တကယ္ေတာ့ ပုဂၢလိက ေန့စဥ္ထုတ္သတင္းစာေတြဆိုတာဟာ ၁၉၆၂ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးေန၀င္း အာ ဏာမသိမ္းခင္ကအထိ အေစာင္ ၄၀-၅၀ ေလာက္႐ွိခဲ့တာပါ။ အဲဒီေနာက္ ပိုင္းက်မွာ ပုဂၢလိကေတြ သတင္းစာထုတ္ေ၀ခြင့္ ပိတ္ပင္ခံခဲ့ရတာပါ။ ေျပာရရင္ စျပီးပိတ္လိုက္တယ္ ဆိုကတည္းက ျပည္ သူေတြရဲ့ နားနဲ့ မ်က္စိကို ပိတ္လိုက္တာနဲ့ အတူတူပါပဲ။ ဒီလိုနည္းနဲ့ တိုင္းျပည္ ကံဆိုး မိုးေမွာင္က် ခဲ့ရတဲ့အထဲ သတင္းစာထုတ္ေ၀ခြင့္ ပိတ္ပင္လိုက္တာကလည္း အေရးၾကီးတဲ့ အခ်က္တ ခုအေနနဲ့ ပါ၀င္ခဲ့ပါတယ္။ ေျပာရရင္ အရင္ကတည္းက ပိတ္ကို မပိတ္ပင္သင့္တာမို့ အခု ျပန္ဖြင့္ေပးတဲ့အခါ မွာလည္းဘယ္လိုေနွာင္ၾကိုးမွမထားဘဲျပန္ ဖြင့္ေပးဖို့ လိုပါတယ္။
အားလံုးသိၾကတဲ့အတိုင္း စစ္အစိုးရ အုပ္စိုးတဲ့ ေနွာင္းပိုင္းကာလေတြမွာ အပတ္စဥ္ထုတ္ ဂ်ာနယ္ တနည္းေျပာရရင္ တပတ္တၾကိမ္ထုတ္ သ တင္းစာေတြ ထုတ္ေ၀ခြင့္ျပုခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ နိုင္ငံသားအားလံုး ကို တန္းတူညီမွ် အခြင့္အေရးေပး ထုတ္ေ၀ေစခဲ့တာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္နဲ့ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဟာင္း သားသမီးေတြ၊ အစိုးရနဲ့ နီးစပ္သူေတြကိုသာ အဓိက ေ႐ြးခ်ယ္ထုတ္ေ၀ခြင့္ေပးခဲ့ျပီးသတင္းမီဒီယာ ေလာက ကို လိုသလို ပံုေဖာ္နိုင္ဖို့ ၾကိုးစားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအထဲကမွ စာေပစိစစ္ေရးယနၱယားကို သံုးျပီး တခ်ို့ကို မ်က္နွာသာေပး၊ၾကီးထြားေအာင္ဖန္တီး ေပးခဲ့ပါေသးတယ္။ လက္႐ွိ အေျပာင္းအလဲကာလ ေရာက္ လာတဲ့အခါ အဲဒီ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္သားသမီးေတြ၊ စစ္အစိုးရနဲ့ နီးစပ္သူေတြလက္ထဲမွာ ဂ်ာနယ္ေတြ ေရာက္ေနျပီး စီးပြားလည္း အလြန္ေတာင့္တင္းေနၾကပါျပီ။ ဒီလိုနဲ့ ဦးသိန္းစိန္အစိုးရတက္ျပီး ၂ နွစ္အၾကာမွ စာေပ စိစစ္ေရးကို ျဖုတ္၊ ဂ်ာနယ္လိုင္စင္ေတြကိုလည္း ေဖာေဖာသီသီ ခ်ေပးပါေတာ့တယ္။ ဒီအခါ မေန့တေန့ကမွ ထုတ္ေ၀ခြင့္လိုင္စင္ရသူေတြ ဟာ စစ္အစိုးရ က စနစ္တက် ဖန္တီးေပးလို့ ၾကီးထြားေနၾကတဲ့ ဂ်ာနယ္ ေတြကို ျပိုင္ဆိုင္ဖို့ ခက္ခဲေနခ်ိန္မွာ အခု သတင္းစာ ထုတ္ေ၀ခြင့္ေပးမယ္ ဆိုတဲ့ သ တင္း ထြက္ေပၚလာတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ခုလို သတင္းစာထုတ္ေ၀ခြင့္ျပုမယ္လို့ မေၾကညာခင္တုန္းက ၾကီးထြားေနျပီျဖစ္တဲ့ ျပည္တြင္းဂ်ာနယ္တိုက္ ၈ ခုဟာသတင္းစာထုတ္ေ၀မယ္ဆို ရင္ သူတို့ေတြဟာ သတင္းမီဒီယာလုပ္ငန္းကို လုပ္ကိုင္တဲ့ အေတြ့ အၾကံု႐ွိသူေတြျဖစ္ေၾကာင္း၊ သူတို့မွာ ပံုနွိပ္စက္ေတြလည္း ႐ွိေၾကာင္း၊ ဒါ ေၾကာင့္ သူတို့ကိုသာလ်င္ သတင္းစာ ထုတ္ေ၀ခြင့္ေပးသင့္ေၾကာင္း သေဘာပါတဲ့ စာတေစာင္ ျပန္ၾကားေရး၀န္ၾကီးဌာနကိုတင္ျပခဲ့ဖူးပါ တယ္။ တကယ္ေတာ့ သတင္းစာဆိုတာ အဓိကအားျဖင့္ သတင္းေတြ သတင္းေဆာင္းပါးနဲ့ ဖတ္စရာေတြကို ေန့စဥ္ ပံုနွိပ္ထုတ္ေ၀ရတာသာ ျဖစ္ပါ တယ္။ စာမ်က္နွာ ၄ မ်က္နွာ႐ွိ႐ွိ၊ ၁၀ မ်က္နွာ ႐ွိ႐ွိ၊ စာမ်က္နွာ ၁၀၀ ႐ွိ႐ွိ ထုတ္ေ၀နုိင္ပါတယ္။ ေရာင္စံုထုတ္ေ၀နိုင္သလို အျဖူအမဲလည္း ထုတ္ နုိင္ပါတယ္။ ရိုးရိုးပံုနွိပ္စက္နဲ့ ရိုက္နိုင္သလို ၁ မိနစ္ ႐ြက္ေရမ်ားစြာထြက္တဲ့ ေခတ္မီစက္ေတြနဲ့လည္း ရိုက္နိုင္ပါတယ္။
အဲဒီ သတင္းစာ ေရ႐ွည္တည္တံ့၊ မတည္တံ့ဆိုတာဟာ စာဖတ္သူျပည္သူေတြနဲ့ ေဈးကြက္ကသာ အဆံုးအျဖတ္ ေပးသြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပံု နွိပ္စက္ၾကီးေတြမ႐ွိလို့၊ အရင္က ဂ်ာနယ္မထုတ္ဖူးလို့ ထုတ္ခြင့္မေပး ဘူးဆိုတာမ်ိုး မလုပ္ေကာင္းပါဘူး။ လက္႐ွိ ဂ်ာနယ္ထုတ္ေ၀ခြင့္လိုိင္စင္ ကို အထိုက္အေလ်ာက္ အလြယ္တကူ ခ်ေပးေနသလို သတင္းစာထုတ္ေ၀ခြင့္ လိုင္စင္ကိုလည္း အလားတူ ခ်ေပးသင့္ပါတယ္။ ဒါမွသာ သ တင္းလုပ္ငန္း လုပ္ကိုင္ေနသူေတြေရာ၊ ဒီ လုပ္ငန္းကို စိတ္၀င္စားတဲ့ နုိင္ငံသားရင္းနွီးျမႈပ္နွံသူေတြပါ ေဈးကြက္စီးပြားေရးစနစ္နဲ့ အညီ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ျပိုင္ဆိုင္လုပ္ကိုင္နိုင္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလိုမွမဟုတ္ဘဲ အရင္စစ္အစိုးရလက္ထက္က လုပ္ခဲ့သလို လက္႐ွိ ၾကီးထြားေနျပီျဖစ္တဲ့ လူေတြ၊ အစိုးရနဲ့ နီးစပ္သူေတြ စတဲ့ လူလက္တဆုပ္ စာေလာက္ကိုပဲ ထုတ္ေ၀ခြင့္ေပးမယ္ဆိုရင္ ဦးသိန္းစိန္ အစိုးရအ ဖဲြ့ကိုလည္း ဒီမိုကေရစီထြန္းကားေရးကို ေဆာင္႐ြက္ေနတဲ့ အစိုးရအဖဲြ့လို့ သတ္မွတ္နိုင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ပါေၾကာင္း တင္ျပလိုက္ရပါတယ္။
No comments:
Post a Comment