ဘယ္လိုေဖာက္ထြက္ၾကမလဲ ႏိုင္ငံေရးစစ္တမ္း (၁ဝ)

ႏုိင္ငံေရးမွာ (အင္အား) မရွိဘဲ (လႈပ္ရွား) ရခက္ပါတယ္။ (ရလဒ္) ရေအာင္ လႈပ္ရွားမႈျဖစ္ေစ၊ ၾကိဳးစားမႈျဖစ္ေစ၊ ဖန္တီးရခက္ပါတယ္။ ယေန႔ ျမန္မာ့ႏုိင္ေရး ေလာကမွာ လက္နက္အားကိုးနဲ႔ (အင္အား) ယူထားတဲ့ နအဖ- ျမန္မာစစ္တပ္နဲ႔ လူထုေထာက္ခံမႈကို (အင္အား) ယူထားတဲ့ NLD ႏုိင္ငံေရးပါတီ ဒီ ၂ အုပ္စုပဲ အဓိက ရပ္တည္လ်က္ ရွိပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ တကယ္တမ္း လူထုေထာက္ခံအားေပးတာက လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သာ ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္ႏုိင္တာ တနည္းအားျဖင့္ ဒီမိုကေရစီ လမ္းေၾကာင္းေပၚ တင္ပို႔ေပးႏုိင္တာ စစ္တပ္နဲ႔ ေဒၚစုပဲ ရွိပါတယ္။ က်န္တဲ့ အဖြဲ႔ငယ္ေလးေတြ ဝင္ၿပိဳင္တယ္၊ ဝင္မၿပိဳင္ဘူးဆိုတာ ထိေရာက္မႈဘက္က ၾကည့္ရင္ မေျပာျပေလာက္ပါဘူး။

ဥပမာ ဦးသုေဝတို႔ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲ ဝင္မယ္လို႔ ေၾကျငာထားပါတယ္။ ဒါ (ကြက္လပ္) ဝင္ျဖည့္ထားတာ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲ ပံုသ႑ာန္ကုိ မေျပာင္းလဲႏုိင္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေလဟာနယ္ Vaccum မျဖစ္ရေအာင္ (ကြက္လပ္) ဝင္ျဖည့္ထားတာပဲ။ ေလဟာနယ္ မျဖစ္ေစဖို႔ ျဖစ္တာေၾကာင့္ အေရးပါေပမယ့္ အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္ေလာက္ေအာင္ (အင္အား) မရွိဘူး။ NLD နဲ႔ ေဒၚစုရဲ႕ ရပ္တည္ခ်က္ကမွ အေျပာင္းအလဲကို ေဖာ္ေဆာင္ေပးႏုိင္တာပါ။
ဘာေၾကာင့္ (ကြက္လပ္) ျဖည့္တာဟာ အေျပာင္းအလဲ မျဖစ္ႏုိင္ေပမယ့္ အေရးပါတယ္ဆိုတာကိုက်ေတာ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ ေဆြးေႏြးတင္ျပပါ့မယ္။

က်ေနာ့္အျမင္အရ NLD နဲ႔ ေဒၚစုဟာ ေရြးေကာက္ပြဲကို ဝင္လည္း ရတယ္၊ မဝင္လည္း ရတယ္။ ဝင္မယ္ မဝင္ဘူး ေရြးတဲ့ေနရာမွာ ကိုယ္ေနရာ အယူမွန္ဖို႔ပဲ လိုတယ္ ထင္မိတယ္။ ေရွ႕မွာ တင္ျပခဲ့တဲ့အတိုင္း က်ေနာ္က ဝင္ေစခ်င္တယ္။ ဝင္ၿပီး ႏုိင္ငံေရး နယ္ပယ္ကို ဝင္လုေစခ်င္တယ္။

ဒီေနရာမွာ အျငင္းပြားစရာေလးေတြ ရွိတယ္။ အဓိက ထိေရာက္တဲ့ အျငင္းပြားခ်က္က လုပ္ႏုိင္တဲ့ (လူ) ေတြ မရွိေတာ့ဘူး။ ဘယ္သူေတြနဲ႔ လုပ္မွာလဲ? လို႔ ေမးလာႏုိင္စရာ ရွိတယ္။

အမွန္ပဲ လက္ရွိ အေျခအေနကို ေယဘုယ်အရ သံုးသပ္ရင္ လူေတြ မရွိေတာ့ဘူး။ လူေတြေၾကာက္ကုန္ၿပီလို႔ ယူဆစရာ ရွိတယ္။ ႏုိင္ငံေရးမွာ အေရးၾကီးဆံုး သင္ခန္းစာတခု ရွိတယ္။ ကိုယ့္လူမ်ဳိးအေၾကာင္း ကိုယ္သိဖို႔တဲ့။ က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာေတြဟာ ေသြးပူဖို႔ လိုတယ္။ က်ေနာ္နားလည္သေလာက္ ေျပာရရင္ စစ္အစိုးရကို မုန္းတဲ့ မေက်နပ္တဲ့သူေတြက အမ်ားစုပါ။ ဒါေပမဲ့ ဒို႔ကေတာ့ (စ) မလုပ္ဘူး။ (လုပ္) ရင္ဝင္ပါမယ့္ (သူ) ေတြက (အမ်ားစု) ျဖစ္ေနတယ္။ ဒါသူတို႔ အျပစ္မဟုတ္ (ခံ)ရပါမ်ားေတာ့ လူရည္လည္သြားၿပီ ဆိုရမယ္။ ေဒၚစုနဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ တင္ဦးတုိ႔လည္း အခ်ဳပ္အေႏွာင္က မလြတ္။ လႈပ္ရွားႏုိင္တဲ့ ျပည္တြင္းက NLD CEC နဲ႔ ျပည္ပေခါင္းေဆာင္ ေနရာယူထားၿပီး ဘာလုပ္ရမွန္းမသိတဲ့ NCGUB တို႔ေၾကာင့္လို႔ သံုးသပ္မိတယ္။

ေနာက္တခ်က္ ျမင္မိတာက Non Violence လို႔ေခၚတဲ့ အၾကမ္းမဖက္ေရး Idealism အေတြးအေခၚၾကီးက ေခတ္စားလာေတာ့၊ (လူ) ေတြ Non Violence သမားေတြ ျဖစ္ကုန္ၾကေရာ။ အဝိုင္းထဲ ေလးေထာင့္သြင္းလို႔ မရသလို သဘာဝနဲ႔ ဆန္႔က်င္တဲ့ အေတြးအေခၚၾကီး တခုကို ႐ိုက္သြင္းလိုက္ေတာ့ ဟိုမက် ဒီမက် ဘဝ ေရာက္ကုန္တယ္လို႔ ျမင္မိတယ္။ ဘယ္ႏုိင္ငံမဆို ႏုိင္ငံေရးဆိုတာက စြန္႔စားမႈေလး အရိပ္အေယာင္ ျပလာရင္ေတာင္ လူေတြရဲ႕ ေထာက္ခံမႈကို ရလာၿပီး (အရွိန္) ရလာကာ (အရွိန္) က တဆင့္ (တြန္းအား) အင္အားကို ေဖာ္ထုတ္ၿပီး ေအာင္ျမင္မႈဆိုတာ (ထြက္ေပၚ) လာတာပဲ။

ႏုိင္ငံေရးရဲ႕ ဗဟိုအခ်က္က (အင္အား) ျဖစ္တဲ့အတြက္ ႏုိင္ငံေရးဆိုတာ Risk လို႔ေခၚတဲ့ (စြန္႔စား) မႈ ရွိစၿမဲပဲ။ စြန္႔စားမႈရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ (စြန္႔လႊတ္မႈ) Sacrifice ဆိုတာ အရိပ္ပမာ ဒြန္တြဲလ်က္ရွိတယ္။ ဒီ ၂ ခ်က္ကို ေပၚေအာင္လို႔ Conviction လို႔ေခၚတဲ့ (ယံုၾကည္မႈ) က တြန္းပို႔ရတာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ႏုိင္ငံေရးမွာ ယံုၾကည္မႈ Conviction ရွိရမယ္လို႔ က်ေနာ္ ရဲရဲဆိုရဲတာပါ။ ဒီမိုကေရစီ မရွင္သန္ႏုိင္တဲ့ အာဏာရွင္ေအာက္မွာ ႏုိင္ငံေရးလုပ္ဖို႔ (ယံုၾကည္ခ်က္) က ပိုအေရးၾကီးလာတာေပါ့။ ယံုၾကည္ခ်က္ဆိုရာမွာ ဝါဒေရးယံုၾကည္ခ်က္ Political Conviction ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ႏုိင္ငံေရးဝါဒ Political Idealism ကိုပဲ မဆိုလိုပါ။ အမ်ဳိးသားေရး Nationalism ၊ လြတ္လပ္ေရး Freedom စတဲ့ ငါ့လူမ်ဳိး ငါ့တုိင္းျပည္ လြတ္လပ္မႈ ရွိရမယ္၊ တိုးတက္မႈရွိရမယ္ ဆိုတာေတြဟာလည္း စြန္႔လႊတ္မႈနဲ႔ စြန္႔စားမႈကို တြန္းပို႔ေပးတဲ့ အင္အား Energy ယံုၾကည္ခ်က္ေတြပဲ ျဖစ္တယ္။ လက္ဝဲဝါဒေတြကို မွီၿပီးပဲျဖစ္ျဖစ္၊ လက်ာ္ဝါဒကို မွီၿပီးပဲျဖစ္ျဖစ္ တိုင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ဳိးကို ခ်စ္တဲ့စိတ္ကို အရင္းျပဳတဲ့ (ယံုၾကည္မႈ) ဟာလည္း ျပင္းထန္တဲ့၊ ျဖဴစင္တဲ့ ယံုၾကည္မႈပဲ။

က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာ ဝါဒစြဲကို အားမကိုးဘဲ အမ်ဳိးသားစိတ္ Nationalism ကိုပဲ အေျချပဳၿပီး အားလံုးကို ဆြဲေခၚသြားတာပဲ မဟုတ္လား? က်ေနာ္တို႔ ရာဇဝင္မွာ အေလာင္းဘုရား၊ တ႐ုတ္ျပည္က ေမာ္စီတုန္း၊ က်ဴးဘားက ကက္စ္ထ႐ို၊ အေမရိကန္က ေဂ်ာ့ဝါရွင္တန္တို႔ အားလံုးဟာ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ကို အေျခခံၿပီး (စြန္႔စား) ခဲ့ၾကတာပဲ မဟုတ္လား? ႏုိင္မယ္ဆိုတာ ေသခ်ာလို႔ စြန္႔စားခဲ့ၾကသည္မဟုတ္။ တုိင္းျပည္ခ်စ္စိတ္နဲ႔ ယံုၾကည္ခ်က္ အတူတူလူနည္းစု - စုေပါင္း၍ ေတာ္လွန္တိုက္ခိုက္ရဲရာက - တိုက္ပြဲေတြမွာ ေအာင္ျမင္မႈ ရလာတာေၾကာင့္ - လူနည္းစုက လူအမ်ားစု ျဖစ္လာၿပီး လူထုရဲ႕ ေထာက္ခံမႈကိုရမွ - ေအာင္ျမင္မႈကို ရခဲ့ၾကတာပဲ မဟုတ္လား။

သိပၸံပညာမွာ F=ma ဆိုတဲ့ Equation (ညီမွ်ျခင္း) ရွိတာပဲ။ ေရြ႔ရွားမႈမရွိရင္ Mass (ျဒပ္ထု) ရွိတာေတာင္ Acceleration (အရွိန္) မရွိတာေၾကာင့္ Force (အင္အား) ဟာ Zero (သုည) မွာပဲ က်န္ခဲ့ရမွာေပါ့။
ဒါေၾကာင့္ လက္ရွိအားျဖင့္ လူေတြဟာ ေၾကာက္ေနၿပီလို႔ ယူဆစရာရွိေပမယ့္၊ လႈပ္ရွားမႈရွိလာလို႔ အရွိန္ရွိလာရင္ Mass လူအုပ္ၾကီးလည္း မ်ားလာၿပီ။ တခ်ိန္မွာ ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္း Fear ဆိုတာကို ေက်ာ္ႏုိင္တာေပါ့။

လြယ္သလား?
လြယ္သလား? လို႔ေမးလာရင္ မလြယ္ဘူးလို႔ ေျဖရမွာပဲ။ မဆလ ေခတ္က (၈၈၈၈) ၈ ေလးလံုး ျဖစ္ႏုိင္မယ္လို႔ ဆိုၾကရင္ ဝိုင္းအရယ္ခံရမွာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ အေျခအေနနဲ႔ အခ်ိန္အခါက ေပးလာတာေၾကာင့္ ၈ ေလးလံုး ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ မထင္မွတ္တဲ့ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ႐ိုက္ပြဲကေလးက (စ) ခဲ့တာပဲ မဟုတ္လား? ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲကို အေျခခံၿပီး ႏုိင္ငံေရး (အေျခအေန) ဖန္တီးယူႏုိင္ရင္ (အီရန္ ေရြးေကာက္ပြဲ) မွာလို အခ်ိန္အခါ မွန္သြားရင္ ႏုိင္ငံေရး အေျခအေန ေျပာင္းလဲႏုိင္တာေပါ့။

N = m a
(Newton and Law of Motion)=(mass)(acceleration)

ေနာက္တနည္း က်န္ေသးတယ္။
က်ေနာ္တုိ႔ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြရဲ႕ အက်င့္တခု က်န္ေသးတယ္။ အဲဒါ ျမန္မာအမ်ားစုဟာ အဖြဲ႔အစည္းေထာင္ၿပီး (အဖြဲ႔အစည္း) နဲ႔ တိုက္တာထက္ (လူ)(ပုဂၢိဳလ္) ကို ၾကည္ညိဳၿပီး (တိုက္) ခ်င္တဲ့ (အက်င့္) ရွိၾကတယ္လို႔ ျမင္မိတယ္။ လြတ္လပ္ေရးေခတ္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊ ဒီမိုကေရစီေခတ္မွာ ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ဦးႏု၊ အခုေခတ္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ တနည္းျဖင့္ သူရဲေကာင္းကို ကိုးကြယ္တဲ့အက်င့္ ရွိၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အမ်ားဟာ Institutional Loyalty ဆိုတာကို နားမလည္ၾကဘူး။ Institutional Power ကို နားလည္ဖို႔ ပိုေဝးေသးတာေပါ့။

ႏုိင္ငံေရးအေဆာက္အဦး Political Institutional နဲ႔ Infrastructure ရွိမွ သူ႔ေနရာနဲ႔သူ သူ႔တာဝန္နဲ႔သူ လုပ္ႏုိင္တာေတြ ေပၚလာၿပီး အားလံုး ကိုယ့္တာဝန္ ကိုယ္ေက်မွ ကိုယ့္အဖြဲ႔အစည္း ၾကီးထြားၿပီး (အင္အား) ရွိလာမွ စစ္တပ္က အေလးထား ဂ႐ုျပဳလာရမွာေပါ့။

အခ်ိန္ၾကာလာေတာ့ (လုပ္စား) ႏုိင္ငံေရးေတြကပဲ ေရပန္းစားလာၾကၿပီး ဒိုနာ အလႉရွင္ေတြမွာ ပိုက္ဆံေတာင္းေကာင္းေအာင္ ဖြဲ႔ထားတဲ့ Interest Group - အက်ဳိးရွင္အုပ္စုေတြပဲ ေငြရ ရွင္သန္လာခဲ့ၾကတာပါ။ အားလံုးဟာ Grass-root ေအာက္ေျခ စည္း႐ံုးေရး ႏုိင္ငံေရးကို ေမ့ကုန္ၾကၿပီး ပလို႔ဂ်ိ ဆိုၿပီး Elite Politicians - အခြင့္ထူးခံ ေရေပၚစီ ႏုိင္ငံေရးေပၚပင္ ႏုိင္ငံေရးဘက္ ေရာက္ကုန္ၾကေရာ။

ျပည္တြင္းမွာေတာ့ ေဒၚစုဟာ Institution - ေဒၚစုဟာ ေတာ္လွန္ေရးပဲ။ ဒါေၾကာင့္ နအဖ က အေၾကာင္း အမ်ဳိးမ်ဳိးရွာၿပီး ေဒၚစုကို ထိန္းခ်ဳပ္ထားတာေပါ့။ ဒါကို ေကာင္းေကာင္း သေဘာေပါက္တဲ့ ေဒၚစုက - ယက္ေတာရဲ႕ ေကာင္းက်ဳိးေၾကာင့္ ေျပာင္းလဲလာတဲ့ (အခြင့္အေရး) နဲ႔ ေျပာင္းလဲသြားတဲ့ အေမရိကန္ေပၚလစီကုိ ကိုင္ၿပီး ႏုိင္ငံေရး နယ္ပယ္ထြင္ၿပီး လႈပ္ရွားလ်က္ရွိတယ္။

ဒါ ေဒၚစုတဦးထဲ ကစားႏုိင္တဲ့ ႏုိင္ငံေရး က်ားကစားကြက္ပဲ။ သိမ္ေမြ႔တဲ့ အေျခအေနေၾကာင့္ ဒါထက္ပိုၿပီး ေဆြးေႏြးခြင့္ မရွိပါ။