၂ နွစ္တခါ ညီလာခံလုပ္ရမယ္ဆုိတဲ့ ABSDF ဖြဲစည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ အေျခခံဥပေဒပါ စည္းကမ္းေတြအရ ၁၉၉၁ ၾသဂုတ္လအေစာပုိင္းမွာတတိ ယအႀကိမ္ညီလာခံ ေခၚမယ္လို႔ ဗဟုိက ဖိတ္စာေရာက္လာပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ စခန္းဟာ လူဦးေရ ၃၀၀ ေက်ာ္ရွိတဲ့အတြက္ညီလာခံကုိယ္ စားလွယ္ ခြဲတန္း ၁၀ ဦးရပါတယ္။ ဒီအတြက္ ဖြဲ႔စည္းပုံပါ ေရြးေကာက္ပဲြေကာ္မရွင္ လုပ္ထုံးလုပ္နည္းေတြအတုိင္း ကုိယ္စား လွယ္ေရြး ခ်ယ္ေရးေကာ္မရွင္ကို ဖြဲ႔ပါတယ္။
တပ္ရင္းဌာနခ်ဳပ္ေကာ္မရွင္၊ ေရွ႕တန္း တပ္ခဲြအသီးသီးက ေကာ္မရွင္ခြဲေတြကေန လ်ဳိ႕၀ွက္မဲစနစ္နဲ႔ ေရြးခ်ယ္မႈအရ ၁၀ ဦးစာရင္းထဲ ပါသြား သူေတြကေတာ့ ဗဟုိမွာေရာက္ေနတဲ့ ကုိေက်ာ္ေက်ာ္၊ ကုိခင္ေမာင္၀င္းနဲ႔ ကုိေဌးေအာင္၊ ေနာက္တခါ စခန္းေကာ္မတီေတြထဲက ကုိေအာင္ သန္း၀င္း၊ ကုိမ်ဳိး၀င္း၊ ကုိသိန္းေဆာင္၊ ကုိ၀င္းမင္းနဲ႔ တပ္မႉးေတြထဲကေတာ့ ကိုေဇာ္သန္းနဲ႔ ကုိဘုန္းေက်ာ္။ ၿပီးေတာ့ စခန္းဥကၠ႒ေဟာင္း ကိုမင္းေအာင္တို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ ကံဆုိးတာလား၊ ကံေကာင္းတာလား မေျပာတတ္။ ၁၀ ဦး ေရြးတဲ့အထဲ ၁၁ ေနရာ ကေန ကပ္ၿပီး က်န္ေနခဲ့ပါတယ္။
ဥကၠ႒နဲ႔တပ္ရင္းမႈးအပါ၀င္ စခန္းတာ၀န္ရွိသူ အေတာ္မ်ားမ်ား သံလြင္စခန္းမွာ က်င္းပတဲ့ တတိယအႀကိမ္ ညီလာခံဆီ သြားေနစဥ္ ဒုတပ္ ရင္းမႉး ဆရာေအာင္ျမင့္၊ ေကာ္မတီ၀င္ေတြျဖစ္တဲ့ က်ေနာ္၊ ဦး ဟန္ လင္း၊ ကိုဂြမ္ရွိီနဲ႔ ကုိဉာဏ္စုိးတို႔က စခန္းအုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို ဆက္လက္ တာ၀န္ယူထားရပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ ၁၉၉၁ ၾသဂုတ္လ ၁၄ ရက္ေန႔ကေန စတင္လုိက္တဲ့ သံလြင္စခန္းက ဗဟုိညီလာခံဟာ တလလည္းမၿပီး၊ ၂ လလည္းမၿပီးနဲ႔ ဘာေတြျဖစ္ေနမွန္း မသိပါ။ သံလြင္စခန္းမွာ လုံၿခံဳေရး အေျခေနမေကာင္းလို႔ KNU ဌာနခ်ဳပ္ မာနယ္ပေလာစခန္းဆီ ေျပာင္း ၿပီးေဆြးေႏြးရတယ္။ ေနာက္တခါ မာနယ္ပေလာ ညီလာခံမွာ သေဘာထား ကဲြမႈေတြေၾကာင့္ KNU က လက္မခံေတာ့ဘဲ သံလြင္စ ခန္းဆီ ျပန္ပုိ႔လုိက္တယ္ စသည္ျဖင့္ သတင္းမ်ိဳးစုံ ၾကားေနရပါတယ္။ ဒီလုိ သတင္းအမ်ဳိးမ်ိဳးျဖစ္ေနရာကေန ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ ေတာ္ လွန ္ေကာ္မတီကိစၥ၊ ေျမာက္ပုိင္း ကခ်င္နယ္မွာ ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ သူလ်ဳိမႈကိစၥေတြအေပၚ သေဘာထားကဲြၿပီး ဗဟုိ ၂ ျခမ္း ကဲြသြားၿပီလို႔ က်ေနာ္တို႔စခန္းဆီ သတင္းေရာက္လာပါတယ္။
သတင္းေရာက္လာတယ္ ဆုိေပမယ့္ အစအဆုံး ျပည့္ျပည့္စုံစုံ သိရတာမ်ဳိးေတာ့ မဟုတ္ပါ။ ညီလာခံအတြင္း သေဘာထားကဲြမႈေတြ ရွိေန တဲ့အတြက္ ျပင္ပကုိ သတင္းေပါက္မွာစုိးလို႔ဆုိၿပီး ဗဟုိနဲ႔ စခန္းေတြ အၾကား ဆက္သြယ္ေရးစက္ေတြကိုလည္း အေရးေပၚမွအပ ဆက္ သြယ္မႈအားလုံး ပိတ္ထားတဲ့ အတြက္ ဘာမွကို အတိအက် မသိနုိင္တဲ့အေျခေနမ်ဳိးပါ။ အၾကမ္းအားျဖင့္ကေတာ့ အထက္ေဖာ္ျပပါ ကိစၥ ႏွစ္ ခု အေပၚ အဓိက သေဘာထားကြဲၿပီး ေဒါက္တာနုိင္ေအာင္ ဦးေဆာင္တဲ့ဗဟုိနဲ႔ ကုိမုိးသီးဇြန္ ဦးေဆာင္တဲ့ဗဟုိ ဆုိၿပီး ဗဟုိ၂ ခု ျဖစ္သြားၿပီ။ ဗဟုိဘက္က တပ္ရင္းေတြ၊ စခန္းေတြလည္း ဟုိဘက္ဗဟုိ ဒိီဘက္ ဗ ဟုိေတြကုိ အသီးသီး ေထာက္ခံ ရပ္တည္လုိက္ၿပီလို႔ သိလုိက္ရပါတယ္။
အဲဒီလုိ အ႐ႈပ္အေထြးမ်ားစြာ ျဖစ္ေနစဥ္မွာ စခန္းတာ၀န္တခုနဲ႔ ထီးခီးကို ေရာက္ေနတဲ့က်ေနာ္ဟာ ဒုရင္းမႉး ဆရာေအာင္ျမင့္နဲ႔ စခန္းေကာ္ မတီဆီက ခြင့္ျပဳခ်က္မယူဘဲ ကုိယ့္သေဘာနဲ႔ကုိယ္ ဘန္ေကာက္ကုိ ခရီးထြက္လာပါတယ္။ က်ေနာ္ဟာ ေကာ္မတီေထာက္ပံ့ေရးတာ၀န္နဲ႔ ကန္ခ်နပူရီ၊ ဘန္ေကာက္ကို သြားေနၾကမုိ႔ ထုံးစံအတုိင္း KNU ၿမိတ္-ထား၀ယ္ခ႐ုိင္ ဘ႑ာေရးတာ၀န္ခံ ပဒုိကမာၻေအးဆီကေန ဘတ္ေငြ ၅၀၀ ေခ်းၿပီး ဒီတုိင္း ထထြက္လာတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဘန္ေကာက္မွာ ပထမဆုံး ေတြ႔သူေတြက က်ေနာ္တို႔စခန္းဥကၠ႒ တာ၀န္ကေန ကုိမုိးသီးဇြန္အဖြဲ႔ရဲ႕ ဗဟုိေကာ္မီတီ အတြင္းေရးမႉး ၁ျဖစ္ လာ သူ ကိုေအာင္သန္း၀င္းနဲ႔ ကုိ၀င္းမင္းတို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔ ၂ ဦး ကို ဦးေမာင္ေမာင္ေဆြရဲ႕ အိမ္အနီးက ကိုမုိးသီးဇြန္ရဲ႕ ႐ံုးခန္း သစ္မွာ ေတြ႔တာျဖစ္ၿပီး အဲဒီအခ်ိန္အထိ ကို၀င္းမင္းက ဘယ္ဘက္မွာ ရပ္တယ္လို႔ အတိအက် ဆုံးျဖတ္ခ်က္ မရွိေသးပါဘူး။ ေနာက္တရက္ မွာ ေတာ့ စခန္းေကာ္မတီ အတြင္းေရးမႉးကေန ကုိနုိင္ေအာင္တို႔ ဗဟုိေကာ္မီတီရဲ႕ အေထြေထြအတြင္းေရးမႉး ျဖစ္လာသူ ကုိမ်ဳိး၀င္းကို ရမ္ဂ ဟမ္က မူလ နုိင္ငံျခားေရး႐ံုး ၀န္းက်င္မွာ က်ေနာ္သြားေတြ႔ပါတယ္။
ကဲြၿပဲကာစ ႏွစ္ဖက္ဗဟုိေကာ္မတီ စာရင္းကေတာ့ ကုိမုိးသီးဇြန္တို႔ဘက္မွာ ဥကၠ႒အျဖစ္ ကုိမုိးသီးဇြန္၊ ဒုဥကၠ႒အျဖစ္ ကိုေအာင္သူၿငိမ္း၊ အ ေထြေထြအတြင္းေရးမႉးအျဖစ္ ဆလုိင္းကုိကုိဦး၊ အတြင္းေရးမႉး ၁ အ ျဖစ္ ကုိေအာင္သန္း၀င္း၊ အတြင္းေရးမႉး ၂ အျဖစ္ ကိုမ်ဳိးသန္႔တို႔ ျဖစ္ ပါတယ္။ ေဒါက္တာနုိင္ေအာင္တို႔ဘက္မွာေတာ့ ဥကၠ႒အျဖစ္ ေဒါက္တာနုိင္ေအာင္၊ဒုဥကၠ႒အျဖစ္ ကိုေက်ာ္ေက်ာ္၊ အေထြေထြ အတြင္း ေရး မႈးအျဖစ္ ကုိမ်ဳိး၀င္း၊ အတြင္းေရးမႉး ၁ အျဖစ္ ကိုေအာင္ထူး၊ အတြင္းေရးမႉး ၂ အျဖစ္ ကိုလွေဌးတို႔ ျဖစ္ပါတယ္။
ႏွစ္ဖက္တာ၀န္ရွိသူေတြျဖစ္တဲ့ စခန္းဥကၠ႒ ကုိေအာင္သန္း၀င္းနဲ႔ စခန္းအတြင္းေရးမႉး ကုိမ်ဳိး၀င္းတို႔ရဲ႕ ေျပာဆုိခ်က္ေတြဟာ သူ႔ဆင္ေျခနဲ႔သူ ႏွစ္ဖက္စလုံး မွန္သလုိျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ သတင္းသြားေမးမိတဲ့ က်ေနာ္ကပဲ “ေမးမိတာ မွားပါတယ္” ဆုိသလုိမ်ဳိးျဖစ္သြားလို႔ က်ေနာ္လည္း ဘာဆက္လုပ္ ရမွန္းမသိပါ။ ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ အားလုံးဆုံၿပီး စခန္းေရာက္မွ စုံညီရွင္းလင္းပဲြလုပ္မယ္၊ ၿပီးေတာ့မွ ရဲေဘာ္ေတြရဲ႕ ဆုံးျဖတ္ ခ်က္အတုိင္း ခံယူမယ္လို႔ အၾကမ္း သေဘာတူညိီမႈရကာ က်ေနာ္တို႔အားလုံး သီးျခားစီ မင္းသမီးစခန္းဆီ ျပန္၀င္လာၾကပါတယ္။
အေပၚ ႏွစ္ျခမ္း၊ ေအာက္ ငါးျခမ္းနဲ႔ မင္းသမီးေဒသ
စခန္းေရာက္မွ ရွင္းလင္းပဲြလုပ္ၿပီး ဆုံးျဖတ္ၾကမယ္ဆုိေပမယ့္ တကယ္ကေတာ့ ဗဟုိမွာကဲြတယ္ ဆုိကတည္းက ကုိမုိးသီးဇြန္တို႔ဘက္က တာ၀န္ရွိသူတဦးဟာ ရေနာင္းကုိဆင္းၿပီး ကိုေက်ာ္ရတို႔ ပင္လယ္ျပင္ တပ္စုကုိ သူတို႔ဘက္ကပါဖုိ႔ အျပတ္စည္း႐ံုးထားၿပီးသား။ ကုိေက်ာ္ရနဲ႔ တပ္ဖြဲ႔၀င္ ၄၀ ေက်ာ္ ၅၀ နီးပါးဟာ သူတို႔ဘက္မွာ ရွိေနၿပီျဖစ္တယ္လို႔ ေၾကညာထားၿပီးျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔ မိခင္ တပ္ရင္း ရွိရာ မင္းသမီးစခန္း ကုကၠိဳပင္ႀကီးေအာက္က ညီလာခံအေတြ႔အႀကံဳ ရွင္းလင္းပြဲနဲ႔ ရဲေဘာ္ေတြရဲ႕ ဆႏၵခံယူပဲြဟာ ကုိနုိင္ေအာင္တို႔ ဘက္က ကုိယ္စားလွယ္ေတြနဲ႔ ဘယ္ဘက္မွာမွ မပါဘဲ ဒီ ႏွစ္ဖြဲ႔ေပါင္းတဲ့အထိ ဘက္မလုိက္ရပ္မယ္။ ကဲြၿပဲတာကို လက္မခံနုိင္ဘူးဆုိတဲ့ က်ေနာ္တို႔လုိ ပုဂၢိဳလ္ေတြအၾကား ရွင္းလင္းပဲြ သေဘာမ်ဳိးသာ ပုိမ်ားေနပါတယ္။
၁၉၉၁ ဒီဇင္ဘာလ ၃ရက္ေန႔က ၁၁ ရက္ေန႔အထိ ၉ ရက္ၾကာက်င္းပတဲ့ အဲဒီမ်က္နွာစုံညီ ရွင္းလင္းပဲြကုိ ကုိေအာင္သန္း၀င္းနဲ႔ ကိုမ်ဳိး၀င္း အပါ၀င္ ႏွစ္ဘက္စလုံးက ကိုယ္စားလွယ္ ၇ ဦးေလာက္ လာေရာက္ ရွင္းလင္း တင္ျပၾကပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ လက္က်န္ ေကာ္မီတီ ငါးဦးက သဘာပတိ ဒုိင္လူႀကီးအျဖစ္ တာ၀န္ယူရၿပီး ပဲြမၾကမ္းေအာင္ ထိမ္းခဲ့ရပါတယ္။
က်ေနာ္ မွတ္မိသေလာက္ဆုိရင္ ကုိေအာင္သန္း၀င္းဘက္က အဓိကထား တင္ျပတာဟာ ကိုမုိးသီးဇြန္ရဲ႕ ၈ ေလးလုံးကာလ ထင္ေပၚ ေက်ာ္ၾကားမႈ၊ ဗကသနဲ႔ လူေဘာင္သစ္ ဒီမုိကရက္တစ္ပါတီမွာ ေခါင္း ေဆာင္ မႈ အစဥ္လာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုအစဥ္အလာရွိတဲ့ ေခါင္း ေဆာင္ျဖစ္ေပမယ့္ ညီလာခံအတြင္းမွာေတာ့ သူတို႔ဟာ လူနည္းစုျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ သူတို႔ရဲ႕ တင္ျပခ်က္ေတြကို ေဒါက္တာနုိင္ ေအာင္တို႔ အုပ္စုက လက္မခံဘဲ လူမ်ားစုနဲ႔ အနုိင္က်င့္ခဲ့တယ္ဆုိတဲ့ သေဘာမ်ဳိး ကုိေအာင္သန္း၀င္းက ေျပာတယ္လို႔ က်ေနာ္ အမွတ္ ရေန ပါတယ္။
ကိုမ်ဳိး၀င္းတို႔ဘက္က ေျပာတဲ့အထဲမွာေတာ့ အဖြဲ႔အစည္းေတြရဲ႕ လုပ္ထုံးလုပ္နည္းနဲ႔ ဒီမုိကေရစီ က်င့္စဥ္ရဲ႕ သေဘာအရ အမ်ားစုဆႏၵကို အနည္းစုက လုိက္နာရမယ္ဆုိတဲ့ သေဘာမ်ဳိးပါတယ္လို႔ က်ေနာ္ မွတ္မိေနပါတယ္။
က်ေနာ္အပါ၀င္ ကဲြၿပဲတာကို လက္မခံဘူးဆုိတဲ့ အုပ္စုကေတာ့ “အမ်ားစုဆႏၵကုိ အနည္းစုက လိုက္နာရမွာျဖစ္သလုိ အနည္းစုဆႏၵကုိအ မ်ား စုက ေလးစားဖုိ႔လုိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကဲြၿပဲမႈကုိ ခ်က္ခ်င္းရပ္တန္႔ၿပီး အျမန္ဆုံး ျပန္လည္ေပါင္းစည္းဖုိ႔လုိတယ္” ဆုိၿပီး ေျပာခဲ့တယ္လို႔ မွတ္မိေနပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ မနက္ ၈ နာရီကေန ညေန ၄ နာရီအထိ ၉ ရက္လုံးလုံး ျငင္းခုံေဆြးေႏြးလုိက္တာ လူေတြလည္း အေတာ္ေျခကုန္လက္ပန္း က်ကုန္ ၾကပါတယ္။ တေန႔ ၈ နာရီနႈန္းနဲ႔ ကုကၠိဳပင္ႀကီးေအာက္မွာ ေန႔ခင္း ဘက္ ဒီလို တရား၀င္ရွင္းလင္းပဲြေတြနဲ႔ ရႈပ္ေနသလုိ ညေနခင္းေတြမွာ လည္း ဘားတုိက္ အသီးသီးမွာ တီးတုိးစကား၀ုိင္းေတြနဲ႔ ေဆြးေႏြးေနၾကတာဟာ တကယ့္ကို အႀကိတ္အနယ္ပါပဲ။ ေနာက္ဆုံးမွာ ေတာ့ ဘက္တခုခုကို ေထာက္ခံတဲ့ တပ္ရင္းတခုတည္းအျဖစ္ ဘယ္လုိမွ ရပ္တည္လို႔ မျဖစ္နုိင္ေတာ့တဲ့အတြက္ “ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ကဲြၿပဲေရး မူ၀ါဒ” ကုိ ေခါင္းေဆာင္ပုိင္းအသီးသီးက လက္ခံသေဘာတူ လုိက္ရပါတယ္။ ဒီအတြက္ ရဲေဘာ္တဦးခ်င္း ဆႏၵရွိတဲ့အတုိင္း ႀကိဳက္တဲ့ ဘက္မွာ လြတ္ လပ္စြာ ရပ္နုိင္တယ္လို႔ ဆုံးျဖတ္လုိက္ရပါတယ္္။
ဒီဆုံးျဖတ္ခ်က္အရ ပထမဆုံး ကြဲၿပဲသြားတာကေတာ့ ဒုိင္လူႀကီးအျဖစ္ သဘာပတိတာ၀န္ ယူေနၾကတဲ့ က်ေနာ္တို႔ လက္က်န္ စခန္းေကာ္ မီတီ ငါးဦးပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒုရင္းမႉး ဆရာေအာင္ျမင့္က ကုိနုိင္ေအာင္ တို႔ဘက္ ပါသြားပါတယ္။ က်ေနာ္၊ ဦးဟန္လင္း၊ ကုိဉာဏ္စုိး (ရက္ပုိင္း အတြင္း ကိုနုိင္ေအာင္တို႔ဘက္ကုိ ေျပာင္းသြားသူ)၊ ကိုဂြမ္ရွီ (လပုိင္းအတြင္း ကိုမုိးသီးဇြန္တို႔ဘက္ကုိ ေျပာင္းသြားသူ) တို႔ကေတာ့ ဘယ္ ဘက္မွမပါဘဲ ဘက္မလုိက္ ညီညြတ္ေရးအဖြဲ႔ဆုိၿပီးရပ္ဖုိ႔ သေဘာတူလုိက္ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ ငါတို႔ကြဲသြားၿပီျဖစ္တဲ့အတြက္ စခန္း တခုတည္း အတူေနလို႔ မျဖစ္ေတာ့ဘူး၊ တေနရာစီေနမွ သင့္ေတာ္ မယ္လို႔ ထပ္မံသေဘာတူၿပီးတဲ့ေနာက္ ဆရာေအာင္ျမင့္ ဦးေဆာင္ တဲ့ ေဒါက္တာ နုိင္ေအာင္ကုိ ေထာက္ခံတဲ့အဖြဲဟာ သူတို႔ လူအင္အား ၈၀ ခန္႔နဲ႔အတူ က်ေနာ္တို႔ မူလစခန္းနဲ႔ တမုိင္ခန္႔ေ၀းတဲ့ တပ္ရင္း စစ္ သင္တန္းေက်ာင္းရွိရာ အရပ္ဆီ ေျပာင္းသြားပါတယ္။
ဆန္အိတ္ေတြ၊ ရိကၡာေတြ၊ အုိးေတြခြက္ေတြ၊ ေစာင္ေတြ၊ ေခြးေတြေၾကာင္ေတြကိုပါ သယ္ၿပီး ထြက္သြားၾကတဲ့ ဒီျမင္ကြင္းဟာ တကယ့္ကုိ ရင္နင့္စရာပါ။ တၿမိဳ႕တည္းကေန ေတာခုိဖုိ႔ အတူထြက္လာသူေတြ၊ အထကေတြ တကၠသိုလ္ေတြမွာ နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အတူေက်ာင္းတက္ လာသူေတြ၊ ယုံၾကည္ခ်က္တူလို႔ အသက္ပါပုံအပ္ၿပီး သံုးနွစ္ သံုးမုိးလုံးလုံး ေတာတြင္းမွာ အတူေန၊ အတူစား၊ အတူသြား၊ အတူတုိက္ ပဲြ၀င္လာခဲ့တဲ့ “ရဲေဘာ္သူငယ္ခ်င္း” ေတြအခ်င္းခ်င္း အခုလုိ ကဲြသြားတဲ့ျမင္ကြင္းကုိ ဘာနဲ႔နႈိင္းျပရမွန္း က်ေနာ္ စကားလုံး ရွာမေတြ႔ေသးပါ။ နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေပါင္းသင္းလာတဲ့ မိဘနွစ္ပါး သေဘာထား မတုိက္ ဆုိင္လို႔ ကဲြၿပဲခ်ိန္မွာ သားသမီးတခ်ဳိ႕က အေဖနဲ႔လုိက္သြားၿပီး တခ်ဳိ႕က အေမနဲ႔က်န္ခဲ့တဲ့ ျမင္ကြင္းမ်ဳိးမ်ား ျဖစ္ေနေလမလားလို႔ေတာ့ စဥ္းစားမိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ဘာမွ မတတ္နုိင္။ လက္နက္ကုိင္ ေတာ္လွန္ ေရး လုပ္ေနတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြဆုိေတာ့ စာသင္ခန္းထဲက ေက်ာင္းသားေတြလုိ “အေဖကယ္ပါ၊ အေမကယ္ပါ” ဆုိၿပီး ေအာ္ငုိေနလို႔ဖုိ႔လည္း မျဖစ္နုိင္ေတာ့ပါ။
ဒီလုိနဲ႔ က်န္တဲ့လူ ၂၀၀ ၀န္းက်င္ခန္႔ကေတာ့ က်ေနာ္တို႔နဲ႔အတူ ဘက္မလုိက္အျဖစ္ မူလစခန္းမွာ ေနၿမဲအတုိင္း ဆက္ေနၾကပါတယ္။ ကိုမုိး သီးဇြန္ကို ေထာက္ခံတဲ့ ကိုေက်ာ္ရတို႔အဖြဲ႔ကေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္ စခန္း မွာမရွိဘဲ ပင္လယ္ျပင္ထဲ ေရာက္ေနတာေၾကာင့္ စခန္းေနရာအတြက္ ျပႆနာမရွိခဲ့ပါ။ (ေနာက္ပုိင္းမွာေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ဘက္မလုိက္တပ္ရင္းရဲ႕ အေရွ႕ဘက္ တမုိင္နီးပါးအကြာက တနသၤာရီ ျမစ္ေဘး မွာ ၂၀၂ တပ္ရင္းဆုိၿပီး သူတို႔ရဲ႕ စခန္းကုိ လာေဆာက္ပါတယ္။)
က်ေနာ္တို႔ ၂၀၁ တပ္ရင္းအတြင္း ၁၀ ရက္နီးပါး ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္ အျငင္းပြား၊ ခုိက္ရန္ျဖစ္ပြားမႈမရွိဘဲ ၿခိမ္းခ်မ္းစြာနဲ႔ “ကုကၠိဳပင္လမ္းခြဲ” လုပ္လုိက္နုိင္္ၾကေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔ေဘးနားရွိ ၂၀၃ တပ္ရင္းမွာ ေတာ့ ဒီလုိ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ လမ္းခဲြနုိင္ပုံမရ။ (ၿမိတ္ေဒသ ေမာေတာင္ စခန္း အေျခစုိက္ ၂၀၃ တပ္ရင္းဟာ ၁၉၉၀ အေစာပုိင္းမွာ န၀တက ထုိးစစ္ဆင္တဲ့အတြက္ ေမာေတာင္စခန္း က်ၿပီးေနာက္ မင္းသမီး ေဒ သဆီ ေျပာင္းလာၿပီး က်ေနာ္တို႔ တပ္ရင္းနဲ႔ မနီးမေ၀းမွာ အေျခခ်ထားပါတယ္။) ရွင္းလင္းပဲြကိုလည္း အေသအခ်ာ လုပ္နုိင္ပုံမရဘဲ ကုိမုိးသီး ဇြန္ကို ေထာက္ခံတဲ့ အင္အားနည္းတဲ့အဖြဲ႔ေတြကုိ ကုိနုိင္ ေအာင္ ကို ေထာက္ခံတဲ့ အင္အားမ်ားတဲ့အုပ္စုက စခန္းကေန ေမာင္းထုတ္ လုိက္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကုိထိန္လင္း ဦးေဆာင္တဲ့ ကုိမုိးသီးဇြန္တို႔ဘက္က ၂၀၃ အဖြဲ႔ဟာ က်ေနာ္တို႔စခန္း၀န္းက်င္ တနသၤာရီ ျမစ္ေဘး ကေန ထီးခီးဆီ သြားရာ လမ္းၾကားရွိ အလယ္စ တုိအထိ ေရာက္သြား ပါတယ္။
ဒီအကြဲအၿပဲကုိ စာရင္းျပန္ခ်ဳပ္ရမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဗဟိုမွာ ႏွစ္ျခမ္းသာကဲြေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔ မင္းသမီးေဒသမွာေတာ့ တပ္ရင္း ႏွစ္ရင္းကေန တပ္ရင္း ငါးရင္းအထိ ကြဲသြားပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ၂၀၁ မွာဆုိရင္ ၂၀၁ ေဒါက္တာနုိင္ေအာင္၊ ၂၀၁ မုိးသီးဇြန္၊ ၂၀၁ ဘက္မလုိက္ဆုိၿပီး တပ္ ရင္း သံုးခုျဖစ္လာပါတယ္။ ေနာက္တခါ ၂၀၃ မွာဆုိရင္လည္း ၂၀၃ ေဒါက္တာနုိင္ေအာင္၊ ၂၀၃ မုိးသီးဇြန္ဆုိၿပီး တပ္ရင္း ႏွစ္ခု ျဖစ္ လာ ပါတယ္။
က်ေနာ္တို႔ ေက်ာင္းသားေတြအၾကား ဒီလုိအကဲြအၿပဲေတြ ျဖစ္ေနတာကို KNU ကလည္း အထူးစိတ္၀င္တစား ေစာင့္ျကည့္ေနၿပီး ေက်ာင္း သား ေတြအခ်င္းခ်င္း ပစ္ၾကခတ္ၾကေတာ့မလားလို႔ စုိးရိမ္ေန ခဲ့ၾက တယ္လို႔လည္း ေနာက္ပုိင္းက်မွ ျပန္သိရပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုရင္ သူတို႔ KNU အပါ၀င္ ကဲြဖူးသမွ် လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔အားလုံး အခ်င္းခ်င္း ပစ္ၾကခတ္ၾကၿပီး အတူတူေနလို႔မရေအာင္ ျဖစ္ခဲ့တာခ်ည္းနဲ႔ပဲ ႀကံဳ ဖူးလို႔လို႔ ဆုိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔ ေက်ာင္းသားေတြ ကဲြတာဟာ တကယ္ ကြဲတာမဟုတ္ဘဲ ဟန္ျပကြဲျပျခင္းသာ ျဖစ္ဖုိ႔မ်ားတယ္ ဆုိၿပီး KNU ေခါင္းေဆာင္ ပုိင္းက ေနာက္ေျပာင္ ေျပာဆုိေလ့ ရွိွ တာကုိ က်ေနာ္ မွတ္မိ ေနပါတယ္။
က်ေနာ္တို႔ မင္းသမီးေဒသအျပင္ ABSDF တခုလုံးရဲ႕ အဲဒီကာလ အကြဲအၿပဲအေျခေနကုိ ၾကားမိသမွ် ျပန္ေျပာရမယ္ဆုိရင္ တပ္ရင္းတခု တည္း သံုးျခမ္းကြဲတာကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ တပ္ရင္းတခုတည္းပဲ ရွိ တယ္လို႔ထင္ပါတယ္။ က်န္တဲ့တပ္ရင္းေတြ အမ်ားစုကေတာ့ တပ္ရင္း အလုိက္ ဟုိဘက္ ဒီဘက္ ေထာက္ခံလုိက္ၾကၿပီး အလြန္ဆုံးကဲြတဲ့တပ္ရင္းက ႏွစ္ျခမ္းပဲ ကြဲၾကပါတယ္။ ဥပမာ – ဘုရားသုံးဆူ ေဒသမွာ ဆုိရင္ ၁၀၁ တပ္ရင္းက ကုိနုိင္ေအာင္တို႔ဘက္ကို ေထာက္ခံၿပီး ၁၀၂ က ကုိမုိးသီးတို႔ကုိ ေထာက္ခံလုိက္ပါတယ္။ သီေဘာ ဘုိးေဒ သရွိ ၂၀၄၊ ၂၀၅၊ ၂၀၆ တပ္ရင္းေတြ ဘယ္ဘက္ဘယ္လုိ ေထာက္ခံ သလဲ ဆုိတာကိုေတာ့ ရွင္းရွင္းလင္း မသိပါ။ သီေဘာဘုိးအနီးရွိ စခန္းသစ္ေဒသအေျခစုိက္ တပ္ရင္းတခုမွာေတာ့ က်ေနာ္တို႔လုိပဲ ဘက္မလုိက္ရပ္တဲ့ အဖြဲ႔တခုေပၚလာတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔နဲ႔ သူတို႔အဖြဲ႔ၾကား ဘာမွအဆက္သြယ္ မရွိခဲ့ပါ။
တျခားစခန္းေတြထဲမွာေတာ့ ေကာ့မူးရာစခန္းမွ ၂၁၁၊ ေရေက်ာ္စခန္းမွ ၂၀၇၊ သံလြင္မွ ၂၀၉ တို႔က ကုိနုိင္ေအာင္တို႔ဘက္ကုိ ေထာက္ခံ တယ္လို႔ ၾကားရပါတယ္။ တခါ သံလြင္မွပဲ ၂၀၈ နဲ႔ ေစာထမွ ၂၁၀ တို႔က ကုိမုိးသီးဇြန္တို႔ဘက္ကုိ ေထာက္ခံတယ္လို႔ သိရပါ တယ္။ အလား တူ ကရင္နီ နယ္မွ ၃၀၃၊ ပအုိ႔ နယ္မွ ၆၀၁၊ ေျမာက္ပုိင္း ကခ်င္ ေဒသနဲ႔ အိႏၵိယ နယ္စပ္ရွိ တပ္ေတြ ဟာလည္း ကုိနုိင္ေအာင္ တို႔ဘက္ကုိ ေထာက္ခံ တယ္ဆုိၿပီး ၾကားရ ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ရွမ္းနယ္ ေျမရွိ တပ္ရင္း တခုနဲ႔ ဘဂၤလား ေဒ့ရွ္နယ္ စပ္ရွိ ၉၀၁ တပ္ရင္းေတြ ကေတာ့ ကုိမုိးသီးဇြန္တို႔ကုိ ေထာက္ခံ တယ္လို႔ ၾကားရ ျပန္ပါတယ္။ ဗဟုိဘက္ က လာတဲ့ ဒီသတင္း ေတြကို တဆင့္ခံ ၾကားရျခင္း သာျဖစ္ ၿပီး က်ေနာ္ အေသခ်ာ မသိပါ။ က်ေနာ္ အတိ အက် သိတာ ကေတာ့ မင္းသမီး ေဒသရွိ ၂၀၁ နဲ႔ ၂၀၃ တပ္ရင္း ေတြရဲ႕အေျခေန မွ်သာ ျဖစ္ပါ တယ္။
No comments:
Post a Comment