ဒီဘက္ေခတ္က ကေလးမ်ားဟာ က်မတို႔ ငယ္ငယ္ကနဲ႔ မတူၾကေတာ့ပါဘူး။ က်မတို႔ ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ တီဗီေတာင္မွ အိမ္တုိင္းေစ့ ရွိၾကတဲ့ေခတ္ မဟုတ္တာမို႔ တီဗီၾကည့္ရဖို႔တို႔၊ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ရဖို႔တို႔ ဆုိတာဟာ သိပ္ကုိမွ ခက္ခဲလြန္းလွတဲ့ ေခတ္ပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒီဘက္ေခတ္မွာေတာ့ နည္းပညာကလည္း တုိးတက္လာသလို တီဗီတို႔ ဗီဒီယုိျပစက္တို႔ဆုိတာ ဟာလည္း အရင္ေခတ္ကလုိမ်ိဳး ပိုက္ဆံခ်မ္းသာတဲ့ အိမ္မ်ားမွာမွ အထူးတလည္ ထားရတဲ့ ပစၥည္းမ်ိဳး မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ အိမ္တုိင္းလိုလုိမွာပဲ အနည္းဆံုး တီဗီေလာက္ေတာ့ ရွိေနၾကပါၿပီ။ အဲဒီလိုပဲ အိမ္အေတာ္မ်ားမ်ားမွာလည္း ကြန္ပ်ဴတာေတြ ရွိလာၾကသလုိ ကေလးတို႔လည္း ကြန္ပ်ဴတာ ဂိမ္းေတြ၊ တီဗီဂိမ္းေတြနဲ႔ ရင္းႏွီးလာၾကပါေတာ့တယ္။ ႏွစ္ႏွစ္အရြယ္ ကေလးေလးေပမယ့္ ကြန္ပ်ဴတာဂိမ္း ကုိ ေကာင္းေကာင္း ကစားႏုိင္ ေဆာ့ႏုိင္လာၾကတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။
ကြန္ပ်ဴတာေတြ၊ တီဗီေတြ ေခတ္စားလာတာမို႔ က်မတို႔ ငယ္ငယ္ကလိုမ်ိဳး ေျပးလႊားခုန္ေပါက္ ကစားတာ၊ စိတ္ကူး ယဥ္ကစားတာ၊ ဆရာ၀န္လုပ္တမ္း ဟင္းခ်က္တမ္း တို႔လုိမ်ိဳး အတုလုပ္ ကစားတာေတြ နည္းသထက္ နည္းလာပါ ေတာ့တယ္။ ျမိဳ႕မွာေနတဲ့ ကေလးေတြဆုိရင္ အိမ္ခန္းကလည္း က်ဥ္းလွသလုိ ကားလမ္းမနဲ႔လည္း နီးလွသမို႔ ေျပးလႊား ကစားစရာ ေနရာရယ္လို႔လည္း သိပ္မရွိလွပါဘူး။ ဒီလုိနဲ႔႔ပဲ ကေလးတို႔ရဲ႕ ကစားစရာ ဟာ တီဗီေတြ၊ ဗီဒီယုိဂိမ္းေတြ၊ ကြန္ပ်ဴတာ ဂိမ္းေတြ ျဖစ္လာရပါေတာ့တယ္။ က်မတို႔ ရဲ႕ ျမန္မာမိဘ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကလည္း ထိမွာ ခိုက္မွာ ေခ်ာ္လဲမွာကုိ အင္မတန္မွ စိုးရိမ္တတ္ၾကတာမ်ိဳးမို႔ တီဗီေရွ႕မွာ ကေလး ရွိေနျခင္းဟာ ကေလးကို ၿငိမ္ေနေစတာမို႔ ေကာင္းတယ္လို႔ ထင္တတ္ၾကပါတယ္။ ႏွစ္ႏွစ္၊ သံုးႏွစ္အရြယ္ ကေလးေလးေတြကို ကာတြန္းကားေတြ တစ္ေခြၿပီး တစ္ေခြ ထုိးျပထား ၿပီးေတာ့ တေနကုန္ တီဗီထုိင္ ၾကည့္ေစတဲ့ ကေလးမိဘမ်ားကိုေတာင္မွ က်မ ေတြ႕ဖူးပါတယ္။
တီဗီဂိမ္းတို႔ ဗီဒီယုိဂိမ္းတို႔ ကစားတာဟာ ကေလးတို႔ရဲ႕ က်ိဳးေၾကာင္းစဥ္းစားတတ္မႈ ဉာဏ္ကုိ အေထာက္အကူျဖစ္ေစတယ္လို႔ ကေလးသုေတသနပညာရွင္တို႔က ဆုိပါတယ္။ အဲဒီလုိပဲ တီဗီ ၾကည့္ခုိင္းတာ ဟာလည္း ကေလးတို႔ အျမင္အာ႐ုံကေန တဆင့္ အသိေလးေတြ ရရွိႏိုင္ေစတာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ က်မတို႔ဟာ ကေလးတေယာက္ (လူတေယာက္) ကို ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္တဲ့အခါမွာ လူ႔ရဲ႕ဦးေနွာက္ ဖြံ႕ၿဖိိဳးတိုးတက္လာေအာင္ တနည္းေျပာရရင္ ဉာဏ္ေကာင္းေအာင္တင္မကဘဲ လူ႔ေလာက၀န္းက်င္ထဲမွာ လူျဖစ္လာေစဖို႔၊ လူလုိ က်င့္ၾကံေနထုိင္တတ္ဖို႔၊ ကုိယ့္ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ဒုကၡေပးတတ္တဲ့ လူေတြ မျဖစ္လာေစဖုိ႔ အတြက္ ပ်ိဳးေထာင္ ေပးရတာမ်ိဳးကုိး။ ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ စိတ္ပိုင္း ႐ုပ္ပိုင္း မွ်မွ်တတ ႀကီးထြားဖို႔ ဆုိတဲ့ ကိစၥကလည္း သိပ္ကိုမွ အေရးႀကီးလွပါေသးတယ္။
တီဗီကုိ ကေလးထိန္းစက္လုိမ်ိဳး သေဘာထားၿပီးေတာ့ ဖြင့္ေပးထားတာဟာ သိပ္ကုိမွ မွားယြင္းတဲ့ အရာပါ။ တီဗီတို႔ ကြန္ပ်ဴတာတို႔၊ အုိင္ပက္တို႔၊ အုိင္ဖုန္းတို႔ ဆုိတာဟာ တကယ္ေတာ့ ကေလး ၿငိမ္ေအာင္လို႔ သံုးရမယ့္ ကေလးထိန္းတဲ့ အရာေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ တီဗီေရွ႕မွာ၊ ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕မွာ အၾကာႀကီး ထုိင္ေနၾကတာမို႔ ကုိယ္လက္လႈပ္ရွားနည္း ၿပီး အ၀လြန္တဲ့ ကေလးမ်ိဳးေတြ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ကြန္ပ်ဴတာဂိမ္းေတြကိုပဲ တေယာက္တည္း အၿမဲတမ္း ကစားေနတတ္တဲ့ ကေလးမ်ိဳးဟာ အင္မတန္မွ လူ႔ေလာကအတြက္ အေရးႀကီးလွတဲ့ ေပါင္းသင္း ဆက္ဆံေရး စြမ္းရည္ကုိ သင္ယူခြင့္ မရေတာ့ ပါဘူး။ မိသားစု၀င္ အခ်င္းခ်င္း ေျပာဆို ရယ္ေမာၿပီးေတာ့ စကားေျပာဖုိ႔ အခြင့္ေရးလည္း မရေတာ့ပါဘူး။
ေနာက္တခု အဆိုးဆံုးအရာကေတာ့ က်မတို႔ႏုိင္ငံက မိဘေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ကေလးၿငိမ္ရင္ ၿပီးေရာ သေဘာထားၿပီး ေတာ့ အေခြေတြ၊ ဂိမ္းေတြ ဖြင့္ေပးတတ္ ကစားခုိင္းတတ္ၾကတာပါပဲ။ အဲဒီအေခြေတြ၊ ဂိမ္းေတြထဲမွာ ကေလးအရြယ္နဲ႔ မၾကည့္သင့္တဲ့ မကစားသင့္တဲ့ အရာေတြ ပါလား၊ မပါလား မဆန္းစစ္တတ္ၾကပါဘူး။ တုိက္တဲ့ ခုိက္တဲ့ ဂိမ္းေတြ၊ ဖုိက္တဲ့ ခ်တဲ့ ဂိမ္းေတြ အေခြေတြ ၾကည့္ခုိင္း ကစားခုိင္းတာမို႔ ကေလးတို႔ ၾကမ္းတမ္း ႐ုိင္းစိုင္း လာတတ္ပါတယ္။ ေဒါသလည္း ႀကီးလာတတ္ပါတယ္။
က်မမွာလည္း ေျခာက္နွစ္အရြယ္ သားကေလးရွိတာမို႔ သူတို႔ေခတ္မွာ ေပၚလာတဲ့ ကြန္ပ်ဴတာဂိမ္းမ်ိဳးစံုကုိ သူ ကစားခ်င္ ပါတယ္။ မကစားနဲ႔လို႔ က်မ မတားပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ တပတ္ကို သံုးရက္၊ တခါသံုးရင္ တနာရီပဲ ေပးကစားပါတယ္။ သားကုိ တုိက္တဲ့ ခုိက္တဲ့ ဂိမ္းမ်ိဳး၊ သူ႔ရဲ႕စိတ္ကုိ ၾကမ္းတမ္း ေစတဲ့ ဂိမ္းမ်ိဳးကုိ က်မ ေပးကစားပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္ မကစားခိုင္းရသလဲ ဆိုတာကိုလည္း သားနားလည္ေအာင္ က်မ ရွင္းျပပါတယ္။ အဲဒီလုိပဲ သူၾကည့္မယ့္ ကာတြန္းကားမ်ိဳး ဆုိရင္လည္း က်မ အၿမဲပဲ အရင္ၾကည့္ၿပီးမွ သူ႔ကုိ ေပးၾကည့္ပါတယ္။
အခု က်မတို႔ ႏုိင္ငံမွာ လူတုိင္းနီးပါးလုိလုိ အင္တာနက္သံုးႏုိင္လာၾကပါၿပီ။ အြန္လုိင္းဂိမ္းေတြကို ကေလးေတြဟာ ဆုိင္မွာ၊ အိမ္က ကြန္ပ်ဴတာမွာ လြယ္လြယ္ၾကည့္နုိင္ သံုးႏုိင္လာ ပါေတာ့တယ္။ အင္တာနက္ကုိ သံုးႏုိင္လာတာဟာ ေကာင္းတဲ့ အရာျဖစ္သလုိ အင္တာနက္ကတဆင့္ မေကာင္းတဲ့အရာေတြလည္း ပါ၀င္လာႏုိင္ပါတယ္။ အေကာင္းဆံုးကေတာ့ မိဘမ်ား အေနနဲ႔ အင္တာနက္ဆုိင္မွာ ကေလးကုိ ဂိမ္းေပးကစားတာမ်ိဳးေတြ မလုပ္သင့္ပါဘူး။ ကိုယ့္အိမ္မွာ အင္တာနက္ ခ်ိတ္ထားလို႔ ကေလး အင္တာနက္ သံုးရင္လည္း ကေလး ဘာေတြကို သံုးေနတယ္၊ ဘယ္လို ဂိမ္းေတြကစားေနတယ္၊ ဘယ္လုိဟာေတြကို ၀င္ၾကည့္ေနတယ္ဆုိတာကို သိေအာင္လို႔ ကုိယ့္မ်က္စိေရွ႕မွာပဲ သံုးခုိင္းသင့္ ပါတယ္။ အခန္းထဲမွာ တေယာက္တည္း သံုးေနတာမ်ိဳးေတြကို ခြင့္မျပဳသင့္ပါဘူး။
နည္းပညာကေန တဆင့္ က်မတို႔ သင္ယူႏုိင္တာေတြ၊ စိတ္အပန္းေျပႏုိင္တာေတြ အမ်ားႀကီးပါ။ အဲလုိပဲ ေခတ္မီနည္းပညာကို တလြဲသံုးမိၿပီဆုိရင္လည္း က်မတို႔မွာ နဂုိရွိၿပီးသား အရည္အခ်င္းေတြ၊ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြကို ခမ္းေျခာက္ သြားေအာင္လို႔ လုပ္ပစ္ႏုိင္ပါတယ္။ နည္းပညာေတြ တိုးတက္လာတဲ့ ေခတ္ထဲမွာ လူျဖစ္ၾကရမယ့္ ကေလးေတြအတြက္ နည္းပညာရဲ႕ ဆုိးက်ိဳးေတြကုိ မရေစဖုိ႕ ကာကြယ္ေပးရမွာက မိဘတုိင္း၊ မိသားစုတုိင္းမွာ တာ၀န္ျဖစ္ပါတယ္။ က်မတို႔ရဲ႕ ကေလးေတြ ကိုယ္လက္လႈပ္ရွား ကစားခြင့္ေတြ မရွိေတာ့ဘဲ၊ စိတ္ကူးယဥ္ မကစားတတ္ေတာ့ဘဲ ၊ လူအခ်င္းခ်င္း မေပါင္းသင္းတတ္ေတာ့ဘဲ စက္ပစၥည္းေတြနဲ႔ခ်ည္းပဲ ေနတတ္ ထုိင္တတ္သြားမယ္ ဆုိရင္ေတာ့ျဖင့္ အနာဂတ္လူမႈ အဖြဲ႕စည္းတြက္ အႏၲရာယ္ ရွိလာနုိင္ပါတယ္။
နည္းပညာကို အက်ိဳးရွိရွိ သံုးတတ္ၿပီးေတာ့ လူပီသတဲ့၊ လူသားစိတ္ရွိတဲ့ လူသားေလးေတြ ျဖစ္လာေစဖုိ႕ အတြက္ က်မတို႔ စည္းကမ္းကေလး ထားၿပီးေတာ့ ကေလးတို႔ကုိ တီဗီေတြ၊ ကြန္ပ်ဴတာေတြကို သံုးခိုင္းၾကရမွာပါ။
(ေခတ္ဘုန္းသစ္ သည္ စာေရးဆရာမ ပန္းရိပ္ျဖဴ၏ ကေလာင္ခြဲျဖစ္သည္။ ေခတ္ဘုန္းသစ္ ကေလာင္အမည္ျဖင့္ ကေလးစာေပ၊ ပုံျပင္၊ ကဗ်ာမ်ားေရးသား ေနသကဲ့သို႔ ပန္းရိပ္ျဖဴ ကေလာင္အမည္ျဖင့္ ရသစာေပ ၀တၳဳတို၊ ၀တၳဳရွည္ႏ်င့္ ကဗ်ာမ်ား ေရးသားလ်က္ ရွိသည္။)
No comments:
Post a Comment