ဦးမ်ဳိး (ဥပေဒ)
ေလ့လာသံုးသပ္ခ်က္ စာတမ္း (အပိုင္း - ၁)
ထိုင္းႏုိင္ငံအေျခစိုက္ ဦးမ်ဳိး (ဥပေဒ) ေရးသားသည့္ ‘‘ျမန္မာႏိုင္ငံ ေတာင္သူလယ္သမားအေရး ေလ့လာသုံးသပ္ခ်က္ စာတမ္း’’ အား အပိုင္း ၁၄ ပိုင္းခဲြကာ ထုတ္ျပန္သြားမည္ ျဖစ္ပါသည္။
စာတမ္း ျပဳစုသူ၏ အမွာ
ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ထမင္းရွင္ ေတာင္သူလယ္သမားမ်ား၏ အေရးသည္ တႏိုင္ငံလုံး၏ အဓိက အေရးျဖစ္သည္ဟု ခံယူလ်က္ ဤစာတမ္းကို ျပဳစုပါသည္။
အလြန္က်ယ္ျပန္႔သည့္ ျပႆနာၾကီး ျဖစ္ပါ၍ သုံးသပ္တင္ျပရျခင္းကိုပင္လွ်င္ အားမရႏိုင္ျခင္း ျဖစ္မိပါသည္။ သို႔ျဖစ္ပါ၍ ပညာရွင္မ်ား၊ သုေတသီမ်ားက ေဝဖန္ အၾကံေပးၾကေစလိုပါသည္။ ပထမပြဲဦးထြက္ မူၾကမ္းအျဖစ္သာ တင္ျပရျခင္း
ျဖစ္ပါ၍ ထပ္ဆင့္ ေလ့လာျပင္ဆင္ၿပီး ဒုတိယ မူၾကမ္းကို ေရးသင့္ေရးရမွာ ျဖစ္ပါသည္။
ယေန႔ေခတ္ ဒီမုိကေရစီေတာ္လွန္ေရးတြင္ ”ေတာင္သူလယ္သမားမ်ား မလြတ္ေျမာက္သေရြ႔ ဒီမိုကေရစီေတာ္လွန္ေရး မၿပီးဆုံးေသး” ဟု အခိုင္အမာ ယုံၾကည္ပါသည္။ ”အလုပ္သမား၊ လယ္သမား၊ ၿမိဳ႕ေနဆင္းရဲသား စသည့္ အေျခခံ လူတန္းစား လြတ္ေျမာက္ေရးသည္ ဒီမိုကေရစီ ေတာ္လွန္ေရး၏ ပန္းတိုင္ျဖစ္ပါသည္။”
ေက်းဇူးရွင္ ေတာင္သူလယ္သမားမ်ား လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ ရည္စူး ျဖန္႔ခ်ိပါသည္။
ဦးမ်ဳိး (ဥပေဒ)
ျမန္မာႏုိင္ငံ ေရွ႕ေနမ်ား ေကာင္စီ
(၁၆ - ၆ -၂ဝ၁၁)
ေခါင္းစဥ္မ်ား
၁) ပေဒသရာဇ္ေခတ္ ေတာင္သူလယ္သမားမ်ား အေျခအေန။
၂) ကုိလုိနီေခတ္ ေတာင္သူလယ္သမားမ်ား အေျခအေန။
၃) လြတ္လပ္ေရးေခတ္ ေတာင္သူလယ္သမားမ်ားအေျခအေန။
၄) မ်က္ေမွာက္ေခတ္ ေတာင္သူလယ္သမားမ်ားအေျခအေန။
၅) ေတာင္သူလယ္သမားမ်ား ေသြးစုပ္ခံမႈမ်ား။
၆)အဓမၼ လယ္ယာေျမ သိမ္းယူမႈမ်ားႏွင့္ အႏုိင္က်င့္မႈမ်ား။
၇) လယ္ယာေျမဆုိင္ရာ ဥပေဒမ်ားႏွင့္ လယ္သမားမ်ား။
၈) အနိမ့္ဆုံး အခေၾကးေငြႏွင့္ သီးစားခ၊
၉) ေတာင္သူလယ္သမားဆုိင္ရာ ဥပေဒမ်ား ဘာေၾကာင့္ ထုတ္ျပန္လာခဲ့ၾကသနည္း။
၁) ပေဒသရာဇ္ေခတ္ ေတာင္သူလယ္သမားမ်ား အေျခအေန။
ပေဒသရာဇ္ ေျမရွင္စနစ္တြင္ အဓိက လႊမ္းမိုးသည့္ စီးပြားေရးစနစ္သည္ လယ္ယာစီးပြားေရး ျဖစ္သည္။
ေျမယာပုိင္ဆိုင္မႈ လကၡဏာ ၃ မ်ဳိး ေတြ႔ရသည္။
(၁) အရာေတာ္ေျမ သို႔မဟုတ္ ရွင္ဘုရင္ပုိင္ဆုိင္သည့္ ေျမ။
(၂) ဘိုးဘြားပုိင္ ေျမ။
(၃) ဘာသာေရး၊ ဘုရားပုထိုးပုိင္ ေျမ တို႔ ျဖစ္သည္။
ရွင္ဘုရင္က ေျမပုိင္ဆုိင္မႈဆိုင္ရာ သေဘာထားကုိ ေမာင္းေထာင္ ဆရာေတာ္ကို ေမးေလွ်ာက္တဲ့အခါ ေအာက္ပါ ၁၁ ခ်က္ပါတဲ့ အေျဖကို ေပးပါတယ္။ (၂၇ ဇူလိုင္၊ ၁၇၈၅) ။
၁။ ႏုိင္ငံအတြင္း ေျမအားလုံးကုိ မင္း(ရွင္ဘုရင္) ပုိင္တယ္။
၂။ ဘယ္သူမွ ေျမပိုင္ခြင့္မရွိ (ဘုရင္က ပုဂၢိဳလ္တဦးဦးကုိ ေက်နပ္လို႔ ေျမ ေပးသနားတယ္ ဆုိရာမွာလည္း အဲဒီလုိ အသနားခံရတဲ့ ေျမမွာ သူက စုိက္ပ်ဳိးခြင့္၊ ထြက္ကုန္ကို သုံးခ် ေရာင္းစားခြင့္ ရတာသာ ျဖစ္တယ္။)
၃။ ကန္သင္း(ဂဇင္း) ၊ သစ္စည္း၊ ေက်ာက္ပုံ ဆုိတာေတြနဲ႔ ေျမ အက်ယ္အျပန္႔၊ အတိုအရွည္ နယ္နိမိတ္ကုိ မွတ္သားထားၾကတယ္။ တဆံျခည္ေလာက္ပဲျဖစ္ျဖစ္ သူ႔မ်ားေျမထဲက ယူရင္ သူခိုး ျဖစ္တယ္လို႔ သတ္မွတ္တယ္။
၄။ ေက်ာင္းဘုရားေျမကုိ ထြန္ယက္စိုိက္ပ်ဳိးတဲ့ လူ (ကၽြန္) ဟာ ေျမက ႏွစ္စဥ္ထြက္တဲ့ သီးႏွံတခ်ဳိ႕ကုိ သာသနိကပစၥည္း ပ်က္စီးရာ ျပင္ဆင္ဖာေထးဖုိ႔ သုံးရမယ္။
၅။ မူလလႉတဲ့ ေက်ာင္း၊ ဘုရားပ်က္တဲ့အခါ နီးစပ္ရာ ေက်ာင္း၊ ဘုရားပုိင္ ေျမ ျဖစ္သြားတယ္။ (ပိုင္ရွင္မဲ့လို႔ မသတ္မွတ္ပါ။)
၆။ မင္းကို ႏွစ္စဥ္ လယ္ယာထြက္သီးႏွံ ဆယ္ပုံတပုံကုိ ေျမခြန္ေပးသလုိ ဆုိင္ရာေက်ာင္း၊ ဘုရားအတြက္ (ဆယ္ဖို႔တဖို႔) လႉသင့္တယ္။
၇။ အခု ပ်က္စီးသြားၿပီျဖစ္တဲ့ သာသနာ့ အေဆာက္အအုံရဲ႕ ဥယ်ဥ္လည္း ျဖစ္တယ္။ ဥယ်ာဥ္မႉးကၽြန္လည္း ထြက္ေျပးသြားၿပီ ျဖစ္တယ္ဆုိရင္ ဥယ်ာဥ္ထဲမွာ ရွိၿပီးျဖစ္တဲ့ သီးႏွံကို ဘယ္သူမဆို ဆြတ္ခူး စားႏုိင္ခြင့္ရွိတယ္။
၈။ တခါတရံ မိမိေျမကြက္ကို မင္းမိန္႔ခံၿပီးမွ သာသနာမွာ လႉတယ္ဆုိရင္ ပိုင္ရွင္လြဲေျပာင္းတဲ့ မွတ္တမ္း (ေက်ာက္စာ) မွာ လယ္ယာထြက္ ေကာက္ပဲသီးႏွံထဲက ဥပမာ - စပါး ဘယ္ႏွတင္း၊ ဘုရားမီး၊ ဘုရားပန္း ပူေဇာ္ရန္ ဘယ္ေလာက္က သင္ပုတ္တင္ရန္၊ ဘယ္ေလာက္က အပ်က္အစီး ဖာေထးရန္ဆုိသလုိ အမ်ဳိးအမည္ခြဲၿပီး ေပးထားတယ္။ က်န္သမွ်ကုိ လယ္စိုက္တဲ့ ကၽြန္ေတြက မွ်စားရမယ္လို႔ ဆုိလိုတယ္။ ေနာင္အခါ မူလလႉခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းဘုရားပ်က္ရင္ လယ္လုပ္သူ(ကၽြန္)က နီးစပ္ရာ ေက်ာင္းဘုရားမွာ သတ္မွတ္တဲ့ အဖိုးအခကုိ ေပးသြင္းရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေဝယ်ာဝစၥ လုိသမွ် ကိစၥေတြမွာ သုံးရန္ ရန္ပုံေငြ သေဘာမ်ဳိးထားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါေလာက္မွ ျဖစ္ေအာင္ မလုပ္ႏုိင္ရင္ လယ္ငွားက တႏွစ္ ထြက္သမွ် ေကာက္ပဲသီးႏွံ အခ်ဳိ႕ကို အထုပ္ထုပ္ၿပီး သင့္ေတာ္ရာ ဘုရားမွာ သြားၿပီး လႉႏုိင္ပါတယ္။
၉။ ဘယ္ဘုရားေျမကိုမွ မင္းေျမအျဖစ္ မသိမ္းယူရပါ။
၁ဝ။ မင္းလႉတဲ့ ေျမဟာ လႉရင္းမင္း နတ္ရြာစံၿပီလို႔ ႐ုပ္သိမ္း ေျပာင္းလဲျခင္း မျပဳရ။
၁၁။ ေျမကုိ အသုံးခ်ဖို႔ လူပုဂၢိဳလ္က သာသနာကုိ လႊဲေပးတဲ့အခါ လုပ္ၿမဲ စာခ်ဳပ္စာတမ္း (နာမည္ေျပာင္း မွတ္ပုံတင္ ဆုိတာမ်ဳိးေတြ မလုပ္) မရွိေပမယ့္ လႊဲေျပာင္းျခင္း ၿပီးေျမာက္တယ္လို႔ ယူဆပါတယ္။
(ေဒါက္တာ သန္းထြန္း၊ ျမန္မာသမိုင္း ရွာေတာ္ပုံ၊ အမိန္႔ေတာ္ထဲက သမိုင္း။ စာ-၂၃၆၊ ၂၃၇) တြင္ ေဖာ္ျပထားသည္ကို ေတြ႔ရွိရပါသည္။
ပေဒသရာဇ္ ေျမရွင္လက္ထက္တြင္ ေျမကၽြန္မ်ားအေပၚ ေျမယာေသြးစုပ္မႈၾကီးမ်ားျဖစ္သည့္ သီးႏွံအားျဖင့္
ေသြးစုပ္ျခင္း၊ လုပ္အားျဖင့္ ေသြးစုပ္ျခင္း၊ အခြန္အေကာက္မ်ဳိးစုံ ေပးရျခင္း၊ စစ္စရိတ္မ်ား ေပးရျခင္း စသည့္ ဝန္ထုတ္ဝန္ပိုးမ်ားကို တိုင္းသူျပည္သားအားလုံး အျပင္းအထန္ ခံစားခဲ့ၾကရသည္။
ျပည္ပကူးသန္းေရာင္းဝယ္ေရးကုိ ရွင္ဘုရင္က ခ်ဳပ္ကုိင္ထားသည္။ မင္းတုန္းမင္းလက္ထက္တြင္ အဂၤလိပ္ေကာ္မရွင္နာက ကုန္စည္ကူးသန္းေရာင္းဝယ္မႈကို ရွင္ဘုရင္တဦးတည္းက ခ်ဳပ္ကုိင္ထားမႈကုိ ပယ္ဖ်က္ေပးရန္ ေတာင္းဆိုခဲ့ဖူးသည္။
ပေဒသရာဇ္ေျမရွင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္သည္ ပေဒသရာဇ္ နယ္ေျမမ်ားအျဖစ္ ခြဲျခားၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္သည္။ နယ္စား၊ ၿမိဳ႕စား၊ ရြာစားမ်ား ခန္႔အပ္ၿပီး အုပ္စုိးသူ ရွင္ဘုရင္ တဦးတည္းက သက္ဦးဆံပိုင္စနစ္ကုိ က်င့္သုံးအုပ္ခ်ဳပ္သည္။ အေကာက္ခြန္ဌာနမ်ား စတင္တည္ရွိလာသည္။ တုိင္းျပည္၏ ေရ၊ ေျမ အားလုံးကုိ ပုိင္ဆုိင္သည္။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး စရိတ္၊ စစ္စရိတ္၊ ထီးနန္းသုံးစရိတ္၊ ဘာသာေရးစရိတ္၊ ဘုရားေက်ာင္းကန္ တည္ေဆာက္ေပးရမႈ စသည္တုိ႔ကို ေက်းလက္ လယ္သမားမ်ားက ေဆြစဥ္မ်ဳိးဆက္ လုပ္ေဆာင္ေပးခဲ့ရသည္။ အုပ္စုိးသူ ပေဒသရာဇ္မ်ား၏ ဝန္ထုတ္ဝန္ပိုးမ်ားကုိ အအုပ္ခ်ဳပ္ခံ လယ္သမားမ်ားက ထမ္းေဆာင္ေပးရသည့္ သေဘာျဖစ္သည္။ ေက်းလက္ လယ္သမားမ်ားသည္ နယ္စား၊ ၿမိဳ႕စားႏွင့္ ရြာစားမ်ား၏ အခိုင္းအေစကုိလည္း ခံၾကရသည္။ အခြန္အေကာက္ အဆမတန္ ေပးရျခင္းကုိလည္း ခံၾကရေသးသည္။ ပေဒသရာဇ္ ေျမရွင္စနစ္ေအာက္က လယ္သမားမ်ား၏ လူေနမႈဘဝသည္ မည္သို႔မွ် နာလန္မထူႏုိင္ခဲ့ေခ်။
ပေဒသရာဇ္ ေျမရွင္စနစ္ေအာက္က တုိင္းျပည္သည္ လူမ်ဳိးေရး ပဋိပကၡမ်ား ျပင္းထန္ခဲ့သည္။ ပေဒသရာဇ္ အခ်င္းခ်င္း နန္းလုပြဲမ်ားႏွင့္ စစ္ခင္းခဲ့ၾကသည္မ်ားကုိ ၿပီးခဲ့သည့္ သမိုင္းအျဖစ္အပ်က္မ်ားက ေဖာ္ျပေနပါသည္။ တုိင္းျပည္၏ ထိုအေျခအေနကုိ နယ္ခ်ဲ႕ႏုိင္ငံမ်ားက အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး လူမ်ဳိးေရး ပဋိပကၡမ်ားကုိ ပုိမိုၾကီးထြားက်ယ္ျပန္႔ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္ကုိလည္း ေတြ႔ၾကံဳၾကရၿပီးျဖစ္သည္။ ေနာက္ေနာင္တြင္ လူမ်ဳိးေရးပဋိပကၡမ်ားသည္ နယ္ခ်ဲ႕ အက်ဳိးစီးပြားအတြက္ အသုံးခ်စရာတခု ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ပေဒသရာဇ္ ရွင္ဘုရင္မ်ားႏွင့္ နယ္ခ်ဲ႕တို႔၏ လူမ်ဳိးေရးဖိႏွိပ္မႈ၊ ရက္စက္မႈမ်ားသည္ ယေန႔ကာလရွိ လူမ်ိဳးေပါင္းစုံ ျပည္သူမ်ား၏ ဘဝအတြင္း ထင္ဟပ္ေဖာ္ျပေနေသးသည္။
ပေဒသရာဇ္ ေျမရွင္ေခတ္ကာလက ပုန္ကန္ထၾကြမႈအားလုံးတြင္ လယ္သမားမ်ား ပါဝင္ခဲ့သည္။
“ လူႏွင့္ အရာအားလုံးသည္ မည္သူကမွ် ဖန္ဆင္းျခင္း မဟုတ္၊ မည္သူမွ် မဖန္တီးဘဲ ျဖစ္ေပၚေျပာင္းလဲဲေနသည္” ဟု တင္ျပခဲ့သည့္ ေလာကဓာတ္ဆရာ ဆရာပုိကုိ မင္းတုန္းမင္းက တံက်င္လွ်ဳိ သတ္ျဖတ္ခဲ့သည္။ ေခတ္စနစ္၏ အေတြးအေခၚ အကန္႔အသတ္ေၾကာင့္ ပေဒသရာဇ္ေျမရွင္စနစ္ကုိ ေတာ္လွန္ပုန္ကန္မႈမ်ား မေအာင္ျမင္ခဲ့ေပ။
အိမ္နီးခ်င္း ႏုိင္ငံမ်ားႏွင့္ ဆက္ဆံေရးတြင္ ကုန္းလမ္း ေရလမ္းျဖင့္ ကူးသန္းေရာင္းဝယ္မႈ ရွိခဲ့သည္။ နယ္ေျမ အျငင္းပြားမႈမ်ားႏွင့္ စစ္ပြဲမ်ား ျဖစ္ခဲ့ၾကသည္ကုိ သမိုင္းမွတ္တမ္းမ်ားအရ ေတြ႔ျမင္ႏုိင္ပါသည္။ အိမ္နီးခ်င္း တုိင္းျပည္မ်ားကုိယ္တိုင္က ဥေရာပ နယ္ခ်ဲ႕စနစ္၏ က်ဴးေက်ာ္ရန္စမႈႏွင့္ တုိင္းျပည္၏ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကိုလည္း အၿခိမ္းေျခာက္ခံေနရသည္။
အာရွ အေရွ႕ပိုင္းႏုိင္ငံမ်ား ဤကဲ့သုိ႔ အေျခအေနမ်ားႏွင့္ ၾကံဳေတြ႔ေနရခ်ိန္တြင္ ဥပေရာပ၏ လူမႈေရး၊ စီးပြားေရး၊
ႏုိင္ငံေရး တုိးတက္ေျပာင္းလဲလာေနသည္။ ဥပေရာပတုိက္ရွိ ပေဒသရာဇ္ ေျမရွင္စနစ္မ်ား အဖ်က္သိမ္းခံေနရသည္။ ဓနရွင္ ေတာ္လွန္ေရးသည္ ၁၆ ရာစုႏွစ္ အစပိုင္းမွ စတင္ျဖစ္ေပၚလာခဲ့သည္။ နယ္သာလန္(ဒတ္ခ်္)တြင္ ၁၆ ရာစု၊ အဂၤလန္တြင္ ၁၇ ရာစုႏွင့္ ျပင္သစ္တြင္ ၁၈ ရာစုတုိ႔တြင္ ဓနရွင္ေတာ္လွန္ေရးမ်ား ျဖစ္ေပၚခဲ့သည္။ ဟန္ေဂရီႏွင့္ အီတလီတြင္ ၁၈၄၈ - ၄၉ ခုႏွစ္တြင္ ေနာက္ဆုံးျဖစ္ပြားခဲ့သည္။ ပေဒသရာဇ္စနစ္ကို ဖယ္ရွားလိုက္သည္။ အရင္းရွင္စနစ္ျဖင့္ အစားထိုးလိုက္ျခင္းျဖင့္ ထုိတုိင္းျပည္မ်ားတြင္ အရင္းရွင္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအျဖစ္သို႔ ျဖစ္ေပၚ တိုးပြားလာရန္ လမ္းပြင့္လာေတာ့သည္။
ျမန္မာႏုိင္ငံကုိ ၾကည့္မည္ဆုိလွ်င္ သီေပါမင္းကုိ နယ္ခ်ဲ႕အဂၤလိပ္က နန္းခ်လိုက္ျခင္းျဖင့္ ပေဒသရာဇ္စနစ္ ကြယ္ေပ်ာက္သြားၿပီဟု အဓိပၸာယ္ မသက္ေရာက္ပါ။ ဆန္႔က်င္ဘက္အားျဖင့္ နယ္ခ်ဲ႕ ကိုလိုနီႏုိင္ငံအတြင္းမွာ ပေဒသရာဇ္စနစ္ကို ဆက္လက္တည္ရွိခြင့္ ေပးထားသည္။ နယ္ခ်ဲ႕ အက်ဳိးစီးပြားအတြက္ လူတန္းစားေဒါက္တုိင္ တခုအျဖစ္ ထားရွိသည္။ နယ္ခ်ဲ႕လက္ေဝခံ ေျမရွင္ၾကီးစနစ္ကို သြပ္သြင္းဖို႔ ေခတ္ေဟာင္း ပေဒသရာဇ္စနစ္ကို ဖယ္ရွားလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ပေဒသရာဇ္စနစ္ အၾကြင္းအက်န္မ်ားလို႔ ဒါေၾကာင့္ပဲ သတ္မွတ္တာ ျဖစ္သည္။ အကုန္အစင္ ဖ်က္သိမ္းျခင္း မဟုတ္လို႔ဘဲ ျဖစ္သည္။
ထို႔ေနာက္ တုိင္းျပည္၏ ႏုိင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး နယ္ပယ္ေပါင္းစုံကုိ ခ်ဳပ္ကိုင္ထားသည္။ နယ္ခ်ဲ႕စစ္တပ္သည္ ပေဒသရာဇ္ေျမရွင္စနစ္မွ နယ္စား၊ ပယ္စားမ်ားကုိ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ယႏၲရားတြင္ ျပန္လည္အသုံးျပဳခဲ့သည္။ နယ္ခ်ဲ႕အက်ဳိးစီးပြားကုိ အေကာင္းဆုံး အလုပ္အေကၽြးျပဳသူ၊ လက္ခံၾကိဳဆုိသူမ်ားကုိ ရာထူး၊ ဘြဲ႔ထူး၊ ဆုလာဘ္မ်ားျဖင့္ လာဘ္ထုိးသည္။ ၁၈၈၆ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ ၁ ရက္ေန႔တြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံသည္ ၿဗိတိသွ် ကိုလုိနီႏုိင္ငံ ျဖစ္ေၾကာင္း ထုတ္ျပန္ခဲ့သည္။
(အပိုင္း - ၂) အား ဆက္လက္ထုတ္ျပန္ပါမည္။
No comments:
Post a Comment