႐ိုင္မေရာ
့
လယ္ေျမ ဆိုတာ လယ္ယာ လုပ္ငန္း ကိုသာ အဓိက ေစာက္ခ် လုပ္ကိုင္ ေနၾကသည့္ လယ္သမားေတြ အတြက္ ေရႊေတြ ေငြေတြထြက္တဲ့ ေျမကြက္လို႔ ေျပာလိုက္ရင္ မွားစရာ အေၾကာင္း မရွိပါဘူး၊ လယ္သမား ေတြရဲ႕ ဘဝလမ္း ခရီး သာယာ လွပလာ ေအာင္လည္း လယ္ယာ ေျမကြက္ ေတြက အဓိကပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ေႏြအကုန္ မိုးအကူး မိုးဦးက်ကာလမွာ လွည္းသံတညံညံနဲ႔ ေက်းလက္ေန ေတာင္သူလယ္သမားဦးႀကီးတို႔က သူတို႔၏ တစ္ႏွစ္စာ လယ္လုပ္ငန္းအတြက္ လိုအပ္သည့္ ျပင္ဆင္မႈမ်ားကို စတင္ျပင္ဆင္ဖို႔ အလုပ္႐ႈပ္ေနၾကသည့္ ကာလပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလိုႏွင့္ တေရြ႔ေရြ႔ေျပာင္းလဲလာတဲ့ ရာသီဥတုေတြ၊ တိုးတက္ေျပာင္းလဲလာတဲ့ ေခတ္ေတြေရာက္လာေတာ့ ႏိုင္ငံေတာ္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ေနၾကတဲ့ လက္ရွိျမန္မာစစ္အစိုးရေတြက ဆည္ေျမာင္းေတြ တည္ေဆာက္လာပါတယ္၊ ရည္ရြယ္ခ်က္က လယ္သမားေတြ အတြက္ေပါ့၊ သို႔ေပမယ့္လည္း ဆည္ကေန သိုေလွာင္ထားတဲ့ ေရေတြ မ်ားလာရင္ေတာ့ ထုတ္လႊတ္ရေတာ့မွာေပါ့၊ အဲဒီေရေတြေၾကာင့္ လယ္ယာေျမ ေထာင္ႏွင့္ခ်ီၿပီး ပ်က္စီးစ ျပဳလာရတာပါ။ လယ္သမားေတြရဲ႔ ဘဝေတြကလည္း ေခတ္ႏွင့္အညီ အဆိုးဘက္ကို ေျပာင္းလဲစ ျပဳလာၿပီေပါ့။
တစ္ႏွစ္ထက္ တစ္ႏွစ္ လယ္ေျမပ်က္စီးမႈေတြက ပိုမ်ားလာသလို ယခုႏွစ္ မိုးရာသီအတြင္း အဆက္မျပတ္ ရြာသြန္းေနတဲ့ မိုးေၾကာင့္ မြန္ျပည္နယ္အတြင္းက လယ္ယာေျမဧက ရာႏွင့္ခ်ီ ေရနစ္ျမဳပ္ကာ စပါးပင္မ်ားလည္း ေသေၾကပ်က္စီးကုန္ၾကပါတယ္၊ အထူးသျဖင့္ မုဒံုၿမိဳ႔နယ္အတြင္းရွိ ဝင္းဖႏံုေရေလွာင္တမံရွိရာ ေက်းရြာတဝိုက္က လယ္ယာေျမမ်ားဟာ မိုးေရအျပင္ ဆည္ေျမာင္းက လွ်ံက်လာတဲ့့ ေရမ်ားေၾကာင့္ လယ္ယာေျမမ်ား ရက္အတန္ၾကာ နစ္ျမဳပ္ျပီး စပါးပင္မ်ားလည္း ပ်က္စီးကုန္ၾကပါတယ္။
စိုက္ပ်ဳိးထားတဲ့ စပါးပင္ေတြ ေသကုန္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ လယ္သမားေတြက အသစ္တဖန္ ျပန္စိုက္ရတဲ့ အေျခအေနကို ေရာက္လာရပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ လယ္သမားေတြက ေနာက္ထပ္ အသစ္တစ္ဖန္ ျပန္လည္စိုက္ပ်ဳိးဖို႔ ကုန္က်စရိတ္ ထပ္သံုးရမယ့္ အေျခအေနကို ၾကံဳေတြ႕ရပါေတာ့တယ္၊ ဒါေတြကို တတ္ႏိုင္တဲ့ လယ္သမားေတြရွိသလို မတတ္ႏိုင္တဲ့ လယ္သမားေတြလည္း ရွိၾကပါတယ္၊ တခ်ဳိ႔လယ္ေတြမွာ အသစ္ျပန္မစိုက္ႏိုင္ၾကလို႔ လာမယ့္ႏွစ္မွာ လယ္သမားေတြအတြက္ စိုက္ပ်ဳိးေရးနဲ႔ စားဝတ္ေနေရးအတြက္ အခက္အခဲ ၾကံဳေတြ႔ႏိုင္မယ့္ အေျခအေန ရွိေၾကာင္းကို လယ္ယာေျမ နစ္ျမဳပ္သြားၾကတဲ့ ေတာင္သူလယ္သမားေတြက ေျပာၾကပါတယ္္။
“ဒီႏွစ္မွာ က်ေနာ္တို႔လယ္သမားေတြ ထမင္းငတ္မယ့္ႏွစ္ပဲ၊ ခါတိုင္းႏွစ္ေတြမွာလည္း ဆည္ကလႊတ္တဲ့ ေရေတြနဲ႔ မိုးႀကီးလို႔ စပါးပင္ေတြ ပ်က္တာပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဒီႏွစ္ေလာက္ေတာ့ အေျခအေန မဆိုးဘူး၊ စားေလာက္႐ုံေတာ့ ရတယ္ ၿပီးေတာ့ ေနာင္ႏွစ္အတြက္လည္း အဆင္ေျပတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ဒီႏွစ္မွာေတာ့ ေနာင္ႏွစ္အတြက္ မေျပာနဲ႔၊ ဒီႏွစ္စားဖို႔ေတာင္ ရမွာ မဟုတ္ဘူး၊ ဒါက က်ေနာ္တစ္ေယာက္တည္း မဟုတ္ဘူး၊ လယ္သမားအားလံုး ဒီလိုပဲ ျဖစ္ေနၾကပါတယ္” ဟု ဝင္းဖႏံုဆည္ေရေၾကာင့္ လယ္ေျမ (၃) ဧကခန္႔ ပ်က္စီးသြားသည့္ လယ္သမားတစ္ဦးက ေျပာဆိုပါတယ္။
ဝင္းဖႏံုဆည္အနီးအနားတဝိုက္မွာ လယ္ေျမဧက ၅ ေထာင္ေက်ာ္ ရွိၿပီး၊ လယ္ေျမဧက ၂ ေထာင္ေက်ာ္ေလာက္ဟာ ဆည္က ေဖာက္လုုပ္ထားတဲ့ ေျမာင္းငယ္ကတဆင့္ ထုတ္လႊင့္လာတဲ့ ေရေတြေၾကာင့္ မိုးတြင္းမွာ ေရျမဳပ္ၿပီး ေႏြမွာေတာ့ ေျမာင္းက ထုတ္လႊတ္ထားတဲ့ ေရေတြေၾကာင့္ စိုစြတ္ေနၿပီး ျမက္ပင္မ်ားနဲ႔သာ စိမ္းလန္းေနတဲ့အတြက္ လယ္ေျမဘက္ကို အေဝးကေန လွမ္းၾကည့္လိုက္ရင္ မိုးတြင္းက စိုက္ထားတဲ့ စပါးပင္လိုပါပဲ။
“တႏွစ္စာ မေလာက္မွာကိုပဲ က်ေနာ္တို႔ စိုးရိမ္ေနတာ။ က်ေနာ္တို႔က လယ္ကိုပဲ အားကိုးေနရတာပါ။ စပါးသာ ေကာင္းေကာင္းမထြက္ရင္ တစ္မိသားစုလံုး အခက္အခဲ ျဖစ္ရၿပီးေပါ့၊ သားသမီးေတြလည္း ေက်ာင္းထားရဦးမယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ရြာမွာဆိုရင္ ဟိုေၾကး ဒီေၾကးေတြကလည္း ရွိေသးတယ္၊ ကုသိုလ္လည္း ျပဳရဦးမယ္၊ ဒါေတြအားလံုးအတြက္ စပါးအထြက္ေကာင္းမွ က်ေနာ္တို႔ အဆင္ေျပၾကမယ္” ဟု ၄င္းလယ္သမားက ရင္ဖြင့္ ေျပာဆိုပါတယ္။
“တႏွစ္တႏွစ္မွာ စားဖို႔ေလာက္က ေတာ္႐ုံပဲ ကုန္က်မွာ၊ ဘာေၾကး ညာေၾကးေတြ ေကာက္ေနတာက စားစရိတ္ထက္ ပိုမ်ားေနတယ္၊ လယ္သမားေတြဆိုရင္ ခဏေနက် ေႏြစပါးအတြက္ ေရရဖို႔ဆိုၿပီး ေငြေကာက္တယ္၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ပိုက္လိုင္းလံုျခံဳေရးအတြက္ဆိုၿပီး ပိုက္လိုင္းမွာ ေစာင့္ဖို႔ တလတခါ ေငြေကာက္ျပန္ၿပီ၊ အဲဒီၾကားမွာ ခဏေန ၾကက္ဆူပင္ေၾကး ေဘာလံုးပြဲေၾကး ေငြေကာက္တာ လြတ္တဲ့ေန႔ဆိုတာ မရွိသေလာက္ပါဘဲ။ မယကလည္း ေကာက္၊ ရယကေတြလည္း ေတာင္း၊ နည္းလာတာ မဟုတ္ဘူး၊ တႏွစ္တႏွစ္ မ်ားမ်ား လာတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ မိသားစုအသံုးစရိတ္ေတြကလည္း ႀကီးလာတယ္၊ ကုန္ေစ်းႏႈန္းေတြလည္း တက္လာတယ္” လို႕ အဆိုပါလယ္သမားက ဆက္ေျပာပါတယ္။
အဆိုးဆံုးကေတာ့ ဆည္ေျမာင္အနားမွာရွိတဲ့ လယ္ေျမေတြကပဲ၊ ဟိုတုန္းက ဆည္မေဆာက္ခင္မွာ လယ္တစ္ဧကမွာ စပါးတင္း ၇၀-၈၀ ေလာက္ ထြက္တယ္၊ အဲဒီကေနစၿပီး တႏွစ္နဲ႔တႏွစ္ စပါးအထြက္က ေလ်ာ့လာတယ္၊ အခုဆိုရင္ တစ္ဧကကို တင္း ၃၀-၄၀ ေလာက္ပဲ ထြက္တယ္၊ အဲဒါကို ၾကည့္ရင္ပဲ သိႏိုင္တယ္၊ ဆည္ေျမာင္းက ဘယ္ေလာက္ထိ ေကာင္းက်ဳိးေပးလည္း ဆိုတာ၊ ဒါတင္မကဘူး ဆည္ေျမာင္းေဆာက္ဖို႔ဆိုၿပီး ေဒသခံက ရာဘာျခံေတြ ဧကရာနဲ႔ခ်ီၿပီး အသိမ္းခံလိုက္ရတာက တဖံု၊ ရြာေတြဆီမွာ ပိုက္ဆံေကာက္တာက တမ်ဳိး၊ ေဒသခံေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳး ခံလာရတာပါ။
တစ္မိသားစုလံုးအတြက္ အခက္အခဲ ျဖစ္တာပဲ၊ တခ်ဳိ႔လယ္သမားေတြမွာဆိုရင္ စားဝတ္ေနေရးအျပင္ သားသမီးအေရးေတြလည္း ရွိေသးတယ္၊ ေက်ာင္းေနအရြယ္ သားသမီးေတြရွိတဲ့ အိမ္မွာဆိုရင္ ေက်ာင္းေနႏိုင္ဖို႔က လယ္ကိုပဲ အားကိုးတာပါ၊ တစ္ႏွစ္တစ္ႏွစ္မွာ ကေလးေတြရဲ႔ ေက်ာင္းစရိတ္ေတြကလည္း အကုန္အက်မ်ားတယ္၊ ဆယ္တန္းဆိုရင္ အေဆာင္မွာ ထားရတယ္၊ အေဆာင္ထားဖို႔က တစ္ႏွစ္ဆို သိန္း ၂၀ ေက်ာ္ေက်ာ္ ကုန္က်တယ္၊ အဲဒါဆို ဘယ္လိုလုပ္ ရမွာလည္း၊ လယ္ကိုပဲ အားကိုးတဲ့ အိမ္ဆိုေတာ့၊ အခ်ဳိ႔က်ေတာ့လည္း သားသမီးေတြ သူမ်ားႏိုင္ငံမွာ အလုပ္သြားလုပ္စားတာ ရွိရင္ နည္းနည္းေတာ့ အဆင္ေျပေနမယ္၊ တခ်ဳိ႔က လယ္တစ္မ်ဳိးကိုပဲ အားကိုးတဲ့ အိမ္ဆိုရင္ ဒုကၡလွလွ ေရာက္ရၿပီးေပါ့၊ ဒါေတာင္မကဘူး ဟိုေၾကး ဒီေၾကးေကာက္ေနတဲ့ ရယကေတြ မယကေတြက လယ္သမားေတြရဲ႔ ဒုကၡေတြကို စာနာေထာက္ထားဖို႔ မေျပာနဲ႔၊ ေႏြစပါးအတြက္ဆိုၿပီး လယ္တစ္ဧကမွာ ဘယ္ႏွစ္ေထာင္ ဆိုၿပီးေတာ့ မိုးမကုန္ခင္က ႀကဳိတင္ ေကာက္ထားၿပီးသားပါ၊ ေႏြစပါးစိုက္ဖို႔ဆိုတာ ဘယ္လယ္သမားကမွ စိတ္မဝင္စားဘူ၊း ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုရင္ ေႏြစပါးဟာ တႏွစ္မွ အလုပ္မျဖစ္ေသးပါဘူး၊ ပိုက္ဆံေတြပဲ ကုန္က်ေနရလို႔ပါပဲ။
လယ္သမားေတြကလည္း စပါးပင္ေတြ ပ်က္စီးလို႔၊ လယ္ေျမေတြ ေရျမဳပ္လို႔ ဒုကၡလွလွ ၾကံဳေတြ႔ေနရတဲ့အထဲ လယ္ယာစိုက္ပ်ဳိးေရးႏွင့္ ဆည္ေျမာင္းဦးစီးဌာနက ေကာက္တဲ့ ေႏြစပါးစိုက္ဖို႔အတြက္ဆိုၿပီး ေတာင္းတဲ့ေငြပမာဏကို မေပးႏိုင္ဘူးဆိုရင္လည္း လက္ရွိက်န္ရွိေနေသးတဲ့ လယ္ကို ထပ္ျပီးသိမ္းပိုက္လိုက္မွာကိုလည္း စိုးရိမ္ေနၾကရတယ္၊ ဒါေတြဟာ လယ္သမားေတြရဲ႔ လက္ရွိ ၾကံဳေတြ႔ေနရတဲ့ ဘဝေတြပါ။
ယခင္တုန္းက မိုးေရဆိုရင္ မိုးႀကီးရင္ ခဏေလးပ၊ဲ မိုးတိတ္သြားေတာ့ ေရလည္းက်သြားမယ္၊ စပါးပင္ေတြကလည္း ေသတဲ့ထိေတာ့ မျဖစ္ဘူး၊ ဒါေပမယ့္ အခုလို လယ္ယာေျမေတြ ပ်က္စီးလာတာကေတာ့ အဲဒီလို မိုးလည္းႀကီးေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ဆည္ေျမာင္းမွာ ေလွာင္ထားတဲ့ ေရေတြကလည္း ပိုမ်ားလာမယ္၊ အဲဒီေတာ့ ဆည္က ေရေတြကို ထုတ္လႊတ္လိုက္မွ ဆည္တာတမံေတြက ခံႏိုင္မွာေပါ့၊ ထုတ္လႊတ္လိုက္တဲ့ ေရေတြက မိုးေရနဲ႔ေရာၿပီး အားလံုးက လယ္ကြင္းထဲကို စီးဝင္သြားတာပဲ၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာဆိုရင္ လယ္ကြင္းဘက္ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ရင္ေတာ့ ေကာင္းကင္လို ျဖဴေဖြးၿပီး ပင္လယ္ျပင္ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ရသလိုပါပဲ၊ လယ္ကြက္မေရာက္ဖူးတဲ့ လူေတြဆိုရင္ေတာ့ ဒါဟာ ပင္လယ္ျပင္လို႔ပဲ မွတ္ယူၾကပါလိမ့္မယ္။
လယ္ေတြနစ္ျမဳပ္လို႔ စပါးေတြေသေနတဲ့အေၾကာင္းကိုေတာင္ ေတြးဖို႔အခ်ိန္မရ၊ ၿပီးခဲ့တဲ့ေႏြက သူတို႕ ေႏြစပါးစိုက္ပ်ဳိးထားတာ အ႐ႈံးေပၚေနတာလို႔ ဆိုျပီး တစည (တိုင္းရင္းသားစည္းလံုးညီၫြတ္ေရးပါတီ) နဲ႔ မယကေတြက ေက်းရြာဥကၠဌကို အစည္းအေဝးေခၚၿပီးေတာ့ ေႏြစပါးစိုက္ထားတဲ့ လယ္ေတြဆီမွာ တစ္ဧကကို တစ္ေသာင္းေပးရမယ္ဆိုၿပီး ထပ္ေတာင္းေသးတယ္။ မေပးႏိုင္ရင္လည္း လယ္သိမ္းမယ္ ဘာညာဆိုၿပီး ျခိမ္းေျခာက္တာ ရွိတဲ့အတြက္ လယ္သမားေတြကလည္း ဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ေႏွာင္တာကို ေၾကာက္ရြံ႔ေနၾကေတာ့ မရွိက ရွိက ရွာၾကံၿပီး ေပးရျပန္ေရာ။
လယ္သမားေတြက တႏွစ္စာလုပ္ထားသမွ်ကို ထြက္တဲ့စပါးပမာဏအေပၚ မူတည္ၿပီးေတာ့ ေနာက္ႏွစ္အတြက္ လုပ္ငန္းအသစ္တဖန္ ျပန္လုပ္ဖို႔က စပါးအေဟာင္းေတြကိုသာ ထုတ္ေရာင္းၾကရတယ္။ က်န္ရွိတဲ့ စပါးအေဟာင္းသာ ေကာင္းေကာင္းမထြက္ခဲ့ဘူးဆိုရင္ တႏွစ္စာ စားဝတ္ေနေရးအျပင္ ေနာင္ႏွစ္အတြက္လည္း စိတ္ပူရပါတယ္။
မြန္ျပည္နယ္ဟာ လယ္ယာစိုက္ပ်ဳိးျခင္း၊ ရာဘာစိုက္ပ်ဳိးျခင္းကို အဓိကထား လုပ္ကိုင္ေနၾကတဲ့ ေဒသတခုပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
မြန္ျပည္နယ္မွာ ေရး၊ သံျဖဴဇရပ္၊ မုဒံု၊ ေမာ္လၿမိဳင္၊ က်ဳိက္မေရာ အစရွိတဲ့ ၿမိဳ႕နယ္ (၆) ခုက လယ္ေျမဧကေပါင္း ၁၆၀၀၀၀ ေက်ာ္ဟာ မိုးစပါး စိုက္ပ်ဳိးေနၾကၿပီး၊ ဧကေပါင္း ၇၀၀၀၀ ေလာက္ဟာ ယခု ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လက အဆက္မျပတ္သည္းထန္စြာ ရြာသြန္းခဲ့တဲ့ မိုးေတြေၾကာင့္ ေရနစ္ျမဳပ္ခဲ့တယ္လို႔ မြန္ျပည္ လူ႔အခြင့္အေရး ေဖာင္ေဒးရွင္း (HURFOM) က အစီရင္ခံစာ ထုတ္ထားပါတယ္။
ဝင္းဖႏံုေရေလွာင္တမံကို ၂၀၀၁ ခုႏွစ္က ျမန္မာ့လယ္ယာစိုက္ပ်ဳိးေရးႏွင့္ ဆည္ေျမာင္းဝန္ႀကီးဌာက ေမာ္လၿမိဳင္-ေရးကားလမ္း ျဖတ္သန္းသြားရာ မုဒုံျမိဳ႕နယ္ အဘစ္ေက်းရြာ အေရွ႔ဘက္ တစ္မိုင္ခန္႔အကြာရွိ ေတာင္ေပၚမွာ ေရသိုေလွာင္ထားပါတယ္၊ ၄င္းမွ လယ္ယာေျမကို ေရမ်ားထုတ္လႊတ္ေပးဖို႔အတြက္ မူလကရွိေနတ့ဲ ေျမာင္းငယ္ ေခ်ာင္းငယ္ေတြကို ပိတ္လိုက္ၿပီး လယ္ယာေျမေတြကို ျဖတ္သြားႏိုင္ေအာင္ ေျမာင္းအသစ္ေတြကို ထပ္ေဖာက္လိုက္ပါတယ္။
၄င္းေဒသတဝိုက္က လယ္ယာေျမေတြဟာ ေႏြစပါးစိုက္ပ်ဳိးႏိုင္ဖို႕ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႕ ျမန္မာ့လယ္ယာစိုက္ပ်ဳိးေရးနဲ႕ ဆည္ေျမာင္းဝန္ႀကီးဌာနက ဒီဝင္းဖႏုံေရေလွာင္တမံကို တည္ေဆာက္ထားေပမယ့္လည္း လက္ေတြ႔မွာ ထင္သလို ျဖစ္မလာခဲ့ပါဘူး။ ေဒသခံေတြအတြက္ အက်ဳိးရလဒ္ေကာင္း မရရွိတဲ့အျပင္ လယ္ယာေျမေတြ ဆံုး႐ႈံးေနရတဲ့ ရလဒ္ဆိုးေတြနဲ႕ ၾကံဳေတြ႕ေနရပါတယ္္။
No comments:
Post a Comment