ဒီလူမ်ိဳးစုေတြဟာ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏိုင္ငံမွာ ဒုတိယ အႀကီးဆံုးၿမိဳ႕ တည္ရွိရာ စစ္တေကာင္းတိုင္းအတြင္းရွိ ေကာက္စ္ဘဇား၊ ဘန္တ႐ုိဘန္၊ ရန္ဂါမတီနဲ႔ ခါခရာဆိုးရီ ခ႐ိုင္ေတြမွာ အဓိက ေနထိုင္ၾကပါတယ္။
လူမ်ိဳးစုမ်ားအနက္ ဘူဒဝါ (မာရမာႀကီး) ေတြထက္ က်န္လူမ်ိဳးစုေတြက လူဦးေရ ပိုနည္းၾကၿပီး ႏွစ္သစ္ကူး ပြဲေတာ္ေတြကိုေတာ့ သူ႔နည္းသူ႔ဟန္နဲ႔ ဆင္ႏႊဲၾကတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။
ရခိုင္နဲ႔ မာရမာလူမ်ိဳးေတြက ႏွစ္သစ္ကူးကာလမွာ ေရကစားမ႑ပ္ေတြနဲ႔ ေရးကစားၾကေပမယ့္ ဒိုင္းနက္၊ ဆပ္ကမာ၊ ဆပ္၊ ခ်င္း၊ ၿမိဳ၊ ခမီတို႔က ႏွစ္သစ္ကူးပြဲေတာ္ကို ႐ိုးရာ ကစားပြဲေတြ၊ ႐ိုးရာအကပြဲေတြနဲ႔ က်င္းပၾကပါတယ္။
အခု ဧၿပီလ ၁၂ ရက္ေန႔က ဘန္တ႐ုဘန္ခ႐ိုင္၊ ေရသာေဒသရွိ ဒိုင္းနက္ေတြရဲ႕ ႏွစ္သစ္ကူးပြဲေတာ္မွာ သူတို႔ရဲ႕ ႐ုိးရာ ဒိုးကစား ၿပိဳင္ပြဲ၊ ႐ိုးရာ အဆို၊ အတီး၊ အကေတြနဲ႔ တညလံုး ေပ်ာ္ပါးတာကို ေတြ႔ရၿပီး ရန္ဂါမတီခ႐ိုင္ရွိ ဒိုင္းနက္ေတြကေတာ့ ႏွစ္သစ္မကူးခင္ တရက္ရက္မွာ ဒိုးကစားပြဲက်င္းပၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္ေလ့ရွိပါတယ္။
“ဒီ ဒိုးကစားပြဲဟာ က်မတို႔ရဲ႕ ႐ိုးရာကစားနည္းတခုကို မေပ်ာက္မပ်က္ေအာင္ ထိမ္းသိမ္းထားတဲ့ ကစားနည္းတခု ျဖစ္သလို ႏွစ္သစ္ကူးပြဲေတာ္ျဖစ္လို႔ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ ပြဲတခုျဖစ္တယ္။ ဒီ ကစားပြဲမွာ ကိုယ္နဲ႔မသိတဲ့ မိတ္ေတြနဲ႔ ဆံုေတြ႔ရတယ္။ ကိုယ္သိၿပီးသား မိတ္ေဆြေဟာင္းေတြနဲ႔လည္း ျပန္ဆံုၾကရတယ္” လို႔ ေရသာေဒသက ဒိုးကစားပြဲကို တက္ေရာက္တဲ့ ဒိုင္းနက္ အမ်ိဳးသမီးတဦးက ေျပာပါတယ္။
စစ္တေကာင္း ေတာင္တန္းေဒသမွာရွိတဲ့ ဆပ္ကမာ လူမ်ိဳးေတြကေတာ့ ႏွစ္သစ္ကူးပြဲအျဖစ္ ဧၿပီလ ၁၂ ရက္ေန႔ ညဘက္မွာ ဆီးမီးပန္းေတြနဲ႔ ေခ်ာင္းမွာေမွ်ာၿပီး ႏွစ္သစ္ကူး ဆုေတာင္ပြဲျပဳလုပ္ေလ့ရွိေၾကာင္း၊ အဲဒီညကေန ၁၃ ရက္ေန႔ အထိ ကိုယ့္ရပ္ကိုယ့္ရြာမွာ တအိမ္တက္ခ်င္း ထမင္းခ်က္စားတဲ့ အေလ့အထနဲ႔ ႏွစ္သစ္ပြဲေတာ္ ဆင္ႏြဲၾကတယ္လို႔ ရန္ဂါမတီခ႐ိုင္မွ ေကာ္႐ိုနာ ဆပ္ကမာက ရွင္းျပပါတယ္။
“က်ေနာ္ သူငယ္ခ်င္းေတြစုဖြဲ႔ၿပီးေတာ့ ေတာထဲမွာ ပန္းသြားခူးၾကတယ္။ ရလာတဲ့ပန္းေတြန႔ဲ ဖေယာင္းတိုင္ထြန္းၿပီးေတာ့ ေခ်ာင္းထဲေမွ်ာၿပီး ႏွစ္သစ္ဆုေတာင္းပြဲေတြ၊ တအိမ္ကေန တအိမ္ကိုသြားၿပီး ထမင္းခ်က္စားၾကတာေတြက က်ေနာ္တို႔ ႏွစ္သစ္ကူးပြဲေတာ္ ျဖစ္ပါတယ္။ တႏွစ္တခါ က်တဲ့ ပြဲေတာ္မ်ိဳးဆိုေတာ့ ေပ်ာ္စရာလည္း ေကာင္းပါတယ္” လို႔ ေကာ္႐ိုနာ ဆပ္ကမာက ဆက္ေျပာတယ္။
မာရမာလူမ်ိဳးေတြကေတာ့ ဧၿပီလ ၁၂ ရက္ေန႔ ေနာက္ပိုင္းကစၿပီး ဘုရားေရသပၸာယ္ပြဲ (ေဒသအေခၚ “ဘုရားခ်ိဳး”) နဲ႔ ေရကစားပြဲေတြကို အလ်ဥ္းသင့္တဲ့ေန႔ေတြမွာ က်င္းပေလ့ရွိၾကပါတယ္။ သက္ႀကီးရြယ္အုိေတြ၊ ဘာသာေရး ကုိင္းရိႈင္း ၾကသူေတြကေတာ့ ဧၿပီလ ၁၂ ရက္ေန႔ကေန ၁၇ ရက္ ႏွစ္ဆန္း တရက္ေန႔အထိ ကုိယ့္ရပ္ကိုယ့္ရြာေတြက ဘုန္ႀကီးေက်ာင္းေတြမွာ ဥပုသ္သီလ ေဆာက္တည္ၾကပါတယ္။ အိမ္မွာက်န္ခဲ့တဲ့ မိသားစုေတြကလည္း ဘုန္းေတာ္ႀကီးနဲ႔ ဥပုသ္သည္ေတြအတြက္ ဆြမ္း၊ ကြမ္းစတဲ့ စားေသာက္ဖြယ္မ်ိဳးစံုကို လွဴဒါန္းတဲ့ အေလ့အထရွိတယ္လို႔ ဘန္တ႐ိုဘန္ၿမိဳ႕သား ဦးခ်စ္စိန္က ေျပာပါတယ္။
“ေရကစား မ႑ပ္ေတြက်ေတာ့ တၿပိဳင္တည္းမွာ လုပ္ၾကတာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီဘန္တ႐ုိဘန္မွာ ဒီေန႔ မ႑ပ္လုပ္တယ္ဆိုရင္ အနီးအနား နယ္ေတြကလူေတြက ဒီမွာလာေပ်ာ္ၾကတယ္။ ေရကစားၾကတယ္။ ေနာက္တေန႔ ေနာက္တေနရာမွာ မ႑ပ္လုပ္ေတာ့ ဒီကလူေတြလည္း အဲဒီမွာ သြားေပ်ာ္ၾကတယ္။ ဆိုေတာ့ ေရကစားၾကတာက ဧၿပီလ ၂၀ ေလာက္အထိ ျဖစ္သြားတယ္။ စီးပြားေရး အခက္အခဲေၾကာင့္ မ႑ပ္မလုပ္ႏိုင္တဲ့ ေဒသေတြလည္း ရွိၾကတယ္” လို႔ ဦးခ်စ္စိန္က ရွင္းျပပါတယ္။
ႏွစ္သစ္ကူး ေရမကစားခင္မွာ ဘုရားကို ေရသပၸာယ္၊ ေခ်ာင္းေစာင့္နတ္၊ ၿမိဳ႕ေစာင့္နတ္ကို ပူေဇာ္တဲ့ အေလ့အထ တခုဟာလည္း မာရမာတို႔ရဲ႕ ေရွးအစဥ္အလာ ထံုးစံတခုအျဖစ္ အခုခ်ိန္အထိ ရွိေနေသးတယ္လို႔ ဘန္တ႐ိုဘန္က ဦးေနဗီက ဆိုပါတယ္။
“က်ေနာ္တို႔ဆီမွာကေတာ့ ဘုရားကို အေမႊးနံ႔သာေရနဲ႔ ေရသပၸာယ္တယ္။ ေခ်ာင္းေစာင့္နတ္၊ ၿမိဳ႕ေစာင့္နတ္ကို ပူေဇာ္ၿပီးေတာ့ ႏွစ္ေဟာင္းက အျပစ္ေတြ၊ မေကာင္းမႈေတြ ပေပ်ာက္ပါေစေတာ့လို႔ ဆုေတာင္းတယ္။ ႏွစ္သစ္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႔ ျဖန္သန္းရဖို႔ အတြက္ ဆုေတာင္းတယ္။ ၿပီးမွ ေရကစားပြဲ စတင္ၾကပါတယ္” လို႔ ဦးေနဗီက ေျပာပါတယ္။
ဘဂၤလာေဒ့ရွ္ ႏိုင္ငံထဲမွာ ရွိေနၾကတဲ့ ရခုိင္လူမ်ိဳးေတြကေတာ့ ေကာက္စ္ဘဇားခ႐ိုင္နဲ႔ ဘန္တ႐ိုဘန္ ခ႐ိုင္ထဲမွာ အမ်ားစု မွီတင္းေနထိုင္ၾကၿပီး သူတို႔ရဲ႕ ႏွစ္သစ္ကူး သႀကၤန္ကလည္း တမူထူးျခားတာကို ေတြ႔ရျပန္ပါတယ္။
ေကာက္စ္ဘဇားၿမိဳ႕ေပၚမွာေတာ့ သႀကၤန္အႀကိဳေန႔ကစၿပီး အတက္ေန႔အထိ လူငယ္၊ လူလတ္၊ လူႀကီး တရက္ဆီ ဘုရားေရသပၸာယ္ၾကကာ အဲဒီေန႔ေတြမွာ သက္ႀကီးရြယ္အိုေတြက ဥပုသ္သီလ ေဆာက္တည္ၾကပါတယ္။
“က်ေနာ္တို႔ရြာမွာက်ေတာ့ ဒီဘန္တ႐ုိဘန္ဘက္က သႀကၤန္နဲ႔ မတူျပန္ဘူး။ ဥပုသ္သီလ ေဆာက္တည္သူေတြ ဥပုသ္ မထြက္မခ်င္း ေရမကစားၾကဘူး။ ဒါကလည္း ဥပုသ္သီလ ေဆာက္တည္သူေတြ စိတ္ေအးလက္ေအးနဲ႔ သီလ ေဆာက္တည္ႏိုင္ေအာင္ရယ္၊ ေနာက္ၿပီး ဥပုသ္သည္ေတြကို ဆြမ္းအခ်ိန္မွန္ ပို႔ႏိုင္ေအာင္လို႔ ေရမကစားၾကတာလည္း ပါတယ္” လို႔ ေကာက္စ္ဘဇား ခ႐ိုင္၊ ေသာ္ေဒဂ်ာေဒသ ေမာ္ရြာက ဦးစံေအာင္က ေျပာပါတယ္။
ဘဂၤလာေဒ့ရွ္ ႏိုင္ငံထဲက ဗုဒၶဘာသာတို႔ရဲ႕ ႏွစ္သစ္ကူး သႀကၤန္မွာ ထူးျခားတာ ေနာက္တခုကေတာ့ ႏွစ္ဆန္းတရက္ေန႔ ေရာက္ေပမယ့္လို႔ ေရကစားၾကတဲ့ အစဥ္အလာ၊ ၿပီးေတာ့ တရြာကေန ေနာက္တရြာကိုသြားၿပီး ဘုရား ေရသပၸာယ္ၾကတာဟာ တခူးလကုန္လို႔ ကဆုန္လအထိ ျပဳလုပ္က်င္းပေလ့ ရွိၾကတာပါပဲလို႔ ဘန္တ႐ိုဘန္ခ႐ိုင္ လမားၿမိဳ႕နယ္ ကမ္းညင္ပင္ေဇာက္ ေက်းရြာေနမွာ ေနထုိင္တဲ့ ရခိုင္ျပည္နယ္ ေက်ာက္ျဖဴၿမိဳ႕နယ္ ေတာင္ရင္းေက်းရြာမွ ဦးေက်ာ္ခိုင္က ေျပာပါတယ္။
“ဒီ ကမ္းညင္ပင္ေဇာက္ရြာကေန ရြာသူရြာသားေတြ စုေပါင္းၿပီး အတီးအမႈတ္ေတြနဲ႔ အနီးအနား ရြာေတြျဖစ္တ့ဲ ေက်ာက္တန္း၊ အုန္းတပင္၊ အလယ္ရြာ၊ ဆန္ဆုတ္ဝ စတဲ့ရြာေတြက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြက ဘုရားေတြကိုသြားၿပီး ဘုရားေရသပၸာယ္ၾကမွာျဖစ္တယ္။ ဘုရားကို ေရသပၸာယ္ၿပီးတဲ့အခါ ကေလးေတြ အပ်ိဳလူပ်ဳိေတြကေတာ့ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ ေရပက္ကစားၾကတာေပါ့။ ဆိုေတာ့ ဟိုရြာတရက္ ဒီရြာတရက္ လိုက္ၿပီး ဘုရားေရသပၸာယ္လိုက္တာ တန္ခူးလ တလကုန္တဲ့အထိ သၾကၤန္က်သလို ျဖစ္သြားတာေပါ့” လို႔ ဦးေက်ာ္ခိုင္က ရွင္းျပပါတယ္။
ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြ႔ရဲ႕ ႏွစ္သစ္ကူးပြဲေတြအတြက္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္အစိုးရ ေဒသခံ အာဏာပိုင္ေတြကလည္း ထိုက္သင့္သေလာက္ ကူညီေထာက္ပံ့မႈေတြ လုပ္တာကိုလည္း ေတြ႔ရၿပီး ေကာက္စ္ဘဇား၊ ဘန္တ႐ုိဘန္၊ ရန္ဂါမတီစတဲ့ ၿမိဳ႕ေတြက သႀကၤန္ပြဲေတာ္ ရက္ေတြမွာ လံုၿခံဳေရး အျပည့္အစံု ခ်ထားေပးတာကိုလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။
“ရဲတပ္ဖြဲ႔ဝင္ေတြက လံုၿခံဳေရး ယူထားတာေပးတယ္။ ေရကစားဖို႔ လုိအပ္တ့ဲေရကိုလည္း မီးသတ္အဖြဲ႔က ေရကားေတြ ေပးထားတယ္။ လိုတဲ့အခ်ိန္ ေရအခ်ိန္မေရြး ရႏိုင္ေအာင္ေပါ့” လို႔ ေကာက္စ္ဘဇားၿမိဳ႕က ဗဟို မ႑ပ္ကို လာေရာက္လည္ပတ္သူ တေယာက္က ေျပာျပပါတယ္။
ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြနဲ႔ ဥပုသ္သည္ေတြကိုလည္း ေဒသခံ အာဏာပိုင္ေတြက အကူညီေပးတာေတြ ရွိေၾကာင္း ဘန္တ႐ုိဘန္ခ႐ိုင္ လမားၿမိဳ႕ခံ တဦးက “ဒီက ေဒသခံ အာဏာပိုင္ေတြက ေက်ာင္းကဘုန္းႀကီးေတြနဲ႔ ဥပုသ္သည္ေတြကို သၾကားတို႔ ဘာတို႔ လာလွဴတာရွိတယ္။ တျခား သႀကၤန္မွာ ေရကစားမ႑ပ္ လုပ္မယ္ဆိုရင္လည္း ရန္ပံုေငြ ကူညီတာလည္း ရွိပါတယ္” လို႔ ဆိုပါတယ္။
ေဒသတိုင္းလိုလိုမွာ ဗုဒၶဘာသာတို႔ရဲ႕ ႏွစ္သစ္ကူး သႀကၤန္ပြဲေတြကို ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ေဒသခံ အာဏာပိုင္ေတြ၊ ရဲအရာရွိေတြနဲ႔ စစ္တပ္အရာရွိေတြပါ တက္ေရာက္ အားေပးတာေတြလည္း ရွိပါတယ္။
ရခုိင္နဲ႔ မာရမာလူမ်ိဳးေတြ မွီတင္းေနထိုင္ၾကတဲ့ ဘဂၤလာေဒ့ရွ္ႏိုင္ငံထဲက ေဒသတခ်ိဳ႕ဟာ ေရွးအခါက ရခုိင္ဘုရင္ေတြ အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တဲ့ ေနရာေတြျဖစ္လို႔ ရခုိင္႐ိုးရာယဥ္ေက်းမႈေတြဟာ ဒီေန႔အထိ တည္ရွိေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ရခုိင္ျပည္နယ္ထဲမွာ ႏွစ္သစ္ကူး ပြဲေတာ္ေတြဆိုရင္ တန္းခူးလကတည္းက အိမ္ကထြက္တာ မုိးဦးက်မွ အိမ္ျပန္ေရာက္တယ္လို႔ အသက္ ၆၀ အရြယ္ ဦးေက်ာ္ခိုင္က ေျပာပါတယ္။
“က်ေနာ္တုိ႔ ငယ္ငယ္တုန္းက ရြာမွာဆိုရင္ သႀကၤန္က်တာနဲ႔ ဟိုရြာလည္ ဒီရြာလည္နဲ႔ လည္ပတ္ၿပီး ေရကစားလိုက္၊ ထမင္းခ်က္စားလိုက္ၾကနဲ႔ မုိးဦးက်အထိေပါ့။ အခုေတာ့ ဒီဓေလ့ေတြက စီးပြားေရး အၾကပ္အတည္းေေတြေၾကာင့္ ေပ်ာက္ကုန္ပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ဘဂၤလာေဒ့ရွ္ႏိုင္ငံက ရခိုင္ေတြမွာေတာ့ အဲဒီလို အေလ့အထေလးေတြ က်န္ေသးတာကို ေတြ႔ရတယ္” လို႔ ဦးေက်ာ္ခိုင္က ဆိုပါတယ္။ ။
No comments:
Post a Comment