၊ ေရးၾကဦးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလုိေျပာၾက၊ ေရးၾကတဲ့ေနရာမွာ အသိရွိရွိနဲ႔ လက္ေတြ႔က်င့္သုံးဖုိ႔အတြက္ေတာ့ ဟုတ္မယ္မထင္ပါဘူး။ အစဥ္အလာတရပ္အေနနဲ႔ လုပ္႐ုိးလုပ္စဥ္အရ လုပ္ေနက် ေျပာေနက်အတုိင္း ဒီေန႔၊ ဒီရက္ကုိ ေရာက္လာၿပီဆုိရင္ ဒီလုိေ၀ါဟာရေတြနဲ႔ ေျပာၾက၊ ေရးၾကရမယ္ဆုိတဲ့ အေပၚယံအသိနဲ႔ ေျပာေနၾက၊ ေရးေနၾကပုံရပါတယ္။ သုိ႔တည္းမဟုတ္ ဆန္႔က်င္ေတာ္လွန္ေနၾကတဲ့ တုိင္းရင္းသားအဖြဲ႔အစည္းေတြကို ပ်ားရည္နဲ႔ ၀မ္းခ်လုိတဲ့ သေဘာနဲ႔ ေျပာေန၊ ေရးေနၾကျခင္းလည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။
အမွန္တကယ္ေတာ့ ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓာတ္၊ ပင္လုံစိတ္ဓာတ္ဆုိၿပီး နအဖဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြ သုံးႏႈန္းေျပာဆုိေနၾကတာေတြဟာ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏုိင္ငံရယ္လုိ႔ ေပၚထြန္းလာခဲ့တဲ့ ပင္လုံစာခ်ဳပ္အေျခခံမူကုိ လုိက္နာက်င့္သုံး အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ မဟုတ္ဘဲ ေ၀ါဟာရအေနနဲ႔ မည္ကာမတၱ သုံးႏႈန္းေျပာဆုိေနၾကတယ္ဆုိတာ ေသခ်ာပါတယ္။ အကယ္၍ ပင္လုံစိတ္ဓာတ္ သုိ႔မဟုတ္ ပင္လုံမူျဖင့္သာ ျမန္မာႏုိင္ငံကို စစ္မွန္တဲ့ ျပည္ေထာင္စုအျဖစ္ ထူေထာင္ႏုိင္မယ္ဆုိရင္ အခုလတ္တေလာ ႀကဳံေတြ႔ေနရတဲ့ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္ အဖြဲ႔အစည္းေတြကို လက္နက္ျဖဳတ္သိမ္းဖုိ႔႔၊ နယ္ျခားေစာင့္တပ္အျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းဖုိ႔ ႀကိဳးပမ္းရာမွာ အဆင္မေျပ တင္းမာမႈေတြ ျဖစ္ေနရတဲ့ ျပႆနာေတြ အပါအ၀င္ လက္နက္ကုိင္ပဋိပကၡေတြ အားလုံးခ်ဳပ္ၿငိမ္းၿပီး ျပည္တြင္းစစ္ကိုလည္း ရပ္စဲႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ဒါ့အျပင္ ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာတဲ့ တုိင္းရင္းသားေပါင္းစုံ ခ်စ္ၾကည္ရင္းႏွီးတဲ့ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏုိင္ငံကုိလည္း တည္ေဆာက္ႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လက္ရွိ နအဖဗုိလ္ခ်ဳပ္မ်ား က်င့္သုံးေနတဲ့ တုိင္းရင္းသားမ်ားနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ဗ်ဴဟာကေတာ့ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္တပ္ေတြကို လက္နက္ျဖဳတ္သိမ္း၊ ဒါမွမဟုတ္ နယ္ျခားေစာင့္တပ္အျဖစ္ အသြင္ေျပာင္း၊ ဒါေတြကို မလုိက္နာဘူးဆုိရင္ တုိက္ခုိက္ေခ်မႈန္းပစ္ရမယ္ဆုိတဲ့ ဗ်ဴဟာပါပဲ။ ဒီလုိ တုိင္းရင္းသားေတြအေပၚမွာ က်င့္သုံးလုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြဟာ ပင္လုံမူ၊ ပင္လုံစိတ္ဓာတ္နဲ႔ေတာ့ ဆီနဲ႔ေရလုိ ကြာျခားေနပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ပင္လုံမူ၊ ပင္လုံသေဘာတူညီခ်က္ေတြကို အေျခခံၿပီး တုိင္းရင္းသားအဖြဲ႔အစည္းမ်ားနဲ႔ ေဆြးေႏြးညႇိႏႈိင္းေဆာင္ရြက္ႏုိင္မယ္ဆုိရင္ လက္ရွိျပႆနာအပါအ၀င္ တုိင္းရင္းသားေပါင္းစုံနဲ႔ျဖစ္ေနတဲ့ ပဋိပကၡေတြ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ဒီကေန႔ နအဖဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြကေတာ့ ပင္လုံစိတ္ဓာတ္ဆုိတဲ့ အသုံးအႏႈန္းေ၀ါဟာရေတြကို ေ၀ါဟာရအေနနဲ႔သာ သုံးၿပီး ခံယူလုိက္နာက်င့္သုံးမယ့္ အေနအထားေတြကို လုံး၀မေတြ႔ရပါဘူး။ နအဖဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြက ျမန္မာႏုိင္ငံကို ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏုိင္ငံအျဖစ္ ေခၚဆုိသုံးႏႈန္းေနၾကတဲ့တုိင္ေအာင္ လက္ရွိအေျခအေနမွာ ျပည္ေထာင္စုရဲ႕အသြင္သဏၭာန္ေရာ အႏွစ္သာရပါ မရွိပါဘူး။ စစ္တပ္က စိုးမုိးျခယ္လွယ္အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္နဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ ႏုိင္ငံတႏုိင္ငံမွ်သာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဆုိရင္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲအၿပီး ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပုံအရ ေပၚေပါက္လာမယ့္ ျမန္မာႏုိင္ငံအေျခအေနကေရာ ပင္လုံမူ၊ ပင္လုံစိတ္ဓာတ္နဲ႔ ေဖာ္ေဆာင္မယ့္ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏုိင္ငံနဲ႔ ဘာမ်ားကြာျခားႏုိင္ပါသလဲ။
၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပုံအရ ေပၚလာမယ့္ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာလည္း ျပည္နယ္ေတြ၊ ကုိယ္ပုိင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရ တုိင္းႏွင့္တကြ၊ ကုိယ္ပုိင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရ ေဒသေတြကုိ ေဖာ္ေဆာင္ေပးထားသေယာင္ ရွိေပမယ့္ ျပည္နယ္ေတြ၊ တုိင္းေတြ၊ ကုိယ္ပုိင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရ ေဒသေတြမွာ တပ္မေတာ္က အဆင့္ဆင့္ စုိးမုိးျခယ္လွယ္အုပ္ခ်ဳပ္သြားမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပုံအရ ေဖာ္ေဆာင္မယ့္ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာလည္း တပ္မေတာ္က စိုးမုိးျခယ္လွယ္အုပ္ခ်ဳပ္မယ့္ ႏုိင္ငံတႏုိင္ငံမွ်သာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လက္ရွိျမန္မာႏုိင္ငံနဲ႔ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပုံအရ ေဖာ္ေဆာင္မယ့္ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ ကုလားႀကီးႏွင့္ အရာႀကီး (မာမူႀကီး) မွ်သာ ကြဲျပားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ေဖေဖာ္၀ါရီလ (၁၂) ရက္ ျပည္ေထာင္စုေန႔ေရာက္တုိင္း ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓာတ္၊ ပင္လုံစိတ္ဓာတ္ရယ္လုိ႔ ေယဘုယ် ေျပာၾက၊ ေရးၾကေပမယ့္ အဲဒီျပည္ေထာင္စုေန႔ရဲ႕ တကယ့္အႏွစ္သာရျဖစ္တဲ့ ပင္လုံစာခ်ဳပ္၊ ပင္လုံသေဘာတူညီခ်က္၊ ပင္လုံစိတ္ဓာတ္နဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ေလးေလးနက္နက္ ခြဲခြဲျခားျခားသိသူ အလြန္နည္းလိမ့္မယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္။ ဒီလုိသိျမင္ဖုိ႔ဆုိရင္ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ားရဲ႕ သမုိင္းနဲ႔တကြ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏုိင္ငံရယ္လုိ႔ ျဖစ္တည္လာတဲ့ သမုိင္းေၾကာင္းကို အက်ဥ္းမွ် သိဖုိ႔လုိပါတယ္။
ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ ကရင္၊ ကယား၊ ကခ်င္၊ ခ်င္း၊ မြန္၊ ဗမာ၊ ရခုိင္၊ ရွမ္း စတဲ့ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ားအျပင္ အျခားလူမ်ဳိးစုမ်ားလည္း အမ်ားအျပား ေနထုိင္တဲ့ ႏုိင္ငံတႏုိင္ငံျဖစ္ပါတယ္။ ဒီတုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးေတြဟာ ေရွးပေ၀သဏီေခတ္ကတည္းက တခ်ဳိ႕က ကုိယ့္ထီးကုိယ္နန္းေတြနဲ႔ ထီးၿပိဳင္နန္းၿပိဳင္ (ဗမာ၊ ရခုိင္၊ မြန္) ေနထုိင္ခဲ့ၾကၿပီး တခ်ဳိ႕မွာ ေစာ္ဘြား၊ ေစာ္ဖ်ား၊ ေစာ္ကဲေတြနဲ႔ (ရွမ္း၊ ကယား၊ ကရင္) ကုိယ္ပုိင္အုပ္ခ်ဳပ္ၿပီး ေနထုိင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ တခ်ဳိ႕မွာမူ ဒူး၀ါး၊ ေတာင္ပုိင္၊ ေတာင္အုပ္ေတြနဲ႔ (ကခ်င္၊ ခ်င္း) ကိုယ္ပုိင္အုပ္ခ်ဳပ္ၿပီး ေနထုိင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ မြန္-ဗမာ အႏွစ္ (၄၀) စစ္ပြဲအၿပီးမွာ ဗမာဘုရင္ေတြက မြန္ဘုရင္အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ ေဒသကုိ သိမ္းပုိက္ႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ ၁၇၈၄ ခုႏွစ္မွာေတာ့ ဗမာဘုရင္ ဘုိးေတာ္ဘုရားဟာ ရခုိင္ျပည္ကို သိမ္းယူႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ က်န္တုိင္းရင္းသား ေဒသေတြကေတာ့ တခါတရံမွာ ဗမာဘုရင္ကုိ လက္ေဆာင္ပဏၰာ ဆက္သလုိ႔ျဖစ္ေစ တခါတရံမွာ ကုိယ္နည္းကုိယ့္ဟန္နဲ႔ သီးျခားလြတ္လြတ္လပ္လပ္ အုပ္ခ်ဳပ္လုိ႔ျဖစ္ေစ ေနထုိင္လာခဲ့ၾကပါတယ္။ ၁၈၂၄ ခုႏွစ္မွာေတာ့ အဂၤလိပ္-ျမန္မာ ပထမစစ္ပြဲနဲ႔အတူ ရခုိင္နဲ႔တနသၤာရီေဒသကို ၿဗိတိသွ်အစိုးရက သိမ္းပုိက္ခဲ့ပါတယ္။ ဒုတိယ အဂၤလိပ္-ျမန္မာစစ္ပြဲမွာ ပဲခူးတုိင္းနဲ႔ ေအာက္ဗမာျပည္ကုိ သိမ္းယူၿပီးေတာ့ တတိယ အဂၤလိပ္-ျမန္မာ စစ္ပြဲ အၿပီးမွာေတာ့ ဗမာတျပည္လုံးကို အဂၤလိပ္အစိုးရက သိမ္းယူခဲ့ပါတယ္။
ဒီလုိ သိမ္းပုိက္အုပ္ခ်ဳပ္စဥ္ကာလမွာ ေဒသအသီးသီးကို အမ်ဳိးမ်ဳိး ခြဲျခားအုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ဆုံးအေနနဲ႔ ရခုိင္ျပည္၊ ဗမာျပည္နဲ႔ မြန္ဘုရင္မ်ား အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ ေဒသကုိ ေပါင္းၿပီးေတာ့ ဗမာေျမျပန္႔ေဒသအျဖစ္ အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့သလုိ ရွမ္းျပည္နဲ႔ ေတာင္တန္းေဒသေတြကို သီးျခားခြဲျခားၿပီးေတာ့ အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ လြတ္လပ္ေရးအႀကိဳကာလမွာ ျမန္မာႏုိင္ငံကို လြတ္လပ္ေရးမေပးမျဖစ္ ေပးရေတာ့မယ့္ အေျခအေနကုိ ေရာက္လာတဲ့အခါ ၿဗိတိသွ်အစိုးရရဲ႕ သေဘာထားကေတာ့ ဗမာျပည္ကုိသာ လြတ္လပ္ေရးေပးၿပီး ရွမ္းျပည္နဲ႔ ေတာင္တန္းေဒသကုိ ခ်န္ထားလုိပါတယ္။ အကယ္၍ ဗမာျပည္နဲ႔ ေတာင္တန္းေဒသကို တေပါင္းတစည္းတည္း လြတ္လပ္ေရးရခ်င္ရင္ ေတာင္တန္းသားမ်ားရဲ႕ သေဘာထားအရ ေပါင္းစည္းႏုိင္မွသာလွ်င္ ျဖစ္ႏုိင္မယ္ဆုိၿပီး အက်ပ္ကုိင္ခဲ့တယ္။
ဒီအေျခအေနမွာ အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ တုိင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ ေတာင္တန္းေဒသနဲ႔ ဗမာျပည္ကုိ ေပါင္းစည္းေရးအတြက္ လႈပ္ရွားႀကိဳးပမ္းခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီလုိေပါင္းစည္းေရးအတြက္ ႀကိဳးပမ္းရာမွာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ သေဘာထားကေတာ့ “ဗမာျပည္ကုိ လြတ္လပ္ေရးေပးၿပီးေတာ့ ရွမ္းျပည္နဲ႔ ေတာင္တန္းေဒသကို ခ်န္ထားခဲ့မယ္ဆုိရင္ ဒီလြတ္လပ္ေရးဟာ ၿပီးျပည့္စုံတဲ့ လြတ္လပ္ေရးမဟုတ္ဘူး” လုိ႔ ခံယူသလုိ ဗမာလူမ်ဳိးေတြဟာ ၿဗိတိသွ်ကုိလုိနီဘ၀နဲ႔ မေနခ်င္သလုိ ေတာင္တန္းသားမ်ားကုိလည္း ၿဗိတိသွ်ကိုလုိနီလက္ေအာက္မွာ မေနေစလုိပါဘူး။ ဗမာေတြ လြတ္လပ္ေရးရသလုိ ေတာင္တန္းသားမ်ားကိုလည္း လြတ္လပ္ေရး ရေစခ်င္ပါတယ္။
ဒါ့အျပင္ ရွမ္းက တမ်ဳိး၊ ကခ်င္က တဖုံ၊ ဗမာက တျခား အကြဲကြဲအျပားျပား ႀကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္ေနၾကမယ့္အစား စည္းစည္းလုံးလုံး ညီညီၫြတ္ၫြတ္နဲ႔ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္ၾကမယ္ဆုိရင္ တုိင္းျပည္ဟာ ပိုမုိတုိးတက္ဖြ႔ံၿဖိဳးလာမွာျဖစ္ၿပီး ရလာတဲ့ အက်ဳိးေက်းဇူးေတြကုိလည္း အားလုံးသာတူညီမွ် ခံစားၾကရမွာျဖစ္တယ္လုိ႔ ယုံၾကည္ခဲ့ပါတယ္။ ထုိ႔အတူ တုိင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္မ်ားကလည္း အကယ္၍ ဗမာျပည္ကိုသာ လြတ္လပ္ေရးေပးခဲ့ၿပီး ရွမ္းျပည္နဲ႔ ေတာင္တန္းေဒသေတြကို ခ်န္ထားခဲ့မယ္ဆုိရင္ ေတာင္တန္းသားမ်ားအေနနဲ႔ ၿဗိတိသွ်ကိုလုိနီလက္ေအာက္က လြတ္ေျမာက္ႏုိင္ဖုိ႔ အလွမ္းေ၀းသြား လိမ့္မယ္လုိ႔ ယုံၾကည္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဗမာျပည္နဲ႔ေပါင္းဖုိ႔ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ပင္လုံစာခ်ဳပ္ရဲ႕ အခ်ီးနိဒါန္းမွာလည္း “ၾကားျဖတ္ျမန္မာအစုိးရႏွင့္ ခ်က္ခ်င္းေပါင္းျခင္းအားျဖင့္ ရွမ္း၊ ကခ်င္ႏွင့္ ခ်င္းတုိ႔သည္ လြတ္လပ္ေရးကို ပုိမုိ၍ လ်င္ျမန္စြာရရွိလိမ့္မည္ဟု ကန္႔ကြက္သူမရွိဘဲ သေဘာတူညီခဲ့ၾကေလသည္” ဆုိၿပီး ေတြ႔ရွိရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေစာေစာကေျပာခဲ့တဲ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ ခံယူခ်က္စိတ္ဓာတ္ေတြနဲ႔ တုိင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္မ်ားရဲ႕ သေဘာထားေတြဟာ ပင္လုံစိတ္ဓာတ္ပဲျဖစ္ပါတယ္။ တနည္းအားျဖင့္ ပင္လုံစိတ္ဓာတ္ဆုိတာဟာ လြတ္လပ္ေရး၊ တန္းတူေရး၊ ဒီမုိကေရစီေရးပဲျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလုိခံယူခ်က္ စိတ္ဓာတ္ေတြနဲ႔ အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ တုိင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ ဗမာျပည္နဲ႔ ေတာင္တန္းေဒသမ်ားေပါင္းစည္းေရးအတြက္ ေဆြးေႏြးညႇိႏႈိင္းခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီလုိေဆြးေႏြးညႇိႏႈိင္းရာမွာ ရွမ္းေခါင္းေဆာင္မ်ားအေနနဲ႔ …
၁။ တန္းတူညီတူ ျပည္ေထာင္စုမူႏွင့္ ေပါင္းစည္းေရး၊
၂။ ျပည္နယ္တြင္းကိစၥေတြမွာ ကုိယ့္ၾကမၼာကိုယ္ဖန္တီးခြင့္ အျပည့္အ၀ရွိေရး၊
၃။ ခြဲထြက္လုိက ခြဲထြက္ခြင့္ရွိေရး၊
… စတဲ့ အခ်က္ေတြကုိ ေဆြးေႏြးတင္ျပခဲ့သလုိ ကခ်င္ေခါင္းေဆာင္မ်ားအေနနဲ႔ကလည္း …
၁။ ကခ်င္ျပည္နယ္ဖြဲ႔စည္းေရး၊
၂။ ကခ်င္ျပည္နယ္ဖြဲ႔စည္းရာတြင္ ျမစ္ႀကီးနားႏွင့္ ဗန္းေမာ္ခ႐ုိင္တုိ႔ ပါ၀င္ဖြဲ႔စည္းေရးတုိ႔ကုိ တင္ျပခဲ့ပါတယ္။
အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကလည္း ဒီလုိတင္ျပလာတဲ့ အခ်က္ေတြကုိ မူအရ လက္ခံသေဘာတူခဲ့ပါတယ္။ ဒီလုိသေဘာတူညီခဲ့တဲ့ အခ်က္ေတြဟာ တနည္းအားျဖင့္ ပင္လုံသေဘာတူညီခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံအေျခခံဥပေဒေရးဆြဲဖုိ႔ လမ္းၫႊန္မူ (၇) ခ်က္ကို တင္ျပရာမွာ …
နံပါတ္ (၁) မွာ ‘ႏုိင္ငံေတာ္ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံအေျခခံဥေပဒသည္ ျမန္မာျပည္ေထာင္စု ႏုိင္ငံေတာ္ဟူ၍လည္းေကာင္း’၊ နံပါတ္ (၂) မွာ ‘တသီးပုဂၢလျပည္နယ္မ်ားသည္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံအေျခခံဥပေဒတြင္ ကုိယ္ပုိင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အာဏာ ရရွိေစရမည္’ ဟူ၍ ပါရွိသလုိ နံပါတ္ (၅) မွာလည္း ‘ဤဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံအေျခခံဥပေဒတြင္ လူနည္းစုမ်ားအဖုိ႔ လုံေလာက္ေသာ ကာကြယ္ခ်က္မ်ား ျပ႒ာန္းထားရွိေစရမည္’ ဟူ၍ ၫႊန္ၾကားေဖာ္ျပ ထားတာကို ေတြ႔ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ဒီလုိပင္လုံစိတ္ဓာတ္ေတြ၊ ပင္လုံသေဘာတူညီခ်က္ေတြ ရယူၿပီး အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ တုိင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ ပင္လုံသေဘာတူစာခ်ဳပ္ကုိ လက္မွတ္ေရးထုိးခဲ့ၾကတာပါ။ ပင္လုံစာခ်ဳပ္ကုိ ျပန္ၾကည့္မယ္ဆုိရင္လည္း ပင္လုံစာခ်ဳပ္မွာ အပုိဒ္ (၉) ပုိဒ္ ပါတာကို ေတြ႔ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ အပုိဒ္ (၁) ကေန (၄) အထိမွာ ေတာင္တန္းေဒသမ်ားအေရးနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ကုိယ္စားလွယ္ သုိ႔မဟုတ္ အတုိင္ပင္ခံပုဂၢဳိလ္တဦးနဲ႔ ဒုတိယအတုိင္ပင္ခံ ပုဂၢဳိလ္ႏွစ္ဦး ခန္႔ထားေရး ဒီပုဂၢဳိလ္မ်ားရဲ႕ တာ၀န္ႏွင့္ လုပ္ပုိင္ခြင့္မ်ားကို ေဖာ္ျပထားတာျဖစ္ပါတယ္။ အပုိဒ္ (၅) ကေတာ့ ‘ေတာင္တန္းေဒသ သုိ႔မဟုတ္ နယ္စပ္ေဒသမ်ားအတြက္ ကုိယ္ပုိင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွာ ရာႏႈန္းျပည့္ရွိေစရမည္’ ဆုိၿပီး ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ အပုိဒ္ (၆) ကေတာ့ ‘ကခ်င္ျပည္နယ္ဖြဲ႔စည္းေရးႏွင့္ ျမစ္ႀကီးနားႏွင့္ ဗန္းေမာ္ခ႐ုိင္တုိ႔၏ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး’ ကုိ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ အပုိဒ္ (၇) မွာကေတာ့ ‘ေတာင္တန္းသားမ်ားသည္ ဒီမုိကေရစီႏုိင္ငံမ်ားတြင္ ရရွိေသာ အေျခခံအခြင့္အေရးမ်ားကို ခံစားပုိင္ခြင့္ရွိရမည္’ ဆုိၿပီး ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ အပုိဒ္ (၈) ႏွင့္ (၉) မွာေတာ့ ‘ရွမ္းျပည္ႏွင့္ ကခ်င္ေဒသ၊ ခ်င္းေဒသမ်ားအတြက္ ဘ႑ာေရးႏွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွာ ကိုယ္ပုိင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရရွိေရး’ အတြက္ ထပ္ေလာင္း ေဖာ္ျပထားတာကို ေတြ႔ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေတြဟာ ပင္လုံစိတ္ဓာတ္၊ ပင္လုံသေဘာတူညီခ်က္နဲ႔ ပင္လုံစာခ်ဳပ္ပါ အခ်က္အလက္ေတြပဲျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေန႔အခ်ိန္အခါမွာ နအဖစစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားအေနနဲ႔ ဒီစိတ္ဓာတ္ေတြ၊ ဒီမူေတြကုိ ေဖ်ာက္ဖ်က္ၿပီး ျမန္မာႏုိင္ငံကို တျပည္ေထာင္ စနစ္ သုိ႔မဟုတ္ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္နဲ႔ ဆက္လက္အုပ္ခ်ဳပ္သြားဖုိ႔ ႀကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္ေနတာကို ေတြ႔ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအတြက္ေၾကာင့္ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံအေျခခံဥပေဒကို မိမိစိတ္ႀကိဳက္ စီမံဖန္တီးထားတာျဖစ္ပါတယ္။ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္း အုပ္ခ်ဳပ္ပုံအေျခခံဥပေဒမွာ အမည္ခံအားျဖင့္ ျပည္ေထာင္စုအျဖစ္ ေဖာ္ျပထားတဲ့အျပင္ ျပည္နယ္မ်ား၊ အထူးအုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရ တုိင္း၊ အထူးအုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရ ေဒသရယ္လုိ႔ ေဖာ္ျပထားသည့္တုိင္ေအာင္ ဗဟုိႏွင့္ ျပည္နယ္၊ တုိင္း ေဒသေတြ အားလုံး စစ္တပ္ကသာ ႀကိဳးကုိင္စီမံအုပ္ခ်ဳပ္ဖုိ႔ ႀကိဳတင္စီမံဖန္တီးထားတဲ့ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံအေျခခံဥပေဒဟာ ျပည္ေထာင္စုအႏွစ္သာရ တနည္းအားျဖင့္ ပင္လုံစိတ္ဓာတ္၊ ပင္လုံမူေတြကို လုံး၀ပစ္ပယ္ထားၿပီး တုိင္းရင္းသားရပုိင္ခြင့္ေတြကုိလည္း လ်စ္လ်ဴ႐ႈထားတာျဖစ္တယ္္။ တကယ္ေတာ့ ဒီဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ အေျခခံဥပေဒဟာ စစ္တပ္က ရာသက္ပန္စိုးမုိးျခယ္လွယ္အုပ္ခ်ဳပ္ႏုိင္မယ့္ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဥပေဒသာ ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံအေျခခံဥပေဒကို တုိင္းရင္းသားႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ားေရာ၊ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္အဖြဲ႔အစည္းမ်ားပါ လုံး၀လက္မခံႏုိင္တဲ့အျပင္ လက္ရွိအေျခအေနမွာ နအဖရဲ႕ အစီအမံျဖစ္တဲ့ လက္နက္ျဖဳတ္သိမ္းေရး သုိ႔မဟုတ္ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ အသြင္ေျပာင္းေရးကုိ လက္မခံၾကတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ တင္းမာမႈေတြျဖစ္ေနသလုိ စစ္ေရးျပင္ဆင္မႈေတြပါ ရွိေနပါတယ္။ ျပည္တြင္းစစ္ဟာလည္း ပုိမုိက်ယ္ျပန္႔လာမယ့္ အေနအထားကိုေတြ႔ျမင္ေနရပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ျပည္တြင္းစစ္ သုိ႔မဟုတ္ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္အဖြဲ႔အစည္းမ်ားနဲ႔ ျဖစ္ေပၚခဲ့တဲ့ ပဋိပကၡဟာ လြတ္လပ္ေရးနဲ႔အတူ ေပၚေပါက္လာၿပီးေတာ့ လြတ္လပ္ေရးရဲ႕ ဖြားဖက္ေတာ္လုိ႔ေတာင္ ေခၚမယ္ဆုိရင္ေခၚလုိ႔ ရပါတယ္။ ဒီလက္နက္ကုိင္ပဋိပကၡနဲ႔ ျပည္တြင္းစစ္ကို ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေစဖုိ႔ တခုတည္းေသာ နည္းလမ္းကေတာ့ ပင္လုံစိတ္ဓာတ္နဲ႔ ပင္လုံမူေတြကို အေျခခံၿပီး စစ္မွန္တဲ့ ျပည္ေထာင္စုတရပ္ကုိ ဖြဲ႔စည္းဖုိ႔ပါပဲ။ ဒီလုိသာ ဖြဲ႔စည္းႏုိင္မယ္ဆုိရင္ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးကုိရရွိၿပီး တုိင္းရင္းသားေပါင္းစုံ ခ်စ္ၾကည္ရင္းႏွီးတဲ့ ေသြးစည္းညီၫြတ္တဲ့ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏုိင္ငံ ေပၚထြန္းလာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိညီၫြတ္တဲ့အားနဲ႔ အဘက္ဘက္က ယိုယြင္းက်ဆင္းေနတဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံကို ျပန္လည္ထူေထာင္မယ္ဆုိရင္ မၾကာမေႏွးဆုိသလုိ ဖြ႔ံၿဖိဳးတုိးတက္လာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ပင္လုံစိတ္ဓာတ္၊ ပင္လုံသေဘာတူညီခ်က္ဆုိတဲ့ ျပည္ေထာင္စုမူဟာ အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကိုယ္တုိင္ ခ်မွတ္ခဲ့တဲ့မူလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာ လြတ္လပ္ေရးႀကိဳးပမ္းမႈအစမွာ ‘ဗမာျပည္သည္ တုိ႔ျပည္၊ ဗမာစာကုိ ခ်စ္ပါ၊ ဗမာစကားကုိ ျမတ္ႏုိးပါ’ ဆုိတဲ့ အမ်ဳိးသားေရး၀ါဒကို ခ်မွတ္ၿပီး နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရး၊ အမ်ဳိးသားလြတ္ေျမာက္ေရး တုိက္ပြဲ၀င္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လြတ္လပ္ေရးအႀကိဳကာလကို ေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ လူမ်ဳိးေပါင္းစုံ ခ်စ္ၾကည္ေရး၊ ပူးေပါင္းေနထုိင္ေရးဆုိတဲ့ ျပည္ေထာင္စုမူကုိခ်မွတ္ၿပီးေတာ့ အမ်ဳိးသားေသြးစည္းညီၫြတ္ေရး၊ တုိင္းရင္းသား စည္းလုံးညီၫြတ္ေရးကို တည္ေဆာက္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ လူမ်ဳိးေပါင္းစုံ ေသြးစည္းညီၫြတ္ေရးဆုိတဲ့ အမ်ဳိးသားေရး၀ါဒျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ လက္ရွိ နအဖေခါင္းေဆာင္မ်ားဟာ ဒီမူေတြ ဒီသေဘာတူညီခ်က္ေတြကုိ လုံး၀ေဖ်ာက္ဖ်က္ၿပီးေတာ့ တေသြး တသံ တမိန္႔နဲ႔ ဗမာျပည္သူေတြနဲ႔ တုိင္းရင္းသားျပည္သူေတြကုိ စိုးမုိးခ်ယ္လွယ္အုပ္ခ်ဳပ္ဖုိ႔ စီမံျပင္ဆင္ေနတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တုိင္းရင္းသားျပည္သူတရပ္လုံးအေနနဲ႔ စစ္အာဏာရွင္ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးက လြတ္ေျမာက္ေရး၊ တုိင္းရင္းသားေပါင္းစုံ ခ်စ္ၾကည္ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ ျပည္ေထာင္စုသစ္ကုိ ေဖာ္ေဆာင္ေရးအတြက္ နည္းမ်ဳိးစုံနဲ႔ ဘက္ေပါင္းစုံက တုိက္ပြဲ၀င္ၾကဖုိ႔လုိအပ္ေၾကာင္း တုိက္တြန္းႏႈိးေဆာ္ေရးသားလုိက္ရပါတယ္။ ။
No comments:
Post a Comment