သူပုန္ေက်ာင္းသားတဦးရဲ႕ မာရသြန္ခရီး (၂၄)

ထက္ေအာင္ေက်ာ္

တပ္ရင္းညီလာခံနဲ႔ ေကာ္မီတီသစ္၊ တပ္မႉးအသစ္မ်ား ေရြးခ်ယ္ျခင္း

တပတ္ေလာက္သာ ၾကာမယ္ထင္ၿပီး ေခၚလုိက္တဲ့ တပ္ရင္းညီလာခံဟာ ၁၀ ရက္ေက်ာ္တဲ့အထိ ေဆြးေႏြးစရာ မကုန္ေသးဘူး ျဖစ္ေနပါ တယ္။ ဒီေနရာမွာလည္း ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ တျခားအဖြဲ႔စည္းေတြ မ တူတဲ့အခ်က္ကုိ တင္ျပလုိပါတယ္။ ျပည္တြင္းမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ နယ္စပ္ မွာပဲျဖစ္ျဖစ္ နုိင္ငံေရးအဖြဲ႔စည္းေတြ အစည္းေ၀းလုပ္တဲ့အခါ ဘယ္ႏွရက္လုပ္မယ္၊ ေဆြးေႏြးမယ့္အေၾကာင္းအရာက ဘာေတြ ျဖစ္တယ္ စ သ ျဖင့္ အတိအက် သတ္မွတ္ၿပီး ၂ ရက္ ၃ ရက္နဲ႔ ျပတ္ေအာင္လုပ္ေလ့ရွိေပမယ့္ က်ေနာ္တုိ႔က်ဳိးဖုိးေတြကေတာ့ အဲဒီလုိ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီလုိ ႀကိဳတင္ကန္႔သတ္ ထားတာကို မႀကိဳက္ဘူး။ လြတ္လပ္စြာ ေဆြး ေႏြး ခြင့္ေပးရမယ္ဆုိၿပီး ျငင္းလုိက္ခုန္လုိက္နဲ႔ ၁၅ ရက္တိတိ ၾကာသြားပါတယ္။

ညီလာခံအတြင္း ေဆြးေႏြးတဲ့ အခ်က္ေတြထဲက အေရးႀကီးတဲ့အခ်က္ေတြအျဖစ္ က်ေနာ္ မွတ္မိ သေလာက္ကေတာ့ ေရြးေကာက္ပဲြမွာ NLD က နုိင္သြားတဲ့အတြက္ NLD အစိုးရအသစ္ ေပၚလာရင္ ABSDF ဘယ္လို ဆက္လက္ရပ္တည္မလဲဆုိတဲ့ နုိ္င္ငံေရးကိစၥ ပါပါတယ္။ ေနာက္တခါ ေရွ႕တန္းမွာ KNU နဲ႔ ပူးတဲြလႈပ္ရွားတဲ့အခါ ေက်ာင္းသားေတြက ရြာေရွ႕မွာ လူထုတရားေဟာပဲြလုပ္။ KNU က ေနာက္မွာ ရြာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးခ်ၿပီး အခြန္ေကာက္ေနတဲ့ကိစၥ ေကာ္မတီက ေျဖရွင္းေပးပါဆုိတဲ့ မဟာမိတ္ ဆက္ဆံေရးကိစၥ ပါပါတယ္။ ေနာက္တခါ ပင္ လယ္ျပင္ဆီ တုိးခ်ဲ႕ထုိးေဖာက္ေရးကိစၥ ပါတယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္။ ဒါ ေပ မယ့္ အဲဒီလုိ အေရးႀကီးတဲ့ကိစၥေတြအတြက္ အခ်ိန္ သိပ္ကုန္တာ မဟုတ္ဘဲ အစည္း အေ၀း ဆုံးျဖတ္ခ်က္၊ မွတ္တမ္း တင္ခ်က္ တေၾကာင္းခ်င္းစီကို စကားလုံး စီတာကအစ သတ္ပုံ အမွား အမွန္ အထိ အဆုံး ညီလာ ခံမွာ ေဆြးေႏြး ျငင္းခုန္ ေနတဲ့ အတြက္ အခုလုိ အခ်ိန္ ၁၅ ရက္ ၾကာသြား တာျဖစ္ မလားလုိ႔ က်ေနာ္ ျပန္စဥ္း စားေန မိပါ တယ္။

ဒါေပမယ့္ ဒီညီလာခံအပါ၀င္ ABSDF ညီလာခံ အသီးသီး၊ အစည္းေ၀းအသီးသီးရဲ႕ ေ၀ါဟာရျငင္းခုန္ပဲြ၊ သတ္ပုံျငင္းခုံပဲြေတြဟာ အလား ကား အခ်ိန္ျဖဳန္း႐ုံ သက္သက္ေတာ့ ျဖစ္ပုံမရပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္ လဲ ဆုိရင္ Federal ကုိ ျမန္မာမႈျပဳတဲ့အခါ “ဖက္-ဒရယ္မူ” လုိ႔ ေရးမ လား။ “ဖယ္-ဒရယ္မူ” လုိ႔ေရးမလားဆုိတဲ့ “ဖက္” နဲ႔ “ဖယ္” စကားလုံး ၂ လုံးအေပၚ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ ေရြးခ်ယ္မႈပုံစံကုိ အထူး စိတ္၀င္ စား မိတယ္လုိ႔ KNU ပဒုိတဦးျဖစ္သူ တပ္မဟာ ၄ ေဒသ ေက်ာင္းသားေရးရာ တာ၀န္ခံ မန္းၿငိမ္းေမာင္က ေျပာဖူးပါတယ္။ “ဖယ္” ဆုိ တာဟာ က်ဥ္ဖယ္၊ ေရွာင္ဖယ္တဲ့သေဘာျဖစ္ၿပီး “ဖက္” ဆုိတာက ဖက္တြယ္ ျခင္း၊ တဦးနဲ႔တဦး ေပြ႔ဖက္ျခင္း၊ ခ်စ္ၾကည္ျခင္းသေဘာကို ေဆာင္တဲ့အတြက္ “ဖယ္” အစား “ဖက္” ကို သုံးတယ္လုိ႔ က်ဳိးဖုိး ဘာသာ ေဗဒ ဆရာ ေတြရဲ႕ ရွင္းလင္း ခ်က္ကုိ သူ အထူး သေဘာ က်မိ တယ္လုိ႔ ပဒုိ မန္းၿငိမ္းေမာင္ ေျပာခဲ့ ဖူးတာကို က်ေနာ္ အမွတ္ရ ေနပါတယ္။

ဒီလုိျငင္းခုံမႈမ်ဳိးစုံနဲ႔ သတင္း ၂ ပတ္ၾကာခဲ့တဲ့ ညီလာခံေနာက္ဆုံးေန႔မွာေတာ့ စခန္းေကာ္မတီ ျပန္ေရြးတာ၊ တပ္မႉးေတြ ျပန္ေရြးတာ၊ ျပန္ လည္ အတည္ျပဳတာေတြ လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေရြးခ်ယ္မႈေတြအရ အ ရန္ဗဟုိေကာ္မတီနဲ႔ စခန္းေကာ္မတီ စည္း႐ံုးေရးတာ၀န္ခံ ကိုေဌး ေအာင္ ဗဟုိဌာနခ်ဳပ္ဆီသြားတာကို အတည္ျပဳပါတယ္။ ေနာက္ လစ္လပ္ စခန္းေကာ္မတီေနရာအတြက္ တပ္ေထာက္ဗုိလ္ႀကီး က်ေနာ့္ကို စခန္းေကာ္မတီ ေထာက္ပံ့ေရးတာ၀န္ခံအျဖစ္ ညီလာခံကေန ေရြးခ်ယ္လုိက္ပါတယ္။ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ တက္ေနတဲ့ ေက်ာင္းသား တဦး ျဖစ္သူ ထား၀ယ္မွ ကုိျမင့္ လြင္က တပ္ေထာက္ဗုိလ္ႀကီး ျဖစ္လာပါ တယ္။ တပ္ေရးဗုိလ္ႀကီး ကိုေအးေသာ္ တျခားတာ၀န္ထမ္းဖုိ႔ ရွိတယ္ ဆုိၿပီး ႏုတ္ထြက္ သြားတဲ့ အတြက္ တပ္ခဲြ ၁ မွ ဒုခြဲမႉး ျဖစ္သူ ကုိျပည္ ေဆာင္ဦးက တပ္ေရး ဗုိလ္ႀကီး ျဖစ္လာ ပါတယ္။ ခြဲ ၁ မွ တပ္စုမႉး တဦး ျဖစ္သူ ကိုမ်ဳိးေအာင္ ေခၚ ဖုိးတုတ္ႀကီး (၁၉၉၁- မွာက်ဆုံး) က ဒု ခဲြမႉး ျဖစ္လာ ပါတယ္။ တပ္ခြဲ ၃ မွ ခြဲမႉး ကိုျမင့္ေအာင္ ဗဟုိ ဖက္ဆီ တာ၀န္ ေျပာင္းတဲ့ အတြက္ ဒုခဲြမႉး ကိုဘုန္းေက်ာ္က တပ္ခြဲမႉး ျဖစ္လာၿပီး တပ္စု မႉးတဦးျဖစ္သူ ကိုေအာင္နုိင္ (၁၉၉၄-မွာက်ဆုံး) က ဒုခြဲမႉး ျဖစ္လာ ပါတယ္။ တပ္ရင္း အရာခံ ဗုိလ္ကေတာ့ ကုိ၀င္းေအာင္ (အခု အေမရိကန္) ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ စခန္းေကာ္မတီနဲ႔ တပ္မႉးေတြ ဘယ္လုိ အာဏာ (တာ၀န္) ခဲြေ၀သလဲ ဆုိတာကလဲ စိတ္၀င္စားဖုိ႔ ေကာင္းပါတယ္။ ေကာ္မတီနဲ႔ တပ္မႉး ေပါင္းထားတဲ့ဖြဲ႔စည္းပုံကုိ ဘယ္ကေန ေကာ္ပီကူးထားမွန္း က်ေနာ္ အတိအက်မသိေပမယ့္ အၾကမ္းအားျဖင့္ကေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔အရင္ ေတာထဲမွာ ရွိသမွ် လက္နက္ကုိင္ အဖဲြ႔အေတာ္မ်ားမ်ား ဒီဖြဲ႔စည္းပုံနဲ႔ ခရီးနွင္ခဲ့တာကုိ က်ေနာ္သတိျပဳမိပါတယ္။ ဥပမာအားျဖင့္ ဗ ကပမွာဆုိရင္ ခ႐ုိင္နုိင္ငံေရးမႉးနဲ႔ ခ႐ိုင္တပ္မႉးဆုိၿပီး ဗုိလ္ ၂ ဦးကို ပူးတြဲတာ၀န္ေပးထားပါတယ္။ KNU မွာလည္း အလား တူ ခပ္ဆင္ဆင္ ပါပဲ။ ခ႐ုိင္ဥကၠ႒နဲ႔ တပ္မဟာမႉး၊ ၿမိဳ႕နယ္ဥကၠ႒နဲ႔ တပ္ရင္းမႉး၊ တပ္ခြဲမႉး စသျဖင့္ ဗုိလ္ ၂ ဦးကို တဲြၿပီးတာ၀န္ေပးထားတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ အလားတူ ျပည္ခ်စ္ေခတ္ကလည္း တပ္ရင္းနုိင္ငံေရးမႉးနဲ႔ တပ္ရင္းမႉးဆုိၿပီး ဗုိလ္ ၂ ဦးကို တဲြၿပီးတာ၀န္ေပးခဲ့တယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တုိ႔ က်ဳိးဖုိးတပ္မေတာ္ဟာလည္း ကမာၻမွာ ပထမဆုံး ေပၚလာတဲ့ တခုတည္းေသာ တပ္မေတာ္လုိ႔ ေၾကြးေၾကာ္ထားေပမဲ့ ဖြဲ႔စည္းပုံကေတာ့ ေနာင္ေတာ္ သူပုန္တပ္ေတြဆီကပဲ ပုံတူ ကူးထား ပုံုံရပါတယ္။ ေတာတြင္းကာလ ၁၀ နွစ္တာ အေတြ႔အႀကံဳအရ ဒီလုိ စခန္း ေကာ္မီ တီနဲ႔ တပ္မႉးေတြ တြဲဖက္ တာ၀န္ ေပးထားတဲ့ ေခတ္ဟာ က်ေနာ္တုိ႔ စခန္း အတြက္ အလုပ္ အျဖစ္ဆုံး ကာလေတြ အျဖစ္ က်ေနာ္ အမွတ္ရ ေနပါ တယ္။ ၁၉၉၁ ေနာက္ပုိင္း စခန္း ေကာ္မီ တီကုိ ဖ်က္ၿပီး တပ္ရင္း မႉးနဲ႔ တပ္မႉးေတြ သက္သက္က ဦးစီးတဲ့ ေခတ္ မွာေတာ့ တပ္ရင္း မႉးမွာ အာဏာ (တာ၀န္နဲ႔ လုပ္ပုိင္ခြင့္္) သိပ္မ်ား လာၿပီး တဦး တည္း ရဲ႕ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ေတြနဲ႔ အမိန္႔ေပး နုိင္တဲ့ အဆင့္ အထိ ေရာက္သြား တာကို ေတြ႔ရဖူး ပါတယ္။

ေကာ္မတီေလးျဖစ္ခ်င္သည္

ဒါက တပ္ရင္း႐ံုးရွိရာ အစည္းေ၀းခန္းမထဲက ေဆြးေႏြးျငင္းခုန္မႈေတြ။ အဲဒိီကာလ အသုံးအႏႈန္း အတုိင္း ဆုိရင္ ေတာ့ “နုိင္ငံေရး အဘိ ဓမၼာေတြ” ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ရဲေဘာ္ အမ်ားစု ရွိတဲ့ ဘားတုိက္ေတြ မွာ ေတာ့ ဒီကိစၥ ေတြကို သိပ္စိတ္ ၀င္စားပုံ မျပပါ။ ဂစ္တာေတြ ဘာေတြနဲ႔ သီခ်င္း ဆုိသူဆုိ၊ ဟုိအေၾကာင္း ဒီအေၾကာင္း ပြားသူနဲ႔ ေကာ္မတီကုိ ေ၀ဖန္ ေနၾက ပါတယ္။ ရဲေဘာ္ေတြ သီဆုိ ေနတဲ့ ေဟာဒီ သီခ်င္း ကို နားေထာင္ ၾကည့္မယ ္ဆုိရင္ အဲဒီကာလ ေကာ္မတီရဲ႕ ၾသဇာႀကီး ပုံနဲ႔ အျမင္ကပ္ ခံရပုံကို ခန္႔မွန္း နုိင္မယ္လို႔ ထင္ပါ တယ္။

“… ေကာ္မီတီေလး ျဖစ္ခ်င္သည္ …
ဘန္ေကာက္၊ မဲေဆာက္ကို ခဏ ခဏသြားမည္ …
ဘာဘာညာညာ ၀ယ္ခဲ့မည္ …”

အဆုိေတာ္ လႊမ္းမုိးရဲ႕ “အခုေတာ့ ပါစပ္ ရာဇ၀င္ ေလးတခု ျဖစ္လုိ႔ က်န္ခဲ့ၿပီ” သီခ်င္း ထဲက မူလ စာသားေတြ ျဖစ္တဲ့ “ေမွာ္ဆရာ ေလးျဖစ္ ခ်င္သည္ … ပုံျပင္ေဟာင္း ကေလး အသက္သြင္း မိေတာ့မည္ …” ကုိ စာ သားေျပာင္း ဆုိထားတဲ့ က်ဳိးဖုိး မ်ားရဲ႕ ေကာ္မတီ သေရာ္စာ သီခ်င္း မ်ားစြာ ထဲက ထင္ရွားတဲ့ တပုဒ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ ထင္ရွားတဲ့ တပုဒ္ကေတာ့ …

“ေကာ္မတီ အတြက္ဆုိ ၾကက္ကုိလည္း ၀ယ္ပါမည္ …
ေနပါေစ ငါတုိ႔ အတြက္ေတာ့ ပဲဟင္း နဲ႔ေတာ္ၿပီ …”

ဒီသီခ်င္း ကေတာ့ အခန္း ၈ မွာ က်ေနာ္ တင္ျပခဲ့ တဲ့အတုိင္း ကုိထူးအိမ္သင္ ရန္ကုန္ မျပန္ခင္ ေရးေပး ခဲ့တဲ့ “အဆုံးသတ္ တုိက္ပဲြ” သီခ်င္းထဲက ေျပာင္ေျမာက္ လွတဲ့ မူလ စာသား ေတြျဖစ္တဲ့ … “နုိင္ငံ ေတာ္ အ တြက္ဆုိ အသက္ ကုိလည္း ဘာမထီ … ေသပေစ ခြပ္ေဒါင္း ေသြးေဟ့ ရဲရဲေရွ႕ကုိခ်ီ” … ကုိ စာသား ေျပာင္းထားတဲ့ က်ဳိးဖုိး မ်ားရဲ႕ ေနာက္ထပ္ ေကာ္မတီ သေရာ္စာ သီခ်င္း တပုဒ္ ျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီကာလဟာ စခန္း တခုနဲ႔ တခုအၾကား ပုံမွန္ ဆက္သြယ္ဖုိ႔ ဆက္သြယ္ေရး စက္ေတြ မရွိေသး ေပမယ့္ သီေဘာဘုိး စခန္းဘက္မွာ နာမည္ႀကီး ေနတဲ့ အဲဒီသီခ်င္း က်ေနာ္တုိ႔ ခစန္းဆီ ဘယ္လုိ ကေန ဘယ္လုိ ေရာက္လာ သလဲ ေတာ့ မသိပါ။ အဲဒီထက္ ပုိဆုိးတာ ကေတာ့ ေက်ာင္းသား တပ္မေတာ္ရဲ႕ သႏၷိဌာန္ ၄ ခ်က္ထဲက ေနာက္ဆုံး အခ်က္ျဖစ္ တဲ့ “ဒီမုိကေရစီ ေတာ္လွန္ေရး ေအာင္ျမင္ သည္ အထိ အသက္စြန္႔ တုိက္ပဲြ ၀င္သြားရန္ သႏၷိ ဌာန္ျပဳ ပါသည္” ဆုိတဲ့ စကားလုံး ကိုေတာင္ ေနာက္ေျပာင္ၿပီး “ဒီမုိကေရစီ ေတာ္လွန္ေရး ေအာင္ျမင္ သည္ အထိ အသက္စြန္႔ တုိက္ပဲြ၀င္ သြားရန္ ငါ၏ မိန္းမနွင့္ တုိင္ပင္ ပါဦး မည္” ဆိုၿပီး ေလွာင္ေျပာင္တဲ့ အထိ ေက်ာင္းသား ေတြ အၾကား ဒီမုိကေရစီ အခြင့္ ေရးေတြ ရေနတယ္ ဆုိပါေတာ့။

ဘယ္လိုမ်ဳိး ဒီမုိကေရစီႀကီးလဲ

ေကာ္မတီနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဒီလုိေလွာင္ေျပာင္တဲ့ စကားလုံးေတြ ထြက္ေနသလုိ တခ်ဳိ႕စခန္းေတြဆုိရင္ ေရြးလုိက္တဲ့ေကာ္မတီဟာ ၃-၄-လေလာက္ပဲခံၿပီး မၾကာခဏ ေကာ္မတီေရြးရင္းနဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္မႈ မတည္ၿငိမ္ တဲ့ စခန္းအေတာ္မ်ားမ်ား ရွိခဲ့တယ္လုိ႔သိရပါတယ္။ ဒီလုိ ေကာ္မတီ ခဏခဏေျပာင္းတာကုိ ေတာင္ ဒီမုိကေရစီရဲ႕ လုပ္ထုံးလုပ္နည္းအျဖစ္ ေက်ာင္းသားတခ်ဳိ႕က ျမင္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တခ်ဳိ႕ေက်ာင္း သားေတြကေတာ့ ဒီမုိကေရစီ အခြင့္ေရးဆုိတာဟာ ဒီမုိကေရစီရၿပီးမွသာ က်င့္သုံးနုိင္တဲ့ အခြင့္အေရးျဖစ္ၿပီး ဒီမုိကေရစီရဖုိ႔ တုိက္ပဲြ၀င္ေနဆဲကာလမွာ ဒိီမုိကေရစီက်င့္စဥ္အတုိင္း လုပ္လုိ႔မျဖစ္နုိင္ေသးဘူးလုိ႔ ျငင္းခ်က္ထုတ္ၾကပါတယ္။

က်ေနာ္တုိ႔ ေက်ာင္းသားေတြၾကားမွာ ဒီလုိ လြတ္လပ္စြာ သေဘာထားကဲြၿပီး အလြန္အကြ်ံ ဒီမုိကေရစီ က်င့္သုံးကာ လြတ္လပ္စြာ ျငင္း ခုန ္ေနၾကေပမယ့္ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕မဟာမိတ္ KNU နဲ႔ တျခား လက္နက္ ကုိင္ အဖြဲ႔ေတြ အတြက္ေတာ့ ဒါေတြဟာ အထူး အဆန္း ျဖစ္ေနပုံ ရပါတယ္။ လက္နက္ကုိင္ အဖြဲ႔ ဆုိတာဟာ စစ္တပ္ျဖစ္ တဲ့အတြက္ တပ္မႉးက အမိန္႔ေပး တဲ့အတုိင္း တေသြး တသံ တမိန္႔နဲ႔ သြားရမယ့္ အခ်ိန္မွာ ဒီလုိ မ်ဳိး လြတ္လပ္စြာ သေဘာထား ကြဲၿပီး ေ၀ဖန္ျငင္းခုံ ေနၾကပုံကို သူတုိ႔ေတြ နားလည္ နုိင္ပုံ မရ ပါဘူး။

က်ေနာ္မွတ္မိသေလာက္ဆုိရင္ ဒီကိစၥေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ထီးခီး႐ံုးမွာေတြ႔တဲ့ KNU အရာရွိ တခ်ဳိ႕နဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔ေက်ာင္းသားေတြၾကား ေဆြးေႏြး ျငင္းခုံဖူးပါတယ္။ အဲဒီကာလေတြက KNU ဟာ ၄ နွစ္တႀကိမ္၊ ၅ နွစ္တႀကိမ္ ပုံမွန္ညီလာခံေတြ မလုပ္နုိင္တဲ့အတြက္ ရာသက္ပန္ ဥကၠ႒တုိ႔၊ အၿမဲတမ္း ဗဟိုေကာ္မတီ၀င္တုိ႔နဲ႔ စခန္းသြားေနဆဲ အခ်ိန္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ KNU ပဒုိေတြဖက္က ေျပာတာကလည္း သူ႔အ ျမင္နဲ႔သူ၊ သူ႔အေတြ႔အႀကံဳနဲ႔သူေတာ့ သဘာ၀က်ေနသလုိ ျဖစ္ေနျပန္ပါတယ္။ “ေတာထဲမွာ အခ်ိန္ၾကာလာရင္ ခင္ဗ်ားတုိ႔သိလာလိမ့္မယ္။ လက္နက္ကုိင္ေတာ္လွန္ေရးမွာ ေခါင္းေဆာင္ ခဏခဏေျပာင္းလုိ႔ ဘယ္ျဖစ္မလဲ” ဆုိၿပီး ပဒုိတဦးက ေျပာခဲ့ဖူးတာကို က်ေနာ္မွတ္မိေနဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။

အခုနွစ္ ၂၀ ၾကာၿပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ေက်ာင္းသားေတြဟာ ဒီမုိကေရစီကို အလြန္အကြ်ံ က်င့္သုံးခဲ့တဲ့ တဖက္စြန္းကိုမ်ား ေရာက္ခဲ့ ေလသ လား။ တျခား မဟာမိတ္ အဖြဲ႔ေတြ ကေတာ့ အဖြဲ႔အစည္း တည္ၿငိမ္ေရးကို ဦးစား ေပးရင္းနဲ႔ ရာသက္ပန္ ဥကၠ႒ထား ေရးဘက္ကုိ အစြန္းေရာက္ သြားခဲ့ေလ သလားလုိ႔ ျပန္စဥ္းစား ေနမိ ပါတယ္။ တခ်ိန္တည္းမွာပဲ လက္နက္ကုိင္ ေတာ္လွန္ေရးဆုိတာဟာ အခ်ိန္ ေတြ ၾကာလာတာနဲ႔အမွ် ေခါင္းေဆာင္အေျပာင္းလဲလုပ္ဖုိ႔ ပုိခက္သြားတတ္သလားဆုိၿပီးလည္း က်ေနာ္စဥ္းစားေနမိျပန္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ အဲဒီကာလကေတာ့ ဒိီလုိသေဘာတရားေတြကို စဥ္းစားေနဖုိ႔ အခ်ိန္မရပါဘူး။ ေရွ႕မွာ တင္ျပခဲ့တဲ့အတုိင္း ဆန္နဲ႔ရိကၡာ အခ်ိန္ မီထုတ္ေပးနုိင္ဖုိ႔ အပါအ၀င္ ေန႔စဥ္ႀကံဳေတြ႔ေနရတဲ့ ဗူးသီး ဓားထုိးမႈ ေတြနဲ႔ စခန္း ေကာ္မတီ အားလုံး အလုပ္႐ႈပ္ ေနပါတယ္။ အဲဒီ အမႈ ေတြထဲမွာ မနက္ ၇ နာရီတုိင္း အလံတုိင္ ေရွ႕မွာ တန္းစီၿပီး ခြပ္ေဒါင္း အလံကို အေလး ျပဳဖုိ႔ ပ်က္ကြက္တဲ့ အမႈ အတြက္ ရဲေဘာ္ ေတြကို ျမက္ရွင္းခုိင္း တာမ်ဳိး၊ အမရာ ရြာဆီ သြားၿပီး အရက္ခုိး ေသာက္သူကုိ ၁၂ နာရီ ၾကာ ထိပ္တုံး ခတ္တာမ်ဳိး၊ ေနာက္တခါ ညဘက္ ကင္းအိပ္ တဲ့အမႈ၊ ကင္းသမား အတြက္ ေပးထားတဲ့ ဓာတ္မိီး ထဲက ဓာတ္ခဲ အသစ္ကုိ အေဟာင္း နဲ႔လဲၿပီး ခုိးယူမႈ၊ အမ်ဳိးသမီး ဘားတုိက္ကုိ ေခ်ာင္းၾကည့္မႈ၊ ရည္စားစာ ေပးမႈ စသျဖင့္ စုံေန တာပါပဲ။

အဲဒီလုိအမႈေတြထဲကမွ အမ်ားစိတ္၀င္စားၿပီး အခုခ်ိန္အထိ က်ေနာ္တုိ႔ၾကား ေျပာစမွတ္ျဖစ္ေနတဲ့ အမႈတခုကေတာ့ က်ေနာ္ မင္းသမီး စခန္းဆီ ျပန္မေရာက္ ခင္ေလး ၁၉၈၉ ဒီဇင္ဘာေလာက္မွာ ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းေလးတပုဒ္ပါ။ ေရွ႕မွာေျပာခဲ့တဲ့အတုိင္း ေတာ္လွန္ေရးအေစာပုိင္း ကာလေတြဟာ စည္းကမ္းေတြ အလြန္တင္းက်ပ္ၿပီး အဲဒီထဲမွာ ရည္းစားစာ မေပးရ၊ ရည္စားမထားရ၊ အမ်ား မျမင္ နုိင္တဲ့ အရပ္မွာ အမ်ဳိးသားနဲ႔ အမ်ဳိးသမီး တဦးခ်င္းမေတြ႔ရဆုိတဲ့ အခ်က္ေတြလည္း ပါ၀င္ေနပါတယ္။ ဒီစည္းကမ္းခ်က္ေတြအတုိင္း အတိအက် လုိက္နာမႈရွိ မရွိ စုံစမ္းရသူကေတာ့ စခန္းေကာ္မတီ စည္းကမ္း ထိမ္းသိမ္းေရးအဖြဲ႔ေပါ့ဗ်ာ။ ဒီလုိနဲ႔ ညေနေစာင္းတခုမွာေတာ့ လူမျမင္တဲ့ ၾကခတ္၀ါး႐ံုေတာမွာ ခ်ိန္းေတြ႔တဲ့ အတြဲတတြဲကုိ စည္းကမ္းထိမ္းသိမ္းေရးအဖြဲ႔က ဖမ္းမိလာတယ္ဆုိပါေတာ့။

အဲဒီအတြဲကုိ ေကာ္မတီ႐ံုးမွာ စစ္တဲ့အခါ စည္းကမ္းထိမ္းသိမ္းေရးအဖြဲ႔က စည္းကမ္း ထိမ္းသိမ္းေနတာလား၊ အတြဲ လုိက္ေခ်ာင္း ေနတာ လားဆုိၿပီး အျငင္း ပြားမႈ ျဖစ္ခဲ့တယ္လုိ႔ဆုိပါတယ္။ စည္းကမ္း ထိမ္း သိမ္း ေရး အဖြဲ႔ဘက္က တင္ျပတာကေတာ့ ဒီအတြဲဟာ စည္းကမ္းေဖာက္လုိ႔ ဒီလုိဖမ္းလာတယ္ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ဖမ္းဆီးခံ စုံတြဲဘက္ကေတာ့ ဒါကို လက္မခံဘဲ “ဒါဟာ လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ဳိးေဖာက္မႈျဖစ္တယ္” ဆုိၿပီး ျပန္စြပ္စြဲတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။

ၿပီးေတာ့ အဲဒီအမ်ဳိးသမီး ဆက္ေျပာတာက “ကုိယ္ႀကိဳက္လုိ႔ ကုိယ့္ရည္းစားကုိယ္ေတြ႔တာ ေကာ္မတီနဲ႔ ဘာဆုိင္လဲ။ ဒီမုိကေရစီအတြက္ တုိက္ေနတယ္ေျပာၿပီး ရည္စားေတာင္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ထားလုိ႔မရတဲ့ ဒီမုိကေရစီက ဘယ္လုိမ်ဳိး ဒိီမုိကေရစီႀကီးလဲ။ ဒီ ဒီမုိကေရစီီမ်ဳိးေတာ့ က်မ မလုိခ်င္ေတာ့ဘူး” ဆုိၿပီး ေကာ္မတီေတြေရွ႕မွာ ငုိခ်လုိက္တယ္လို႔ဆုိပါတယ္။ ဒီအမႈကုိ စိတ္၀င္တစား နားစြင့္ေနတဲ့ ရဲေဘာ္ ထု ၾကားမွာေတာ့ ဒီသတင္းက ခ်က္ခ်င္းျပန္႔သြားၿပီး “ဘယ္လုိမ်ဳိး ဒီမုိကေရစီႀကီးလဲ” ဆုိတဲ့စကားလုံးက ေရပန္းစားသြားပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ က်ေနာ္မင္းသမီးစခန္းဆီ ျပန္ေရာက္စအခ်ိန္မွာ ဒီစကားလုံးက ရဲ ေဘာထုအၾကား အတြင္က်ယ္ဆုံး စကားလုံးျဖစ္ေနၿပီး တခုခုေျပာဖုိ႔အကြက္၀င္တာနဲ႔ “ဘယ္လိုမ်ဳိး ဒီမုိကေရစီႀကီးလဲ” ဆုိၿပီး ေနာက္ေျပာင္ေလ့ရွိတာကုိ က်ေနာ္မွတ္မိေနပါတယ္။