Thursday, January 13, 2011

ထား၀ယ္ အထူးစီးပြားေရးဇုန္ စီးပြားေရးကို ဦးေမာ့ေစမွာလား

ထက္ေအာင္

၁၉၇၀ ခုႏွစ္မ်ား ေႏွာင္းပိုင္း တံခါးဖြင့္ မူ၀ါဒနဲ႔ တိုင္းျပည္ရဲ႕စီးပြားေရး ဦးေမာ့လာေအာင္ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံရဲ႕ အထူး စီးပြားေရး ဇုန္ေတြဟာ အာရွက တျခားႏိုင္ငံေတြကို စံနမူနာယူရ ေလာက္ေအာင္ အားက်ေစခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအထဲမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံလည္း ပါ၀င္ခဲ့ၿပီး မၾကာေသးခင္က ထိုင္းႏိုင္ငံရဲ႕ ဓနနဲ႔ နည္းပညာအင္အား အကူအညီနဲ႔ ပထမဆံုး အထူးစီးပြားေရးဇုန္တခုကို တနသၤာရီကမ္း႐ိုးတန္းက ထား၀ယ္ၿမိဳ႕မွာ တည္ေဆာက္ဖို႔ ျမန္မာစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ သေဘာတူခဲ့ၾကပါတယ္။

စစ္အစိုးရဟာ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္ကတည္းက ေစ်းကြက္စီးပြားေရးကို က်င့္သံုးခဲ့ၿပီး ျပည္ပရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈေတြကို တံခါးဖြင့္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ေက်ာ္ၾကာၿပီးေနာက္ စီးပြားေရး ဦးေမာ့မလာတဲ့အဆံုး စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြဟာ တ႐ုတ္ပံုစံ အထူး စီးပြားေရးဇုန္မ်ိဳးနဲ႔ တိုင္းျပည္ရဲ႕စီးပြားေရးကို ဖြံ႕ၿဖိဳးေအာင္လုပ္ေဆာင္ဖို႔ စဥ္းစားလာပါတယ္။

စီမံကိန္း အေကာင္အထည္ေဖာ္မႈ အေသးစိတ္ကို မသိရေပမယ့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊက ထား၀ယ္ အထူးစီးပြားေရးဇုန္ကို တ႐ုတ္ႏိုင္ငံက အေအာင္ျမင္ဆံုး ရွန္ဇန္း (Shenzhen) စီးပြားေရးဇုန္လို ျဖစ္ေအာင္လုပ္ေပးဖို႔ Italian-Thai Development ကုမၸဏီ ဥကၠ႒ ပရင္မ္ခ်ိဳင္း ကာနာဆုတ (Premchai Karnasuta) ကို ေျပာေၾကာင္း The International Herald Tribune သတင္းစာပါ “ျမန္မာျပည္ကို ေျပာင္းလဲေစႏိုင္မည့္ စက္မႈစီမံကိန္း” (An Industrial Project That Could Change Myanmar) ေဆာင္ပါးမွာ ေဖာ္ျပခဲ့ပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံရဲ႕အထူးစီးပြားေရးဇုန္ေတြ ဘယ္လိုေအာင္ျမင္ခဲ့လို႔ ေဒသတြင္းႏိုင္ငံေတြက စံနမူနာအေနနဲ႔ လိုက္ပါက်င့္သံုးဖို႔ စဥ္းစားလာၾကသလဲဆိုတာ ေလ့လာဖို႔လိုလာပါတယ္။ ထား၀ယ္အထူး စီးပြားေရးဇုန္ကို ဘယ္လို အေကာင္အထည္ေဖာ္မွာလဲ၊ တ႐ုတ္တို႔ေအာင္ျမင္သလို ထား၀ယ္အထူးစီးပြားေရးဇုန္က တိုင္းျပည္ရဲ႕စီးပြားေရးကို အမွန္တကယ္ ဦးေမာ့လာေစမွာလားဆိုတာ ဆန္းစစ္ဖို႔လိုလာပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ တ႐ုတ္ အထူးစီးပြားေရးဇုန္ေတြ ေအာင္ျမင္ခဲ့တဲ့ခရီးလမ္းက ေခ်ာေမြ႔လွတာမဟုတ္ပါဘူး။ ႏိုင္ငံေရးအရ စိန္ေခၚမႈေတြ အမ်ားအျပားကို ေက်ာ္လႊာခဲ့ရသလို ပထ၀ီအေနအထားကို မွန္မွန္ကန္ကန္ ေရြးခ်ယ္မႈ၊ ေခါင္းေဆာင္မႈ ပံုစံသစ္ကို က်င့္သံုးႏိုင္မႈနဲ႔ အေျခခံအေဆာက္အအံုပိုင္းဆိုင္ရာ တည္ေဆာက္မႈေတြမွာ အားေကာင္းတဲ့ မ်ိဳးဆက္သစ္ စီမံခန္႔ခြဲမႈပံုစံေတြကို က်င့္သံုးႏိုင္ခဲ့တာေတြက ေအာင္ျမင္မႈရဲ႕ အေျခခံေတြျဖစ္တယ္ဆိုတာကို အခု ႏွစ္ေပါင္း ၃၀ ၾကာလာခ်ိန္မွာ ပညာရွင္မ်ားက သံုးသပ္လာၾကပါတယ္။

အဲဒါေတြက တ႐ုတ္ျပည္တြင္း ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြ (Internal Changes) မွာ အဓိကက်ေသာ အခ်က္မ်ားျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ထိုအခ်က္မ်ား လုပ္ႏိုင္႐ံုနဲ႔ အထူးစီးပြားေရးဇုန္ေတြ ေအာင္ျမင္ခဲ့တာမဟုတ္ပါဘူး။ ျပင္ပအေၾကာင္းတရားမ်ား (External Factors) ရဲ႕ ပံ့ပိုးမႈမ်ားလည္း ပါ၀င္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါေတြထဲက အဓိကအခ်က္ကေတာ့ ႏိုင္ငံျခား တိုက္႐ိုက္ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈ (Foreign Direct Investment - FDI) ေတြ အဲဒီစီးပြားေရးဇုန္ေတြထဲ အလံုးအရင္း စီး၀င္လာခဲ့လို႔ပါပဲ။

အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဆိုင္ရာ အေျပာင္းအလဲ

ျပည္တြင္းျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမွာ အႀကီးမားဆံုးစိန္ေခၚမႈက ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဗဟိုခ်ဳပ္ကိုင္မႈ အားႀကီးခဲ့တဲ့ အထက္ေအာက္ အမိန္႔ေပးစနစ္နဲ႔သြားခဲ့ေသာ ႏိုင္ငံေရး အေဆာက္အအံုပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အရင္းရွင္ႏိုင္ငံေတြမွာပဲ အလံုးအရင္းနဲ႔ရိွတဲ့ အရင္းအႏွီးေတြကို ဆြဲေဆာင္ႏိုင္ဖို႔ အရင္းရွင္ေတြအႀကိဳက္ ဗဟိုခ်ဳပ္ကိုင္မႈနည္းတဲ့၊ ႀကိဳးနီစနစ္နည္းတဲ့၊ အက်င့္ပ်က္ခ်စားမႈမရိွတဲ့၊ အရည္အခ်င္းရိွတဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေခါင္းေဆာင္ေတြ စီမံခန္႔ခြဲတဲ့၊ အထူးစီးပြားေရးဇုန္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပံုစံသစ္နဲ႔ ဆြဲေဆာင္မႈေကာင္းတဲ့ စီးပြားေရး အာမခံခ်က္ေတြေပးထားတဲ့ ဥပေဒျပဌာန္းမႈေတြ လုပ္ခဲ့ပါတယ္။

ဒီလို အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဆိုင္ရာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးေတြကို တႏိုင္ငံလံုးမွာ အေကာင္အထည္ေဖာ္တာ မဟုတ္ဘဲ အဲဒီစီးပြားေရးဇုန္ေတြမွာပဲ အေကာင္အထည္ ေဖာ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ “အထူး” ဆိုတဲ့ ၀ိေသသကို ေခၚေ၀ၚသံုးစြဲတာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ တ႐ုတ္အစိုးရက အဲဒီစီးပြားေရးဇုန္ေတြရဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႕အရြယ္အစားကို က်ံဳ႕လိုက္ၿပီး တာ၀န္ယူ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနတဲ့ မတူညီတဲ့ဌာနေတြကို ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္ရဲ႕ လက္ေအာက္မွာထားကာ ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္ကို အာဏာကုန္ေပး အုပ္ခ်ဳပ္ေစပါတယ္။

ျမန္မာႏိုင္ငံအေနနဲ႔ မၾကာေသးခင္က ေရြးေကာက္ပြဲေတ ြက်င္းပခဲ့ၿပီး အရပ္သားအစိုးရသစ္ကို ထူေထာင္ဖို႔ျပင္ဆင္ေနပါတယ္။ စီးပြားေရးအရ ႏိုင္ငံျခား၀င္ေငြ ႀကီးႀကီးမားမားရခဲ့တဲ့ ျမန္မာ့ကမ္းလြန္က ေရနံနဲ႔ သဘာ၀ဓာတ္ေငြ႔ေတြကို ထိုင္းႏိုင္ငံကို ေရာင္းခ်ႏိုင္တာကလြဲရင္ ျမန္မာစစ္အစိုးရဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ ၂၀ အတြင္း တိုင္းျပည္စီးပြားေရးကို ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ လုပ္ႏိုင္ခဲ့တာ မရိွခဲ့ပါဘူး။

ျပည္တြင္းမွာေရာ ကုလသမဂၢအပါအ၀င္ ႏိုင္ငံတကာကပါ ျပစ္တင္ေ၀ဖန္ခဲ့တဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲကေန အသစ္ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ လာမဲ့ အရပ္သားအစိုးရဟာ သူတို႔ရဲ႕ ေဆြမ်ိဳးေပါက္ေဖာ္တ႐ုတ္ေတြလို ႏိုင္ငံေရးအေဆာက္အံုပိုင္းမွာ အႀကီးအက်ယ္ေျပာင္း လဲမႈေတြလုပ္ၿပီး တိုင္းျပည္စီးပြားေရး ဦးေမာ့လာေအာင္ ထား၀ယ္စီးပြားေရးဇုန္ကို ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ ထူေထာင္ႏိုင္မွာလား။ တ႐ုတ္တို႔လို ေအာင္ျမင္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြ၊ ၎တို႔သားသမီးေတြနဲ႔ နီးစပ္ရာစီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ လက္တဆုပ္စာသာ အခြင့္အေရးယူ လုပ္ကိုင္ေနၾကတဲ့ လက္ရိွစီးပြားေရးပံုစံနဲ႔ေတာ့ သြားလို႔မျဖစ္ေတာ့တာ အေသအခ်ာပါပဲ။

ပထ၀ီစီးပြားေရးရဲ႕ အေရးပါမႈ

ေရျမင့္မွ ၾကာတင့္တယ္ဆိုတဲ့ စကားပံုဟာ တ႐ုတ္ အထူးစီးပြားေရးဇုန္ေတြ ေအာင္ျမင္မႈရဲ႕ ေနာက္ထပ္ ထူးျခားခ်က္တခုျဖစ္ပါတယ္။ အထူးစီးပြားေရးဇုန္ေတြရဲ႕ ပထ၀ီအေနအထား ေရြးခ်ယ္သတ္မွတ္မႈဟာ အေရးႀကီးတဲ့အခ်က္ တခုျဖစ္တယ္။ အထူးစီးပြားေရးဇုန္ေတြကို သတ္မွတ္တဲ့အခါ အနီး၀န္းက်င္မွာ ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈအားေကာင္းတဲ့ အိမ္နီးခ်င္း စီးပြားေရးေတြ ရိွေနဖို႔လိုပါတယ္။

တ႐ုတ္တို႔က အဲဒီအခ်က္ကို အေလးအနက္ထားၿပီး အထူးစီးပြားေရးဇုန္ေတြ သတ္မွတ္ခဲ့ပါတယ္။ ဖြံ႔ၿဖိဳးအားေကာင္းတဲ့ အိမ္နီးခ်င္း စီးပြားေရးရိွမွ ႏိုင္ငံျခား တိုက္႐ိုက္ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈေတြကို ဆြဲေဆာင္ႏိုင္မွာျဖစ္သလို အလြယ္တကူ စီး၀င္လာမွာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။

ရွန္ဇန္း အထူးစီးပြားေရးဇုန္အျဖစ္ သတ္မွတ္တုန္းက သူနဲ႔ကပ္လ်က္ ေဟာင္ေကာင္က စီးပြားေရး အရင္းအျမစ္ေတြကို ဆြဲေဆာင္ဖို႔ ပစ္မွတ္ထားခဲ့ပါတယ္။ ထို႔အတူ ဆူဟိုင္ (Zhuhai) အထူးစီးပြားေရဇုန္က မကာအိုနဲ႔ ကုန္းေျမခ်င္း ထိစပ္ေနသလုိ ရွာမင္ (Xiamen) အထူးစီးပြားေရးဇုန္က ထိုင္၀မ္နဲ႔ကပ္လ်က္ ရိွေနပါတယ္။ ရွန္ထို (Shantou) အထူးစီးပြားေရးဇုန္က ေဟာင္ေကာင္နဲ႔ ထိုင္၀မ္အၾကားမွာ ရိွပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ သတိျပဳသင့္တာတခုက တ႐ုတ္တို႔ အထူးစီးပြားေရးဇုန္ စတင္ခ်ိန္ ၁၉၇၉ ခုႏွစ္မွာ ေဟာင္ေကာင္ဟာ ၿဗိတိသွ်အစိုးရရဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေအာက္မွာ ရိွေနၿပီး မကာအိုဟာ ေပၚတူဂီအစိုးရလက္ေအာက္မွာ ရိွေနပါတယ္။ ၁၉၉၇ ခုႏွစ္မွ ေဟာင္ေကာင္ဟာ တ႐ုတ္အစိုးရရဲ႕ ထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္ကို ေရာက္ရိွခဲ့သလို ၁၉၉၉ ခုႏွစ္မွ မကာအိုဟာလည္း တ႐ုတ္ပိုင္ ျဖစ္လာပါတယ္။

ထား၀ယ္ အထူးစီးပြားေရးဇုန္နဲ႔ နီးစပ္တဲ့ ဖြံ႔ၿဖိဳးအားေကာင္းတဲ့ စီးပြားေရးဆိုလို႔ ထိုင္းႏိုင္ငံတခုပဲ ရိွပါတယ္။ ထိုင္းႏိုင္ငံဟာလည္း ေဒသတြင္း အားေကာင္းတဲ့ စီးပြားေရးေတြနဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္ၾကည့္ရင္ ေဟာင္ေကာင္၊ ထိုင္၀မ္၊ စကၤာပူ၊ မေလးရွားတို႔ ေနာက္မွာရိွေနတယ္။ အဲဒီႏိုင္ငံေတြက ထား၀ယ္ အထူးစီးပြားေရးဇုန္မွာ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံဖို႔ စိတ္၀င္စားၾကသလား၊ ေဒသတြင္း အျခားစီးပြားေရး အင္အားႀကီး ႏိုင္ငံေတြျဖစ္တဲ့ ဂ်ပန္နဲ႔ ေတာင္ကိုရီယားတို႔ကေရာ စိတ္၀င္စားၾကသလားဆိုတာ သိပ္မေတြ႔ရေသးပါဘူး။

တ႐ုတ္တို႔နဲ႔ တူညီတဲ့အခ်က္တခုကေတာ့ ထား၀ယ္ အထူးစီးပြားေရးဇုန္ဟာ ပင္လယ္ထြက္ေပါက္ရိွတဲ့ ေရေၾကာင္းသြားလာေရး အခ်က္အျခာၾကတဲ့ ေနရာျဖစ္ပါတယ္။ အဲ့ဒါေၾကာင့္လည္း ထား၀ယ္ ေရနက္ဆိပ္ကမ္းကို တည္ေဆာက္ၿပီး အဲဒီကေနတဆင့္ ထိုင္းႏိုင္ငံအထိ ရထားနဲ႔ ကားလမ္းေဖာက္ၿပီး မဲေခါင္ျမစ္၀ွမ္းေဒသ ကုန္စည္ကူသန္းေရးနဲ႔ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရး ဖံြ႔ၿဖိဳးေရး စီမံကိန္းနဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္ဖို႔ အစီအမံေတြလည္း ပါပါတယ္။

စီးပြားေရးအရ အားနည္းတဲ့ အိမ္နီးခ်င္း ျမန္မာအပါအ၀င္ အာဆီယံႏိုင္ငံေတြျဖစ္တဲ့ လာအို၊ ကေမာၻဒီယားနဲ႔ ဗီယက္နမ္ႏိုင္ငံ ေတြၾကားမွာ စီးပြားေရးဗဟိုခ်က္အျဖစ္ ေပၚထြက္လာေစရန္ ထိုင္းႏိုင္ငံက ရည္မွန္းထားပါတယ္။ အဲဒီႏိုင္ငံေတြက ထိုင္းႏိုင္ငံေလာက္ ကမာၻ႔စီးပြားေရးနဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္မႈ အားမေကာင္းေသးတဲ့အတြက္ ထား၀ယ္ ေရနက္ဆိပ္ကမ္းဟာလည္း ထိုင္းတို႔ရဲ႕ စီမံခန္႔ခြဲမႈေအာက္မွာ ထိုင္းစီးပြားေရးကို ေဒသတြင္းနဲ႔ေရာ ႏိုင္ငံတကာနဲ႔ပါ ခ်ိတ္ဆက္ေဆာင္ရြက္တဲ့ေနရာမွာ အေထာက္အပံ့ျဖစ္မွာ အမွန္ပါပဲ။

လူမႈစီးပြားဆိုင္ရာ ထူးျခားခ်က္

အထူးစီးပြားေရးဇုန္ေတြကို အဓိက၀ိုင္းပတ္ထားတဲ့ ေဟာင္ေကာင္၊ ထိုင္၀မ္နဲ႔ မကာအိုတို႔ဟာ ျပည္ပေရာက္ တ႐ုတ္လူမ်ိဳးေတြ အမ်ားစုေနထိုင္ရာ ေဒသေတြျဖစ္ေနတဲ့ အခ်က္ဟာလည္း တ႐ုတ္စီးပြားေရးကို ဦးေမာ့လာေစတဲ့အခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္။ ျပည္ပေရာက္ တ႐ုတ္လူမ်ိဳး စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ေတြရဲ႕ အရင္းအႏွီးေတြ အမ်ားအျပား အထူးစီးပြားေရးဇုန္ေတြထဲ ၀င္ေရာက္လာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ထား၀ယ္ အထူးစီးပြားေရးဇုန္မွာေတာ့ ဒီအခ်က္ကင္းမဲ့ေနပါတယ္။ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံသား ၂ သန္းေက်ာ္ရိွေပမယ့္ အားလံုးနီးပါးဟာ ထိုင္းစီးပြားေရးရဲ႕ ေအာက္ဆံုးအလႊာက အလုပ္သမားမ်ားျဖစ္ေနတဲ့ အတြက္ ျပည္ပေရာက္ ျမန္မာမ်ားရဲ႕ အရင္းအႏွီးကို ေမွ်ာ္ကိုးလို႔မရပါဘူး။

တ႐ုတ္ အထူးစီးပြားေရးဇုန္ေတြနဲ႔ ဆင္တူတဲ့အခ်က္တခုေတာ့ ထား၀ယ္ စီးပြားေရးဇုန္မွာ ျဖစ္လာႏိုင္စရာရိွပါတယ္။ အဲဒါက အထူး စီးပြားေရးဇုန္ေတြက ဖန္တီးေပးလိုက္တဲ့ အလုပ္ေတြေၾကာင့္ တ႐ုတ္ျပည္မႀကီးကေန တရားမ၀င္ ျပည္ပကိုခိုးထြက္ၿပီး အလုပ္အကိုင္ရွာေဖြၾကတဲ့ တ႐ုတ္လူမ်ိဳးအေရအတြက္ က်ဆင္းလာတဲ့ကိစၥပါ။ ထား၀ယ္စီးပြားေရးဇုန္ကလည္း ျမန္မာလူငယ္ေတြ ထိုင္းႏိုင္ငံကို ေန႔စဥ္နယ္စပ္ျဖတ္ေက်ာ္ အလုပ္အကိုင္ ရွာေဖြေနၾကတာတဲ့ႏႈန္းကို ေလ်ာ့က်သြားေစႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာရရိွတဲ့ အလုပ္သမားတေယာက္ရဲ႕ အေျခခံလစာထက္ မနိမ့္က်တဲ့ လစာမ်ိဳး ေပးႏိုင္ဖို႔ေတာ့လိုပါတယ္။

အေျခခံအေဆာက္အအံု တည္ေဆာက္မႈ

အထူးစီးပြားေရးဇုန္ေတြကို စတင္ထူေထာင္ခ်ိန္မွာ တ႐ုတ္အစိုးရ ရင္ဆိုင္ရတဲ့ ေနာက္ထပ္ႀကီးမားေသာ ျပႆနာတခုက စီးပြားေရးဇုန္တခုမွာရိွရမယ့္ ေခတ္မီ အေျခခံအေဆာက္အအံုေတြ တည္ေဆာက္ရတဲ့ ကိစၥပါပဲ။ ေခတ္မီ ၿမိဳ႕ႀကီးတခုမွာရိွရမယ့္ ေကာင္းမြန္တဲ့ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး၊ ေခတ္မီလူထုဆက္သြယ္ေရး ကြန္ယက္မ်ား၊ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းႀကီးမ်ားအတြက္ လံုေလာက္ေသာေျမေနရာ အက်ယ္အ၀န္းနဲ႔ ေခတ္မီအေဆာက္အဦးမ်ား၊ ကမာၻနဲ႔ခ်ိတ္ဆက္ေဆာင္ ရြက္ႏိုင္မယ့္ ေခတ္မီဘဏ္စနစ္မ်ား စတဲ့နည္းပညာနဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးယႏၲယားမ်ားကို ေမာင္းႏွင္မယ့္ အရည္အခ်င္းျပည့္၀တဲ့ ႏိုင္ငံတကာ အဆင့္မီ ပညာတတ္ လူသားအရင္းအျမစ္မ်ား လုိအပ္ပါတယ္။

တ႐ုတ္အစိုးရက ႏွစ္တိုတိုအတြင္းမွာ ဒါေတြအားလံုး ေပၚထြန္းလာေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ခဲ့သလို စီးပြားေရးဇုန္ကို တည္ေဆာက္ရာမွာလည္း သတ္မွတ္ထားတဲ့ နယ္ေျမအတြင္းမွာ တဆင့္ခ်င္း ေျမဧရိယာကို တိုးခ်ဲ႕သတ္မွတ္ တည္ေဆာက္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျမန္မာစစ္အစိုးရရဲ႕ ထား၀ယ္ အထူးစီးပြားေရးဇုန္ အေကာင္အထည္ေဖာ္မႈက တ႐ုတ္တို႔နဲ႔ ကြာျခားပါတယ္။

ထား၀ယ္ၿမိဳ႕က ေမာင္းမကန္ကမ္း႐ိုးတန္းရိွ စတုရန္းကီလိုမီတာ ၂၅၀ ရိွတဲ့ေျမဧရိယာမွာ အေကာင္အထည္ေဖာ္မယ့္ အထူးစီးပြားေရးဇုန္ စီမံကိန္းတခုလံုးကို ထိုင္းႏိုင္ငံရိွ အႀကီးဆံုးေဆာက္လုပ္ေရး ကုမၸဏီႀကီးျဖစ္တဲ့ Italian-Thai Development တခုတည္းကို ႏွစ္ ၆၀ လုပ္ပိုင္ခြင့္စာခ်ဳပ္နဲ႔ အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ လုပ္ေဆာင္ေစခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။

ထား၀ယ္ အထူးစီးပြားေရးဇုန္ရဲ႕ အားသာခ်က္အျဖစ္ Italian-Thai ကုမၸဏီက သံုးသပ္တဲ့အထဲမွာ သဘာ၀အရင္းအျမစ္နဲ႔ အလုပ္သမား ေပါမ်ားတာတို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ လာမယ့္ ႏွစ္ေပါင္း ၆၀ အတြင္းမွာ အထူးစီးပြားေရးဇုန္က ကၽြမ္းက်င္လုပ္သား (Skilled Labor) ဘယ္ေလာက္ ေမြးထုတ္ေပးႏိုင္မလဲဆိုတာ မေသခ်ာေပမယ့္ ေစ်းေပါေပါနဲ႔ရမယ့္ အလုပ္ၾကမ္းသမား (Hard Labor) ေတြကိုေတာ့ ရထားလမ္းေဖာက္၊ ကားလမ္းေဖာက္၊ စက္႐ံုအေဆာက္အအံုေတြ ေဆာက္တဲ့ေနရာမွာ ေခၚယူသံုးစြဲဖို႔အတြက္ အဲဒီကုမၸဏီက စဥ္းစားထားတာေတာ့ အေသအခ်ာပါပဲ။

ဒီေနရာမွာ ကၽြမ္းက်င္လုပ္သားေတြနဲ႔ စီမံခန္႔ခြဲမႈပိုင္းဆိုင္ရာ ပညာတတ္ေကာ္လာျဖဴ (White Collar) ေတြကို ထိုင္းလူမ်ိဳးေတြနဲ႔ တျခားႏိုင္ငံေတြကေန ေခၚယူခန္႔ထားမယ့္ အေျခအေနေတြလည္း ျဖစ္လာႏိုင္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံတကာေစ်းကြက္နဲ႔ တႀကိမ္တခါမွ် ခ်ိတ္ဆက္လုပ္ကိုင္ဖူးျခင္းမရိွတဲ့ ျမန္မာစီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြလည္း အထူးစီးပြားေရးဇုန္မွာ သြားေရာက္ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမယ္ဆိုရင္ လူသားအရင္းအျမစ္ဆိုင္ရာ စိန္ေခၚမႈေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရဖို႔ရိွပါတယ္။

ႏိုင္ငံေရးတည္ၿငိမ္မႈ

တ႐ုတ္ အထူးစီးပြားေရးဇုန္ေတြရဲ႕ ေနာက္ထူးျခားခ်က္တခုက ႏိုင္ငံေရးတည္ၿငိမ္မႈရိွတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ထို႔အတူ ထိစပ္ေနတဲ့ နယ္စပ္ေဒသေတြကလည္း တည္ၿငိမ္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးအေျခခံေပၚမွာ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ အားေကာင္းတဲ့ စီးပြားေရးအေဆာက္အအံုေတြ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေနရာမွာေတာ့ တ႐ုတ္တို႔နဲ႔ ကြဲျပားတဲ့အခ်က္က ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ ၂၀ လံုးလံုး ႏိုင္ငံေရးတည္ၿငိမ္မႈ မရိွသလို ယခုလည္း အစိုးရသစ္ အေျပာင္းအလဲလုပ္ဖို႔ ျပင္ဆင္ေနေပမယ့္ တည္ၿငိမ္မႈမရိွပါဘူး။ ထား၀ယ္ အထူးစီးပြားေရးဇုန္ကေန ထိုင္းႏိုင္ငံက ကခ်နဘူရီခ႐ိုင္ကို ရထားလမ္းနဲ႔ ကားလမ္း ေဖာက္လုပ္မယ့္ေဒသမွာ လႈပ္ရွားေနဆဲျဖစ္တဲ့ မြန္နဲ႔ ကရင္လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔မ်ား ရိွေနဆဲပါ။

စစ္အစိုးရက တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕မ်ားနဲ႔ အပစ္အခတ္ရပ္စဲမႈေတြကို ၁၉၉၀ ခုႏွစ္မ်ားအေစာပိုင္းမွာ ေအာင္ျမင္စြာ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ေပမယ့္ ၿပီးခဲ့တဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲမတိုင္ခင္ အဲဒီ အဖြဲ႔ေတြကို ႏိုင္ငံေရးအရ တန္းတူအခြင့္အေရးမေပးဘဲ နယ္စပ္ေဒသ လံုၿခံဳေရးအဖြဲ႔မ်ားအသြင္ အတင္းအက်ပ္ေျပာင္းခိုင္းၿပီး စစ္တပ္ရဲ႕အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္ကို သြင္းဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ေပမယ့္ ေအာင္ျမင္မႈ မရရိွဘဲ ရရိွၿပီးသားၿငိမ္းခ်မ္းေရးလည္း ပ်က္လုနီးပါးအေျခအေန ျဖစ္ေနပါၿပီ။

ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးမတည္ၿငိမ္မႈအျပင္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုနဲ႔ ဥေရာပသမဂၢ ႏိုင္ငံေတြက ျမန္မာစစ္အစိုးရအေပၚ စီးပြားေရး အေရးယူ ပိတ္ဆို႔မႈေတြကလည္း ျပန္လည္႐ုတ္သိမ္းမယ့္လကၡဏာ မေတြရေသးပါဘူး။ အဲဒီ အေျခအေနမ်ိဳးမွာ ႏိုင္ငံျခားရင္းႏွီး ျမဳပ္ႏွံသူေတြအေနနဲ႔ ထား၀ယ္အထူးစီးပြားေရးဇုန္မွာ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံဖို႔ဆိုတာ အႏၱရယ္ကင္းတဲ့ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ သိၾကပါတယ္။

အထူးစက္မႈဇုန္မ်ားရဲ႕ဆိုးက်ိဳး

Italian-Thai ကုမၸဏီက ထား၀ယ္ အထူးစီးပြားေရးဇုန္မွာ တည္ေဆာက္မယ့္ စီမံကိန္းေတြထဲမွာ သံမဏိစက္႐ံု၊ ဓာတုေဗဒ အေျခခံစက္႐ံုေတြနဲ႔ ေက်ာက္မီးေသြး လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အားစက္႐ံုတို႔လို သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ကို ထိခိုက္ႏိုင္တဲ့ စက္႐ံုေတြျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ စက္႐ံုေတြကို ထိုင္းႏိုင္ငံေတာင္ပိုင္းက စက္မႈဇုန္ေတြမွာ တည္ေဆာက္ဖို႔ လ်ာထားေပမယ့္ ထိုင္းျပည္သူေတြက သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ပ်က္ဆီးမွာစိုးလို႔ အျပင္းအထန္ ကန္႔ကြက္ေနတဲ့အတြက္ ထား၀ယ္ အထူးစီးပြားေရးဇုန္မွာ တည္ေဆာက္မွာျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ တ႐ုတ္ အထူးစီးပြားေရးဇုန္ေတြေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ဆိုးက်ိဳးေတြကလည္း မနည္းပါဘူး။ အထူးစီးပြားေရးဇုန္တည္ ေဆာက္ျခင္းနဲ႔ ၎နဲ႔အတူ ေပၚထြက္လာတဲ့ ၿမိဳ႕ျပျဖစ္ထြန္းမႈေတြေၾကာင့္ ယခင္က ထိုေဒသေတြမွာရိွခဲ့တဲ့ လယ္ယာစိုက္ပ်ိဳးေျမ ဧက ေျမာက္မ်ားစြာကို အစိုးရက သိမ္းယူတာ၊ ေက်းရြာေတြကို ေရႊ႕ေျပာင္းတာနဲ႔ လယ္သမားအမ်ားအျပား အလုပ္လက္မဲ့ဘ၀ ေရာက္ရတာေတြဟာ တ႐ုတ္ အထူးစီးပြားေရးဇုန္ေတြမွာ ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရပါတယ္။

ေျမယာနဲ႔ တျခားပိုင္ဆိုင္မႈေတြ ဆံုးရံႈးခဲ့ရတဲ့အျပင္ အစိုးရက အခြန္ေကာက္ခံမႈႏႈန္းထားမ်ား တိုးျမႇင့္ခဲ့တဲ့အတြက္ ေက်းလက္ေနလူထုရဲ႕ လူမႈစီးပြားေရး မတည္ၿငိမ္မႈမ်ားျဖစ္လာၿပီး လယ္သမားမ်ားရဲ႕ အၾကမ္းဖက္မႈမ်ား၊ ဆႏၵျပမႈမ်ားလည္း တိုးျမင့္လာခဲ့ပါတယ္။

ထား၀ယ္ အထူးစီပြားေရးဇုန္စီမံကိန္းအတြင္း က်ေရာက္ေနတဲ့ ေက်းရြာ အေတာ္မ်ားမ်ား ရိွပါတယ္။ အရင္က အစဥ္အလာအတိုင္းဆိုရင္ စစ္အစိုးရဟာ ေက်းရြာေတြ ေရႊ႕ေျပာင္းမႈကို စနစ္တက် လုပ္ေလ့မရိွပါဘူး။ အတင္းအက်ပ္ ေရႊ႕ေျပာင္းခိုင္းပါတယ္။ ထို႔အတူ ထိုက္သင့္တဲ့ေလ်ာ္ေၾကးမေပးဘဲ လယ္ယာေျမေတြကိုလည္း ႏိုင္ငံေတာ္ပိုင္ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္နဲ႔ သိမ္းယူပါတယ္။

ကမာၻမွာ လူ႔အခြင့္အေရး အခ်ိဳးေဖာက္ဆံုးႏိုင္ငံေတြစာရင္းထဲ ပါရိွေနတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ထား၀ယ္ အထူးစီးပြားေရးဇုန္စီမံကိန္းမွာ ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္မယ့္ ကုမၸဏီေတြအတြက္ လူ႔အခြင့္အေရးကိစၥ၊ အလုပ္သမား အခြင့္အေရးကိစၥေတြကို အေလးထား မေဆာင္ရြက္ဘူးဆိုရင္ ေ၀ဖန္ျပစ္တင္ ခံလာရႏိုင္တာကို သတိျပဳမိဖို႔လိုပါတယ္။

(ဤေဆာင္းပါးပါ တ႐ုတ္ အထူးစီးပြားေရးဇုန္မ်ားအေၾကာင္း အခ်က္အလက္မ်ားကို ၂၀၀၆ ခုႏွစ္ထုတ္ Asian Perspective အတြဲ ၃၀၊ နံပါတ္ ၃ တြင္ပါ၀င္ေသာ ေဆာင္းပါးရွင္ Hongyi Harry Lai ေရးသားသည့္ SEZs And Foreign Investment in China: Experience and Lessons for North Korean Development ကို ကိုးကားထားပါသည္။)

No comments: