စာနယ္ဇင္း ေတာင္ၿပဳံးပဲြ

ရန္ကုန္သားတာေတ

ျပည္ပ အေျခစုိက္ သတင္းသမား အမ်ားအျပား ထုိင္းႏုိင္ငံ ခ်င္းမုိင္ၿမိဳ႕တြင္ စုေ၀းၿပီး ညီလာခံတခု ျပဳလုပ္ၾကသည္။ ၃ ရက္ၾကာ ျပဳလုပ္သည့္ စာနယ္ဇင္း ညီလာခံတြင္ တက္ေရာက္ၿပီး ရွင္းလင္း ေျပာၾကားေပးရန္ ခ်င္းမုိင္ အေျခစုိက္ ႐ုကၡစုိး ကုိလည္း ဖိတ္ေခၚထား ၾကသည္။

ညီလာခံတြင္ ႏုိင္ငံေရး နယ္ပယ္မွ ထိပ္သီးပုဂၢဳိလ္ တခ်ဳိ႕လည္း ေရာက္ေနသည္။ ဦး႐ုကၡစုိးႏွင့္ အတူ ဦးေဆာင္ ေဆြးေႏြး ေျပာၾကားမည့္ သူမ်ားမွာ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပဲြကုိ ခါးခါးသီးသီး ျငင္းဆုိသည့္ ျပည္ပေရာက္ ႏုိင္ငံေရးသမား ဦးေျပာင္ေျပာင္၊ ေရြးေကာက္ပဲြကုိ ၀မ္းသာအားရ ႀကိဳဆုိသည့္ ရန္ကုန္မွ ႏုိင္ငံေရးသမား ဦးကုိယ့္ေ၀တုိ႔ ျဖစ္သည္။

တက္ေရာက္ လာေသာ စာနယ္ဇင္း သမားမ်ားက ၀မ္းသာအားရ ျဖစ္ေနၾကသည္။ ဦးေျပာင္ေျပာင္ တုိ႔ကုိ စိတ္၀င္စားျခင္းေၾကာင့္ မဟုတ္ဘဲ မိတ္ေဟာင္း မိတ္သစ္ စာနယ္ဇင္း သမားမ်ား ႏွစ္ႏွင့္ခ်ီ ကဲြကြာရာမွ ျပန္လည္ ဆုံေတြ႔ၾကျခင္း၊ ယခင္က နာမည္ ၾကားဖူး ေသာ္လည္း ျပင္ပတြင္ ယခုမွ ပထမဦးဆုံး အႀကိမ္ ေတြ႔ဆုံၾကျခင္း တုိ႔ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ အလြန္ ေပ်ာ္ၾကေလသည္။ တက္ေရာက္လာသူ ကဗ်ာဆရာ တဦးက ညီလာခံကုိ “မီဒီယာ ေတာင္ၿပဳံးပဲြ”ဟု ကဗ်ာဆန္ဆန္ အမည္ေပးလုိက္ ေသးသည္။

ညီလာခံ စတင္သည့္အခါ အခမ္းအနားမႉးက ႐ုကၡစုိးႏွင့္ ထိပ္သီး ႏုိင္ငံေရးသမား ၂ ဦးကုိ ဖိတ္ေခၚသည္။ ဦးေျပာင္ေျပာင္က ဦးစြာ ေဆြးေႏြးသည္။ ထုိသုိ႔ ေဆြးေႏြးစဥ္ ဦး႐ုကၡစုိးက မၾကာခဏ ၾကားျဖတ္ၿပီး ၀င္ေျပာသျဖင့္ ဦးေျပာင္ေျပာင္ႏွင့္ အေခ်အတင္ ျဖစ္ၾကေလသည္။

ဦးေျပာင္ေျပာင္။ ။ က်ဳပ္တုိ႔က ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပဲြ ဆုိတာကုိ လက္ခံလုိ႔ မျဖစ္ဘူး၊ ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီးတုိ႔ ေဆြစဥ္ မ်ဳိးဆက္ အာဏာ ခ်ဳပ္ကုိင္သြားၾကမွာ ျဖစ္တ့ဲအတြက္ လုံး … … … … ၀ လက္ခံလုိ႔ မျဖစ္ဘူး။ ဒီေတာ့ ၂၀၁၀ ကိစၥကုိ ေျဖရွင္းႏုိင္ဖုိ႔ က်ဳပ္တုိ႔ ဒီေန႔ ေဆြးေႏြးၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကဲ … ဒါျဖင့္ ေကာင္းၿပီ … ၂၀၁၀ ကိစၥ က်ဳပ္တုိ႔ ဘယ္လုိလုပ္ၾကမလဲ။

႐ုကၡစုိး။ ။ ေၾသာ္ … ဦးေျပာင္ေျပာင္ရယ္ … ၊ အဲဒီ ၂၀၁၀ ကိစၥက လြယ္ပါတယ္၊ ခင္ဗ်ားက အသုံးႀကီးေတာ့ ႏွစ္ေထာင္ယူလုိက္၊ ဟုိဘက္က ႏုိင္ငံေရးသမားကုိ တဆယ္ေပးလုိက္၊ ရွင္းေရာ။

ဦးေျပာင္ေျပာင္။ ။ ဟုတ္တယ္၊ အဲဒီလုိ ျဖစ္သင့္တယ္ … ဟာ စကားေျပာတာ မွားကုန္ၿပီ၊ … … ေဟ့လူ … အဲ … ေဟ့ ႐ုကၡစုိးႀကီး၊ ဘာေတြ လာေျပာေနတာလဲ။

႐ုကၡစုိး။ ။ ကုိယ္ထင္တာကုိ ကုိယ္ေျပာလုိက္တာပဲ။ စာနယ္ဇင္းသမားေတြက က်ဳပ္ကုိ တကူးတက ဖိတ္ေခၚၿပီး
အယူအဆကုိ ပြင့္ပြင့္ လင္းလင္း ေျပာေပးပါလုိ႔ ေမတၱာရပ္ခံထားေတာ့ ေျပာရတာေပါ့။

ဦးေျပာင္ေျပာင္။ ။ ဟုတ္ပါၿပီ၊ ဟုတ္ပါၿပီ၊ ဒါေပမယ့္ က်ဳပ္ေျပာေနတုန္းေတာ့ ၾကားျဖတ္မေျပာနဲ႔ဗ်ာ။ မႀကိဳက္ဘူး။ ႏုိင္ငံေရးသမားလည္း စိတ္တုိတတ္တယ္ဗ်။

ဦးေျပာင္ေျပာင္က ေရြးေကာက္ပဲြ ကန္႔ကြက္မႈမိန္႔ခြန္းကုိ ကြမ္းတရာညက္ခန္႔ၾကာေအာင္ ေျပာၾကားၿပီးေသာအခါ ၀ါရင့္ႏုိင္ငံေရးသမားႀကီး ဦးကုိယ့္ေ၀က ေရြးေကာက္ပဲြကုိ အဘယ့္ေၾကာင့္ ႀကိဳဆုိသင့္ေၾကာင္းကုိ ထမင္းအုိးတလုံးက်က္ခန္႔ ၾကာေအာင္ ရွင္းျပေလသည္။

ဦးကုိယ့္ေ၀။ ။ က်ဳပ္က ေရြးေကာက္ပဲြႀကီးကုိ အူလိႈက္သည္းလိႈက္ ေထာက္ခံေနရတာ အေၾကာင္း ရိွတယ္။ ေရြးေကာက္ပဲြ ၿပီးတာနဲ႔ ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီးက အာဏာစြန္႔မွာဗ်။ ႏုိင္ငံေတာ္အာဏာဟာ မူလပုိင္ရွင္ျဖစ္တ့ဲ ျပည္သူလူထု လက္ထဲ ေရာက္လာေတာ့မွာပါ။ ကဲ … က်ဳပ္က ေရြးေကာက္ပဲြကုိ ေထာက္ခံတာ မွားသလား ေျပာပါဦး။

ဦးကုိယ့္ေ၀၏ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပဲြ ေထာက္ခံသံကုိ ၾကားလုိက္ရသည့္ ညီလာခံအတြင္းရိွ စာနယ္ဇင္းသမား အမ်ားအျပား ထိန္းမႏုိင္ သိမ္းမရ ႐ႉး႐ႉးရွဲရဲွ ျဖစ္သြားၾကသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ဦးကုိယ့္ေ၀က စာနယ္ဇင္းသမားတုိ႔၏ သေဘာမက်မႈမ်ားကုိ ဂရုမစုိက္ဘဲ ဆက္လက္ၿပီး မိန္႔ခြန္းေခြ်ေလသည္။

ဦးကုိယ့္ေ၀။ ။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ သိတ့ဲအတုိင္း ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီးက စစ္သားဗ်။ ထမင္းစား၊ ေရေသာက္တာက အစ တရုတ္သုိင္းကား ၾကည့္တာ အဆုံး ဘာလုပ္လုပ္ စစ္ေရး အျမင္နဲ႔ပဲ လုပ္တတ္တာ။ အခုလည္း သူက တပ္ဆုတ္ေနၿပီ။ စည္းကမ္းရိွရိွ သိသိ သာသာႀကီး ဆုတ္ေနၿပီ။ ေရြးေကာက္ပဲြ က်င္းပတယ္ ဆုိတာ စည္းကမ္းရိွရိွ တပ္ဆုတ္တ့ဲ သေဘာလုိ႔ က်ဳပ္က လုံး၀ ယုံၾကည္တယ္။

ထုိသုိ႔ ေျပာေနခုိက္ ညီလာခံခန္းမအတြင္းသုိ႔ လူတေယာက္ ၀င္လာသည္။ ထုိသူမွာ အထူး ဖိတ္ၾကားထားသည့္ နာမည္ႀကီး ဘေလာ္ဂါ မုိးသီးဇူလုိင္ ဆုိသူ ျဖစ္ေနသည္။ မုိးသီးဇူလုိင္ကုိ အေ၀းမွ လွမ္းျမင္လုိက္သည္ႏွင့္ ဦးကုိယ့္ေ၀က ေယာင္ၿပီး ေခါင္းကုိ ပြတ္လုိက္မိသည္။ စုိးရိမ္မႈမ်ားလည္း တဖြားဖြား ေပၚေပါက္လာသည္။

ဦးကုိယ့္ေ၀ စုိးရိမ္မည္ ဆုိလွ်င္လည္း စုိးရိမ္စရာပင္။ အေၾကာင္းမွာ အႏွီ ဘေလာ္ဂါ မုိးသီးဇူလုိင္က ဘြတ္ဖိနပ္ ခြ်တ္ၿပီး ခ်ဳိကုပ္တေယာက္ကုိ ပစ္ခတ္ တုိက္ခုိက္ခ့ဲေၾကာင္း၊ ထုိသုိ႔ ဖိနပ္ျဖင့္ အေပါက္ခံရသည့္ ခ်ဳိကုပ္သည္ ဖေႏွာင့္ႏွင့္တင္ပါး တထပ္တည္းက်ေအာင္ ေျပးခ့ဲရေၾကာင္း ဆုိသည့္ သတင္းမ်ားကုိ ၾကားထားေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေလသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဦးကုိယ့္ေ၀က ေခါင္းကုိ ေယာင္ၿပီး ပြတ္ေနမိျခင္း ျဖစ္၏။

ဘေလာ္ဂါႀကီးက ေက်ာပုိးအိတ္ထဲမွ ကြန္ပ်ဴတာကုိ ထုတ္လုိက္သည္။ ထုိ႔ေနာက္ ဗီဒီယုိ ကင္မရာကုိ ဖြင့္ၿပီး ကြန္ပ်ဴတာႏွင့္ ခ်ိတ္ကာ ေဆြးေႏြးပဲြ အစီအစဥ္မ်ားကုိ သူ၏ ဘေလာ့သုိ႔ တုိက္ရုိက္ လႊင့္တင္ေတာ့သည္။ ထုိအျပဳအမူေၾကာင့္ ညီလာခံတြင္ ေရာက္ေနၾကေသာ စာနယ္ဇင္းသမားမ်ား အားလုံး ဖ်ားသြားၾကေလသည္။ တကိုယ္လံုး အီလက္ထရြန္နစ္ ပစၥည္းမ်ားျဖင့္ ႐ႈပ္ရွက္ခတ္ေနသူ ေအဘီစီဒီ သတင္းဌာနမွ ကိုပေဒသာပင္ ဆုိသူမွာ သူ႔နဖူးကုိသူ လက္ျဖင့္ ျဖန္းခနဲ ရုိက္လုိက္ၿပီး “အုိးမုိင္ေဂါ့၊ ဒီတခါေတာ့ ငါ ခံလုိက္ရၿပီ” ဟုပင္ ညည္းတြားေရရြတ္လုိက္၏။

ဘေလာ္ဂါ မုိးသီးဇူလုိင္၏ အရိွန္အ၀ါကုိ ထိတ္လန္႔မိသည့္ ဦးကုိယ့္ေ၀က သူ၏ ေဆြးေႏြးခ်က္မ်ားကုိ ကမန္းကတန္း နိဂုံးခ်ဳပ္လုိက္သည္။ ထပ္မံ ေဆြးေႏြးရန္ အလွည့္က်သူမွာ ခ်င္းမုိင္အေျခစုိက္ ႐ုကၡစုိး ျဖစ္ေလသည္။

႐ုကၡစုိး။ ။ သိပ္ေကာင္းတ့ဲ အစီအစဥ္ေပါ့ဗ်ာ။ တေယာက္က ေရြးေကာက္ပဲြကုိ ေထာက္ခံတယ္၊ တေယာက္က ကန္႔ကြက္တယ္။သတင္းသမားေတြဟာ ဘက္မွ်ေအာင္ ေရးသား ေဖာ္ျပရတယ္ ဆုိေတာ့ အခုလုိ အျမင္ ၂ မ်ဳိးနဲ႔ ေဆြးေႏြးတာေတြကုိ သတင္းပုိ႔တ့ဲအခါ သူတုိ႔ သတင္းေတြဟာ အလုိအေလ်ာက္ မွ်တသြားၿပီေပါ့။ ေကာင္းပါေလ့။

ဦးေျပာင္ေျပာင္။ ။ ေဟ့လူ … အဲ ႐ုကၡစုိး … လုိရင္း ေျပာေနာ္၊ ဒီပဲြမွာ ဆရာေတြခ်ည္းပဲ။ လက္ခ်ာရုိက္ဖုိ႔ မစဥ္းစားနဲ႔။

႐ုကၡစုိး။ ။ ဟုတ္ပါၿပီ၊ ဟုတ္ပါၿပီ။ က်ဳပ္ေရွ႕က လူႀကီးမင္း၂ေယာက္ ေျပာသြားတ့ဲ အေျခခံဥပေဒ၊ ေရြးေကာက္ပဲြ ဆုိတ့ဲ ေခါင္းခဲစရာ ကိစၥေတြဟာ က်ဳပ္အျမင္ေျပာရရင္ေတာ့ ဖင္ကုန္းတုတ္ထုိး လုပ္ေနၾကတ့ဲအတုိင္းပဲလုိ႔ ထင္ပါတယ္။

ဦးေျပာင္ေျပာင္။ ။ ေဟ့ … ေဟ့ … ေဟ့ … ႐ုကၡစုိးႀကီး၊ ခင္ဗ်ားႀကီး မမုိက္ရုိင္းနဲ႔ေနာ္။ ဒါ လူႀကီးလူေကာင္းေတြ ႏုိင္ငံအေရး ေဆြးေႏြးေနၾကတာဗ်။

႐ုကၡစုိး။ ။ ဟုတ္တယ္ေလ၊ ေရြးေကာက္ပဲြ ဆုိတ့ဲအေၾကာင္း ခင္ဗ်ားတုိ႔ ေျပာၾကတာကုိ နားေထာင္ရတာ ဖင္ကုန္းတုတ္ထုိးသလုိပဲ။

ဦးကုိယ့္ေ၀။ ။ ဒီလုိရိွတယ္ ေနာင္ႀကီး ဦး႐ုကၡစုိးေရ၊ တကယ္ေတာ့ ႐ုကၡစုိး ဆုိတာ စာနယ္ဇင္းသမား မဟုတ္ေတာ့ စာနယ္ဇင္းသမား ညီလာခံနဲ႔ ဘာမွ မသက္ဆုိင္ပါဘူး။ မေတာ္တဆ ေရာက္လာတယ္ဆုိရင္လည္း တိတ္တိတ္ … … …

ဦးကုိယ့္ေ၀၏ မွတ္ခ်က္ေၾကာင့္ ဦး႐ုကၡစုိး အနည္းငယ္ စိတ္တုိသြားၿပီး စကား ျဖတ္ေျပာလုိက္သည္။

႐ုကၡစုိး။ ။ ေတာ္စမ္းပါဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားကေရာ စာနယ္ဇင္းသမားလား။ က်ဳပ္ကုိ လာေျပာပါ ဆုိလုိ႔ က်ဳပ္က လာေျပာေနရတာ။ ဖင္ကုန္းတုတ္ထုိး ဆုိတာ စားပဲြစိမ္းစိမ္းေပၚက ေရာင္စုံ ေဘာလုံးေတြကုိ တုတ္နဲ႔ထုိးတ့ဲ ကစားနည္းေလဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ မေတြ႔ဖူးဘူးလား။ ေဘာလုံးေတြကုိ တုတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ လွမ္းထုိးရတယ္။ မထုိးခင္ ဖင္ကုိ ကုန္းလုိက္ေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီကစားနည္းကုိ ခင္ဗ်ား နားလည္သလား။ ဘယ္ေဘာလုံးကုိ ဘာေၾကာင့္ထုိးရသလဲ၊ ဘယ္လုိ ထုိးသလဲ၊ ထိေတာ့ ဘာျဖစ္သလဲ၊ မထိေတာ့ ဘာျဖစ္သလဲ ခင္ဗ်ား နားလည္သလား။ က်ဳပ္ေတာ့ နားမလည္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ေျပာေနတ့ဲ ေရြးေကာက္ပဲြ ဆုိတာဟာ အဲဒီ ဖင္ကုန္းတုတ္ထုိး ကစားနည္းလုိပဲ က်ဳပ္ နားမလည္ဘူးလုိ႔ ေျပာတာပါ။

အခမ္းအနားမႉးက ထုိကစားနည္းမွာ ဘိလိယက္ သုိ႔မဟုတ္ စႏူကာ ဟု ေခၚသည့္ ကစားနည္းျဖစ္ေၾကာင္း ၀င္ေရာက္ ရွင္းလင္းကာ အေျခအေနကုိ ထိန္းသိမ္းၿပီး၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္ ေရြးေကာက္ပဲြ ဆုိင္ရာ ေမးခြန္းမ်ား၊ ျပန္လည္ ေဆြးေႏြးခ်က္မ်ားကုိ ဖိတ္ေခၚေလသည္။

မုိက္ကရုိဖုန္းကုိ ဦးစြာ ေျပးယူသူမွာ ဘေလာ္ဂါႀကီး မုိးသီးဇူလုိင္ ျဖစ္ေလသည္။ အားလုံးက သူ႔ထံမွ မည္သုိ႔ေသာ ေမးခြန္း ထြက္ေပၚလာမည္ကုိ သိလုိသျဖင့္ နားစြင့္ေနၾကသည္။ သူက ေရြးေကာက္ပဲြအျမင္မ်ားျဖင့္ ပထမဆုံး နိဒါန္း ပ်ဳိးေလသည္။
တခ်ိန္တည္းမွာပင္ သူ၏ ဘေလာ့သုိ႔ သူ၏ ေျပာဆုိေဆြးေႏြးခ်က္မ်ား အဆက္မျပတ္ ေရာက္ရိွေနသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သူ၏ ဘေလာ့သုိ႔ သြားေရာက္ၾကည့္ရႈသည့္ ႏုိင္ငံတကာမွ မည္သူမဆုိ ညီလာခံ ေဆြးေႏြးခ်က္မ်ားကုိ တုိက္ရုိက္ ၾကည့္ရႈႏုိင္ၾကေလသည္။

မုိးသီးဇူလုိင္က ေမးခြန္းေမးလုိသည္ဟု ဆုိၿပီး မုိက္ကရုိဖုန္းကုိင္ကာ ေျပာၾကားေနသည္မွာ ၁၀ မိနစ္ခန္႔ၾကာလာေသာ္လည္း ေမးခြန္း တခုမွ ထြက္ေပၚမလာေပ။ ေနာက္ထပ္ ၁၀ မိနစ္ၾကာေသာအခါ အခမ္းအနားမႉးက ဗီတုိ အာဏာသုံးၿပီး တားဆီးလုိက္သည္။ ထုိနည္းမွာ တျခားမဟုတ္ေပ။ မုိးသီးဇူလုိင္ ကုိင္ထားသည့္ မုိက္ကရုိဖုန္း အသံမထြက္ေစရန္ ႀကဳိးျဖတ္လုိက္သည့္နည္း ျဖစ္ေလ၏။

ထုိ႔ေနာက္ ေဆြးေႏြးေမးျမန္းလုိသူမ်ား လက္ေထာင္ျပၾကရန္ ေမတၱာရပ္ခံလုိက္ရာ စာနယ္ဇင္းသမား ထက္၀က္ေက်ာ္က အၿပဳိင္အဆုိင္ လက္ေထာင္ၾက၏။

ေမးျမန္းသူ အားလုံးက ရန္ကုန္မွ ၀ါရင့္ ႏုိင္ငံေရးသမားႀကီး ဦးကုိယ့္ေ၀ တဦးတည္းကုိသာ ၀ုိင္း၀န္းေခ်ာင္ပိတ္ၿပီး ေမးျမန္းၾကသည္။

“ေရြးေကာက္ပဲြ ဒီႏွစ္ထဲမွာ လုပ္မယ္ဆုိတာကုိ ခင္ဗ်ားႀကီး ယုံသလား”
“ဘာေၾကာင့္ ေရြးေကာက္ပဲြကုိ မဆန္႔က်င္ရတာလဲ။ ယုံၾကည္ခ်က္ေတြကုိ ခ်က္ခ်င္း ေျပာင္းပစ္စမ္း”
“ေရြးေကာက္ပဲြၿပီးရင္ အာဏာလဲႊမယ္ဆုိတာ အာမခံႏုိင္သလား”
“ေရြးေကာက္ပဲြေထာက္ခံတာ ဘယ္ေလာက္ရသလဲ”
“စစ္ဗုိလ္တမတ္သားလႊတ္ေတာ္ကုိ ခင္ဗ်ားႀကီး တက္ခ်င္သလား”

တရစပ္ ၀င္ေရာက္လာေသာ ေမးခြန္းမ်ားေၾကာင့္ ၀ါရင့္ ႏုိင္ငံေရးသမားႀကီး ဦးကုိယ့္ေ၀ တုန္လႈပ္သြားသည္။ လက္ႏွစ္ဘက္ကုိ စားပဲြေပၚသုိ႔ တင္ကာ အားယူၿပီး ထရပ္လုိက္သည္။ စာနယ္ဇင္းသမားေတြကုိ အားကုိးျပီး အယူအဆမ်ား လာေရာက္ ဖလွယ္မိတာ မွားၿပီဟု ေနာင္တ အႀကီးအက်ယ္ရသြားကာ ညီလာခံ ခန္းမအတြင္းမွ ထြက္ေျပးသြားေလသည္။