Tuesday, September 2, 2014

မင္းႀကီး မင္းေလး ပြဲမွာ စီရင္ခဲ့တဲ့ တရား

ဆူးငွက္

ျမန္မာျပည္မွာ က်င္းပတဲ့ နတ္ပြဲေတြ ထဲမွာ ေတာင္ျပဳန္းပြဲဟာ အေၾကအညာ စံုစံုလင္လင္ စည္စည္ကားကား လာေရာက္ၾကတဲ့ ပြဲပါပဲ။ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္က မႏၲေလးကို ေရာက္လာၾကၿပီး မႏၲေလးကေန ေတာင္ျပဳန္းကို ကားနဲ႔၊ မီးရထားနဲ႔ သြားလာၾကတယ္။ အရင္ေခတ္တုန္းက ေတာင္ျပဳန္းကို ေလွေတြနဲ႔သြားၾကတယ္။ မႏၲေလး ေစ်းခ်ိဳေတာ္ရဲ႕ အေနာက္ဘက္က ကပ္စီးတဲ့ ေရႊတေခ်ာင္းေျမာင္းကေန ေတာင္ျပဳန္းအထိ ေလွေတြနဲ႔ သြားၾက တယ္ဆိုရင္ အေတာ္ အံ့ဩၾကမွာ ပါပဲ။

ဒီလိုသြားၾကတာ က်ေနာ္တို႔ေတာင္မွ မမီခဲ့ပါဘူး။ က်ေနာ္တို႔ မိဘမ်ားေခတ္ ျဖစ္မွာေပါ့။ “ႏွဲကုပ္သို” လို႔ အမည္ရတဲ့ ေရႊတေခ်ာင္းေျမာင္းဟာ ဘိုးေတာ္ဘုရား လက္ထက္ကတည္းက မတၱရာကေန အမရပူရ ေနျပည္ေတာ္ တက္သိမ္းအင္း အထိ ေဖာက္သြယ္ခဲ့တဲ့ ေျမာင္း ျဖစ္ပါတယ္။ တာေပါင္း ၂၇၀ဝ ရွည္သတဲ့။

လယ္ေတြကို ေရေပးေဝဖို႔ အျပင္ မတၱရာနဲ႔ အမရပူရ ေနျပည္ေတာ္ ဆက္သြယ္သြားလာေရး အတြက္ ေရလမ္း အျဖစ္ အသံုးျပဳခဲ့တာ ေပါ့။ ရတနာပံု ေခတ္မွာေတာ့ ေရႊတေခ်ာင္းေျမာင္း အမည္နဲ႔ ေရရွင္ ေရေကာင္းေတြ စီးဆင္းခဲ့ၿပီး မတၱရာ နယ္မွာ လယ္ေရ ေပးေဝေရးနဲ႔ မႏၲေလး ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္မွာ သံုးေရ ခ်ိဳးေရ သံုးေရ အတြက္ သာမက မတၱရာနယ္ က သစ္သီးသစ္ႏွံ ေတြကို မႏၲေလး ေစ်းခ်ိဳေတာ္ဆီ ေလွမ်ားနဲ႔ ပို႔ေဆာင္ဖို႔ အသံုးဝင္ ခဲ့တယ္။

ေတာင္ျပဳန္း ပြဲေတာ္အခါ ေရာက္ရင္ လူစည္ကားတဲ့ ေစ်းခ်ိဳေတာ္ ကေန ေလွေတြနဲ႔ ဆိုင္းေတြ ဗံုေတြနဲ႔ ေတာင္ျပဳန္းပြဲေတာ္ဆီ ေရႊတေခ်ာင္းေျမာင္း အတိုင္း သြားၾကတာ တဲ့။ သီေပါမင္းေခတ္မွာ ေတာင္ျပဳန္းပြဲေတာ္ က်င္းပတဲ့ အခါ ပြဲေတာ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အတြက္ ရေနာင္ေမာင္ေမာင္တုတ္ကို လႊဲအပ္ထားတာ တဲ့။ သိၾကတဲ့ အတိုင္းပဲ ရေနာင္ေမာင္ေမာင္တုတ္ ဆိုတာက သီေပါဘုရင္ရဲ႕ “သူ႔ဓားႏွင့္ မေသေစရ” လို႔ ပစားေပးထားခဲ့ရ သူပါ။

ဒီေတာ့ ေတာင္ျပဳန္းပြဲကို ရေနာင္ေမာင္ေမာင္ တုတ္လက္ ဝကြက္အပ္ထားတဲ့ အခါ ပြဲေတာ္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ မႈခင္းမႈရာေတြ ကိုလည္း ေနျပည္ေတာ္က လႊတ္႐ံုး အဆင့္ဆင့္ဆီ တရားနည္းလမ္းက်စြာ ဥပေဒနဲ႔အညီ ဓမၼသတ္ ရာဇသတ္မ်ားနဲ႔ အညီ တက္ေရာက္စရာ မလိုဘူး။ ရေနာင္ေမာင္ေမာင္တုတ္ရဲ႕ တဦးတည္း အမိန္႔အာဏာနဲ႔ သေဘာက် စီရင္ေစရတယ္။

ေတာင္ျပဳန္းပြဲ ဆိုတာကလည္း အခုမွ မဟုတ္ဘူး။ ရတနာပံု ေခတ္ကတည္းက မူးယစ္ရမ္းကား အေပ်ာ္ၾကဴးၾကတဲ့ပြဲလို႔ ဆိုတယ္။ ခိုးၾကမယ္၊ ဝွက္ၾကမယ္။ တိုက္ၾကမယ္၊ သတ္ၾကမယ္၊ ႐ိုက္ၾကမယ္။ အဲ.. အဲ… မိန္းကေလးေတြကို ကာယိေႁႏၵ ပ်က္ေအာင္ ေစာ္ကားၾကမယ္။ ဒီလိုကိုး။ ဒီေတာ့ ပြဲေတာ္တြင္း အျပစ္က်ဴးလြန္သူ မွန္သမွ်၊ အျပစ္က်ဴးလြန္ သူလို႔ ယူဆသူ မွန္သမွ်၊ မ်က္မုန္းက်ိဳးသူ မွန္သမွ်၊ အမိန္႔ အာဏာ ဖီဆန္သူ မွန္သမွ် ထင္ရင္ထင္သလို၊ မထင္ရင္ မထင္သလို ရေနာင္ေမာင္ေမာင္တုတ္ရဲ႕ တဦးတည္း သေဘာနဲ႔ တရားစီရင္ သတဲ့။ ရွင္းပါတယ္။ “ရေနာင့္တရား႐ံုး” ရဲ႕ စီရင္ခ်က္က တမ်ိဳးတည္းပါပဲ။ “သတ္ေစ” ေပါ့။

ဒီေတာ့ မႏၲေလးကေန ေတာင္ျပဳန္းကို ပြဲေတာ္ လာသူေတြ ဖီးလိမ္း၊ ဝတ္စား ျပင္ဆင္ၿပီး ဆိုင္းသံ ဗံုသံ တညံညံနဲ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး အမ်ားဆံုး လာၾကတဲ့ လမ္းျဖစ္တဲ့ ေရႊတေခ်ာင္းေျမာင္း ေပါင္မွာ မႏၲေလး ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္က အထြက္၊ ေတာင္ျပဳန္း ပြဲခင္းအထိ ေျမာင္းေဘး တေလွ်ာက္မွာ ကားစင္ေတြ ဆင္ထားသတဲ့။ အဲဒီ ကားစင္ေတြမွာ ရာဇဝတ္သားလို႔ ယူဆသူတိုင္းကို ကားစင္တင္ သတ္တယ္။

သတ္ၿပီးရင္ သုႆာန္ေတြမွာ ခ်က္ခ်င္းျမႇဳပ္ႏွံတာ မဟုတ္ဘူး။ ကားစင္ေပၚမွာပဲ ရင္ကိုခြဲ၊ အတြင္းက ကလီစာေတြ ႏုတ္၊ ေတာ္ရာျမႇဳပ္ၿပီး က်န္ လူေသေကာင္ႀကီးကို ကားစင္ေပၚမွာပဲ ေျခကားရား လက္ကားရားနဲ႔ ေရနံေခ်း သုတ္ထားတာ ပြဲေတာ္ၿပီးတဲ့ အထိ ဒီအတိုင္း ထားသတဲ့။

ဒါေၾကာင့္ ေတာင္ျပဳန္းပြဲလာၾကတဲ့ ပြဲေတာ္လာ ေတြထဲက မိန္းမပ်ိဳ၊ မိန္းမအိုေတြ၊ အသည္းငယ္တဲ့ ေယာက္်ားသား ေတြဟာ မႏၲေလးေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ အိုးဘိုရပ္ လြန္တာနဲ႔ ေရႊတေခ်ာင္းေျမာင္းအတိုင္း ခပ္လွမ္းလွမ္းက ကားစင္ႀကီးေတြ ႐ိုးတိုးရိပ္တိတ္ အျမင္မွာတင္ ေလွဝမ္းမွာ ေမွာက္ၿပီး မ်က္ႏွာဝွက္ၾက ဆိုသကိုး။ ပြဲေတာ္လာသူေတြ ရေနာင္ရဲ႕ အမိန္႔အာဏာ မဖီဆန္ရဲေအာင္ ႀကိဳၿပီး သတိေပးတဲ့ သေဘာေပါ့။

ေတာင္ျပဳန္းပြဲေတာ္ရက္ အတြင္း ျဖစ္ပြားတဲ့ အမႈအခင္းကို ခ်ဳပ္ရင္ခ်ဳပ္၊ သတ္ရင္သတ္၊ လႊတ္ရင္ လႊတ္၊ ပြဲေတာ္ အတြင္းမွာပဲ အၿပီးစီရင္ရတာတဲ့။ အဲဒီ အမႈအခင္းကို ဒီ့ျပင္႐ံုး အထိ သယ္ယူ မလာရဘူးတဲ့။ ေတာင္ျပဳန္းပြဲ အတြင္းပဲ အျပတ္စီရင္၊ ဒီလိုကိုး။ ဒါကို “ေတာင္ျပဳန္းတရား” လို႔ ေခၚသတဲ့။

ဒီအစဥ္ အလာေၾကာင့္ ေနာက္ပိုင္းမွာ အမႈအခင္း တခုခုကို တရားနည္းလမ္းအရ သက္ေသသကၠာရနဲ႔ ဥပေဒေၾကာင္း အရ စစ္ေဆး၊ ေရွ႕ေန ေရွ႕ရပ္နဲ႔ ေလွ်ာက္လဲ၊ ခံု႐ံုး အဆင့္ဆင့္နဲ႔ ဥပေဒေၾကာင္း အရ တရားနည္း လမ္းက်စြာ ဆံုးျဖတ္၊ အျပစ္မေပးဘဲ တဦးတေယာက္၊ တဖြဲ႔ရဲ႕ အာဏာနဲ႔၊ လုပ္ပိုင္ခြင့္နဲ႔ မ်က္စိ စံုမွိတ္ၿပီး တခ်က္လႊတ္ အမိန္႔ခ် အျပစ္ေပးရင္ “ေတာင္ျပဳန္း တရား စီရင္တယ္” လို႔ ေျပာစမွတ္ ရွိၾကတယ္။

“ေတာင္ျပဳန္းတရား” ဆိုတာ ေရေျမလိုက္တာ ေနမွာေပါ့။ တ႐ုတ္ျပည္က အေနာ္ရထာမင္း ျပန္အလာ၊ ေတာင္ျပဳန္း ရပ္မွာ စစ္နားတုန္း ဆုေတာင္း ျပည့္ေစတီ တည္တယ္ မဟုတ္လား။ ျပည္သူျပည္သား၊ မင္းမႈထမ္းေတြနဲ႔ တဦးခ်င္းစီ လုပ္အားနဲ႔ ေစတီတည္ေတာ့ ကေလးအရြယ္ ေရႊဖ်ဥ္းႀကီး၊ ေရႊဖ်ဥ္းေလးတို႔ အေပ်ာ္မက္ၿပီး ေစတီေတာ္မွာ လုပ္အားဒါန မပါႏိုင္ဘဲ အုတ္ ၂ ခ်ပ္လပ္ေရာ မဟုတ္လား။ ဒီအျပစ္ အတြက္ ဘုရင္က ေျမးေတာ္ ေရႊဖ်ဥ္းႀကီး၊ ေရႊဖ်ဥ္းေလး ညီေနာင္ကို ေရႊႀကိမ္လံုးနဲ႔ ဆံုးမလိုက္ပါဆိုတာကို မင္းအလိုလိုက္ မင္းႀကိဳက္လိုက္႐ံုမက သည္းသည္း လႈပ္ေတြက လြန္ႀကိဳးနဲ႔တုပ္ၿပီး ဝါးရင္းတုတ္နဲ႔ ႐ိုက္ သတ္လိုက္တာ မဟုတ္လား။

ဒီအစဥ္အလာ၊ ဒီေရခံ ေျမခံေၾကာင့္ ထင္ပါရဲ႕၊ သီေပါမင္း လက္ထက္၊ ရေနာင္ ေမာင္ေမာင္တုတ္ လက္ထက္ ေတာင္ျပဳန္း ပြဲေတာ္ကို “ဝ” ကြက္ အပ္ထားခ်ိန္ ရာဇဝင္တြင္ေလာက္တဲ့ “ေတာင္ျပဳန္းတရား” ဆိုတာ ေျပာစမွတ္ ျဖစ္ခဲ့ၾကရ တာပါပဲ။

က်ေနာ္တို႔လည္း နတ္ျဖစ္သြားတဲ့ မင္းႀကီး မင္းေလးရဲ႕ အာဏာစက္က တျပည္လံုး ျဖန္႔ၾကက္ သြားခဲ့ ထင္ပါရဲ႕။ “ေတာင္ျပဳန္းတရား” အစီအရင္ေတြ ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္း မ်ားစြာ တျပည္လံုး ခါးေကာ့ေအာင္ ခံခဲ့ရၿပီပဲ။ အခုလည္း “ေတာင္ျပဳန္းတရား” အစီအရင္မ်ားက လြတ္ၾကပါၿပီလား။ ။

No comments: