ေတြ႔ၾကေသးတာေပါ့ အၾကမ္းဖက္

ရန္ကုန္သားတာေတ

အဘြားႀကီးလည္း ဖက္ xxx အဘြားႀကီးလည္း ဖက္ xxx ေမြးကင္းစ အာၿဗဲေလးလည္း ဖက္ေခြးကုိက္လည္း ဖက္ xxx ေၾကာင္ကုတ္လည္း ဖက္အိမ္ေျမာင္ ၾကြက္ က်ီးကန္း ေအာ္လည္း ဖက္ xxx

ဦး႐ုကၡစုိး၏ နတ္ကြန္းအနီးသုိ႔ လူတေယာက္ သီခ်င္း တေၾကာ္ေၾကာ္ျဖင့္ ေရာက္လာသည္။ သီခ်င္းေရးဆရာ အရုိး၏ လက္ရာ “ၾကားေနက် အသံမ်ား” သီခ်င္းကုိ အနည္းငယ္ မြမ္းမံၿပီး သီဆုိေနျခင္း ျဖစ္သည္။ သီခ်င္းေရး ဆရာအား ဉာဏ္ပူေဇာ္ခ ေပးရမည္ကုိ စုိးရိမ္ေသာေၾကာင့္ အနည္းငယ္ ျပင္ဆင္လုိက္ျခင္း ျဖစ္ႏုိင္သည္ဟု ဦး႐ုကၡစုိး ေတြးလုိက္မိသည္။ သီခ်င္းေအာ္ဆုိေနသူကုိ ၾကည့္လုိက္ရာ ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီး ျဖစ္ေနေလသည္။

ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီး။ ။ ပဲြစားလည္း ဖက္ xxx ငရဲသားလည္း ဖက္ xxx ရည္းစားစကား လုိက္ၿပီးေျပာလည္း ဖက္ xxx ဖက္ … ဖက္ … ဖက္ … ဦး႐ုကၡစုိးေရ … ဆ၀ါဒီခပ္ ခင္ဗ်ာ။ က်န္းခ့ံသာလုိ႔ မာပါစ။

႐ုကၡစုိး။ ။ မာပါတယ္ဗ်ာ … မာပါတယ္။ ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီးက ထုိင္းစကားေတြေျပာ၊ သီခ်င္းေတြ တေၾကာ္ေၾကာ္နဲ႔ ျမဴးေနပါလား။

ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီး။ ။ က်ဳပ္ေျမးေတြက ဒီသီခ်င္း သိပ္ေကာင္းတယ္ေျပာလုိ႔ နားေထာင္ရင္းနဲ႔ ႀကိဳက္သြားတာ။ ဟဲဟဲ … အခု က်ဳပ္ ျမဴးေနတာက အေၾကာင္းရိွတယ္ေလ ဦး႐ုကၡစုိးရဲ႕။

႐ုကၡစုိး။ ။ အေၾကာင္းရိွရင္လည္း လင္းစမ္းပါဦး။

ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီး။ ။ ေျပာခ်င္လြန္းလုိ႔ လာခ့ဲတာေပါ့။ ဒီလုိ … ဒီလုိ … ။ က်ဳပ္ အခုပဲ ဥပေဒတခု ဆဲြၿပီးသြားတယ္။

႐ုကၡစုိး။ ။ ဘာလဲ …၊ ေရြးေကာက္ပဲြဥပေဒလား။

ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီး။ ။ ထပ္သရီး … ၊ အဲဒါက ဆဲြၿပီးတာ ၾကာလွေပါ့။ ႏွစ္ခ်ဳိ႕ေနၿပီ။ မထုတ္ခ်င္လုိ႔ ၾကည့္ေနတာ ၾကာၿပီ။ အခု က်ဳပ္ ေျပာေနတာက အၾကမ္းဖက္မႈ တိုက္ဖ်က္ေရးဥပေဒဗ်။

႐ုကၡစုိး။ ။ ဖက္တာေတြအတြက္ ဥပေဒ ထုတ္မေနပါနဲ႔၊ ဖမ္းခ်င္ရင္ ထုံးစံအတုိင္း ဖမ္းလုိက္ေပါ့။

ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီး။ ။ ခင္ဗ်ားႀကီး နားမလည္ေသးပါဘူး။

႐ုကၡစုိး။ ။ အင္း … ဟုတ္ပါၿပီ။ က်ဳပ္ နားမလည္ဘူးလုိ႔ပဲ ထားလုိက္ပါေတာ့။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ သီခ်င္းထဲက အဘုိးႀကီးလည္း ဖက္၊ အဘြားႀကီးလည္း ဖက္၊ ေမြးကင္းစ အာၿဗဲေလးလည္း ဖက္ ဆုိတာက ဘာကုိေျပာတာလဲ။ ေပြ႔ဖက္တာလား၊ အၾကမ္းဖက္တာလား။

ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီး။ ။ အၾကမ္းဖက္တာေပါ့ဗ်။ ဘယ္သူမဆုိ အၾကမ္းဖက္မႈ က်ဴးလြန္ႏုိင္တာပဲ။ ဥပေဒအထက္မွာ ဘယ္သူမွ မရိွဘူး။ ဒီေတာ့ ကေလးက အစ လူႀကီးအဆုံး အၾကမ္းဖက္မႈ က်ဴးလြန္ရင္ အေရးယူရမွာပဲ။

သူ၏ နတ္ကြန္းသုိ႔ ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီး ေရာက္ကတည္းက “အၾကမ္းဖက္” ဟူေသာစကားလုံးကုိ တြင္တြင္ႀကီး သုံးေနမွန္း ႐ုကၡစုိးႀကီး သတိထားမိသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ ဒီေ၀ါဟာရကုိ ခံတြင္းေတြ႔ေနပါလိမ့္ဟု ႐ုကၡစုိးႀကီး စဥ္းစားေနမိသည္။

႐ုကၡစုိး။ ။ အဘုိးႀကီး အဘြားႀကီးေတြ အၾကမ္းဖက္မႈ က်ဴးလြန္တယ္ ဆုိတာက ထားလုိက္ပါဦး၊ ေမြးကင္းစ အာၿဗဲေလးလည္း အၾကမ္းဖက္တယ္ ဆုိတာေတာ့ တဆိတ္ လြန္လြန္းေနၿပီေနာ္။

ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီး။ ။ ဒါကေတာ့ က်ဴပင္ခုတ္ က်ဴငုတ္မက်န္ေစရ ဆုိတ့ဲ စကားလည္း ရိွသားပဲ ဦး႐ုကၡစုိးရဲ႕။ အၾကမ္းဖက္မႈနဲ႔ ပတ္သက္သူမွန္သမွ် ဖမ္းရမွာပဲ။

႐ုကၡစုိး။ ။ ဟ … ေမြးကင္းစ ကေလးကုိေတာင္ ဖမ္းမယ္ဆုိေတာ့ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ဥပေဒက ျပင္းထန္လွခ်ည္လား။

ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီး။ ။ ဟဲဟဲ … ႏုိင္ငံေတာ္အတြက္ေပါ့ဗ်ာ။

႐ုကၡစုိး။ ။ ဟုတ္ပါၿပီ၊ ခင္ဗ်ား ဆုိလုိတ့ဲ ႏုိင္ငံေတာ္ ဆုိတာ ဘာမွန္း က်ဳပ္သိပါတယ္။

ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီး။ ။ သိရင္လည္း ေျပာစရာ ရိွတာ ဆက္ေျပာရဦးမယ္။ က်ဳပ္တုိ႔ လုပ္ေနတာေတြဟာ လုိအပ္ခ်က္အရ လုပ္ေနတာဗ်။ သိတယ္မဟုတ္လား … change လုပ္ပစ္ရမယ္။ သမၼတ အုိဘားမားေတာင္မွ အေျပာင္းအလဲ လုပ္ရမယ္လုိ႔ ေၾကြးေၾကာ္ထားတယ္ မဟုတ္လား။

႐ုကၡစုိး။ ။ အေျပာင္းအလဲ လုပ္ခ်င္ရင္ ဘန္ေကာက္သြားဗ်ာ။ အဲဒီမွာ ေစ်း သက္သာတယ္ ဆုိပဲ။

႐ုကၡစုိးႀကီး၏ စကားေၾကာင့္ ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီး ေတြေ၀သြားသည္။ ခဏအၾကာတြင္ သေဘာေပါက္သြားၿပီး တခ်က္ ၿပဳံးလုိက္သည္။

ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီး။ ။ က်ဳပ္က ခႏၶာကုိယ္အစိတ္အပုိင္း ေျပာင္းလဲဖုိ႔ ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ က်ဳပ္တုိ႔ရဲ႕ မူ၀ါဒ အေျပာင္းအလဲကုိ ေျပာတာပါ။

႐ုကၡစုိး။ ။ အုိးမုိင္ေဂါ့ … ခင္ဗ်ားတုိ႔က ဘာမူ၀ါဒေတြကုိ ဘယ္လုိေျပာင္းမွာလဲ။ ေျပာလုိက္ရင္ေတာ့ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ေတြခ်ည္းပဲ။

ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီး။ ။ ဟုိတုန္းက ဆုိရင္ က်ဳပ္တုိ႔နဲ႔ သေဘာထားခ်င္း မတူတ့ဲသူေတြကုိ ကြန္ျမဴနစ္ တံဆိပ္ ကပ္ေပးလုိက္တာပဲ။ အေနာက္ႏုိင္ငံေတြ သေဘာက်တ့ဲ ကြန္ျမဴနစ္ ဆန္႔က်င္ေရး ဆုိင္းဘုတ္ကုိ ေထာင္ရတာ အင္မတန္ အလုပ္ျဖစ္တာကလား။ အခုေတာ့ ဒီဆုိင္းဘုတ္က ဟန္မက်ေတာ့ဘူး။ အေနာက္ႏုိင္ငံေတြမွာလည္း ဒီဆုိင္းဘုတ္ ေခတ္မစားေတာ့ဘူး။

႐ုကၡစုိး။ ။ ဒါဆုိ … ဘယ္ဆုိင္းဘုတ္ ေခတ္စားေနတာလဲ။

ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီး။ ။ ဟဲဟဲဟဲ … ေျပာမွာေပါ့ဗ်ာ၊ ေျပာမွာေပါ့။ က်ဳပ္က ေျပာခ်င္လြန္းလုိ႔ အေ၀းႀကီးက လာရတာ။ … ဟဲဟဲဟဲ …။

ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီးက ထုိသုိ႔ ေျခာက္ကပ္ကပ္ ရယ္လုိက္ၿပီး အိတ္ထဲမွ ကြမ္းယာတယာကုိ ထုတ္ၿပီး ပါးစပ္ထဲ ပစ္ထည့္လုိက္ေသးသည္။ လုိရင္းကုိ ခ်က္ခ်င္းမေျပာဘဲ မူေနသျဖင့္ ႐ုကၡစုိးႀကီး စိတ္ညစ္ေနသည္။ ကြမ္းယာကုိ တၿမံဳ႕ၿမဳံ႕၀ါးၿပီးမွ …

ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီး။ ။ အေနာက္ႏုိင္ငံေတြမွာ ကြန္ျမဴနစ္တေစၦ မေျခာက္ေတာ့ဘူး။ အခု သူေကာင့္သားေတြ အႀကီးအက်ယ္ လန္႔ေနတာ အၾကမ္းဖက္သမားေတြကုိပဲ။ ဒါေၾကာင့္ အၾကမ္းဖက္မႈ ဆန္႔က်င္ေရး ဆုိတာကုိသာ က်ယ္က်ယ္ေလး ေအာ္လုိက္၊ အလုပ္ျဖစ္ၿပီ။
႐ုကၡစုိး။ ။ ဘယ္လုိ အလုပ္ျဖစ္မွာလဲ။

ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီး။ ။ ကုိယ္မႀကိဳက္တ့ဲသူကုိ အၾကမ္းဖက္သမား တံဆိပ္ ကပ္ပစ္လုိက္မွာေပါ့ဗ်၊ သိပ္လြယ္တာပဲ၊ မဟုတ္ဘူးလား။

႐ုကၡစုိး။ ။ ရုတ္တရက္ႀကီး အဲဒီလုိ အေျပာင္းအလဲ လုပ္လုိ႔ ရပါ့မလား။ ေတာ္ၾကာ ေပၚတင္ႀကီး ျဖစ္သြားဦးမယ္။

ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီး။ ။ အေျပာင္းအလဲက တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ျဖစ္ေနတာ ၾကာပါၿပီ။ ခင္ဗ်ား သတိမထားမိလုိ႔ပါ။

႐ုကၡစုိး။ ။ ဟင္ … ဟုတ္လား။

ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီး။ ။ လူ႔အခြင့္အေရး၊ ဒီမုိကေရစီ၊ ဟုိမုိကေရစီ ေအာ္ေနတ့ဲသူေတြကုိ ေခ်ာင္းရုိက္ပစ္လုိက္တယ္။ လုိအပ္ရင္ ေျဗာင္ရုိက္ပစ္လုိက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူတုိ႔ကုိ အၾကမ္းဖက္သမားတံဆိပ္ ကပ္ေပးလုိက္တယ္။

႐ုကၡစုိး။ ။ ဟာ … သူ႔တုိ႔ခမ်ာ အရုိက္လည္း ခံရေသးတယ္။ ခင္ဗ်ားဟာက ယုတၱိမွ မရိွတာ။

ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီး။ ။ ယုတၱိမွ မရိွတာေတြလုပ္ႏုိင္လုိ႔ က်ဳပ္ ခုခ်ိန္ထိ အာဏာၿမဲေနတာေပါ့။ ဟဲဟဲဟဲ … ယုတၱိရိွသြားေအာင္ ဥပေဒေတြ ဘာေတြ ဆဲြေနရတာေပါ့့။ ကဲ … အၾကမ္းဖက္မႈ တိုက္ဖ်က္ေရးဥပေဒ ဆုိတာ လာမယ္ေနာ္၊ က်ဳပ္ေရွ႕မွာ ရီးတီးယားတား လုပ္မယ့္သူေတြ သတိသာ ထားေပေတာ့ေပါ့ဗ်ာ။

ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီးက ဦး႐ုကၡစုိးကုိ ထုိသုိ႔ ေဖာက္သည္ခ်ၿပီး သီခ်င္း တေၾကာ္ေၾကာ္ျဖင့္ ျပန္သြားေလသည္။

xxx အေၾကာ္သည္ႏွစ္ေယာက္ထခ်လည္း ဖက္ xxx ေဘာ္တယ္ကုလားႀကီးေအာ္လည္း ဖက္
အဆုိေတာ္အႀကီးႀကီးဆုိလည္း ဖက္ xxx ကေလကေခ် အေပအေတေအာ္လည္း ဖက္
အကယ္ဒမီ မင္းသမီးကိုလည္း ဖက္ xxx သူငယ္နာ မကင္းတ့ဲေကာင္လည္း ဖက္
ငုိခ်င္းခ်ေတာ့လည္း ဖက္ xxx တအိမ္ေက်ာ္ အခ်ိန္မေတာ္ဆုိလည္း ဖက္ xxx xxx ဦး႐ုကၡစုိးလည္း ဖက္ … …