“ ဂရံပိယာသုိ႔ မေရာက္မီ၊ စာသင္ေက်ာင္းအနီး လမ္းက ေတာင္မ်က္ႏွာ လက္ယာဘက္သုိ႔ ေမွ်ာ္တင္း ၾကည့္႐ႈလုိက္လွ်င္ အက္ဒင္ဗာရၿမိဳ႕သစ္၊ ၄င္းၿမိဳ႕ေဟာင္း ခံၿမိဳ႕ေနရာ၊ အကၡဏီက ဓာတ္တုိက္၊ ပရင္စစ္ အာသာစိေတာင္မ်ားကုိ ခင္းက်င္း၍ျပသကဲ့သုိ႔ ျမင္ရသည္။ အလြန္လွပတင့္တယ္႐ွိသည္။ သုိးေဆာင္းႏုိင္ငံတြင္ ၿမိဳ႕ၾကီးလွမွာ ပါရစ္ၿမိဳ႕၊ ၿမိဳ႕ငယ္လွမွာ အက္ဒင္ဗာရၿမိဳ႕ လွပတင့္တယ္႐ွိေၾကာင္းမ်ားကုိ မွတ္သားေျပာဆုိၾကေၾကာင္း ၾကားသိရသည္။...'' (ကင္းဝန္မင္းၾကီး လန္ဒန္ၿမိဳ႕သြားေန႔စဥ္မွတ္စာတမ္းမွ)ၿပီးခဲ့ေသာရက္မ်ားအတြင္း အခြင့္ခံ၍ အထက္ျပည္ၿမိဳ႕႐ြာမ်ားကုိ လွည့္ပတ္ၾကည့္႐ႈရာ စေကာ့သူေဟာင္းတုိ႔ အေမြတုိက္တာေရေျမကုိ ေႏွာင္းလူတုိ႔ အသိၾကီးၾကီးႏွင့္ မပ်က္ယြင္းေအာင္ ထိန္းပုံကုိ အားက်ခဲ့သည့္အျပင္ ဤသုိ႔ ေဝးလံေခါင္သီ ဥတုျပင္းထန္သည့္ ေတာင္ေပၚျပည္မွ ကမၻာခ်ဥ္းေအာင္ ပညာ ဓနႏွင့္ သတၱိဗ်တၱိစြမ္းမ်ားျပခဲ့ပုံကုိလည္း ဆင္ျခင္မိပါသည္။ တနည္း ၿဗိတိန္၏ ျပည္ေထာင္စု ယဥ္ေက်းမႈကုိ တုိင္းျမန္ျပည္ႏွင့္ ယွဥ္ေတြးမိလာသည္။ ထုိခရီးတြင္ ဆင္ျခင္ဘြယ္အထူး႐ွိေသာ စကားတခြန္းၾကားခဲ့ရပုံမွာကား “ ျမန္မာဟာ လူမ်ိဳးၾကီးတမ်ိဳးအေနနဲ႔ ႐ွိရမယ့္ မာန္မာနအေတာ္ေလ်ာ့သြားပီ၊ မြန္ေတြက ထုိင္းမွာ အလုပ္သြားလုပ္ေတာ့ ျမန္မာေတြက မြန္ရာဘာၿခံေတြမွာ လာလုပ္ေနတာ ေတြ႔ရတယ္၊ ျပည္တြင္းအလယ္ေခါင္မွာ ဘယ္သူနဲ႔မွ မထိစပ္ပဲ သီးသန္႔ေနလုိ႔ မျဖစ္လြန္းမွ ထြက္လာတဲ့ျမန္မာေတြဟာ မ်က္စိပိတ္နားပိတ္နဲ႔ အေတာ္ဒုကၡေရာက္ၾကတယ္ ''။
ေနျခည္ျဖာမွ ေႏြးေသာေၾကာင့္
မနက္လင္း၍ စေကာ့ျပည္ခ်ဥ္းသည္မွ စသတိျပဳမိသည္ကား ျမက္ခင္းႏွင့္ ေလ႐ုိင္းသည္ အဂၤလိပ္ျပည္ထက္ မ်ားစြာလတ္ဆတ္ေနသည္ပင္။ အဂၤလိပ္ျမက္အေၾကာင္းကုိ ခ်ံဳကင္းဝတၳဳတြင္ စာဖြဲ႔ခဲ့ေသာ ဘိလပ္ျပန္ဆရာဝန္စာေရးဆရာမ ဟန္ဆုယဥ္ စေကာ့ျမက္ကုိ ဘာေျပာမည္သိလုိသည္။ ေလျပင္းကား ဟူးဟူးယားယားတုိက္၏။ ေနျခည္ဝင္းပထဲတြင္ပင္ ေလျပည္က တသုန္သုန္ေဆာ္သြင္း၏။ ေလသန္႔ေရသန္႔ႏွင့္ ေကာက္ပဲေကာင္းေကာင္း လက္လွမ္းမီ၍ ကမၻာေက်ာ္ ဝစ္စကီထြက္၏။ ခရီးမထြက္မီက ဘယ္အရပ္ဌာနလည္ပတ္ရမလဲဟု အေတြ႔အၾကံဳ႐ွိသည့္ စာေရးဆရာျမင့္သန္းကုိ ေမးၾကည့္ရာ ဝစ္စကီခ်က္တဲ့ေနရာေတြသြားလည္ဟု ဆုိသည္။ ရာသီျပင္း၍ ေတာပုိင္းေသခ်ာမေရာက္ခဲ့ေသာ္လည္း ဝစ္စကီေကာင္းေကာင္းေပါေပါထြက္သည္ကုိေတာ့ သတိျပဳမိသည္။
''၄င္းေတာင္သုိ႔တက္သည့္အခါ အလြန္ေလျပင္းသည္။ လူပါလြင့္အံ့သကဲ့သုိ႔တုိက္သည္။ ေတာင္ထိပ္သုိ႔ေရာက္သည့္ကာလလည္း အာေခါင္ခံတြင္းမႊန္ေအာင္ တုိက္သည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ေတာင္တက္ရသည့္အ႐ွိန္ႏွင့္ အခ်မ္းအေအးမ႐ွိ။ အရပ္ထက္ဝန္းက်င္မ်ားကုိ ေမွ်ာ္တင္းၾကည့္႐ႈသည့္ကာလ ေလတုိက္နည္းရာ ေက်ာက္ေဆာင္ေက်ာက္စြယ္မ်ားကုိ ခုိ၍ ေျမာ္တင္းၾကည့္႐ႈရသည္။ ၄င္းေတာင္ထိပ္တြင္ ပကတိရပ္၍ မေနႏုိင္႐ွိသည္။ ..'' (လန္ဒန္မွတ္မွ)
ဂြ်န္ဘူခ်န္၏ ေလွကား ၃၉ ထစ္ သူလွ်ိဳဝတၳဳကုိ ႐ုိက္ေသာ႐ုပ္႐ွင္ထဲမွ ဖုိ႔သ္မီးရထားတံတားကုိ အမွတ္တရသြားၾကည့္ခ်ိန္တြင္ စေကာ့ေလျပင္းကုိ ပုိသိလာရသည္။ ကားတံတားေပၚမွ ဟုိဘက္တံတားကုိ လွမ္းၾကည့္ဘုိ႔ တက္အသြား တံတားအစပ္မွပင္ လွည့္ျပန္ခဲ့ရသည္။ `` အီဂ်စ္က ဂီဇာပိရမစ္ကုိတက္ေတာ့ ျမန္မာမဂုဏ္ကုိျပတဲ့အေနနဲ႔ ေလတလြင့္လြင့္ထဲ ထမီနဲ႔ေရာက္ေအာင္တက္ခဲ့တယ္'' ဟု ၾကံဳးဝါးျပခဲ့ေသာ ပညာေရးပါေမာကၡေဒါက္တာေဒၚခင္ျမကုိပင္ ႐ွက္မိပါသည္။ ဘုိးဘြားေတြေခတ္ကလုိ တုိင္းျပည္တာဝန္မေက်ႏုိင္ေတာ့တဲ့ ေျမးလူေပ်ာ့ေတြေခတ္ကုိ တမလြန္ကသာ ခြင့္လႊတ္ေတာ့ ၾကီးၾကီးျမေကသီ။
႐ုိးရာေရေျမ
စေကာ့ျပည္အနိမ့္ပုိင္းကား ႐ွမ္းျပည္ေျမလတ္နယ္ႏွင့္တူ၏။ စိမ္းစုိေအးခ်မ္း၏။ ေႏြဦးမုိ႔ ခရီးသြားမ်ားႏွင့္စည္ကားေသာ စေကာ့ေက်းလက္ကုိ ေမာေက်းေတာင္ညိဳႏွင့္ အစားထုိးၾကည့္၏။ ႏုိင္ငံေရး စစ္ေရးမတည္ၿငိမ္ေသာ ႐ြာပုန္း႐ြာေ႐ွာင္႐ွမ္းျပည္ဘဝကုိ ခ်ယ္ရီ ထင္း႐ႉး အင္းေလးအလွႏွင့္ျပစား၍ ေအာင္ျမင္ပါ့မည္ေလာ။ အက္ဒင္ဘာရာခံၿမိဳ႕မွ အေဆာင္ေဆာင္အခန္းခန္းကုိ စေကာ့စစ္႐ႈံးစဥ္က စစ္ႏုိင္ အဂၤလိပ္တပ္မ်ား အခြံခ်ည္းက်န္ေအာင္ ေမႊေႏွာက္စခန္းခ်သြားေသာ္လည္း ဝိတုိရိယေခတ္မွစ၍ ေ႐ွးလက္ရာကုိ ျပန္ထိန္းသိမ္းျပသထားေသးသည္။ ေညာင္ေ႐ႊ (ေယာင္ေဟြ)၊ က်ိဳင္းတုံမွ ႐ွမ္းေဟာ္ေတာ္မ်ား ဘယ္အေျခဆုိက္ခဲ့သည္ကုိ အားလုံးသိၾကသည္။ ႐ွမ္းျပည္တေၾကာ ေဟာ္နန္းအေဆာင္ေဆာင္မွာ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း၊ ၿမိဳ႕နယ္႐ုံးမ်ားဘဝေျပာင္းကုန္သလုိ အဆက္အႏြယ္လက္ထဲက်န္ရစ္ေနေသာ သီေပါေဟာ္ကုိ ႏိုင္ငံျခားေငြလက္ခံသည္ဟု ေဟာ္႐ွင္ကုိ အမႈဆင္ဖမ္းကာ အျပင္လူမဝင္ရေအာင္ ပိတ္ပင္တာမ်ိဳးလည္း႐ွိသည္။
စေကာ့ျပည္မွာကား ဝီလ်ံေဝါေလ့စ္ ဟုိအႏွစ္ ၇ဝဝ က အဂၤလိပ္ကုိ စစ္ႏုိင္သည့္တံတားကုိ ထိန္းသိမ္းထားတုန္း၊
ေဝါေလ့စ္ေက်ာက္တုိင္ပင္ထူထားေသးသည္။ အရင္ အႏွစ္ ၂၅ဝ ထိ စေကာ့မင္းေသြးေထာက္ခံသည့္ ဂ်က္ကုိဘုိက္
ဂုိဏ္းသားမ်ားကုိ တုိက္ဖ်က္ခဲ့ရသည့္ စေကာ့ေျမတြင္ အဂၤလိပ္သတ္ခံရသည့္ ေမရီဘုရင္မ၊ ေဝါေလ့စ္ႏွင့္ ရဲရဲေတာက္ ေတာင္ေပၚသားတုိ႔၏ ဇာတိမာန္ကုိ စာကဗ်ာ သီခ်င္းမွအစ အေနေနအရာရာတြင္ ဂုဏ္တင္အလံမလွဲဆဲျဖစ္သည္။ စေကာ့တပ္သားမ်ား ၿဗိတိသွ်ဘုန္းလက္႐ုံး အာဏာေစ်းကြက္ဆန္႔တန္းရာ ကမၻာအရပ္ရပ္စစ္ပြဲမ်ားတြင္ ပါဝင္ဆင္ႏႊဲခဲ့သလုိ ယခုထိ တက္တူးပြဲေတာ္ဟု စစ္ေရးျပပြဲၾကီး အက္ဒင္ဘာရာတြင္ ကမၻာအရပ္ရပ္က တပ္မ်ိဳးစုံ လာႏႊဲဆဲျဖစ္သည္။ ၁၉ ရာစုတြင္း အာဖဂန္၊ အာဖရိက၊ ခ်င္း-လူ႐ႈိင္းစသည့္ စစ္ဆင္ေရးမ်ားတြင္ အသက္ေပးခဲ့ေသာ စေကာ့တပ္သားမ်ားအတြက္ ႐ုပ္တုပင္ အက္ဒင္ဘာရာၿမိဳ႕လယ္တံတားတစင္းေပၚတြင္ ေတြ႔ခဲ့ေသးသည္။
စေကာ့ေသြးကုိ ျပစရာ ႐ုိးရာဝတ္စုံ၊ အစားအေသာက္ကုိလည္း ရဲတုိက္ၿမိဳ႕႐ြာမ်ား ထိန္းသိမ္းျပသသလုိ လကၡဏာျပယုဂ္အျဖစ္ထားထားသည္။ သူ႔ဂုဏ္ျမႇင့္က ကုိယ့္ဂုဏ္ျမင့္ရဆုိသည့္အတုိင္း စစ္ႏုိင္ အဂၤလိပ္တုိ႔ကလည္း အစပုိင္းက ႐ုိးရာစေကာ့ဆင္အကြက္စိတ္ဝတ္စုံမ်ားကုိ ပိတ္ပင္ခဲ့ေသာ္လည္း ေနာက္ပုိင္း ျပန္လည္ခြင့္ျပဳခဲ့သည္။
ေ႐ွးကဲလ္တစ္စကားအုပ္စုမွလာေသာ စေကာ့စကားကုိလည္း မႏွိမ့္ခ်သျဖင့္ ေဒသခံတုိ႔ကလည္း ေစ်းကြက္မရွိေသာ္ျငား ၾကိ္ဳးစားထိန္းေနဆဲျဖစ္သည္။ စေကာ့ဦးေရက အျပင္မွာ ၄ ဆ(သန္း ၂ဝ )ပုိမ်ားကာ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈေၾကာင့္ အနာဂတ္ေမွ်ာ္သည့္လူငယ္
ေျခတက္တုိ႔ လန္ဒန္၊ အေမရိကစသည့္ အျပင္ဘက္ထြက္ခြာမႈပုိမ်ားေသာ္လည္း စေကာ့လကၡဏာကုိ စာေရးဆရာေဝၚလတာစေကာ့မွ ေ႐ွာင္ကြန္နရီထိ ကမၻာ့အလယ္တြင္ ဂုဏ္တင္ျပႏုိင္ၾကသည္။
ဆင္းရဲေသာစေကာ့ျပည္သည္ ပညာေရးကုိ ေ႐ွးကထဲက အားေပးသည္။ အဒမ္စမစ္၊ ဂ်ိမ္းစ္မကၠဆြဲစသည့္ ဝိဇၨာသိပၸံပညာ႐ွိမ်ားထြက္၏။ ဒုတိယကမၻာစစ္မျဖစ္ခင္က အဂၤလန္ထက္ စေကာတလန္က ႏြမ္းပါးေသာေက်ာင္းသားမ်ား တကၠသုိလ္တက္ခြင့္သာသည္၊ ေက်း႐ြာမ်ားတြင္ပင္ ဘီေအ အမ္ေအေအာင္ေသာ ဆရာဆရာမမ်ားေတြ႔ရသည္ဟု မႏၲေလးေနာ္မန္ဆရာျဖစ္သင္ေက်ာင္းအုပ္ၾကီး ဦးတင့္ေဆြက လန္ဒန္ေဆာင္းပါးမ်ားတြင္ေဖာ္ျပသည္။
အက္ဒင္ဘာရာတြင္ ျမန္မာေက်ာင္းသားမ်ားလက္ခံေသာ အိမ္တြင္ လြတ္လပ္ေရးရသည္မွ ၁၉၆ဝ ေက်ာ္အလယ္ပုိင္းထိ လူမျပတ္ခဲ့ေသာတေခတ္႐ွိဘူးပါသည္။ ဟုိ အႏွစ္တရာ အိႏၵိယေဆးတပ္က ကာနယ္ဘခက္၊ အဲလ္ဖရက္ဘေသာ္၊ ကပၸတိန္ေအာင္ထြန္းတုိ႔မွ ယခုထိ အက္ဒင္ဘာရာေတာ္ဝင္ေကာလိပ္အဖြဲ႔ဝင္ ျမန္မာခြဲစိတ္ဆရာဝန္၊ သမားေတာ္မ်ားအဆက္မျပတ္ခဲ့ေပ။ ဝုိင္အမ္ဘီေအတည္ေထာင္သူ ေဒါက္တာဘရင္ကဲ့သုိ႔ စေကာ့သူကုိလက္ထပ္ေသာ ဆရာဝန္မ်ားလည္းမရွား။ ယခုလည္း ျမန္မာေက်ာင္းသား တေယာက္စ ႏွစ္ေယာက္စ စေကာ့တကၠသုိလ္မ်ားတြင္ ပညာသင္ဆုရၾကသည္ဟု ဝမ္းသာစရာသိရသည္။
စီးပြားေရးတြင္ မပိတ္ပင္အားေပး၍ ဂလပ္စဂုိၿမိဳ႕မွ ကုန္သည္ သေဘၤာပုိင္႐ွင္ၾကီးမ်ား ေနမဝင္အင္ပါယာကုိ ခါးေစာင္းတင္ခဲ့ၾကဘူးပီ။ ခ်ာရာဏသီက က်ားျဖဴပါတီကုမၸဏီႏွင့္ ၾကံ့ဖြံ႔ နအဖအေမြခံမ်ား ႐ွမ္းျပည္နဖူးကုိ မည္သုိ႔သုိက္ၿပိဳင္တူးမည္ကုိသာ ၾကည့္ခ်င္သည္။ ကခ်င္ေျမကုိကား ေရေျမေတာေတာင္ကုိ အျမစ္မွလွန္ကာ သယံဇာတမုဒိမ္းက်င့္ေနၾကေလသတည္း။
ကင္းဝန္ေျခရာ
အက္ဒင္ဘာရာၿမိဳ႕အနီး ရဲတုိက္ေဟာင္းမ်ားကုိေလွ်ာက္ၾကည့္ရသည္က မႏၲေလးဝန္းက်င္ အင္းဝ၊ အမရပူရ၊ စစ္ကုိင္းႏွင့္တူေတာ့သည္။ အက္ဒင္ဘာရာတြင္ မင္းၾကီးဦးေကာင္းတုိ႔ ျမင္ခဲ့ရေသာ ၁၃ ဆင့္ ၁၄ ဆင့္ တုိက္ေဟာင္းၾကီးမ်ားကုိ ယေန႔တုိင္ ျပစားဆဲျဖစ္သည္။ ဒုိ႔ျပည္မွာကား အႏွစ္တရာေက်ာ္က အဂၤလိပ္အေမြ ေစ်းခ်ိဳေတာ္႐ုံမ်ားကုိဖ်က္၏၊ ရန္ကုန္စေကာ့ေစ်းတခုသာ ေ႐ွးေစ်းဟု ျပစရာက်န္၏။ အတြင္းဝန္မ်ား႐ုံး၊ ႐ုိးတုိက္စသည့္ တုိက္ေဟာင္းဟူသမွ် ေစ်းေပါင္က်ိဳးႏွင့္ ေဖ်ာပစ္ပီး ပစၥလကၡတ္ထားခဲ့သမွ် ခုမွျပင္ေနသည္ဆုိသည္။ ေ႐ွးအစဥ္တုိ႔သည္ ပ်က္၍ပ်က္၍သာလာ၏ဟု အမရပူရၿမိဳ႕႐ုိးကုိ ၿဖိဳဖ်က္သုံးေနသည့္ ၁၉၅ဝ ေက်ာ္ကထဲက ဗုိလ္မႉးဘ႐ွင္ ေရးခဲ့ေသာ္လည္း ယခု ပုဂံလက္သစ္ၾကီးကုိ ဗုိလ္မႉးျမင္မသြား၊ ေဒါက္တာသန္းထြန္းက ေသသည္အထိ လက္ပုိက္ၾကည့္သြားရသည္။ နံရံေဆးေရးပညာ႐ွင္က ဒုဝန္ၾကီးတက္ျဖစ္ေနသည့္ ယဥ္ေက်းမႈ အစဥ္အလာေတြ ထိန္းသိမ္း ျမႇင့္တင္သြားမည္ဆုိေသာ ယဥ္ေက်းမႈဌာနၾကီးကား ပုဂံဘုရားကုန္းမ်ား ျပန္ေဖာ္ပီး အသစ္တည္ဘုိ႔ သတင္းစာမွ အလႉခံေနဆဲ။ ေကာင္းေလွာင့္တည္း။
အက္ဒင္ဘာရာၿမိဳ႕ ကာလ္တန္ ေတာင္ကုန္းတြင္ ျမန္မာ့အသံေက်ာ္ဦး၊
ေဒၚၾကန္မွအစ ေတြ႔ခဲ့ေရးခဲ့ၾကေသာ မႏၲေလးမွ သိမ္းလာသည့္
ေပၚတူဂီ အေျမာက္တလက္ ႐ွိသည္။ အေျမာက္ေပၚတြင္
ျမန္မာဘာသာႏွင့္ ၁၁၄၆ (ခရစ္ ၁၇၈၄-၈၅) ဓညဝတီ သိမ္းရဆုိသည့္ စာဖတ္ႏုိင္ေသးသည္။ စစ္ၾကီးအတြင္း လက္နက္က်ည္ဆံအတြက္
သံလုိသျဖင့္ တျခားအေျမာက္ေဟာင္းမ်ား အရည္က်ိဳခံရေသာ္လည္း ဤအေျမာက္က်န္ေနခဲ့သည္ဟု ေဒသခံတဦးကဆုိသည္။ လန္ဒန္ ဝူးလ္ဝစ္လက္နက္ျပတုိက္တြင္ ျမန္မာျပည္မွယူလာေသာ တ႐ုတ္နဂါးေခါင္းႏွင့္ အေျမာက္တလက္လည္း ႐ွိသည္။
ကင္းဝန္မင္းၾကီးကုိ ဂလပ္စဂုိ ကုန္သည္ၾကီးမ်ား ၾကိဳဆုိပြဲတြင္ တင္သြင္းသည့္စာတမ္း၌ တ႐ုတ္ျပည္ အေနာက္ပုိင္းႏွင့္ ကုန္ကူးသန္းေရာင္းဝယ္လုိ၍ နယ္စပ္တြင္္ ထၾကြေနေသာ ပန္းေသး သူပုန္မ်ားကုိ ျမန္မာမင္းက ႏွိမ္နင္း တုိက္ဖ်က္ေစလုိေၾကာင္း၊ တားဆီးေႏွာင့္ေႏွး႐ွိသည့္ အရာမ်ားကုိ သုတ္သင္ ႐ွင္းလင္းပါလွ်င္ ျမန္မာျပည္တြင္ ကုန္အကူးအသန္း ေခတ္ေကာင္းလာလွ်င္ ျမန္မာမ်ားပါ အက်ိဳးခံစားရမည္ စသည့္ ဆြယ္လုံးမ်ားကုိ မင္းၾကီးက သူပုန္တုိက္ဖ်က္ေရးအတြက္ လုိအပ္သည့္ လက္နက္ကိရိယာ ကူညီဘုိ႔ ျပန္ေတာင္းဆုိသြားသည္ကုိ ဖတ္ရေသာအခါ လက္႐ွိ တုိင္းရင္းသား ႏုိင္ငံေရး တ႐ုတ္ကုန္သြယ္ေရး ပိတ္ဆုိ႔မႈ ႐ုပ္သိမ္းေရး စသည္မ်ားႏွင့္ ယွဥ္ေတြး မိပါေသးသည္။
မင္းၾကီးဦးေကာင္းေခတ္က စာရံျမဴစီရန္၊ စက္ပုဆုိးရက္ေသာ တုိက္၊ ဗ်စ္ရည္ခ်က္စက္၊ သေဘၤာက်င္း၊ သီေရတာ ဇာတ္႐ုံစသည့္ ၾကည့္စရာ ႐ႈစရာ တုျမင္စရာမ်ားကုိ အႏွစ္ ၁၅ဝ ၾကာပီးေနာက္ေခတ္ တ႐ုတ္ကုန္စည္ နယ္ခ်ဲ႕ခံ တုိင္းျပည္က ျမန္မာေလးမ်ားလည္း ဆက္ၾကည့္ကာ ဝမ္းပါးေနရဆဲျဖစ္ေၾကာင္း။
No comments:
Post a Comment