ေရသန္႔ဘူးေတြကို ေရခဲေသတၱာထဲ အစီအရီ ထည့္ဖို႔ျပင္ေနတဲ့ အသက္ ၆၀ ေက်ာ္အရြယ္ ဦးလြန္းေမာင္ရဲ႕ ပံုစံဟာ တခ်ိန္က ဘုန္းမီးေနလ ထြန္းေတာက္ခဲ့သူ သူတဦးလို႔ ထင္စရာ မရွိပါဘူး။ လက္ရွိအခ်ိန္မွာေတာ့ ထမင္းဆိုင္ပိုင္ရွင္ ဦးလြန္းေမာင္ အျဖစ္နဲ႔ မြန္ျပည္နယ္ ဘီးလင္းၿမိဳ႕မွာ အေျခခ်ေနပါၿပီ။
ဦးလြန္းေမာင္ဟာ ေရခဲေသတၱာထဲကို ေရသန္႔ဘူးေတြ အစီအရီထည့္ၿပီး မၾကာခင္မွာပဲ ထမင္းစားပြဲခံု အလံုး ၄၀ ေက်ာ္ကို ေရစိုအ၀တ္နဲ႔ လိုက္လံ သုတ္ေနျပန္ပါတယ္။ ေဘးက ၾကည့္ေနသူေတြကေတာ့ သူ႔အသက္အရြယ္နဲ႔ မလိုက္ေအာင္ လုပ္ကိုင္ေနပံုကို အံ့ၾသေနပံုရပါတယ္။
အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာ ေပၚမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဟာင္း လြန္းေမာင္တေယာက္ ထမင္းဆုိင္ ဖြင့္ထားတယ္၊ ရိုးစင္းတဲ့ ဘဝကို ျဖတ္သန္းေနတယ္ စသည္ျဖင့္ သတင္းေတြနဲ႔အတူ သတင္းတခ်ိဳ႕မွာ ေရးသားထားတဲ့ “ဦးလြန္းေမာင္ တေယာက္ မွန္လြန္းတဲ့အတြက္ ရြာျပင္ထုတ္ ခံခဲ့ရတယ္” ဆိုတဲ့ အခ်က္နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ စိတ္၀င္စားမိတာနဲ႔ ရန္ကုန္ကေန ဘီလင္းအထိ ေျခဆန္႔လာခဲ့တာပါ။ တၿမိဳ႕လံုးမွာ ေသေသခ်ာခ်ာ ရွာေဖြ ေရၾကည့္လို႔ လက္ ၃ ေခ်ာင္းေတာင္ မျပည့္တဲ့ တည္းခိုခန္း အခက္အခဲကို ျဖစ္သလို ေက်ာ္ျဖတ္ရင္း ၂ ရက္ၾကာေအာင္ ဦးလြန္းေမာင္ရဲ႕ ေန႔စဥ္ဘ၀ ျဖတ္သန္းမႈကို ေလ့လာၾကည့္ခြင့္ ရခဲ့ပါတယ္။
သူ႔တေန႔တာ ျဖတ္သန္းမႈကို ၂ ရက္အၾကာ ေလ့လာၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ သူ႔ကို မိတ္ဖြဲ႕ရင္း စကားေျပာခြင့္ ရပါၿပီ။
“တေနကုန္ အလုပ္နဲ႔ လက္နဲ႔ မျပတ္ဘူး။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဘ၀ကေတာင္ ေဂါ့ဖ္ရိုက္ဖို႔ အခ်ိန္ဆိုတာ ရွိေသးတယ္။ ဒီမွာက်ေတာ့ ေဂါ့ဖ္ရိုက္ဖို႔ မေျပာနဲ႔ ကိုယ္ပိုင္အခ်ိန္ေတာင္ ေတာ္ေတာ္ကေလး ရွားတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီဘ၀ေလးက ရိုးစင္းပါတယ္” လို႔ ဦးလြန္းေမာင္က စကားစပါတယ္။
တခ်ိန္က လြတ္လပ္ေရး မရခင္မွာ ဂ်ပန္တပ္ေတြ အခိုင္အမာတပ္စြဲခဲ့လို႔ ဂ်ပန္ေတာင္ဆုိၿပီး နာမည္ႀကီးခဲ့တဲ့ ေနရာက တပ္ရင္းမွာ တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ခ်ိန္က သူတည္ခဲ့တဲ့ ဂ်ပန္ေတာင္ဘုရား ေျခေတာ္ရင္းမွာ ထမင္းဆိုင္ဖြင့္ဖို႔ စိတ္ကူးရခဲ့ သူကေတာ့ သူ႔ဇနီးသည္ပါပဲလို႔ ေျပာရင္း အခုလို ရိုးစင္းစြာ ျဖတ္သန္းေနရတဲ့ သူ႔ဘ၀ကို ေက်နပ္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
“က်ေနာ္က ငယ္ငယ္ကတည္းက ဆင္းရဲခဲ့တဲ့ မိသားစုက ဆင္းသက္လာသူပါ။ ဒီအခ်ိန္က ငယ္ငယ္က ဘ၀ၾကမ္းသေလာက္ မၾကမ္းပါဘူး။ ေပ်ာ္ပါတယ္။ အံ၀င္ခြင္က် ရွိတယ္ဆိုတာထက္ လူတိုင္းက သူရတဲ့ဘ၀မွာ ေနေပ်ာ္ဖို႔ လိုပါတယ္” လို႔လည္း ဘုရားဒါယကာ ဦးလြန္းေမာင္က ဆက္ေျပာပါတယ္။
အႏွစ္ ၄၀ ေလာက္ လွ်မ္းလွ်မ္းေတာက္ အာဏာရွိခဲ့သူ၊ စစ္တပ္မွာ ရာထူးႀကီးႀကီးနဲ႔ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့သူ အျဖစ္ကေန ဒီလို ေစ်းသည္တေယာက္ အေနနဲ႔ က်န္ရွိတဲ့ ဘ၀ကို ျဖတ္သန္း ေနတာကေတာ့ ေဘးလူေတြအျမင္ အံ့ၾသစရာ ျဖစ္ေနပံုပါပဲ။
ေအာင္ျပည့္စံု ဆိုတဲ့ နာမည္နဲ႔ ဘီ္းလင္းၿမိဳ႕အ၀င္မွာ ထမင္း၊ ဟင္းနဲ႔ တျခား စားေသာက္စရာေတြ ေရာင္းခ်ေနတဲ့ ဦးလြန္းေမာင္ရဲ႕ ဆုိင္ကို ၾကည့္လိုက္တာနဲ႔ ရင္းႏွီးထားတဲ့ ပမာဏ မနည္းေလာက္ဘူး ဆိုတာ ဘယ္သူမဆို ခန္႔မွန္းႏုိင္ပါတယ္။
မနက္ ၁၀ နာရီကေန ေနာက္တေန႔ မနက္ ၃ နာရီအထိ ထမင္း၊ ဟင္းနဲ႔ တျခား စားေသာက္ဖြယ္ရာေတြကို ေရာင္းခ်သလို ည ၉ နာရီကေန စတင္ၿပီး စင္တင္ဂီတပါတဲ့ စားေသာက္ဆိုင္ကိုလည္း ေအာင္ျပည့္စံု ထမင္းဆိုင္၀န္းထဲမွာ ဆိုင္တဆိုင္ ခြဲလို႔ ေရာင္းခ်ေနတာ ေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္။
“က်ေနာ္ လည္ပင္း ကင္ဆာျဖစ္ေတာ့ အမ်ိဳးသမီးက ကေလးေတြ ေရွ႕ေရးအတြက္ ဒီမွာ ၀ါးတဲေလး စထိုး ေစ်းေရာင္းခဲ့ တာေပါ့။ ေနာက္ပိုင္းက်မွ အခုလို ျဖစ္လာခဲ့တာပါ” လို႔ ဦးလြန္းေမာင္က ေျပာျပပါတယ္။
လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၂ ႏွစ္တာ ကာလကတည္းက စတင္ဖြင့္လွစ္ခဲ့တဲ့ ဒီဆိုင္ဟာ သူ႔ဇနီး ေဒၚျမျမစိန္ရဲ႕ စိတ္ကူးနဲ႔ တည္ေဆာက္ခဲ့တာ ျဖစ္တယ္လို႔ သူက ဂုဏ္ယူစြာနဲ႔ ဆိုပါေသးတယ္။
စိတ္တူကိုယ္တူ ဇနီးေမာင္ႏွံေတြ ျဖစ္တာေၾကာင့္ လက္ရွိ ျဖတ္သန္းေနရတဲ့ ဘ၀ကို ဇနီးသည္ျဖစ္သူကလည္း ေက်နပ္ေန တယ္လို႔ ဦးလြန္းေမာင္က ေျပာျပေနခ်ိန္မွာ အပြင့္က်ဲက်ဲ ပါတိတ္ထမီ၊ လိေမၼာ္ေရာင္ ဘေလာက္စ္ အက်ႌ ၀တ္ဆင္ထားတဲ့ ေဒၚျမျမစိန္က လက္ၾကားမွာ စီးကရက္ညႇပ္ထားရင္း စကား၀ိုင္းထဲ ၀င္ေရာက္ လာခဲ့ပါတယ္။
“အန္တီတို႔က ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းပဲ၊ ဘယ္သူ႔ကိုမွလည္း ေဒါသမျဖစ္ဘူး။ ဒီဘ၀ကိုလည္း ေက်နပ္တယ္၊ ကိုယ့္ကို လုပ္သြားတဲ့ သူကိုလည္း ခြင့္လႊတ္တယ္။ ဘာပဲေျပာေျပာ ၀ဋ္ရွိလို႔ခံရတယ္ပဲ မွတ္တယ္။ တရားနဲ႔ေျဖလို႔ အခုလို ေနႏိုင္တာ။ ႏို႔မို႔ မေျဖႏိုင္ရင္ ဘယ္လြယ္မလဲ” လို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဟာင္းရဲ႕ ဇနီးသည္က ဆိုလာပါတယ္။
ဦးလြန္းေမာင္တေယာက္ စာရင္းစစ္ခ်ဳပ္ ဘဝကေန အၿငိမ္းစားေပးခံရစဥ္ ကာလကုိ ေဒၚျမျမစိန္က ရည္ရြယ္ဟန္ တူပါတယ္။ ဦးလြန္းေမာင္ဟာ ႏိုင္ငံေတာ္ စာရင္းစစ္ခ်ဳပ္အျဖစ္ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကာလ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လြန္းေမာင္ ဘဝ ကတည္းက တာဝန္ ထမ္းေဆာင္ခဲ့သူ ျဖစ္ပါတယ္။ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ အစိုးရ လက္ထက္မွာလည္း ဦးလြန္းေမာင္ အျဖစ္ စာရင္းစစ္ခ်ဳပ္ တာဝန္ကို ဆက္ယူခဲ့ရသူပါ။ လက္ရွိအစိုးရ လက္ထက္မွာ ၁ ႏွစ္ေက်ာ္ကာလ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ၿပီး သူ႔ရဲ႕ စာရင္းစစ္ခ်ဳပ္ သက္တမ္း ၉ ႏွစ္ျပည့္ခ်ိန္မွာေတာ့ ၂၀၁၂ ၾသဂုတ္လ ၂၈ ရက္ေန႔မွာ သမၼတက သူ႔ကို အၿငိမ္းစား ေပးလိုက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။
ေဒၚျမျမစိန္ရဲ႕ စကားက ဘာကိုရည္ရြယ္သလဲ ဆိုတာ ေတြးေနမိစဥ္မွာပဲ ဦးလြန္းေမာင္က ေသာက္လက္စ ေရေႏြးခြက္ကို လက္ကေနခ်ရင္း ၿပံဳးၿပီး “ ဒီကိစၥေတြကို ျပန္မေျပာခ်င္ေတာ့ဘူး။ ေစတနာ အမွားေပါ့။ တခ်ိဳ႕ေသာ သူေတြက ကိုယ့္ေစတနာကို ကိုယ္က်ိဳးအတြက္ သံုးခဲ့ၾကေတာ့ ကိုယ္က ခံရတာေပါ့။ ဒီအေပၚ ဘာအာဃာတမွ မထားဘူး။ သမၼတ ဘက္က ၾကည့္ေတာ့ မွန္တာေပါ့” လို႔ ျဖည့္စြက္ျပန္ပါတယ္။
စကားလက္ဆံုက်ေနရင္း ဆိုင္မွာ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ ကေလးမေလးက “ဘဘ … ဓာတ္မီး” လို႔ ေျပာလိုက္ခ်ိန္မွာ ဦးလြန္းေမာင္က အၾကားလြဲၿပီး “ညစာ ထမင္းမစားရေသးဘူး၊ ၈ နာရီမွ စားတာေပါ့။ ကန္စြန္းရြက္ ေၾကာ္ခိုင္းထားလိုက္ေလ” လို႔ ေျပာလိုက္တဲ့ အတြက္ ဆိုင္မွာ ရွိေနတဲ့ အလုပ္သမား မိန္းကေလးေတြအားလံုး ၀ါးလံုးကြဲ ရယ္ေမာ ၾကပါေတာ့တယ္။
ရယ္တာကို ဘာမွ မာန္မဲမေနဘဲ “ဘာလို႔ ရယ္ေနတာလဲ” လို႔ ဦးလြန္းေမာင္က မသိနားမလည္တဲ့ ပံုစံနဲ႔ ျပန္ေမးတာကို အလုပ္သမားေတြ ဆက္လက္ ရယ္ေမာေနၾက ျပန္ပါတယ္။
သူ႔ရဲ႕အေျဖ အလြဲကို သူဘာသာ သိသြားတဲ့ ဦးလြန္းေမာင္ကေတာ့ “ဒီလို ဘ၀မ်ိဳးကို ရခဲတယ္လို႔ ေျပာရမယ္၊ အရင္ကဆို ကိုယ့္ကို ဘယ္သူမွ ျပန္မေျပာရဲဘူး။ အခုေတာ့ ကိုယ္က ကေလးလိုပဲ။ ကေလးေတြနဲ႔ ေနာက္ေျပာင္ေနေတာ့ အသက္ ရွည္တယ္” လို႔ ဆိုပါတယ္။
အာဏာဆိုတာ ဘိန္းလိုပဲဆုိတဲ့ တခ်ိန္က အၿငိမ္းစား ညႊန္ၾကားေရးမႉး တဦးရဲ႕ အေျပာကို သတိရမိတာေၾကာင့္ ဦးလြန္းေမာင္ တေယာက္ ဒီဘိန္းနဲ႔တူတဲ့ အာဏာရွင္စိတ္ကို ဘယ္လို ျဖတ္ခဲ့ေလသလဲလို႔ စဥ္းစားမိပါတယ္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဟာင္းတဦးရဲ႕ ပိုင္ဆိုင္မႈဆိုတာကလည္း ေတာ္ေတာ္ စိတ္၀င္စားဖို႔ ေကာင္းတယ္၊ လက္ရွိမွာ ရာဘာၿခံေတြ ပိုင္ဆိုင္ထားတယ္ ဆိုေပမယ့္ ပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့ ဧကဟာ အေရအတြက္ ၂၀ မျပည့္ဘူးလို႔ ဘီလင္းၿမိဳ႕ခံ တဦးက ဆိုပါတယ္။
“စိတ္၀င္စားစရာပဲ။ သူ႔ ပိုင္ဆိုင္မႈေတြကိုပဲ ဖြက္ထားႏိုင္တာလား၊ တကယ္ပဲ မရွိတာလားေတာ့ မသိဘူး။ သူေရာက္ေနတာ ၁ ႏွစ္ေက်ာ္ ၂ ႏွစ္ နီးပါး ဆုိေပမယ့္ ဒီအတိုင္းပဲ။ စ ေရာက္လာတဲ့ အခ်ိန္နဲ႔ ဘာမွမထူးဘူး။ သူပိုင္လို႔ ေျပာရရင္ အခု ေအာင္ျပည့္စံု ထမင္းဆိုင္ ၀န္းရယ္၊ သူ႔သား လုပ္ေနတဲ့ ရာဘာၿခံရယ္၊ ေတာင္းေအ့စ္လိုလို ကားတစီးရယ္၊ ဆိုင္ကယ္ရယ္ ဒါပဲ ေတြ႔တယ္။ ဦးလြန္းေမာင္ ၿမိဳ႕ထဲလာတာလည္း နည္းတယ္” လို႔ သူက ဆက္ေျပာပါတယ္။
ဦးလြန္းေမာင္နဲ႔ ေတာ္ေတာ္ေလး ရာထူးကြာျခားတဲ့ စစ္တပ္အရာရွိ ဒုတိယ ဗိုလ္မႉးႀကီး အဆင့္ေလာက္သာရွိသူ၊ ႏိုင္ငံေတာ္ လံုၿခံဳေရးနဲ႔ ရာဇ၀တ္သားေတြ ေဖာ္ထုတ္ ကာကြယ္ေနတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းက ပုဂၢိဳလ္တဦးရဲ႕ ေမာ္လၿမိဳင္ဘက္မွာ ပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့ ေရာ္ဘာၿခံေတြဟာ ဧက ၄၀ ေလာက္ ရွိတယ္လို႔ သိထားဖူးေတာ့ တကယ္ပဲ ဦးလြန္းေမာင္ ရိုးသားခဲ့ ေလသလား၊ လွ်ိဳ႕၀ွက္ နာမည္၀ွက္ေတြနဲ႔ပဲ ပိုင္ဆိုင္မႈေတြ ထားေလသလား ဆိုတာကိုေတာ့ ကာယကံရွင္ကပဲ ေသေသခ်ာခ်ာ သိႏုိင္မွာပါ။
တခ်ိန္က စစ္ဗိုလ္တဦးရဲ႕ မာန္ကို သူ ဘယ္လိုမ်ား ခ်ခဲ့ေလမလဲဆိုတာ သိခ်င္လို႔ ေမးမိေတာ့ အာဏာအတြက္ ဆႏၵ ရွိေနသူေတြေၾကာင့္ သူ႔အေနနဲ႔ ဘာခံစားခ်က္မွ မရွိခဲ့သလို၊ ဘ၀နာခဲ့တဲ့ ကိုယ့္ဘ၀ကို မေမ့ခဲ့ဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္။ ဗမာစကား တလံုးမွ မတတ္တဲ့ ရွမ္းတိုင္းရင္းသား မိဘေတြက ဖြားျမင္ခဲ့တဲ့ သူဟာ ဗမာစကားသင္ၿပီး ေက်ာင္းတက္ဖို႔ေတာင္ ခက္ခဲ ခဲ့ပါတယ္လို႔ ေျပာျပတယ္။ ဗမာစာ သင္ခ်ိန္မွာ ကိုယ္ပိုင္ တိုင္းရင္းသားစာေပကို ေမ့သြားမွာစိုးတဲ့အတြက္ မိဘ အရိုက္ ခံခဲ့ရေသးတယ္ ဆိုတဲ့အေၾကာင္း၊ ဗမာျပည္မွာ ေနတဲ့ တိုင္းရင္းသား တေယာက္ရဲ႕ ဘ၀ခက္ခဲမႈက ဗမာေတြ ကလည္း တိုင္းရင္းသားကို လူထူးဆန္းလို႔ ေတြးသလို၊ တိုင္းရင္းသား အခ်င္းခ်င္း ကလည္း ဗမာျဖစ္ခ်င္သူလို႔ ျမင္တာမ်ိဳးေတြ ရွိခဲ့၊ ႀကံဳခဲ့ရေၾကာင္း ဦးလြန္းေမာင္က ဆိုပါတယ္။
စကားေျပာေနရင္း ခရီးသည္ ကားတစင္း ၀င္လာခ်ိန္မွာေတာ့ ဦးလြန္းေမာင္က စကားစ ခဏ ျဖတ္ၿပီး စားပြဲ သြားထိုး ေနပါတယ္။ စားပြဲ၀ိုင္းတ၀ိုင္းက အသက္ ၄၀ ေက်ာ္ အမ်ိဳးသားတဦးက ဦးလြန္းေမာင္ဆီ ဦးတည္လာၿပီး ကားေရေဆးဖို႔ ေမးျမန္း ခ်ိန္မွာ သြက္လက္စြာနဲ႔ ေနရာျပၿပီး သူ႔လုပ္လက္စ စားပြဲ၀ိုင္းေတြဆီကို ထမင္းပန္ကန္ေတြ ကိုယ္တိုင္ခ်ေပးေနတုန္း ေနာက္ဘက္ ၀ိုင္းက အမ်ိဳးသမီးတဦးနဲ႔ ဆိုင္က စားပြဲထိုး မိန္းကေလးတို႔ စကားအေခ်အတင္ ျဖစ္ေနတဲ့ ေနရာဆီ ဦးလြန္းေမာင္ သြားေရာက္ ေျဖရွင္း ေနတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။
“လာတဲ့သူ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ကိုယ့္ကို သာမန္ေစ်းသည္ အေနနဲ႔ ဆက္ဆံတာေတြ ရွိတယ္။ ေတာ္ေတာ္ကို မာနခ်ႏိုင္လို႔ ေတာ္တာ။ ေစာ္ကား ခံရတာေတြ အရမ္းမ်ားတယ္၊ ေတာ္ေတာ္ သည္းခံရတယ္။ ဟိုးတခ်ိန္ တုန္းက လုပ္ခဲ့တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔၊ စာရင္းစစ္ခ်ဳပ္တို႔ ဒါေတြကို အကုန္ ေမ့လိုက္ေတာ့မယ္၊ ငါ အခုေစ်းသည္၊ ဒီလိုကို မနည္း ခံယူရတယ္။ ဒီထက္ဆိုးတဲ့ ေစာ္ကားမႈေတြေတာင္ ရွိပါတယ္။ တခါတေလ ကိုယ့္ကို ကၽြန္ တေယာက္လို ေငါက္ငမ္း သြားတာမ်ိဳး ေတြေတာင္ ရွိတယ္။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ကိုယ့္ဘက္က ကေလးေတြမွားတာ၊ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ သက္သက္ ျပႆနာ ရွာတာေတြ ရွိတယ္။ ဘာေျပာေျပာ ကိုယ္ကပဲ သည္းခံလိုက္တယ္” လို႔ ဦးလြန္းေမာင္က ေျပာပါတယ္။
ႏွစ္ ၄၀ ၾကာေအာင္ တိုင္းျပည္ အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တဲ့ စစ္တပ္က ၾသဇာရွိသူေတြထဲမွာ တေယာက္အပါအဝင္ ျဖစ္ခဲ့သူ တဦးအေနနဲ႔ လက္ရွိ အေျခအေနအေပၚ ႀကိဳးစား လက္ခံေနပံု ရပါတယ္။ ဦးလြန္းေမာင္ကေတာ့ ဆိုင္မွာရွိေနတဲ့ ကေလးတသိုက္ကို ရယ္ရင္း ေမာရင္းနဲ႔ တီဗီမွာလာေနတဲ့ ကိုရီးယားဇာတ္ကား “ၾကာပန္းနီနီ” အေၾကာင္း ေျပာျပေနဟန္က ခုနက ျပႆနာ ျဖစ္ထားတာကိုေတာင္ ေမ့ေလ်ာ့ေနတဲ့ ပံုစံပါ။
“ကေလးေတြက ဒီနားက ေျခလ်င္တပ္ရင္း ၈ က ကေလးေတြလည္း ရွိတယ္။ တနယ္တေၾကးက လာလုပ္ၾကတဲ့ သူေတြလည္း ရွိတယ္။ သူတို႔ေလးေတြက ကိုယ့္ ေျမးအရြယ္ေလးေတြေလ။ မိန္းမက စနစ္ႀကီးေတာ့ မိန္းမကို ပိုေၾကာက္ၾကတယ္” လို႔ ဦးလြန္းေမာင္က ဆိုပါေသးတယ္။
စကားဆိုေနရင္း ခရီးသည္ကား ေနာက္ထပ္ ၀င္မလာခင္မွာ ထမင္းစားဖို႔ ျပင္ေပးဖို႔ ဦးလြန္းေမာင္က လွမ္းေျပာ လိုက္ပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ၁၅၊ ၁၆ အရြယ္ မိန္းကေလး တဦးက ျမန္မာဘီယာ ခြက္ကို ဦးလြန္းေမာင္ေရွ႕ လာခ်ေပးတာ ျမင္ေတြ႔ရပါတယ္။
နာမည္ေက်ာ္ တံဆိပ္နဲ႔ အရက္ေတြ ပလူပ်ံေနတဲ့ ဧည့္ခံပြဲႀကီးေတြမွာ က်င္လည္ခဲ့ဖူးသူ၊ တခ်ိန္က ေဘးကေန ျပဳစုခ်င္သူေတြ ဝိုင္းဝိုင္းလည္ေနခဲ့ ဖူးသူ တဦးရဲ႕ လက္ရွိ ထမင္းစားပြဲက ဘယ္လို ျဖစ္ေလမလဲ ဆိုတာ အကဲခတ္ေနစဥ္မွာပဲ မိန္းကေလးက ၾကက္သား ခပ္ရြယ္ရြယ္ ၂ တံုးပါတဲ့ ပန္းကန္လံုး တလံုး၊ ထမင္းပန္းကန္၊ ခရီးသည္ေတြကို ခ်ေပးတဲ့ သီးစံုပဲဟင္း၊ ကန္စြန္း ရြက္ေၾကာ္ တပန္းကန္တုိ႔ကို လာခ်ေပးတာ ေတြ႔လိုက္ရပါတယ္။
ဇြန္းနဲ႔ ထမင္းခပ္ေနတဲ့ ဦးလြန္းေမာင္က သူ႔ကို စူးစမ္းေနတာကို သတိထားမိတဲ့ အလား “ဟိုေန႔ ေတြကတည္းက လာလာ ထိုင္ေနတာ သတိထားမိတယ္။ ဧည့္သည္ပဲ ထင္ေနတာ။ တရက္၊ ႏွစ္ရက္မက၊ ညေကာ ေန႔ေကာ လာလာထိုင္ေနေတာ့ ထူးဆန္းတယ္လို႔ ေတြးေနတာ၊ မိန္းမကိုေတာင္ ေျပာေနတာ။ ဒါေတြကိုေကာ ေရးမွာလား” လို႔ ေမးခြန္းထုတ္ပါတယ္။
တိုင္းျပည္မွာ တာဝန္ႀကီးႀကီး ယူခဲ့သူ တဦးရဲ႕ ႀကိဳျမင္ အကဲခပ္ႏုိင္မႈကို သတိထားမိတယ္။
စာရင္းစစ္ခ်ဳပ္ မျဖစ္ခင္ကတည္းက ဇနီးသည္ ဦးေဆာင္ဖြင့္ခဲ့ၿပီး ၁၁ ႏွစ္ေက်ာ္ သက္တမ္းရွိၿပီျဖစ္တဲ့ ဒီေအာင္ျပည့္စံု ထမင္းဆိုင္ဟာ ဦးလြန္းေမာင္ လည္ပင္းကင္ဆာ ခံစားရခ်ိန္ သားသမီးေတြ ေရွ႕ေရးအတြက္ ကိုယ္မရွိခ်ိန္ ဘာလုပ္မလဲ ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႔ ဇနီးသည္ ေဒၚျမျမစိန္က ဦးစီး ဖြင့္ခဲ့တာ ျဖစ္တယ္လို႔ ဦးလြန္းေမာင္က ဆိုပါတယ္။ အခုေတာ့ သူ႔ရဲ႕ လည္ပင္း ကင္ဆာ ေရာဂါကို ကုသခဲ့ၿပီးလို႔ ေရာဂါ မရွိေတာ့ဘူးလို႔ သိရပါတယ္။
ဦးလြန္းေမာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဘ၀ ကတည္းက ႏိုင္ငံေတာ္ ဧည့္ခံပြဲ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ဇနီးသည္နဲ႔အတူ တက္ေရာက္မႈ နည္းတယ္လို႔ ၾကားဖူးလို႔ ေမးၾကည့္ေတာ့ ဦးလြန္းေမာင္က “ဇနီးက ၁၉၇၀ ေလာက္ကတည္းက ယူထားတဲ့ဇနီး၊ ငယ္ေပါင္းပါ။ စိတ္ကလည္း ကိုယ္နဲ႔ တထပ္တည္းက်တဲ့ လူဆိုေတာ့ အရင္ကတည္းက ကေတာ္အသိုင္းအ၀ိုင္းမွာ သိပ္မေတြ႕ဘူး။ ဦးသန္းေရႊတို႔၊ သူရ ဦးေရႊမန္းတို႔ဆိုရင္ ခဏခဏ ေမးတယ္။ ဘယ္ပြဲမွာမွ မတက္ေတာ့ ေမးရင္ ပထမေတာ့ ၿဖီးရတာေပါ့။ ေနာက္ေတာ့ မတတ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ သူက အေနေအးတာထက္ အဲဒီလို ဘ၀မ်ိဳးကို မႏွစ္သက္တာ။ ကိုယ့္မိန္းမအေၾကာင္း ကိုယ္ပဲ သိတာေပါ့။ သူက ပြင့္ပြင့္ဘြင္းဘြင္း ေနတာမ်ိဳး။ ဆိုင္စဖြင့္ၿပီဆိုေတာ့ ဒီထဲမွာပဲ ဆိုင္က ကေလးေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ေနရတာ ႀကိဳက္တဲ့လူမ်ိဳး။ ဟိတ္ဟန္ေတြနဲ႔ မေနတတ္ခဲ့ဘူး။ ဒီေတာ့ ပြဲေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား မတက္ဘူး” လို႔ ရွင္းျပပါတယ္။
အရင္ စစ္စာရင္းစစ္ခ်ဳပ္ရံုးမွာ လုပ္ခဲ့ၿပီး အၿငိမ္းစားယူခဲ့တဲ့ အရာထမ္းေဟာင္း တဦးကလည္း ဦးလြန္းေမာင္ ဇနီးဟာ တကယ္ပဲ ဟိတ္ဟန္ ထုတ္တဲ့သူမ်ိဳး မဟုတ္ဘူးလို႔ ေျပာခဲ့ဖူးပါတယ္။
“ဦးလြန္းေမာင္ထက္ သူ႔မိန္းမက ပိုၿပီး အေနေအးတယ္ ေျပာရမယ္။ သူက တျခားကေတာ္ေတြလို ျပင္ျပင္ဆင္ဆင္ မေနဘူး။ ဟိတ္ဟန္လည္း မရွိဘူး။ ဘြင္းဘြင္းပဲ။ တပ္ထဲမွာ ဒု တပ္ရင္းမႉး ကေတာ္ေတြ၊ တပ္ရင္းမႉး ကေတာ္ေတြ ဟိတ္ဟန္နဲ႔ ေနတယ္၊ သူက အဲဒီလို မဟုတ္ဘူး။ သစ္ပင္စိုက္လိုက္၊ ဟိုဟာေလး ဒီဟာေလး လုပ္လိုက္။ ၾကည့္လိုက္ရင္ ဘယ္သူမွ သူ႔ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ကေတာ္ တေယာက္လို႔ မထင္ဘူး” လို႔ အဲဒီ အရာထမ္းေဟာင္းက ဆုိပါတယ္။
စကားေျပာလိုက္၊ ခရီးသည္ ဝင္လာရင္ အလုပ္ထလုပ္လိုက္နဲ႔ မအားရတဲ့ ဦးလြန္းေမာင္ရဲ႕ ဆုိင္ေရွ႕ ခရီးသည္တင္ ကားတစီး လာေရာက္ရပ္နားပါတယ္။ အဲဒီမွာ ဦးလြန္းေမာင္က ခပ္သြက္သြက္ ဆိုင္ျပင္ထြက္ၿပီး ေရပိုက္ကို ကားဆရာ လက္ထဲ ထည့္ေနတာ ျမင္ရပါတယ္။
တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ညဥ့္လည္း နက္လာပါၿပီ။ ဒီဆုိင္ထဲမွာပဲ သူတို႔ မိသားစုတစုလံုး ေနၾကတယ္လို႔ သိရတယ္။ သစ္သားကြပ္ျပစ္ တခုေပၚ သာမန္ ေမြ႕ယာပါးေလး ခင္းထားတဲ့ အိပ္ရာေလးက သူ႔ဇနီးသည္ရဲ႕ အိပ္စရာေနရာလို႔ သူက ဆိုပါတယ္။
“သူက ကေလးေတြနဲ႔ အတူတူ အိပ္တယ္ေလ။ ကေလးေတြက ဆိုင္စားပြဲဆက္ အိပ္တယ္။ ကိုယ္က အေနာက္ဘက္မွာ အိပ္တယ္” လို႔ ဦးလြန္းေမာင္က ေျပာပါတယ္။
သူ႔မွာ သားႏွစ္ေယာက္၊ သမီးတေယာက္ ရွိၿပီး သားတဦး ကေတာ့ ဘီလင္းၿမိဳ႕ထဲမွာ နာေရးပရဟိတေတြ လုပ္သလို ေရာ္ဘာၿခံ စိုက္ပ်ိဳးေရးအပိုင္း ကိုလည္း လုပ္ေဆာင္ေနတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ က်န္တဲ့ သားနဲ႔ သမီးကေတာ့ ေနျပည္ေတာ္မွာ ကိုယ္စီ ႏိုင္ငံ့၀န္ထမ္း အျဖစ္ အလုပ္လုပ္ေန ၾကပါတယ္။
လက္ေတြ႔ ဘ၀မွာေတာ့ ေအးခ်မ္းေနပါတယ္လို႔ ဆိုတဲ့ ဦးလြန္းေမာင္က လာမယ့္ ၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ဘယ္လို ပံုစံနဲ႔မွ ၀င္ေရာက္ဖို႔ မရွိဘူးလို႔ ေျပာပါတယ္။
“တိုက္ပံု ဘယ္ေတာ့မွ မ၀တ္ေတာ့ဘူး” လို႔ ျပတ္ျပတ္သားသား ဆိုအၿပီး မွာေတာ့ ဦးလြန္းေမာင္ဟာ သူ႔ရဲ႕ ေငြသိမ္းေကာင္တာ ဘက္ကို ခပ္သြက္သြက္ ေလွ်ာက္သြား ပါေတာ့တယ္။
No comments:
Post a Comment