ရန္ပိုင္
မႏၲေလးတိုင္း အမရပူရၿမိဳ႕ ေတာင္သမန္ အင္းေစာင္းရွိ ထုိင္းဘုရင္ေဟာင္း ေက်ာက္ဘြားေဒါက္ မဒူး၀ါး၏ အုတ္ဂူ ျပဳျပင္ထိန္းသိမ္း ေရးႏွင့္ အယုဒၶယ ေခတ္ ထုိင္းယဥ္ေက်းမႈ ေက်းရြာ တည္ေဆာက္ေရးအတြက္ ထုိင္း-ျမန္မာ ပူးေပါင္း လုပ္ေဆာင္သြားမည္ဟု သိရသည္။
အယုဒၶယဘုရင္ေဟာင္း မင္းသားႀကီး ဥတြန္ပုံ၏ အုတ္ဂူျဖစ္ေၾကာင္း အေထာက္အထားမ်ား ၿပီးခဲ့သည့္လက ရရွိခဲ့ၿပီး အနီး၌လည္း ထုိင္းရာဇႏြယ္၀င္ ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္မ်ား၏ အုတ္ဂူမ်ားကုိ ေတြ႔ရွိခဲ့သည့္အတြက္ ထုိင္းသမုိင္းႏွင့္ ေရွးေဟာင္း သုေတသန အဖြဲ႔က ဆက္လက္ထိန္းသိမ္းေရးကုိ ေဆာင္ရြက္ရျခင္းျဖစ္သည္ဟု ဆုိသည္။
ထုိအတြက္ ဘန္ေကာက္အေျခစုိက္ ထိုင္းအသိပညာျပန္႔ပြားေရးအသင္း(Siam Society)က မႏၲေလး အာဏာပုိင္မ်ားထံမွ ခြင့္ျပဳ ခ်က္ယူၿပီး ေတာင္သမန္ အင္းေစာင္း၌ မီတာ ၂၀၀ ခန္႔ က်ယ္၀န္းေသာ အင္း၀ေခတ္ မႏၲေလးေရာက္ ထုိင္းလူမ်ိဳးမ်ား၏ ယဥ္ေက်းမႈ၊ ဘာသာစကား၊ အစားအစာ၊ ၀တ္စားဆင္ယင္မႈမ်ားကုိ ျပသမည့္ ထုိင္းေက်းရြာတခုကုိတည္ေဆာက္ရန္ စီစဥ္ေနေၾကာင္း သိရ သည္။
ထုိင္းသမုိင္းပညာရွင္ မစ္ကီဟတ္က“ျမန္မာဘုရင္ လက္ထက္ သုံ႔ပန္းအျဖစ္ အမ်ားအျပား ေခၚေဆာင္လာတာ ရွိသလုိ ယုိးဒယား ျပည္ထဲေရး အေျခအေနေတြေၾကာင့္ ျမန္မာဘုရင္လက္ေအာက္ကုိ ခုိလႈံခဲတဲ့ ထုိင္းေတြအမ်ားႀကီးရွိပါတယ္”ဟု ဆိုသည္။
ထုိင္းႏုိင္ငံ ေျမာက္ပုိင္း ဇင္းမယ္(ခ်င္းမုိင္)သည္ တခ်ိန္က ျမန္မာတုိ႔ႏွင့္ နီးစပ္သည့္အတြက္ ကူးလူးဆက္ဆံမႈရွိခဲ့ၿပီး အယုဒၶယ ေခတ္ေႏွာင္း ျပည္တြင္းေရး မၿငိမ္သက္မႈမ်ားေၾကာင့္ ထုိင္းႏုိင္ငံ တာ့ခ္ ခရုိင္မွ ယုိးဒယားလူမ်ိဳးမ်ား အစုလုိက္အၿပဳံလုိက္ ျမန္မာ ႏုိင္္ငံ ဘက္သုိ႔ ေျပာင္းေရႊ႕အေျခခ်မႈမ်ား ရွိခဲ့ဖူးေၾကာင္း၊ ထုိသူမ်ားကုိ မႏၲေလး ရဟုိင္းအရပ္တြင္ အေျခခ်ခြင့္ေပးခဲ့ေၾကာင္း မစ္ကီ ဟတ္ က ဆက္ေျပာသည္။
ယုိးဒယားအႏြယ္ မင္းသားႀကီး ဦးေမာင္ေမာင္တင္ ေရးသားသည့္ ကုန္းေဘာင္ဆက္ မဟာရာဇ၀င္တြင္လည္း ဆင္ျဖဴရွင္မင္း လက္ ထက္ အယုဒၶယကုိ ေအာင္ႏုိင္ၿပီး ယုိးဒယားမင္း အပါအ၀င္ ညီေတာ္ ႏွမေတာ္၊ မိဖုရား၊ ေမာင္းမမိႆံ၊ သူေဌးသူႂကြယ္၊ ပန္းထိမ္၊ ပန္းပဲ ၊ ပန္းရန္၊ ေရႊျခည္ထုိး လက္မႈ ပညာသည္မ်ား၊ အဆုိအတီးပညာရွင္မ်ား၊ အခ်က္အျပဳတ္ ကြ်မ္းက်င္သူမ်ားမွအစ အိမ္ေထာင္ စုေပါင္း မ်ားစြာ အင္း၀သုိ႔ ေခၚေဆာင္ျခင္း ခံခဲ့ရသည္ဟု ေဖာ္ျပထားသည္။
မႏၲေလးႏွင့္ အင္း၀ တ၀ုိက္ လာေေရာက္ အေျခခ်သည့္ ထုိင္းလူမ်ိဳးမ်ားကုိ အစြဲျပဳၿပီး ရဟုိင္းေစ်း မုန္႔တီစု၊ မင္းသားစု၊ မိေခ်ာင္း တံတားႏွင့္ ယုိဒယားေစ်း စသည့္အမည္မ်ား မွည့္ေခၚထားၿပီး၊ ယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ထုံးစ၊ ကုိးကြယ္မႈ၊ အႏုပညာ၊ လက္မႈ ပညာႏွင့္ အစားေသာက္ တခ်ိဳ႕မွာ ယခုတုိင္ တည္ရွိလ်က္ ရွိသည္။
“အယုဒၶယက ပါလာတဲ့ ယုိးဒယားေတြ မရွိေတာ့တဲ့ေနာက္ပုိင္းမွာ က်န္သူေတြက ျမန္မာ ယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ေတြနဲ႔ ကူးလူး ဖလွယ္ၿပီး ျမန္မာနဲ႔ ယုိးဒယားေပါင္းထားတဲ့ ကျပား ယဥ္ေက်းမႈ အသစ္ ျဖစ္ေပၚလာတယ္၊ ဒီအေငြ႕အသက္ေတြကုိ မႏၲေလး တ၀ုိက္မွာ အခု ထိေတြ႔ေနရတယ္”ဟု မစ္ကီဟတ္က ေျပာသည္။
သဲပုံေစတီတည္ျခင္း၊ ရာမနတ္ ကုိးကြယ္ျခင္း စသည့္ ဓေလ့မ်ား၊ အႏုပညာဘက္၌ ရာမဇာတ္၊ အီေနာင္ ဇာတ္ေတာ္ႀကီးမ်ား၊ ပန္း ၿမိဳင္လယ္ ယုိးဒယား(ဖရင္းခ်ား) စသည့္ သီခ်င္းႀကီးမ်ား၊ အစားအစာ၌လည္း ျမန္မာမ်ား စားသုံးေနသည့္ မုန္႔လက္ေဆာင္း(ခႏုံေလာ့ ေခ်ာင္း)၊ မုန္႔တီ၊ ေရႊၾကည္ဆႏြမ္းမကင္း၊ ခႏုံေခါပုတ္၊ ဟင္းေလး စသည့္ အစားအစာမ်ားမွာ ယခုတုိင္ ျမန္မာ့ဓေလ့တြင္ တင္ က်န္ ေနသည့္ အရာမ်ားျဖစ္သည္။
ယုိးဒယား(ထုိင္း) လူမ်ိဳးမ်ားသည္ မႏၲေလး- အင္း၀၊ အမရပူရ၊ ေက်ာက္ဆည္၊ မင္းဘူး၊ မူးျမစ္၀ွမ္းေဒသ၊ ခ်င္းတြင္းျမစ္႐ိုး စသည့္ ေဒသမ်ားအထိတုိင္ ပ်ံ႕ႏွံ႔ေနထုိင္ၾကၿပီး ယခု ထိုင္းဘုရင္အုတ္ဂူ တူးေဖာ္သည့္ေနရာသုိ႔ မႏၲေလးရွိ ယုိးဒယား အဆက္အႏြယ္မ်ား လာေရာက္ၿပီး ဂါရ၀ ျပဳၾကေၾကာင္း သိရသည္။
မႏၲေလးၿမိဳ႕ခံ သမုိင္းပညာရွင္ ေဒါက္တာတင္ေမာင္ၾကည္ က “ျမန္မာဘုရင္က အႏုပညာသည္ေတြနဲ႔ အခ်က္အျပဳတ္သမားေတြကုိ ၿမိဳ႕ေတာ္မွာ ဒါမွမဟုတ္ အနီးအနားမွာ ထားတယ္၊ က်န္သူေတြကုိ အေ၀းမွာထားတယ္”ဟု ဆုိသည္။
အႏုပညာဘက္တြင္လည္း အယုဒၶယမွ ရာမႏွင့္ လကၡဏဆုိသည့္ သဘင္သည္ အုပ္စုႏွစ္စု ပါလာခဲ့ေၾကာင္း၊ သီေပါမင္း ပါေတာ္ မူသည့္ အခါ ရာမအုပ္စုမွာ ေအာက္ျမန္မာျပည္သုိ႔ ေျပာင္းေရႊ႕သြားခဲ့ေသာ္လည္း လကၡဏ အုပ္စုမွာ မႏၲေလးတ၀ုိက္တြင္သာ က်န္ ခဲ့ေၾကာင္း၊ ယခုအခါ လကၡဏ အုပ္စု၀င္ ယုိးဒယားအႏြယ္ ဦးေရ ၇၀ ခန္႔ ရွိေတာ့ေၾကာင္း သိရသည္။
ေဒါက္တာ တင္ေမာင္ၾကည္ ကုိယ္တုိင္ပင္ လကၡဏအုပ္စု၀င္ ယုိးဒယားအႏြယ္ သဘင္မ်ိဳး႐ိုးမွ ဆင္းသက္လာသူျဖစ္ၿပီး ထုိင္းဘုရင့္ ဂူႏွင့္ ပတ္သက္၍ ၁၉၈၇ ခုနွစ္ခန္႔ကတည္းက သုေတသနျပဳခဲ့ရာ မၾကာေသးမီက“မႏၲေလးတ၀ုိက္ရွိ ယုိးဒယား အႏြယ္၀င္မ်ား” ဆုိသည့္ စာအုပ္ကုိ ေရးသားခဲ့သူ ျဖစ္သည္။
ေပဖူးလႊာႏွင့္ မေဟသီမဂၢဇင္းတြင္ ဘ၀အေတြ႔အႀကံဳစာမ်ား ေရးသားခဲ့သည့္ စာေရးဆရာမႀကီး ပတၱျမားခင္သည္လည္း အယုဒၶ ယ ဘုရင္ မ်ိဳးဆက္မွ ဆင္းသာလာသူျဖစ္သည္ဟု သိရသည္။
ထုိင္းဘုရင့္ဂူ တူးေဖာ္ျခင္းကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး မႏၲေလးေရာက္ ယုိးဒယားလူမ်ိဳးမ်ားႏွင့္ ၎တုိ႔၏ ယဥ္ေက်းမႈတုိ႔ကုိ ယခုအခါ ထုိင္းမီဒီယာမ်ားအၾကား အထူးေဖာ္ျပလ်က္ရွိၿပီး ျပန္လည္ေဖာ္ထုတ္ရန္ ႀကိဳးစားေနသည့္အျပင္ ထုိင္းလူမ်ိဳးမ်ား လည္ပတ္ သင့္ေသာ ေနရာအျဖစ္ ေဖာ္ျပေနၾကသည္။
ဤထုိင္းဘုရင့္ဂူႏွင့္ အယုဒၶယ ေက်းရြာထိန္းသိမ္းေရးကုိ အစုိးရႏွင့္ သမုိင္းႏွင့္ ေရွးေဟာင္းသုေတသန ပညာရွင္မ်ား သာမက ျမန္မာေရာက္ ယုိးဒယားမ်ိဳးႏြယ္မ်ားပါ ပူးေပါင္းထိန္းသိမ္းရန္လည္း ဖိတ္ေခၚလ်က္ ရွိသည္။
ထုိင္းဘုရင့္အုတ္ဂူႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ထုိင္းသမုိင္းပညာရွင္မ်ား အၾကား တူးေဖာ္သင့္မသင့္ အျငင္းပြားေနရာမွ ၿပီးခဲ့သည့္ ႏွစ္ ဇူလုိင္လအတြင္းက ယင္းအုတ္ဂူရွိသည့္ လင္းဇင္းကုန္း သုသာန္ကို ဖ်က္သိမ္းရန္ ေဒသအာဏာပိုင္မ်ားက စီစဥ္ေနေၾကာင္း ဧရာ၀တီ သတင္းဌာနမွ ေဖာ္ျပလုိက္ၿပီးေနာက္ ဘန္ေကာက္ အေျခစုိက္ ထိုင္းအသိပညာ ျပန္႔ပြားေရး အသင္း(Siam Society)မွ အစည္း အေ၀းေခၚယူၿပီး တူးေဖာ္ရန္ ဆုံးျဖတ္လုိက္ျခင္း ျဖစ္သည္။
ေတာင္သမန္အင္းေစာင္းရွိ ကမၻာေက်ာ္ ဦးပိန္တံတား အနီး ဤ ထုိင္းဘုရင့္ အုတ္ဂူကုိ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တုိင္း ထုိင္းလူမ်ိဳးမ်ား လာေရာက္ ပူေဇာ္ေလ့ရွိသည့္အတြက္ မႏၲေလး ေဒသအာဏာပုိင္မ်ား အေနျဖင့္ ျပဳျပင္ထိန္းသိမ္းလုိက္မည္ဆုိပါက ကမၻာလွည့္ခရီးသြား လုပ္ ငန္းကုိ အေထာက္အကူျပဳမည္ ျဖစ္ေၾကာင္းလည္း ေလ့လာသူမ်ားႏွင့္ ပညာရွင္မ်ားက ေျပာဆိုၾကသည္။
No comments:
Post a Comment