တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အဖဲြ႔အစည္းေတြျဖစ္တဲ့ KNU၊ တိုးတက္ေသာ ဗုဒၶဘာသာ ကရင္အမ်ိဳးသား တပ္မေတာ္(DKBA)၊ ကရင္ အမ်ိဳး သား လြတ္ေျမာက္ေရး တပ္မေတာ္(KNLA) ေတြကတဆင့္ အကူအ ညီေပးမယ့္ အစီအစဥ္ပါ။
လိႈင္းဘဲြ႔ၿမိဳ႕ေပၚကေန သရီးဖိုးကီြးေက်းရြာ အနီးမွာရွိတဲ့ တပ္မဟာ ၇ နယ္ေျမကုိ KNU လမ္းျပ တခ်ိဳ႕က ေခၚသြားခဲ့တာပါ။ လမ္းခရီးက ေတာ္ ေတာ္ေလးကို ၾကမ္းတမ္းပါတယ္။ ၁၄ မိုင္ေလာက္ ေခ်ာင္းေတြ ေျမာင္း ေတြကိုျဖတ္၊ ေတာင္ကုန္းငယ္ေတြကို ျဖတ္သန္း ရင္း နဲ႔ ဖုန္ထူလြန္း တဲ့ လမ္းတေလွ်ာက္မွာ က်င္းေတြ ခ်ိဳင့္ခြက္ေတြကို ေက်ာ္ရင္း ၂ နာရီေက်ာ္ၾကာ ကားစီးၿပီးသြားခဲ့ရပါတယ္။
ေတာလမ္းကိုျဖတ္ရင္း ကားတစီးနဲ႔တစီး ေပ ၃၀ ေလာက္ခြာၿပီး ေမာင္းတာေတာင္ ဖုန္ထူလြန္းလို႔ ကားေတြကို မျမင္ႏိုင္ေအာင္ပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ရြာငယ္တရြာေရာက္ရင္ တခါ နားရင္း ကားေတြကို ေစာင့္ဆိုင္း ၾကရတယ္၊ ေတာထဲမွာ လမ္းသြယ္ေတြ၊ လမ္းခြဲေတြ၊ ေခ်ာင္းငယ္ေတြလည္း ရွိတာေၾကာင့္ လမ္းျပေတြက မ်က္ျခည္ မျပတ္ေအာင္ ကားတစီးနဲ႔ တစီး ဂ႐ုစိုက္ေမာင္းၾကရပါ တယ္။ ကြမ္ဘီ၊ ပိႏၷဲေတာ၊ ထသိန္ ႀကိဳး၀ိုင္း ရြာေတြကို ေက်ာ္ျဖတ္ၿပီး ေနာက္မွာေတာ့ KNU တပ္မဟာ ၇ ကုိ ေရာက္လာပါတယ္။
ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၁ ရက္ မနက္ ၁၁ နာရီေလာက္ လိႈင္းဘဲြ႔ၿမိဳ႕ေပၚက ထြက္ခဲ့တာ တပ္မဟာ ၇ ကို ေရာက္ေတာ့ ေန႔လယ္၂ နာရီ ေလာက္ ျဖစ္ေန ပါၿပီ။ KNU က ယာယီတဲထိုးၿပီး ဧည့္သည္ေတြအတြက္ အဆင္သင့္ လုပ္ထားပါတယ္၊ က်မတို႔ သတင္းသမားေတြလည္း လမ္းတေလွ်ာက္ ကားၾကပ္ၾကပ္ကိုစီးၿပီး ပူေလာင္ေနတဲ့ ေနေရာင္ေအာက္ကေန ယာယီတဲထဲ အဝင္ ေရအိုးေလးေတြနဲ႔ ေရခြက္ေတြခ်ထားတာေၾကာင့္ အား ရ ပါးရ ငွဲ႔ေသာက္မိတာ ေရေႏြးပူပူေတြ ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ေတာ္ေတာ္ေလး ကသိကေအာက္ ျဖစ္သြားရပါေသးတယ္။ KNU က အေစာင့္စစ္ သား တေယာက္ကို ေမးၾကည့္ေတာ့ ေတာထဲမွာျဖစ္လို႔ ေရစိမ္း မ ေသာက္ၾကဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္။
KNU စခန္းမွာ က်မတို႔ေတြ ေရာက္ၿပီး သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ ျပည္ပကေန ေနရပ္ျပန္လာတဲ့ စစ္ေဘးေရွာင္ ဒုကၡသည္ ၆၀ ေက်ာ္ေလာက္ေရာက္ လာခဲ့ၾကပါတယ္။ နီပြန္ေဖာင္ေဒးရွင္းက ဆန္ေတြလွဴမယ္ဆိုတာ ေၾကာင့္ ေနရပ္ျပန္လာတဲ့ စစ္ေဘးေရွာင္ တိုင္းရင္း သား ေဒသခံေတြေရာက္ ရွိလာၾကတာပါ၊ တခ်ိဳ႕ ေတြကလည္း ပလိုင္းႀကီးေတြကို ေခါင္းထက္မွာ ခ်ိတ္ရင္း ေစာင့္ေနသလို အမ်ားစုကေတာ့ ပုဆိုးပိုင္းေတြကို ကိုင္ရင္း ဆန္လွဴေပးမယ့္အခ်ိန္ကို ေစာင့္ေနၾကပါတယ္။ သူတို႔ေတြက သရီးဖိုးကီြး ေက်းရြာ၊ ထီးမဲေပါေက်းရြာ ေတြကေန ဆန္ရရွိဖို႔ ႏွစ္နာရီ နီးပါး လမ္းေလွ်ာက္လာခဲ့ၾကတယ္လို႔ ေျပာျပပါတယ္။
ေဒသခံေတြက ကရင္လူမ်ိဳးေတြျဖစ္ၿပီး ျမန္မာစကား ေျပာတတ္သူက ၃ ေယာက္ေလာက္ပဲ ရွိပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ ကရင္ အမ်ိဳး သမီး ငယ္ေတြက အင္တာဗ်ဳးလုပ္ဖို႔ ဓာတ္ပုံံ႐ိုက္တာေတြကို ေရွာင္သြားၾကပါတယ္။
လမ္းခရီးက ၾကမ္းတမ္းလြန္းတာေၾကာင့္ လိႈင္းဘဲြ႔ၿမိဳ႕ကိုဘယ္လို သြားလာၾကလဲလို႔ ေမးေတာ့ ျမန္မာ စကား အနည္းငယ္တတ္တဲ့ ကရင္အ မ်ိဳးသမီးႀကီး က“ပိုက္ဆံရွိတဲ့ သူေတြကေတာ့ ကားစီးတယ္၊ ငါတို႔ေတာ့ မနက္ ေစာေစာ လမ္းေလွ်ာက္၊ ညေနဆို ၿမိိဳ႕ေပၚ ေရာက္တယ္ေလ”လို႔ ေျပာျပပါတယ္။
အဲဒီ ေက်းရြာအမ်ားစုက ေဒသခံေတြက သူတို႔အတြက္ လမ္းေလွ်ာက္ သြားလာေနရတာဟာ အပန္းမႀကီးေတာ့ဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္။ ဖုန္ထူထူ လမ္းေတြနဲ႔ ေခ်ာင္းေတြေျမာင္းေတြေပါတဲ့ ေတာလမ္းကေန လိႈင္းဘဲြ႔ၿမိဳ႕ေပၚအထိ လမ္းေလွ်ာက္ သြားလာရတယ္ ဆိုတာ မလြယ္လွတဲ့ ကိစၥ တခုပါပဲ။ ေန႔စဥ္ ၿမိဳ႕ေပၚကို လမ္းေလွ်ာက္သြားလာဖို႔ဆိုတာ မလြယ္ပါဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ ရြာသူရြာသားေတြက ၿမိဳ႕ေပၚကို အေရာက္အေပါက္ နည္း ၿပီး သူတို႔ ေနထို္င္ရာက ကတသီးတျခား နယ္ေျမတခုလို ျဖစ္ေနပါတယ္။
ေဒသခံေတြက သြားလာရခက္ခဲတဲ့အျပင္ ေတာင္ၾကားေတြမွာ ရြာတည္ ေနရတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ေတာင္ၿပိဳတာမ်ိဳး မၾကာခဏ ႀကဳံရတာအျပင္ ဆန္စပါးစိုက္ပ်ိဳးရတာ၊ ဟင္းစားရွာရတာနဲ႔ ေရရရွိဖို႔က အရမ္းကို ခက္ခဲတယ္ လို႔လည္း ေျပာဆိုပါတယ္။
အခုလိုမ်ိဳး KNU ထိန္းခ်ဳပ္နယ္ေျမမွာ အဖဲြ႔႔အစည္းေတြက လာၿပီး စားနပ္ရိကၡာလွဴဒါန္းတာမ်ိဳး တခါမွ မရွိခဲ့ဘူးလို႔လည္း ေဒသခံ တဦးျဖစ္တဲ့ ေဒၚေနာ္ေမဖီြး က ေျပာျပပါတယ္။
“ဟင္းစားမရွိတာမ်ားေတာ့ ခံတက္ရြက္ကို ျပဳတ္စားျဖစ္တာမ်ားတယ္၊ ဒီေဒသမွာ အဓိက လိုတာ ေရနဲ႔ ဆန္ပဲ။ အခုမွ ၿငိမ္းခ်မ္းစ ျပဳတဲ့ နယ္ ေျမဆိုေတာ့ တိုးတက္ဖို႔ဆိုတာ ျဖည္းျဖည္းသြားရမယ္ ထင္တာပဲ”လို႔လည္း သူက ဆိုပါတယ္။
ေဒသခံအမ်ားစုကေတာ့ ေတာင္ယာလုပ္ငန္းနဲ႔ပဲ အသက္ေမြးၾကၿပီး ကြမ္းပင္ စိုက္ရာက ရရွိလာတဲ့ ကြမ္းရြက္ေတြကို ေရေႏြးဆူဆူ ထဲထည့္ ေပါင္း၊ ရလာတဲ့ ကြမ္းရြက္ ေပါင္းေတြနဲ႔ သဘာဝ ေဆးလိပ္ဖက္ ျဖစ္တဲ့ ပန္႔ေပြးရြက္ကို က်ပ္တင္ၿပီး ကရင္႐ိုးရာ ေဆးမ်ိဳးစုံနဲ႔ ေဆးလိပ္လိပ္ ၾကၿပီး အဲဒီ ကြမ္းေပါင္းနဲ႔ ပန္႔ေပြးေဆးလိပ္ကုိ လိႈင္းဘဲြ႔ၿမိဳ႕ေပၚကို သြားၿပီးေရာင္းခ်၊ ရတဲ့ေငြနဲ႔ ဆန္ဝယ္ၾကတယ္ လို႔ သိရပါတယ္။
နီပြန္ေဖာင္ေဒးရွင္းက ပထမ တႀကိမ္ မြန္ျပည္နယ္မွာ ရွိတဲ့ တုိင္းရင္းသား ဒုကၡသည္ေတြကို လက္နက္ကိုင္ အဖဲြ႔အစည္းေတြက တဆင့္ အ ေထာက္အပံ့ေတြေပးခဲ့ၿပီးေတာ့ ဒီတခါမွာေတာ့ ကရင္ျပည္နယ္က ဒုကၡသည္ေတြ အတြက္ ဆန္အိတ္ ၂၂၀၀ ကို လွဴဒါန္း တာပါ။
No comments:
Post a Comment