ေအာင္ထက္ / ၂၀ ဇူလိုင္ ၂၀၁၀
စက္မႈ (၁) ၀န္ႀကီးဌာန၊ ျပဳျပင္ထိန္းသိမ္းေရး လုပ္ငန္းစက္႐ံု (ျပင္ထိန္း) ၏ လုပ္ငန္းအရပ္ရပ္အား (ေနျပည္ေတာ္) စက္မႈ ၫႊန္ၾကား မႈဦးစီးဌာနမွ လႊဲေျပာင္းရယူမည္ဟု သတင္းထြက္ေပၚေနသျဖင့္ ၀န္ထမ္းမ်ား စိတ္ေသာက ေရာက္ေနၾကေၾကာင္း သိရသည္။
၀န္ထမ္းမ်ား သိရိွေစရန္ တရား၀င္ၫႊန္ၾကားခ်က္ ထုတ္ျပန္ျခင္း မျပဳေသးေသာ္လည္း အဆိုပါသတင္းသည္ ၀န္ထမ္းမ်ားအတြင္း ပ်ံ႕နွံ႔လ်က္ရိွသည္ဟု ျပဳျပင္ထိန္းသိမ္းေရးလုပ္ငန္းစက္႐ံု ၀န္ထမ္းတဦးက ေျပာသည္။
၎က “ျပင္ထိန္းမွာ ၀န္ထမ္း (၄၀၀) ေက်ာ္ရိွတယ္။ အဲဒီ ၀န္ထမ္းေတြရဲ႕ တ၀က္ကိုပဲ စက္မႈၫႊန္ၾကားမႈက ေခၚမယ္။ က်န္တ၀က္ကို တျခား စက္႐ံုေတြဆီ ခြဲပို႔မယ္လို႔ေျပာတယ္။ ဒါဆိုရင္ နယ္စက္႐ံုေတြ ေရာက္မယ့္ ၀န္ထမ္းေတြ ႏုတ္ထြက္စာ တင္ၾကမွာပဲ” ဟု ေျပာသည္။
ထို႔အျပင္ စက္မႈၫႊန္ၾကားမႈ ဦးစီးဌာနလက္ေအာက္ ေရာက္ရိွသြားပါက ေနျပည္ေတာ္၌ သြားေရာက္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ရမည္ ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ ၀န္ထမ္းအခ်ိဳ႕ ႏုတ္ထြက္ၾကလိမ့္မည္ဟုလည္း သိရသည္။
ယခုေလာေလာဆယ္ စက္မႈ (၁) စက္႐ုံတို႔၏ လတ္တေလာအေျခအေနမွာ ျပင္ဆင္မႈ စရိတ္မရွိဘဲ ကိုယ့္နည္းကိုယ့္ဟန္ျဖင့္သာ လည္ပတ္ေနရေၾကာင္း၊ ယခင္ကဆိုလွ်င္ စက္မႈ (၁) ပိုင္ စက္႐ံုမ်ား၏ စက္ကိရိယာပိုင္း ျပင္ဆင္မႈအရပ္ရပ္ကို ျမန္မာ့ အေထြေထြႏွင့္ ျပဳျပင္ထိန္းသိမ္းေရးစက္မႈလုပ္ငန္း (ေထြထိန္း) မွ ခ်ဳပ္ကိုင္ထားရိွကာ ျပင္ထိန္းသို႔လုပ္ငန္းခ်ေပးေၾကာင္း၊ ယခု ျပင္ထိန္းသို႔ လုပ္ငန္းမ်ား ခ်ေပးျခင္း မရိွေတာ့သည္မွာ ၂၀၁၀ ဘတ္ဂ်က္ကာလကတည္းက ျဖစ္ေၾကာင္း ၀န္ထမ္းတို႔ထံမွ သိရသည္။
ထို႔အျပင္ စက္႐ံုမ်ားတြင္ ႏွစ္စဥ္ ကုန္ေခ်ာလက္က်န္ မ်ားေနျခင္း၊ ေစ်းကြက္တြင္း ယွဥ္ၿပိဳင္ႏိုင္စြမ္း အားနည္းျခင္းတို႔သည္လည္း စက္မႈ (၁) ၀န္ႀကီးဌာန၏ က်ဆံုးခန္းျဖစ္သည္ဟု စီးပြားေရးပညာရွင္အခ်ဳိ႕က သုံးသပ္ေျပာဆိုမႈမ်ား ရိွခဲ့သည္။
၀န္ထမ္းတဦးက “စက္မႈ (၁) အလွကုန္ ပစၥည္းစက္႐ံုရဲ႕ မဥၨဴေရေမႊး တပုလင္း (၂,၀၀၀) က်ပ္၊ ျပင္ထိန္း ဖိနပ္စက္႐ံုရဲ႕ သားေရ ဖိနပ္ တရန္ (၆,၀၀၀) က်ပ္၊ (ပံုဆန္း) စက္ဘီးတစီး (၆၀,၀၀၀) က်ပ္ ဆိုတာေတြဟာ ႏိုင္ငံျခားပစၥည္းေတြထက္ တန္ဖိုးျမင့္ေနတယ္။ ေနာက္ၿပီး စက္မႈ (၁) ထုတ္ အပ္ခ်ဳပ္စက္ကို ျပင္ဆိုင္ေတြက လက္ခံၿပီး ျပင္မေပးဘူး။ ဒီလို အရည္အေသြးက အားနည္း၊ တန္ဖိုးက ျမင့္ေတာ့ ၀ယ္လိုအား က်လာတယ္။ စက္႐ံုေတြမွာ ကုန္ေခ်ာလက္က်န္ မ်ားလာတယ္” ဟု ေျပာသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ျပင္ထိန္းစက္႐ံုမွ အင္ဂ်င္နီယာမ်ားအျပင္ အျခားဌာနမ်ားကို ညိႇႏိႈင္း၀ယ္ခိုင္းၿပီး ကုန္ေခ်ာလက္က်န္ျပတ္ စာရင္းရွင္းတမ္း ျပေနရသည္ဟု ထို၀န္ထမ္းက ရွင္းျပသည္။
အျခား စက္႐ံု၀န္ထမ္းတဦးကလည္း “စက္မႈ (၁) ထုတ္ ဗိုက္တာစံု အားေဆးတဘူး (၅,၀၀၀) က်ပ္။ တရက္ (၆) လံုးႏႈန္းနဲ႔ ၁၅ ရက္ပဲ ေသာက္ရေတာ့ တေန႔ အားေဆးဖိုး (၃၀၀) က်ပ္ ရိွေနတယ္။ ေရညိႇစိမ္း ပလူဗီမင္ဆိုလည္း တေန႔အလံုး (၂၀) ေသာက္မွ အာနိသင္ ျပည့္၀တယ္ ေျပာတယ္။ ဒီေတာ့ ၀န္တာလည္းက်ဥ္း၊ စရိတ္လည္း သက္သာတဲ့ ႏိုင္ငံျခား အားေဆးေတြကို တလံုး (၁၅၀) က်ပ္ေပးၿပီး ျပည္တြင္းက သံုးေနၾကတယ္” ဟု ေျပာသည္။
စက္မႈ (၁) ၀န္ႀကီးဌာနသည္ လာမည့္ႏွစ္အတြင္း စက္မႈ (၂) ၀န္ႀကီးဌာနႏွင့္ ပူးေပါင္းကာ စက္မႈ၀န္ႀကီးဌာန တခုတည္းအျဖစ္ ရပ္တည္မည္ဟူေသာ သတင္းမ်ားလည္း ထြက္ေပၚေနသည္။
ထို႔အတြက္ စက္မႈ (၁) ၀န္ႀကီး ဦးေအာင္ေသာင္းသည္ ၎၏ ၀န္ႀကီးဌာန အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ယႏၲရားတခုလံုးကို ယခုကတည္းက ဖ်က္ဆီးေနသည္ဟု ၀န္ထမ္းမ်ားအတြင္း ေ၀ဖန္မႈမ်ားရိွေနသည္။
စက္မႈ (၁) ၀န္ႀကီးဌာနပိုင္ စက္႐ံု (၃၅) ႐ံုအား ေရာင္းခ်/ငွားရမ္းမည္ဟု ပုဂၢလိကပိုင္ ျပဳလုပ္ေရးေကာ္မရွင္မွ ၿပီးခဲ့သည့္ ၂၀၁၀ ဇန္န၀ါရီလကုန္ခန္႔က ေလလံေခၚယူခဲ့သည္။
အဆိုပါ စက္႐ံုမ်ားထဲမွ စက္႐ံုအနည္းငယ္သာ ေရာင္းခ်/ငွားရမ္းၿပီး ျဖစ္ရာ ယင္းစက္႐ံုတို႔၏ ၀န္ထမ္းမ်ားကို စက္မႈ (၁) ပိုင္ အျခားစက္႐ံုမ်ားသို႔ ခြဲေ၀ပို႔ေဆာင္ေနရသည္ဟုလည္း သိရသည္။
No comments:
Post a Comment