သူပုန္ေက်ာင္းသားတဦးရဲ႕ မာရသြန္ခရီး (၃၃)

ထက္ေအာင္ေက်ာ္

ဒုတိယအႀကိမ္ တပ္ရင္းညီလာခံနဲ႔ ေရွ့တန္းသုိ့ ေနာက္တေခါက္

မာနယ္ပေလာက ရဲေဘာ္ေတြစခန္းကို ျပန္ေရာက္ၿပီးခ်ိန္မွာ ေရွ႕တန္းအသီးသီးက တပ္မႉးေတြကို ဆင့္ေခၚၿပီး က်ေနာ္တို႔ ဘက္မလုိက္ အဖြဲ႔ရဲ႕ စုံညီအစည္းေ၀း သို႔မဟုတ္ တပ္ရင္းညီလာခံကုိ ထပ္လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ စခန္းေကာ္မတီ၀င္ေတြ၊ တပ္မႉးေတြ၊ ေဆး၊ ဆက္သြယ္ေရး၊ ေထာက္ လွမ္း ေရးတပ္ဆြယ္က တပ္ဆြယ္မႉးေတြ အပါအ၀င္ ကိုယ္စားလွယ္ ၃၀ ခန္႔ ညီလာခံကို တက္ေရာက္ခဲ့ၿပီး ဘက္မလုိက္အဖြဲ႔ ေရွ႕ေရး ကိစၥ ေတြကို ၁၀ ရက္ခန္႔ ေဆြးေႏြးခဲ့ပါတယ္။

က်ေနာ္ မွတ္မိသေလာက္ အဓိက ေဆြးေႏြးတဲ့ အခ်က္ေတြထဲမွာ ဘက္မလုိက္အဖြဲ႔ရဲ႕ မူလရည္ရြယ္ခ်က္ျဖစ္တဲ့ ႏွစ္ဖက္ဗဟုိ ႏွစ္ခု ျပန္ လည္ ေပါင္းစည္းေရးအတြက္ လုပ္ငန္းစဥ္ဆြဲၿပီး အတိအက်ေဆာင္ရြက္ဖို႔၊ တျခား တပ္ရင္းေတြထက္သာေအာင္ အဖက္ဖက္ကေန တုိး တက္ ေအာင္ ျပင္ဆင္ဖို႔၊ ပင္လယ္ျပင္ ရန္ပုံေငြရွာနုိင္ေရးအတြက္ သီးျခားတပ္စုတခုဖြဲ႔ဖို႔ အခ်က္ေတြပါ၀င္တယ္လို႔ထင္ပါတယ္။

ညီလာခံအၿပီး ေနာက္ဆုံးရက္မွာေတာ့ စခန္းေကာ္မတီအသစ္၊ တပ္မႉးအသစ္ေတြကို ျပန္လည္ေရြးခ်ယ္ခဲ့ၿပီး က်ေနာ္က ဥကၠ႒၊ အရင္ ဘန္႑ာေထာက္ပံ့တာ၀န္ခံ ကုိေအာင္ေမာ္က အတြင္းေရးမႉးျဖစ္လာပါတယ္။ ဦးဟန္လင္းက စည္း႐ံုးျပန္ၾကားအျဖစ္ ဆက္လက္တာ၀န္ ယူၿပီး စခန္း ေကာ္မီတီကုိ ၅ ဦးတည္းနဲ႔ ျပင္ဆင္ဖြဲ႔စည္းလုိက္ပါတယ္။ တပ္မႉးေတြအျဖစ္ကေတာ့ မူလတပ္ရင္းမႉး ကိုေသာင္းညြန္႔ကုိပဲ တပ္ရင္းမႉး အျဖစ္ ဆက္လက္တာ၀န္ေပးၿပီး မာနယ္ပုေလာ ျပန္စစ္ေၾကာင္းမႉး ကိုမင္းေဇာ္သူက ဒုရင္းမႉး ျဖစ္လာပါတယ္။ တပ္ေရးအ ရာရွိ ကုိေဇာ္မင္း (၁၉၉၃ မွာ ရေနာင္းဖက္မွာ ကိုမင္းေဇာ္သူနဲ႔အတူ ေပ်ာက္ဆုံး) ကို ပင္လယ္ျပင္ စစ္ေၾကာင္းမႉးအျဖစ္ သီးျခားခန္႔အပ္ လုိက္ၿပီး ကိုမင္းေဇာ္ေရြကိုေတာ့ တပ္ေရးတပ္ေထာက္ဗုိလ္ ႏွစ္ခုစလုံးကို တဲြကုိင္ဖို႔ တာ၀န္ေပးလုိက္ပါတယ္။

တပ္ခြဲမႉးေတြထဲမွာေတာ့ မူလခြဲမႉးေတြျဖစ္တဲ့ ကုိခင္ေမာင္ခ်ဳိနဲ႔ ကုိသိန္းျမင့္ေက်ာ္တို႔ကိုပဲ ဆက္လက္ တာ၀န္ေပးပါတယ္။ ဒု တပ္ခြဲမႉး က ေန ဒု ရင္းမႉးျဖစ္သြားတဲ့ ကုိမင္းေဇာ္သူ ေနရာမွာ ကုိဖိုးခ်ဳိေခၚ ကုိညီညီလြင္ (အခု ၾသစေၾတးလ်) က တပ္ခြဲ ၂ ရဲ႕ ဒု ခြဲမႉးျဖစ္လာၿပီး တပ္ ခဲြ ၁ ဒု ခြဲမႉး ကေတာ့ မူလဒုခဲြမႉး ကိုေက်ာ္သူကိုပဲ ဆက္လက္ တာ၀န္ေပးခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီလုိ တပ္ရင္းညီလာခံက်င္းပတဲ့ ကာလဟာ ၁၉၉၂ ေအာက္တုိဘာ ၀န္းက်င္ျဖစ္မယ္လို႔ က်ေနာ္ထင္ပါတယ္။ ဒီလုိ တာ၀န္ေတြခြဲၿပီး ေနာက္ မွာေတာ့ ပင္လယ္ျပင္စစ္ေၾကာင္း အပါအ၀င္ ေရွ႕တန္း အသီးသီးဆီ က်ေနာ္တို႔တပ္ေတြ ျပန္ဆင္းၾကပါတယ္။ က်ေနာ္ကိုယ္တုိင္ လည္း DAB စစ္ေၾကာင္းရဲ႕တာ၀န္ ရွိသူတဦးအေနနဲ႔ စစ္ေၾကာင္း ၁ တည္ရွိရာ နတ္အိမ္ေတာင္၊ ေမတၱာ၊ ဘန္းေခ်ာင္းေဒသဆီ ေရွ႕တန္း ထြက္ဖို႔ျပင္ပါ တယ္။ အဲဒီကာလ KNU ဘက္က က်ေနာ္နဲ႔တဲြရတဲ့ စစ္ေၾကာင္းမႉးကေတာ့ တပ္မဟာ ၄ စစ္ဆင္ေရးဌာနမွ ဗုိလ္မႉးႀကီး မူး က ေပၚ ျဖစ္ပါ တယ္။ ဒီခရီးစဥ္ဟာ က်ေနာ္ေတာခုိစက ၀င္လာတဲ့လမ္းေၾကာင္း ဘန္းေခ်ာင္းေဒသကို ပထမဆုံးအႀကိမ္ ျပန္သြားခြင့္ ရတာမုိ႔ စိတ္ထဲ အ ေတာ္လႈပ္ရွားေနပါ တယ္။

စက္ေလွ ႏွစ္စီးနဲ႔ ထြက္လာတဲ့ က်ေနာ္တို႔စစ္ေၾကာင္းဟာ မင္းသမီးစခန္းကေန အမိုရြာ၊ ဆင္ျဖဴတုိင္ရြာေတြကို ေက်ာ္ၿပီး အိုင္၀ိုင္းရြာမ ေရာက္ ခင္မွာ မုိးခ်ဳပ္သြားတဲ့အတြက္ ေခ်ာင္းေဘးမွာပဲ တညတာ စခန္းခ်လုိက္ရပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္မွန္းေတာ့ မသိ။ ဒီလမ္းေၾကာင္းမွာ ေတာ့ အ ယင္တပ္ခဲြ ၁ ပျပင္ဂြင္ဘက္ကုိဆင္းစဥ္ကလုိမ်ဳိး KNU ဂိတ္ရဲ႕ စစ္ေဆးမႈကုိ ခံရျခင္းမရွိပါ။ အမုိရြာအလြန္မွာ အေျခစိုက္ထားတဲ့ တပ္ရင္း ၁၀ ဂိတ္မွာေခတၱနားေပမဲ့ “၀ါလဲေဂး ေယာက္ဖ” လို႔ အျပန္အလွန္ နႈတ္ဆက္႐ုံထက္ပုိၿပီး စစ္ေဆးတာမ်ဳိး မေတြ႔မိပါ။

အမိုရြာဟာ အသစ္ေဆာက္ထားတဲ့၊ စီးပြားေရးျဖစ္ထြန္းတုိးတက္ေနတဲ့ ရြာတခုအသြင္ကို ေဆာင္ေနၿပီး ဆင္ျဖဴတုိင္ကေတာ့ ရာဇ၀င္ထဲ ကရြာ အျဖစ္ ပုိသ႐ုပ္ေပၚေနတယ္လို႔ က်ေနာ္ စိတ္ထဲထင္မိပါတယ္။ ေရွ႕ပုိင္းအခန္းေတြမွာ တင္ျပခဲ့တဲ့အတုိင္း အမရာ၊ ဆင္ျဖဴတုိင္၊ အုိင္၀ုိင္းရြာ ဆုိတာေတြဟာ ဒုတိယ ကမာၻစစ္ကာလက ရဲေဘာ္သုံးက်ိပ္စစ္ေၾကာင္း ထုိင္းနုိင္ငံကေန ထား၀ယ္ၿမိဳ႕ဆီ ခ်ီတက္ လာတဲ့ လမ္း ေၾကာင္းမွာ အေရးပါတဲ့ရြာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ (အခုေတာ့ ကန္ခ်နပူရီ-ထား၀ယ္ ကားလမ္းစီမံကိန္းသစ္အတြက္ အေရးပါတဲ့ရြာေတြ ျဖစ္ ေနခဲ့ပါၿပီ။)

အမရာကေန ေမတၱာေခ်ာင္း၀အထိ တက္လာရတဲ့ တနသၤာျမစ္ေၾကာင္းလမ္းဟာ အမရာ-ေစာ္လ၀၊ ေခ်ာင္းဖ်ား-ေကာ့မျပင္းဘက္ ဆင္း တဲ့ လမ္း ထက္ ၃၊ ၄ ဆမက ေက်ာက္ေဆာင္ေတြ ထူေျပာၿပီး ေရကလည္း အလြန္တိမ္တဲ့အတြက္ မၾကာခဏ ေလွဆင္းတြန္းတာ။ ေလွ ကုိႀကိဳးနဲ႔ခ်ည္ၿပီး ကုန္းေပၚကေန ဆဲြရတာေတြနဲ႔ အခ်ိန္ အေတာ္ကုန္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ အုိင္၀ုိင္းရြာမွာ တညအိပ္ၿပီး ေနာက္တေန႔ ေန႔လည္ပုိင္းက်မွ က်ေနာ္တို႔ ယာယီစခန္းခ်မယ့္ ကလက္ကီး စခန္းကို ေရာက္ပါတယ္။ အဲဒီကာလ ကလက္ကီး အေျခစိုက္ KNU တပ္ရင္း ၁၀၊ တပ္ခြဲ ၂ ခဲြမႉးက ဗုိလ္ဒူးနာ (အခု တပ္ရင္း ၁၀ ဒုရင္းမႉး) လို႔ ထင္ပါတယ္။ ကလက္ကီးကို က်ေနာ္တပ္ဖြဲ႔ ေရာက္သြားခ်ိန္မွာ DAB စစ္ဆင္ေရးမႉးတဦးျဖစ္သူ ဗုိလ္မႉး မူးကေပၚနဲ႔အဖြဲ႔ မေရာက္ေသးတဲ့အတြက္ ေစာင့္ေနရၿပီး သတင္းတပတ္ခန္႔ၾကာမွ စစ္ေၾကာင္းဆက္ ထြက္နုိင္ခဲ့တယ္လို႔ က်ေနာ္မွတ္ မိေနပါတယ္။

တပ္ခြဲဲမႉး ဘုိင္သိန္းျမင့္နဲ႔ အင္အား ၃၀ ခန္႔က နတ္အိမ္ေတာင္နဲ႔ ေလးအိမ္စုဖက္ကုိ ဆက္သြားၿပီး က်ေနာ္နဲ႔ ဒုခဲြမႉး ကုိညီညီလြင္ အပါအ၀င္ အင္ အား ၃၀ ခန္႔က က်ေနာ္တို႔ မူလေတာစခုိစဥ္က ေနခဲ့ဖူးတဲ့ ဘန္းေခ်ာင္းေဒသဆီ ခ်ီတက္လာပါတယ္။ တျခားရဲေဘာ္ေတြအတြက္ ဒီေဒ သေတြဟာ အေခါက္ေခါက္ ေရာက္ဖူးၿပီးျဖစ္လို႔ ဘာမွမထူးဆန္းေတာ့ေပမဲ့ ႏွစ္နွစ္ေလာက္ၾကာမွ ေရွ႕တန္းတခါေရာက္ဖူးတဲ့ က် ေနာ့္အဖို႔ေတာ့ သြားေလရာ အထူးအဆန္းျဖစ္ေနပါတယ္။

ကလက္ကီးကေန ေလွစီးၿပီးအေပၚကို ဆန္တက္လာေတာ့ ေမတၱာရြာ (အခု ေမတၱာၿမိဳ႕နယ္ခြဲ) နား အေရာက္မွာ ေလွရပ္လုိက္ရပါတယ္။ စစ္ တပ္ဂိတ္ကိုျဖတ္ရမွာမုိ႔ စစ္ေၾကာင္းတခုလုံး ေတာလမ္းကသြားၿပီး စက္ေလွနဲ႔ ေလွသမားေလာက္ပဲ ဂိတ္ေရွ႕က ေနျဖတ္သြားမယ္လို႔ ဆုိပါ တယ္။ က်န္တဲ့ ရဲေဘာ္အားလုံး သိၿပီးကိစၥျဖစ္ေပမယ့္ စစ္ေၾကာင္းမႉးႀကီး က်ေနာ့္အတြက္ေတာ့ ဒါဟာ ပထမဆုံး အေတြ႔အႀကံဳ ျဖစ္ ေန ျပန္ ပါတယ္။

မိနစ္ ၂၀ ခန္႔ ေတာတုိး လမ္းေလွ်ာက္ၿပီးေတာ့ ေလွေပၚျပန္တက္ရပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ မိနစ္ ၃၀ ေက်ာ္ ေက်ာ္ ၾကာမွာေတာ့ ေဖါင္း ေတာ ရြာကုိ ေရာက္ပါတယ္။ ေဖါင္းေတာရြာဟာ တနသၤာရီျမစ္ လက္တက္ ဘန္းေခ်ာင္းရဲ႕ တဖက္တခ်က္စီမွာ အိမ္ေတြ ေဆာက္ထား တာျဖစ္ၿပီး ေခ်ာင္းေဘးမွာေတာ့ ကြမ္းသီးေစ်း တန္းႀကီးရွိေနပါတယ္။ ဒီေစ်းတန္းဟာ ေရွ႕မွာက်ေနာ္တင္ျပခဲ့ဖူးတဲ့ မက္သေလ၊ ေမာထာ ကုန္သြယ္ ေရးခစန္းေတြလုိ အေတာ္စည္ကားတဲ့ ေစ်းတန္းႀကီးျဖစ္ၿပီး ကရင္နယ္ေျမတေလွ်ာက္က ထြက္သမွ် ကြမ္းသီးေတြ ေရာင္းခ် တဲ့ အဓိကေန ရာႀကီး ျဖစ္ပါတယ္။ အမ်ားအားျဖင့္ ဒီေစ်းတန္းကုိ KNU တပ္ေတြက ထိမ္းခ်ဳပ္ထားၿပီး န၀တတပ္ေတြလည္း မၾကာခဏ ၀င္လာေလ့ ရွိတယ္ လို႔ဆုိပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔တပ္ေတြကေတာ့ အဲဒီေစ်းတန္းအတြင္း ဒီတုိင္းပဲ၀င္သြားပါတယ္။ ေစ်းထဲရွိ လူအားလုံးဟာ ထား၀ယ္ကရင္ ေတြျဖစ္ ၾကၿပီး ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ ရင္းနွီးေနသူေတြ၊ ေနာက္တခါ ထား၀ယ္မွာေနစဥ္က က်ေနာ္တို႔ကုိ သိဖူးတဲ့လူေတြ ျဖစ္ေနတဲ့ အတြက္ သူတို႔ ဧည့္ခံသမွ် က်ေနာ္တို႔တပ္ဖြဲ႔ အားေပး ခဲ့ၾကတာကို အမွတ္ရေနပါတယ္။

ေဖာင္းေတာရြာျပင္က ေတာင္ကုန္းေပၚမွာ တညအိပ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ေလွစီးလုိက္၊ လမ္းေလွ်ာက္လုိက္နဲ႔ ကေထာင္းနီေဒသဆီ က်ေနာ္တို႔စစ္ ေၾကာင္း ဆက္လက္ခ်ီတက္ခဲ့ပါတယ္။ လမ္းမွာတညအိပ္ၿပီး ေနာက္တရက္မွာေတာ့ က်ေနာ္တို႔ စတင္ေတာခုိစဥ္က မယ္ညား-ပါ သားနဲ႔ ၀ါး ရင္းတုတ္သင္တန္း တက္ဖူးတဲ့ KNU တပ္ခြဲ ၁-ရံုးဆီ ေရာက္လာပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္အထိ ၿမိဳ႕နယ္ဥကၠ႒အျဖစ္ ပဒုိေရမြန္ဗူး၊ တပ္ခဲြမႉးအျဖစ္ ဗုိလ္ဖားခေလးတို႔ ဆက္လက္တာ၀န္ထမ္းေနဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီတႀကိမ္မွာေတာ့ က်ေနာ္တို႔မွာလည္း လွည္းနဲ႔ ႏြားနဲ႔ျဖစ္ ေနၿပီဆုိေတာ့ အရင္ တုန္းကလုိ KNU ကေနရာ ခ်ေပးတဲ့ တဲအုိပ်က္မွာ ေနစရာမလုိေတာ့ဘဲ ကိုယ္တဲကိုယ္ေဆာက္။ ကိုယ္ရိကၡာ ကုိယ္မွာ ၿပီး KNU ရံုးနဲ႔ မနီး မေ၀း က ေတာင္ကုန္းတခုမွာ စခန္းခ်လုိက္ပါတယ္။

မူလအစီစဥ္တုိင္းဆုိရင္ ဒီမွာရံုုးစုိက္ၿပီး က်ေနာ္တို႔ ေတာစခုိစဥ္က ေရာက္ခဲ့တဲ့ ဗကပ-ဂြင္ေတာင္ေပ်ာက္၊ မကဲ-ရွင္မုတၳိးဘက္နဲ႔ သရက္ ေခ်ာင္း ဘက္ကုိ လႈပ္ရွားဖို႔ျဖစ္ေပမယ့္ ဗကပနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ စစ္ေၾကာင္းအၾကား ဆက္သြယ္ေရးစက္ အဆက္အသြယ္ အဆင္မေျပ ျဖစ္ခဲ့ ပါတယ္။ ဒီလုိ နဲ႔ေရွ႕တန္းသြားမယ္ဆုိၿပီး ထြက္လာတဲ့ က်ေနာ္တို႔စစ္ေၾကာင္းဟာ ဘန္းေခ်ာင္းေဒသရွိ ကေထာင္းနီ ရြာ၀န္းက်င္က က ရင္ရြာေလးေတြရဲ႕ ခ ရစ္စမတ္ ပဲြေတြဆီ လွည့္လည္ ရင္းနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္ ခဲ့ရ ပါတယ္။ ကေထာင္းနီ၊ ေက်ာက္ထူ၊ သျပဳေခ်ာင္း စသျဖင့္ က ရင္ ထား၀ယ္ရြာေတြ ၀န္း က်င္မွာသတင္း ႏွစ္ပတ္ေလာက္ၾကာ ၿပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ ေနာက္တန္းမွာ တျခားတာ၀န္ရွိေတြ လုပ္စရာရွိလို႔ ကုိ ညီညီလြင္နဲ႔အဖြဲ႔ကုိ ထားခဲ့ ၿပီး က်ေနာ္နဲ႔ ရဲေဘာ္ႏွစ္ဦး မင္းသမီးစခန္းဆီ ေတာလမ္းကေန ကုန္ေၾကာင္းနဲ႔ ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။

မာနယ္ပုေလာသုိ႔ တတိယခရီးစဥ္
စခန္းကို ျပန္ေရာက္ၿပိီးေနာက္မွာေတာ့ က်ေနာ္တို႔အဖြဲ႔ရဲ႕ မူလတာ၀န္ျဖစ္တဲ့ ႏွစ္ဖက္ဗဟုိ ျပန္လည္ ေပါင္းစည္းေရးအတြက္ ဗဟုိေဒသ ဆီ သြားေရာက္ညွိနိႈင္းေရး လုပ္ငန္းစဥ္ စပါတယ္။ ဥကၠ႒ျဖစ္တဲ့ က်ေနာ္၊ အတြင္းေရးမႉး ကုိေအာင္ေမာ္၊ စည္းရံုး-ျပန္ၾကား တာ၀န္ခံ ဦး ဟန္လင္းနဲ႔ ၀ါရင့္ ရဲေဘာ္တဦးျဖစ္သူ ကိုေအာင္သန္႔ (ထား၀ယ္ေကာလိပ္၊ ယခု ကေနဒါ) တို႔ကုိ ဒီကိစၥေဆာင္ရြက္ဖို႔ စခန္းေကာ္မ တီ က တာ၀န္ေပး လုိက္ ပါတယ္။

ဒီတႀကိမ္မွာေတာ့ ပင္လယ္ျပင္စစ္ေၾကာင္းကေန ရန္ပုံေငြအနည္းအက်ဥ္း ရွာထားနုိင္ၿပီဆုိေတာ့ ထုိင္းနုိင္ငံထဲ ဒီတုိင္း ခုိးမသြားေတာ့ဘဲ ခ်င္း မုိင္ေဒသရွိ ထုိင္း ေထာက္လွမ္းေရးအရာရွိတဦးဆီ အရင္သြားၿပီး ၃ လကေန ၆ လအထိ သုံးနုိင္တဲ့ လက္မွတ္ေတြ လုပ္ၾကပါ တယ္။ ခ်င္းမုိင္ မွာ အဲဒီလုိလုပ္ေနတုန္း ပင္လယ္ျပင္ စစ္ေၾကာင္းကေန ရေနာင္းဘက္ကေနတဆင့္ အေရးေပၚဖုန္း ၀င္လာတဲ့အတြက္ ပင္လယ္ျပင္နဲ႔ ဆက္ စပ္ၿပီး တာ၀န္ယူနုိင္သူ ဦးဟန္လင္းကို ရေနာင္းၿမိဳ႕ဆီဆင္းဖို႔ အေရးေပၚ တာ၀န္ေပး လုိက္ရပါတယ္။

အဲဒီေနာက္ က်ေနာ္၊ ကုိေအာင္ေမာ္နဲ႔ ကိုေအာင္သန္႔တို႔ သံုးဦးဟာ ခ်င္းမုိင္ရွိ အတုိက္ခံရံုးခန္းေတြ၊ NGO ရံုးေတြကို ေလ့လာ၊ လုိအပ္တာ ေတြ ကုိ သတင္းတပတ္ခန္႔ ျပင္ဆင္ၿပီးေနာက္မွာေတာ့ ခ်င္းမုိင္-မယ့္စရိယန္း-ေစာလဲထ လမ္းေၾကာင္းအတုိင္း မာနယ္ပေလာေဒသဆီ ခရီး ထြက္ လာခဲ့ပါတယ္။ ေစာလဲထ ေရာက္ေတာ့ အေျခအေနေတြက အေတာ္ေျပာင္းလဲတုိးတက္ေနပါၿပီ။

ကုိနုိင္ေအာင္တို႔ ဗဟုိစီးပြားေရးဌာနက ဖြင့္ထားတဲ့ ေစ်းဆုိင္တခုကုိ ကမ္းနားက ေစ်းတန္းထဲမွာေတြ႔ရၿပီး အဲဒီဆုိင္ကုိတာ ၀န္ယူေနသူက အ ေစာပုိင္းခန္းေတြမွာ က်ေနာ္တင္ျပခဲ့ဖူးတဲ့ က်ေနာ္ရဲ႕တပ္ခဲြ ၃ ခဲြမႉးေဟာင္း ကုိျမင့္ေအာင္ (ယခု နယူးဇီလန္) ျဖစ္ေနပါတယ္။ ေနာက္ တခါက် ေနာ္တို႔စခန္းကပဲ ကုိကင္းရွိန္ (ယခု အေမရိကန္) နဲ႔ တျခား ရဲေဘာ္တခ်ဳိ႕ကုိလည္း ေစာလဲထာနဲ႔ ေဒါင္းဂြင္ (သံလြင္ျမစ္ေဘးရွိ ဒါးဂြင္ေဒသ ကုိ ေက်ာင္းသားေတြက ေဒါင္းဂြင္လို႔ အမည္ေျပာင္းၿပီး ကုိနုိင္ေအာင္တို႔ ဗဟုိဌာနခ်ဳပ္ရံုးစုိက္ထားတဲ့ေနရာ) အၾကား စက္ ေလွ ေတြနဲ႔ အသြား အျပန္ လုပ္ေနတာကုိ ေတြ႔ရပါတယ္။

သံလြင္ျမစ္ကမ္း ေလွဆိပ္ေဘးရွိ ကမ္းနားေသာင္ျပင္ေစ်းတန္းမွာ ပစၥည္းမ်ဳိးစုံ ေရာင္းခ်ေနတာ ေတြ႔ရၿပီး ဗီြဒိယုိရံုေတြနဲ႔ အေတာ္ စည္ ကား ေနပါတယ္။ ေစာလဲထေစ်း ေခတ္ေကာင္းဆုံးအခ်ိန္လို႔ေတာင္ ေျပာနုိင္မယ္ထင္ပါတယ္။ အဲဒီေစ်းရဲ႕ေနာက္ဘက္ ေတာင္ေက်ာေပၚ ကကုိ ျမင့္ေအာင္တို႔ရဲ႕ ယာယီအိမ္မွာ တညတာခစန္းခ်ၿပီး ေနာက္တရက္မွာေတာ့ မာနယ္ပေလာကုိ က်ေနာ္တို႔အုပ္စု ခရီးနွင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီတႀကိမ္ မာနယ္ပုေလာကေတာ့ ၉၂ စစ္ပဲြတုန္းကလုိ ေျခာက္ေသြ႔ေသြ႔ မဟုတ္ေတာ့။ စစ္ပဲြမျဖစ္ခင္ကထက္ေတာင္ ပုိမုိစည္ကားေနၿပီး ၿမိဳ႕ေတာ္တခုလုိ ျဖစ္ေနပါတယ္။

က်ေနာ္တို႔အုပ္စု မာနယ္ပေလာကုိ ေရာက္ေတာ့ ပထမဆုံး သြားတည္းတဲ့ေနရာက ေလာကြားလူကုန္းရွိ ကုိနုိင္ေအာင္တို႔ ဗဟုိရံုးခဲြစခန္း ေထာက္မွာပါ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိရင္ ABSDF ေပါင္းစည္းေရး ေဆြးေႏြးဖို႔ လာတဲ့လူေတြအေနနဲ႔ KNU ဘားတုိက္မွာ တည္းဖို႔ကလည္း မ သင့္ေတာ္။ ေနာက္တခါ အယင္ ၉၂ တုန္းက က်ေနာ္ မၾကာခဏ ေရာက္ခဲ့ဖူးတဲ့ ကိုမုိးသီးဇြန္တို႔ ဗဟုိဌာနခ်ဳပ္ကလည္း မာနယ္ပုေလာ ေနာက္ ေက်ာ ကြန္မန္ဒုိကုန္းေပၚမွာ မရွိေတာ့ဘဲ သံလြင္ျမစ္ေဘးက ေသေလာထာအရပ္ဆီ ေျပာင္းသြားၿပီျဖစ္ပါတယ္။

ဒီလုိနဲ႔အရင္ ၉၂ တုန္းက ကိုမ်ဳိးသိန္းတို႔၊ ဦးဟန္လင္းတို႔ တည္းခဲ့တဲ့ အေဆာင္ေဟာင္းမွာပဲ က်ေနာ္တို႔ သံုးဦး စခန္းခ်လုိက္ပါတယ္။ အဲဒီ အ ခ်ိန္ကိုနုိင္ေအာင္တို႔ ဗဟုိစခန္းေထာက္ ကို္ယ္စားလွယ္က က်ေနာ္တို႔စခန္းကေန ဗဟုိမွာတာ၀န္က်တဲ့ ကုိတင့္ေအာင္ (အခုၾသစ ေၾတးလ်) လို႔ ထင္ပါတယ္။ သူ ဆက္သြယ္ေပးမႈအရ ေနာက္တရက္မွာေတာ့ ဥကၠ႒ ေဒါက္တာနုိင္ေအာင္ ကိုယ္တုိင္ေရာက္လာၿပီး က် ေနာ္တို႔အဖြဲ႔နဲ႔ လာ ေတြ႔ ပါတယ္။

အဲဒီလုိ ကုိနုိင္ေအာင္တို႔နဲ႔ က်ေနာ္တို႔အဖြဲ႔ၾကား ႏွစ္ဖက္ေပါင္းစည္းေရး ေဆြးေႏြးပဲြအစီစဥ္ေတြ ဘယ္မွာ ဘယ္လုိလုပ္မလဲဆုိၿပီး အလြတ္ သေဘာ ေျပာေနစဥ္ ေရာက္လာသူကေတာ့ ဒီလုိေဆြးေႏြးဖို႔ရွိတဲ့အေၾကာင္း က်ေနာ္သတင္းပုိ႔ထားလို႔ ေရာက္လာတဲ့ ေမာ္ကဲေဒသ ဘက္ မလုိက္အဖြဲ႔မွ ဥကၠ႒ ကုိသန္႔ဇင္ဦး (အခု ဖင္လန္ႏိုင္ငံ) ျဖစ္ပါတယ္။

ABSDF ဗဟုိ ႏွစ္ျခမ္း ကဲြၿပီးတဲ့ေနာက္ပုိင္း မင္းသမီးေဒသနဲ႔ သီေဘာဘုိး-ေမာကဲေဒသမွာ ဘက္မလုိက္လႈပ္ရွားမႈအဖြဲ႔ ႏွစ္ခု ေပၚေပါက္ လာခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဗဟုိ ႏွစ္ခုစလုံးက က်ေနာ္တို႔ မင္းသမီးေဒသ ဘက္မလုိက္ကုိသာ အသိမွတ္ျပဳၿပီး ေမာကဲေဒသ ဘက္မလုိက္ ကုိ ေတာ့ အသိမွတ္မျပဳနုိင္ဘူးလို႔ ေျပာပါတယ္။ ဒီအတြက္ ျပန္လည္ ေပါင္းစည္းေရးေဆြးေႏြးပဲြမွာ ေမာကဲေဒသ ဘက္မလိုက္ကို တက္ခြင့္ မျပဳနုိင္ဘူးလို႔ ကုိနုိင္ေအာင္တို႔ဘက္က ကန္႔ကြက္တဲ့အတြက္ က်ေနာ္ရဲ႕ ဖိတ္ၾကားခ်က္အရ ေရာက္လာသူ ကုိသန္႔ဇင္ဦးကို ဘယ္လုိရွင္း ျပရမွန္း မသိေအာင္ ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ ေတာင္းေတာင္းပန္ပန္နဲ႔ ကုိသန္႔ဇင္ဦးကို အေျခေနေတြကို ရွင္းျပၿပီး မာနယ္ပ ေလာကေန ေမာကဲေဒသဆီ ျပန္လႊတ္လိုက္ရပါတယ္။